Allebei volwassen
Het is een aparte dag voor me vandaag. Mijn dochter is 2 jaar geleden 18 jaar geworden en nu is ook mijn zoon, mijn jongste kind, is 18. Alleen maar volwassen kinderen meer, apart hoor. En de laatste weken komt mijn zoon ook veel volwassener over dan daarvoor, zit opeens weer eens beneden in plaats dat hij gelijk door naar zijn kamer schiet. Praat veel meer dan voorheen.
Dus misschien is het ook eens tijd afscheid te nemen van dit forum...
Gefeliciteerd
Leuk he, dat het nou van die échte mensen zijn geworden? Gefeliciteerd met je zoon. En op het forum is altijd wel wat te beleven, ook voor ouders van volwassen kinderen, dus gewoon blijven toch?
skik
Hoezo afscheid? 
Allereerst gefeliciteerd!
Ik heb alleen nog maar volwassen, uitwonende kinderen en ik moet zeggen: toen de jongste 18 werd was dat best wel even... Nee, niet slikken, maar toch wel een momentje van "er begint nu een nieuwe fase".
En ik ben zo knettertrots als ik zie hoe ze zich ontwikkelen! En hoe we met elkaar omgaan, zo leuk! Ik hoef niet meer de opvoeder uit te hangen, het contact is gelijkwaardiger, ik kan de verantwoordelijkheid bij hén neerleggen en ze doen dat heel goed.
En wat nog mooier is: ik merk dat ik van hen ook heel wat kan leren...!
Toespraakje
Ik heb vanavond een toespraak van één minuut gehouden dat het een genoegen is geweest ze tot volwassenheid op te voeden en dat als ik fouten heb gemaakt maar niet al te kwalijk moeten nemen. Ik vroeg me wel eens af, soms naar aanleiding van vragen en reacties op dit forum, of ik wel voldoende streng ben geweest, wat meer tijger in m'n moederschap, maar zoon zei dat hij tevreden is waar hij nu staat en dochter gaf me een knuffel. Lief hè. Man en ik zijn ook tevreden en blij met onze kinderen.
Ik denk trouwens dat ik voorlopig nog niet afgekickt ben van dit forum, langzaam afbouwen.
Er is een speciale rubriek voor ouders met jongvolwassen kindere
dus je kunt gewoon blijven
Gefeliciteerd met je volwassen zoon.
Mijn dochters zijn al een poosje volwassen, maar zoals gezegd wordt: Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen. Het gaat nooit over. Wel anders.
Wat ik ervaar is dat elke leeftijd momentjes van trots kunnen opleveren. Ik voelde mij zo trots achter de kinderwagen, een completer pakket als ik met een of allebei de kinderen voor en achter ergens heen fietste, maar ook later toen de kinderen groot waren, vond ik het en vind ik het nog steeds zo'n rijk gevoel om met mijn dochter in de stad te lopen bijvoorbeeld. Het klinkt zo misschien wat hoogdravend, maar ik hoop dat jullie de gevoelens er een beetje uit kunnen filteren . Elke fase is geweldig, maar wel met zo zijn eigen perikelen.
welnee MoederMop
niks afscheid. Ik heb het ook een paar keer geprobeerd, maar ik blijf. Moeder/vader blijf je een leven lang en elke fase heeft nieuwe ontdekkingen (en vragen).
Gefeliciteerd met je twee volwassen kinderen en met al die jaren waarin je hen hebt begeleid. Een mijlpaal om te vieren! Je kunt altijd hun vliegveld blijven waar ze even landen om uit te blazen en bij te tanken 
Die speciale rubriek
Kaaskopje, in welke rubriek zou ik dit draadje nu eens gezet hebben? 
Bedankt voor alle felicitaties! En ik blijf nog wel even hoor, al is het maar om zulk soort draadjes als plakfoliefrustratie te lezen.
En Tonny, wat heb je dat mooi geformuleerd, een vliegveld! Dat zal mijn zoon, die nu logistiek studeert, wel mooi vergelijk vinden.
Moedermop
Haha... dat komt er nu van dat ik via recente inhoud ben gaan lezen. Ik zie niet meer waar ik ben!