Hoe vaak komen jullie kinderen thuis

Verschuift

Toen mijn dochter pas uit huis was at ze in ek geval 1 avond per we (ze woont hier vlak bij). Nu zie ik haar soms 2, 3 weken niet en dan opeens weer 3 x per week, ze (zij + vriend) hebben een druk werkzaam en sociaal leven, dus ik begrijp dat.
Zoon komt als het goed is over een maand of 10 weer eens thuis

Verschilt

Mijn oudste zoon zit op kamers ongeveer twee uur met de trein van ons vandaan (nu nog wel, na de zomer zit hij wat verder weg) en komt de meeste weekenden thuis. Hij zit daar nu al drie jaar en het is niet echt minder geworden. Wel heeft hij het soms periodes erg druk en dan komt hij ook wel eens een paar weken achter elkaar niet. De laatste maanden was het meestal twee weken wel en dan weer een weekend niet. Hing natuurlijk van zijn bezigheden af. Ik vind het altijd erg gezellig als hij er is in elk geval.

Mijn dochter woont in Frankrijk en die komt alleen tijdens de vakanties thuis. Ze is nu twee weken thuis. Volgend week gaat ze weer weg en ik ga misschien dan een paar dagen met haar mee. Verder is ze dit jaar in de herfstvakantie geweest en in de kerstvakantie. De wintervakantie was ze naar haar vriendje toe in Belfast. Van het zomer komt ze weer.

De rest woont nog thuis hoewel nummer drie nu plannen heeft om een huisje te gaan zoeken.

Maylise

Vaak.

Dochter is al bijna 2 jaar 'uit huis', maar woonde eerst in een woongroep voor jongeren met o.a. autisme. Toen kwam ze om het weekend thuis. Sinds anderhalve maand woont ze op een kamer, en komt ze elk weekend thuis plus soms door-de-week. Het is niet om de was te doen, want dat kan ze wel in het huis waar ze woont. 't Is voor de gezelligheid en om mee te gaan naar familiebezoek en uitjes. Daarnaast heeft ze het wel moeilijk om zelfstandig te kunnen wonen. Ze heeft dus nog/weer mijn begeleiding nodig voor o.a. administratie, hulp bij de opleiding en noodgevallen (kwijtraken van spullen of diefstal).
Gemiddeld vind ik het prettig dat ze thuiskomt. Maar wel jammer dat die begeleiding maar niet van start wil gaan. Want dat kost me erg veel tijd.

Tonny

Misschien zou je zo'n traditie kunnen beginnen? Een traditie moet toch ergens vandaan komen.
Mijn kinderen wonen te ver weg om gewoon een keer te komen eten maar wij hebben al jaren de traditie dat de familie (van mijn man) hier op zondagmiddag komt eten. Het is geen verplichting. Als wij een keer niet kunnen dan zeggen we af en wie niet kan komen komt niet. Echter in principe is het zo gegroeid dat de familie hier zondag komt eten. Ik zou me voor kunnen stellen dat als een van onze kinderen hier in de buurt op zich zelf zou wonen ze dan ook automatisch zondagmiddag komen. Zo'n traditie is inderdaad best leuk. Nu zie ik de familie van mijn man sowieso wel meer dan vaak genoeg maar ik vind het wel leuk om elkaar ook een keer vast te treffen. Bovendien nodig ik dan vaak ook vrienden uit zodat je echt een gezellig etentje hebt.
Maar goed misschien zijn wij wel heel ouderwets

Maylise

Verschillend

De jongste komt vrijwel ieder weekend. Haar oudere zus dan 'ns na 4 of 6 weken en zo opeens 2 weekenden op rij. En tot slot een in 't buitenland maar die skypt zeer regelmatig. Ik wil niet dat de kinderen naar huis toe komen omdat dat moet of omdat ze denken dat ik anders zielig ben ofzo. Ze zijn altijd meer dan welkom en dat weten ze ook maar ik heb er alle begrip voor dat ze 'n eigen agenda hebben.

Traditie...

Tja, ik ben ook wel een soort ouderwets, maar deze weekendtraditie moet ik op dit moment niet willen gaan invoeren.

Ene zoon heeft een seizoenskaart van zijn favoriete club brengt dus om de andere week een groot deel van de (zon)dag in het stadion en gaat - als ze winnen- met zijn vrienden chillen.
Oudste dochter werkt in de gezondheidszorg - geregeld in het weekend.
Andere zoon woont hier een aardig eindje vandaan en gaat ergens midden op de zondag naar de kerk, waar hij van alles doet. Muziek, jongerenwerk, dat soort dingen.

Nee, de tijd om mijn gezin op zondag rond koffietijd te vergaderen of aan de maaltijd te nodigen, dat zit er voorlopig niet in.
Zaterdag is helemaal niks, dan willen werkende mensen boodschappen halen en de badkamer soppen. Of gewoon lekker niksen.

Ik geniet daarom extra van feestdagen waarop ze er zijn en allerlei momentjes tussendoor.

Tonny

Andere dag

Hier hadden we 'thuis' wel zo'n traditie....Wij (ikke en broers) kwamen thuis eten op vrijdag. Dat is zo vanzelf gegroeid. Ik (oudste) was het eerst het huis uit, natuurlijk kwam ik eerst nog weekenden toen ik op school zat. Maar erna ben ik nog wel 'even' weer thuis geweest maar al snel op 'kamers' gegaan. Wel kwam ik dan nog elke vrijdag thuis eten. Rond half 7 omdat dat iedereen goed uitkwam qua tijd. Er werd dan uitgebreid gekookt...Dat wil zeggen meestal iets dat iedereen erg lekker vondt, in ieder geval toetje na en soms nog soep vooraf ook, meestal werden me dan ook nog wat bakjes met restjes van het eten van de afgelopen week in de handen geduwd...(ik deed net of ik dat afschuwelijk bemoederlijkend vondt, maar het was maar wát handig!) Na het eten moest iedereen zelf weten wat ie deed. Toen mijn broers jonger waren hield dat meestal in....die gingen erna weg (naar vrienden) en ik bleef dan meestal hangen tot na de koffie (uurtje of half 9). Dat was een goed begin van het weekend, het scheelde ook met het voor jezelf koken (financiëel, maar ook de moeite) en de rest van het weekend voelde je je ook niet verplicht om je ouders te bezoeken, zoals ik wel eens van anderen hoorde...
Er 'moest' niks, het kwam heel vaak voor dat 1 van mijn broers of ik of vader het liet afweten, alleen moesten we ons dan even 'afmelden' (reden hoeft niet), gewoon op vrijdag werd er op me gerekend, zoals vroeger toen je thuis woonde.
Die traditie heeft zich héél lang voortgezet. Toen ik allang samenwoonde ging vriend mee (nu man) en zelfs toen we al lang en breed getrouwd waren kwam ie mee op vrijdag. 1 broer is een jaar in het buitenland geweest en erna schoof ie vanzelfsprekend weer aan op vrijdag. Broer kreeg vriendin en ook die heeft jaren meegegeten.
Gemiddeld aten we 3 van de 4 vrijdagen in de maand mee, denk ik. Het werd pas 'lastiger' toen de kinderen kwamen. Dan moet je met zo'n baby heen en weer en soms doorkruist het de slaaptijden etc. Toen kwam er een vanzelfsprekend 'einde' aan onze aanwezigheid op vrijdag. Nu de kinderen (de onze dan) weer groter zijn en zich ook best alleen kunnen redden bellen mijn ouders vaak op of we zin hebben om vrijdag gezellig.....? (vooral als er lievelingshapjes zijn van man of mij) en dan komen we wel weer eens of ze nodigen de kinderen appart uit (b.v. als ze chinees eten, zijn de kinderen dol op), of ons alle 4.Het is niet meer zo 'standaard' en volgens mij zou dat ook te gek worden. Wij met z'n 4-en en broer is zelfs met z'n 5-en en de laatste is dan nog alleen...en ouders die steeds ouder worden.
Maar om eerlijk te zijn, ik vindt het nog steeds maar wát fijn om op vrijdag daar aan te schuiven....Het voelt zo heerlijk 'vertrouwd' , jongste broer is nog alleen en eet ook elke vrijdag mee en je kan zo lekker jezelf zijn en weet precies wat wel en niet mag en kan (iets later komen is geoorloofd b.v., niet afmelden kan écht niet) en voor mij is een avond me niet druk moeten maken om 'wat eten we' ook al een lekker iets.
Voor jongste broer is het ook nog steeds prettig. Die woont allang op zichzelf. En had een vriendin maar dat is over. En altijd maar voor jezelf koken is gewoon niet écht alles. Dus die ene avond is erg prettig. Ik weet zeker dat hij dan ook die bakjes in de handen gedrukt krijgt en erover moppert (maar ondertussen...)
Als mijn ouders op vakantie zijn dan eet jongste broer (ook als vanzelfsprekend) hier mee. Ongeveer hetzelfde, ik reken op 'm, behalve als hij afbelt.
Ik vindt het een erg prettige manier om de contacten te behouden. je 'doet' ook wat (eten dus) en wat moet zo'n vrijgezelle broer anders hier? je hebt toch wat minder binding onderling als vrijgezelle veel jongere broer en oudere zus getrouwd met grote kinderen. Je hebt beiden zo'n heel ander leven...en hierbij vinden we elkaar en is het gezellig en leuk. Soms als de vakantie van ouders lang duurt neemt jongere broer ons tegen de tijd dat pa en ma weer terug komen mee uit eten (inclusief de kinderen) om te 'bedanken' voor al die vrijdagen. Chinees natuurlijk, want daar is broertje gek op en de kinderen ook...dus iedereen blij.
Andere broer die inmiddels verder weg woont houdt de vrijdag ook nog een beetje in ere. Soms komt ie hier mét de kinderen, dropt (klinkt negatief zo bedoel ik het niet) de kinderen bij mij of bij ouders en gaat met z'n vrouw uit eten. Dat doen man en ik ook wel eens, maar dan dus bij broertje en wij gaan aldaar ter plaatse dan uit eten. Ideaal, je hebt altijd een oppas bij de hand om uit eten te gaan en erna halen we ze weer op en dan naar huis (soms blijven de kinderen ook wel slapen) dit gaat natuurlijk wel allemaal in overleg. Maar het wordt altijd weer die vrijdag. gewoon ingesleten denk ik.
Ik ben vast van plan om ook zo'n traditie in te stellen. En middelste broer ook dat weet ik al. Jongste broer zegt dat ie dat prima vindt...tegen de tijd dat onze kinderen het huis uit gaan heeft hij misschien een relatie en kan hij zijn kinderen 'droppen' en tenminste nog 's zo nu en dan uit eten gaan....Dat is natuurlijk een geintje, maar wie weet....
Dus misschien een tip voor mensen die uit huizige kinderen hebben of kinderen die op het punt van uitvliegen staan.
groeten albana

Goed plan

Ik vind die vrijdagavond van Albana inderdaad wel een leuke avond. Aan het eind van een werkweek/studieweek lekker zelf niet hoeven te koken en daarna het weekend vrij van verplichtingen.
Bij ons is het dus de zondagmiddag dat de familie van man hier komt eten en dat is absoluut geen handig tijdstip want je hele zondag gaat er dus aan. Nu is dat zo gegroeid en ik vind het ook niet zo erg verder maar als ik nu een traditie in moest stellen zou ik inderdaad de vrijdagavond veel geschikter vinden.
Overigens zeg ik wel af als het bijvoorbeeld heel geweldig weer is en ik een dagje weg wil. Dat vind de familie altijd wel jammer maar goed dan moeten ze maar bij iemand anders thuis bijeenkomen. Het hoeft niet bij ons persé tenslotte.
Mijn vrijgezelle schoonzus is trouwens nog veel handiger. Die eet niet alleen de zondagmiddag mee maar komt om ook op andere dagen opvallend vaak tegen etenstijd langs.

Maylise

Albana

Wij hadden die gewoonte ook met dochterlief, maar daar is toch de klad ingekomen, omdat zowel zij als vriend veel verplichtingen hebben waardoor een vaste dag nioet haalbaar meer is. En als je dan ook nog een zoon hebt die meer inhet buitenland verblijft dan thuis.... . Maar ach, áls ze er zijn is het qualitytime!

Geen traditie

Als ze jong zijn is zo'n traditie nog wel te doen. Als ze ouder zijn, en partners hebben niet meer. Wij woonden vrij verspreid. Ik vind het nog steeds leuk om bij mijn ouders te komen. Maar ik ga eens per maand wegens te ver weg wonen. En dan blijven we ook gelijk de hele dag 'plakken'. Ik moet er niet aan denken dat elke vrijdag te doen na een hele week werken. Helemaal niet als bijvoorbeeld je partner ook zo'n fijne familietraditie heeft en je dus feitelijk direct het hele weekend volzit.

Nee het is dan wel geen verplichting maar er wordt wel op je gerekend dus moet je altijd 'afbellen'.... Liever spontaan.

Dus een traditie gaat maar in een heel klein percentage van de gevallen werken mijns inziens.

Leuke familiegewoonte albana!

En ik vind het een superhandige dag ervoor. De jeugd kan erna nog lekker uit, en de werkenden hebben zo'n lekker vrij gevoel. Dus extra gezellig en relaxed.
Nu zijn onze kinderen nog jong, en stiefdochter woont helaas te ver weg (vindt ze zelf), dus nog geen vrijdagavondtraditie. maar ik ga het zeker onthouden en dan supersoepel en vanzelf invoeren!
Overigens heb ik aan de hand van dit draadje een vraag in het nieuwe huishouden...

Albana

Wt een leuk idee, een mee-eet vrijdag
De mee-eetvrijdag is dus bij jouw ouders? En als jouw kinderen dan op kamers gaan?
Ik zou in het geval van stiefdochter met haar afspreken dat ze de ouders dan maar uitnodigt als ze graag wil dat ze komen. Dan komen ze nooit ongelegen.

"gelukkig hebben jullie niet van die vaste verwachtingen"

was de uitspraak van mijn dochter die sinds 3 jaar op kamers woont toen het gesprek kwam op de verwachtingen van oma dat we met kerst, pasen, moederdag en toch wel om het weekend langskomen.
Dcohter (sinds ruim 3 jaar)en zoon (sinds 9 maanden) wonen bij ons in de stad in een studentenhuis. Allebei nog geen 10 minuten fietsen bij ons vandaan. Dochter heeft in al die jaren één keer (met kerst) nog een nacht hier geslapen omdat al haar huisgenoten weg waren. Hun kamer is thuis en bij ons is het : ik ben bij mijn ouders. DIt werd ze ook van het begin af aan geleerd door de huisgenoten. Je gaat niet naar huis, want dit is je huis.
Dochter komt bij vlagen twee keer in de week langs om ff te buurten, andere tijden soms een aantal weken niet, dan beperkt het contact zich tot de telefoon of msn. Een enkele keer eet ze mee (nadat ze zich ervan heeft overtuigd dat ze het erg lekker vindt wat we eten).
Zoon liet zich de eersten maanden helemaal niet zien. Nam zich op een gegeven moment voor om 1 x per week te komen eten en heeft dat nu welgeteld 3 x gedaan.
ondertussen genieten we van het contact dat er wel is. Als er zich iets belangrijks afspeelt in hun leven komen ze hun verhaal vertellen, advies vragen. Dochter begint nu ook in het stadium te komen dat ze interesse heeft in ons leven en hoe het met ons gaat. Een mooie ervaring.
De kinderen weten dat als we thuis zijn, ze altijd welkom zijn hier. Maar, en dat vind ik heel belangrijk, dat we ze er niet op aan kijken als ze niet komen, als ze minder vaak komen of maar heel kort.
Ik draag die boodschap bewust uit omdat ik de boodschap heb meegekregen: kom langs, ik mis je zo als ik je niet zie, ik ben ongelukkig als mijn kinderen niet langskomen.
Ik wil voorkomen dat een bezoek aan ouders een verplicht werkbezoek wordt.