Hoelaat doordeweeks thuis in vakantieperiode
De vakantie is begonnen. Zoonlief van 17, bijna 18,is graag s'avonds weg met en bij vrienden. Op zich geen probleem en hoort bij de leeftijd.Nu willen wij dat hij op die doordeweekse dagen uiterlijk om 1.00 s'nachts thuis is. Dit ook, naast dat we het laat zat vinden,omdat wij zelf geen vakantie hebben en gewoon op tijd op moeten staan en het ook voor onze nachtrust (je slaapt toch pas goed als je kind weer veilig thuis is en worde toch weer wakker daardoor ook ). Zoon mag in het weekend en soms ook als er iets te doen is doordeweeks (feestje) op stap tot laat in de nacht,4.00 is dan de tijd dat hij thuis moet zijn. Hij heeft ook een baante maar werkt niet meer dan 10 uur gemiddeld. Dit vind hij ook wel best want doet ook geen moeite om meer ure te werken. Hij komt uit met zijn geld dus zeggen wij er niks over. Maar hij vind dus omdat hij toch pas laat op hoeft te staan dat het onzin is om om 1.00 thuis te zijn doordeweeks aangezien hij pas ook later in de middag hoeft de werken,als hij moet werken dan. Hij is altijd op zijn laatst om 8 uur klaar met werken dus er is nog genoeg tijd om de avond in te vullen met andere dingen vinden wij en 1.00 thuis doordeweeks vinden wij een schappelijke tijd. Hij begint nu over zijn leeftijd bijna 18 dus, en dat het kinderachtig is om die tijd thuis zijn en dat hij op een leeftijd is dat hij dat zelf wel kan bepalen. Wij vinden echter dat zolang onze kinderen bij ons in huis wonen er bepaalde regels zijn waaraan gehouden word en die niet altijd leeftijd gebonden hoeven te zijn maar omdat wij daar onze redenen voor hebben. Nouja dit begint nu steeds op een discussie uit te lopen waarop ik mij voor mijn gevoel steeds meer moet verdedigen waarom wij hiervoor kiezen, wetende dat hij het er toch niet mee eens is en het meer begint te lijken op een manier om zijn zin te krijgen. Wat vinden jullie ervan?
Loslaten
Ik zou het loslaten. En zoon instrueren hoe hij zorgt dat de deur op slot gaat en de lichten uit.
Het went.
Overigens heb ik tegenwoordig wel weer de deur op het nachtslot. Dan moet zoon aanbellen om binnen te komen. Maar daarna slaap ik rustig weer verder.
Brrr
' Ons huis, onze regels', voor die uitspraak was ik als puber echt allergisch, en nog wel een beetje. Het heeft er in elk geval voor gezorgd dat ik vroeg het huis uit ging. Ik zou het dus ook loslaten, maar hem wel manen stil te doen als hij thuis komt. Waarschijnlijk gaat de lol er snel vanaf als hij een weekje heeft genachtbraakt.
jullie zijn juist schappelijk
Om 1 uur in de nacht thuiskomen doordeweeks, ik moet er niet aan denken. Hier een dochter van bijna 17, die, nu ze net vakantie heeft om 10 uur thuis moet zijn en in het weekend later.
Wij moeten doordeweeks vroeg op, voor ons geen vakantie en we zijn beiden hele slechte slapers, beiden met slaaptabletten.
Wij kunnen niet eerder slapen dan dat dochter thuis is, dat lukt gewoon niet en hoe zacht ze ook doet, wij horen helaas alles, slapen veels te ligt.
Dus ik denk dat je zoon niets te klagen heeft, het is jullie huis en jullie regels en ondanks dat sommige daar misschien allergisch voor zijn, jammer dan!
houd
houd die regels voor echt belangrijke dingen en laat hem genieten van zijn vakantieperiode. Hij is oud genoeg om bij te slapen als hij moe is. Mijn dochter was erg ziek in die periode. Ze vindt het erg dat ze dat soort dingen juist gemist heeft.
Laat losssssssssss
echt, dit heeft geen enkel nut. Hij is bijna 18 en kan dat best zelf bepalen. Inderdaad op zijn hart drukken goed af te sluiten en zachtjes te doen. De opvoeding is klaar.
Nou Christel
Omdat ik om een mening vraag wil nog niet zeggen of jij kan inschatten dat mijn zoon's opvoeding klaar is en dat hij dat wel zelf kan bepalen. Je manier van praten doet net alsof je alle Kids over 1 kam scheert en dat het dus wel degelijk ophoud bij 18. En dan? Lekker los laten..geen grenzen meer, geen regels waaraan gehouden meer hoeft te worden omdat we allemaal in 1 huis samenleven en rekenen dienen te houden met elkaar. Deze levenstijl, brengt ook een bepaalde houding met zich mee die wij in dit huis niet willen. Ik vind het heel naïef dat je dat zo stelt...
verantwoordelijkheid
hij wil elke avond/nacht laat thuis zijn nu het vakantie is. Het is een periode die je kunt overzien.
Laat hem. Maar: je wilt hem niet horen thuiskomen omdat je je nachtrust nodig hebt, én je wilt de deur goed op slot hebben. Als hij die twee zaken onder controle heeft, kijk dan de komende twee, drie weken aan hoe het gaat. Mocht het niet lukken, dan kun je dat dan ter sprake brengen.
Bewaar stevige discussies voor belangrijkere momenten.
Houd niet te nadrukkelijk rekening met zijn rust als hij tot midden op de dag wil uitslapen - dat gaat te ver. Hij kan moeilijk van het hele gezin verwachten dat ze kalm aan doen vanwege zijn andere dagindeling. Als dat hem ergert, dan meer werk zoeken, verdienen en een eigen adres zoeken.
Mother
Je zoon is zo goed als volwassen, dan is het logisch dat het opvoeden klaar is, je bent aan het begeleiden als dat nog nodig is. Hij moet zich houden aan de huisregels en die zijn voor iedereen anders. Regels en opvoeden zijn voor mij twee verschillende dingen.
Natuurlijk meld ik mijn 19-jarige dat het verstandig is soms even op tijd te gaan slapen. Maar of hij dat doet is zijn zaak. Zolang er maar niemand in huis wakker van hem wordt. En ik wil ook dat hij het op tijd meldt als hij niet thuis eet (studeert in andere stad) en als hij zijn was niet in de mand gooit was ik het niet. Dat zijn regels, maar hoe laat hij thuis komt of gaat slapen is zijn zaak. Hij hoeft daarbij geen rekening te houden met het feit dat ik moet werken of zus naar de basisschool moet (behalve zachtjes doen dan).
Daar zal niet iedere bijna 18-jarige mee om kunnen gaan, maar dat leren ze echt wel. Met vallen en opstaan.
Zijn levensstijl bevalt me overigens prima, hard studeren, vrijwilligerswerk en een bijbaan. En inderdaad ook vrijdag en zaterdag midden in de nacht thuis. Nu is hij op vakantie in Australië en heb ik ook geen zicht op wat hij doet. Maar hij is verstandig en ik vertrouw hem blind. Zijn levensstijl brengt voor ons geen "houding" mee die ons niet bevalt, ik geniet van zijn leven en verhalen. Ik lever over een paar jaar een leuk zelfstandig mens af.
Tonny
Was het maar zo simpel. Was het maar alleen de vakantie dan was het ook te overzien. Helaas heeft hij de neiging steeds meer de grens te verleggen als her gaat om makkelijk zijn (lui) en laat thuis komen. Ik hoef dit niet uit te proberen want weet al waar het eindigt.Dat maakt het nog niet makkelijk want ookal weet ik van binnen best wat het beste is toch is het lastig omdat er aan hem getrokken word en hij zelf ook van de makkelijke weg is en niet meer bewuste keuzes maakt dan. Lang leve de lol neemt het over en voor je het weet word de dag nacht en andersom. Ik houd op zich ook geen rekening door extra stil te zijn ofzo tot hij wakker is en dat vraagt hij ook niet maar krijg wel steeds meer het hotelgevoel. En dat zijn we niet.
toevallig..
Toevallig hebben wij hier laatst een heel gesprek over gehad met vrienden in een vergelijkbare situatie. Wij kwamen op het volgende. Misschien heb je er ook wat aan.
Op een gegeven moment is het 'echte opvoeden' (wat dat dan ook is
klaar, alleen als je (bijna) volwassen kind na de opvoeding thuis blijft wonen betekent dat niet dat ie maar kan doen en laten wat hij wil. Als je met elkaar samenleeft dan houd je rekening met elkaar. Ik zou niet zo zeer regels stellen (blijft ouder-kind relatie in de hand werken) als wel samen afspraken maken waarin rekening gehouden wordt met elkaars behoeften. Als jullie niet slapen als hij niet thuis is, is dat heel vervelend misschien, maar het is zo. Hij is formeel niet meer verplicht om thuis te wonen. Maar als hij dat wel wil, zal hij rekening moeten houden met de mensen met wie hij samenleeft. En als hij dat niet wil? Nou dan kan hij er ook voor kiezen om elders te gaan wonen. ("ja maar dat kan ik niet betalen..!" ? Nou, welkom in het echte leven. Dan is de consequentie dat je thuis blijft wonen en dat je rekening houdt met de anderen).
In die zin gaat de opvoeding eigenlijk nog door omdat je hem leert samen te leven als volwassene met andere volwassenen.
hotelgevoel
sja, dat kennen veel ouders met pubers/bijna volwassen kinderen. Ze staan op de rand van het best, genieten van alle voordelen van het thuis wonen (was en eten worden verzorgd) en hebben weinig verantwoordelijkheden. Heel relaxed (al zien ze dat pas écht als ze op zichzelf wonen, werken en alles moeten organiseren). Tja je waardeert veel helaas pas als het voorbij is. Dat geldt ook voor jouw kant van deze fase, let maar op
Je zoon heeft straks in augustus/september toch weer school, denk ik? Stages? Rijbewijs?
Je schrijft dat hij weinig werkt en rond komt met zijn geld. Betaalt hij zelf zijn kleding, zijn vakantie?
Hij kiest voor 'leve de lol' zeg je. Vrijheid blijheid. Tja, het volwassen leven is voor velen op die leeftijd nog een stevige brug te ver. Geduld en wijsheid gewenst, het heeft tijd nodig.
Top
Fijn dat jouw zoon zo'n levensstijl heeft en dat meen ik echt. Als mijn zoon dat ook zou hebben, zou ik er waarschijnlijk ook geen probleem mee hebben. Daarom zeg ik ook tegen je dat je niet alle Kids over 1 kam kan scheren want sommigen hebben die begeleiding wel nog hard nodig. Mijn zoon heeft de neiging om passief te zijn en ik zie dat steeds meer verschuiven op deze manier tot een niveau wat voor ons niet acceptabel is. De tijd voor 1.00 is dan ook een soort middel/grens om die balans er enigszins in te houden. Want meer kunnen we idd niet doen, dan zou het betutteling worden en dat willen helemaal niet. Hij moet het zelf gaan leren. Afgelopen jaar is school niet goed gegaan waarbij deze houding ook een rol gespeeld heeft. Na de vakantie begint hij aan een andere opleiding en dan hopen wij dat hij toch wat gegroeid is in zijn verantwoordelijkheids gevoel maar door hem nu volledig vrij te en geen of nauwelijks regels meer te hebben vrees ik dat het juist verkeerd zal gaan en hij zo in zijn passiviteit verankerd zit dan dat dat aleen maar steeds moeilijker word om om te keren, snap je.
Serra
Je slaat de spijken op zijn kop..die gesprekken hebben wij hier ook. En zo brengen wij het ook naar onze zoon. Jij wilt hier wonen, mag ook, maar dan heb je ook bepaalde voorwaarden te accepteren. En zo voed je toch ongemerkt naar hen toe nog op. Want ook wij willen hem niet dat ouder-kind gevoel geven. Dat strijkt alleen maar tegen de haren in.
Eens
Ik ben het met Serra eens. Wij hebben er al een 'afgeleverd', die woont inmiddels op zichzelf, en zijn bezig met nummer 2; een zoon van bijna 17. Die ook een ander dag en nachtritme heeft dan zijn (werkende) ouders. Met hem hebben we de afspraak dat hij door de week om 22.00 uur gedoucht/tandenpoetst op zijn kamer is. Wat hij daar verder nog doet daar maken wij ons niet zo druk om, maar dan is 'de vloer vrij' zodat wij gebruik kunnen maken van de badkamer als wij naar bed willen. Inderdaad, rekening houden met. In het weekend/vakanties draaien we t om; dan moet hij op ons wachten. Heeft ie meestal geen problemen mee..
.
Ik vind voor TS's dillema voor beide opties wat te zeggen. Ik snap dat ze zoon veilig binnen wilt hebben en dat zoon hen anders wakker maakt. Maar ik zou denk ik ook proberen hoe het gaat als hij zelf zachtjes binnen moet komen en moet afsluiten.
Eigen verantwoordelijkheid
Zoon van 16 gaat zelden uit, maar we hebben geen regels over thuiskomtijd. Onlangs was het half zes. Prima. Dan slaapt hij uit, of wordt gewekt door rumoer in huis. In dat geval is hij een dagje brak en gaat hij 's avonds weer op tijd naar bed.
Als ik merk dat hij door de week suf of moe is voeren we wel even een gesprekje, of het misschien handig is voor voldoende slaap te zorgen. Daar luistert hij wel naar.
Hij kan zijn grenzen pas bepalen als hij er een paar keer overheen is gegaan. Zo heeft hij inmiddels ervaren dat een nachtje overslaan niet prettig is. Kun je leren door naar je moeder te luisteren, of door te ervaren. In dit geval geef ik de voorkeur aan het laatste.
By the way
Mijn zoon komt netjes binnen en meld wel dat hij thuis is, zo afgesproken, maar dat moet dus niet nog later worden. Ook sluit hij goed af. Dat is al zo dus. Daar gaat het ook niet om. Het gaat om verschuivende gewoonten die zijn houding en levenstijl naar beneden halen waar hij zichzelf niet van bewust is. Vandaar dat wij die balans erin willen houden als het weinige wat we kunnen doen omdat ook wij niet meer in het opvoed regime willen klimmen met een bijna 18 jarige. Wij willen erger voorkomen nu het nog kan, liefst zou ik nog iets anders zien maar dan moet ik weer in de opvoedersrol klimmen die idd steeds minder goed past. Dus dan maar zo voordat we op iets af stevenen waar we hier allemaal echt last van krijgen en niet meer houdbaar is ineens en niet meer terug te draaien.
Serieus?
'Houding en levensstijl naar beneden halen' door niet op de afgesproken tijd thuis te zijn? Als we het nou over roken, drinken en drugs hadden... En dan nog.
Regels
Op zich vind ik het vrij normaal dat je voor volwassen kinderen die thuis blijven wonen ook regels hanteert. Dat is vaak prettig voor het samenwonen.
Daarnaast zit er toch ook wel wat in van 'ik betaal dus ik bepaal' Het klinkt heel onaardig maar wie de lusten van het thuiswonen (geen onkosten, elke dag een gekookte maaltijd) wil zal daarbij ook de lasten moeten aanvaarden (het is nu eenmaal niet jouw huis en jouw huishouden en dus zul je bepaalde regels moeten opvolgen)
Persoonlijk maak ik van tijdstip van thuiskomst geen punt. Maar ik ben een makkelijke slaper en ik ga sowieso laat naar bed. En als ik slaap dan slaap ik. Ik wil alleen even weten (per sms of soortgelijk bericht) wanneer iemand ongeveer thuis komt. Hoeft geen precies tijdstip te zijn maar meer zo van 'vanavond bij x, zal wel ergens in de nacht worden.' En of het dan 2 of 4 uur is maakt me niet zoveel uit want ik weet dat ik me niet druk hoef te maken.
Maar ik kan me voorstellen dat als je een lichte slaper bent en veel last hebt van een late thuiskomst je hier wel regels voor hanteert of een gesprek aangaat om de overlast te beperken.
Vogel
haha half 6, dat heb ik afgelopen jaar gehad. Sint was op zaterdag aangekomen, gelovige dochter had haar schoen gezet. De sintstress (en ADHD) maakte dat ze om 5 uur al naast m'n bed stond om in haar schoen te gaan kijken. Ik rekte dat tot half 6, kom met opgewonden kind beneden, en precies op dat moment kwam de oudste thuis van een feest. Rare gewaarwording hoor
Ja
Serieus Vogel, al heb ik niet de indruk dat je alles goed gelezen hebt. Maar jouw type kind is dan ook anders dan die van mij. Ik heb een dochter die wel wat meer het type van het "gesprekje" is zeg maar. Weet het verschil dus heel goed en wijt dat dus ook niet aan de opvoeding dan. Kan me meer vinden in de reacties van Serra en Jaina, regels/voorwaarden aan het wonen thuis waar toch veelal voor je betaald en verzorgt word en waar je rekening met elkaar dient te houden. En die vooraarden zijn voor iedereen weer anders natuurlijk maar het komt erop neer voor mij dat ze op deze manier, als ze hiervoor kiezen, toch nog verder leren hoe het leven in elkaar steekt en dat er later als je op jezelf woont en een baan hebt daar ook voorwaarden en verantwoordelijkheden aan zitten. Dag geef je ze dan toch nog maar mee dan.
Mother
Je bent erg defensief als er suggesties worden gedaan. Wil je horen hoe anderen er over denken om te bekijken of je misschien een ander pad kunt kiezen dan 'ons huis onze regels' of wil je (alleen) horen dat je het goed doet zodat je 'ziejewel' kunt zeggen tegen je zoon?
Het zou mij in elk geval geen heftige ruzie waard zijn. Werk en schoolprestaties zijn voor mij van belang evenals een fatsoenlijk gedrag en fatsoenlijke bijdrage in ons huishouden/gezin. Zo bespreek ik de zaken ook met mijn zoon van (net) 17. Dat ik niet kan slapen als hij er niet is, is wat mij betreft geen argument in het bepalen van zijn thuiskom-tijd, heeft er niets mee te maken. In jouw situatie zou ik (meer) met hem praten, hem mijn 'probleem' voorleggen en uitleggen waar ik bang voor ben. Daarover zou ik niet willen discussiëren (dat is al een eerste belangrijke zaak in zijn opvoeding, het gevoel dat ik heb als hij bij nacht en ontij op straat hangt en mijn angst waar dat toe zou kunnen leiden is mijn gevoel, geen discussiepunt - wij hebben geen gesprekken als 'maar dat doe ik heus niet'). Vervolgens zou ik met hem bespreken dat ik ook snap dat hij graag zonder restricties op pad wil. En hoe fijn het is dat hij nu vakantie heeft en even helemaal niets moet. En dan natuurlijk aan hem vragen hoe hij denkt dat we afspraken zouden kunnen maken die voor ons beiden goed zijn. Suggesties; 4x in de week zelf weten, rest hele avond thuis. Maar ook andere zaken meenemen: het gezamenlijk gezinsleven speelt een belangrijke rol bij ons. Dus 1 avond in de week koken voor het gezin? Nou ja, legio varianten te bedenken natuurlijk.
Hallo
Els. Ik ben idd niet heel meegaand. Als jij dat defensief noemt, prima.
Sommige reacties, althans de manier waarop ze geschreven worden,vind ik dan ook te ongenuanceerd en te makkelijk verondersteld. Ik hoef er dan ook niet mee eens te zijn toch? Ik kies voor mezelf dat eruit wat goed voelt voor mij en de situatie. En van ruzie is geen sprake en ik zou al helemaal niet tegen mijn zoon zeggen "zie je nu wel". Blijkbaar heb jij dat beeld van mij en past dat erg goed bij het feit dat je mij defensief vind. Mijn zoon is het type van duidelijkheid en niet het type die voor een goed gesprek gaat zitten. Ergens weet ik ook wel wat goed is en dat ik het goed doe maar idd wat begrip soms van gelijkgestemden is best fijn toch? Omdat ik iemands mening nog niet deel of liever gezegd de manier waarop die mening gezegd word wil nog niet zeggen dat het niet gezegd mag worden.
Ik denk altijd maar, als mijn zoon van 18 op kamers woont heb ik ook geen inzicht wamneer hij uit zijn bed komt en hoe laat hij thuis komt. Laat'm zijn gang gaan en probeer hem te motiveren voor bijv. een baantje en een opleiding te volgen. Meer kun je naar mijn mening niet doen. Je kunt de strijd aangaan maar uiteindelijk ga je je verliezen. Sowieso rekening houden met het gezin, maar als jullie niet kunnem slapen omdat hij weg is. Tja, ik vind dat eigenlijk jullie probleem.
In het begin lag ik ook wakker als oudste laat of liever gezegd vroeg thuis kwam. Later bij nummer 2 hetzelfde liedje. Die ging niet uit, maar kwam om half 3 of later thuis van zjn vriendin. Het is gewoon loslaten....
Afglijden
Ik heb de laatste berichten niet heel precies gelezen, wel je angst dat je zoon afglijdt en hij en jullie nog meer last gaan krijgen van zijn gedrag. Daar kan ik me alles bij voorstellen. Als moeder probeer je je kind toch te behoeden en het beste mee te geven. En toch...
Wat zou er gebeuren als je hem nu 'op zijn bek laat gaan' terwijl jullie er voor hem zijn? Steunend, liefdevol en onvoorwaardelijk? Ik bedoel dus niet hem helemaal los en over jullie grenzen laten gaan. Wel om te kijken waar de ruimte zit om hem zijn eigen fouten te laten maken en van de consequenties te leren. Dat is niet altijd makkelijk maar liever nu dan als hij alleen woont op bv zijn 25e?
Hoe dan ook sterkte 
Serra
Die angst is er idd, en ik snap wat je bedoeld. We laten hem eigenlijk al best veel los alleen dit voelt,behalve dat wij niet goed slapen,niet goed om helemaal los te laten. Ik kan het niet zo goed uitleggen. Met andere dingen is hij al "op zijn bek" gegaan en op zich leert hij daar ook wel van. Maar als ik hem hierin helemaal vrijlaat heb ik het gevoel dat er daarna weer iets komt ofzo. En dat dat zeker een paar keer per week gaat gebeuren ook,waar straks misschien ook zijn baantje onder te lijden heeft.Ik vind het lastig om uit te leggen merk ik, noem het intuïtie of onderbuikgevoel. Gelukkig denkt mijn man er ook zo over. Ik ga daar maar op af voorlopig. Het is altijd fijn om begrip voor de situatie te ontvangen ongeacht welk advies je krijgt. Dank daarvoor.
Hier
krijgt dochter van 17 eigenlijk geen tijd mee als ze in de vakantie weg gaat. Meestal komt ze zelf tegen twaalven (of eerder) weer thuis en als het later is, en ik wil naar bed, stuur ik haar een appje. Maar dat is meer omdat ze een eigen hond heeft, die bij haar op de kamer slaapt en ik vind dat ze voor de hond naar huis moet komen.
In het weekend moet ze het helemaal zelf weten. Hond slaapt dan bij onze jongste dochter en we zien wel wanneer ze thuis komt. Meestal wordt het een uur of vier, half vijf. En ik vind dat prima. Ze is heel zelfstandig, verdient een paar centen bij waar ze prima mee uit komt een ze haalt hem gekkigheid uit als ze uit gaat.
Onze oudste is 19, maar die gaat praktisch nooit weg. Als het al eens gebeurt, krijgt ze geen tijd mee. Moet ze lekker zelf weten.
mother
graag gedaan en sterkte met je overwegingen
