Studeren of jaartje wachten?
Mijn dochter zit in 6vwo, ze is een jonge leerling omdat ze een klas over heeft geslagen en ook pas tegen de zomer jarig is. Als ze eindexamen heeft gedaan is ze dus 17. Mijn vrouw vindt haar erg jong en is er voorstander van dat ze een jaar wacht met een studie. Ikzelf ben hier geen voorstander van. Ik zie dat mijn dochter telkens heel enthousiast gemotiveerd aan de slag gaat met stof van school en juist als ze zelf dingen moet ondernemen niet heel veel initiatief toont. Ik zie het nut van zo'n jaar niet zo. Mijn dochter heeft echter geen heel duidelijke studiekeus, medicijnen in Amsterdam lijkt haar wel wat, maar vooral vanwege de stad lijkt het. Ze onderneemt zelf niet echt stappen om zich in te schrijven.
Ik twijfel, moeten we haar juist pushen om zich wel in te schrijven voor een studie?
Heeft iemand ervaring met jonge studerende kinderen of juist een jaartje wachten?
Een jaar
Dochter hier was een maandje 17 toen ze ging studeren, een half jaar later ging ze in de studiestad op kamers wonen. Dat is haar en ons prima bevallen. Dochter was en is wel zelfstandig type, weet wat ze wil, gaat d'r eigen weg. Op de uni maakte niemand een punt van haar jonge leeftijd, ze kon makkelijk meekomen en werd gewoon geaccepteerd doot de studiegenoten die vaak wel een paar jaar ouder waren.
Belangrijk is: wat wil je dochter zelf? Vraag is verder wat wil je bereiken met een jaar uitstel? (Als ze net 18 aan de studie begint is ze nog steeds jong.) Wat gaat ze in dat jaar doen? Een jaar een baantje in de buurt of een jaar naar 't buitenland, is een wereld van verschil. Een kind dat houdt van studeren, kennis vergaren moet je juist dat laten doen op de uni of ergens anders, maar niet geforceerd afremmen lijkt mij. Stimuleer je dochter veel open dagen te bezoeken of nog mooier meeloopdagen op de uni. Niet om haar te pushen perse in september te gaan studeren maar wel zodat ze straks een weloverwogen beslissing kan maken. En niet de keuze van pa of ma maar de keuze van dochter zou voorop moeten staan.
Zelf gedaan
mijn broer heeft het ook gedaan en hier in Engeland hebben veel van mijn vrienden het ook gedaan.
Ik heb mijn middelbare school afgerond heb daarna een vier maanden stage gelopen bij een bank in Madrid, vier maanden schoongemaakt en geskiet in Oostenrijk en vier maanden op Fuerteventura als strandfotograaf gewerkt. Ik ben nu bijna twee jaar afgestudeerd arts en begin in sept 2009 weer aan een "tussenjaar" (diploma tropische geneeskunde A'dam, een jaar als chirurg in ZA en dan hopelijk een paar maanden bij Artsen zonder Grenzen).
Mijn broer heeft ook zijn middelbare school afgemaakt en heeft daarna drie maanden in Brazilie bij een capoeira school gewerkt en daarna drie maanden als vrijwilliger bij de vliegende zending (MAF). Daarna heeft hij voor Amnesty in Australie gewerkt en als vrijwilliger bij een duikschool zijn duikbrevetten gehaald. Hij is nu bijna afgestudeerd ingenieur (Delft) en is halverwege een studie rechten (Leiden).
Mijn ouders hebben mijn broer meer gesponsord dan mij maar als ik ooit kinderen zou krijgen zouden ze door mij erg gestimuleerd worden om een jaar door te brengen met iets anders doen voor de universiteit. Wie wat zou betalen zou van mijn inkomsten afhangen. Mijn neefje dat net de havo afheeft en in een iets andere financiele positie zit is ook met een tussenjaar bezig en betaalt allerlei fantastisch filmprojecten waar hij mee bezig is zelf door bijbaantjes.
Mariel
Zoon/dochter
Onze oudste zoon heeft ook een tussen jaar. Hij is ook erg jong van school gekomen, was nog 16 bij de diploma uitreiking VWO. Na aanvankelijk natuurkunde te willen studeren, wat al niet met veel enthousiasme gepaard ging, zit hij nu een tijdje al in het buitenland bij z'n vriendin. Hij was zo gedemotiveerd om verder te leren (we zijn al erg blij dat hij z'n eindexamen heeft), en geen idee heeft wat hij leuk vind (van alles voor ongeveer 3 maanden). Het komt wel goed hoor met hem, hij moet alleen nog uitvinden wat hij wil, en ja, dan kan de jonge leeftijd een struikelblok zijn.
Oudste dochter daarentegen was ook pas 17 toen ze ging studeren, maar wist wel wat ze wilde, regelde alles zelf en dat ging goed (bleef wel nog thuis wonen in het begin). Nu heeft ze aan het eind van het studiejaar haar bachelor, is ze net 20, weet ze nu niet wat ze daarna moet doen.
Groet Lietje
Wat het loten betreft
ben ik het helemaal met Alex eens (tenzij ze een 8 gemiddeld staat en dus sowieso mag komen).
Geneeskunde is een lange studie, het zou mooi zijn snel te starten. Ze heeft echter kans níet ingeloot te worden en kan dan alsnog besluiten een jaar iets anders te doen. Ben het er helemaal niet mee eens dat in dat geval van uitstel afstel komt, als je zo'n jaar weloverwogen invult (dus niet zomaar ergens wat werken) heeft het zeker meerwaarde!
tonny
Geneeskunde
Ik ben er absoluut niet op tegen om er een jaartje tussen uit te gaan maar bij geneeskunde zou ik dat net niet doen ivm loten. Als ze moet loten kan ze het beter nu alvast proberen. Mocht het dan niet lukken kan ze alsnog een jaar vrijnemen. Bovendien is geneeskunde sowieso al een lange studie en het komt regelmatig voor dat naar de basisopleiding er een gedwongen pauze plaats vind omdat er (nog) geen plaats is op de specialisatie naar keuze.
Maar op zich is er niks mis met een jaartje reizen of werken of ergens vrijwilligerswerk doen.
Maylise
Niet eens over geneeskunde
Geneeskunde is een lange studie dus in mijn ogen is het juist goed om eerst een jaartje iets anders te doen voor de studie. Zo begin je er fris aan.
Daarnaast geeft het je de tijd om een hele bewuste keuze te maken, en juist die bewustheid heb je nodig voor geneeskunde. Na een aantal maanden vloeren schrobben en flierenfluiten op de piste en aan het strand (ook al werkte ik wel) wist ik heel zeker dat ik doorstuderen wilde en daar heb mezel ook wel eens aan herinnerd op het moment dat ik na een volle week college, werkervaring en bijbaantje weer in de boeken moest duiken.
Ook vind ik het handig als je als arts wat levenservaring hebt opgedaan voordat je afstudeert. Ik krijg nu nog van (jonge) patienten te horen dat ik veel te jong ben om arts te zijn terwijl ik echt wel iets ouder dan de gemiddelde arts van mijn niveau ben.
Het loten is zeker weten een nadeel. Uitwijken naar Belgie of Engeland kan altijd maar ja dat is pas echt uit huis gaan natuurlijk!
Mariel
PS Robert had vast niet zo snel reacties verwacht, maar jammer dat hij niet even reageert.
Bedankt!
Ik lees jullie reacties (in stilte) met veel interesse!
Robert
Wat wil ze zelf echt? Ik zie in mijn omgeving jongeren die geneeskunde doen, maar er niet echt helemaal achter staan en dan is het een hele zware studie (en als je dan bent ingeloot stop je ook niet zomaar). Een jaar er tussen uit kan heel goed zijn, levenservaring opdoen, taal leren, misschien werken in het buitenland. Ik weet van een aantal jongeren die in Afrika of Zuid-Amerika werkten, helemaal prima! Vrijwilligerswerk of betaald, dan doe ze een schat aan levenservaring op! Juist daarna kan de motivatie om verder te leren extra sterk zijn. Ga met haar om tafel zitten, zet alle argumenten voor en tegen op een rij en bekijk ze kritisch. Maar zíj moet het doen, dus ik zou haar de keuze laten!
Alex in 't sop
Alex, je gaat bij mij per direct voor onbekende tijd "in 't sop", dat is hier in huis de uitdrukking voor "in je eigen sop gaar laten koken". Ik zal je reacties voorlopig niet lezen. Ik hoop dat al je waanideeen zsm verdampen.
Oproep!
Goed idee myar!!! Eigenlijk heb ik een oproep aan iedereen: LAAT ALEX TOCH KLETSEN. REAGEER ER NIET MEER OP! HIJ IS NIET VAN DEZE PLANEET!!!!
Het sop......
is de kool niet waard :p
Groetjes, Minet
Niet zo voor, tenzij....
Ik ben geen fan van het jaar er tussenuit, tenzij er een concreet plan ligt. Mijn dochter is er een jaar tussenuit geweest en heeft zich in dat jaar toegelegd op film (met een opleiding). Dat heeft haar werkelijk geholpen om een goede keus te maken en dat werd inderdaad iets heel anders dan een creatief vak (zeevaartschool).
Voor zoon (ook geneeskunde) lag er ook een concreet plan voor het geval hij uitgeloot zou worden: Verpleegkundige hulp in het buitenland. Hij is ingeloot en heeft toen zijn verpleeghulpstage (2 maanden) in het buitenland gedaan.
In die gevallen dat er geen concreet plan is, zie ik het al snel verzanden in gelanterfanter, veel uitgaan en een baantje hier of daar. Dat lijkt me niks toevoegen. Wij hadden voor onze kinderen een regel: Je moet in mei weten waar je wat doet op de eerste werkdag van de eerste week van december.
Kortom: zorg voor een plan en kom dat na.
Hou er overigens rekening mee dat er aan het diploma en zeker ook aan de behaalde cijfers, een beperkte houdbaarheidsdatum zit. Eerder al is een studente met een gemiddelde acht die er een jaar tussenuit ging (dat werden er twee), haar privileges van haar hoge cijfers verloren.
Ze moest gewoon meeloten en kreeg geen voorrang meer.
Groet,
Miriam Lavell
Toevoegen
Miriam:
"In die gevallen dat er geen concreet plan is, zie ik het al snel verzanden in gelanterfanter, veel uitgaan en een baantje hier of daar. Dat lijkt me niks toevoegen."
Dat ben ik ergens met je eens (dat het 'niets toevoegt'), maar de vraag is, of dat erg is. Of anders gezegd, of het alternatief niet slechter is. Beter een jaar lanterfanten door ertussenuit te gaan, dan een jaar lanterfanten tijdens een studie waar je onvoldoende voor gemotiveerd bent.
Omgekeerd dezelfde vraag
tinus:"Beter een jaar lanterfanten door ertussenuit te gaan, dan een jaar lanterfanten tijdens een studie waar je onvoldoende voor gemotiveerd bent."
De vraag is dan of een jaar lanterfanteren buiten een studie, helpt tegen lanterfanteren tijdens de studie. Dat geloof ik niet zo. Het 'te licht' opvatten van de studie, niet gestructureerd genoeg te werk gaan, heeft volgens mij vooral als oorzaak dat de studenten onderschatten hoeveel werk het eigenlijk is. Dat is een gebrek aan studie-ervaring, niet een gebrek aan lanterfanterervaring.
Overigens geloof ik helemaal niet in het kunnen kiezen voor een geschikte studie waar je gemotiveerd voor blijft. Ik geloof wel in afmaken waar je mee bezig bent. Dat gewoon maar doen totdat nieuwe kansen zich aandienen.
Mijn kinderen doen beiden wisselend gemotiveerd, maar altijd met voldoende inzet hun studie. Tegelijkertijd zou het me niets verbazen als ze toch nog, en dat kan al voor het afronden van hun studie zijn, een heel andere weg in gaan. De kans dat ze dat na afronding van hun studie doen, is zo'n beetje 70%. Maar 30% van de mensen werkt tot aan het pensioen in het vak waar men voor is opgeleid.
Ik zie 'een jaarte jer tussenuit' daar niets aan veranderen. Op je 17e of 20e al bepalen wat je voor de rest van je leven gaat doen, is nu eenmaal niet eenvoudig. Een mensenleven kent daarvoor te veel factoren die het leven totaal kunnen veranderen.
Groet,
Miriam Lavell
Alex
wat heb je toch weinig levenservaring,en weinig opvoedervaring.
je haalt alles van het internet af,lekker gemakkelijk om daar mee te gaan slaan.
als zo,n onderzoek zou hebben plaatsgehad onder bijvoorbeeld de vrienden van mijn kinderen,of de kinderen van mijn familie en vrienden zou de uitkomst al heel anders zijn.
want wat zegt zo,n onderzoek nou helemaal?
Hmm, net ff anders
Miriam:
"Ik zie 'een jaarte jer tussenuit' daar niets aan veranderen. Op je 17e of 20e al bepalen wat je voor de rest van je leven gaat doen, is nu eenmaal niet eenvoudig. Een mensenleven kent daarvoor te veel factoren die het leven totaal kunnen veranderen."
Hmm, weet je, ik denk dat juist de waarde van 'een jaar ertussenuit' heel erg persoonlijk is, en dat het ook onmogelijk is om te voorspellen of het wel of niet nuttig of nodig was.
Miriam:
"Overigens geloof ik helemaal niet in het kunnen kiezen voor een geschikte studie waar je gemotiveerd voor blijft. Ik geloof wel in afmaken waar je mee bezig bent."
Achteraf zeggen sommige mensen, dat een jaar ertussenuit hen de motivatie heeft gegeven om iets te kiezen en af te maken. Het rottige is natuurlijk, dat je niet weet wat er zou zijn gebeurd als ze niet een jaar ertussneuit waren geweest.
Hoe dan ook, ik geloof vooral in 'iets kiezen en de consequenties aanvaarden'. Dat is subtiel anders dan 'afmaken waar je mee bezig bent'.
Voor Robert en zijn kind geldt dan vooral; wat wil het kind zelf?
Welnee alex
"Student zijn is tegenwoordig een luizenleventje" Ach Alex, tegenwoordig? Volgens mij zijn wij van dezelfde generatie en ik kende destijds ook heel wat een luizenleventjelevende studenten, alleen zag jij het toen misschien niet zo... Kende jij niet van die eeuwige studenten, die tig studies vokgden om maar niet te hioevebn gaan werken? Nu kan dat niet meer, tenzij je alles zelf bekostigd, toen kon je héél lang studiefinanciering krijgen. Ik zie nu heel veel keihardwerkende studenten om me heen, die naast hun studie ook nog hun kamer en huishouden moeten bekostigen en als ze dan ook nog de kans aangrijpen om verder te kijken dan Nederland vind ik dat een hele goede beslissing, andere perspectieven bieden andere inzichten, misschien een idee voor jou, Alex? 'T is maar net welke bril je opzet en jij zet graag de bril op van 'vroeger was alles beter', zeiden ze in onze tijd ook al, Alex ...
Ons luie leventje
Studenten hebben het tegenwoordig veel zwaarder dan wij toentertijd. Ze hebben een veel lagere studiebeurs, een extreem hoge kamerhuur en krijgen als het even tegenzit te maken met een tempobeurs en een bindend studieadvies.
Had ik allemaal niet. Ik kon ongestraft 7 jaar studeren, beetje lanterfanten, baantje en heel veel mooie boeken lezen.
Medelijden is een groot woord - studeren is een voorrecht- maar ik bezie mijn studenten af en toe met bewondering.
Pris
Kiezen is moeilijk
Ik heb geen cijfers, maar extreem veel studenten switchen tijdens of na het eerste jaar. Zonde van de tijd, het geld en van je verloren inschrijftijd!
Toch lijkt uitstel van de keuze niet te helpen. Ze ontdekken pas was te niet en wat ze wel willen als ze eenmaal op de uni rondlopen.
pris
Alex
"ook nog eens vier jaar meer levenservaring voordat ze begonnen met werken", oh, zij zaten niet lekker in de kroeg? Kom op, Alex, de meesten hadden gewoon nog geen zin in werken en verantwoordelijkheden, dat neem je de moderne jeugd wel kwalijk, maar de jeugd uit jouw tijd deed levenservaring op... grapjas!!
"Ik vind het anders een slechte zaak dat veel studenten wel moeten werken om hun studie te bekostigen als ze tenminste niet met torenhoge schulden willen komen te zitten" grappig,mijn dochter vond dat ze de door jouw geroemde levenservaring opdeed op die manier...
"Veel slechter is het dat de studielast aangepast wordt aan de minder beschikbare tijd die studenten door al het werken voor levensonderhoud en vertier nog over hebben voor hun studie." dat is jouw interpretatie...
