Niet meer leren maar werken
Onze zoon van 19 jaar heeft een aantal weken geleden aangegeven niet meer te willen studeren. Hij deed de opleiding Smaal Business & Retail Managment op de HBO. Enige weken voor deze keuze is hij met een mede-student een eigen bedrijfje (VOF) gestart. Voor zijn studie op de HAVO en de HBO heeft hij eigenlijk nooit echt iets gedaan. Hij is nogal lui aangelegd en erg gemakkelijk. Nu is het zo dat hij voor dit bedrijfje bij lange na geen volle dagen werkt. De mogelijkheid om vol te werken (40 uur) is er wel en wij denken is ook echt nodig. Wij hebben hem destijds aangeboden te helpen met alles maar hij houdt ons heel erg op afstand. Wij zien vervolgens dat het niet goed gaat. Hij haalt nog niet eens een minimum loon. Ook de administratie heeft hij niet op orde. Ik heb hem destijds ook aangeboden dit voor hem te doen (ben adm. medewerkster) maar hij vindt dat ik me er niet mee moet bemoeien.
Het ergste vind ik nog dat hij zijn dagen vult met allerlei gezellige dingen en daaromheen hij dan zo nu en dan voor zijn bedrijf bezig is. Kan er erg slecht tegen. Gisterenavond hebben we hierover een gesprek gehad maar hij zegt steeds dat we ons er niet mee moeten bemoeien, dat het zijn ding is, en dat als het fout gaat hij het dan wel weer ziet. Ondertussen worden wij helemaal gek van het bijna niets doen van hem.
Wie heeft er advies over hoe we dit het beste kunnen aanpakke? Wij willen hem zo graag helpen om te zorgen dat het allemaal goed komt, zodat hij niet in de problemen komt.
Een radeloze moeder.
"niet mee bemoeien"
Dat is het moeilijkste dat er is. Je wilt je kind nu eenmaal graag behoeden voor eventuele "ellende."
Maar ja, hij is 19 en wil geen bemoeienis van ouders. Woont hij nog thuis? Betaalt hij van zijn omzet "kostgeld"? Zo niet, direct invoeren. Hij moet leren dat omzet nog geen winst is. Dat is vaak het probleem bij starters. Volgend jaar wordt er natuurlijk pas belasting betaald...Vaak is al het geld op en gaat de jonge onderneming failliet. Heeft je zoon een boekhouder of heeft hij zelf verstand van omzet, winst en verlies, belasting , onkosten enz?
Laat hij ieder kwartaal zijn boekhouding minimaal controleren door een boekhouder? Geen bemoeienis van jullie, een buitenstaander die hem begeleidt is misschien beter.
Van zijn ouders verwacht hij positiviteit, motivatie en hulp op afstand. Je mag ook best trots zijn op je ondernemende zoon. 19 Jaar en hij heeft een doel. Dat is al iets om trots op te zijn.Laat dat ook zien!
Hup, dr uit!
De enige manier om voor beide partijen de broodnodige rust te creeeren is dat deze volwassen zoon het ouderlijk huis gaat verlaten. Jullie hoeven hem er niet in een ruzie er uit te gooien. Zeg gewoon wat je hier in feite al schrijft: "Lieve jongen, jij bent er aan toe om niet meer constant door ons op je vingers gekeken te worden en wij zien dat jij je eigen leven steeds meer gaat leiden: Vlieg uit!" En geef hem tijdens dit gesprek een lijstje met kamer- en etagesites, het adres van de Kamer van Koophandel (voor al uw Startersvragen- en problemen!), een kookboek en de URL van Marktplaats. En de verzekering dat de deur bij jullie altijd open blijft staan voor hem.
Succes!
Onyx
Woont thuis
Hij woont nog thuis. Gisteren hebben we het ook gehad over dat als hij kiest om volledig te werken in plaats van studeren dat hij dan ook maar voor zichzelf moet gaan zorgen. Ik heb het nog niet eens gehad over kostgeld maar wel dat hij dan zijn kleding, abonnementen, kapper e.d. zelf moet gaan betalen. Hij zegt dit wel te willen maar volgens mij realiseert hij zich totaal niet wat dit inhoudt. Maar goed, daar moet hij dan ook maar zelf achter komen.
Hij heeft wel een boekhouder (dezelfde als mijn man: mijn man heeft een heel klein eigen bedrijfje naast zijn normale werkweek). Gisteren kreeg hij bericht van de belasting voor de omzetbelasting. Wij hebben hem verteld dat het verstandig zou zijn om dan de administratie op orde te hebben zodat de boekhouder de belasting voor hem kan doen. Misschien is het verstandig dat hij maar zelf naar de boekhouder gaat en hem laat uitleggen hoe het allemaal in zijn werk gaat.
Denk dat we het meer moeten loslaten maar, wat moeilijk, wat moeilijk! Zeker mijn man kan er slecht tegen.
Uiteraard willen we hem steunen en zijn we zeker trots dat hij een doel heeft. Dit hebben we hem ook verteld. Denk dat we dat maar vaker moeten gaan doen i.p.v. het "bemoeien.
Onyx
Dat is wel erg gemakkelijk gezegd vind ik.
Hij is er inderdaad aan toe om op korte termijn op zich zelf te gaan. Hij heeft dit ook aangegeven en daar vind ik helemaal niets mis mee. Het liefst wil hij gaan samenwonen met zijn vriendin.
Maar waar moet hij dit dan van gaan betalen?????
Wij hebben hem het advies gegeven om eerst wat op te bouwen om daarna een goede start te maken.
Geld om nu te gaan samenwonen of uberhaupt op zichzelf is er op dit moment niet.
Rolo
Lees je laatste bericht eens terug door de ogen van een buitenstaander. Je blijft voor hem denken, Rolo! Jullie hebben een bepaald idee over wat een goede start is, hoe hij dat dient te bereiken en jullie piekeren over hoe hij dat moet gaan betalen. Laat hem los, laat hem zelf struikelen en daarvan leren. Een man die groot genoeg is om een vriendin te hebben, samenwoonplannen te hebben en een eigen bedrijf te starten heeft baat bij ouders die hem ook als de volwassen kerel te zien, die hij inmiddels is.
Onyx
Oh, nog iets!
Typerend is ook dat je dit probleem bij puberteit plaatst ipv in de jongvolwassenen-rubriek 
Onyx
Rolo
Lees je berichtjes eens even terug alsof ze niet van jou zijn.
Je bent bezorgd en baalt dat ie stopt met de studie, maar hij begint wel iets voor zichzelf.... en weer een maar... daar stopt ie niet genoeg uren in.
Hij moet wel voor zichzelf gaan zorgen.... maar nog geen kostgeld... alleen kleding kapper etc, en zelfs dan twijfel je of hij dat kan.
Onyx zegt " hup eruit" en jij " maar waar moet hij dit dan van gaan betalen"
Aan jullie de taak om voor hem te zorgen totdat hij iets zinnigs heeft geleerd zodat ie dat kan... en als hij dat niet wil (niet studeren, niet voltijds werken) dan moet iedereen even wakker gemaakt worden, anders blijft hij zo onverschillig.
Niet meer verder leren zou moeten betekenen dat hij genoeg heeft geleerd om voor zichzelf te kunnen zorgen. Kan dat niet??? Dan zit er ergens toch een foutje...
(begrijp het verder wel hoor... het blijven pubers...)
Verder in deeltijd?
Misschien kun je hem er van overtuigen om de opleiding af te maken in deeltijd? HBO small business en retail management is wel DE opleiding die je moet hebben als je voor jezelf begint. Je kunt hem op verschillende scholen in deeltijd doen. En zelfs bij de LOI, dan kan hij helemaal zelf bepalen hoeveel tijd hij er in steekt en zijn eigen tijd indelen.
Maar goed, op die leeftijd kun je ze nergens toe dwingen natuurlijk. Dus als hij niet wil dan houdt het op. Maar ik zou deze mogelijkheid wel met hem bespreken.
Inderdaad eruit en het zelf doen
het is als ouder vrijwel onmogelijk om je kind dagelijks over de vloer te hebben, zijn eten, drinken, was etc te verzorgen en tegelijkertijd te boodschap te krijgen dat je je nergens mee mag bemoeien!
WIj hebben op een gegeven moment tegen zoonlief gezegd dat we zoveel van hem houden dat we de relatie graag goed willen houden en dat de consequentie hiervan zou zijn dat hij op kamers ging wonen. En ik kan je vertellen dat de relatie er inderdaad op vooruit is gegaan,. zo nu en dan stoot hij zijn hoofd, maar als er echt iets is komt hij en geven we hem advies. (tot op zekere hoogte, want hij laat ook wel merken als het weer genoeg geweest is) Ik vraag tegenwoordig: wil je spuien, wil je mijn mening of wil je advies. Werkt prima!
Bedenk dat zolang jullie zijn problemen oplossen, de beren van de weg schieten of ze zelfs al van te voren aanwijzen hij ze nooit zelf zal leren kennen of zien.
trouwens; hij kan wel graag met zijn vriendin willen samenwonen, maar als dat om wat voor reden dan ook financieel nog niet kan, dan kan het gewoon nog even niet. Of kan hij pas weg als hij zijn volledige inrichting bij elkaar gespaard heeft?
Beslissing
Iedereen hartelijk dank voor de reacties.
Soms wel lastig op te lezen want je wordt wel even met de neus op de feiten gedrukt. Maar we hebben er wel wat aan gehad. Een en ander zet je aan het denken.
Wij (mijn man en ik) hebben het met elkaar besproken en ik heb hem gevraagd ook dit draadje te lezen. Samen zijn we er over uit dat we ons er niet meer mee moten "bemoeien". Wij zagen dat in eerste instantie niet zo maar door er goed over na te denken en te praten snappen we ook dat onze zoon helemaal stapel dol van ons kan worden. Ook al bedoelen we het goed.
Hij is volwassen en moet zijn eigen gang kunnen gaan. Gisterenavond hebben we dit ook met hem besproken. Hij was erg blij met onze beslissing. Wel hebben we met hem afgesproken dat hij in eerste instantie zelf voor zijn eigen kleding moet gaan zorgen. Hij geeft zelf ook aan dat hij zijn eigen "kosten" wil gaan betalen. Hij heeft ons dan ook gevraagd een lijstje te maken wat wij zoals allemaal voor hem betalen zodat hij weet wat er in de toekomst op hem af zal komen qua kosten.
Ben heel erg trots op hem!
Rolo
Wees ook verschrikkelijk trots op jezelf, op jullie-zelf! Dit is echt een reuzenstap die jullie gemaakt hebben. Heel knap!
De beslissing om het anders aan te gaan pakken is 1 ding, niet terugvallen in het oude, zeer vertrouwde patroon is van een geheel andere orde, vaak. Maar met een goede open comminicatie zullen jullie er vast wel komen.
Succes,
Onyx
Dankjewel
Onyx, dankjewel voor de mooie woorden.
Dit zal ons ook helpen om hem meer los te laten. Eigenlijk weten we het wel maar je wilt zo graag het beste voor ze. Daarin kun je natuurlijk behoorlijk doorslaan. Mijn man is een zo als ze dat zo mooi noemen een "control-freak". Dit hoort ook een beetje bij zijn werk en wil natuurlijk ook thuis (en zeker voor zijn kinderen) alles onder controle hebben. Hij heeft zelf zijn vader jong verloren en heeft het gevoel dat hij er alles aan moet doen om het allemaal in goede banen te leiden voor de kinderen.
Maar goed, we gaan ervoor en ben ervan overtuigd dat het gaat lukken! We zien nu in dat als we hem meer en meer laten gaan het beter voor hem (en ons) is.
Nogmaals: Dank!
Praktische tip
Vergeet bij dat lijstje aan "kostgeld" niet de huur, gas,water, elektra en vele andere huishoudelijke en zakelijke kosten. Je zoon wil graag samenwonen. De kosten zijn dan groter dan kleding en uitgaan.
Het is dè manier om hem te laten inzien dat hij meer/harder zal moeten werken om een redelijk (netto)inkomen te hebben.
Laat hem van zijn inkomsten maar eens de helft reserveren als vaste lasten. Hij kan dan zien wat hij overhoudt voor "leuke dingen." Ik kan in je postings lezen dat je al veel positiever over hem bent. Dat is leuk om te lezen.
Fijn rolo
Da's een mooie stap in de goede richting.
De pinautomaat is geen kopieermachine... voor ieder papiertje moet moeite gedaan worden.
Laat hem ook eens uitrekenen hoe zijn idee van inrichting van een eigen huisje eruit ziet...