Dochter 18 sinds kort uit huis
Voor een tijd terug heb ik elders op dit forum een discussie geopend betreft mijn dochter.
Wij hebben wat problemen met haar gehad, en ze is eind december het huis uit gegaan..onverwachts..
Sinds ze het huis uit is, laat ze nauwelijks iets van zich horen. Contact met haar vader heeft ze al een paar mnd niet.
Wij deden destijds een co-ouderschap..ene week bij hem, andere week bij mij..
Ze deelt een appartement met een vriendinnetje.
Ze werkt niet, heeft haar spaarrekening geplunderd om de huur te betalen.
3 dagen in de week gaat ze uit.
Als ik haar wat vraag krijg ik geen antwoord, of een grote mond.
Mijn huis moet bijv leeg, ivm verhuizing.
Veel van haar spullen en kleding liggen er nog.
Ik heb haar gevraagd wanneer het haar past om die zooi op te ruimen, daar krijg ik dus geen antword op.
Op de vraag of ze aan het werk gaat of naar school wil ook geen antwoord.
Ik heb nu door hoe ze is, na al die jaren ja.
Ze manipuleerd, liegt, en heeft mij gewoon gebruikt voor haar dingen..en ik stonk daar in..
Krokodille tranen werd verspreid als ik haar aansprak op de feiten die er gebeurd waren.
Nu speelt ze de leuke juf, en sociaal gewenst gedrag staat boven aan haar lijst.
wat moet ik hiermee? Ik heb helemaal geen zin meer om contact met haar te zoeken, ze ziet mij niet staan, doet alsof ik e.o.a vriendinntje ben, want zo behandeld ze mij ook.
Alsd ik morgen geen reactie van haar krijg, pleur ik alles in vuilniszakken en gooi dat bij haar voor de deur..
Optie??
Ja hoor
Zou voor mij echt een optie zijn. Netjes in vuilniszakken, briefje aan de bovenste nieten, we konden blijkbaar niet tot afspraken komen - hierbij je spullen. Als je in de buurt bent, kom je nog maar eens gezellig langs, dag lieverd, je moeder.
En dan ga je naar huis en dan ga je heel hard huilen. En wie weet wie weet staat ze over een poosje wel weer bij je op de stoep.
Contact
op een of andere manier wil dochter even geen contact met je,geef haar die ruimte,laat haar los,ze heeft het waarschijnlijk even nodig om het helemaal alleen(zonder jou) te doen,laat maar gaan,daar leert ze van.
ik zou haar een sms sturen dat je haar spullen op die datum en dat tijdstip komt brengen,reageert ze hier niet op,dan zet je het netjes voor haar deur,met een briefje erbij.ga zelf leuke dingen doen,jouw leven gaat ook door,uiteindelijk zal het contact best weer komen,dat kost tijd,
sterkte!
Het beste..
is denk ik ook dat ik maar even geen contact moet zoeken met haar.
Al begrijp ik werkelijk niet waarom zij zo doet..
Als ik bedenk dat wij te pas en te onpas voor haar klaar stonden, om wat voor redenen ook..en dat ze keer op keer bij mij huilend kwam ivm haar vader(want die begreep haar nooit, zegt ze).
Hoeveel vrijheid(miss teveel?) ze van mij kreeg.
Best veel gebeurd..en ik was er gewoon, ben immers haar moeder..
En het is niet zo dat ik dat voor haar heb gedaan, en zij dus maar wat terug moet doen, zo bedoel ik dat niet. Maar respectvol met mij omgaan is toch het minste wat je kan doen..
Tijdens mijn operaties nu 2jr geleden heeft ze het gewoon aflaten weten. Ze wilde uit met haar vriendin(dat snap ik ook wel, maar als je moeder meer dood dan levend het ziekenhuis in gebracht wordt, dan lijkt mij dat je toch even wilt gaan kijken, de arts verzocht zelfs om de kinderen te laten komen, omdat het er cruciaal uitzag.)
En er zijn zoveel dingen waarbij ze het af liet weten, omdat haar ding gewoonweg belangrijker was/is. En ja..ik weet..daar zijn het ook pubers voor.
Maar het gedrag wat ze nu vertoond, doet best zeer..
En idd, ik gooi die zak met troep voor haar deur neer..
Egoistisch maar pubergedrag?
Zijn niet alle pubers behoorlijk egoistisch? Ik kan mij herinneren dat ik vroeger ook egoistisch was. Het drong eigenlijk ook helemaal niet tot me door hoe mijn gedrag was . Ook mijn moeder lag in het ziekenhuis en ik ben hooguit 1 keer langs geweest. Ik had het simpelweg te druk met mijn eigen leven. Nu was de band met mijn moeder ook helemaal niet goed. Ik was 16 toen ze mij het huis uit heeft gezet. Pas toen ik veel ouder was en ging na denken over mijn gedrag zag ik pas hoeveel mijn ouders voor mij hadden gedaan,. En ben ik gaan nadenken over mijn gedrag. Met de leeftijd van 16 a 18 jaar had ik er echt geen idee van, hoe egoistisch ik bezig ws.
Ik denk dat het met jouw dochter ook wel goed komt. Blijf gewoon voor haar op de achtergrond en gun haar die egoistische tijd maar even. Ze moet haar eigen fouten maken en daar van leren. Ik geloof graag dat dit gedrag heel erg pijnlijk is voor je, maar ik denk dat je te veel verwacht van haar , op dit moment.
En daarvoor zal ze ook weg vluchten want op dit moment zal ze niet kunnen voldoen aan je verwachtingen en wil ze dat waarschijnlijk ook niet.
Vrijheid blijheid. dat is wat ik toen dacht. Er niet bij nadenkend over hoe dat voor een ander was.
Succes !