schoonouders van je kind

Na een jaar of wat

Ik was in het begin ook nogal verrast dat sommige de schoonouders al uitnodigen op een verjaardag na een enkele maanden verkering. Moet er persoonlijk niet aan denken. Wij houden het hier op minimaal een jaar aangezien de kinders ook nogal eens van partner wisselen. Als ik de aanstaande schoonouders toevallig eerder tegen het lijf loop (bij bijvoorbeeld ophalen of wegbrengen) stel ik me netjes voor maar daar blijft het dan ook bij.

Niet gelijk

Nee, pas na langere tijd. Maar ik kan me voorstellen dat als je in een klein dorp woont je elkaar wel eerder ontmoet omdat je misschien wel gezamenlijke kennissen of zo hebt.
De schoonouders van mijn dochter heb ik ontmoet na de verloving. Toen heeft mijn dochter een ontmoeting gepland. Wat ook gepland moest worden aangezien we in andere landen wonen. Ik heb ze sindsdien gezien bij de bruiloft, bij de doop van hun eerste kind en bij de doop van het tweede kind. Hele leuke mensen overigens maar de afstand is gewoon te groot.
De schoonouders van mijn zoon heb ik ontmoet toen er ook trouw plannen waren en dat was een beetje crisis dus het was geen goede start. Zij wonen niet ver weg dus we komen regelmatig bij elkaar langs. Al zijn we verder geen hele goede vrienden of zo.
De schoonouders van mijn andere zoon ken ik niet omdat de moeder van mijn schoondochter is overleden en de vader geen contact meer heeft. Wel zijn er nog wat verre familieleden. Die heb ik ontmoet toen ze een jaar of wat samen waren bij een gezamenlijke barbecue.

Het is overigens niet zo dat ik het perse vermijd maar in principe pas als de relatie echt serieus is. Maar natuurlijk moet het niet krampachtig worden. Als die mensen hier vlakbij zouden wonen of naar dezelfde kerk zouden gaan als ik dan zou ik ze niet gaan vermijden en ze eerder ontmoeten. Maar tot nog toe ging het meestal om mensen die ver weg wonen en/of uit een cultuur komen waarbij je niet gelijk de ouders bij elke relatie betreft. Ik voel in elk geval niet de behoefte om na 1 of 2 maanden al de ouders van te leren kennen. Maar elke situatie is natuurlijk anders.

'schoonouders'

is wel een wat gewichtige benaming voor ouders van de verkering, als de geliefden een jaar of 15, 16 zijn en een paar maanden met elkaar omgaan.

Je bent (zeker de eerste keren!) benieuwd uit wat voor nest de verkering komt, denk ik. Vandaar die voorstelwoede Als je een een kleine plaats komt, is de kans groot dat je al wat weet, eventueel via via.

In de praktijk zie je 'schoonouders' bij halen/brengen bij een feestje of zo, vluchtig dus. Serieuze kennismaking komt meestal pas als de relatie duurzaam blijkt. En tja, als het toch uitgaat, dan zijn deze mensen een soort kennissen die je niet meer ziet. Al dan niet helaas.

niet meteen

De moeder van de vriend van jongste dochter "kende " ik al een beetje. Zijn zus(je) en broertjes zaten op dezelfde lagere school als mijn 3 jongste. Met zijn vader (ouders gescheiden en hertrouwd) heb ik een ontmoeting gevraagd toen zij mijn dochter mee uitnodigden voor een 3weekse vakantie in Spanje (ze was toen bijna 17 en had al 2 of 3 jaar verkering met hem). Zo ook toen 1 vd zonen met de ouders van zijn vriendin meeging naar Italie. Ouders van andere schoonzoon gezien bij een verhuizing en toen even een praatje gemaakt. Bij geen enkele op elkaars verjaardagen of samen restaurant bezoek. We komen elkaar bij gelegenheid tegen.
Mijn ouders en schoonouders kwamen elkaar wel eens bij ons tegen maar gingen niet bij elkaar op bezoek.

Hier

Mijn zoon had vier maanden een relatie en toen zijn we uit eten geweest met beide gezinnen. Het leek best erg serieus maar het heeft uiteindelijk tien maanden geduurd. Ze zitten nog evenveel met elkaar te kletsen en te gamen en komen ook nog steeds bij elkaar over de vloer, meegegeten en in de herfstvakantie wordt er weer gelogeerd.
De afstand was nog geen 7 km.

Afstandelijk

Hier is het nogal afstandelijk van twee kanten, en dochter en haar vriend vinden dat prima. Ik pas me eigenlijk aan hun wensen aan. De relatie duurt nu geloof ik al twee en een half jaar. Ik heb de schoonouders vijf keer gezien of zo en de vader 1 keer gesproken op dochters verjaardag. Schoonmoeder kwam toen niet mee.

Ach, dochter vindt ze aardig en dat telt.

Vrij snel

Bij een wat serieuzere verkering vrij snel, na een half jaar geloof ik. Ze wilden bij elkaar blijven slapen en omdat ze allebei aan de andere kant van het land wonen wilden we de ouders ontmoeten. Hele leuke mensen. Kan ook niet anders met zo'n leuke dochter.
Helaas is het nu uit, daar heb ik wel verdriet van gehad.

Amper

De eerste 'schoonmoeder' van mijn ene kind kende ik al wat, het is nu al jaren uit maar we hebben nog steeds contact. Het tweede stel 'schoonouders' was qua levensovertuiging en opvoeding zó totaal anders dan wij, we hebben er eigenlijk alleen een keer mee in de clinch gelegen. En nu bij de derde verkering (kind heeft altijd minimaal een jaar verkering tot nu toe) klikt het al niet goed tussen de vriend van kind en zijn ouders. Ik heb een keer koffie gedronken met zijn moeder en dat was best gezellig, maar ik zal haar niet zo gauw zelf uitnodigen, denk ik. Vind ik raar omdat de relatie tussen vriend en zijn ouders niet goed is.

Ligt eraan

Tja ik ga geloof ik toch niet bij de schoonouders van mijn kinderen op bezoek na 1-2 maanden omdat ik vind dat het 'moet'. Dan wordt het wel heel gewichtig allemaal ja.

Heel toevallig hebben wij de schoonmoeder van mijn dochter al vrij snel ontmoet. En we nodigen elkaar uit voor feestjes en zo. Maar meer omdat het gewoon een erg leuk mens is.

Ik vraag me wel eens af hoe dat zal gaan als de andere kinderen verkering krijgen. Nu is natuurlijk toch de toon een beetje gezet bij de eerste 'schoonmoeder'. Zouden we de andere dan ook allemaal moeten uitnodigen op feestjes om geen scheve gezichten te krijgen? Hoe doen de ouders met meer schoonkinderen dat? Trek je één lijn of ga je met iedereen verschillend om?

wanneer noem je ouders van verkering schoonouders?

Ik vind het persoonlijk behoorlijk overdreven om ouders van een puberverkering (17 jaar nu) al schoonouders te noemen. Maar ja, iedereen doet het, en het is wel in één keer duidelijk wie er bedoeld wordt. Wij hoeven geen kennis te maken, we kennen het betreffende gezin al sinds de kleuterschool (zoon en vriendin hebben de hele basisschool bij elkaar in de klas gezeten), en we zitten sinds 6 jaar allemaal in hetzelfde orkest. Dus da's makkelijk. Vriendin is afgelopen week voor het eerst op een etentje bij ons thuis geweest (verjaardag van zoon), waar ook mijn ouders (opa en oma) waren. Zoon is al eens eerder mee geweest naar haar oma.

paar dingen

Ik noemde de ouders van de partner van je kind even voor het gemak schoonouders, omdat de ouders van de partner van je kind zo'n mond vol is en schoonouders een stuk korter is en dezelfde mensen aanduidt.
Verder heb ik dit bij jongvolwassenen geplaatst omdat het mij ging om jongvolwassenen en niet om pubers van pak m beet 14, 15 en 16 jaar. Dat is weer net wat anders.
Dit gezegd hebbend, ik ben blij dat wij niet de enigen zijn die het wat afhouden. Dochter heeft inmiddels een jaar of 2 verkering. We hebben de ouders niet gezien want dochter woont op kamers (sinds een jaar), ouders van vriend wonen 250 km bij ons vandaan, dus spontaan in de supermarkt of zo kom je elkaar niet tegen. Verder zijn zijn ouders gescheiden en is dat nog niet helemaal door iedereen verwerkt dus hen samen ontmoeten zit er vooralsnog niet in. En last but not least, ook al hebben ze al 2 jaar een relatie, ik weet nog steeds niet of hij wel een blijverdje is.
Maar goed, zijn ouders hebben ook geen initiatief genomen, evenals "het stel" zelf. Ik zal in het najaar eens een meeting beleggen of misschien kunnen we eens afspreken in de studentenstad van dochter, op een terras, een restaurant of op haar kamer. Na 2 jaar is dat misschien toch wel eens een keer tijd.
Mijn vriendin vond het in ieder geval heel raar dat wij de ouders van kareltje nog niet hadden gezien, terwijl zij net kennis had gemaakt met de ouders van vriend van hun dochter (even oud als onze dochter), die sinds begin zomervakantie een stel zijn. Maar het is haar eerste vriend en dochter heeft al meer vriendjes gehad, die meestal na een tijdje weer verdwenen. Misschien is dat het verschil.

feestjes en zo

Wij hebben vier kinderen met allemaal een duurzame relatie, er is er zelfs al een tien jaar getrouwd - jong gestart.

Er is één stel schoonouders met wie we aan verjaarsvisites doen, dat is omdat ze het zelf erg op prijs stellen én in hetzelfde dorp wonen. De andere drie stellen stuur ik wel kaartjes bij verjaardagen, we zijn ook weleens op een jubileumfeest geweest. Verder zien we hen nu en dan bij onze kinderen als dat zo uitkomt.

Alle schoonvaders zijn klussers (ook bij hun uitgevlogen kinderen), mijn man niet - anders was er nog een extra contactactiviteit geweest denk ik.

Ik vind het best een bijzonder fenomeen, al die bonusfamilies. Ze zijn allemaal ongeveer van onze leeftijd, zit niet meer dan een jaar of zes tussen de oudste en de jongste, dat is grappig. Nog niemand met pensioen (dat zou vijftien jaar geleden anders zijn geweest, toen mocnten velen er eind vijftig mee stoppen)

Besan

Mijn man is Indisch en hoewel zijn ouders al ruim 60 jaar daar weg zijn, zijn er af en toe van die handige woordjes die je kunt gebruiken waar in het Nederlands geen woord voor is. Zo heten dus de schoonouders van je kind je Besan.
Mijn kinderen van 17 en 18 hebben nog nooit een serieus vriendje gehad, dus geen idee hoe dat zal gaan. Als ze ermee op vakantie gaan zou ik toch wel even kennis willen maken. Mijn ouders en schoonouders sturen elkaar wel een verjaardagskaartje en op jubilea worden ze ook over en weer uit genodigd. Ze wonen ook te ver uit elkaar om bij elkaar op de koffie te gaan ofzo. Maar ik heb de indruk dat mijn ouders met mijn schoonouders een beter contact hebben dan die van mijn zus, terwijl die wel dichter bij elkaar wonen.

Verjaardag

Haha eigenlijk meteen; zoon kreeg verkering op de camping waar zij met haar ouders stond . Zoon woonde toen nog thuis en toen hij een paar maanden later jarig was, nodigde hij zijn schoonouders uit op het feest bij ons thuis. Ze wonen niet in de buurt. Sindsdien zijn we elkaar blijven zien op verjaardagen van zoon en vriendin. Ook gezamelijk geholpen bij het opknappen/inrichten van zoon's flat, waar vriendin later bij in is getrokken. Aardige mensen.

En hier

Dochter van 25 woont al weer twee jaar met haar vriend samen in het buitenland. Haar schoonouders heb ik daarom nog nooit gezien. Ondertussen ben ik best nieuwsgierig wie schoonzoon op de wereld gezet hebben. Enige dat ik nu weet is dat de familie wat gecompliceerder in elkaar zit dan de onze. Geen idee of ik ze ooit zal zien. Het stel is vaker hier dan wij daar. En van een grootscheepse bruiloft zie ik het ook niet komen.

De andere gelieven kennen elkaar al vanaf dat ze bevertjes waren. Die schoonouders kennen we al veel langer van gezicht, van het halen en brengen en de jaarlijkse scoutingbbq. Toen het een jaar aan was hebben zij ons uitgenodigd voor een borrel.

In die familie is zoon zo ingeburgerd dat dementerende schoonoma vroeg hoe het nou met Sjaak en uhhh...Dingetje was.

Halley

Hier zoon bijna 19 en bijna 2 jaar verkering. Toevallig dat moedee van vriendin haar kwam ophalen na vakantie in juni, anders hadden wij elkaar niet gesproken. Op zich vond ik het wwl pretrig om even kennis te maken na 1,5 jaar. Ouders zijn gescheiden en vader heb ik nog nooit gezien. Maar blijkbaar hebben zij ook niet veel haast. Oudste heeft nu 4 maanden, dus bij hem heb ik nog de tijd

En hier....

Ik heb de schoonouders van mijn zoon nooit gesproken...hij ook niet. Zijn vriendin is Chinese, en haar ouders weigeren contact met mijn zoon. Hij is namelijk geen Chinees. Zijn vriendin woont nu samen met mijn zoon, en ze hebben al bijna vijf jaar verkering. En wat schieten haar ouders hier mee op? Niks. Ze hebben nu geen contact meer met hun dochter en als de voortekenen mij niet bedriegen gaan ze ergens in de komende twee jaar ook hun huwelijk missen ...

Inderdaad

Ik vind dat zo jammer als ouders om bijvoorbeeld partnerkeuze hun kind niet meer zien. Ze missen zoveel. Dochter heeft een kennis en zijn vriendin werd, ongepland, jong zwanger en beviel op haar 18e. Ouders vonden partner niks, vonden een zwangere dochter nog veel minder en hebben haar het huis uitgezet. Nou snap ik wel dat je de toekomst van je dochter misschien helemaal anders had gezien maar ze zien dus en dochter niet meer en kleinkind hebben ze nog nooit gezien (is alweer bijna 2). Helaas.

Hailey

Ik kan je het nog sterker vertellen: onze ouders zijn niet op óns huwelijk geweest omdat ik vertikte om mijn zwáger niet uit te nodigen. Mijn zus heeft heel aardig nog wel gezegd dat ze mij er niet op aan zouden kijken als ik daar wel voor zou kiezen, maar ik liet me niet vertellen wie ik niet en wel uit mocht nodigen door mijn vader. De ruzie was bovendien niet de schuld van mijn zwager. Dus zijn mijn ouders weggebleven. Wat mij redelijk gechoqueerd heeft, is dat mijn vader vlak voor we helemaal het contact met elkaar verbraken, jaren daarna alweer, opeens bekende wel tussen de toeschouwers gestaan te hebben. Ik vraag me nog steeds af wáár dan, want zo grootschalig was de groep toeschouwers niet.

Door al het gedoe is de relatie tussen mijn man en mijn ouders ook helemaal om zeep geholpen, dus wilden mijn ouders hem ook niet meer zien. Mijn eerste dochter hebben ze pas op mijn initiatief gezien toen ze al een jaar was en na de geboorte van de jongste zijn ze hier wel op kraamvisite geweest, maar wel toen mijn man naar de gemeente ging om dochter aan te geven. Ze wilden hem niet tegenkomen.

Het is altijd al zo raar geweest. Toen mijn andere zus als bijna volwassene (ik weet even niet te vinden vanaf welke leeftijd je in die tijd volwassen was. Of nog 21 jaar of 18) bij een vriend was blijven slapen, bleef het niet bij 'dat mag je niet meer doen', nee ze werd op straat gezet. Oké ze had kunnen bellen, dat ze niet thuiskwam, maar daarvoor zet je je kind niet op straat, vind ik.

Jeetje Kaaskopje

Wat een heftig verhaal. Dat dat überhaupt nog bestaat/bestond dat mensen zo reageren. Ik ben perplex...

MerelR

Mijn zussen en ik hebben alledrie geen contact meer en ook hun eigen familie heeft het gehad met ze. Triest.

zeker triest!

Je hoeft het niet eens te zijn met de keuzes van je kind, maar dit soort zaken vind ik echt onbegrijpelijk.

Onbegrijpelijk

Dat je zo overtuigd bent van je eigen gelijk dat je de band met je eigen kinderen verbreekt.

En hier

Dochter woont bijna 2 jaar samen, ging wel heel snel samenwonen maar ze zijn beiden dertigers, dus begrijpelijk. Hebben dit jaar samen een huis gekocht. Wij hebben zijn (stief)ouders 1 keer gezien, op een etentje voor een verjaardag bijna een jaar geleden. Wij wonen een uur rijden bij dochter en schoonzoon vandaan, komen er ook niet elke maand. Schoonouders van dochter zijn geen mensen die ik als vrienden zou kiezen, misschien ook omdat schoonzoon een slechte band met hen heeft. Hij komt ook niet vaak thuis. Toen dochter verkering had met een jongen hier in het dorp kende ik de ouders, we maakten wel eens een praatje, maar meer ook niet. Ze was toen ook nog een tiener, dat speelt ook wel mee denk ik.

Ach ja

Ik weet inmiddels niet beter meer. Wat ik nog steeds wel een sneue gedachte vind, is dat ze op hun bijna 87ste eenzaam in een vreemd land zitten (want geëmigreerd) en dat we mogelijk pas veel later via een notaris horen dat een van hen of beiden overleden zijn. Dat kan elk moment aan de orde zijn, gezien hun leeftijd.

gepaste afstand

Ik kom ze wel tegen bij de sportclub waar zoon en zijn vriendin sporten. Zo hebben ze elkaar dus ook ontmoet. Maar verder dan het praatje "langs de lijn" komt het niet. Dat vind ik ook niet nodig: het is de relatie van zoon met meisje, en ik heb mijn eigen vrienden en kennissenkring. Het zijn prima mensen hoor, maar ik vind niet dat wij vrienden moeten worden omdat onze kids verkering hebben. Misschien gebeurt dat op een natuurlijk manier op termijn, maar ik ga dat niet bewust in gang zetten door etentjes met elkaar te organiseren..
Als ik kijk naar mijn ouders en schoonouders: die wonen op 100 km van elkaar, schoonouders zagen een vriendschappelijke relatie wel zitten (hebben niet zoveel vrienden) maar mijn ouders hebben dat echt afgehouden. Achteraf gezien heel verstandig, want het zijn moeilijke mensen en anders had dat ook weer gedoe opgeleverd. Want wat doe je als je ouders en je schoonouders in de clinch liggen met elkaar ? Wat betekent dat voor de relatie van je kinderen ? Dus ik ben absoluut voor gepaste afstand.