Een dubbeltje op zijn kant

Het meisje

Het meisje was bezig met haar derde opleiding, na twee keer een foute keuze gemaakt te hebben (die opleidingen niet afgemaakt). De kosten voor de opleiding werden door moeder betaald. Dat werd door Annemarie als belangrijke oorzaak van de schuld gezien. Moeder had overigens zelf een winkelverslaving en gaf duizenden euro's per jaar uit aan kleding en sieraden.

Ben ik het niet mee eens

Ik heb onze voormalige financiële problemen altijd gezien als een probleem wat bij mij en mijn man lag. De kinderen waren kleiner dan de dochter uit het programma, maar ik ben altijd van mening geweest dat de kinderen er zoveel mogelijk buiten gehouden moesten worden. Ze kregen dan ook een normaal bedrag aan zakgeld. Okee, geen topbedrag, maar wel normaal. Mijn oudste dochter zat al op een vereniging en dat hebben we zo gehouden, inclusief de uitjes die daarbij hoorden. Ze kregen ook hun normale portie kleedgeld. Geld wat ze zelf verdienden mochten ze ook zelf uitgeven zoals ze dat leuk vonden.
Een kind van 20 is zich wel meer bewust van de omstandigheden in het gezin, maar dan nog vind ik het niet nodig om zo'n kind om geld te vragen in het kader van 'neem je verantwoordelijkheid'. Zo'n kind werkt ervoor en mag er plezier mee maken. Ik moet wel eerlijk zeggen dat het me wel eens zeer gedaan heeft als de kinderen gewoon voor de lol konden winkelen terwijl dat er voor mij echt niet in zat, maar dat was hún probleem niet.
Wat ik van een 20 jarige zeker niet zou waarderen is als ze van het zelfverdiende geld uitgebreid gaat zitten genieten terwijl een ander toekijkt. Dat vind ik echt niet kunnen. Ik vind het dus wel normaal als een kind in zo'n geval eens wat lekkers meeneemt voor iedereen. Dat is wel zo sociaal. Een vakantie vind ik iets heel anders.

Tja

Ik weet niet hoeveel moeder en dochter ieder verdienen, maar als je zo moeilijk zit lijkt het me logisch dat ze bijdraagt aan het huishouden. Raar als je een huishouden vormt en de een gaat lekker op vakantie en de ander zit tot de nek in de schulden.
En kostgeld betalen wanneer een thuiswonend kind een normale baan heeft lijkt me alleen maar verstandig. Zelfs dan zijn ze financieel nog beter uit als het kind dat meteen de deur uitgaat.

Jaymza

Bijbaantje

Ik meende dat dochter nog sturdeerde en dat het geld afkomstig was van een bijbaantje.

Goed voorbeeld

doet goed volgen. De dochter heeft het voorbeeld gehad van een vrouw die geld voor zichzelf uitgaf, ook al had haar gezin/kind het nodig. Tja. Wat je zaait zul je oogsten.

Tirza

Zolang je...

...kennelijk betrokken genoeg bent bij elkaar om een gezamenlijke huishouding te voeren, draag je ook samen de ellende van schulden (noot voor de al dan niet goede verstaander: samen de schulden dragen is iets anders dan samen de ellende van schulden dragen).
Als dochter groot genoeg is om op vakantie te gaan van zelf verdiende centen en zich geen reet hoeft aan te trekken van huishoudelijke schulden, lijkt me dat ze ook wel op zichzelf kan gaan wonen. Dat komt dan mooi uit, hoeft de deurwaarder ook geen beslag op haar spullen te leggen.

Tja...

Ik heb het wel eens eerder gezegd. Ik vind het een soort van klein houden als je je kinderen buitensluit van verantwoordelijkheden die ze best aankunnen en die ze wettelijk ook gewoon hebben. Dit meisje betaalt niet eens haar eigen telefoon, maar neemt wel 500 euro eigen geld mee naar huis iedere maand.
Het meisje heeft geen idee hoeveel geld dat is, en al helemaal geen idee hoeveel meer het is dan moeder 'voor zichzelf' uit kan geven. Hoe moet dat meisje ooit succesvol en schuldenvrij een eigen huishouden kunnen runnen?
Het lijkt mij toch zinniger om je kinderen mee te geven dat ze er werkelijk toe doen. Hun bestaan, hun liefde, de keuzes die ze maken én de verantwoordelijkheden die ze zelf kunnen nemen. Dat staat helemaal los van de vraag of er schulden zijn.
Groet,
Miriam Lavell

Lastig

In het algemeen vind ik dat als een kind al volwassen en werkt en nog thuis woont in principe best kostgeld kan betalen. Zeker als de ouders het geld gewoon nodig hebben. Of je als ouder vervolgens dat kostgeld ook vraagt is weer een ander verhaal. Er kunnen allerlei redenen zijn om dat niet te doen net als er ook allerlei redenen kunnen zijn om het wel te doen. Afhankelijk van je eigen financiële situatie, karakter van je kinderen en weet ik veel wat nog meer.

In deze casus gaat het dus niet om een fulltime werkend kind maar om een dochter die een opleiding volgt en daarnaast redelijk bijverdient. En een moeder die schulden heeft. Ik vind het niet logisch om studerende kinderen om een extra bijdrage te vragen. Wel kan ik me voorstellen dat in dit geval de dochter zelf al haar eigen persoonlijke onkosten op zich neemt zoals studie, verzekering en andere vaste lasten. Dat vind ik niet raar als de moeder een laag inkomen heeft.

Aan de andere kant zijn er die schulden. Als ik schulden zou hebben en daardoor heel weinig geld zou ik liever toch geen geld aan mijn kinderen vragen. Het hangt er natuurlijk ook weer vanaf hoe ik aan die schulden ben gekomen. Als ik zo stom ben geweest om op afbetaling lekker veel spullen bij de Wehkamp te bestellen en dan dus behoorlijk wat schulden heb dan zou ik het heel oneerlijk vinden om een derde voor mijn stommiteiten te laten betalen. Andersom zou ik als mijn kinderen door zulk gedrag in de problemen kwamen ook niet meebetalen aan hun schulden. Ik zou het niet raar vinden dat mijn kinderen op vakantie zouden gaan terwijl ik dat niet kan omdat ik de Wehkamp heb leeg gekocht. Dat is dan mijn eigen verantwoordelijkheid. Ik zou dan ook geen medelijden met mezelf hebben.

Het wordt natuurlijk weer een ander verhaal als die schulden buiten mijn schuld om zijn ontstaan of er een andere hele geldige reden was om die schulden aan te gaan. Dan kan ik me voorstellen dat je met alle huisgenoten samen om de tafel gaat zitten en een plan de campagne bedenkt om zo vlug mogelijk die schulden af te betalen en dat de al werkende kinderen daar ook een steentje aan bijdragen.

Kortom het hangt heel erg van het individuele geval af. Ik heb dit programma niet gezien maar wat ik hier lees zou ik zeggen dat de dochter best haar eigen geld mag gebruiken voor haar eigen dingen. Daarnaast zou ze zelf in elk geval haar eigen onkosten kunnen betalen. De schulden zijn de verantwoordelijkheid van moeder in mijn ogen. Dat dochter wat luxer leeft als moeder is in dit geval dus vrij logisch. Mocht dochter nou fulltime gaan werken dan zou ze wel kostgeld kunnen betalen. Echter de schulden moet je er dan ook buiten laten. Die zijn niet de verantwoordelijkheid van dochter.

Maylise

Andersom

Als mijn werkende zoon nu op afbetaling besluit een boot te kopen (ik noem maar wat hoor) en dat gaat mis en hij blijft met een flinke schuld achter dan voel ik mij (ondanks dat we samen in een huis wonen) mij daar ook niet verantwoordelijk voor. Ik zou dan ook rustig wel zelf op vakantie gaan terwijl hij niet kan gaan en zal moeten werken om zijn schulden af te betalen. Misschien wel hard maar wel een wijze les voor zoon. Zijn schulden, zijn verantwoordelijkheid. In deze casus moet moeder blijkbaar die les alsnog leren.

Maylise

Maar de studie dan?

Moeder zit (mede) diep in de schulden doordat ze de twee opleidingen moet afbetalen waar dochter mee is gestopt. Dát kun je toch niet helemaal op het conto van de moeder schuiven? Daar mag dochter zelf ook wel wat verantwoording in nemen, vind ik.

Tirza

Ik heb het programma niet gezien

en moet het dus doen met wat ik hier lees.
Eerst maar eens een vraag waar ik blijkbaar nog steeds te weinig van weet: als een jongere zijn of haar studie niet afmaakt, moet de studieschuld dan per omgaande worden terugbetaald? Als dat zo is en het zou mijn dochter betreffen zou ik haar denk ik wel de nodige verantwoordelijkheid in haar hoofd práten. Dat is voor mij wel een heel groot verschil met schulden waar de kinderen niet de oorzaak van zijn. Ik begreep uit de eerste gegevens dat het meisje nog studeerde en van haar bijbaantje spaarde voor vakantie. In zo'n situatie vind ik het prima als ze er van op vakantie gaat. Als de moeder mede door haar studieschulden in de problemen is gekomen, dan vind ik dat de dochter moet helpen ze zo snel mogelijk af te betalen of in ieder geval het leven een beetje draaglijker te maken als moeder in de WSNP terecht komt. Geen dure vakanties dus.

Snap hem niet helemaal

Moeder is dus mede voor 30.000 euro er bij ingeschoten omdat dochter op haar 20ste al twee mislukte studies achter de rug heeft? Maar wat waren dat dan voor studies? Geen gewone HBO/MBO/Universitaire studie in elk geval. Daar krijg je namelijk studie financiering voor en mijn ervaring met studerende kinderen is dat dit geen extra kosten post van duizenden euro's oplevert.
Bovendien als ze er mee kappen voor tijds zijn ze college geld kwijt en moet inderdaad stufi worden terugbetaald maar dat kan volgens de gewone IBG afbetaal regels (dus pas als de voormalig student genoeg verdiend). Bovendien is de student zelf aansprakelijk voor deze schuld en niet moeder.
Dus het betreft hier bijzondere particuliere opleidingen waarschijnlijk. Dan vind ik het ook wel wat vaag dat moeder enorm veel geld in een studie investeert zonder van te voren met dochter over de financiële consequenties van deze investering hebben gesproken en hierover afspraken te maken. En na het eerste débacle heeft moeder blijkbaar opnieuw zo'n diepte investering gemaakt. Ik vind moeder nou niet echt blijk geven van een bijzonder inzicht op financieel gebied.
Ik vind dat als moeder deze schulden betreffende studie op zich heeft genomen ze nog steeds verantwoordelijk is maar dat dochter dan wel een soort morele verantwoordelijkheid heeft om moeder te helpen.

Voor mezelf echter vind ik dat ik verantwoordelijk ben voor alle schulden die ik aanga, ook als dat schulden voor mijn volwassen kinderen betreft. Ik ben tenslotte degene die de schulden is aangegaan dus ik zou het ook op willen lossen.

Maylise

Studie

Het meisje 'studeerde' momenteel voor schoonheidsspecialiste. Dat is volgens mij wel iets wat alleen op particuliere instituten gevolgd kan worden.
Overigens waren mijn ouders vroeger bijzonder streng cq zuinig. Ik stopte na 3/4 jaar met mijn eerste studie en toen heb ik het collegegeld, dat mijn ouders hadden betaald, moeten terug betalen. Aan de opleiding die ik in tweede instantie ging volgen hebben ze helemaal niets meebetaald. Sowieso heb ik vanaf mijn 15e, toen ik een bijbaantje kreeg, al helemaal geen zakgeld meer gekregen. Voor mijn kinderen wil ik meer doen dan dat, maar ik wil ook dat ze meekrijgen dat je moet werken voor je inkomen.

Kan ook mbo

Schoonheidsspecialiste (of kapper) kan ook bij een mbo. Die 2000 euro studiekosten zijn reëel. Lesgeld + boeken + materialen + werkkleding. Je bent het zo kwijt. Zeker als je je stufi gebruikt voor 'de rest'.
Groet,
Miriam Lavell

Toch vaag

Misschien is het omdat ik het programma niet heb gezien maar ik vind het toch wat vaag. Als moeder 2000 euro per jaar kwijt is aan studie dochter en ze heeft 30000 euro schuld dan is die studieschuld (dochter studeert hoogstens al vier jaar en bovendien was ze de eerste twee jaar minderjarig waardoor er nog kinderbijslag bij moeder binnenkwam) maar een klein deel van de schuld.Dus 4000 à 8000 euro. De rest komt dus van het shoppen van moeder?

Ik vind het allemaal wat vaag. Ik betaal ook college geld voor mijn kinderen maar ik betaal het van geld wat ik al heb. Als ik dat geld niet zou hebben zou ik er niet voor gaan lenen. Dat hoeft ook helemaal niet want mijn kinderen kunnen dan een college geld crediet afsluiten bij het IBG. Dat is toch veel beter dan dat moeder het geld leent bij een of andere leen instantie of bank?

Maar goed misschien komt het omdat ik het programma niet heb gezien. Ik vind het nu allemaal vrij vaag. Het lijkt niet echt alsof moeder goed heeft nagedacht over de consequenties.

Maylise

Het ene gat met het andere

Maylise:"Als ik dat geld niet zou hebben zou ik er niet voor gaan lenen. "
Dat heeft deze moeder ook niet gedaan. Ze heeft de school wel betaald (wellicht gebruik gemaakt van de afbetalingsregeling) en andere betalingen uitgesteld. Die 30.000 euro bestaat niet uit één lening, maar uit een massa achterstallige betalingen + rood staan + wat aanvullende leningen op de aanschaf van witgoed en bruingoed.
Maylise:"Maar goed misschien komt het omdat ik het programma niet heb gezien."
Dat programma zit niet zo heel goed in elkaar. Ik denk dat het maar weinig kijkers de ogen opent. De uitgaven worden niet echt uitgediept. Ik kan me daar om privacyredenen wat bij voorstellen, maar er wordt ook geen voorbeeld gegeven.
Voorbeeld: Moeder bleek maandelijks zo'n 1000 euro te pinnen. Moeder schrok daarvan. Het werd volstrekt onduidelijk waar dat handgeld in verdween. Het is goed mogelijk dat de werkelijke put juist daar zit. Iedere werkdag koffie met broodje en twee keer in de week een afhaalmaaltijd, levert ook een bedrag van 300 euro in de maand op.
Maylise:"Dat hoeft ook helemaal niet want mijn kinderen kunnen dan een college geld crediet afsluiten bij het IBG."
En dat is ook een schuld. Nu niet van moeder, maar van het kind. Het is slimmer om de stufi te gebruiken waarvoor die bedoeld is: studiekosten. Het is een lening totdat er een diploma is. Hoeveel studenten weten dat? Het is raar en extra duur om die stufi als zak en kleedgeld in het zak van kind te laten zitten, om kind vervolgens met een extra lening op te zadelen.
Dat is net zo goed het ene gat met het andere vullen.
Groet,
Miriam Lavell

Daar komt nog bij....

Als kind stufi mag houden voor 'de rest' dan wek je de indruk garant en borg te staan voor de kosten die studeren met zich meebrengen. Maar dat is helemaal niet zo. Kind is zelf verantwoordelijk. Het wisselen van een studie heeft voor kind zelf gevolgen. Het niet afmaken van de studie ook.
Hoeveel studenten merken dat pas tien jaar later als de IB groep ineens de schuld gaat innen bij kind? Kind woont allang niet meer thuis en wordt ineens met terugwerkende kracht geconfronteerd met de sigaar uit eigen doos die ze van pa en moe kregen.
Groet,
Miriam Lavell

Onzekerheid?

Maar ik deel de analyse niet. Ik denk dat maar weinig ouders 'onzekerheid' als factor zullen herkennen. Het gaat volgens mij veel meer om een voortzetting van dat wat ouders gewend zijn en waartoe ze ook veel meer van buitenaf toe verplicht worden: kind behoeden voor gevaren en de boze buitenwereld.
De meest eenvoudige en meest gepredikte oplossing is weghouden, verbieden, niet toestaan. Omgekeerd worden, als het misgaat, ook steeds vaker de ouders aangesproken. Alsof de kinderen helemaal geen verantwoordelijkheid hebben en aankunnen.
Van huiswerk maken tot op straat hangen. Van je gordel dragen tot van de drank afblijven. Zelfs te laat komen op school gaat gepaard met de dreiging van een opvoedcursus voor de ouders. "De jeugd" mag geen fout meer maken en de ouders zijn verantwoordelijk.
Loslaten, kind verantwoordelijkheid geven en dus fouten laten maken, is veel ingewikkelder onder deze omstandigheden.
Groet,
Miriam Lavell

Welnee

Psychologie van de koude grond die bovendien nog eens doet alsof dit leed slechts in beperkte en niet zo wel opgevoede kringen voorkomt. Dat voelt wellicht geruststellend (ja, dat is ook van de koude grond), maar het ligt naast de werelijkheid.
Die werkelijkheid laat zien dat veruit de meerderheid van kinderen geen eigen financiele verantwoordelijkheden krijgt. Niet eens voor kleding, laat staan voor facturen met acceptgiro die binnen gestelde termijn voldaan dienen te worden en die tot in het extreme met een deurwaardersbelag kunnen worden geind.
Het is een cumulerende trend van de laatste jaren "Het Nibud vindt het zeer teleurstellend om te zien dat in vijf jaar tijd het aantal ouders dat zelf alle kleding voor hun kinderen betaalt, is verdubbeld naar 60%."
Hier kom je niet uit met verklaringen over angstigen of onzekeren. Daar zijn het er echt te veel voor.
Beemer:"Met betrekking tot de start van dit draadje: ik kan me voorstellen dat je als moeder je kind niet volledig in je financiële puinhoop wilt meetrekken"
Dat speelde geen enkele rol. Dochter werd vanzelfsprekend buiten schot gehouden, zoals 'iedereen' dat doet. Niet alleen door moeder, maar ook door de zeer verstandige vriendinnen die wel heel nauwkeurig de kosten op een rijtje konden zetten. Het aandeel van dochter was op geen enkel moment punt van discussie geweest, gewoon omdat de opvatting is dat kinderen dat niet hoeven.
Vic verwoordt het mooi:"Ik heb zelf nog jonge kinderen, maar ik denk niet dat ik t.z.t. kostgeld ga vragen als ik dat zelf niet nodig heb (of misschien dat ik het spaar). Ik vind ook dat een jongere best op vakantie mag gaan van eigenverdiend geld, zelfs als ik dat zelf niet kan betalen. "
Dat is geen angstige of onzekere mening, maar een kijk op kinderen zoals die vandaag gewoon is.
Groet,
Miriam Lavell

Iets te ruim opgevat

Beemer:"waar haal jij die wijsheid vandaan dan?"
Uit de lucht. Gewoon een potje in de ruimte zitten rationaliseren. Daar komen de 'angstigen' en 'onzekeren' uit dat NRC artikel ook vandaan.
Beemer:"Onzekere mensen vind je in mijn ogen in elke laag van de bevolking."
Maar zodra je 60% van de bevolking tot de onzekere gaat rekenen, dan vat je het begrip wat te ruim op. Nogmaals: het fenomeen dat Nibud ontdekt komt te vaak voor om het af te doen als een kwaal van onzekeren.
Van alle studiegenoten van mijn kinderen, ken ik er maar eentje die van meet af aan ook (net als mijn kinderen) zelf de acceptgiro's heeft moeten voldoen (en werken voor zak en kleedgeld en de bijkomende studiekosten). Die ene heet ook Lavell trouwens.
Die anderen hebben niet allemaal onzekere of angstige ouders. Sterker nog: ze zijn er vast van overtuigd dat zij het goed doen voor hun kinderen (en wij niet natuurlijk).
Groet,
Miriam Lavell

Gulden middenweg

Ik vind het wel lastig hoor. Aan de ene kant wil ik mijn kinderen verantwoordelijkheid en financieel inzicht meegeven, maar ze mogen ook best iets 'voor niets' krijgen. Ik heb zelf alles zelf moeten betalen, en emotionele steun kreeg ik ook al niet. Dat was soms best even slikken als ik dan van anderen hoorde dat die zelfs vakantiegeld van hun ouders kregen. Ik heb nog een paar maanden OV-kaart moeten terugbetalen omdat ik in de vakantie twee maanden fulltime had gewerkt. Daar leer je best wat van, maar er moet toch ook een gulden middenweg zijn.

Middenweg

Vic:"Daar leer je best wat van, maar er moet toch ook een gulden middenweg zijn."
Het is niet verboden of verkeerd om je kind een cadeau te geven. Dat mag ook geld zijn. Wij hebben onze kinderen geheel onverwacht (voor hen) een riante beloning gegeven voor het behalen van hun propedeuse. Daarmee waren hun zorgen voor de aanstaande rekening studiegeld meteen van de baan. Daar waren ze blij mee.
Zelfs een buskaart in de schoen (lolligheidje met sinterklaas) is een welkom cadeau, want het scheelt geld.
Ik vind het ouderschap erg leuk op deze manier. Het bestaan voor mijn kinderen is beslist geen kwelling. Maar hun rekeningen en hun bestaan is wel hun eigen zorg.
Groet,
Miriam Lavell

Vic

En ergens denk ik dat je die emotionele steun meer miste dan die centen. Je moet er denk ik als ouder voor oppassen dat je je eigen negatieve emoties (van vroeger en nu) niet naar je kinderen toe afkoopt.

Tirza

Moeder

Bleek een flink gat in de hand te hebben en gaf dat ook zelf toe.Rookte 1 1/2 pakje sigararetten per dag = 7.50. Gaf per maand minstens 300 uit aan kleding voor zichzelf ,make up en sieraden uit . Rijdt in een auto die niet echt noodzakelijk was en betaalde inderdaad de zorgverzekering en mobiel van dochter.
Natuurlijk moet de dochter zelf haar mobiel betalen en als ze haar zorgtoeslag zelf mag houden dan ook de zorgverzekering. Het klopt inderdaad dat moeder tot 2x toe 2000 heeft moeten betalen voor het afbreken van de studies maar dat is nog lang geen 30.000. Moeder gaf ook zelf toe dat ze het salaris al uitgegeven had voordat het gestort was en vaak niet aan nuttige,noodzakelijk dingen maar puur aan hebbe dingen.
Dan vind ik het niet eerlijk om de dochter hier voor op te laten draaien.En zeker niet om het sparen en dus verstandige gedrag van de dochter te bestraffen, door het geld in te laten leveren aan moder die niet zo verstandig is.

Dochter moest nu een ander baantje gaan zoeken voor het hele weekend waarvoor ze 1000 netto krijgt en daarvan moet ze nu haar zorgverzekering zelf gaan betalen,natuurlijk de mobiel,300 kostgeld en 1x per maand alle boodschappen voor 1 week.
Dan zou moeder dankzij de dochter 1 1/2 eeder ( 3 jr ipv 4 1/2 jr)uit de schulden zijn.
Nu maar hopen dan moeder het stoppen met roken volhoudt,de auto wat vaker laat staan en het shoppen uit haar hoofd zet. Misschien kan de dochter dan na afbetalen van alle ellende ook eens voor zichzelf gaan sparen.

Desiree,

Die ook 1 studerende zoon van 21 heeft,een iets minder dan modaal inkomen heeft , en dit alleen moet bekostigen, maar geen schuld heeft van 30.000.

Leefstijl

Desiree, je mist het punt.
Deze moeder heeft een leefstijl die prima past bij een dubbelinkomen, maar met een enkel inkomen niet meer lukt. Kennelijk heeft moeder haar leefstijl na de scheiding onvoldoende aangepast. Een belangrijke reden voor dat soort vergissingen is dat mensen geen economisch besef hebben. Misschien heeft ex zich als sinterklaas gedragen, zoals moeder dat nu naar kind doet.
Anders gezegd: moeder is onvoldoende verantwoordelijk geweest voor de financiën van het gezin. Ze weet niet hoe dat moet en ze doet maar wat.
Kind weet ook niet hoe dat moet en ze is niet de enige, zie dat onderzoek van Nibud. Veel te veel jongeren weten niet hoe ze met geld om moeten gaan. Het gedrag van kind blijkt uit het gemak waarop ze tot twee keer toe een studie verwerpt, die wel 2000 euro heeft gekocht met een argument dat niet sterker is dan "Ik vond het niet zo leuk" Hop, 4000 euro door de plee en of studie 3 (ook 2000 euro) wel wordt afgemaakt, moeten we nog zien.
Dat is geen verstandig gedrag. Dat gedrag is haar gegund door moeder. Moeder heeft kind vrij gehouden van de verantwoordelijkheden en consequenties, waardoor ook kind een leefstijl heeft die niet bij het inkomen past.
Ook kind moet de leefstijl aanpassen.
Het heeft niet zoveel zin om te gaan welles nietussen over alle bedragen. Daarvoor bleef er te veel onduidelijk, bijvoorbeeld ook of kind nu zelf haar kleding betaalt of dat moeder dat doet.
Er is wel iets algemeens te halen uit deze situatie wat laat zien dat het heel gek is om kind vrij te houden en het zelf verdiende geld voor 'eigen dingetjes' (maar niet de telefoon, verzekering en studie) en vakanties te laten houden.
Moeder heeft een inkomen van 2250 euro (salaris+toeslagen en belastingteruggave). De woonlasten zijn 1150 euro. Blijft er 1100 euro in de maand over. Van dat bedrag moet vervoerd, verzekerd, gebeld, tv gekeken, gewassen en gegeten en huishoudelijk linnengoed aangeschaft worden. Pas als dat er allemaal af is, dan blijft er een restje voor moeder voor 'eigen dingetjes' over.
Dochter verdient 500 euro en mag dat helemaal houden voor 'eigen dingetjes'. Dochter kan zich met dat kleine salaris een leefstijl veroorloven die moeder niet kan betalen. Hoe moet dochter hier nu van leren het te redden met een echt salaris? Door de nieuwe baan van dochter waardoor ze de kans krijgt om 1000 euro in de maand mee te nemen, wordt de situatie alleen maar zorgelijker. Alleen stinkend rijke mensen hebben zo'n bedrag in de maand voor 'eigen dingetjes'.
Desiree:"Die ook 1 studerende zoon van 21 heeft,een iets minder dan modaal inkomen heeft , en dit alleen moet bekostigen, maar geen schuld heeft van 30.000."
Dat kan ook. De vraag is of je zoon het ook leert zolang hij geen verantwoordelijkheid draagt voor zijn eigen kosten en geen inzicht heeft in wat een huishouden kost en waar je moet schipperen.
Alle kans dat ook hij meer geld heeft voor 'eigen dingetjes' dan jij, dus dat hij zich een leefstijl aanmeet die je je met een echte baan niet kunt veroorloven.
Je kinderen de financiële verantwoordelijkheid geven die ze hebben heeft dus niets met het hebben van schulden bij de ouders te maken, maar met het voorkomen van schulden en onverantwoord gedrag bij de kinderen.
Groet,
Miriam Lavell

Even hier op aansluitend

Vriendin van mij, dochter studeert, 3e jaars. Heeft uitwonende beurs (dus die gaat op aan huur), extra stufi omdat vriendin een heel laag inkomen heeft, de maximale IBG-lening én een collegekrediet (nieuw dit jaar).
Dochter doet haar boodschapjes bij AH (toch niet de goedkoopste) en dan vooral in het schap voorgesneden kant en klaar gedoe, 4 euro voor een bakje sla is daar níets. Dochter is dol op de verzorgingsproducten van Biotherm. Hallllllooooooo, dat kun je helemaal niet betálen denk ik dan.
Whatever happened to de sinaasappelkistjes, Aldi en monstertjes creme bietsen?

Tirza