straf terugdraaien

Hmm

Ik til zelf nogal zwaar aan liegen. Buiten dat....hoe oprecht zijn de excuses? Na twee dagen? Is het niet meer omdat hij gewoon graag naar dat feest wil? Ik krijg niet echt beeld van een zich in berouw wentelende jongen Ik zou de excuses accepteren, natuurlijk en bemoedigend constateren dat hij een volgende keer vast wel naar een feest kan, aangezien hij dit nooit meer doet. Excuses zijn voor mij geloof ik geen reden om een straf in te trekken.
In dit geval zou ik de straf dus uitvoeren.

Verder: ik heb wel eens een straf ingetrokken hoor. Wanneer ik uit boosheid te snel reageerde en een straf uitvaardigde, die bij nader inzien niet rechtvaardig en/of zinnig was. Dan kwam ik erop terug, legde eea uit en trok de straf in (of zwakte het af, weet ik niet meer).

ik zou het niet doen

Als ze nu de straf terugdraait leert haar zoon dat hij met een 'sorry' alles weer in orde maakt. Hij zal dan blijven liegen tot iets uitkomt, vervolgens 'sorry' roepen en ermee wegkomen.
Ik heb echt een pesthekel aan liegen. Als dochter eerlijk iets opbiecht krijgt ze vaak niet eens straf, dan laat ik haar gewoon de consequenties op zich nemen, dus troep opruimen/schoonmaken, iets wat kapot/kwijt is vergoeden (of een deel ervan), excuses aanbieden aan/goedmaken met iemand die ze iets heeft aangedaan, enzovoort. Liegt ze erover dan krijgt ze de consequenties plus nog straf. En blijft ze liegen, ook nadat ik duidelijk heb aangetoond dat ze zonder enige twijfel aan het liegen is, dan gaan we terug naar de fase van 'niet vertrouwen' en mag ze alles weer opnieuw opbouwen.
Dochter is inmiddels 19 dus de liegfase hebben we wel achter ons en voor straf is ze ook een beetje te oud. Maar zo deed ik het in haar puberteit.

mee eens

Ik ben het met jullie eens. Soms gaf/geef ik ook wel een een te zware straf en heb die dan kwijt gescholden of verminderd wordt maar ook ik ben echt tegen liegen dus in mijn ogen zou dan een goeie straf uitgevoerd mogen worden. Mijn vriendin twijfelt aan zijn excuses. kan hem niet echt " proeven" of hij het meent of puur om het belang vh feest is.

Ik ben sowieso niet vh straffen maar hier zijn de regels heel duidelijk en moeten ze bij mij de consequenties aanvaarden als ze hierover heen gaan.
Gelukkig zijn de regels hier niet zo zwaar.. maar hebben we bijvoorbeeld met onze zoon vaak gehad dat hij met eten niet thuis was maar net ff een half uurtje later. toen we hem herhaaldelijk hadden gezegd ons dan te bellen oud en het niet deed heb ik gezegd. nog een keer en je krijgt die en die straf. nog geen dag later gebeurde het weer. en Ik heb meteen de straf uitgevoerd. hij was boos en opstandig en uit nijd heeft hij het hierna weer gedaan waarna ik weer dezelfde straf uitvoerde.. na drie dagen was het over en krijg ik keurig een belletje of appje..

Straffen

Ik ben sowieso niet zo van de straffen. Soms roep ik wel eens iets uit onmacht maar daar heb ik meestal dan weer spijt van en dan draai ik het weer terug. Wat betreft niet meer geloofwaardig overkomen, dat valt hier reuze mee. Ze weten heel goed wanneer het hier ernst is of niet. Vroeger heb ik wel eens gecorrigeerd, naar de kamer gestuurd etc. Dat laatste doe ik nog wel eens maar verder ga ik vooral in gesprek met mijn pubers en dat werkt voor die van mij dus het beste. Mijn man en ik zitten ook wel eens niet op 1 lijn. Ook nooit een probleem geweest. Soms houden we elkaar een spiegel voor, gewoon in het bijzijn van de kinderen hebben we een korte discussie.

Mijn antwoord is dus ja. Ik zou zo'n straf dus terugdraaien.

AnneJ

Mijn dochters wilden nog wel eens reageren met 'Dat was geen afspraak, jij wilde dat.' Om ze toch tot een afspraak te 'dwingen', leerde ik van dat antwoord, dat ik dus nadrukkelijk om een bevestiging moest vragen. 'Afgesproken?' "Afgesproken dus?" Je kunt wel over alles een diepgaand gesprek willen voeren, maar ik vind dat kinderen ook wel eens moeten aanvaarden dat er bepaalde uitspraken door ma en/of pa gedaan worden, waar geen overleg over gevoerd wordt. Wij waren nooit zo streng. Amper regels, amper straf, zachtgekookte eitjes, dat waren we. Maar ik heb echt wel eens gezegd dat ze iets moesten, gewoon omdat ik dat vond.

Niet terugdraaien

Het is mooi dat hij zijn excuses heeft aangeboden maar dat maakt niet dat de straf dan minder verdiend was. Die straf heeft hij verdiend door te liegen. Hij heeft hier hopelijk van geleerd en doet dit de volgende keer niet meer. De straf voor nu zou ik laten staan want straf staat los van excuses.

theorie en praktijk

In theorie natuurlijk niet, maar in de praktijk ben ik een watje dat zo omgepraat kan worden als ze met oprecht berouw charmeren.

Ik probeer heeeeel erg hard om niet meer straffen uit te delen die ik toch niet kan houden.

niet gedaan

Uiteindelijk heeft ze het niet gedaan omdat ze ook twijfelde aan zijn echtheid van berouw. Toen ze gister weer met hem in gesprek ging gaf hij een vrij bijdehandje opmerking in de zin van ik ga toch niet sorry zeggen als ik niet naar het feest mag... toen was het voor haar duidelijk en heeft ze gezegd dat hij idd niet mag.
Ik zelf ben ook niet voor straffen maar soms ontkom je er niet aan vind ik. als ze echt ondanks praten toch over de grens van een regel heen gaan volgt er bij ons toch echt wel een straf.

bedankt voor jullie antwoorden

Moment

Als je een kind al straft (en ben het eens met AnneJ) doe het dan op het moment dat de "overtreding" plaatsvindt. Als je een halve week later nog eens niet naar een feest mag krijg je dit soort argumentaties. Ik weet het: dit lijkt op puppietraining, maar ik heb dit uit het onderwijs. Zelf straf ik mijn kind niet, meer van het gesprek. Zo ben ik zelf ook grootgebracht. Straffen op school of in het openbare leven, met grote groepen, is wat anders.

het liegen

had met het betreffende feest te maken. Dus ik zelf vond deze straf wel passend bij het " misdrijf" . De wereld zal niet vergaan nu hij een keer niet naar een feest mag en de moeder laat na mijn idee zien dat hij echt een stap tever is gegaan.

maar goed dat is mijn mening. Zelf ben ik ook van het praten maar als praten niet meer werkt deel ik ook wel eens een straf uit. gelukkig komt dat weinig voor... ben zelf geen type voor ruzie en boosheid...

Alternatief?

Ze hadden samen ook een alternatieve straf kunnen bedenken ipv huisarrest. Zo had haar kind iets kunnen doen om zijn fout recht te zetten. Een daad die hij met meer bewustzijn zal uitvoeren en zodoende langer blijft hangen.

proberen

een consequentie te bedenken waarbij je zelf niet in gewetensnood komt, zoals bij dit feest. Op die leeftijd hoeft dat allemaal niet meer zo met elkaar te maken te hebben. Je ontneemt een privilege en dat hoeft niet per se feestgerelateerd te zijn, dat kun je er met woorden nog wel bijvertellen.

ook als hij glashard staat te liegen?

Vinden jullie dat ook als hij glashard staat te liegen en zelfs als ze erom vraagt of hij eerlijk was en hij volmondig ja heeft gezegd? Ik vind dat je dan geen respect meer voor je ouders toont.

liegen

Ik weet niet hoe die jongen is opgevoed, misschien probeert hij met liegen straf te ontlopen. Hier leerde ik dochter al heel jong dat ze bij mij met liegen echt niet ver kwam. Als vierjarige had ze van de kerstchocolaatjes gesnoept, haar hele mond zat onder. Ik vroeg niet eens of ze van de chocola had gesnoept maar constateerde (helemaal niet boos) 'o, jij hebt van de chocolade gesnoept'. Ze beweerde bij hoog en bij laag dat ze het niet had gedaan, zelfs toen ik haar voor de spiegel zette. Ik heb tegen haar gezegd dat ik het heel goed snapte dat het nog wat te moeilijk was om van de chocola af te blijven en dat ik het niet op tafel had moeten laten staan. Maar dat ze de rest van de dag niks meer zou krijgen omdat ze erover had gejokt. Dat vond ze als vierjarige een heel erge straf.
Uiteindelijk leerde ze dat ze zonder liegen dingen heel goed in overleg kon oplossen. Dingen gaan stuk, daar hoef je niet over te liegen. Feestjes mag ze gewoon heen en als ik de reis erheen gevaarlijk vind, dan breng/haal ik of er mag een vriendin blijven slapen. Alles in goed overleg. Maar ga niet in mijn gezicht staan liegen, dan doe ik niks meer voor je en mag er ook niks meer.

Inderdaad

Liegen is niet netjes. Iedereen liegt natuurlijk wel eens. We zijn mensen. Bovendien is het soms ook sociaal geaccepteerd om te liegen (dat is een hele leuke trui due u heeft gebreid oma, wat een lekkere cake heb je gebakken, ik vind het zo'n mooi cadeautje)
Echter daarmee is liegen natuurlijk niet onder alle omstandigheden geaccepteerd.
Bij kleine kinderen lopen waarheid en leugen soms in elkaar over.
Maar op een gegeven moment weten ze prima het verschil.
Natuurlijk weet je zoon prima dat hij heeft gelogen en dat het verkeerd was. Nu moet hij dus de gevolgen van die verkeerde actie dragen en dat is dus niet naar het feest gaan. Hij is oud genoeg om dat te begrijpen.

Respectloos?

Dan denk ik dat je twee dingen door elkaar haalt. Het is fout dat hij staat te liegen. Maar een alternatieve straf is nog geen 'goedkeuring'. Eerder een consequentie waar hij ook nadeel aan beleeft.

Een keer een feestje overslaan, lijkt erg maar in praktijk sluit zo'n puber zich op in zijn kamer en gaat gamen of een film bekijken. Misschien koopt hij voor zichzelf een zak chips en een fles cola en bouwt hij zo zijn eigen feestje. Nee, dan is verplicht de auto van je ouders stofzuigen of de schuur helemaal uitvegen of etc. etc een straf waar hij meer last van heeft omdat dit lichamelijk meer van hem vraagt en zijn moeder meer profijt van geniet, passender dan op je kamer 'mokken' en roepen dat je moeder een kreng is.

Met een alternatieve straf laat zijn moeder zien dat ze best redelijk kan zijn, een mooi voorbeeld voor hem.

vervroegde vrijlating wegens goed gedrag

Ik hou over het algemeen vast aan het consequent zijn en een straf ook uitvoeren als de overtreding begaan is. Liegen op de wijze die ik me voorstel zoals dat gebeurd is bij de vriendin van TS zou ik zeker een straf aan verbinden. En dat dat dan betekent dat hij niet naar dat feest mag, ondanks een een excuus twee dagen later, dat is dan maar zo. Want niet naar het feest gaan was de straf, wel laten gaan zou een verkeerd signaal afgeven m.i.

Wel heb ik vaker een straf verkort. Als mijn zoon een aantal dagen geen beeldscherm mocht omdat ie bijvoorbeeld zijn kamer niet had opgeruimd ondanks een afspraak, dan verkortte ik de straf in als hij alsnog de taak deed en zonder zeuren zijn straf onderging. Msaarja, dat is ook wel iets makkelijker bij jongere kinderen.

Hellie

Toch werkte het bij mij wel als ik zo nadrukkelijk 'afspraak?' had gevraagd. Soms moet je wat. Maar verder... als er één stel ouders is die dagen, maanden, jaren achter een kind aan moet lopen, omdat ze zich nergens aan houdt dan is het hier wel. Gek word je ervan. En ze is al 26.

Eén keer

Ik heb één keer huisarrest opgelegd. En dat was blijkbaar zo duidelijk in overeenstemming met wat dochter had gedaan, dat ze het gewoon aanvaarde. Tussendoor nog wel één poginkje om eronderuit te komen, maar ook niet erg overtuigend. Ik zie huisarrest als de zwaarste straf die een kind kan krijgen.

Ik weet niet of ik het al gezegd heb, maar ik loog vroeger bij mijn ouders ook, of ik vertelde dingen niet. Uit angst voor hun reactie. Ik vind dat je als ouder altijd bereikbaar moet zijn voor een kind, dus ook als het iets stouts of fouts gedaan heeft en je dat wil vertellen, of door heeft dat je iets ontdekt hebt. Als een kind zo bang voor je reactie is, dat het gaat draaien en liegen, gaat er ook iets fout.