Liegen en stelen
Wij hebben drie jongens waarvan de oudste 15 jaar is. Hij is verleden jaar van school veranderd. De reden was slechte cijfers. Nu op de andere school heeft hij het ook prima naar zijn zin, maar ondanks dat hij in zijn examenjaar zit heeft hij nooit huiswerk. Het afgelopen jaar heeft hij heel veel gelogen, hij zegt dat hij niet rookt (ik ruik hem al als hij binnen komt),
Over drinken (bier half op gedronken verstopt in zijn kastje), zijn werk (zegt dat hij gebeld is door zijn baas dat hij niet ingedeeld is voor die dag maar zulke dingen verzint hij iedere keer), geld van ons stelen (2x betrapt, ook van zij broertje van 10).
Hij heeft s'avonds nooit honger maar z'n prullenbak ligt vol met pakken met koek en lege blikken energy drank. Hij verstopt alles, zelfs in de wc. Daar komt ook nog bijj dat hij vuile onderbroeken overal verstopt wat vreselijk gaat ruiken. Ik heb al meerdere malen gezegd dat het niet erg is als hij een ongelukje heeft maar dat hij ze gewoon uit kan spoelen en daarna in de wasmachine kan stoppen.
Zijn wekker laat hij iedere ochtend om 7uur afgaan waar wij allemaal wakker van worden, hij drukt 'm uit en gaat weer verder slapen. Iets kleins maar het komt er ook nog bij als ergernis.
Wij hebben al heel veel gepraat waarna hij beterschap belooft maar hij komt niks na. Hij is de hele maand oktober zijn computer en x-box kwijt en van de week moest hij ook een paar dagen zijn mobiel inleveren, zakgeld en kleedgeld heb ik ingetrokken tot hij weer werk vindt, hij mag de hele maand niet naar buiten en de afgelopen 5 weken is er iemand van jeugdformaat langs geweest waar ik nog geen echte antwoorden van heb gekregen.
Relatie tussen mijn man en mij is door alles slechter geworden.
Een heel lang verhaal, maar moest het van me afschrijven.
Wie heeft raad?
ik schrik
ik schrik niet van het gedrag van je zoon, dat herken ik grotendeels als redelijk normaal pubergedrag. Waar ik wel van schrik is de enorme straffen die hij krijgt,computer,xbox,mobiel ,zakgeld ,kleedgeld ,alles wat belangrijk is voor een 15 jarige word hem afgepakt??
ik denk echt dat dit averechts werkt.
Ga met hem om de tafel, ga in gesprek, en praat! over het stelen( doet elke puber weleens)over roken en drinken ,praat gewoon eens over alles ,over wat jouw mening hier in is, maar luister ook vooral naar hem, hoe gaat het echt met hem? zit hij lekker in zijn vel?
kortom ga hem behandelen als een 15 jarige ipv als een kleuter.
wat is trouwens jeugdformaat? is dat hulpverlening voor je zoon? of voor jou als ouder? en wat verwacht je precies van hen?
niet eens met sus-anne...., Jopie
Dit is vlg. mij wel degelijk gedrag om je druk over te maken even afgezien of dat 'normaal'pubergedrag is: je moet er wel iets mee.
Jopie ik vind de maatregelenm die jij treft wel degelijk heel goed. Je moet hem pakken op de dingen die voor hem gevoelig liggen en hij moet VOELEN dat dit gedrag niet gepikt wordt.
Ik hoop voor je dat de hulpverlening iets te bieden heeft. Hoe gaat hij tot nu toe om met de opgelegde beperkingen?
Het is heel moeilijk om met een puber als deze in een gesprek te komen. Maar probeer niet te nadrukkelijk om toch dingen samen met hem te doen en op die manier eens met hem te praten.
Ik wens je veel geduld en wijsheid!
Zoek hulp
Ik schrik niet van de straffen, je bent op een gegeven ogenblik gewoon radeloos, van wat moet ik nu nog verzinnen om hem te laten doen wat maatschappelijk acceptabel gedrag is.
Hier is al veel eerder iets grondig verkeerd gegaan, en het groeit jullie nu ver boven het hoofd uit.
Hier is proffesionele hulp dringend nodig.
Sterkte en wijsheid gewenst met het zoeken naar de juiste hulp en zorg.
oh ennuh...
wat zijn dat voor onderbroeken? Een ongelukje voor een 15 jarige jongen is niet normaal, daar moet naar gekeken worden.
Maar dan moet je eerst weten wat het precies voor ongelukjes zijn. Is het urine of ontlasting?
Of is het gewoon laksigheid van niet naar de wc gaan of billen niet afvegen? Vind hij het zelf niet genant? Hoe is het met de rest van zijn hygiene?
Praten
Bedankt voor jullie reacties. Is de eerste keer dat ik dit doe, op een forum schrijven.
je wil niet weten hoeveel wij gepraat hebben. Iedere keer weer om de tafel zitten, ik ben het zo zat.
Zoveel gesprekken verder en dan nog is er niets veranderd. De straffen zijn niet leuk meer maar voor mijn gevoel de enige manier om hem te kunnen raken. Dit is al anderhalf jaar aan de gang en de straffen worden ook steeds groter.
Hij zegt dat hij lekker in zijn vel zit want daar maakten we ons ook zorgen over.
Het is ontlasting en hij wil absoluut niet naar de dokter want er is niks aan de hand volgens hem. Hij wil er ook liever niet over praten en dat snap ik ook wel maar dan nog. Hij kan echt heel boos worden en vindt dat wij ons overal teveel mee bemoeien.
En de hygiene, die mag wel wat beter.
Voor de grote vakantie een gesprek gehad op school die zeiden dat hij misschien wel wat hulp kon gebruiken omdat hij in zijn examen jaar zit. Jeugdformaat werkt aan een opvoedingsprogramma "triple p" en daarvoor komt er iemand bij ons thuis.
School
Ik ben net gebeld door school, ze hebben al een paar gesprekken met m'n zoon gehad.
Ze heeft het idee dat hij niet weet wat de gevolgen zijn van zijn houding t.o.v. anderen. Kan niet goed tot hem doordringen en geeft aan dat hij vaak ook geen antwoorden heeft als je vraagt waarom hij bepaalde dingen doet.
Na de herfstvakantie hebben we een gesprek op school met coen, een leraar en nog wat mensen.
Hij komt nu thuis dus ik ga sluiten en ga gezellig met hem wat drinken en praten.
de relatie
Ik denk dat vooral de relatie die je hier met je zoon hebt helemaal ontspoort is. Het lijkt deze jongen te ontbreken aan motivatie en vaardigheden om zich goed te verzorgen en aan zijn toekomst te werken. Daar zou je aan moeten werken denk ik. Ik ben bang dat je met die heftige straffen en nu ook nog een organisatie als jeugdformaat het einde zoek is. Ik hoor het graag als het anders is. Ik zou zo ver niet gaan. Straffen maakt meer kapot dan je lief is.
Misschien dat je van Triple P nog kunt leren hoe je op een positieve manier met een puber kunt omgaan.
En ja, niet alle jongeren doen het blinkend op school of zijn gemotiveerd. Ga je daar met straf tegenaan?
En als ze gaan roken kun je dat wel niet willen, maar ik moet de ouders nog tegenkomen die dat met straffen hebben weten te stoppen. Soms moet je dingen bij je kinderen gaan loslaten. Het zijn nou eenmaal net mensen die zelf willen beslissen over hun leven en over hun toekomst. En als ze die kans niet krijgen er leugens over gaan verzinnen om aan jou dwang te ontkomen.
Relatie
Het gaat er ons om dat hij eerlijk is. Wij hebben hem nooit gestraft met het feit dat hij rookt, laat staan verbieden.
Als hij kleedgeld krijgt en het allemaal opmaakt aan sigaretten, energydrankjes, chips en koeken zal ik hier toch iets mee moeten doen. We hebben ook vaak goede gesprekken met hem, maar een uur later kan hij dan weer heel anders reageren, snauwen.
We willen helemaal geen perfecte kinderen, verre van dat. Willen alleen dat ze hun best doen.
We moedigen hem zeker aan om dingen te doen die hij leuk vindt en waar hij goed in is.
Over het verzorgen van zichzelf, hij is s'ochtends een half uur bezig om zijn haar in de gel te zetten maar het tanden poetsen slaat hij over.
Ik ben zelf de weg een beetje kwijt op dit vlak van opvoeden, want wanneer grijp je in, wanneer geef je ze straf?
Waarom loopt het bij onze ander twee kinderen wel, kunnen we daar wel normaal mee communiceren? De middelste is 14, zit dus ook volop in de puberteit. We voeden ze alledrie hetzelfde op...
straf
Zou ik als eerste afschaffen. Van straf wordt geen kind beter, bovendien gaan ze toch impulsief de fout in, niet met opzet, of per ongeluk. Op deze leeftijd gaan ze hun eigen keuzes maken. Daar kun je alleen vanaf de zijlijn in meeleven, niet in meedwingen, dus dat zou ik echt gewoon loslaten.
En ik zou hem meer helpen met zijn onderbroekprobleem. Kan hij geen emmertje op zijn kamer krijgen met een deksel? En kun jij dat voorlopig voor hem doen? Of samen met hem doen? Dan zie je waar hij tegenaan loopt. Misschien moet je een tijdje onderbroeken gewoon weggooien. Het valt niet mee om een poeponderbroek uit te spoelen, tenzij je het zo gewend bent dat je je hand er niet meer voor omdraait. Steunen lijkt me net iets positiever dan straffen.
neutraal
Als je de straffende en oordelende toon eruit weet te krijgen kun je je zoon misschien wat meer bijstaan. Ik heb twee kinderen met autisme en ik geef het ze vaak nog gewoon aan: leg je wasgoed uit je kamer maar op de stoel. Ga je nu douchen? Heb je je tandenborstel? (die kan ook nog weleens in zijn weekendkoffer zitten). Heb je nog een handdoek nodig? Ze liggen in de gangkast. Suf, ik weet het, maar neutraal gebracht lukt het nog steeds. Niet als ik er een oordeel of emoties in gooi.
hetzelfde opvoeden
Je geeft jezelf teveel eer. Kinderen die je hetzelfde opvoed wil niet zeggen dat ze zich hetzelfde gaan gedragen. Een kind heeft een eigen karakter. Als het goed gaat lukt het je om daar bij aan te sluiten. Ik zou meer in coachen gaan denken dan in dwingen.
Sommige kinderen
Hebben ook op oudere leeftijd nog je praktische assistentie nodig, vaak jongens. Dat kan wat achter lopen.
Bovendien zou je je zoon ook zelf wat meer te eten kunnen aanbieden. Bespreek met hem wat hij graag lust en wat acceptabel is en haal dat standaard alleen voor hem in huis. Ze zijn in de groei en kunnen soms enorme eetbuien hebben.
Hier eet zoon al een tijdje noodles. Die maakt hij dan zelf. Klein pakje, niet duur. Verder geef ik hem royaal brood mee en hij koopt af en toe een broodje gezond. Ik geef ook weleens croissants mee of suikerbrood. En ik maak nog steeds zijn brood klaar en geef Karvam Cevitam in een petfles mee elke dag.
Ik weet zeker als ik dat niet doe, dat het er niet van komt. Bovendien werkt zoon hard aan zijn eindexamen en heeft bovendien weer een groeispurt, zodat hij regelmatig omvalt van de slaap of alleen nog maar wil hangen.
Straf helpt daar niet bij, het is gewoon zoals het is, dat is pubertijd.
samen doen
Uit de aard der zaak zijn mijn kinderen niet heel erg zelfstandig gemiddeld genomen. Maar mijn dochter is al veel zelfstandiger dan zoon. Ik doe dan ook nog veel samen met beiden. Samen bed afhalen en weer opmaken, samen grote boodschappen doen, even een stofzuiger aanreiken voor een kamer, even bij de deur het vuil meegeven om mee te nemen naar de container, even samen een kamer opruimen, samen koken we, bereiden we het eten voor en ruimen we af. In alle rust, zonder commentaar.
Het kan een valkuil zijn om te denken dat een kind dat allemaal al moet kunnen. Sommigen kinderen zijn gewoon niet zo handig en snel. Misschien was je dat zelf vroeger wel. Ik wel tenminste, al op veel jongere leeftijd, en in veel zaken. Ook niet in alles.
Geen normaal pubergedrag
Ik vind het ook niet echt normaal pubergedrag en goed dat je hulp hebt gevraagd hiervoor. Triple P kan mogelijk helpen, lijkt me prima. Jeugdformaat is een prima instelling hiervoor.
Ook goed dat er een gesprek op school komt, want in de examenklas en geen huiswerk dat kan natuurlijk niet.
Wat je verder kan doen is vooral benoemen wat wel goed gaat (zit ook in Triple P) en dit evt belonen. Dus bijv. als hij wel zijn vuile was opruimt, dat hij dan wat extra tijd op de computer krijgt.
En hoe komt hij aan die energie-dranken en koeken? Betaalt hij dat van zijn zakgeld of van geld dat hij steelt? Ik zou daar met hem over praten en zeggen dat je best iets lekkers voor hem in huis wil halen maar dat hij ook gezond moet eten, dus wel avondeten.
Tenslotte vind ik dat je niet zomaar over dat ontlastingsprobleem heen moet stappen en hem alleen maar moet helpen met de onderbroeken. Hier moet iets aan gedaan worden, op school kunnen ze hem toch ook gaan ruiken en misschien wordt hij dan wel gepest (misschien gebeurt dit al en gedraagt hij zich daarom zo). Mogelijk is het iets kleins waar de huisarts zo een oplossing voor heeft. Met deze argumenten zou ik toch proberen hem mee te krijgen naar de huisarts. Natuurlijk is het vervelend en schaamt je zoon zich ervoor, maar de huisarts ziet wel gekkere dingen hoor.
Straffen - eens met sus-anne en AnneJ
Ik ben het genoemde dames eens dat de straffen averechts werken. Je geeft zelf al aan dat je steeds zwaardere straffen moet inzetten om nog enigszins je doel te kunnen bereiken. Waar eindigt dat?
Ik raad je aan prioriteiten te stellen. Wat is écht straf waard? Geld stelen vind ik bijvoorbeeld echt een 'vergrijp' wat niet door de beugel kan. Laat hem er maar voor werken. Welke fout heeft hij gemaakt om daar als straf het afnemen van de computer voor te 'verdienen'? Heeft dat verband met elkaar? Zo nee, dan niet die straf kiezen. Zijn vieze onderbroeken vind ik wel apart. Ik heb een dochter die de hygiëne niet zo hoog had zitten. Verbazingwekkend gewoon. Ik heb op een gegeven moment besloten dat ik me daar niet meer mee wilde bemoeien. Als ze wilde stinken, was dat haar verantwoordelijkheid. Je kunt niet aan de gang blijven. Geef hem zijn eigen wasmand en vertel erbij dat jij best zijn was wilt doen, maar dat hij het dan even in de trommel moet stoppen, omdat je het niet fris vindt om zijn poepbroeken eruit te moeten plukken. Als het echt om ongelukjes gaat, moet hij óf eerder naar de wc gaan, óf geen winden laten als hij nodig moet óf naar de dokter om het uit te laten zoeken. Bespreek dat zonder boos te worden. Hij poept vast niet uit kwade opzet in zijn broek tenslotte.
Wat het eetwerk buiten de maaltijden om betreft: je houdt het niet tegen, is mijn ervaring. Zijn zakgeld is vrij te besteden. Als hij het kleedgeld ervoor gebruikt, zul je het kleedgeld weer zelf moeten gaan beheren. Kleedgeld is voor kleren en niet voor snoep. Of je moet vinden, dat hij dan maar op de blaren moet zitten. Als er geen geld meer is, kan hij ook geen nieuwe kleren kopen. Jammer dan. Het is maar net waar jij je prettig bij voelt.
Ik heb toen mijn dochter 16 was echt wat gas teruggenomen richting dochter en dat had effect. Als een puber altijd het gevoel heeft dat ma in de nek zit te hijgen met wéér een opmerking of boosheid, dan gaat die puber bokken.
Ik wil dus vooral benadrukken, dat overal straf voor uitdelen niet werkt. Laat wel merken dat je het ergens niet mee eens bent uiteraard, maar het meeste handel je af zonder er straf aan te verbinden. Het moet weer leuk worden.
Jopie
"De straffen zijn niet leuk meer maar voor mijn gevoel de enige manier om hem te kunnen raken. Dit is al anderhalf jaar aan de gang en de straffen worden ook steeds groter."
De eerste zin rijmt niet met de tweede. Als de straffen steeds groter moeten worden raak je hem dus niet!
veel problemen
Als ik jou was, zou ik een duidelijk overzicht maken van alle problemen die je ziet.
Zijn vieze broeken is een belangrijke, daar kan een medisch probleem achter zitten.
Het liegen is belangrijk, maar dat gaat over verschillende zaken. Eigenlijk zijn dat allemaal weer andere problemen. Liegen over een vieze broek, is anders dan liegen over wat je gegeten hebt, vlak voor de maaltijd. (snap je wat ik bedoel)
Het geld stelen zou ik ook een belangrijk probleem vinden.
Dat van die wekker weer minder.
Ik zou als ik jouw was, dus een overzicht maken met alle problemen en dan heel specifiek. En dat zal dan een enorme lijst worden. En zou ik gaan kijken welke problemen het belangrijkst zijn, waar je eerst mee aan de slag wilt. En dan zou ik een paar problemen per keer gaan aanpakken. Dus niet in een keer alles, maar een paar dingen te gelijk.
Want ik lees dat je nu eigenlijk van de bomen het bos niet meer ziet.
En wat dat straffen betreft, ik ben het met Dalarna eens. Als dat straffen een goed idee zou zijn, zou het helpen. Het helpt niet, dus dan is het verloren moeite en fnuikend voor jullie relatie. Het zou trouwens wel kunnen dat je voor bepaalde specifieke problemen wel voor straffen kiest, en voor andere niet. Ik kan me voorstellen dat je bij stelen, op zijn minst moet zorgen dat je kind er geen enkel voordeel aan behaald, dat hij steelt. Dus alles terug betalen, met rente. En voorlopig niet meer het voordeel van de twijfel geven. Ik zou heel zichtbaar iedere keer mijn portemonnee buiten zijn bereik houden bijvoorbeeld.
Zorgelijk
Het is een zorgelijke situatie. Susanna hier boven schrijft dat iedere puber wel eens steelt maar dat is wel een verknipt wereldbeeld. Ik heb nooit gestolen en ook mijn vrienden deden dat echt niet. Toen een klasgenoot op winkeldiefstal werd betrapt was dat echt heel bijzonder en daar werd flink over geroddelt in de klas. Ook van mijn eigen kinderen heb ik nooit het signaal gekregen dat stelen veel gebeurd. Ik zou dat dus wel degelijk flink aanpakken. Straf is dan ook helemaal niet slecht. Straft helpt niet altijd maar hij mag best voelen wat hij heeft gedaan en van de ernst doordrongen worden.
Die onderbroeken zou ik ook heel zorgelijk vinden maar dan op een ander gebied. De kans is groot dat er hier een medisch probleem is. De meeste pubers zijn juist erg op de hygiene en gooien alles gelijk in de was; zelfs al hebben ze het maar een minuutje gedragen. Hij schaamt zich waarschijnlijk en dat snap ik want het is op die leeftijd niet normaal om een ongelukje te hebben. Ik zou hiervoor dus medische hulp zoeken.
Drinken is hij nog te jong voor en daarnaast vertoont hij stiekem gedrag. Straf zal daarbij niet helpen. Ik zou zelf waarschijnlijk de hulp van een psycholoog inroepen. Hij klinkt als iemand die behoorlijk in de war is met zichzelf. Ik zou dus kiezen voor externe hulp.
Overigens vind ik het niet verkeerd dat hij straf heeft. Hij gedraagt zich schandelijk en dus mag hij best voelen dat hij alle grenzen heeft overschreden.
mag best voelen
Wat je vooral voelt als je straf krijgt, met name als het om onvermogen gaat, is dat je in de steek gelaten wordt door je ouder. Dus dat best mogen voelen dat heeft nu wel lang genoeg geduurd zou ik zeggen. Eerst ga je de relatie weer proberen te herstellen. Wie ben jij dan, dat je een kind naar believen in de hoek kunt zetten op die leeftijd, dat is een vorm van machtsuitoefening die op zich de relatie onder druk zet.
Als er een uitweg is in deze situatie dan is het met het herstellen van de relatie tussen moeder en zoon. Elke vorm van straf gaat nu de zaak verder laten escaleren. Jaren kun je daar mee modderen en ruzies, handtastelijkheden, gezeur, afspraken, schendingen van afspraken, straf, politie over de vloer, nog meer gesprekken met jeugdzorgachtige hulpverlening als jeugdformaat hebben. Doormodderen en doorescaleren. Geen enkel probleem.
Vraag je eens af hoe een kind zich dan voelt. Die deelt niets meer en die laat zich niet meer in de kaart kijken, die gaat zijn eigen gang, laat zich niet meer sturen of helpen, maar probeert contact zoveel mogelijk te vermijden.
die vieze broeken
Mijn even oude kind heeft ook dit probleem. Of eigenlijk had. Wij zijn (na misdiagnose in het ziekenhuis, daar dachten ze aan een gedragsprobleem) er zelf achter gekomen waardoor het wordt veroorzaakt. Als hij goed oplet met wat hij eet gebeurt het nooit meer. Maar soms gaat het nog mis, altijd is er dan iets gegeten wat niet kan. In het archief is wel e.e.a. te vinden van mijn zoektocht, maar inmiddels hebben we de boosdoener nog verder getraceerd. Het heeft altijd te maken met vetten, en vrijwel altijd met hulpstoffen gemaakt van industrieel bewerkte vetten, o.a. gehard plantaardig vet. Vooral bakkerijproducten (de meeste vooral goedkope koek, krentenbrood, heel veel gewone broodsoorten, enzovoorts) uit de supermarkt geven problemen door die hulpstoffen. Ook sommige andere supermarktproducten en pindakaas veroorzaken de problemen. We koken en bakken daarom zoveel mogelijk alles zelf (heerlijke koekjes bijvoorbeeld....) en we gebruiken altijd roomboter, nooit margarine of van die braadproducten want dat gaat zeker mis. We vermijden producten waar in de ingrediëntenlijst iets staat als 'plantaardig vet' of 'plantaardige olie', of E471 pf E472 of mono- en diglyceriden van vetzuren. Die ingrediënten geven vrijwel altijd ellende. Gezien de overige problemen met jouw zoon zal hij niet echt openstaan voor zo'n dieet, maar ik denk wel dat hij heel erg blij zou zijn als hij wist dat het een lichamelijk probleem is en met voeding samenhangt. Het kan natuurlijk bij hem om heel andere voeding gaan, maar het is wel heel vaak een spijsverteringsprobleem, ook als deskundigen zeggen van niet. Als je daar op die leeftijd nog last van hebt ben je heel, voel je je heel erg ellendig, en doe je stoer alsof het je niks kan schelen, maar ondertussen. Ik heb het enorm met je zoon te doen... Heel veel sterkte. Als je buiten het forum om meer wil weten van ons zelf gevonden dieet mag je me een emailadres geven.
