Met 17 jaar en 2 mnd. al op kamers in andere stad?
Onze zoon is volgend jaar net 17 als ie op kamers zou gaan in andere stad. Ik twijfel of dit niet veel te jong is om op een goede manier het HBO onderwijs te kunnen doorlopen. Ben benieuwd naar andere meningen hierover. Groet
dat hangt natuurlijk van het kind af
daar valt niets over te zeggen. En wat is een goede manier om HBO te kunnen doorlopen? Dat hij z'n vakken haalt. Maar dat hangt van nog veel meer dingen af.
Als hij briljant is in de vakken die hij krijgt én hij is heel zelfstandig en oudere broers/zussen heeft die al op kamers wonen dan zijn de uitdagingen natuurlijk anders dan wanneer je een moeilijke studie kiest, niet kan plannen en van uitgaan houdt en niet met geld kan omgaan.
gr Angela
Niet echt een mening.
Ieder kind is verschillend, puur naar de leeftijd gekeken moet het wel kunnen maar evengoed vind ik net 17 jaar wel jong om op kamers te wonen. Maar als het echt te ver weg is om te bereizen en zijn keuze gaat 100% voor die studie, er is geen alternatief om de studie dichterbij te volgen...dan moet het maar
Geen familielid of bekenden waar hij heen kan? Of die dichtbij zijn toekomstige studieplek zitten?
Echt helemaal alleen op een kamertje ver weg...stiekem zou ik blij zijn als het niet doorgaat.
Verstand en gevoel.
verstand en gevoel
Je gevoel zegt nee, maar hoe is je kind idd.
Ik ken een aantal topsporters die met 16 al zelfstandig wonen omdat ze nu eenmaal elke dag trainen op het topsportcentrum, ze wonen daar ook en moeten alles zelf regelen.
Naast hun middelbare school, waar ze alle aanpassingen wel gefaciliteerd krijgen maar de dagelijkse aanpassingen zelf moeten regelen ook nog 2x per dag trainen en dan hun huiswerk, internationale toernooien die er ook nog tussendoor gaan en hun bijbaantje (training geven zo vaak als dat lukt) doen ze allemaal met succes vwo.
Zelf was ik 17,5 toen ik op kamers ging, dat is maar 12 weken ouder dan jouw zoon. Dat ging ook prima.
Ik denk dat het vooral veel uitmaakt hoe je zoon is. Is het een verantwoordelijk type, dan zal het prima gaan. Is het meer een uitgaanstype en lang leve de lol dan zal het misschien minder succesvol zijn.
Tja, iedereen is verschillend
Fijn om hier meningen te horen, dank jullie. Dat helpt me.
Ja, het is een mix tussen verstand en gevoel. Inderdaad, als hij die studie wil doen en die is alleen ergens anders, dan is dat zo....
Hij heeft geen oudere broers en zussen die al op kamers gaan. Is wel een kind dat zijn verantwoordelijkheid neemt. Daar zit t m niet in. Ja inderdaad, stiekum hoop ik dat ie t niet gaat doen... ( maar dat is meer mijn ding)
Daarnaast ben ik zelf docent op t HBO, En zie dat veel zaken nog niet aankomen bij kinderen van deze leeftijd, omdat ze nog niet zo ver zijn. Dat is jammer voor het rendement van wat er aangeboden wordt. Ik vind t al een heel verschil met als ze 1 of 2.jaar ouder zijn.
Een tussenjaar is ook een optie, dan wil ik wel een goed programma uitzoeken, En zal ik z'n vader moeten overtuigen ( wij zijn gescheiden), want hij denkt hier anders over.
Pfff, keuzes maken, (je wilt t goed dienvoor je kind), echt een uitdaging.
Ik lees graag weer jullie reacties.
Zelfde dillema
Onze zoon zal nog 16 zijn als hij zijn HBO studie kan beginnen ( wordt eind september 17). Zijn studie van voorkeur is ook te ver om te reizen. Hij wil nog niet op kamers en ik vind hem ook nog te jong , dus wij overwegen een tussenjaar ( zie mijn vraag daarover). Het is per kind verschillend, maar voor hem is het beter. Een jaartje werken en iets leuks doen is prima voor hem !
Alternatieven
Alternatieven zijn er misschien ook wel. Je kunt ook in de kost gaan bij iemand.
Sowieso alle weekenden naar huis.
En als de student dan de was meeneemt en je geeft hem ook een pan met vlees mee terug en je zorgt dat hij/zij gesetteld is ruim voor de start van de studie dan kan het ook heel goed gaan.
Je kunt elke dag facetimen.
Ligt inderdaad aan je kind
Mijn dochter was 16 toen ze begin dit schooljaar met haar studie begon. Maar gezien haar karakter heeft ze bewust voor een opleiding redelijk in de buurt gekozen.
Een vriendin van haar is een jaar ouder en ging wel op kamers voor de studie van haar keuze. Zelfstandige meid. Maar na een maand was ze gestopt met de studie en weer naar huis terug, voornamelijk vanwege heimwee. De studie was leuk maar dat was helaas niet genoeg om het ‘alleen’ vol te houden.
hier ook
Mijn oudste dochter wordt in het voorjaar 17 en is in mei klaar met het vwo. Ze is er zeker van dat ze een bepaalde studie wil doen. Ze is erg zelfstandig, verstandig, rustig. Maar emotioneel nog wel heel erg jong.
We hebben serieus naar een tussenjaar gekeken maar dat wil ze niet: nu heeft ze zekerheid dat ze wordt toegelaten tot deze studie, waar het moeilijk is om binnen te komen. Volgend jaar kunnen de toelatingsregels weer worden veranderd (is afgelopen jaar ook al gebeurd, regels staan niet vast) en dan kan het zijn dat ze er moeilijk tussen komt.
De studielocatie die ze heeft uitgekozen is met bus/trein 2,5 uur reizen, maar sowieso is elke studie in die richting minimaal 1,5 uur reizen.
Ik zie er tegen op, maak me zorgen. Dochter is ondertussen vooral bezig met haar profielwerkstuk en maakt zich nog niet zo druk 
wat naar mijn idee heel belangrijk is, is het vinden van een goed (t)huis. Dat wil zeggen, met soortgelijke studenten waar ze zich thuis voelt, waar ze goed mee kan opschieten, waar ze een klik mee heeft. Geen zelfstandige studio, een feesthuis of een huis met oudere studenten die al bijna klaar zijn met de studie en erg hun eigen gang gaan zeg maar. Daarnaast ga ik haar stimuleren om aan te sluiten bij verenigingen: sport vereniging, 'gewone' studentenverenigingen, studievereniging etc zodat ze snel contacten krijgt.
en ja verder.... geen idee. kijken hoe het gaat en kijken waar ik kan helpen maar wel zorgen dat ze zelfstandig wordt.
Ik
Ik ben op mijn 17e op kamers gegaan in de grote stad. Van een limburgs dorpje naar Rotterdam omdat ik graag naar de dansacademie wilde. Vond het geweldig! Waar mijn moeder bang was dat ik voor galg en rad zou opgroeien ben ik juist heel serieus ermee omgegaan. Soms wel probleempjes zoals een bankpas die niet werkte en mijn fiets niet kunnen laten repareren. Maar alles is op te lossen. En gaat t niet dan kun je altijd nog een oplossing bedenken. Naar huis terug kan altijd nog. Leer je kind zelfstandig worden. Daar heeft het meer aan dan je zorgen maken.
Kan wel hoor
Mijn neefje ging na de mavo met net 16 jaar op kamers. Ze huurden met 4 dorpsgenoten een huis in een grotere stad.
De jongens werden in het begin wel wat begeleid doordag de eerste 8 weken de moeders (afwisselend) bleven logeren om de jongens te helpen een routine in de dagelijkse taken te krijgen.
In sommige gebieden is dit overigens heel normaal, bijvoorbeeld als je van een van de Waddeneilanden komt.
