Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op

"stomme trut!"

En ja hoor, zoonlief, 12 jaar, maakt een goede start op het VO en zit eigenlijk wel heel lekker in zijn vel maar is nogal explosief. Schreeuwt van het ene op het andere moment en is nogal hardnekkig in het halen van zijn gelijk. Discussie proberen we inhoudelijk zo veel mogelijk uit de weg te gaan als dat kan. Vanavond stuurde ik hem naar boven omdat ik witheet was en uiteindelijk, na veel geschreeuw en gedoe, stampt hij naar boven en schreeuwt me na dat ik een stomme trut ben. Jeetje, dit is nog niet eerder gebeurd en manlief en zusje schrokken behoorlijk. We hebben hem laten gaan en hij ligt nu in bed. Waarschijnlijk vreselijke spijt te hebben. Maar wat nu? Ik weet dat pubers wel eens wat roepen en ik heb zelf ook mijn ouders wel eens uitgescholden (en in mijn ogen natuurlijk ook heel terecht) maar vind dit wel een moment om gelijk duidelijk te maken dat we dit niet accepteren. Wat is een gepaste straf en hoe gaan jullie, ervaren ouders van pubers, om met zulk gedrag? Leggen jullie het naast je neer als puberaal? Ik wil niet over dit soort grenzen heen gaan om de lieve vrede te bewaren. Hoe doen jullie dat?

Groet, Coya

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
May

May

04-10-2012 om 19:32

Later over hebben

Dochter van bijna 12, ook net begonnen in VO, gooit er hier ook nogal eens wat uit.. Ik laat het dan vaak op dat moment maar even gaan als ze toch al boos is, en heb het er later over... Ik wil voorkomen dat we tegenover elkaar staan te schreeuwen, is een paar keer gebeurd en dat wil ik niet meer. Ik stuur haar wel naar boven overigens (als ze al niet op weg was...)

Vic

Vic

04-10-2012 om 21:00

Absoluut niet

Ik ben over het algemeen heel makkelijk en kan een heleboel gemopper hebben maar mij uitschelden tolereer ik absoluut niet. Het is een keer gebeurd en daar heb ik zo heftig op gereageerd dat ze het daarna niet meer gedaan heeft.

Kaaskopje

Kaaskopje

04-10-2012 om 22:45

Onacceptabel

Ik denk ook dat je zoon zich heeft gerealiseerd dat hij over een grens is gegaan. Als ik jou was zou ik er niet veel woorden aan vuil maken, maar wel op kalme toon nadrukkelijk meedelen dat uitschelden onacceptabel is. Niet over discussiëren dus, maar meedelen.

Schreeuwen mag, schelden niet

Volgens mij zijn alle pubers explosief enigzins. Zelf onze jongste (14) die toch d'r leven lang al een 'rustig meegaand' kind is, heeft zo nu en dan een explosieve bui. En laten we het over oudste (nu 18 en puber-af) maar helemaal niet hebben...die explodeerde zeker elke dag. Niet eens altijd tegen ons, soms tégen zichzelf of tegen een stuk papier dat niet doet wat zij wil en dus verkreukeld in de prullebak eindigt of tegen een deur die in de weg zit.
Hier is het, schreeuwen mag (lucht ook op, toch?) maar uitschelden op de 'man of vrouw' niet. Voor schelden krijgen ze straf of een time-out of we grijpen in of wat dan ook. Ze mogen wel spullen uitschelden (b.v. het stuk papier) en de tafel een stoot geven omdat die wiebelt of weet ik wat...Maar niet 'iemand'.
Dat is duidelijk. En het geeft toch enigzins 'lucht' aan die explosieve gevoelens die ze hebben een mogelijkheid om het kwijt te kunnen. En dan kunnen ze erna als de bui over is, meteen even hun excuses aanbieden voor hun geschreeuw of algemene boosheid. Dat doen ze (gelukkig) meestal wel uit zichzelf. Want als de bui is overgewaaid snappen ze zelf ook niet goed waarom ze nu net zo boos waren en dus 10 stukken papier onnodig de prullebak in gegooid hebben.
Vanmorgen vloog hier het brood nog over het aanrecht. 14jarige was 'boos' op het brood omdat de zak niet goed sloot en ook nog vast zat aan de zijkant aan een keukenla. Dus scheurde de zak...een beetje en was puber 'boos' op het brood. Ze heeft het wél zelf opgeruimd en de rondgevlogen boterhammen gesmeerd en mee naar school genomen Waarvan 1tje enigzins platgeslagen was door haarzelf
groeten albana

En ter aanvulling

Hier mogen ze ook beslist niet 'weggaan' zonder de boze bui 'over' te laten zijn. En dat weggaan is ook b.v. naar bed gaan. Dat heeft oudste ooit gedaan en vertrok toen naar school onder het roepen dat ze nooit, nooit meer terug zou komen, ook nog zonder brood (was toen ook 12 denk ik). Toen heb ik me de hele dag ongelukkig gevoeld erover en kon me niet concentreren op mijn werk. Kon haar ook nog niet bereiken...dus toen ze 's middags vrolijk weer binnenviel alsof ze heel normaal weggegaan was heb ik haar dat héél duidelijk gemaakt. Daar schrok ze wel enigzins van, dat ik er de hele dag mee gezeten had. En sindsdien is het afspraak éérst goedmaken en dan pas weg of naar bed.
Nu voel jij je ongelukkig en w.s. hij eerst ook nog, maar vergeet het daarna weer. En morgen doet ie weer doodnormaal. Niet accepteren en overduidelijk maken dat jij je ongelukkig voelde, desnoods overdrijf je een beetje (je hebt geen oog dichtgedaan ofzo) maar maak duidelijk dat bij boos worden, ook in zijn algemeenheid altijd goedmaken er bij hoort.
groeten albana

Mama 5

Mama 5

05-10-2012 om 12:59

Hier

Hier helpt het altijd heel erg goed om te wachten tot de bui over is. En dan in gesprek te gaan. Dan laat ik heel duidelijk en onderkoeld weten, dat ik van zulke uitlatingen niet gediend ben en dat het kind wat goed heeft te maken.
Daarna vraag ik meestal wat ze er zelf van vinden. Of ze zelf vinden dat het wenselijk gedrag is. En dan zeg ik dat ik niet wil dat het weer gebeurd. Als het weer gebeurd voel ik me genoodzaakt om na te gaan denken over consequenties.
De truuk is om zelf niet boos te worden. Dan voelen mijn kinderen veel beter, dat ze fout zitten.

tonny

tonny

05-10-2012 om 15:57

Die truuk

dat is best lastig, want van binnen kun je koken en helemaal van slag zijn.

Maar ik ben het helemaal eens met deze raadgever; zelfbeheersing is heel zinnig. En een vleugje humor, dat doet wonderen. Relativeren.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.