Paardengekke dochter heeft geen sociale contact
Mijn dochter (13) is een echte paardengek. Ze moet ALLES van paarden hebben: Shirts, kopjes, pennen, tekenspullen, boeken, dekbedden, kussens noem maar op. Ze heeft wel meer dan 100 posters in haar kamer.
Nou wat het probeem is, is dat ze in de eerste klas (bijna de tweede) zit en GÉÉN sociaal contact hebt. Ze zit liever met haar neus in de paardenboeken en gaat altijd na school naar de manege om de hele dag bij de paarden te zijn. Ze spreekt nooit af en heeft geeneens vrienden. Ze zegt amper wat in de klas en word vaak niet benaderd. Zelf vind ze dit geen probleem want: "het kan mij weinig schelen.. ik ben toch liever bij de paarden."
Thuis praat ze ook niet zo veel..maar kan dit problemen zijn? Moet ik het gewoon zo laten of er wat aan doen? Natuurlijk is ze gewoon zelf met haar eigen ding bezig en is ze een beleefd en goed opgevoed kind. Moet ze wat meer met anderen praten?
Heeft iemand raad?
Contacten
Mijn kinderen, met autisme, gingen ze zich echt pas sociaal meer orienteren in de derde van het voortgezet onderwijs. Tot die tijd hadden ze contacten genoeg aan familie, vrienden, neefjes en nichtjes en kinderen van vriendinnen of buren.
Ik zou er geen dingetje van maken. Maar haar bevestigen dat het ook fijn is om met dieren goed om te kunnen gaan. Daar leren ze ook van om meer empatisch te worden en daar hebben ze later ook meer aan in contacten met mensen.
Ik heb zelf ondervonden dat die nadruk op vriendjes van dezelfde leeftijd behoorlijk in de weg kan zitten. Vanzelfsprekende contacten thuis en elders zijn goed genoeg.
Manege
Ziet zij op de manege geen andere, paardengekke, kinderen of jongeren? Lijkt me dat die daar ook wel rondlopen.
Als ze zelf aangeeft dat ze het zo goed vindt, zou ik niet blijven aandringen. Misschien kan ze een keer op een paardenkamp o.i.d. maar alleen als ze dat zelf wil natuurlijk. Daar komt ze zeker soortgenoten tegen en misschien kan ze contact houden daarna.
Verder hier wel herkenning. Zoon is een beetje hetzelfde. Heeft ook weinig behoefte aan sociale contacten. Hij belt zelden zelf iemand om af te spreken. Hij heeft nu wel wat vrienden in de brugklas. Op de basisschool was dit een stuk minder.
ik ook en nu 48 jaar en goed terechtgekomen
Ik herken mezelf helemaal in je dochter!
Het was een heerlijke tijd voor mij....ik had geen vrienden, alleen op school waar ik het ook erg naar mijn zin had, maar zat het liefst altijd bij de paarden.
Nu ben ik 48 jaar, heb twee pubers, studeer weer en heb een leuke baan. Ik heb nooit heel veel vrienden gehad, ben ook nooit lid geweest van een vriendengroep maar ik heb dat niet gemist. Een paar goede vriendinnen vind ik veel fijner eigenlijk.
Na mijn middelbare school ben ik naar een hbo opleiding gegaan en op kamers gaan wonen. In die tijd heb ik me totaal niet bezig gehouden met paarden. Maar......toen ik mijn eerste baan had, heb ik gespaard voor een eigen paard. Mijn vriend vond dat leuk en ging regelmatig mee naar stal. Hij had zijn eigen hobbies en ik heb genoten van die tijd. Toen mijn eerste zoon een jaar was en ik al weer zwanger raakte van de tweede, heb ik mijn paard verkocht. Maar met het idee om ooit weer een paard te kopen. Een paardenvirus raak je nooit meer kwijt. Mensen die niet paardrijden kennen dit niet, mijn ouders ook niet maar ik had die tijd nooit willen missen.
Ik zou zeggen: gun het je dochter!
Daan
Is ze ongelukkig?
Ik weet nog hoe mijn eigen pubertijd was, het eindeloze gehang en geklets met vriendinnen, de pret, het gegiebel en het kijken naar jongens. Feest!
En ik vind het heel jammer dat mijn dochter niet zo is. Gelukkig heeft ze wel een paar vriendinnen, maar daarmee afspreken is toch vooral een onderbreking van bezig zijn met de dingen waar zij enorm in opgaat.
Maar als ik even mijn 'dat is toch leuk en goed bril' afzet zie ik een blij en bezig meisje. Niet onzeker onder de meningen van anderen. Geen meeloper. Genoeg hobby's voor een leven. En bovenal: gelukkig.
Ik moet het gewoon accepteren denk ik.
Sanne, ik moet heel eerlijk zeggen
dat ik werkelijk griezel bij jouw beschrijving: "het eindeloze gehang en geklets met vriendinnen, de pret, het gegiebel en het kijken naar jongens. Feest!"
Ik voelde me daar nooit prettig bij, het paste niet bij mij en ik wilde het ook helemaal niet. Vond het zonde van mijn tijd, ik had zoveel te doen.
je beschrijving van je dochter klinkt heel positief. Een leuke meid, die een goed gevoel over zichzelf heeft, en lekker veel hobbies. Dat is het belangrijkste. Ze is gewoon te druk om rond te hangen...
Lekker laten gaan!
Klinkt als de dochter van mijn vriendin
Ook zo'n 'paarden-gek' meisje. Altijd rond de manege te vinden, weinig aansluiting in de klas of bij vriendinnen. Toen de andere meisjes van haar leeftijd andere interesses kregen, bleef zij stug vol houden. Ze is een MBO opleiding in de paarden-richting gaan doen en werkt nu op een manege. Contact met de klanten daar hoeft van haar niet zo. Ze mest liever de stallen uit. En weet van elk paard alle details qua gezondheid e.d. De eigenaresse van de manege is dol op d'r..
Ze heeft nu wel 1 of 2 (min of meer) vriendinnen, ook van de manege. Gelijk gestemden,.zeg maar. Maar jongens/mannen..? Vriendin en ik grappen altijd samen dat als ooit de prins op het witte paard langs komt, ze de prins er af gooit en het paard mee neemt. )
Verhaal is overigens positief bedoeld; ze is heel blij dat ze de kans kreeg (van haat ouders) om haar hart te volgen, ondanks dat zo'n opleiding niet zo veel perspectief biedt en ze geen dr*l verdient. Ze is gelukkig zo en af en toe eens naar de bioscoop met een vriendin is haar genoeg.
hier ook
Dochter idolaat met pony en paarden en moeders ook. sinds kort een eigen pony maar daarvoor alles in de ban van de paarden. Ik vind het heerlijk voor der. Op school al genoeg mensen en getetter om der heen. Thuis rust en kalmte vinden in de dieren. Op de manege ziet en spreekt ze soms wat mensen maar vnl is ze lekker alleen bezig.. helemaal in de element.. En ik kan daar alleen maar van genieten.. Lekker zo laten.. hoe heerlijk is het als je je kind ziet ontspannen?
Hoe voelt zij zich erbij?
Ik zou het er eens met je dochter over hebben, heeft zij er geen problemen dan lekker zo laten. Het is niet erg om introvert te zijn, zo heeft iedereen zijn kwaliteiten en valkuilen!
Heeft ze er ergens wel problemen mee kijk dan eens naar SoVa training, of mindfit! Je kan via de huisarts of praktijkondersteuner makkelijk bij verschillende mensen terecht.
Jammer Mirreke
Ik vind juist dat Sanne heel mooi aangeeft dat haar dochter anders in het leven staat en anders is dat zij vroeger. En dat het soms lastig om het leven van anderen (je kinderen!) niet te vergelijken met dat van jou - wat leuk is, wat goed is en hoe je het zou moeten leiden.
Dat begrijpen en accepteren kan toch gewoon lastig zijn? Ik lees niet bij Sanne dat ze haar dochter pusht of dwingt om anders te zijn dan zij is - alleen dat zij zelf moeite hier mee heeft.
Ik onderschrijf de anderen
Als je kind hier gelukkig mee is: laat haar gelukkig zijn.
Qua contacten zal ze wel bijtrekken, het lijkt me dat ze op de manege toch ook wel wat contacten met andere paardengekken heeft?
Onze oudste heeft de hele middelbare schoolperiode niet met klasgenoten afgesproken, bij het sporten had hij 'normale' sociale contacten.
Pas in klas 5 kwamen wij erachter dat hij op school wel een vriendengroep had 
, alleen sprak hij daar nooit fysiek mee af. Maar zijn contacten had hij dus wel. Een feestbeest is het nog steeds niet, maar ik merk dat hij zich sociaal toch prima ontwikkeld heeft. Gewoon op zijn manier.
Geef het tijd en laat je dochter zich op haar manier ontwikkelen. Er komen vanzelf mensen op haar pad, waarmee zij wel bevriend wil zijn of misschien vult zij haar leven anders is dan jij of de meeste andere mensen.
ehh jesse?
Dat schrijf ik toch ook nergens?
Ik zeg alleen dat ik zelf ook niet zo was, net als haar dochter dus... En ik bedoelde dat (maar ik had dat er dus bij moeten schrijven) als een soort bevestiging van haar en haar dochter. En dat Sanne's beschrijving van haar puberteit echt niet de beschrijving van ieders puberteit is.
Mijn dochter is weer heel anders dan ik. Dat vind ik ook juist heel mooi om te zien. Ik kan echt bewondering voor haar hebben, omdat zij bv. dingen doet of kan die ik vroeger niet deed of kon.
Sorry Mirreke
Dan heb ik je bericht verkeerd begrepen. "Dat ik werkelijk griezel bij jouw beschrijving" kwam waarschijnlijk anders bij mij over dan je bedoelde.
voltige?
zou voltige een idee zijn? dat is een team sport op en met paarden. misschien zit er een vereniging in de buurt of wordt het op een manege gegeven?
paardenmeisjes (weet er alles van 
) praten heel makkelijk met andere paarden meisjes! andere mensen snappen er toch niks van dat paarden zo enorm leuk zijn!
misschien een leuk pony kamp?
en liever dat ze bij de paarden is dan in de stad rondhangt
