Eens met karmijn

...ik laat het (als ik er het geduld voor heb) op zo'n moment ook zeker niet op n machtsstrijd aankomen. Door t zo te doen als beschreven, verliezen ze hun gezicht niet door ze te dwingen (en wat doe je als je ze wel dwingt en zo doen t dan nog niet - escaleert de machtsstrijd nog meer want jij moet dan weer wat "sterkers" gaan bedenken). En tegelijkertijd zien ze, doordat jij t vervolgens zonder ophef opruimt, dat het eigenlijk nergens om gaat.
Herhaalt t zich, zeg ik zoiets van, "is dat nou weer net zoiets als met dat zakje wat er toen opeens lag? ik t nou weer opruimen of eh....? Zo is de lol er voor hen snel af en verzanden zulke dingen. Misschien omdat het duidelijk is, dat er niet mee te provoceren valt of zo. En bij de derde keer zeg ik dan, "gooi dat zakje nog ff weg voor je gaat" en dan doen ze dat ook.

Ps. Karmijn, heb dat boek "slim maar..." Voor teenagers als Ebook gekocht en gedeeltelijk al gelezen. Ik kaner veel meer mee dan met die ADHD boeken. Dit past echt! Een goede eye-opener dus ))