Fietsen rond middernacht?

In een groep

Vroeger fietsen wij rond die tijd ook gewoon in een groep terug. Dat ene meisje wat helemaal buitenaf woonde brachten we met zijn allen thuis en eenmaal in het dorp ging ieder naar huis.
Ik zou er dus ook geen problemen mee hebben.

Alleen of met z'n 3

Ik vind 45 minuten fietsen ongeacht de route gewoon een klere eind fietsen.
Alleen daarom zou ik dochter waarschijnlijk al ophalen.
Maar als ze echt willen fietsen dan alleen als ze het hele eind met z'n drieën zijn.
En ook alleen met z'n allen naar huis.

Echt niet!

Je hebt echt een gaatje in je hoofd als je je kind van 15 midden in de nacht drie kwartier naar huis laat fietsen.

Eens met Flavia

Zou haar ook halen als ze zo lang moet fietsen. Maar dat zou ik ook doen als ze 16 was. Ik vind de afstand dus een grotere reden dan het tijdstip.
Willen ze per se fietsen, dan alleen als ze samen blijven

ook echt niet

mijn dochter is 17 en wordt gewoon opgehaald na een feestje.

'De moeders van die andere meiden zeggen dat ik mijn dochter moet loslaten'

Dat zou ik toch echt zelf bepalen.

Nergens voor nodig

Om t risico te lopen. Ik zou lekker aanbieden om te brengen en te halen. Dat fietsen heeft nul extra meerwaarde en fijn is t niet, los van of er risico’s aan vast zitten. Kortom; als jij je daar prettig bij voelt, lekker taxi spelen. Baat het niet dan schaadt t niet. Doe ik met onze 17 jarige ook nog steeds. Niet altijd maar als de situatie ernaar is... met liefde

Een gaatje in je hoofd?

Phryne: "Je hebt echt een gaatje in je hoofd als je je kind van 15 midden in de nacht drie kwartier naar huis laat fietsen."

Ok... En een kind van 16? En als het laat op de avond is? En een half uur fietsen? En op de brommer?

Kortom, wanneer ontstaat precies dat gaatje?

Elly

Ik heb de indruk dat dochter het wel fijn vindt. Het heeft ook wel wat om met je vriendinnen zo door het donker te fietsen, met geluiden die je overdag niet hoort.

Autonomie

Ik was als puber graag autonoom. Dat vind ik ook geen onbelangrijk ding. Dus ‘nergens voor nodig’, ‘gaatje in je hoofd’? Vind ik niet. Het grootste risico van met een groep fietsen is waarschijnlijk een auto-ongeluk. Maar dat kan onderweg naar school ook gebeuren.

Groet,
Jo Hanna

Tsjor

'Persoonlijk denk ik dat de grootste risico's in de stad liggen.'

Dat dacht Anne Faber waarschijnlijk ook. En wat te denken van dronken automobilisten die hele groepen fietsers aanrijden?

Risico inschatting

Risico inschatting is heel moeilijk.

'dronken automobilisten die hele groepen fietsers aanrijden?''
Hoe vaak gebeurt dit nu echt? Zo weinig dat het bijzonder is dat het alle voorpagina's haalt. De kans is dus klein, de impact groot. De kans dat je een ongeluk krijgt als je gewoon in een auto stapt is groter toch doen we dat allemaal zonder er elke keer bij na te denken.

Ja,

in een groep zou dit mogen van mij. Maar idd met goede verlichting en niet langs -die ene weg in de buurt hier waar auto's veel te hard rijden, geen straatverlichting en geen fietspad is-.

Ophalen!

Mijn 17 jarige wil vaak nog opgehaald worden. Ze kan goed fietsen en hard ook, doet het graag maar na feestjes in het donker is het toch een ander verhaal.

Naar school, sport, baantje wordt er iedere week meer dan 120 km gefietst, 2 uur getraind en een wedstrijd gespeeld. Bij een feestje wil ze dan soms nog wel heen fietsen maar terug gehaald worden, zeker als het een feestje is op een locatie 45 fietsen minuten bij ons vandaan, snel naar bed om op zaterdag weer fris te zijn voor de wedstrijd en op zondag de reguliere 7 uur te kunnen werken.

Als ze fietst naar huis dan toch altijd met een groepje. Ze doen wel eens iets gezelligs met de club en dan wordt er een rondje door het dorp gefietst waarbij dan eerst de meisjes thuis worden gebracht en de jongens als laatste naar huis gaan.

Anne Faber

Ik snap het sentiment wel, het is een afschrikwekkend voorbeeld. Maar je wilt je kinderen toch niet laten opgroeien met de boodschap: "Jij mag dit of dat niet, want: Anne Faber."

Ik ben een keer lastig gevallen als 14-jarige op de fiets. Dat was om 16:30 's middags. Daarna heb ik nog vele, ook nachtelijke, fietstochten gemaakt. Ik ben wel vaak bang geweest, maar de vrijheid om over straat te kunnen, 24 uur per dag, wil ik mij door niemand laten afnemen.

Afhankelijk van waar je woont

Ik denk dat ieder hier vanuit zijn eigen situatie reageert. Dorp of stad dat verschilt nogal. Wat zeg ik, per wijk kan het heel verschillend zijn. In de wijk waar mijn ouders wonen heb je brede lanen, is het altijd vrij rustig, voor zover ik het kan zien geen drugs-gerelateerde criminaliteit en overlast.
Waar wij wonen, in een wijk met wat smallere straatjes met overal op de stoep geparkeerde auto's met daartussen soms bij elkaar klittende herrieschoppers lijkt het toch wat minder safe. Sinds een paar jaar zit er in de flat hiertegenover een stel huurders waarvoor regelmatig de politie met veel ter plaatse komt. Grote scheldpartijen en gooien met huisraad vanaf de galerij is hier aan de orde van de dag. Late middag, vroege avond is het tijdstip dat het meestal fout gaat, maar soms ook begin van de nacht.

Ik vind het gewoon geen veilig idee als dochter op die tijd thuiskomt en dan in zo'n opstootje terecht komt. Met de politie erbij is het wat veiliger dan zonder hoewel ik ook besef dat de politie dan ook niet echt op mijn kind let, omdat ze daar niet voor opgeroepen zijn.

Voor wie denkt dat ik in een achterstandswijk in de grote stad woon: Nee dus, gewoon in een lieflijk dorp in de Bollenstreek.

Alarm

Voorgaande post typende staat voor 4e keer deze maand de politie beneden bij de flat.
Dat gaat iedere maand dag en nacht door, zoon houdt een turflijstje bij sinds begin dit jaar. De teller staat inmiddels op 22 keer.

ik zou ophalen

Ik vind 45 minuten te lang voor een fietstocht midden in de nacht. Er kan in die tussentijd genoeg gebeuren, en inderdaad het kan gewoon goed gaan. Maar ik zou me er niet prettig bij voelen. De meiden kunnen onderling ook nog gedoe krijgen, en dat er dan toch ineens eentje alleen gelaten wordt bijvoorbeeld.
Mijn kinderen fietsten ook wel eens naar huis in de nacht, vaker met een grotere groep jongens en meisjes. Door een groot dorp, een stukje van 5 minuten wat spannender (lange weg door het bos, maar er reden wel genoeg auto's en het was een afgescheiden fietspad) en daarna al weer in de bewoonde wereld. Tochtje duurde rond de 15-20 minuten. Vond ik meer dan genoeg en ze was ook al ouder toen dit mocht.

Dus voor nu zou ik het nog niet goed vinden, er komt een dag dat je ze inderdaad los moet laten, maar met 14-15 vind ik dat nog te jong.

Stickertje e.a.

Je bent er mooi klaar mee. Mijn dochter en schoonzoon hadden een benedenbuurman die regelmatig 's nachts zoveel herrie maakte dat je er niet van kon slapen. Met deuren gooien, tegen iemand (in zijn hoofd) schreeuwen... Op een dag was hij voorgoed weg en is er ook een nieuwe huurder in getrokken. Waarschijnlijk eruit gezet en hopelijk (ook voor hemzelf) opgesloten.

Wij hebben hier vlakbij huis bij golven situaties waarbij ik me ongemakkelijk voel. Niet dat ik dat zou kunnen bewijzen, maar een unheimisch gevoel. Voor mij hangt er dan iets in de lucht, terecht of niet. Ik vermoed dat het net als met wolven is, ze zijn gevaarlijk, maar ze zijn banger voor ons dan wij voor hen, dus aanvallen doen ze zelden. Dus ik vermoed dat mijn unheimische gevoel ook nooit bevestigd zal worden. Wij wonen in een uitermate niet typisch asociaal of crimineel ogend buurtje, maar er wordt wel drugs gedeald, dat weet ik bijna zeker. Gooi daar mijn zware bijziendheid en nachtblindheid bij... ik zie ook gewoon niet wat ik zou kunnen zien. De hond gaat op zijn instinct af en kijkt soms wel érg lang achterom of begint ergens tegen te grommen... geen idee waarom of wat, maar ik zie dan echt geen aanleiding, maar het helpt niet echt om het gevoel van ongemak te verlagen. Die is er dan volgens mij ook echt niet. Kortom... ik laat de hond 's nachts uit, in tegenstelling tot 99 procent van de vrouwen hier in de wijk en dat wil ik ook blijven doen, omdat ik het belachelijk vind dat een man het daarom maar moet doen. Maar dat ik het meestal prettig vind.. neuh . Dat mijn dochter vroeger is aangevallen, heeft het gevoel van veiligheid voor mij ook flink beschadigd, moet ik zeggen, maar als er een enquête wordt gehouden over o.a. dit onderwerp, moet ik gewoon zeggen dat we in een redelijk veilige wijk wonen. Zoveel gebeurt hier niet. Dus een gevoel van gevaar hoeft niet realistisch te zijn. Je kind ertegen beschermen dus ook niet. Er komt een dag dat je je kind wel alleen moet durven laten gaan. Op welke leeftijd je dat moet doen, hangt natuurlijk van de omstandigheden af. Leeftijd is ook maar een getal.

#17 Knurf

Kijk en daar gaat het mis.
Want je vergelijkt 2 verschillende dingen.

De kans dat je 's nachts bij een willekeurig verkeersongeluk omkomt is groter bij het gebruik van een auto dan bij de fiets.

Versus het specifieke geval tussen een aanrijding van een auto en een fiets.

de kans dat je aangereden wordt door een dronken automobilist is kleiner dan andere redenen van verkeersongevallen. Alleen de impact is veel groter, dus krijgt meer aandacht, waardoor het lijkt of het vaker voorkomt, maar dat maakt het risico niet groter.

met z'n vieren fietsen

lees ik in de beginpost. Dus tweemaal twee. Dat moet kunnen. Dat het eng aanvoelt, tja. Maar dat is het over een jaar ook. Over twee jaar eveneens. Met z'n vieren kan het, als ze inderdaad samen blijven. Dus met z'n vieren naar één adres en daar blijven slapen.

De vergelijking met Anne Faber lijkt me niet terecht, zij was alleen.

Verder gebeuren er op alle momenten van de dag soms dingen die je niet kan voorzien. Het is niet perse 's nachts erger. Het voelt enger, dat wel. Maar in hoeverre dat met feiten overeen komt? De enige keren dat ik me belaagd heb gevoeld was overdag. Om elf uur in een vrij lege trein met een (nog?) zwaar beschonken persoon. En om half vijf in de middag op een fietspad in de stad, net langs een groenstrookje.

De groep is belangrijk. Ze moeten op elkaar kunnen rekenen.

En op welke leeftijd alleen over straat gaan 'veilig' is? Gekken kunnen altijd opduiken. In veel gevallen helpt het als je niet alleen bent.

Wel doen

Hoe ver is het laatste stukje alleen? En is dat laatste stukje binnen de bebouwde kom? Dan zou ik het gewoon doen. Anders de route aanpassen, dat degenen die bij elkaar in de buurt wonen als laatste thuiskomen. Of bij een van de vriendinnen blijven slapen (dan zou ik haar wel laten opbellen dat ze aangekomen is).

Ik neem aan dat dochter buitenaf woont en prima gewend is aan 45 minuten fietsen.

Geen haar op mijn hoofd

In geen geval fietst mijn dochter van 15 midden in de nacht 45 minuten naar huis. Ze heeft binnenkort een feestje een dorp verderop, half uur fietsen door de polder, maar ze gaat óf met de auto, óf niet. De vriendinnen mogen mee met de auto, of ze gaan fietsen, dat mogen die ouders dan weer zelf uitvechten met hun kind.

Loterij

De kans dat je dochter van haar fiets getrokken wordt en vermoord is aanzienlijk lager dan de jackpot in de loterij. Daarentegen is de impact waarschijnlijk groter.

Doe je mee aan de loterij, anousrizzo?

Stad juist veiliger

Ik heb de stad altijd als veel veiliger ervaren dan stille plekken. In een stad zijn dag en nacht mensen op straat. Zodra er twee mensen, onafhankelijk van elkaar, in het zicht zijn voelde ik me veilig.

Ik heb vanaf mijn zestiende ‘s nachts alleen door Amsterdam gefietst. Ik was wel alert maar niet bang. Ik zou veel banger zijn geweest in een dorp waar de kroegen dicht zijn of door de velden tussen dorpen.

Groet,
Jo Hanna