Jongvolwassen kind ver weg
Draadje even nieuw leven in blazen.
Miriam, heeft dochter al gebeld dat ze op het schip zit?
Moet jij er nu ook aan wennen minder in te kopen? Ik betrap me er de eerste week nadat zoon weg is altijd weer op dat ik teveel inkopen doen of bijv. gel mee wil nemen als die in de reclame is, terwijl hij de enige is die dat gebruikt
Omgekeerd
Haha, Reina, ik deed het omgekeerd. Koop eten voor man en mij terwijl dochter thuis is en die kan in d'r eentje met gemak die beide porties op.
Alles goed met je zoon?
Noor
Ja, hoor, het gaat z'n gangetje. Hij is nu een half jaar weg. Hij vindt het wel erg jammer dat de mensen met wie hij omgaat bijna allemaal na een tijdje weer vertrekken, de meesten lopen nl stage op Curaçao. Hoe is het bij jullie?
Pffff...posterijen 
En weer gezeur met dat stomme postkantoor in Willemstad: al eerder kreeg zoonlief een pakje niet mee omdat niet zijn volledige naam er op stond (maar alleen zijn roep- en achternaam), zou retour afzender gestuurd worden, maar toen hij 2 maanden later ergens anders voor kwam, zeiden ze "oh, er ligt hier ook nog een pakje voor je" en kreeg ie het gewoon mee. Nu had ik een envelop gestuurd met wat t-shirts erin die ik in Mexico en Guatamala gekocht had, willen ze daar opeens invoerrechten over laten betalen, 40 gulden = ongeveer € 18,- dat heeft ie niet over ( kan net rondkomen van het salaris daar) en ik heb gezegd dat ie dat ook helemaal niet moet betalen, dat slaat nergens op, andere enveloppen, ook met kleding, kreeg ie gewoon mee. Wat een zooitje daar. We halen het als we daar zijn zelf wel op, mét verzendbewijs, kunnen ze moeilij ontkennen dat het van ons afkomt, anders heb je dat weer
Reina
Kun je een pakje niet naar het hotel sturen? Wij doen dat ook bij onze zoon als we iets op moeten sturen. In het appartementencomplex waar hij woont zijn geen aparte huisnummers, dus dat is niet makkelijk. Over 1 maand is hij weer terug. Ik begin toch wel af te tellen hoor.
Groetjes, Klaartje
Hier
Hier weer 't normale ritme te pakken. Dochter is nu 3 weken op vakantie (in een buitenland niet ver weg) en gaat begin september verhuizen naar 'n kamer. Ik vind 't wel heerlijk relaxt. Merk achteraf dat 'n kind zo ver weg bij mij toch wel voor extra spanning zorgde. Dochter weet zeker dat ze -als ze over 'n jaar klaar is met studeren- terug gaat naar verweggistan. Gelukkig duurt dat nog even. En ga jij binnenkort al op reis of moet je nog langer geduld hebben? Iig heel veel plezier samen met zoon!
Beetje jaloers op jullie
.. omdat jullie kids weliswaar ver weg gaan, maar je weet wanneer ze terugkomen. 'k Heb m'n zoon (19 jaar) in november naar Nederland verhuisd, is daar om een BBL opleiding te volgen; we wonen zelf in 't buitenland en hier geen opleidings/werkmogelijkheden. Hij heeft 't ontzettend naar z'n zin in z'n werk, opleiding en bij de vrienden waar hij woont. Is nu 2x even kort terug geweest, maar .. heeft nu vriendin en de kans dat hij weer terugkomt wordt steeds kleiner.
Ik hou me maar voor dat hij de leeftijd heeft dat ie 't huis uit zou gaan, maar ik mis hem soms zó verschrikkelijk
Niet hier
Weliswaar verblijft onze oudste niet buiten de Nederlandse grenzen, maar die wetenschap maakt in het missen niets uit. Alles wat niet hier is, is ver weg, als het erop aankomt.
Het is niet mijn bedoeling om jullie gemis plat te relativeren, maar ik heb gemerkt dat de afstand eigenlijk geen factor is. Kind woont niet meer thuis, kind zien is niet langer een vanzelfsprekend gegeven. Dat is wat pijn doet.
En of kind nou om de hoek op 10 minuten fietsafstand woont, of op 3 uur autorijden, danwel 5 uur vliegen(ofzo)... het is niet hier.
Onyx
Klaartje
oh, nog maar een maandje ! nee, dat kan niet, het is een restaurant en ze krijgen post op een postbusnr. , pakjes en grote enveloppen moeten dan alsnog worden afgehaald, ik heb in het begin wel een paar keer iets naar het restaurant gestuurd, dat is nooit bij hem aangekomen 
Maar ik blijf wel post sturen, vind ie veel te leuk om te krijgen .
Onyx
beetje anders voelt het toch wel , naar dochter kan ik gewoon toe, toen zoon in A'dam woonde zag ik 'm vaker dan eens per jaar Een groot verschil vind ik of je de leefomgeving van je kind kent,I'm wil graag zien waar hij woont en werkt, hoe het daar ruikt, hoe de warmte is etc, I'm vond het ook heel leuk om op het schip te zijn waar hij toen al een poos gewerkt had,daarna kon ik me beter een voorstelling maken bij wat hij vertelde. Chiquita, ik kan me heel goed voorstellen hoe zwaar het voor je moet zijn!!
I'm is ik
Ik ben niet thuis en speel op m'n Iphone (ooit door zoon meegenomen van St. Maarten, maar als ik 'Ik' wil typen maakt ie er steeds I'm van (engelse versie)
Leefomgeving zien
Dat maakt inderdaad een groot verschil. Wij hebben zoon bezocht toen ie er net een maand zat. Als je weet waar hij zit, en je hebt zijn werkomgeving gezien ben je toch meer gerust. Ik vind het wel lekker dat ie er volgende maand weer is, ik begin m toch echt wel te missen. Ik heb zo het idee dat als ie 2 dagen thuis is het is alsof ie niet weg is geweest 
)
Onyx
Ik begrijp heel goed hoe 't voelt als 'n kind uitvliegt. Ik heb daar veel moeite mee gehad (terwijl ik het het kind van harte gunde en ook enorm trots op ze was/ben, miste ik ze hier in huis). Maar een kind ver weg vind ik echt wel anders. Zo moest ik erg slecht nieuws via de skype vertellen, terwijl je dat veel liever persoonlijk wilt doen zodat je gelijk ook een troostende knuffel kunt geven. Je kind langere tijd niet zien, niet kunnen omhelzen, dat maakt het anders.
Chiquita
Dat lijkt me ook erg moeilijk. Mijn dochter is er nu vast van overtuigd dat ze later, over een jaar, teruggaat naar China. Daar gaat werken, wonen, leven. Fijn dat haar het jaar China zo enorm goed bevallen is maar ik moet er nog even niet aan denken.
Reina en noor
Ik weet best dat het niet helemaal vergelijkbaar is, zeker niet als je kinds leefomstandigheden niet zelf hebt kunnen zien, maar afstand is ook een relatief begrip. Dat wou ik maar aangeven.
Sterkte met jullie verre kroost!
Onyx
Inbraakje
Ik merk wel dat ik, van binnen, al begin te wennen aan de mogelijkheid dat mijn dochter over een poosje niet meer om de hoek zal wonen. Ik zie het aan de kinderen van mijn zus. Die wonen ook niet meer naast de deur, een nu zelfs voor een half jaar aan de andere kant van de wereld, maar ze zien en spreken elkaar nog wel geregeld. Mijn oudste dochter is zo vaak van huis door weekendjes, werk, vrienden, e.d. dat haar afwezigheid niet meer vreemd is en ik merk dus dat ik ook niet meer in paniek raak bij het idee dat ze wel eens verder weg zou kunnen gaan wonen. Dat leek me vroeger echt vreselijk, maar ik groei er naartoe blijkbaar. Het is ook niet meer zo drastisch als vroeger. Je kunt elkaar nu toch nog zien via de webcam, met elkaar 'praten' via msn, dat is toch heel andere koek dan toen mijn ouders dachten voorgoed naar het buitenland te vertrekken. Er werd eens in de zoveel tijd een brief over en weer gestuurd, maar echt contact was er verder niet. Er was ook geen geld voor bezoeken over en weer. Het was echt definitief (volgens de aanvankelijke plannen dan).
Afstand en contact
natuurlijk is er msn, telefoon en mail, maar door andere 'levens'tijden zit hij te eten als ik klaar ben, ligt zoon al in bed als ik nog wakker ben en noem maar op. Hij werkt, van 8 tot 5, dan gaat hij eten en rond 6 uur gaat ie weer terug, of spreekt af met vrienden en nu natuurlijk met vriendin.
Kortom, weinig of geen tijd voor moeders dat snap ik echt wel van hem. En via msn met elkaar praten, als 't dan lukt? 't Is toch heel, héél anders als dat ik hem even bij z'n oren kan pakken of samen mét hem even wat zaken regel.
Dus @Onyx: afstand is wel dégelijk een punt, hier voor mij wel en zou ik hem liever op 200 km afstand hebben dat ie 1x in de 2 weken of zo met z'n vuile was voor de deur stond ..
Afstand en contact
Even bellen lukt vaak niet, er is 7uur tijdsverschil en zoon heeft wisselende werktijden. Internet ligt er vaak uit. Vooral bij vervelende dingen (toen zoon beroofd werd, er bij hem was ingebroken, hij een hersenschudding had na ongeluk, zijn oma overleden was etc) is het toch heel anders of je kind op een afstand van 2 uur rijden of van 10 uur vliegen woont! Al is het (gelukkig) wel weer veel beter dan zo'n 40 jaar geleden ( daar moet ik niet aan denken!)
Ok..ok...
Goed, ik neem het, zonder morren, van jullie aan dat het weldegelijk uitmaakt die enorme afstand.
Sterkte!
Onyx
Onyx
Maar, ondanks dit minpuntje, is het ook wel heel leuk hoor, als je kind datgene gaat doen wat hij/zij graag wil en wat meer van de wereld gaat zien!
Nog verder
Ik was ook even zoek, terwijl dochter haar eerste week als zeeman volbracht. Inmiddels dobbert ze rond bij Finland. Ze halen er papier op dat ze vervolgens naar Baltimore varen. Dat wordt weer hurricanes tracken.
Nu goed, dochter werd jarig aan boord. Op goed geluk was onze bijdrage deze keer niet meer dan een smsje om vijf over twaalf 's nachts, in de hoop dat ze binnen het bereik van een telefoonmast zou varen.
Volgende ochtend togen man en ik in de auto richting historische bezienswaardigheid. Na een kronkelig ritje het moois gevonden en de auto geparkeerd. We stonden nog niet stil of mij mobieltje ging. Het was dochter. Vanuit de machinekamer. Alsof niet zij maar ik jarig was, wat een cadeautje!
En zonder moeder gaat zo'n verjaardag ook prima, zelfs op een boot vol mannen. Ze had taart gekregen, met roze letters. Wauw!
Groet,
Miriam Lavell
Miriam
Klinkt goed! Leuk, dat ook jij de sms-jes als kadootje voelt, ik herken dat!
Zo'n berichtje terug
Miriam wat leuk dat ze zo ff in de roze watten (lees: taart) gelegd wordt.
Ja, en hier nog zo'n moeder die in- en in gelukkig wordt als ze een mailtje of sms-je krijgt van zoon; en al helemaal als zo'n sms-je 't berichtje bevat: mam, vanavond op msn? (komt dus zelden voor
ik ook weer blij: zeker 2,5 week niets gehoord van zoon; gisteren ineens mailtje, internet had eruit gelegen en zoon had 't net een half uurtje geleden gerepareerd. Ook inmiddels nu 2 sms-jes binnengekregen.
Hé, 't maakt m'n weekend weer goed en wat rustiger! (want ik maak me wel eens bezorgd om de (toenemende) criminaliteit en verharding in Nederland)
Chiquita
En zoonlief heeft geen idee dat hij zijn moeder toch wel ongerust gemaakt heeft door niets te laten horen Slaap lekker !
Een belletje
Ze heeft net gebeld. Ze vaart nu door het Kanaal ter hoogte van Dover. Onder Engeland door en dan recht zo die gaat naar Baltimore. Een dag of twaalf op open zee.
Jemigdepemig!
Groet,
Miriam Lavell
Oooooooo
wat een leven, wat een leven. Open zee, mooooooi seizoen om op zee te zijn
Wij hebben vandaag dochter op kot geholpen. Oftewel: verhuisd naar haar studentenkamer. Snif. Wat een stap
Tirza
Miriam
Ik hoef zeker net te vragen of ze het naar haar zin heeft?!
Tirza
Spánnend!! (Maar wel leuk )
Tirza, succes!
Het is dus allemaal gelukt met die IKEA-spullen 
Ik hoop dat ze het enorm naar haar zin gaat hebben - en alle goeds in je nieuwe leven met een dagelijks gezinslid over de vloer minder. Ze heeft nog een broer toch, wat vindt die ervan? Lekker rustig?
Tonny
Tjee, miriam!
Dat is wat zeg, super!
En hoe moeilijk is dat nou, zo'n schip over de open zee koersen? Het lijkt me zo oeverloos (je ziet wel, ik heb totaal geen verstand van varen!)
Tonny