Moeilijke situatie met zoon van 14
Graag even jullie mening/raad over het volgende. Mijn oudste zoon (bijna 14, 2 vwo) zit volgens ons niet heel lekker in zijn vel. Hij trekt zich steeds meer en langer terug achter de pc (al begrenzen we dat natuurlijk wel als we thuis zijn, helaas zijn we regelmatig niet thuis ivm werk of overige drukte gezin).
Zoonlief is flink aan het puberen (regelmatig dwars en boos, enorm aan het groeien), maar het nukkige, gesloten karakter heeft ie al zijn hele leven eigenlijk. Zijn cijfers zijn nog oké, gemiddeld geen onvoldoendes, maar hij komt de laatste tijd wel regelmatig thuis met een 4 of een 5 ook, waar hij dan zelf ogenschijnlijk niks van vindt (blijft er vrij stoïcijns onder zeg maar). Ook een echt goed cijfer lijkt hem weinig te doen. Van school uit horen we geen klachten of bijzonderheden. We hebben zelf geen idee wat hij nou eigenlijk van school vindt en of hij het leuk heeft met vrienden en zo. Hij geeft wel aan dat hij baalt van de slechte communicatie vanuit docenten en veel docenten vindt hij niet leuk. Hij zit in een klas van 34 kinderen. Hij vertelt weinig over school, spreekt naschools haast nooit af en gaat niet naar schoolfeesten en dergelijke, vindt ie niks aan zegt ie (terwijl hij dat in de brugklas wel deed en ook wel leuk vond) (toen wel andere klas). Ontspanning thuis bestaat vooral uit gamen of achter zijn mobieltje wegduiken, soms even TV kijken met ons, soms een potje voetbal met zijn broertje of buurjongen uit groep 8 (nu weer wat vaker ivm beter weer) en 2x per week voetbaltraining (waar hij regelamtig heug tegen meug naartoe gaat en volgend jaar mee wil stoppen eigenlijk). Hij heeft verder geen echte hobby's/passie. Voor schoolwerk moet ie flink achter de broek aan gezeten worden en zijn lat ligt zeg maar niet heel hoog. Complicerend in het hele verhaal is dat wij zelf nogal ontevreden zijn over de school waar hij zit. Leerlingen krijgen heel veel vrijheid, er zijn weinig toetsen, er is super veel lesuitval, en de communicatie vanuit school naar de leerlingen vind ik een zootje. Studiewijzers etc. staan verspreid over het hele digitale systeem (vaak onvindbaar), er worden veel losse bladen 'random' meegegeven (terwijl ieder kind verplicht via school een laptop huurt), communicatie via mail: bijna niet, zoon krijgt vaak ook geen reactie als hij een docent mailt met een vraag. Wij zien dat eea bij de school van onze tweede zoon (bijna 13, brugklas havo/vwo) veel en veel beter geregeld is en dat onze tweede zoon ook veel meer enthousiasme uitstraalt over school en de docenten. Eigenlijk wou onze oudste zoon ook hier starten in de brugklas maar hij werd helaas uitgeloot en 'moest' naar de school waar hij nu zit (wij en hij hadden hier dus eigenlijk niet voor gekozen). Wat is nou wijsheid? Ons gevoel zegt dat onze zoon gelukkiger kan worden op de school van tweede zoon maar doen we er goed aan om met hem te gaan oriënteren op mogelijk veranderen van school in de derde klas? Zelf wilde hij eerder niet van school veranderen maar er lijkt nu wel een kleine opening te zijn. Hoe pakken we dit verder aan? Voor ons is dit een ontzettend dilemma omdat veranderen van school best wel een heftige stap is (en we willen hem niet dwingen) ...
ik zou veranderen.
het is zoveel fijner als zaken beter geregeld zijn. Veel meer kans voor leerlingen om langzamerhand zich te leren redden en zelfstandig te worden. En veel meer mogelijkheden voor jullie als ouders om hem te coachen, zonder dat je zelf als ouder tegen een bron van non-informatie op loopt.
En omdat jongste er zit, heb je msischien mazzel bij een broer/zus regeling . . . ? hoe verwerpelijk ik die ook vind voor brugklassen 
, is het in dit geval misschien hartstikke fijn.
gr Angela
indien mogelijk
zou ik je oudste zoon laten overstappen naar de school van de jongste. Misschien eerst even informeren bij de school of hij er terecht kan en zo ja, per wanneer.
geen broer/zus-regeling
Angela, zo'n broer-zus-regeling geldt niet meer bij hogere klassen, bij overstappen. Ook niet als zo'n school normaal wel een broer-zus-regeling heeft.
Ik zou trouwens zeker proberen te veranderen. En sowieso is veranderen misschien wel spannend en je weet niet zeker of het goed uitpakt, aan de andere kant: verandering doet een mens vaak goed.
Verder zou ik naar een nieuwe hobby op zoek gaan (muziekinstrument?) en het gamen proberen te verminderen. Praat meer met hem, ook daarover.
Snel inschrijven op die andere school, mogelijk is het al te laat. Er zijn ook vaak wachtlijsten voor hogere klassen (ik heb ervaring).
Aanvullend
Aanvullend op de bovenstaande reactie zou ik echt het zelf meer tijd besteden met oudste de hoogste prioriteit geven. Niet per se om dingen (zeker geen huiswerk) samen te doen maar wel om er gewoon te zijn als hij uit school komt, samen thee, samen eten. Even brengen/halen naar sport. Zodat hij ziet dat het er toe doet wat er met hem gebeurt.
Gewoon
Sorry, misschien heb ik je (lange) verhaal te globaal gelezen, maar waar zit nu eigenlijk het probleem..? Ik lees over een normale puber, die vooral in zijn eigen wereld leeft. Zoals meestal op die (moeilijke) leeftijd. Met middelmatige cijfers en zonder grote problemen, thuis noch op school.
Natuurlijk snap ik dat je hem misschien liever op die andere school gezien, die je beter vindt, maar ook over deze school lees ik niets heftigs of vreemds.
Toch schijn jij wel een probleem te zien. Maar waar zit dat dan..?
Idem
Als Paasei. Wat is precies het probleem?
Welk spel
Wat speelt hij op de computer? Heb je daar zicht op?
Welke communicatievormen heb je? Bij mij was de afwas de meest geschikte gelegenheid om te praten met een puberende, gesloten zoon.
Durf je het aan om ook moeilijke onderwerpen te bespreken, zoals ontwikkelende seksuele gevoelens?
Zijn er andere mensen in het gezin die makkelijker kontakt met hem krijgen, vader, zus, broer?
Een school die slecht met leerlingen communiceert en hen maar rond laat zwemmen heeft wel degelijk invloed op het humeur van een kind, is mijn ervaring. Als leerlingen niet weten waar ze aan toe zijn raken ze gedesinteresseerd (net zo geïnteresseerd als de school in hen, dus niet) en gedemotiveerd. Ik heb het bij mijn dochter gezien, maar zij heeft een ander karakter, extrovert, en zij durft het aan om in een klas haar eigen gang te gaan, dwars tegen de groepscultuur in, en voor zichzelf te kiezen. Mijn gesloten zoon redde het niet op een opleiding met slechte communicatie, onduidelijke lesroosters en infantiele benadering van leerlingen, die stopte. School heeft in mijn ervaring dus wel degelijk invloed op het humeur van kinderen, en het karakter van kinderen bepaalt of ze daarmee om kunnen gaan of niet. In die zin zou een schoolwisseling goed te beargumenteren zijn.
Tsjor
stap 1
Bel die school van jongste op en vraag of oudste daar na de zomer naar toe kan. Vraag ook of dat in VWO3 is en bij (eventueel) blijven zitten in VWO2. Dan pas weet je waar je staat en vanaf daar ga je verder. Je zit nu in een niemandsland met een doodnormale puber in combinatie met een school die slecht communiceert. Als je uit dat niemandsland bent ga je praten met je puber en probeer je uit te vinden wat hij wil en vanaf daar ga je weer een stap verder.
overstappen
Ik denk dat je als ouders haarfijn aanvoelt of iets valt onder de gebruikelijk puberzaken of dat het net wat meer of anders is. Veel zaken zijn gebruikelijk maar het is wel allemaal EN/EN. Plus dat de moeder een onderbuik gevoel heeft.
Tijd maken vind ik wel een goed advies. Zo heb ik bij mijn zoon, iets jonger maar wel al aardig aan het puberen, gemerkt dat hij begon terug te trekken, meer in een gamewereld verbleef. Daar ben ik dus weer begonnen met voorlezen. En dan een spannend, bij hem passend boek. Dat heeft wel gezorgd voor een contactmoment waar we veel aan hebben en daarmee andere hobbels wat makkelijker passeren.
Ik zou ook werk maken van een andere school, wacht daar niet te lang mee want juist nu zijn ze druk bezig met klassen vormen. Ook populaire scholen hebben sneller in klas 2 en hoger plek voor nieuwe leerlingen dan in de brugklas. Dus dat hij destijds uitgeloot werd, wil niet zeggen dat er nu geen plek meer is. Soms komt er plek door een doublure, afstromer of verhuizing. Dus ga in elk geval even vragen of er plek is en zo ja wanneer die nieuwe school duidelijkheid wilt hebben. Vervolgens ga je met je zoon snel in gesprek over deze stap.
inderdaad welk spel
Onze zoon had dezelfde leeftijd toen hij (hij zegt het nu ook zelf) echt verslaafd bleek aan een game (league of legends). eerst hadden we het niet zo door, maar op een dag kwam ik er achter dat hij er 's nachts om 3 uur ook op zat te spelen. Het is helemaal niet een enorme game jongen, maar dit spel is in een onzekere fase iets waar ze een soort van zekerheid aan kunnen ontlenen, ook omdat ze het samen met anderen spelen. ook hij was geïsoleerd, weinig in voor andere dingen. tuurlijk kan school een rol spelen maar zoek dit eerst uit. Mijn zoon is nu een stuk ouder en een ander kind.
sterkte.
