Jongvolwassen Jongvolwassen

Jongvolwassen

Lees ook op
Loes

Loes

01-08-2017 om 21:06

Geïrriteerde dochter

Mijn 22 jarige dochter is duidelijk bezig zich los te maken van ons gezin.Ze gaat binnenkort op zichzelf wonen en ik doe mn best die laatste weken leuk en gezellig te houden. Dat valt me echter niet mee. Dochter irriteerd zich duidelijk zichtbaar aan alles wat ik doe en wat ik zeg. Als ik iets tegen haar zeg is ze meteen zwaar beledigd en loopt ze weg.
Nu probeer ik steeds tegen mezelf te zeggen dat het bij haar leeftijd hoort,maar aan de andere kant ben ik het beu om zo behandeld te worden.
Ik weet op het moment even niet hoe ik op haar moet reageren....als moeder en mn meisje maar laten doen of haar als volwassene behandelen en reageren op haar gedrag!
Vanavond zouden we spullen gaan halen voor haar huis,maar na een reaktie van haar aan tafel en boos weglopen....ben ik niet meer gegaan.....ik had nog het idee dat als ze gewoon beneden kwam om het voorval te vergeten...maar ze deed erg arrogant en vroeg erg katterig of ik klaar was....ik had echt geen zin om zo met haar mee te gaan.
Even kleine uitleg,dochter heeft vrienden met piercing en tatoeages en nog een andere vriendengroep .Nu trekt ze op het moment meer naar haar "stoere" vrienden. Ze merkt dat haar andere vrienden haar nu minder opzoeken.Daar had ze een sterke mening over,je mag mensen niet op hun uiterlijk beoordelen enz enz...aan de andere kant mogen haar stoere vrienden stewardessen wel fakebitches noemen en wel denigrerend haar andere vriendinnen bloemenmeisjes noemen.....maar afijn daar zeg ik niets over.
Vanavond aan tafel kwam ze met het verhaal dat een vriendin gesolliciteerd had bij een restaurant,maar niet aangenomen was......dat was discriminatie,want met tatoeages kun je prima serveren enz enz.
Ik leg uit dat het zo niet werkt in de maatschappij en dat je beoordeeld wordt op je uiterlijk en kleding.
Dat had ik niet mogen zeggen. Mijn man was erbij,hij is nog naar haar toegegaan dat het wel zo is zoals ik het zei en dat haar reaktie niet klopt.Dan geeft ze mijn man gelijk ,maar haar houding naar mij toe veranderd niet.
Ze ruimt niks op, doet niks,doet arrogant tegen me en kan allen snauwen en beledigd reageren.
Ik probeer zo min mogelijk te vragen ,te zeggen en te reageren,maar het valt me steeds zwaarder.Het is de bedoeling dat ik haar huisje ga verven enz ,maar ik krijg er steeds minder zin in.
Iemand tips hoe ik die laatste vermoeiende weken door kan komen en dan hopen dat als dochter op zichzelf woont mij misschien weer om haar heen kan hebben zonder dat ze zich irriteerd?

tante Sidonia

tante Sidonia

01-08-2017 om 22:32

probeer

het je niet persoonlijk aan te trekken.
Kan het zijn dat ze zich extra tegen je afzet, probeert om jouw negatieve kanten voor zichzelf te benadrukken op deze manier om zo voor zichzelf gemakkelijker te maken om bij je weg te gaan? Omdat ze het eigenlijk juist nog zo moeilijk vindt?
Het kan ook een andere vorm van spanning zijn die ze nu voelt omdat ze het heel spannend vindt uit huis te gaan. en ze uit het bij jou, want jij blijft toch wel van haar houden...

Ik zou inderdaad proberen om het zo veel mogelijk ' uit te zitten' maar je mag haar toch ook wel even onder haar neusje wrijven dat mama minder zin krijgt om haar te helpen als zij als een voetveeg gebruikt wordt!

Gewoon zeggen

Je kan ook tegen haar zeggen dat je niet komt verven als ze zo stom tegen je doet. Haar probleem hoe ze dat gaat oplossen. ( waarschijnlijk komt haar vader dan helpen.) Wacht niet te lang met overbrengen van die boodschap: of ze draait bij , dat is fijn, of ze heeft dan de tijd om rekening te houden met het vinden van een vervanger.

En heus, tijdens de week van de verhuizing zal ze nog vaak genoeg even snel een beroep op je doen. Maar dan weet ze dat ze dat vriendelijk moet vragen omdat de kans aanwezig is dat je weigert omdat het jou niet uit komt.
Dus duidelijk bijtijds aangeven dat je geen tweederangsburger bent.
Ga je niet aanbieden. Laat haar maar vragen.

Hier een tijd een puber die zo bot kon doen dat vader de huiswerkbegeliding over nam. Achter de coulisse ving ik sommige zaken af, zoals bijtijds man aangeven wat er in planning stond en wat er nodig was. Puber wist niet dat vader een achternet had. Maar verder bemoeide ik mij nergens mee, vroeg niet naar cijfers of deadlines.
Als puber iets nodig had, kon hij het nu wel vriendelijk vragen. Een beetje afstand is soms net wat een jong mens nodig heeft.

Maar mocht er weer wat voorvallen, dan lijkt het mij verstandiger dat je man niet als een bemiddelaar optreed. Hij kan beter niet naar haar toe gaan omda ze dan geen noodzaak heeft om het met jou te herstellen want pa heeft de brand al geblust.

Het is fijn om op een prettige manier het ouderlijk huis te verlaten. Maar dat gaat zij niet bereiken als ze jou zo behandelt. Die taak ligt bij haar omdat zij de enige is die daar een rol in speelt.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

01-08-2017 om 23:20

Er niet zo bovenop zitten

Waarom moet je haar vertellen dat het geen discriminatie is? Dan kom je in zo'n welles-nietes situatie terecht.
Ze is nog maar een paar weken thuis en neemt dan afstand. Ik denk dat het tijd is om op te houden met opvoeden.

En inderdaad: als ze niet aardig is niks doen. Wie weet bijt ze dan wat meer op haar tong af en toe...

Jackie

Jackie

01-08-2017 om 23:25

"Ga je niet aanbieden. Laat haar maar vragen."

Eens met bovenstaande. Om antwoord te geven op je vraag: ja, ik zou haar zeker behandelen als volwassene. Als ze oud genoeg is om op zichzelf te wonen dan hoort ze zich ook zo te gedragen. En kan je best van haar verwachten dat ze normaal reageert.
Ik kan me voorstellen dat ze zich wat extra afzet om het zich losmaken makkelijker te maken. Geef haar wat ruimte maar trek wel ergens de grens. Niet je rotzooi opruimen zou ik bijvoorbeeld niet tolereren. En pas op dat jullie als ouders geen good cop/bad cop duo worden.
Het kan zijn dat het allemaal wat overweldigend is voor haar, ze gaat op zichzelf wonen en lijkt tegelijkertijd ook te veranderen van vriendengroep of zich in ieder geval te identificeren met ander soort mensen. Past ook wel bij de leeftijd.

Kaaskopje

Kaaskopje

01-08-2017 om 23:28

Prinsessen gedrag

Mijn oudste dochter noemde het gedrag van de jongste prinsessengedrag. Snel geïrriteerd, bepaalde dingen moesten wel gaan zoals zij wilde.

Ze woont alweer een aantal jaren op zichzelf. Als ze bij ons thuis is, doet ze nog steeds niet veel, maar ze gedraagt zich verder meestal gezellig. Ze heeft het druk, omdat ze veel werkt, haar sociale contacten bijhoudt en studeert. Daardoor vind ik het ook niet zo erg dat ze bij ons niet veel verder komt dan haar bord op het aanrecht zetten. Ik heb nooit een slechte relatie met haar gehad, maar sinds ze het huis uit is, is het alleen maar leuker geworden eigenlijk. Dat geldt ook voor mijn oudste dochter. Die irriteerde zich aan veel bij ons. Nu hoeft dat niet meer. Ze kan komen en gaan wanneer ze wil.

Ik zou dus nog even doorbijten. Eenmaal zelfstandig kan ze meer afstand nemen en zou het zomaar kunnen dat ze vrij snel bijdraait.

Koud watervrees

Loes, misschien heeft ze last van koudwater-vrees. Dat ze vreest niet rond te kunnen komen nu ze merkt hoeveel geld een verhuizing vergt, dat ze bij haar ouders moet aankloppen voor een avondmaal, dat ze niet zo zelfstandig is als ze probeert over te komen.

Stel haar gerust dat ze die zorg altijd met jullie kan bespreken. Of beter, vertel dit gezamelijk aan haar. Hopenlijk maakt dit haar minder gestresst. Want gestresst is ze, ondanks die stoere houding.
Maar geef ook aan dat ze normaal moet blijven doen.

Wilgenkatje

Wilgenkatje

02-08-2017 om 14:50

even rustig gaan zitten

Onder vier (!) ogen.

'het valt me op dat je de laatste tijd erg geprikkeld tegen me doet. Hoe komt dat zo?

Ik wil je graag helpen in deze weken waarin je je eigen plek in orde maakt, maar ik voel me er rot bij als ik afgesnauwd word.' En dan goed luisteren wat er komt.

Ik herken het gevoel. Anderhalf jaar terug had ik een dochter in zo'n overgangsfase. Ik heb me ingehouden en ben nadrukkelijk vriendelijk gebleven, maar als ik de situatie zou overdoen, zou ik het zo aanpakken. Je wilt graag dat deze tijd zonder lastige emoties verloopt, maar ja, die horen er vaak bij.

Jo

Jo

02-08-2017 om 17:05

klinkt zo bekend

Het is alsof je mijn dochter beschrijft.

Ik zal niet omschrijven wat er de afgelopen maanden heeft voortgedaan. Om te voorkomen dat ik zal ploffen heb ik haar afgelopen maandagavond via een uitgebreid Whatsapp bericht laten weten dat dit zo niet door kan gaan. Het heeft geholpen. Mondelinge conversaties lopen vaak uit tot weer een conflict, dus vandaar de schriftelijke communicatie.

Realiseer je dat dochters zich voornamelijk tegen hun moeder af zetten. Dat zal echt niet alleen deze laatste periode zo zijn. Tot nu toe heb je het ook gered, dus die paar weken kun je ook nog wel uitzingen. Heel veel tot 10 tellen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.