Hoe 'stoer' moet je zijn als 14-jarige?

Tja

ik snap je ongemakkelijke gevoelens.

Uit je verhaal begrijp ik dat jullie op metro-afstand van Amsterdam wonen? En je bent nog nooit (samen met je zoon) met de metro die kant op geweest? Waarom niet eigenlijk?

Ik denk dat school er totaal niet bij stilstaat dat er kinderen zijn die dit eng vinden; de meesten wonen immers in de stad en zijn niet anders gewend.

Maar goed, je kunt hierover treuren, ik zou de koe bij de horens vatten en zeggen: leuk, jullie gaan naar Amsterdam. Wie woont er in de buurt, met wie samen kun je daarheen?
En dan op OV9292 even goed kijken langs welke haltes de metro gaat.

Het is even spannend, dat snap ik best, maar als je zoiets overwonnen hebt, is het zelfvertrouwen des te groter.

tonny

Normaal

Sophie:
"Gaat het net zo lekker met onze zoon op school, krijgt hij gisteren een brief over de komende 3 dagen en daarbij moet hij donderdag (overmorgen dus) "op eigen houtje" vanuit zijn eigen woonplaats naar Amsterdam Centraal Station, met de metro..."
Ok, ik heb zo'n vermoeden dat ik weet waar je woont. Dan heb ik ook zo'n vermoeden, dat een (groot?) deel van de leerlingen van die school elke dag met de metro naar school komen.
Dus ja, ik vind het wel een normale verwachting, dat je dat kunt.

Sorry, beginposting niet helemaal goed gelezen. Ik denk dat je je zoon kunt helpen door hem duidelijk te laten merken dat jij er alle vertrouwen in hebt dat hij het wèl kan in z'n eentje. Verder zul je het misschien een beetje los moeten laten. Hij is al 14 en zal soms dingen moeten doen die hij (èn jij) moeilijk vindt. Dan komt er daarna juist weer een boost voor zijn zelfvertrouwen als hij het alleen heeft gedaan. En is het de volgende keer een stuk makkelijker.
Groet,
Jujube

Sophie

Het lijkt mij ook moeten kunnen voor een derdeklasser. Maar mijn dochter is ook niet zo'n held in dat opzicht. Wij bereiden zoiets dus wel eens voor: is het niet mogelijk vandaag of morgen samen te gaan met de metro, kijken hoe dat CS in elkaar zit enz? Is de grootste stress er misschien af. En inderdaad zo snel mogelijk uitzoeken wie er nog meer met de metro gaan en het samen reizen even regelen.

Rosa

Nou ja,

kom op zeg, verplaats je eens even in een ander! Amsterdam centraal ís natuurlijk een gekkenhuis. Hoe moet dat zijn voor een jongen die daar nog nooit is geweest en dat soort drukte niet is gewend. Ik begrijp jullie dilemma wel Sophie.
Kun je niet voor die tijd daar met hem naar toe reizen en dan kijken waar hij moet zijn precies? Dan wordt hij wat zekerder van zijn zaak en kan hij donderdag alleen. Het zal een overwinning zijn als hij het eenmaal heeft gepresteerd. Succes ermee!

Nou

als die van jou dit niet durft, is hij in goed gezelschap. Namelijk in het gezelschap van die van mij, ook 3VO, ook 14.
Hoezo, dit moet je kunnen als 14jarige? Waar is het lijstje met de normen die voor ieder kind gelden? Hoezo, die van mij kon het al met 13 dus het kan makkelijk? Sinds wanneer is "hij kan het ook" een argument? Hoezo, het is normaal dat een school dit verwacht? Sinds wanneer zijn excursies zo vrijblijvend dat je zelf maar uitzoekt hoe je er komt? Waar is de goeie ouwe bus-vertrekt-van-school gebleven?

Wat een onzin. Ik zou het zélfs nog onzin vinden als school dit verwacht terwijl Sophie's zoon dagelijks met de metro gaat.

Mijn zoon bust dagelijks naar school, best een flinke afstand. Maar no-way dat-ie in de trein of metro stapt; kent-ie niet, wil-ie niet, doet-ie niet. Zoon gaat in de regel niet mee op kampen, excursies en aanverwante flauwekul. Daar is het gewoon het type niet voor en zijn moeder vindt dat er met "zijn type" veel te weinig rekening wordt gehouden, dus die heeft daar wel een kruistochtje voor over. Hoezo paden op, lanen in, padvinders, VOC-mentaliteit? Nergens voor nodig.

Tirza

Ja ja tinus,

nee nee, dat is zo, het is niet onredelijk van de school. Maar het gaat erom dat de zoon van Sophie gewoon niet iemand is die zich met het grootste gemak in menigten stort en zich daar dan moeiteloos recht op zijn doel af doorheen beweegt. Dacht ik te lezen. Nou, dat kan, die mensen zijn er. Helpt het hem er toch alleen op af te sturen dan? Dat vroeg ik me af en ik betwijfel het. Ik ben bang dat hij halverwege gefrustreerd terug keert of misschien zelfs helemaal niet vertrekt.
Er wordt zo makkelijk gedaan. Niet iedereen is hetzelfde. Ik vond de reacties wat hard.

Gemis in opvoeding

Mieke:
"Wij wonen vlakbij twee grote steden en onze kinderen zijn ook nog nooit met het openbaar vervoer naar de stad geweest."
Ik heb toch de neiging, om dit te zien als een gemis in de opvoeding. Ik hoor het overigens vaker, kinderen en pubers die nog nooit met de trein of bus zijn geweest, niet weten wat een strippenkaart is. Ik bedoel, je leert een kind toch ook broodsmeren en later een ei bakken?

Te vroeg gepiekt

tinus:"Ik bedoel, je leert een kind toch ook broodsmeren en later een ei bakken?"
Ja. En wel zo ongeveer precies op het moment dat dat nodig is. Nu is dat met dat brood en het bakken nog vrij simpel ook: we doen het net zo als honderd jaar geleden. Het openbaar vervoer is een heel ander verhaal. Ik was er een frequent gebruiker van, vanaf mijn zevende jaar. Trammen, bussen, het was een fluitje van een cent. Ook nog jaren getreind naar Brussel en dat vond ik heerlijk.
Afgelopen zaterdag zat ik in de trein op weg naar Den Haag. Op het perron had ik tevergeefs gezocht naar die leuke overzichtskaarten die je laten zien waar je over moet stappen. Ze waren er niet. Een kaartje kopen had ik trouwens ook al niet makkelijk gevonden.
Eenmaal in de trein ging het goed tot het station voor Gouda. Er klonk een overstaanbare galm buiten de trein. Hierop verlieten de geoefende reizigers gelaten maar met zekere tred de trein. Ik bleef achter bij de radeloze en opmerkelijk grote groep buitenlandse toeristen. Quê?
Als een kip zonder kop hebben we gedwaald op zoek naar zekerheid. Een kwartier later werd duidelijk dat reizigers richting Den Haag het beste weer in de trein konden stappen die weer naar Amsterdam zou rijden. Daar zouden we naar Schiphol moeten, van daar naar Leiden en vervolgens met bussen naar Den Haag.
Ik voorzag nog veel meer reddeloze radeloosheid. Nee, ik kan het niet meer, dat openbaar vervoer. Maar ik kan het natuurlijk wel weer opnieuw leren. Niets aan gehad dus, dat ik dat op mijn zevende al kon. Je kunt ook te vroeg pieken kennelijk.
Groet,
Miriam Lavell

Nou

toch weet ik het niet. Het is de vraag eigenlijk niet.
Mijn kinderen reizen ook zelf per trein, maar dat is ze geleerd door ze een keertje mee te nemen zodat ze kunnen zien hoe het zit. Fietsnstalling, kaartje pinnen, perron opzoeken enz. Om ze nou alleen op Amsterdam Centraal los te laten en dan ook nog de plek op te zoeken waar verzameld wordt, dat is heftig als je dat nog nooit hebt gedaan. Daar moet je de eerste keer (en)bij geholpen worden, ook als je 14 bent. Wat is 14 nou helemaal, trouwens. Ik vind toch, dat er te makkelijk over gedaan wordt.
Ik zou dat traject vanavond met de jongen afleggen. Of beter nog morgenmiddag, als het de drukte van overdag heeft.

Iets anders

Wat me te binnen schiet; hoe zit dit formeel?
Ik bedoel, wanneer begint de lestijd, en wie is er verantwoordelijk als er onderweg iets gebeurt?

Te makkelijk

Klokje:
"Wat is 14 nou helemaal, trouwens. Ik vind toch, dat er te makkelijk over gedaan wordt."
Mss ben ik dan toch definitief besmet door de 4 jaar dat ik in Amsterdam-ZO heb gewoond; de metro zat vol met kinderen op weg naar de basisschool. Zonder ouders.

Randstedelijk denken

Ik zal het even uitleggen. Ik woon in Zeeland. Zeeland bestaat uit een aantal eilanden, die dmv bruggen en dammen met elkaar worden verbonden. Op maar 2 van de 6 eilanden rijdt een trein. En met "een trein" bedoel ik dan ook precies wat er staat: er komt een trein vanaf de Brabantse kant Zeeland in, tuftuftuf over 1 railtje naar het eindpunt en vanaf het eindpunt gaat er ook weer 1 railtje tuftuftuf terug richting Brabant. "Station" is dan ook een wat groot woord voor het stoepje met kaartautomaat tussen de twee railtjes in. Overigens heeft op dat traject wel de ingrijpendste en duurste railombouw ooit van de NS plaatsgevonden begin dit jaar, maar dit terzijde.
Trams en metro's rijden nergens, dat is echt puur randstad hoor. Of nog niet eens randstad, alleen R'dam en A'dam hebben een metro tenslotte. In Brabant wonen toch ook echt veel mensen, Eindhoven is best een grote plaats bijvoorbeeld, maar ook daar zijn geen trams en metro.
De rest doe je hier met de bus (waardeloos geregeld), auto of fiets. Die auto: die zul je wel moeten, de afstanden zijn groot, de wegen recht, lang en onbeschut. En het waait hier áltijd. Hard. De bioscoop is 25 km verderop, ik noem maar een dwarsstraat. Zo leer je wel prioriteiten stellen
Zodra wij buiten de provincie zijn/komen op vakantie ofzo, gaan we met het OV. Ik ben een grote-stads-meisje, heb ook ruime buitenland-OV-ervaring, maar heb wel gemerkt dat het reizen met het OV twee dingen vereist: een beetje inzicht/snapperigheid (lijnenloop, kaartautomaten) - dat hebben mijn kinderen gelukkig wel. Maar het vereist ook een soort ingebouwde qui-vive, een soort doorwerken-opletten, wat Miriam ook beschrijft. Die omroep-stem geldt ook voor jou, of niet. Zakkenrollers. Rare mensen, geluiden, gehaast, drukte, anonimiteit. Ik reisde afgelopen week naar de andere kant van NL per trein en was onaangenaam verrast door de anonimiteit in het OV. Iedereen staat in zijn mobiel te kletsen, voorál geen contact te maken, allemaal in hun eigen bubbel. Bah, ik vond d'r niks aan. Ik zie mij daar als 14jarige nog niet zo snel iemand aanspreken om iets te vragen. Ook dát moet je leren.

Tirza

Sophie

Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt, maar ik zou het goed met hem doorspreken en hem laten gaan, hij heeft vast een mobieltje, kan hij je altijd nog bellen als hij het even niet meer weet. Ik snap het alleen niet zo, de meeste leerlingen komen uit Amsterdam, schrijf je, maar de school staat elders? En nu hebben ze een uitje naar A'dam? Hij kan misschien toch een klasgenoot zoeken met wie hij af kan spreken (bijv vanaf het CS) Wel zou ik hem snel laten oefenen in dit soort situaties, ik vind leren reizen met het OV horen bij de opvoeding en vind dat een derde-klasser dat eigenlijk wel moet kunnen.

Amsterdam centraal

Ik vind AMsterdam Centraal nogal wat om te beginnen met je ov ervaring. In dit geval zou ik ook zeker de route met hem gaan doen morgen. Of mss wel meegaan donderdagochtend ofzo. De metro is best ingewikkeld vind ik. Je moet maar in de juiste lijn zitten en als je moet overstappen moet je weten waar je dan heen moet. Ik vind het onduidelijker dan de trein. Het lijkt me voor je zoon dan ook best moeilijk om dit nu zo te moeten doen.
Ik zou sowieso inderdaad wat meer gaan oefenen met het ov. Grote kans dat hij het later toch nodig gaat hebben.
Roos

Eens met tinus

Om eerlijk te zijn sta ik met mijn oren te klapperen als ik hoor dat iemand die dicht bij een grote stad woont er eigenlijk nooit komt en ook nog nooit met de kinderen per trein of bus heengeweest is. Ik vind dat zo normaal dat ik echt sta te kijken als mensen dat niet doen. De eerste keer dat mijn dochters alleen gingen vond ik ook wel eng hoor. Weet jij veel of ze het allemaal gelijk snappen met die trams, metro's enz.? Maar terwijl ik in spanning weer op hun terugkeer zat te wachten was het voor hen een prachtig avontuur en kwamen ze natúúrlijk weer heelhuids thuis. Nu is jongste bijna 16 en het is gesneden koek voor haar om naar Amsterdam te gaan met de trein. Ik vind het ook belangrijk dat ze dat kunnen. Tegelijkertijd weet ik ook hoe eng het is om dat aan te moedigen. In steden als Amsterdam en Rotterdam is of lijkt alles wat hectischer, er kleeft een beetje criminaliteit aan, als je verdwaalt kun je gelijk flink verdwalen, stel je voor dat ze in verkeerde handen terecht komen, enz. enz., maar je helpt je kinderen er niet mee om ze er weg te houden en ze niet te leren in zo'n stad rond te lopen.
Het is waar wat Tinus zegt. Er zijn hele volksstammen kinderen die nog nooit met de trein zijn geweest. Wij zijn een paar keer met de trein geweest vanwege een kinderfeestje van een dochter en eigenlijk hadden we het daar bij kunnen laten. Gewoon met de trein reizen en weer terug was al een attractie. Maar nee, wij moesten zo nodig ook nog naar Artis, beestjes voeren

Sophie?

Ik snap je punt helemaal!
Ik snap heel veel van de reacties ook wel!
Maar voor jouw zoon is het natuurlijk een iets ander verhaal vanwege zijn 'stoornis'. Je schrijft daar niet over in je posting (al lees ik dat wel tussen de regels door omdat ik ervan weet), maar het is natuurlijk wel heel belangrijk in dit verhaal. Ik zie dat mijn nu nog 14 jarige zoon met een vergelijkbare stoornis ook niet doen. En nog gekker misschien, ik zou het ook niet willen dat hij dat alleen ging doen. Hij moet het wel leren natuurlijk, maar het zou hem echt een paar slapeloze nachten opleveren en heel veel onrust met zich mee brengen. Allereerst moet hij dit ruim van te voren weten om het een plekje te geven in zijn hoofd en planning. Dingen waar hij tegenop ziet moeten niet te plotseling gebeuren (ook niet een paar dagen van te voren, maar minstens een paar weken van te voren). Pas als hij er vrede mee heeft zouden we dan een paar keer kunnen gaan oefenen zodat het niet meer zo eng en nieuw is op de dag zelf. Ik zou dus ook met hem meegaan die ochtend. Of, als dat mogelijk zou zijn, er op z'n minst voor zorgen dat er iemand anders is die hem begeleid daarin. Ik zou ook met school bellen en verhaal gaan halen. Zij weten toch verdorie van zijn problematiek af! En als ik niets voor elkaar zou krijgen (geen begrip en hulp vanuit school, of een ervaren begeleider) dan zou ik hem lekker thuis houden.
Maar goed, ik woon dan ook minstens anderhalf uur met de auto van de Randstad af en voor ons is het dus sowieso een ver_van_mijn_bed gebeuren daar in Amsterdam. Ik zou mijn zoon daar niet zo plotseling in zijn eentje naar toe laten gaan. Dochter wel, ook toen ze zo oud was, maar dat is dan ook een heel ander kind zonder problematiek op dat gebied.

Auto maakt kinderen minder zelfstandig

Een gokje: de kinderen van Kaaskopje vinden OV en de stad sinds hun jeugd doodgewoon omdat ze sinds hun jonge jaren reizen met bussen, metro's, treinen en wat dies meer zij, mét alle vervelende, hinderlijke en plezierige neveneffecten die je daar tegenkomt. Van kind af aan leer je hoe het werkt - en wat níet werkt.

Veel andere kinderen - zoals die van vraagstelster- gaan altijd met hun ouders mee met de auto. Die krijgen een heel ander beeld van reizen. Onbekend maakt onbemind. (nou ja, niet dat je het OV zo zou gaan beminnen, maar laten we het op 'vertrouwd' houden, inclusief de ergernis die je kunt tegenkomen)

Ik snap meteen dat mensen uit Zeeland of Overijssel anders tegen het vraagstuk van de vraagstelster aankijken dan mensen uit de grote steden.

Het is me nog steeds een raadsel waarom die jongen van 14 nog nooit met de metro naar de stad is geweest, zeker nu hij er zo vlakbij woont.

tonny

Tonny misschien omdat

Misschien wel precies om wat jij al suggereert. Maar misschien ook vanwege, en dat schrijft Sophie ook al:
Sophie: "Hij is niet van de grote mensenmassa's en al helemaal niet van...tja, hoe moet ik het noemen?... nou ja, hij is eigenlijk gewoon een beetje angstig voor 'de grote stad'. (...) Hij komt uberhaupt niet graag in Amsterdam, zegt hij altijd."
Als het nog nooit is voorgekomen dat het nodig was dat hij er dan heen zou gaan, waarom zou je die jongen dan plagen?
Mijn kinderen zijn eigenlijk nog nooit met de trein geweest! (of mag ik het boemeltje tussen Kampen en Zwolle ook een echte trein noemen?) Terwijl we heel dichtbij een redelijk grote stad wonen met een groot station. Waarom zou je dat doen als het niet nodig is? Voor de lol en om de kinderen het gevoel te geven dat ze met de trein geweest zijn, hebben we wel eens een ritje met het boemeltje gemaakt.
En verder gaan mijn kinderen ook zelden met de bus. Terwijl er toch een heleboel bussen door/langs onze woonplaats rijden van en richting grote stad. Maar ze hebben er een bloedhekel aan en pakken veel liever de fiets.
Ik vind het niet vreemd hoor dat de zoon van Sophie nog nooit met de metro naar de stad is geweest.

Weinig o.v. en wij oefenen ook

er bestaan toch ook ouders met een auto die zelf nóóit met o.v. gaan en toch met hun kinderen 'oefenen'. wij wonen in gelderland. hebben ook maar 2 treinlijnen (de ene kant op en de andere kant op) en zelfs onze 10-jarige treint wel eens. oudste treint naar mijn broer waar ze oppast (moet 6 stations voorbij laten gaan en dan op tijd uitstappen want in 1 minuut rijd ie weer door) en oudste treint naar de stad (1 keer overstappen+ al die stations dus..) en die is 14. oudste is ook al eens met een vriendin naar utrecht(ong. 2 uur) geweest (vriendin is 1 jaar ouder) naar de zus van die vriendin. utrecht is 2 keer overstappen en dan ook nog 's een gedoe op een het 2-de station waar het druk is en je naar de totaal andere kant van het station moet. ik zie haar ook wel naar amsterdam centraal gaan zonder problemen en dat is vanaf hier wel zo'n 3,5 uur. wij 'oefenden' altijd op uitjes. we zoeken een uitje, nemen daarvoor de trein (soms zijn er leuke kortingsaanbiedingen) en zoeken dan samen alles uit. al jaren. zo doen we 't nu ook met 10-jarige. vaak uitjes in drukte, op feestdagen (amsterdam koninginnedag ofzo) en aldaar oefenen we dan met de rest van 't o.v. we laten ze ook altijd zien waar je moeten kijken (dus ze niet klakkeloos voor lopen, maar zelf laten uitzoeken) en hoe e.a. werkt.
het is als je ver van de randstad woont juist hardstikke handig als je dat kan. zo kun je ook eens zelfstandig weg...i.p.v. altijd met je ouders. als tiener deden wij dat ook en veel tieners hier nog steeds. er zijn altijd leuke tienerkortingen in vakanties en daar maakt oudste dus nu al 'gebruik' van. iemand die in de randstad woont en nooit treint of op amsterdam centraal is geweest daar kan ik me niks bij voorstellen.
eventueel zou ik (denk ik) gewoon 'stiekum' meegaan....een stukje desnoods...
groeten albana

Paar dingen

tonny:"Het is me nog steeds een raadsel waarom die jongen van 14 nog nooit met de metro naar de stad is geweest, zeker nu hij er zo vlakbij woont."
Zo is het velen, politie, ov reizigers en zelfs minister Rouvoet een raadsel waarom die ouders hun 14-jarigen toch zo door de stad laten zwerven. Zeker als ze er aan de rand van wonen, want wat hebben _kinderen_ dan nog in die stad te zoeken? In de eigen wijk of (deel)gemeente is alles te vinden.
Er zijn erg veel kanten aan deze kwestie. Om met Tirza te spreken "Waar is de goeie ouwe bus-vertrekt-van-school gebleven?" Of de vraag van tinus "hoe zit dit formeel? Ik bedoel, wanneer begint de lestijd, en wie is er verantwoordelijk als er onderweg iets gebeurt?"
Ondertussen heb ik mij verbaasd dat de basisschool van mijn kinderen het zwaar gesubsidieerde 'kinderen in de natuur' project misbruikte voor kinderen die hier midden in de natuur wonen. Mij leek het veel verstandiger om met deze kinderen bekend terrein te verlaten en eens, onder begeleiding natuurlijk, leerzaam een reisje met de metro naar de stad te maken. Die natuur leek mij meer passend bij al die kinderen die juist hier nooit komen.
Mijn kinderen kregen in het vo op een dag de opdracht om per fiets in hartje stad te verschijnen, alwaar zij aan de hand van opdrachten een speurtocht zouden maken langs kenmerkende gevelstenen door de oude stad. Lees de wallen. Oh, er is zeker veel leerzaams te vinden op de wallen, maar natuurlijk ook dildo's, prostituees, drugs en tasjesdieven. Mij benieuwen wie het tot de opvoeding vindt horen om brugklassers, of 3 vwo-ers, dat 'bekend terrein' te laten zijn.
De uitvoering van dit leuks zag er zo rommelig uit als ik al dacht. Er was één leerkracht op het afgesproken punt. Hij deelde opdrachtblaadjes uit en stuurde de kinderen twee aan twee de stad in. Wie te laat was (lees verdwaald) had pech, want die leerkracht ging gewoon weer weg. De leerlingen werden geacht hun speurtocht te doen en die einde middag weer op school in te leveren.
Ik had moeite met die 'zoek het maar uit' en 'dat moeten ze toch wel kunnen' houding. Het botst met mijn idee over school en de uitvoerbaarheid van verantwoordelijkheden.
De meest kwetsbare mensen in elke omgeving zijn de mensen die het terrein niet kennen. Ik heb het dan over volwassenen. Toeristen al dan niet in eigen land. Zij zijn prooi van tasjesdieven, oneerbare voorstellen en in hulpeloze situaties belanden. Je kunt dat trouwens helemaal niet leren. Wie in Amsterdam thuis is, raakt in Den Bosch weer in de war en mist de zekere tred van een kenner die wél de slager van de prutser en de dorpsgek kan onderscheiden.
Nee, ik vind niet dat 14 jarigen van huis uit geleerd moeten hebben hoe het openbaar vervoer naar een voor hen onbekende bestemming te gebruiken. Ik vind ook niet dat 14 jarigen de binnenstad van een naburige grote stad zouden moeten kennen, al vind ik weer wel dat ook 14-jarigen het recht hebben om daar te zijn als ze dat willen. Wat ze daar te zoeken hebben maakt me niet uit. En ik begrijp de missie niet. Waarom moeten ze zelf met de metro komen? Is dat om die bus-vertrekt-van-school uit te sparen, of is de speurtocht met het ov onderdeel van het 'leerproces'?
Groet,
Miriam Lavell

Overigens ter relativering

De vervoerssubsidieregeling voor kinderen in het speciaal onderwijs (waar 'iets' mee is dus), zit zo in elkaar dat ze geacht worden om vanaf hun 9e zelfstandig met het openbaar vervoer naar school te reizen.
Moeder mag natuurlijk mee, maar dat wordt niet betaald. Moeder houdt dat natuurlijk niet vol tot kind 14 is. Dus ja, er reizen heel wat kinderen van 14 jaar (en jonger) met het openbaar vervoer, juist als ze 'iets' hebben.
Ik denk trouwens dat deze realiteit botst met de hedendaagse algemene opvattingen over 'verantwoord opvoeden' (beluister Rouvoet).
Groet,
Miriam Lavell

Na, endlich ! reacties van mij!

Gewapend met een pannenkoek en een glas melk :- ) ga ik proberen (op) jullie allemaal (!) te beantwoorden/te reageren...

Allereerst wil ik jullie enorm bedanken voor de tijd en moeite die jullie hebben genomen om dit onderwerp zo serieus te beantwoorden. Het respect dat er uit jullie berichtjes spreekt, ontroerd me.

Met 2 x OOL open op mijn scherm moet het mij toch lukken om niks te vergeten, hoop ik. Ik loop gewoon even jullie berichtjes af ;- )

Tonny, waarom nog nooit met de metro naar de stad geweest? Heel eenvoudig: het heeft zich nog nooit voorgedaan. Net zoals de bus en de tram. Raar maar waar misschien in andermans ogen.
Wat meespeelt is dat manlief (als A'damfan) in Amsterdam werkt en altijd op de fiets gaat en event. daarnaast alleen gaat omdat de rest van het gezin echt geen behoefte heeft om naar A'dam te gaan (we hebben 9 jaar in een niet al te fijne buurt in A'dam gewoond, met de kids toen ze nog klein waren).
Ook speelt mee dat we met z'n vieren zijn en dan is als je ergens heenreist het OV altijd zo veel duurder. Ik heb het wel eens uitgerekend, maar kwam altijd op van die gigabedragen uit dat de moed me al snel in de schoenen zonk en we 'beter' met de auto konden gaan. Beter voor de portemonnee, die hier niet zo goed gevuld is, helaas.
Vaak ontwijken we ook parkeer- of OV(betaal)problemen door ergens anders onze dingen te doen. Daarbij wonen we in een plaats waar we een heel goed winkelcentrum hebben met zelfs een Bijenkorf, verder alles wat je maar kunt bedenken, dus inkopen (kleding enzo) doen we altijd hier.
Dat we hierdoor nu onze kinderen geen wegwijs hebben gemaakt in het OV is idd iets waar we nu met onze neus tegenaan lopen. Nooit eerder bij stil gestaan! Niet slim en door alle reacties zijn we echt wel wakker geschud en we zullen er ook zeker iets aan gaan doen! Da's duidelijk ;- )

Dat de school er niet bij stil zal hebben gestaan geloof ik ook direct. We hebben in de afgelopen jaren helaas moeten constateren dat het onderwijs eigenlijk vooral gericht is op zelfstandige, zelfredzame kinderen waar eigenlijk ook alles goed mee gaat. Leerlingen die om wat voor reden dan ook net iets anders functioneren zijn een blok aan het been en daar is geen tijd voor. De schoolleiding raakt hier maar van in de war, het systeem is er niet op ingesteld en ze hebben er niet de middelen voor of willen ze niet gebruiken.

Scholen tegenwoordig zijn meer en meer een soort LOI-cursus in een ruimte waar je kind gebruik van kan maken. Zelfstandigheid is iets dat als vanzelfsprekend wordt gezien. Zelfstandig zijn in leren en in het leven. Hartstikke superfijn en helemaal top als dat je lukt als kind, maar als je nou net even nog niet zo compleet bent loop je tegen dit soort dingen aan, dat blijkt nu.

We (manlief en ik) hebben aan het begin van dit schooljaar dan ook besloten om event. recht op hulp voor onze zoon links te laten liggen (zoon heeft ADD), want het is een opeenstapeling van frustraties en dat willen we niet meer. We gaan nu zoonlief zelf zo wereldwijs mogelijk proberen te maken, beginnend met het helpen te halen van een acceptabel rapport.
Van daaruit kan hij weer eigenwaarde en zelfvertrouwen opbouwen en zal hij zich hopelijk sterk genoeg gaan voelen om ook de rest van de normale zaken die je als puber tegen komt....tja, en toen kwam ik even niet meer op het juiste woord, maar je zal wel begrijpen wat ik bedoel, toch?

Waarschijnlijk heb ik in deze reactie al wat meer mensen antwoord gegeven, maar ik zal nog even verder gaan in een volgende reactie.

Wordt dus vervolgd ;- )
(anders worden mijn berichtjes zo lang en onleesbaar)

Tinus & jujube (vervolg van mijn reactie)

"Ok, ik heb zo'n vermoeden dat ik weet waar je woont. Dan heb ik ook zo'n vermoeden, dat een (groot?) deel van de leerlingen van die school elke dag met de metro naar school komen.

Dus ja, ik vind het wel een normale verwachting, dat je dat kunt."

En? Klopt het, waar je dacht dat we wonen? ;- )
Het zal je neem ik aan langzaamaan wel duidelijk worden.

Ik heb geen idee of veel kinderen met de metro komen en zoon weet het eigenlijk ook niet zegt hij zojuist.

Jujube: ik zou het ook heel fijn vinden als onze zoon al zover was als jouw kinderen. We zullen nog heel even geduld moeten hebben, maar er wordt aan zijn zelfstandigheid gewerkt ;- )

en op naar reactie 3

Rosa

"is het niet mogelijk vandaag of morgen samen te gaan met de metro, kijken hoe dat CS in elkaar zit enz? Is de grootste stress er misschien af. En inderdaad zo snel mogelijk uitzoeken wie er nog meer met de metro gaan en het samen reizen even regelen."

Ik heb momenteel keelontsteking en voel me nu even niet zodanig dat ik dat ritje even met hem oefen en manlief had gister zijn vaste overwerkavond, maar vanavond zou het event. kunnen, ware het niet dat manlief en ik na een goed gesprek (zonder zoon erbij) hebben besloten dat als zoonlief niet op tijd een reisgenoot kan vinden we hem ziek zullen melden voor die dag. We vinden de stress (en zo de mogelijk negatieve ervaring) die het mogelijk oplevert voor zoonlief nadeliger dan dat hij die dag meemaakt. Maar ! we zullen wel onze conclusies trekken en zelf snel een herkansing creeren, om toch te oefenen. Het is ons door al jullie reacties wel heel duidelijk geworden dat we idd iets over het hoofd hebben gezien en hem (en dochterlief van 11) zodanig toch in de gelegenheid stellen ook hier mee om te leren gaan.

op naar de volgende reactie