Hoe gaan jullie als ouder om met vrijheden?
Naar de film met vrienden. Na de examens nog wat rondhangen in de stad. Bij iemand van de klas gaan slapen. Allemaal dingen waar ikzelf als puber enorm voor gestreden heb.
Nu zit ik zelf met een puber (15 jaar) die vooral achter zijn computerscherm hangt. Ik wil niets liever dan dat hij erop uittrekt. Ik wil dat hij afspreekt met vrienden, iets doet,... al die dingen die ik vroeger wou maar niet mocht.
Ik probeer hem te motiveren en ik heb de indruk dat hij zijn best doet om afspraken te maken. Het probleem is echter dat hij me telkens weer komt melden dat deze afspraken niet door kunnen of mogen gaan van de andere ouder. Telkens weer wordt me gemeld dat er kinderen komen slapen, maar als puntje bij paaltje komt mag het plots niet meer. Telkens weer worden er afspraken gemaakt om er op uit te trekken, maar op het laatste moment vallen die plannen in duigen. Ik vraag me zo stilaan af of alle ouders hun kinderen liever voor het computerscherm houden of dat mijn zoon spelletjes met me speelt. Geven jullie ouders nog vrijheden aan jullie kinderen? Of is die van mij de enige die de vrijheid krijgt om de wereld te ontdekken?
willen
joh komop zeg, laat die knul. Als het niet is dan is het niet hoor, zorg dat hij niet teveel computert maar tijd heeft om zich stierlijk te vervelen en tot andere dingen komt maar pushen om 'vrijheid' te benutten, dat is denk ik iets wat 'wij' nog hebben moeten bevechten maar de meeste jeugdigen hoeven dat echt niet meer te bevechten - dus misschien is het niet zo interessant meer? gr Angela
Vluchtig
Het is zo dat hij zelf ook wel uitkijkt naar die afspraken. Deze week hebben we voor de tweede keer samen het atelier opgeruimd. Gezellig gemaakt met lichtjes, muziekinstallatie, matrassen, groot scherm om film op te projecteren,... Niet tegen zijn zin hoor. Maar het gebeurt nu weer dat de afspraak een dag voordien wordt afgezegd. Zijn afspraken niet meer belangrijk? Alles lijkt tegenwoordig zo vluchtig. 'Oh ja, ik kom wel af!', om dan even voor tijd via Facebook snel even te melden dat je toch niet zal gaan. Sorry, ik ben misschien van de oude stempel, maar ik begrijp dit niet.
Waarom spreekt je zoon met iemand af?
Doet hij dat omdat hij het goed wil doen voor jou, of komt dat écht uit hem zelf?
Mag ik vragen wat je zoon voor jongen is? Is het een jongen, die in de klas vrienden heeft, heeft hij bepaalde trekjes waar anderen moeite mee kunnen hebben. Hebben ánderen trekjes waar je zoon moeite mee heeft?
Mwoah
Ik herken het niet zo. Ja er was dit weekend een woest plan om met zijn vijven hier te slapen maar dat ging niet door. Waren sportvrienden en ze hebben wel -na het sporten- een gezellige tijd gehad met elkaar. Alleen ieder in zijn eigen bed geslapen. Prima. Een andere keer gaat het wel door.
Ja er zijn geregeld plannen die niet door gaan of anders gaan. Kind heeft er volgens mij niet echt last van, genoeg leuke dingen die wel doorgaan. Ik heb er ook niet zo'n moeite mee, soms is het even improviseren met de logistiek maar ach.
Kind is overigens ook 15. Film doet hij niet zo vaak overigens maar dat doen wij zelf ook zelden, dus dat zal hij van geen vreemde hebben.
Beeldschermen valt ook wel mee, soms een binge op Netflix maar dat waait dan ook weer over.
Dus ik denk dat jouw verhaal vooral wat zegt over de pubers die jij ziet en niet over 'alle pubers tegenwoordig'
Hier
is het ook regelmatig dat afspraken die gemaakt zijn toch niet doorgaan. Gelukkig vaak genoeg ook wel. Dochter is 15 en heeft gelukkig een leuke groep vriendinnen om haar heen.
Ik zou me er niet zoveel mee bemoeien. Biedt hem aan om dingen te doen anders dan achter een scherm hangen, maar ga niet pushen tot het maken van afspraken. Elk kind is anders.
Herken het wel
Zoon van 17 baalt er zelf ook wel van dat het zo moeilijk is om anderen te aktiveren om iets te doen.. het lijkt wel alsof niemand het initiatief neemt.. en als er dan wat wordt afgesproken, wordt het inderdaad vaak last minute afgezegd! Ineens gaat er toch niemand naar die film..
Ik weet niet waar het hem in zit. Besluitloosheid die te maken heeft met leeftijd? En dan kunnen ze je toch nog verbazen soms.. Vorig jaar wilde zoon liever met een jeugd-organisatie op vakantie dan met ons. In zojn vriendengroep opgegooid; niemand ogenschijnlijk enthousiast. Gingen allemaal nog met ouders mee. Maar toen zoon zelf, alleen, boekte volgden ze wel.. en zijn er uiteindelijk 3 vrienden mee gegaan!
herkenbaar
Ik heb 2 kinderen waarvan er eentje wat lastig matcht. Die juist van kleins af aan graag vanalles met anderen deed maar juist de kinderen waar hij goed mee matchte mochten vaak nauwelijks iets. Voor mij frustrerend omdat kind echt wel de oefeningen kon gebruiken. (moeders kende ik goed, kinderen mochten echt niet, geen smoesje mijn kind of te wimpelen)
Nu is het makkelijk matchende kind gestart op vo maar dat valt ook vies tegen. Ze komt lastig in de groep en het meisje waar ze de grootste klik mee heeft...die mag dus heel weinig. Jammer!
en juist die besluiteloosheid
zeg maar gerust passiviteit zie ik imiddels ook bij mijn kinderen. Juist daarom vind ik het dan jammer dat als ze iets proberen het stuk loopt hierop.
Dochter is letterlijk bang voor 'nee'. (heel sterk, van kleins af aan) Bij teveel nee gaat ze nog meer afhaken en blijft op de bank.
is des pubers
Grootse plannen die toch niet doorgaan. Afspraken voor gezellige avondjes met 8 man die plotseling gecancelled worden omdat er eentje niet kan:het is allemaal het terrein van de puber. Hier gebeurt het ook en bij broer die studeert kan het net zo goed nog optreden. Plotseling is er een vriendin, een relatie en en vriend is nergens meer te bekennen. Frustrerend, maar leer er maar mee omgaan. Pubers vinden het gewoon nog lastig om afspraken in groepen te maken en ook na te komen. Studenten hebben zo'n wisselende omgeving dat vriendschappen ook niet altijd even diep gaan. Het zal niet voor iedereen gelden, voor meisjes misschien minder. Maar vergelijk niet teveel met je eigen jeugd. Toen was ook al niet iedereen zoals jij.
Heel herkenbaar
Hier zoon van 14. Jouw verhaal had ik kunnen typen. Mijn man zegt dat het ook verschil is tussen meiden en jongens. Ik erger me ook erg aan besluiteloosheid en onvermogen dat iemand zegt: ok dus zo en zo laat zien we elkaar daar. Het blijft allemaal hangen. Heel vervelend. Zoon vindt het ook lastig. Er zijn al niet zoveel afspraken en dan gaat die ene ook nog es niet door. Ik probeer hem toch te stimuleren alsnog met een ander te gaan die wel kan. Maar allemaal massaal in die vage app groepen helpt niet om tot besluiten te komen. Om met iemand te praten moest ik vroeger wel naar een ander toe. Nu gaan ze appen of Skype.
is soms lastig
onze zoon, inmiddels 18 jaar, heeft een redelijk diverse vriendengroep. Allemaal leuke jongens maar met een aantal is het lastig iets af te spreken. Blijkbaar hebben die jongens daar minder behoefte aan, zijn geen uitgaanstypes, geen types die graag deelnemen aan sportieve evenementen. Met hen heeft hij voornamelijk contact via de smartphone of pc. Met een paar andere vrienden gaat hij regelmatig uit of soms ook sporten.
Een tijd geleden kwam ik de moeder van een vriend tegen, ze was zo blij dat haar zoon ook uitgenodigd was op het winterfeest van onze zoon. Maar die jongen heeft gewoon weinig behoefte aan allerlei activiteiten buiten de deur.
Ach
Ik herken het wel maar deels ook niet. Onze zoons zijn zelf niet heel erg ondernemend, hoewel oudste dat inmiddels wel opgepakt heeft (is 19 en woont op kamers). We wonen ook in een dorp ver van school, dus als er al iets afgesproken werd dan was het bij vrienden in de stad, en niet hier. Zoon heeft daar nooit een probleem van gemaakt, die fietste gerust midden in de nacht terug (vanaf een leeftijd dat wij dat goed vonden, ik denk dat hij toen 15 was). Jongste, nu 17, heeft het ook niet zo. Heeft een paar hele goede vrienden, maar afspreken doen ze bijna nooit. En dan nog gaat het wel eens niet door op het laatste moment. Hij heeft wel een vriendin, hier in het dorp zelfs, en zit vaak daar. Of samen met haar op feestjes uit haar vriendinnengroep, of bij haar vader in de stad (dat scheelt weer terugfietsen 's nachts). Ook prima allemaal.
Verder zijn ze allebei heel sociaal, hebben echt veel contacten, maar dat speelt zich online af. Of via de muzikale activiteiten (repetities en optredens met orkesten, bandjes etc). Dat hoeven ze niet zelf te organiseren.
Hier wel hoor
Hier een dochter van net 16 die heel veel afspreekt met vriendinnen en ook vrienden en meestal gaat het ook door. En anders verzint ze gewoon weer wat anders. Ze heeft wel 1 vriendin die regelmatig op het laatste moment afzegt omdat ze opeens met haar familie uit eten is of omdat ze straf heeft. Dochter is daar nu min of meer aan gewend. Van mij mag ze af en toe wel wat minder afspreken, ze doet ook nog examen dit jaar. Deze week is ze al weer 3 avonden weg achter elkaar. De hele middag was ze wel thuis, maar met haar vriend. Ze moest ook nog leren, geen idee wanneer ze dat heeft gedaan. Maar goed, ze haalt deze tentamenweek tot nu toe goede cijfers, dus ik laat het maar even gaan.
Verder bemoei ik me er ook niet zo mee. Kamers inrichten voor een feestje laat ik echt aan haar over. Toen ze onlangs jarig was, hebben we wel beneden in de garage een ruimte leeggehaald waar intussen een bankje e.d. staat zodat ze daar konden hangen. De inrichting en alles klaarzetten deed ze zelf.
