'schoonouders'
Even een vraagje over hoe dit werkt want dit is nieuw voor ons. Dochter heeft sinds kort een vriendje en hoe moeten wij nu met de toekomstige schoonouders omgaan? Voorlopig zal dit nog niet echt aan de orde zijn natuurlijk, ze kennen elkaar een maand of 2 maar goed, hoe gaat dat in de toekomst? Heb je helemaal nooit contact met die mensen, of vraag je ze ooit een keer op de koffie? Ik heb geen idee, wil niet de botte boer uithangen, maar me ook niet opdringen natuurlijk. We zien en spreken elkaar helemaal niet, vriendje komt hier en communiceert met zijn ouders met zijn eigen mobiel en ik doe dat als ik naar mijn dochter ben als ze daar zit, ik heb niet eens het telefoonnummer van dat adres. En als ik haar eens met de auto breng dan zet ik haar gewoon af, het is volgens haar beslist niet de bedoeling dat ik meeloop naar de deur, wat ik zelf trouwens ook wel raar zou vinden ja.
Hoe gaat dit bij jullie?
Nou...
Waarom zou je niet eens een keertje meelopen naar de deur, al is het alleen maar om een van de ouders eens even te groeten?
Tenslotte is je dochter er vaak en het zou een mooi klein moment zijn om even te kijken wat voor vlees je in de kuip hebt. Een klein dingetje, maar dan hebben beide partijen een beeld bij een naam.
Verder hoef je er niets mee, lijkt me. Laat het verliefde stel maar lekker hun gang gaan, jij als ouder hoeft verder niets met de ouders van de andere partij.
Ik zou dat zelf helemaal niet raaf vinden, om mee te lopen naar de deur, die ene keer om even je gezicht te laten zien.
Nou...
Ik heb dat één keer gedaan, maar toen deed vriendje open. Dus om nou te vragen of zijn ouders even naar de deur komen? Volgens mij doet vriendje iedere keer gewoon open en blijven zij in de woonkamer zitten, of zijn misschien niet eens thuis?
En inderdaad ik hoef ook niets met de ouders van de andere partij, maar wil ook niet ongeinteresseerd overkomen, en zou ze best t.z.t. wel eens willen ontmoeten, uit de verhalen van mijn dochter blijken het gewone aardige mensen te zijn, dus dat zit wel goed.
Al twee jaar
Mijn zoon heeft al twee jaar dik verkering, wij hebben haar ouders ontmoet toen zij zoon en schoondochterlief hadden opgehaald na een vakantie, en zij hen thuis kwamen brengen. Ook kwamen zij op de 18e verjaardag van mijn zoon, en spreek ik hen weleens per telefoon, als hun dochter hier is en haar tel. niet opneemt..
Je wilt toch weten
waar je kinderen uithangen en met wie ze omgaan ?
Lijkt mij heel normaal dat als ze een tijde met elkaar omgaan je wilt weten waar ze zitten.
Ik ben daar zelf heel makkelijk in, toen onze dochter echt serieus verkering kreeg heb ik zelf om telefoonnummers gevraagd en persoonlijk even kennis gemaakt met zijn ouders. Is niet raar en al helemaal niks mis mee. Werd ook als heel positief ervaren door beide partijen. Verder hoe je ook niks met de tegenpartij, als je maar weet hoe het zit. Maarja dat is voor iedere ouder anders. Wij vinden het in iedergeval wel prettig.
Vanzelf
Nu heb ik makkelijk praten want dochter heeft vriend leren kennen op vakantie waar wij als gezin en vriend met ouders en broers ook waren. Dus we zijn een week met elkaar opgetrokken. Maar anders zijn verjaardagen een mooie gelegenheid. Dan worden de schoonouders ook uitgenodigd als dochter verjaard en andersom wij ook daar als vriend verjaart.
Actueel onderwerp
Mijn jongste dochter is dit jaar voor het eerst het liefdespad op gegaan en ik zat met dezelfde vragen. In ons geval is het allemaal geregeld door dochter en vriend zelf. Ze hadden inmiddels een half jaar verkering toen we kennis moesten maken. Dit ook in verband met de naderende verjaardag van vriend, waarbij wij (zo bleek) uitgenodigd zouden worden.
In ons geval heb ik voorgesteld om de kennismaking op neutraal terrein te laten plaatsvinden. Ik vind weinig zo vervelend als met nieuwe mensen als onwennige kippen bij elkaar te zitten en in een restaurant onder het eten praat het toch wat makkelijker vind ik. Mijn dochter en haar vriend hebben een restaurantje besproken en daar zijn we met z'n allen gaan eten. Dat was heel gezellig. Vervolgens zijn we naar de verjaardag gegaan. Dat was ook erg leuk en, het kan niet op, dit weekend komen ze bij ons omdat mijn dochter jarig is. We kunnen het erg goed met ze vinden.
Verschillend
Met de ouders van de eerste serieuze vriend van mijn dochter hadden we regelmatig contact, we hielpen hen bijv samen hun huisje in orde te maken. Met de moeder van de vriend met wie ze daarna 3 jaar samen was (ze waren allebei al een paar jaar het huis uit) hebben we nooit contact gehad, het kwam er niet van, mijn dochter had ook niet zoveel contact met haar en ze woonden te klein om met een verjaardag iedereen tegelijk uit te nodigen. Met de ouders van mijn zoons vriendin willen we binnenkort kennismaken (ze zijn nu ongeveer een half jaar samen), ze nodigde ons pas uit bij haar ouders, maar wij konden niet, nu kijken we wanneer ze hier een keer kunnen komen.
Spontaan
Als het spontaan kan dan is het misschien wel leuk. Echt officieel kennismaken zou ik wat minder vlug doen. Wel zou ik willen weten uit wat voor soort gezin de jongen/meisje in kwestie komt maar subtiel kom je daar via via meestal wel achter. Meestal ken ik wel mensen die weer mensen kennen die weer mensen kennen die misschien hun wel kennen. Ik ben wel zo nieuwsgierig dat ik dan toch subtiel ga informeren.
Mijn oudste dochter is verloofd met een jongen uit Ierland. Zijn familie woont daar. Hun hebben we dus echt officieel moeten ontmoeten. We hebben dit dan ook pas gedaan toen de jongelui al meer dan 3 jaar samen waren en van plan waren zich te verloven. We zijn er toen een weekend geweest. Inmiddels zijn ze ook een keer bij ons geweest. Ik heb tegenwoordig regelmatig contact via de telefoon met aanstaande schoonmoeder van mijn dochter. Dat is dus allemaal al best wel officieel en serieus gegaan maar het is ook een serieuze relatie met toekomstperspectief.
Bij een vriendje/vriendinnetje met wie het nog niet heel serieus is zou ik niet zo vlug een echte ontmoeting plannen met de ouders maar het is natuurlijk wel fijn als je elkaar een keer spontaan of zogenaamd spontaan tegen zou komen. Ik kan me voorstellen dat je zijn ouders ook wilt leren kennen.
Als het nog niet zo serieus is
Van mijn kant was het meer de vraag of de ándere ouders er op zaten te wachten om in zo'n pril stadium kennis te maken. En ik wist ook niet wat de 'regels' hiervoor waren. Als het initiatief niet van mijn dochter en haar vriend was uitgegaan had ik komend voorjaar zelf een uitnodiging gedaan.
Door mijn verleden maak ik liever te vroeg kennis met de ouders van een vriend dan te laat. Mijn ouders vonden een kennismaking met de ouders van mijn man niet nodig omdat we niet getrouwd waren. Dat doe je in hun ogen blijkbaar pas als de plannen dermate serieus zijn dat ze de rest van hun leven tegen de liefde van hun kind aan moeten kijken. En daar ben ik het niet mee eens. Helemaal niet door het vervolg van mijn situatie. Door ruzies rond ons huwelijk is een kennismaking er gewoon nooit meer van gekomen. Mijn ouders en schoonouders kennen elkaar dus nog steeds niet, 25 jaar later.
Ik ga uit van mijn kind. Die andere ouders maken deel uit van haar leven en zijn belangrijk voor haar. Ik vind het dan zo 'sneu' om te gaan mieren of het wel serieus genoeg is. Wat maakt dat uit?
In een situatie als van Maylise snap ik wel dat een kennismaking gebeurt als de plannen echt wat serieuzer zijn. Ik zou ook niet met zes maanden verkering een reis door Europa maken voor een kennismaking.
Hopelijk spontaan
hopelijk gebeurt er iets spontaans, waardoor ik eens kan kennismaken. Vriendje van dochter was 1,5 maand geleden al jarig (toen kenden ze elkaar net) en mijn dochter is pas over 9 maanden jarig, dus eventueel op haar verjaardag zou ze ze kunnen vragen. Verder gaan ze meestal naar elkaar op de fiets, dus brengen/halen gebeurt heel, heel sporadisch, ach we zien het wel.
Laat het even op z'n beloop
Ze kan hierna nog wel 10 vriendjes krijgen. Lijkt mij echt te vroeg om je daar al druk om te maken. Als het serieuzer wordt dan zal vanzelf de gelegenheid zich aandienen. Nodig ze gewoon een keertje uit.
Poeh
Hier heeft dochter nu vijf jaar verkering en we hebben zijn ouders nog nooit ontmoet. Nog nooit van gekomen. Ze hebben elkaar tijdens de studie leren kennen en hij komt uit een totaal ander deel van het land dan wij, de studentenstad ligt er tussen. Blijkbaar hebben zijn ouders er ook nog geen behoefte aan om een paar honderd km te rijden om een keertje op bezoek te komen.
Zelf vinden de jongelui nu geloof ik wel dat ze eens een keer wat moeten organiseren. We zien wel.
Eerst per telefoon gesproken
toen onze zoon met hun dochter op vakantie was; haar telefoon deed 't niet dus heb ik naar hen opgebeld om te vertellen dat alles goed was en meteen half uur aan telefoon gehangen. Toen ik in NL was (woon in ES) ben ik samen met zoon en schoondochter daar op visite gegaan; echtgenoot was er 2 maanden eerder ook zo kennis gaan maken. En ze hebben pas 1 jaar verkering, maar 't klikt goed en waar wij nog veel gelukkiger van zijn geworden: onze zoon heeft zó op 2000 km afstand van ons een geweldige familie erbij gekregen!
Kaatje
Hoi Kaatje,
Ik laat het ook voorlopig nog wel even op zijn beloop hoor, ze hebben pas 2 maanden verkering, en echt druk maak ik me er ook zeker nog niet om. Was gewoon benieuwd hoe anderen dat deden.
Dat liep steeds verschillend
de ouders van dochters eerste liefde heb ik ontmoet bij een of andere feestelijke gelegenheid waar wij toevallig ook moesten zijn; dat vond ik prettig, want ik had een flauw idee waar zij steeds over de vloer was.
Bij de volgende vriendjes was ik minder geinteresseerd, ik denk omdat ze ouder werd of omdat ik merkte dat het toch niet zou duren (a la het verhaal van Albana)
De ouders van de eerste liefde van oudste zoon ontmoette ik ook bij een activiteit waar we allebei verwacht werden. En bij de volgende ging dat ook zo.
Maar er is ook wel eens een als serieus beleefde verkering gepasseerd waarvan ik de ouders nooit heb ontmoet.
Maarre - gebeurt het jullie wel eens dat je 'schoonouders' treft met wie het niet zo klikt?
Tonny
Ik heb nog maar serieus de ervaring met één paar schoonouders. Ik heb wel eens wat ouders van andere verkeringen ontmoet maar bewust heb ik daar nooit zoveel tijd in geïnvesteerd. Ik denk namelijk dat het voor de jongelui prettig is om eerst hun eigen relatie te hebben en pas in een later stadium de familie erbij. Dat hangt natuurlijk van de familie af maar zeker in mijn schoonfamilie is het zo dat je ook met de familie trouwt dus misschien dat ik daarom wel er voor kies om de jongelui eerst de ruimte te geven.
Ik kende de ouders van de vorige vriendin van mijn zoon wel want die woonden bij ons in de buurt maar ik ging nooit bij ze op de koffie of zo. Aardige mensen maar we waren vast nooit echt vrienden geworden, ook niet als de jongelui samen waren gebleven. Je weet het nooit natuurlijk maar ik had geen enorme klik met die mensen. Wie weet was dat ooit gekomen maar misschien ook nooit.
Waren de jongelui samen gebleven dan had ik haar ouders heus wel regelmatig uitgenodigd en uiteraard was ik altijd vriendelijk en beleefd gebleven. Het waren ook aardige mensen dus daar wil ik verder niks van zeggen maar we hadden elkaar gewoon niet heel veel te zeggen.
Met de toekomstige schoonouders van mijn dochter zal ik nooit een echt intensief contact hebben gezien de afstand maar tegenwoordig bellen schoonmoeder van dochter en ik elkaar wel elke paar weken op om even te informeren hoe het gaat en zo. Ik vind dit overigens echt oprecht hele leuke mensen maar we hebben natuurlijk niet genoeg tijd samen om echt een band op te bouwen. Ik vind het wel fijn dat ik hun nu ken en dat we regelmatig contact hebben.
Als het echt niet klikt dan is dat jammer maar je hoeft natuurlijk in principe niet zoveel met die mensen. Als je eigen kind het wel leuk bij ze heeft dan is dat al mooi. Het is wel leuker als je met elkaar door een deur kan natuurlijk. Ik ben benieuwd wat we er in de toekomst nog bij krijgen
Maylise
Tonny
Je laatste vraag, ik heb de ervaring niet, maar tussen mijn ouders en mijn schoonmoeder klikte het niet echt. Schoonmoeder riep altijd dat mijn moeder nooit evenveel van ons kon houden als zij, want mijn moeder had 5 kinderen en zij maar 1, dus.... Konden zowel mijn moeder als ik slecht tegen. Aan de andere kant was ze ook erg jaloers op mijn moeder, omdat ze dacht dat we constant bij mijn ouders zaten en te weinig bij haar, was niet waar, in de praktijk was het eerder andersom, maar we kwamen idd wel veel liever bij mijn ouders dan bij mijn schoonouders. Is wel lastig, hoor. Op verjaardagen e.d. voelde mijn moeder zich vaak geroepen met haar te gaan praten, maar niet met plezier. Ik hoop het met de evt toekomstige schoonouders van mijn kinderen wel goed te kunnen vinden, vooral voor mijn kinderen zelf!
En zelf
Mijn eigen moeder en schoonmoeder hebben elkaar zelfs nooit ontmoet. Nu was dat logistiek ook onhandig want ze woonden allebei in een ander land maar mijn schoonmoeder wilde absoluut niet verder mijn moeder ontmoeten. Toen ze het wel wilde was ze al ziek en toen is het er niet meer van gekomen want mijn schoonmoeder is toen vrij vlug overleden. Schoonmoeder is ook niet op onze bruiloft geweest want ze was het er niet mee eens dat we gingen trouwen.
Maylise
Zelf
ik vind het erg jammer dat mijn schoonmoeder er niet meer is. ( Schoonvader was al overleden toen man en ik elkaar ontmoetten.) Ook al zagen we elkaar niet vaak (ze woonde 250m km verderop), belden we niet zo veel, was er geen sprake van een uitbundig cadeautjesbeleid (ik denk dat ik tweemaal iets van haar heb gekregen, maar allebei die dingen herinner ik me nog heel goed; de kinderen gaf ze trouwens nooit cadeautjes, ze gaf soms wat geld mee als hun vader op bezoek kwam; kaarten stuurde ze dan weer wel) - er was toch een goede band.
Ze was compleet anders dan mijn eigen moeder, maar ik ben zeer op haar gesteld geweest.
En terugkijkend constateer ik dat een goede band niet afhangt van cadeautjes, het aantal bezoeken en dat soort dingen die in de rubriek Relaties nogal eens onderwerp van gesprek zijn. Apart eigenlijk.
Nou
en of. Toen de verkering van dochter uitging na vele jaren was dat een groot drama. Maar één ding mist ze niet, en wij ook niet: haar schoonouders. De manier waarop die mensen met dingen omgingen/gaan, is niet onze manier. Op z'n zachtst gezegd.
Tirza
Niet dus...
Twee maanden is nog heel pril,niet?Er kan nog vanalles gebeuren,dus ik zou me zeker nog niet te druk maken wat die jongen zijn ouders betreft.Hoe oud is je dochter eigenlijk?
Wacht gewoon nog eventjes af.Als je een paar maanden verder bent,kan je de ouders eventueel eens uitnodigen.
Hoe zien jouw dochter en haar vriendje dit?
