financieel ondersteunen tot hoe oud?

Zorgverzekering

De zorgverzekering loopt hier nog bij ons, dus dat is een vorm van ondersteunen. Een van de dochters wordt ook op een andere manier nog geholpen. Gelukkig is het eind daarvan in zicht. Deze dochter is 25.

Ik lees op het forum regelmatig dat ouders vinden dat hun kind naast een studie niet kan werken, omdat dat teveel van het goede zou zijn. Het zou te zwaar zijn, of teveel tijd kosten. Maar als een student niet door de ouders onderhouden wordt, móeten ze wel kunnen werken en dat doen ze dan ook.

brenda

Zolang als zijn ouders dat leuk, wenselijk of nodig vinden. Gelukkig mag iedereen dat zelf weten

Levenslang

Ik heb daar geen leeftijd aan vast zitten. Als ik het kan betalen en de verstandhouding met mijn kind is goed, ondersteun ik naar eigen inzicht. Studie, aankoop huis bijvoorbeeld en het eindigt met de erfenis.
Het is wel de bedoeling dat hij op een gegeven moment zich zelf kan "onderhouden", maar die grens ligt niet op een leeftijd. Nou ja, het houdt wel een keer op, lijkt mij. Ook is het niet de bedoeling dat hij op bed ligt en ik werk om hem te onderhouden.
Er kunnen wel afspraken zijn gemaakt tussen moeder en zoon. Misschien krijgt hij straks een topbaan en schuift hij dan iedere maand 200 euro terug naar zijn moeder.

Ik zie ook pubers/oudere studenten die gesponsert worden voor dure reisjes en andere opsmuk, dat doe ik dan weer niet.

hier wel

Omdat het kan, omdat het mag.
1 Kind heeft door ziekte veel moeten missen in de puberjaren. Die steek ik wat extra's toe zodat er vooral leuke dingen gedaan worden.
Andere kind werkt, die steek ik wat extra's toe zodat er iets makkelijker rond gekomen kan worden.
Verder gaan beide kinderen nog mee op vakantie. Gratis vakantie, voor hen een buitenkans, voor ons gezelligheid.
Dat ene kind kon dus niet werken tijdens de studie door ziekte. Studie duurde daardoor 2 jaar langer, waardoor het hele (sociale)leven ging achterlopen. Als ik dat leven kan veraangenamen dan doe ik dat en daar zit geen leeftijdsgrens aan. En als het niet kan dan kan het niet.

"rest" van de studiefinanciering

Iedere ouder moet het natuurlijk zelf weten, maar ik zal mijn dochter nog ondersteunen zolang ze studeert. Want de tekst "Op zich logisch want de noodzaak is er niet als je de rest van je studiefinanciering vrij kan besteden" snap ik niet goed. Als je op kamers woont, hoeveel denk je dat er dan nog van de studiefinanciering over is? De jongen is 24 en zal dus nog onder de oude regeling vallen, net als mijn dochter. Nou van haar studiefinanciering kan ze haar kamerhuur niet betalen. Misschien is dat anders in een andere stad, maar ze zal toch ook nog moeten eten etc. Dus ja, ik vul een stukje huur aan en ze krijgt nog geld van mij om te kunnen eten, etc. Om leuke dingen te doen heeft ze echt wel een bijbaantje.

steunen

Hoeveel ouders steunen hun kinderen niet door gratis op te passen?
Dat gaat nog veel langer door dan tot hun 24st

Haja, gratis oppassen

Ik zal m'n kinderen eens adviseren het geld dat ze door mijn/ onze inzet uitsparen ergens apart te zetten. Dan verzamelen ze een leuk spaarpotje.

Mwah

Ik zou wel ondersteunen als ik het zelf zou kunnen betalen en zoon zou op kamers moeten vanwege de reisafstand. Maar los daarvan vind ik dat hij best wel een zaterdagbaantje ofzo zou kunnen nemen. Daar wordt ie echt niet slechter van.

Niet hoeven werken

Inaya: Als het lukt, hoop ik zoveel te kunnen bijdragen dat ze niet hoeft te lenen én niet hoeft te werken tijdens haar studie ===

Het is je dochter gegund. Maar wat ik toch een beetje in deze zin 'proef' is dat je het zielig vindt als ze zou moeten werken, terwijl ik dat heel anders zie. Het hangt natuurlijk ook van het soort studie of opleiding af of er sowieso wel tijd overblijft voor werk, maar als er wel tijd is, zie ik het als nuttige levenservaring. Als ik zie wat mijn dochter (vooral de jongste) al allemaal zelf betaald heeft, heeft ze ook plezier van haar inkomen.

niet zielig

Het is niet zielig als ze moet werken hoor. Dat doe ik immers ook . Maar dan voor de extraatjes die ze misschien wil, en niet om haar studie te betalen. Dat doe ik (bij leven en welzijn).

Zo lang als nodig

27 jaar, kan door ziekte voorlopig niet werken of studeren en ja, dan spring je bij.

brianna ot

Hoe is het met de rug van je dochter?

Brianna

Getsie.
Heel veel sterkte voor je dochter en voor jullie.

Lusithania OT

Dank je wel

geen zaterdagbaan

Ik heb vroeger ook niet hoeven werken gedurende de studie. Mijn ouders vonden het gelangrijker dat ik mijn tijd stak in de opleiding. Tijdens de vakanties was er ruimte om te werken voor een spaarpotje voor de rest van het jaar. Want gedurende de rest van het jaar was het geen vetpot. Het heeft mij ook bijgebracht hoe zuinig met geld om te gaan.

Mijn kinderen hebben ook geen zaterdagbaan of oppaswerk. Ze sporten wel wat maar ik zou niet willen dat hun studie achteruit gaat vanwege gebrek aan tijd als gevolg van een baantje. Ze komen financieel niets te kort maar hun spaarpot puilt ook niet uit. Zo raken ze ook gewend aan het zuinig aan doen.

Hun klasgenoten werken wel. Zodoende beschikken ze over meer geld, dat ondertussen veelal op gaat aan roken en mooie, dure klading mobieltjes etc. Toch zonde van die werkdag. Menig puber meet zich zodoende een leefstijl aan die hem in de studententijd parten kan gaan spelen.

Maar als mijn kinderen in de studententijd 20-25, financieel wat ondersteuning kan gebruiken, zonder dit te verkwantselen aan bv roken, zal ik ze helpen als dat haalbaar is. Liever een jaar eerder klaar met de studie en aan de slag dan een toets verprutsen vanwege verplichtingen elders.
Ik ben bewust van het feit dat het ook te maken heeft met plannen maar soms ook met factoren die het studeren bemoeilijken.

Nu bij omroep Max

Hollandse Zaken. NPO 2. Gaat over kinderen ondersteunen. Ook met oppassen.

ondersteunen en zelf doen

Hier zoon van 19 uitwonend, krijgt collegegeld en geld voor kamer van ons. Ontvangt studiefinanciering en betaalt daar zijn boodschappen van. Geld voor leuke dingen en kleding verdient hij zelf, hoewel hij een studie doet die zeer intensief is. Hij leert echter gemakkelijk dus dat valt weer mee. Ik vind werken voor hem heel belangrijk, hij komt ook nog eens in andere wereldjes dan die van de uni. Hij leert aanpakken, wordt handiger. Moet onderhandelen over dingen. Kortom: hij leert er ontzettend veel van. Juist tegenwoordig is dat belangrijk: zorg dat je naast je studie je ook op sociaal gebied ontwikkelt. Doe bestuurswerk. Vrijwilligerswerk. Een studie alleen is tegenwoordig niet zo veel meer.

Van onderaf beginnen

Wat ik ook heel nuttig vind, is dat een jongere via een baan(tje) van onderaf mee moet draaien. Eenmaal van het hbo of de universiteit zal de verantwoordelijkheid al snel hoger liggen dan de 'werkvloer'. Mijn dochter zou in principe nu bij haar werk (bijbaan dus) al best als leidinggevende kunnen functioneren, niet dat ze daar zin in heeft, maar de capaciteiten heeft ze. Niet door een diploma, maar door jarenlange ervaring.

Nou

Toen ik studeerde vroeg de hoogleraar of ik toch niet beter een baantje kon zoeken dat bij de studie pastte toen hij me zag rondbanjeren met kranten.
En het is ook nog een soort verleiding om in dat soort baantjes te blijven 'hangen' en een studie niet af te maken.
Er zijn altijd voor- en nadelen.
Zoon doet commissiewerk bij zijn studie vanaf volgend jaar met een maandelijkse vergoeding en hij solliciteert naar een commissie die zich bezighoudt met functiebeperking op de combinatie hbo/universiteit. Ook betaald.
Dat valt voor hem beter te combineren dan vakkenvullen, als ze hem al zouden aannemen want inmiddels te oud.

echt?

'Wat ik ook heel nuttig vind, is dat een jongere via een baan(tje) van onderaf mee moet draaien.'

Echt? Ik heb in een schoenenzaak gestaan, receptiewerk gedaan, bij de Hema in het restaurant gewerkt, in een bejaardentehuis schoongemaakt, bij een gepensioneerd stel thuis schoongemaakt, achter de kassa gezeten bij verschillende supermarkten, beveiliging van kantoorpanden gedaan 's avonds en 's nachts, zelfs een blauwe maandag de krant rondgebracht. Ik kan echt niets verzinnen dat me dat heeft opgeleverd waar ik later na mijn studie iets aan gehad heb.

onderop

Hoewel zoon ook kleine baantjes op de uni aanneemt en straks papa wordt bij de introductie ben ik het toch wel met kaaskopje eens dat het helemaal niet verkeerd is omte ervaren hoe het er op de werkvloer aan toe gaat. Zien dat er mensen zijn die dit werk een leven lang doen. Snappen dat je best bevoorrecht bent. Leren omgaan met allerlei mensen en niet alleen je studiegenoten. Ik ben absoluut niet bang dat de studie niet afgemaakt wordt, studeren is echt minder vrijblijvend geworden hoor. Ik merk dat studenten zich binnen hun studie willen onderscheiden: door veel activiteiten ernaast te doen. Soms echt gericht op het toekomstig cv, soms gewoon om geld te verdienen. Allebei nuttig wat mij betreft.

@Inaya

ik ben ervan overtuigd dat al die baantjes die je opnoemt bijdragen aan de levenservaring die je nu hebt. Ook al kun je er niet de vinger op leggen hoe dan precies.

Inaya

Ik weet nog hoe de secretaresses een bloedhekel hadden aan pas afgestudeerde fiscalisten die kennelijk nooit zelf in een ondergeschikte positie hadden gezeten of überhaupt een baantje hadden gehad en dachten dat alles wel even voor ze geregeld zou worden en meenden opdrachten te kunnen rond te kunnen commanderen. Reken maar dat die starters met prinsessengedrag minder goodwill hadden bij zowel de secretaresses als de managers. En dat zettezeop een achterstand.

skik

skik

Dat doet me denken aan de trainees/high potentials die een paar terug bij ons waren binnen gehaald. Die dachten dat ze binnen 5 jaar directeur zouden zijn. Die waren zwaar teleurgesteld toen bleek dat er nog 100 wachtenden voor ze waren ...
Maar of dat dan ook betekende dat ze nooit bijbaantjes hadden gehad, weet ik niet.

Doet mij ergens aan denken.

Als 13 jarige begon ik met bijbaantjes. Heel makkelijk te krijgen hier in de regio. Bollenpellen bij de zakenrelatie van mijn vader. Toen was ik officieel nog te jong om te werken maar spaarde toch mooi een sportfiets bij elkaar in een zomer.
Later ging ik bollen inpakken. Na twee zomers op dezelfde afdeling bij dezelfde chef, wist hij precies wat voor vlees hij in de kuip had. Mijn laatste werkweek kwamen de Leidse studenten hun lidmaatschap voor de studentenvereniging verdienen. Chaos op de afdeling was groot. Die korpsballen to be maakten er een potje van.
De chef bedacht een plan, iedere inpaktafel kreeg een tafelhoofd, dat de boel in de gaten moest houden hoe en hoeveel bollen er in een zak gingen.
En raad eens wie er als 15 jarige tafelhoofd werd?

Dit is wel bijna oma vertelt, het gebeurde 30 jaar geleden.

Van bijbaantjes leer je altijd iets, al is het maar hoe het werkt met directeuren, chefs en mensen van de werkvloer. De structuur en hiërarchie, als net geslaagde vwo-er moet je gewoon luisteren naar de chef, die dit werk is gaan doen na 7 jaar lagere school en door ervaring steeds een stapje hoger kwam maar nooit directeur werd.

Ben nog altijd blij dat ik zo jong heb leren werken.

Inaya

Tonny noemde al levenservaring, maar ik hoop ook dat je er meer mensenkennis door gekregen hebt. Daarnaast laat je veelheid aan banen zien dat je alles aangepakt hebt en (als je dat op je cv hebt gezet) dat is positief. Alles wat je meemaakt in je leven draagt bij aan wie je bent en wordt.

"Als het lukt, hoop ik zoveel te kunnen bijdragen dat ze niet hoeft te lenen én niet hoeft te werken tijdens haar studie "

Dat lenen snap ik, fijn als een kind zonder schulden met zijn verdere leven door kan gaan. Maar als jij vindt dat mensen moeten leren dat ze niet hun hand op moeten houden op kosten van de belastingbetaler, waarom zou je je eigen kind dan al niet vroeg bijbrengen dat werken er op een gegeven moment gewoon bij hoort? Al is het in eerste instantie om kleren van te kopen en niet voor de studie.