Geen gitaar willen spelen
Mijn kinderen hebben in de basisschoolleeftijd allebei muziekles gehad. Na introductiecursus waarbij ze instrumenten mochten uitkiezen, koos mijn dochter voor de klarinet, mijn zoon voor de saxofoon. Helaas zijn ze allebei aan het begin van de middelbare school gestopt, andere interesses hadden voorrang en ik moest er zo aan trekken dat ze zouden blijven oefenen, dat het geen zin meer had. Dat komt later wel weer, of niet, ze hebben in elk geval een basis, dacht ik toen.
Nu zei mijn zoon op een gegeven moment: ik zou wel op gitaarles willen. Want bij gitaar kan je ook zingen, dat lijkt me leuk. En het was niet zomaar een opmerking, hij kwam er regelmatig op terug, zeker een half jaar lang, en dus leek het me serieus en kwam er aan het begin van het cursusjaar een gitaar en gitaarles. Met de belofte van zoon dat hij flink zou gaan oefenen.
Maar het gekke is nu, dat sinds de gitaar er is, hij helemaal niet enthousiast meer is. Ik hoor hem nauwelijks spelen, maar ik ben ook niet de hele dag thuis en een concertje geven als je nog maar net speelt, ik kan me voorstellen dat hij daar nog niet overheen zag. Maar nu klaagt zijn gitaarlesleraar dat hij niet oefent. Ik heb mijn zoon gevraagd waarom niet, valt het tegen, is het moeilijker dan hij dacht, is de leraar niet leuk. Daar komt het informatieve antwoord: "Weet ik veel, bemoei je er niet mee". Maar omdat wij ouders de gitaarlessen betalen, vind ik dat ik me er wel mee mag bemoeien. Niet in het minst ook voor de gitaarlesleraar die een leerling over de vloer krijgt waar hij niets mee kan.
Dus ik heb een poos flink aan getrokken door hem er telkens aan te herinneren dat er nog gitaar gespeeld moet worden. Als zoon dan eenmaal begint met spelen vindt hij het leuk en houdt het ook vol en vraagt zich hardop af waarom hij niet vaker speelt. Maar aan de andere kant, als ik hem eraan moet herinneren, wordt hij vaaknheel kwaad en zegt hij dat hij het te druk heeft, terwijl hij wel uitgebreid computerspelletjes doet.
Hoe kan ik dit nu het beste aanpakken? Ergens heb ik het gevoel dat hij wel wil, maar er zich op een of andere manier niet toe kan zetten. Maar ik heb ook geen zin telkens afgesnauwd te worden om hem aan de lessen te herinneren.
hoe oud?
hoe oud is hij?
boven de 15 jaar zou ik direct stoppen met betalen ervoor en de gitaar tweedehands te koop zetten 
.
Onder 15 jaar zou ik 'm helpen als hij dat wil en als hij dat niet wil dan stop je met betalen als er na de kerstvakantie nog geklaagd wordt door de leraar (dat zou ik dan ook bespreken met de leraar)
gr Angela
Precies 15 jaar....
Grensgevalletje, maar binnenkort wordt hij 16.
nee sorry hoor
dat zou ik echt zonde van het geld vinden.
Stop met betalen van lessen, laat 'm de gitaar houden en geef 'm als aardig gebaar een leuk boek kado met handige pop-akkoorden of anderszins leuk materiaal.
gr Angela
Afspreken
Mijn zoon is dit jaar ook begonnen met gitaarlessen. Ik heb afgesproken met hem dat ik me niet ga bemoeien met hoe vaak hij oefent maar dat ik wel contact hou met de leraar. Bij geen goede vorderingen stop ik met betalen van de de lessen. Het is niet zo goedkoop dus het heeft alleen zin als hij ook echt er achter staat en zelf graag wil. Ik hoor hem ook niet vaak oefenen maar ik denk inderdaad dat dit voor het grootste deel is omdat hij nog niet veel kan. De leraar is tot nog toe positief dus dat is mooi.
Ik zou geen zin hebben om er elke dag bovenop te gaan zitten. Dat is meer voor bij jongere kinderen. Mijn dochter heeft bijvoorbeeld piano lessen en haar herinner ik er wel aan dat ze moet oefenen en we hebben ook afspraken gemaakt over hoe vaak oefenen. Bij een tiener zou ik daar geen zin in hebben.
Hij heeft toch net weer zijn gitaar gepakt
Maar waarom kan hij dat nu niet uit zichzelf of zonder boos te worden dat ik hem eraan herinner?
overigens:
Mijn suggestie om met de leraar te schakelen, dan moet die leraar wel betrouwbaar zijn; als hij weet dat je stopt met betalen als hij niet oefent dan kan het wel zo zijn dat hij wat minder kritisch is . . . (ok, dit klinkt misschien niet als een aardige gedachte maar ik zou het in m'n achterhoofd houden)
gr Angela
Medelijden met de leraar
Ben je zelf enthousiast gitaarspeler, wil je dat graag overbrengen op je leerlingen en dan zijn die kennelijk niet enthousiast.
De dirigente van mijn zangkoor heeft toen haar zangschool goed begon te lopen, besloten nooit meer les te geven aan ongemotiveerde leerlingen. Ik hoop en denk dat zijn gitaarleraar ook zo is: hij nam zelf contact met mij op dat het niet goed ging.
Inmiddels is mijn zoon al een half uur enthousiast aan het spelen. Het is net of hij telkens een enorme drempel over moet om de gitaar te pakken en dat afreageert op mij. Maar als hij begint is hij niet te stoppen. Hoe kan hij leren zichzelf te motiveren?
bandje
Kun je niet een les vinden in band vorm? Onze zoon drumt en die heeft les met andere kinderen van alle leeftijden de een speelt gitaar, de ander bas de leraar zingt erbij. Superleuk. De leraar leert hen allemaal classics dus hij krijgt ook nog wat geschiedenis mee 
Voor een drummer is deze vorm van les natuurlijk het leukst maar ook voor gitaar kan het inspirerend zijn. De leraar geeft ondertussen aanwijzingen en de gitaristen helpen elkaar. De filosofie vn de leraar is PLEZIER maken! de kinderen die verder willen en talent hebben en gedreven zijn die gaan thuis los met oefenen. De kinderen die dat niet hebben die oefenen een beetje thuis en krijgen de inspiratie in de les.
overleggen
Ik zou ook met de leraar overleggen. Die kan soms dmv een ander lesboek of bv groepsles toch weer zorgen dat je zoon gemotiveerd raakt.
Enne.. een flitsende gitarist doet het goed bij de meisjes/jongens, is hij daar niet gevoelig voor?
Ik zou proberen niet te snauwen, voor zover dat lukt, maar probeer je benadering maar hem toe anders te doen, anders gooit ie alleen daarom al z'n kont in het krib. Maar ik zou wel duidelijk zijn in je grenzen: niet oefenen dan stoppen.
Zo'n muziekinstrument valt vaak tegen, niet meteen resultaat en je moet blijven oefenen. Maar als je weet waarvoor je het doet (bandje bv) kan dit wel motiverend werken.
schoolband
is er geen schoolband, want gitaar leren spelen doe je vooral door het te doen. Ik heb het mezelf geleerd en ben zeker niet musikaal. Maar gewoon een klasgenoot die het voor deed, en dan speel je dat gewoon na, want je kent de deuntjes wel.
gitaar spelen en gitaar spelen
Je hebt gitaar spelen en gitaar spelen, alleen akkoordjes is zo te leren.
Onder gitaar spelen versta ik meer: 'klassiek' gitaar en polyfoon muziek. En daarvoor moet je toch echt oefenen
vanzelf
Maar door de leuke dingen ga je de minder leuke dingen ook doen. Wellicht was de verwachting van je zoon het leuke werk ipv het klassiekere werk. Als ik alleen de technische kant had moeten doen had ik er ook heel snel mee opgehouden.
En ook het klassieke werk heb ik op die manier geleerd overigens.
hier
Wil zoon graag elektrische gitaar spelen, maar hij moet eerst akoestisch leren, van zijn leraar en van ons. Nu zorgt zijn leraar voor een leuk liedje als het goed gaat, en alleen het boek als het minder goed gaat.... en aangezien zoon graag het wat stevigere werk wil spelen doet hij dus goed zijn best! Alleen het boek zou hij ook afhaken denk ik.
Misschien dat je eens met je zoon en de leraar kunt bespreken wat er voor kan zorgen dat het weer een uitdaging word.
het is niet alleen de taak van de ouders
Maar ook en vooral de taak van de leraar! Dus medelijden met de leraar lijkt me nogal overdreven. Buiten dat die leraar wordt ervoor betaald en je mag ook van hem verwachten dat hij het zo aankleed dat je kind gemotiveerd wordt!
Hier een 20 jarige die nog steeds muziekles heeft (nou ja, nu voor de 'lol' want er valt niet zo veel meer te leren behalve als ze naar het conservatorium zou gaan). En ik heb ervaren in de loop der tijd dat alles staat of valt met hoe de muziekleerkracht het aanpakt.
Is er weinig uitdaging, omdat het allemaal veel te langzaam gaat dan gaf oudste er de brui aan en oefende amper nog. Niet altijd viel dat de leerkracht (die ze toen had) op. Soms wel en soms niet. Het spelen was wel leuk, de lesstof niet. Het werd meer een spel : " Merkt ie t wel of merkt ie het niet?"
Toen had de leraar een ongeluk en kwam er een invaller. En opeens oefende ze uitzichzelf 2,3 keer per week. En o wee als de leraar zei dat ze dat ' beter' had gekund, dan oefende ze de week erop elke dag.
Er kwam erna nog een ander instrument en daar had/heeft ze een geweldige juf voor, ze oefent wederom uitzichzelf. Maar deze juf nam een half jaar verlof. Op haar tenen heeft ze dat half jaar volgehouden. Want die invaller was technisch wel oke, maar qua lesgeven wederom geen bal aan. Gelukkig zaten de kerstdagen ertussen dan had ze nog wat uitdaging in de vorm van kerstoptredens enzo.
Toen juf weer terug was, was het enthousiasme ook weer retour. Hoera, kijk 's wat ik mag leren???
Het is dus vooral een samenspel tussen ouders en leraar. En als het goed is weet een leraar hoe hij het aan moet pakken om een kind enthousiast te krijgen.
In het onderwijs is t niet anders hoor, daar moeten ze ook een heleboel kinderen motiveren om te leren, anders spelen die liever op straat.
groeten albana
Helemaal mee eens Albana
Hier een zoon die gitaarles heeft gehad van een leraar die het superleuk aanbood. Zoon mocht altijd zelf een lijstje maken van liedjes die hij leuk vond, de leraar zorgde dan dat hij deze met hem kon oefenen/spelen. Leraar deed ook niet moeilijk over een keer niet geoefend, dan deed hij dat ter plekke wel.
Helaas is de betreffende leraar verhuisd en toen is zoon gestopt.
Als ouder zou ik er geen zin in hebben om iedere keer kind achter de vodden te zitten over muziekles, dan was ik er gauw klaar mee. Het is mijns inziens vooral bedoeld als leuke hobby en als het niet leuk genoeg (meer) is, dan maar niet.
En hier....
Mijn kinderen mochten beginnen met hun favoriete muziek. Niks leuker dan op korte termijn een liedje te kunnen spelen. De rest komt later wel!!
akoestische gitaar
Dat begrijp ik nooit zo goed. Geef die jongen gewoon direct een electrische gitaar. Daar kun je net zo goed technisch goed op leren spelen.
Net zoals je vroeger eerst door blokfluitles moest worstelen voor je een eigen instrument mocht kiezen. Dan waren met name de jongens al afgehaakt.
Met een electrische gitaar kun je ook nog zien dat je zoon het gaat afwisselen met de akoestische gitaar. Of geef er nog een ander instrument bij. Niet te benepen denken hoor. Ook muziek is een feestje als je het de kans geeft.
Heb je zelf wel muziekles gehad en bespeel je een instrument?
Electrisch
Jawel, gewoon electrisch erbij. Leuk toch?
Daarnaast is de wereld toch wel flink veranderd. Akkoorden en tabs vind je op grote schaal op het Internet. Daarnaast staan er hele lesfilmpjes op Youtube (Engelse taalbeheersing vereist) die laten zien hoe je bepaalde nummers moet spelen. Erg leuk allemaal.
Dus het kan ook zonder leraar. Ik heb zelf een paar jaar les gehad (klassiek) maar deed er ook vrij weinig aan. Nadat ik met die lessen stopte ben ik me pas een beetje gaan ontwikkelen.
Mijntje's definitie van gitaarspelen moeten we maar voor haar rekening houden. Ik vermoed dat de meeste beroemde gitaristen tegenwoordig (grotendeels) autodidact zijn.
Jaja -beetje ot-
Mijn eega was semi-profi, maar als je alleen akkoordjes bij het haardvuur wil spelen kan dat ook, het klinkt al gauw leuk, in tegenstelling tot een viool. Zelf leren lukt alleen tot op een bepaald niveau.
Maar gitaar is een machtig mooi instrument (alleen moet je dan wel oefenen).
Je kan er er prima mee in je eentje vermaken en samen in een bandje.
Mijntje
"Zelf leren lukt alleen tot op een bepaald niveau."
Lijstje vreselijk beroemde gitaarautodidacten:
Eric Clapton
Eddie Van Halen
Prince
BB King
Jimmy Page (grotendeels)
Jimi Hendrix
Steve Vai
Ik zou het denk ik zelfs eerder omdraaien. "Bepaalde niveaus kun je alleen halen als je het jezelf leert."
Maar misschien ligt dat in de klassieke gitaarwereld anders, maar daar is innovatie wellicht niet het hoogste goed.
Oja, mannen willen vaak armpje drukken, zucht Ik heb geen zin in een discussie, maar er zijn wel betere gitaristen te verzinnen dan die op jouw lijstje
Mijntje toch
Ik weet niet of jouw ex hiertussen staat:
http://content.time.com/time/photogallery/0,29307,1916544,00.html
Maar dat rijtje van mij wel, heel hoog. Niet perse omdat ze technisch allemaal zo fantastisch spelen, maar wel omdat ze de wereld van de muziek veranderd hebben met de eigenheid van hun spel. Een eigenheid die misschen wel iets te maken heeft met het feit dat ze het grotendeels zelf moesten uitvinden.
Ik ben dan wel benieuwd naar wat jij betere gitaristen vindt (over smaak valt natuurlijk niet te twisten).
Het is wel grappig dat je dat als 'armpje drukken' afdoet, leuke discussietruc, vooral in een damesforum. Je hebt de lachers snel op je hand, niet?
Hendrix
Als die Hendrix les had gehad had hij tenminste geweten dat hij zijn gitaar ondersteboven vast had! Wat een sufferd! 
Adje toch
Al die gitaristen die je noemt hebben het echt niet allemaal van zichzelf. Je hebt oren of je hebt ze niet. 
Elke goede "auto"-didact probeert van anderen te leren. Dat is zo in elk vak. Innovatie? Technieken zijn in de loop van de jaren veranderd, de ene school heeft plaats gemaakt voor de andere. De gitaarschool van Francisco Tarrega (eind 19e eeuw) leerde je een andere techniek dan die van Manuel Barrueco in de 20 eeuw.
Over dat armpje drukken: ik meen me te herinneren dat jij een man bent en ik herken dit gedrag, dit is zelfs al bij kleine jongetjes, altijd maar willen winnen. Altijd jammer als je niet om jezelf kan lachen, met deze opmerking lach ik ook mezelf uit dat ik hierop inga
Maar het gaat niet om onze leuke woordenwisseling of ons verschil van mening, het gaat om de puber van TS en het is te hopen dat de gitaarleraar hem weer kan leren enthousiast te worden. Dat lukt niet echt door pushen van ouders om maar te oefenen of door gemopper van de leraar, maar door cd's te laten horen, hem mee te nemen naar concerten en hem met anderen te laten spelen. En ook al stopt hij er op een gegeven moment mee, hij zal meer leren muziek te waarderen, wat zijn smaak hierin ook wordt.
Wil hij die saxofoon trouwens niet meer oppakken?
Bedankt voor alle tips!
Nu nog even verzinnen hoe ik het met mijn zoon over deze tips kan hebben zonder dat hij gelijk vindt dat ik zeur. De ene keer kan ik lekker met hem praten, de andere keer snauwt hij me af, dus het is een beetje uitvinden hoe de vlag hangt en die vlag kan ook elk moment omslaan.
Als hij zelf ergens eigenlijk ook vindt dat hij de gitaar moet oppakken maar er zichzelf niet toe kan zetten, en ik dan ook nog eens over de gitaar begin, hoe neutraal ook, dan wordt hij kwaad. Soms zo kwaad dat hij van de weeromstuit gitaar gaat spelen, maar voor de sfeer niet zo bevorderlijk.
De saxofoon was een huursax, dus die is niet meer op te pakken. En ergens hoop ik dat hij inderdaad gaat zingen bij zijn gitaar, want volgens mij ligt daar een onontgonnen talent waar hij later nog veel plezier aan kan beleven. De dirigente van mijn zangkoor die dus een zangschool voor kinderen heeft, hoorde hem jaren geleden eens zingen en was zwaar onder de indruk. Maar ja, ik zing zelf ook, dus wat je moeder als hobby heeft dat wil je als zoon niet mee geassocieerd worden. Zangles?! Op een koor?! Ik ben toch niet gek???
Zo kan een hobby van de ouders het talent van een kind nog in de weg staan.
Een paar mannen op mijn zangkoor herkenden dat helemaal en vertelden er spijt van dat ze zelf niet eerder op een zangkoor gegaan waren.
Mijntje gaat maar door...
"Over dat armpje drukken: ik meen me te herinneren dat jij een man bent en ik herken dit gedrag, dit is zelfs al bij kleine jongetjes, altijd maar willen winnen. Altijd jammer als je niet om jezelf kan lachen, met deze opmerking lach ik ook mezelf uit dat ik hierop inga "
Zullen we voortaan ieder verschil van mening maar als 'armpje drukken' framen? Of beperken we dat tot discussies met mannen?
Als ik daar de 'grap' niet van inzie heb ik ook nog eens geen gevoel voor humor.
Gaat lekker, Mijntje!
AnneJ
Hier is eerst akoestisch een bewuste keuze hoor. En zoon snapt het ook helemaal, omdat hij op deze manier de gitaar basisvaardigheden beter onder de knie krijgt. Ondertussen kan hij mooi verder sparen voor die elektrische.
Zijn leraar stimuleert hem gelukkig enorm en maakt het ook leuk voor hem.
Vaste tijd
Voor mij werkt het om elke dag op een vaste tijd ('s avonds na het eten) te studeren/spelen. Als het een gewoonte wordt hoef ik ook niet steeds zin te maken, want die zin komt vaak pas als ik speel. Misschien werkt dat ook voor je zoon?
Moeilijk instrument
Gitaar is echt een lastig instrument om te leren hoor. Het duurt gewoon heel lang voordat je iets "leuks" kunt spelen.
Ik kan me voorstellen dat je zoon teleurgesteld is geraakt. Ik zou het even zo laten. Je idee om het te koppelen aan zingen lijkt me heel goed. Nu er nog voor zorgen dat hij het als zijn eigen idee gaat zien en het ZEKER niet gaat associeren met de bezigheden van zijn moeder
Ach ja, pubers...
nanny
Valt wel mee hoor, een viool is echt veel lastiger om mee te beginnen. Een piano misschien wat makkelijker. Gitaar beetje middenmoot.
