Angst voor Geweldspleging

Moeilijk

Ik wil je niet op stang jagen en het gaat natuurlijk om een heel hoge uitzondering, maar ik moest wel aan dit geval denken:

http://en.wikipedia.org/wiki/2014_Isla_Vista_killings

Ook zo'n jonge man met wraakgevoelens tegenover vrouwen omdat hij zich afgewezen voelde.

Andere ouders

De ouders van Tarik Zahzah zullen een vergelijkbaar probleem hebben gehad net als de ouders van Tristan van der Vlis. Er zijn meer jongeren die met extreme gedachten rondlopen. Gelukkig gaat het slechts in een incidenteel geval echt fout, meestal blijft het fantasie. Maar ik kan me je angst echt goed voorstellen.
Het zou zo fijn zijn als je daar echt deskundige hulp bij zou kunnen krijgen. Misschien kun je met je huisarts bespreken dat jijzelf een verwijzing krijgt naar psychiatrische hulp om meer inzicht te krijgen hoe je zelf met je zoon kunt omgaan. Daar is geen toverstafje voor maar soms kun je zaken wel wat in beweging krijgen.
Het zou goed zijn als hij meer dagbesteding krijgt waarbij hij meer aansluiting krijgt bij de realiteit. Wat weerhoud hem van scholing of van werk of hobbies buiten de deur. Is er iets waar hij wel goed in in is, al is het op het gebied van moderne media.
En ook is het nodig dat hij leert dat sexualiteit van jezelf is en dat je ook zonder vrouw sexueel actief kan zijn, maar met jezelf. Want een ander is geen gebruiksartikel waar je recht op hebt. Die stelling zou ik toch op alle mogelijke manieren bij hem proberen binnen te brengen. De beste minnaar is je eigen hand.
Maar er kan ook een zorg uitspreken over zijn bestaan. Hij kan zich alleen niet handhaven en voelt zich toch al overspoelt met eisen om een zelfstandigheid te laten zien die hij niet heeft.
Maar ik snap je probleem Het is soms heel moeilijk om contact te krijgen met iemand die steeds verder isoleert. Maar je blijft het proberen. Vraag hem anders eens hoe hij wel benadert zou willen worden. Dan nog kan het best zijn dat hij vind dat jij hem op dat gebied niets te melden hebt, maar daar hoef je je niets van aan te trekken.

vaderpeter

Wat een vreselijke situatie. De vorige posting is juist waar TS voor vreest.
Ik zou met de huisarts gaan praten en kijken wat de mogelijkheden zijn toch hulp te geven. Veel psychiatrische ziekten openbaren zich op zijn leeftijd. Maak ook afdrukken van de blogs. Hoe reageert hij als je zegt dat je zijn blog hebt gelezen?

boek

Dit boek is misschien ook nog iets, een methode om beter contact te krijgen met je puber, voor jong volwassenen ook wel geschikt:
http://www.bol.com/nl/p/geweldloos-verzet-in-gezinnen/1001004005770872/.
Het kan ook goed zijn om wat meer samen met hem te ondernemen, bv een weekend kamperen om met hem in gesprek te komen.
Heel veel sterkte met alles.

Empathie

http://www.npo.nl/vpro-boeken/02-11-2014/VPWON_1226746
Vanaf 14.30 interviewt Wim Brand/Boeken de School of Life filosoof Roman Krznaric over zijn boek Empathie. Daarin beschrijft hij hoe zijn gevoel voor empathie, het vermogen je in te leven in anderen en het gevoel van anderen te kunnen navoelen, weg was na het overlijden van zijn moeder aan borstkanker toen hij 8 jaar oud was. Hij kreeg zijn vermogen tot empathie wel weer terug op een meer cognitieve manier.
In dit boek legt hij het begrip empathie goed uit, dat kun je ook gebruiken om je zoon te proberen te begrijpen en het mogelijk aan hem uit te leggen. "You can learn it like riding a bike or driving a car".
Ook Simon Baron-Cohen is van mening dat sommigen empathie op een rationele manier kunnen aanleren en dat dat nodig is bij mensen die niet vanzelfsprekend empathie ervaren.
http://cultureofempathy.com/references/Experts/Simon-Baron-Cohen.htm

Je kunt je zoon, als je er niet met hem over kunt spreken, ook het boek geven en uitleggen dat als hij zo geweldig intelligent is dat hij ook kan leren hoe empathie werkt en waarom het belangrijk is voor de relatie tussen mensen en waarom het voor je werkt.
Toen mijn zoon een jaar of 12 was gaf ik hem een boek over mindfullness (dat ik eerst zelf gelezen had). Hij las het niet direct hoewel hij het op dat moment juist erg nodig had, maar een paar jaar later is hij er ineens in begonnen en begon er met mij over te spreken en het principe te gebruiken om zichzelf te kalmeren.

Ik vroeg het mijn dochter waarom iemand het erg vind om geen sex te hebben met een ander en zij antwoordde onmiddelijk dat het een biologisch ding is, je wilt je voortplanten, het is onbewust. Het is dus je krokodillebrein. Kun je ook nog meegeven. Als je zo slim bent dan wil je toch niet geregeerd worden door je krokodillebrein?
Sommigen zijn laatbloeiers en het komt heus een keer goed. En anders ga je een keer naar een prostituee als je erg nieuwsgierig bent. Ondertussen werk je aan je relatievaardigheden zodat je meer kans maakt op een voor beiden bevredigende relatie. Goede manieren, inleven in elkaar, eerst je eigen beste vriend en partner zijn, onafhankelijk zodat je de ander niet 'nodig' hebt maar iets kunt toevoegen aan elkaar. Niets zo erg als een 'needy' partner die niet zijn eigen mens is, en dat kun je leren. Je hebt je leven niet voor je straf gekregen. Er zijn meer mensen op de wereld. De omgaan daarmee kun je leren.

Het kan ook handig zijn dat hij zich verdiept in MENSA. Meer mensen lopen tegen relationele beperkingen op vanwege hoogbegaafdheid en een andere manier van redeneren.

Als ik niet met mijn zoon kon spreken omdat hij te overprikkeld was mailde ik hem zodat hij het op zijn eigen tijd en in zijn eigen tempo kon lezen.
In mailtjes die kort en concreet waren en 1 onderwerp tegelijk waarin ik mijn woorden zorgvuldig koos en niet van die lange zinnen maakte zoals hier. Maar dat is afstemmen op de manier waarop je kind wel kan communiceren.

dank Annej (ot)

voor de tip om mijn zoon een korte concrete mail te sturen als praten met hem niet lukt! Dat ik daar nooit eerder op gekomen ben...

Tip

Dankje. Hopelijk heb je er wel wat aan wat niet ieder kind heeft dezelfde communicatiestijl. Ik heb later een kind meegemaakt dat daar niet tegen kon, altijd bang dat er iets voor hem te eisend, confronterend of angstig in kon staan in iets dat hij argeloos opende. Daar ben ik begonnen met briefjes op een vaste plaats neer te leggen met een niet confronterende, niet eisende, alleen informerende boodschap, bijvoorbeeld over mijn afwezigheid.

Afwijzende meisjes

Wat mij altijd opvalt is dat jongens boos zijn op meisjes die ze afwijzen maar ze komen nooit eens op het idee om naar een ander soort meisje op zoek te gaan. Ze willen altijd de nét iets te knappe exemplaren die het voor het uitzoeken hebben en ze realiseren zich niet dat er nog net zoveel meisjes zijn als jongens die nog nooit seks of een relatie hebben gehad op die leeftijd. Ze vinden zich altijd te goed voor die groep meisjes en worden boos op de populaire groep.

Zoek het eens op een andere manier, zoek naar meisjes die je niet op de gewone plaatsen vindt.

Dat klopt, Mariean

Zij staren zich inderdaad blind op de populaire en/of knappe exemplaren.

Er is of was een Amerikaans programma op tv waarbij jongeren die het idee hebben dat een meisje nooit naar hen kijkt of door hen worden afgewezen, getraind worden om de manier van communiceren en houding te verbeteren. Ook het kiezen van andere kleding / kapsel komen aan bod. Zij komen dan in situaties waarbij meiden hen spontaan aanspreken. Uiteraard is die situatie "opgezet". Die jongen heeft dan een coach die hem de weg wijst.

Ik weet niet of je ook zoiets in Nederland hebt... mensen die een laag zelfbeeld hebben stralen dit ook uit (houding), waardoor ze niet aantrekkelijk worden bevonden.

Ook merk ik op dat, als ze eenmaal een meisje aan de hand hebben geslagen, bijvoorbeeld in de disco, dat ze zich helemaal aan hen opdringen. In de zin van gelijk hand leggen op of bij de achterste, gelijk strelen of zoenen, etc. Het komt veel beter over om je niet zo opdringerig op te stellen alsof je al "beet" hebt. Anders is dat meisje ook weer verdwenen.

Ik denk wel dat die trainingen hier wel bestaan.