Mijn bijna 18 jarige dochter
Gezien ik dit niet bij pubers vind passen, doe ik het maar hier.
Mijn dochter N is bijna 18, heeft n werkloos vriendje met intimiderend gedrag.N doet opleiding SAW. Ze heeft geen werk, denkt hoogstwss dat dat vanzelf gaat ofzo.
Ik ben gescheiden zo'n 7jr terug, en sindsdien co-ouderschap met ex, wat redelijk verloopt.
Hij heeft inmiddels nieuwe partner, ik ook. Mijn vriend woont nog 15km verderop, waar ik en jongste vaak verblijven. N wil niet meer mee, ik heb zelf nog n woning in G.
Het is de bedoeling dat ik volgend zomer naar t dorp waar mijn vriend woont vertrek.
Het volgende.
N leeft haar eigen leven zo'n beetje. Ze kan gaan en staan wanneer ze wil..tot op zekere hoogte. De weekenden dat ik bij mijn vriend ben, mag zij in mijn huis blijven. Ja ook met haar vriend..mits zij zich aan de regels houden, wat ze niet doen..dus ingrijpen..
Ze verdomd het gewoon om werk te zoeken, want ze zit liever bij haar vriend thuis.Die woont ook nog thuis trouwens.
Volgende week wordt ze 18, en moet ze deels zelf voor haar financieen gaan zorgen, mijn knip gaat dicht. Ik leef op dit moment v/d bijstand ivm ziekte en herstel daarvan.
Kinderbijslag krijg ik niet meer voor haar..Ik vind ook dat ze zelf mans genoeg is om te gaan werken.
Ik heb het idee dat ze steeds verder afglijd, ook ivm haar vriend.
Ik vind niet dat hij haar respectvol behandeld, hij brengt haar niet thuis, hij wil meer vrijheid overdag en de weekenden, maar wel snachts bij elkaar slapen. Yep..maar niet in mijn huis. Dat is lekker vrijblijvend zo.
Dat heb ik ze verteld.
Wij zouden afgelopen za in gesprek gaan, omdat ik zie dat t niet goed gaat. Hij laat t afweten en laat haar alleen komen, want zijn fiets is gejat en dus moet hij lopen en dus word je daar moe van en dus en dus..
Ik heb hem uiteindelijk gemaild hoe ik over de situatie dacht en denk, dat nam hij mij niet in dank af. Hij wil niet met mij en mijn vriend in gesprek, omdat hij boos is. Ik vind dat respectloos naar mij toe, maar vooral voor mijn dochter. Hij wil niet praten, want dan wordt hij geconfronteerd met feiten. Ik heb hem de toegang tot mijn huis ontzegt. Als hij niet met mij in gesprek wil en erover wil praten om oplossingen te zoeken, dan komt hij mijn huis niet meer in. Mijn dochter moet zelf weten of ze naar hem toe wil, is prima..
Ik heb tegen haar gezegd dat het e.e.a moet gaan veranderen wil zij verder komen ipv alleen maar niks te doen..
Ik vind dit zo lastig, en het levert zoveel stress op.
Hoe kan ik hier het beste mee omgaan..moet ik haar gaan los laten?
Tips? Advies??
Oei
dit is een lastige situatie. Eentje die eigenlijk juist wel erg bij de rubriek pubers hoort, kwa onderwerp. Want dochter is nog niet geheel zelfstandig en laat zich een beetje koeioneren door vriend.
Ik zou in ieder geval proberen contact te houden met je dochter en haar en haar vriend niet al te hard af te wijzen. Zorg dat je haar duidelijk maakt dat je het gedrag van haar vriend niet accepteert, maar wees voorzichtig met het hem ontzeggen van de toegang: voor zover je daar controle over hebt in het weekend. Anderzijds moet je toch oinderdaad ook grenzen stellen en haar niet alle ruimte geven.
Probeer met je dochter te praten over het gedrag van haar vriend; zonder hem te veroordelen. Probeer d.m.v. vragen stellen haar zelf tot het inzicht te laten komen dat hij meer respect voor haar zal mnoet tonen.
Waarom overigens ga jij steeds naar je vriend en komt hij niet bij jullie? Dat lijkt me in deze situatie veel handiger; wil je nog enige controle op je dochter en je huis houden.
Opleiding en werk?
Hoi Jottum. Je schrijft dat dochter N de opleiding SAW doet én geen werk heeft én 17 jr is én je krijgt geen kinderbijslag meer voor haar? En: ze wordt volgende week 18 dan moet ze deels voor haar eigen financiën gaan zorgen? Dat kan ik zo snel niet volgen...
Die opleiding SAW, is dat een beroepsopleidende leerweg (BOL) of beroepsbegeleidende leerweg (BBL)? In het eerste geval kan je voor haar ws bij de ib-groep een tegemoetkoming ouders aanvragen. In het tweede geval zal ze een deel van de week werken en daarvoor salaris krijgen, waardoor er geen recht is op een tegemoetkoming. Kijk op www. ib-groep.nl voor deze en andere mogelijkheden.
Je krijgt ieg nu nog wel kinderbijslag voor haar, begin januari 2009 zal je voor de laatste keer kinderbijslag voor haar krijgen. Als ze tenminste niets of nauwelijks inkomen blijft houden.
Je vindt dat ze deels voor haar eigen financiën moet gaan zorgen. Hoe zou ze dat moeten doen? Wil jij dat ze haar eigen zorgverzekering regelt en betaalt bijv. Of wil je dat ze deels voorziet in haar eigen levensonderhoud? En als dat laatste het geval is: wie voorziet dan in het andere deel? De pappa? Of draag je nog steeds bij in de vorm van eten&drinken, onderdak etc.
En hoe zit dat met dat co-ouderschap? Is dochter de helft van de tijd bij haar vader? En jongste is kind van je vriend, die gaat dan niet? Maar jijzelf gaat ieg de weekenden en vaak nog langer naar je vriend in dorp G.? Realiseer je dan dat je je op glad ijs begeeft wat betreft je bijstandsuitkering of de hoogte daarvan. Als je niet al deze feiten (met data waar jij en je kinderen zijn, plus de naam van je vriend en mogelijk zijn vaderschap van jongste en de co-ouderschap) aan de soos hebt doorgegeven en afspraken hebt gemaakt loop je kans op een afstemming of ontzegging. Hopelijk is mijn waarschuwing overbodig.
