eigen privacy en die van mijn dochter
Ik heb geen relatie en mijn dochter (nu 17) alleen opgevoed. We wonen samen in een woning van 80m2. Onze slaapkamers zitten aan elkaar vast.
Sinds de zomer heeft mijn dochter een vriend van 18. Hij is een leuke, lieve jongen uit een warm gezin. Ze zijn heel erg gek op elkaar. Allemaal prima, maar.. Hij is bijna dag en nacht bij ons in huis. Ze hebben eigenlijk alleen maar aandacht en oog voor elkaar. Allemaal begrijpelijk, maar steeds meer heb ik het gevoel dat 'mijn' huis, hun huis is geworden. Ze zitten alleen maar in, op, aan elkaar. Doen hun best niet onaardig tegen mij te zijn, maar ik voel me steeds minder op mijn gemak thuis. Ook hun van hun seks ben ik -door de muur heen- doorlopend getuige. Heel fijn dat ze zo vrij zijn, maar ik klap ervan dicht. Ik wil er niet doorlopend een 'stille getuige' zijn. Ik word er nukkig van en ga me terug trekken in mijn 'eigen' kamer of de deur uit. Dit helpt niet bij het 'leuk' houden/ hebben met tweeën/ drieën... Ik wil er wel over praten met ze, maar ben zelf veel minder 'vrij' dan zij en weet niet goed hoe. TIPS???
je hoeft
niet direct over sex te praten met hen. Je noemt al een heel aantal andere dingen op waar je last van hebt: dat kun je toch bespreken?
Ik vind dat je wel afspraken zou moeten kunnen maken dat ook zij geregeld weg zijn (heeft hij ook een woonplek waar ze regelmatig ook kunnen zijn) en momenten waarop je de huiskamer voor jezelf moet kunnen opeisen. Je moet echt de regie een beetje terugpakken, want je hebt het al aardig ver laten komen. Lijkt me een hele lastige situatie hoor! Sterkte
daarnaast
als je het toch expliciet over de sexgeluiden wilt hebben zal het voldoende zijn dat je benoemt dat de slaapkamers nogal gehorig zijn...
Oh vervelend!
Ik snap echt volledig hoe je je voelt. Niet omdat ik er zelf zo bij zit, maar ik heb daar bij een nachtje al een beetje last van. Ik wil absoluut dat de vriend van mijn dochter zich hier welkom voelt in ons geval, dus die enkele keer overleef ik wel, maar dag in dag uit en me gast in eigen huis gaan voelen... poeh...
Je moet dit echt met je dochter bespreken. Ik vind het nogal frappant dat ze steeds bij jou zitten, stellen zijn ouders het niet op prijs? Of vindt je dochter het ongemakkelijk dat daar een vader aanwezig is? Een vader-man die een mening heeft. Misschien in zijn onderbroek door het huis loopt. Het lijkt me niet ondenkbaar dat dat meespeelt.
Dus als je dochter een keer alleen is, meteen bespreken. Niet op een verwijtende toon, maar wel 'volwassen', dus je mag van haar verwachten dat ze rekening met je houdt en daar mee aan de gang gaat.
Een woning van 80 m2 is niet klein te noemen, zijn er 'maar' twee slaapkamers? Ik krijg sinds een half jaar of zo regelmatig nieuw aanbod van huurhuizen in mijn mailbox en zie bij de grotere flats en eengezinshuizen eigenlijk nooit meer dan 71-72 m2 staan. Daar zitten meestal 3 slaapkamers in. Woningen van in de 50 m2 2 slaapkamers. Ons huis is groter, omdat er ook een zolder opzit. Kortom: kan een van jullie beiden niet naar een andere kamer?
Dank voor de reacties...
...ik voel me nu al gesteund --en wat opgelucht. Ja, natuurlijk is praten op een goed moment de enige weg. Sidonia heeft helemaal gelijk. Het gaat niet alleen om de 'seksgeluiden'. Het is meer dat die een beetje de deur dicht doen, haha..
De reden dat ze vooral in ons huis zijn is puur praktisch: hij woont buiten de stad en gaat in de stad -waar wij wonen- naar school.
En het is waar: 80m2 is niet klein, maar door de indeling -slaapkamers zitten tegen elkaar- voelt het nu klein. Zelf ben ik opgegroeid in een huis met 2 verdiepingen -buiten de stad. Dat maakt natuurlijk ook dat ik vergelijk met 'meer' ipv 'minder'. Ik heb mijn woning altijd als riant en comfortabel ervaren ---tot nu dus. Vraag me wel af hoe mensen die nog kleiner wonen (met MEER mensen) met dit privacy probleem omgaan..?
Ja ik dus ook
Vraag me wel af hoe mensen die nog kleiner wonen (met MEER mensen) met dit privacy probleem omgaan..?===
Als ik op tv arme, of vluchteling-gezinnen op een paar vierkante meter zie bivakkeren, vraag ik me regelmatig af wat een ongemakkelijk gedoe dat moet zijn. Ik zou er gek van worden. Dan knijp ik maar weer eens in mijn handjes over mijn luxe.
Wat volgens mij lastig is
is dat de situatie ondertussen gegroeid is zoals 'ie nu is. Je hebt het blijkbaar laten gebeuren dat je dochter en vriend het huis over hebben genomen.
Het lijkt me dat je ahw terrein terug zal moeten winnen. De situatie moet begrenst worden: vriend niet altijd over de vloer, als hij er is moeten ze ook rekening houden met jouw aanwezigheid. En de wederzijdse privacy is ook een issue.
Het zou mooi zijn als je in een gesprek met je dochter (ik zou zeggen: zonder vriend) aangeven wat je dwars zit en waarom. Het zou mooi zijn wanneer dochter begrip kan krijgen voor de situatie en dat er wederzijdse afspraken gemaakt kunnen worden. Als dat afspraken maken niet lukt, dan lijkt het me dat je er toe over moet gaan tot regels stellen zoals je ze zelf hebben wilt. Dus: ofwel ze werkt mee en heeft inspraak, ofwel ze doet dat niet maar dan bepaal jij de regels.
Lijkt me trouwens een lastig proces, zo'n situatie terug draaien. Maar meer inhoudelijks heb ik niet bij te dragen.
Succes,
Aagje
mijn huis ook
Hier ook eentje met een hoofd in de wolken zodat vriend meerdere dagen achter elkaar aan de ontbijttafel zit. Nu is dat niet zo'n probleem maar het dwingt mij wel om rekening te houden met die aanwezigheid. Normaal begon ik de zaterdag door in shirt en pyameshort, door het huis te gaan. Lekker relaxed, en daarna heerlijke douchen. Nu pas ik mijn programma aan. Dus vroeger uit bed en en eerst douchen en boodschappen doen ipv stofzuigen in pyjama.
Omdat ik dit een aantasting vind van ' het mijn huis ook'- gevoel, heb ik dit aangegeven en uitgelegd. Nu gaan ze wisselen in de weekenden; ene week zij hier en andere week zij daar.
En gewoon niet?
Ik heb met mijn dochters afgesproken dat ik hier geen man in huis haal zolang zij nog thuis wonen. Andersom was ik dus eigenlijk ook niet van plan om dat toe te staan. Of is dat echt not done?
Phryne Fisher
Dat is ook mijn insteek.
eigen tijd aangeven
Lastige situatie. je wilt ook dat je dochter gelukkig is en zich welkom voelt met der vriend. Voor de sexgeluiden zou ik lekker oordopjes in doen denk ik.. ik hoef die geluiden ook niet te horen maar heb liever dat ze het thuis doen dan buiten in de bosjes. De ruimte in huis opeisen zou ik denk ik aanpakken dat je tijden voor jezelf aan gaat geven.. bijv op doordeweekse dagen tussen 19 en 21 uur even geen dochter en vriend in je buurt. Dan gaan ze maar even een blokje om of op de kamer zitten.. maar jij kan dan even languit op de bank doen wat jij wilt... Betrek ze bij het huishouden... jullie koken.. ik ga even een blokje om.. naar de stad... dan heb je ook even de tijd voor jezelf en wordt er thuis ook wat gedaan.... Ik hoop dat je eruit komt.. Ik heb het luxe met een huis met drie verdiepingen 
linda75
Dochter is 17 en brengt min of meer ongevraagd een permanente huisgenoot mee naar huis en dan is de oplossing dat ze 's avonds twee uur het huis verlaten. Ik zou als moeder toch ook graag een stem hebben in wie er in mijn huis komt wonen.
Beste is als TS tegen haar dochter zegt " leuk dat jullie zo verliefd zijn en elkaar graag zien, hij kan hier twee keer in de week slapen."
Sowieso vind ik het niet zo gezond als een 17-jarige zich volkomen verliest in haar vriend en schijnbaar geen vriendinnen meer ziet.
En ja, TS heeft het al wat ver laten komen, maar beter dan toch maar duidelijk uitspreken dat dit niet de bedoeling kan zijn. Beter dan de komende jaren een inwonende gast te hebben.
hier ook
Dochter van 19 heeft een vriend uit een studentenstad aan de andere kant van het land. Opgeduikeld op een feestje. Echt een ontzettend leuke jongen. Het ene weekend is hij hier, het andere weekend is zij daar. Dat lijkt best weinig, maar als ik een hele week heb gewerkt vind ik het wel lekker om languit op de bank te hangen. Vaak liggen zij daar dan met z'n tweeën als ik thuiskom. Kan ik nog gaan koken ook.
Een paar weken geleden kwam ik thuis na zo'n dag waarop alles verkeerd gaat en lagen ze daar weer. Toen zei ik net iets te snibbig dat ik graag op mijn EIGEN bank wilde zitten en dat ik niet van plan was te koken. Gelukkig pakten ze het goed op, liepen naar de supermarkt, kookten en vertrokken daarna naar de zolderkamer van dochter. Jammer alleen dat haar bed precies boven mijn slaapkamer staat...
alkes
misschien ben ik dan te soft in je ogen..Ik heb gewoon zoiets van.. je hebt nog maar een paar jaar je kinderen thuis wonen.. maak het een leuke/ gezellige tijd.. Ook las ik bij de topic " logee tjes" dat mensen er moeite mee hebben als er andere kinderen komen logeren, daar heb ik ook totaal geen moeite mee. Bij ons is iedereen altijd welkom en ik vind het alleen maar gezellig. Ja misschien heb je daardoor wat meer werk en wat minder ruimte voor jezelf maar over een paar jaar zijn de de deur uit en dan zit je elke dag alleen.
Dus daarom gaf ik dat advies.. geniet ervan dat je je kinderen nog om je heen hebt en bouw bepaalde periodes in dat je even tijd voor jezelf hebt.... Zoek een balans...
alkes
misschien ben ik dan te soft in je ogen..Ik heb gewoon zoiets van.. je hebt nog maar een paar jaar je kinderen thuis wonen.. maak het een leuke/ gezellige tijd.. Ook las ik bij de topic " logee tjes" dat mensen er moeite mee hebben als er andere kinderen komen logeren, daar heb ik ook totaal geen moeite mee. Bij ons is iedereen altijd welkom en ik vind het alleen maar gezellig. Ja misschien heb je daardoor wat meer werk en wat minder ruimte voor jezelf maar over een paar jaar zijn de de deur uit en dan zit je elke dag alleen.
Dus daarom gaf ik dat advies.. geniet ervan dat je je kinderen nog om je heen hebt en bouw bepaalde periodes in dat je even tijd voor jezelf hebt.... Zoek een balans...
bij ons geld de regel.. als is mogelijk als je het bespreekt en er afspraken over maakt en zolang school/werk/sport er niet onder te lijden heeft.. en ik moet zeggen dat gaat tot op heden goed ( zoon 16 dochter 13)
Man in huis
Ik woon alleen met dochter. Ze is nu 17. Sinds een jaar heb ik een latrelatie. Zij vindt het helemaal niks, mij met een man. Hij logeert hier 1x per week, dat is voor haar op dit moment het maximum. Ik las hierboven ergens: zolang wij hier samen wonen geen man in huis. Ik peins er niet over! Ik hou in mijn relatie rekening met een fulltime inwonende dochter. Mijn relatie is veel te leuk, dat laat ik me niet afnemen door een boze puber, die trouwens bijna volwassen is en gaat uitvliegen. Verder moet ik natuurlijk nog maar zien hoe zij zich gaat gedragen als zij een vriendje heeft. Mijn insteek is dat ze rekening houdt met mij. Zo niet dan ga ik daar toch echt wel een stokje voor steken. De afspraak "geen man in huis zolang wij hier samen wonen" is heel mooi, totdat er zich een leuke man aandient natuurlijk 
O ja
En seksgeluiden, die hou je in je eigen kamer natuurlijk.........)
valt me nog mee
Ik vond vroeger logeerpartijtjes toen mijn kinderen klein waren een verschrikking (en gelukkig waren mijn kinderen er zelf ook niet zo van, dat scheelt) dus dat kwam minimaal voor. Maar nu dochter een vriend heeft die hier regelmatig slaapt (de ene week soms wel 5 keer, de andere week bijna niet) valt het me eigenlijk best mee. Ze slapen enorm lang uit (dus hoor en zie ik ze niet) Hier ook wel eens sex-geluiden (vooral krakend bed) wat ik inderdaad héél onprettig vind, maar ik ben dan vaak al beneden en zet de radio hard aan En verder zijn ze eigenlijk wel gezellig. Als ze beneden zijn, kijken ze een film of series maar kletsen ook gewoon met mij en zoon, het is dan niet zo dat ze op hun eigen eilandje zitten o.i.d.
Na het eten ruimen ze netjes af en soms koken ze voor ons allemaal, of halen wat extra boodschappen of lekkere dingetjes voor het weekend.
zo af en toe
een vriendin (geen relatie) of vriend van onze zoon om te logeren vind ik geen probleem. Meestal zie je hen dan ook vrij weinig en het zijn aardige jongeren. Maar echt elke week, laat staan zowat elke dag, zou ik teveel vinden, bewust of onbewust hou ik er toch wat rekening mee dat er een extra iemand in huis is.
Emma
Ik heb al ruim 10 jaar een leuke man, en die heeft ook gewoon een huis. Wat dat betreft kom ik dus niets tekort
Linda
Bij ons is iedereen altijd welkom en ik vind het alleen maar gezellig. Ja misschien heb je daardoor wat meer werk en wat minder ruimte voor jezelf maar over een paar jaar zijn de de deur uit en dan zit je elke dag alleen.===
Dit is bij mij ook altijd zo geweest. Wees welkom, voel je hier thuis, kom vooral bij ons! Hoe erg is dat ongemak (voor zover je dat zo ziet) nu helemaal op de rest van je leven? Maar om eerlijk te zijn druist het wel een beetje in tegen wat ik écht prettig vind. Ik weiger alleen om daaraan toe te geven.
Er zijn een paar dingen, die direct voortkomen uit hoe mijn eigen jeugd was. Door deze achtergrond wil ik er anders mee omgaan. Ik vind het belangrijker om de kinderen een plezier te doen, dan mezelf in sommige gevallen. Maar dat heeft wel zijn grenzen. Dus als ik op een dag zou constateren, dat die grens bereikt is, zou ik niet stilzwijgend nog maanden doorgaan op die manier. Mijn zus heeft een tijdje bij mij 'gelogeerd', het was meer wonen. Na drie maanden had ik het gehad. Ik voelde me niet meer prettig in mijn eigen huis.
linda75 en emma inwonende vriend
@linda "Ik heb gewoon zoiets van.. je hebt nog maar een paar jaar je kinderen thuis wonen.. maak het een leuke/ gezellige tijd.."
als jij het gezellig vindt om min of meer permanent een inwonende gast te hebben, moet je dat vooral doen. Ik vind dat niet gezellig.
@Emma " De afspraak "geen man in huis zolang wij hier samen wonen" is heel mooi, totdat er zich een leuke man aandient natuurlijk "
Die leuke man diende zich 5 jaar geleden aan en hij heeft gelukkig gewoon zelf een huis. Dus we kunnen genoeg samen zijn. (mijn kinderen hebben ook een vader waar ze deel van de week wonen)
Alkes
Die man die zich bij mij aandiende heeft ook een huis hoor waar hij zelf woont. Eén keer per week logeert hij hier bij mij. Mijn dochter heeft geen vader waar ze een deel van de week woont. De belofte "geen man in huis" betekent hier iets anders dan met een dochter die er de helft van de tijd niet is.
