Twee oplossingen Woonruimte voor jongeren
Het baart me al langer zorgen dat jongvolwassenen (zonder rijke ouders) moeilijk kunnen starten met wonen. Ondanks werk.
Problemen:
- sociale huurwoningen zijn er te weinig;
- of ze verdienen net teveel;
- huren in de vrije sector is gigantisch duur;
- kopen vraagt een behoorlijk eigen vermogen;
- studieschuld beperkt de koopruimte;
- eis van een stabiel inkomen voor een hypotheek.
Ik zit te denken aan twee oplossingen die het de jongeren wellicht iets gemakkelijker maken:
1. Voor een hypotheekverstrekker kan de woongeschiedenis meetellen. Stel, je woont 3 jaar lang in een huurwoning in de vrije sector en hebt 3 jaar lang de megahuur van 1500,-- betaald, zonder problemen (geen achterstanden). Dan kan een hypotheekverstrekker toch bedenken dat je een hypotheek van bruto 1000-1500 euro ook wel kunt betalen? Netto is dat dan minder. Er kan toch een berekeningsfactor voor worden vastgesteld: zoveel huur betalen betekent zoveel ruimte voor een bruto hypotheek.
2. Ouders nemen de studieschuld over als schuld. Dus niet rekenen als gift, ouders die genoeg geld hebben betalen zoiets elke maand voor hun kind en dan geldt het ook niet als gift. Door de schuld over te nemen kunnen ouders die schuld mogelijk zelf maandelijks aflossen, of omzetten naar hypotheekschuld of.... nou ja, zelf bedenken hoe ze dat (achteraf dus) zo snel mogelijk betalen, binnen dezelfde termijn.
Tsjor
Optie 2
Een schuld die je overneemt is ook een gift, en je hebt er alsnog ouders met vokdoende geld voor nodig.
Huur is iets anders als hypotheek trouwens, je hebt extra lasten en daar wordt met een hypotheek ook rekening gehouden ik heb het eens op stichting eigen huis opgezocht en toen bleek dat je op maandbasis al snel op 150 euro aan onderhoud moet reserveren dat is inclusief vervangen van CV ketel en dat soort dingen.
Huh
Waarom zou ik de studieschuld overnemen? Het kind heeft zelf gestudeerd en plukt daar de vruchten van, en aflossen mag onder ontzettend gunstige voorwaarden.
How about, niet zoveel noten op je zang hebben en net als je ouders beginnen in een studiootje voor veel te veel geld met gekregen meubeltjes. De jeugd van tegenwoordig is veel te verwend, met hun Starbucks en sushi.
Wel eens met Phryne
Hoewel ik wel de studie betaal voor mijn kinderen, juist om de redenen die Tsjor noemt.
Maar ik denk wel dat kinderen met hun Samsung S8 of IphoneX een beetje een verkeerd beeld krijgen van de maatschappij.
Wij zijn begonnen op twee kamertjes in een compleet huis. Mijn zus is via antikraak begonnen. Niet iedereen heeft op zijn 25e een compleet huis tot zijn beschikking.
Ergens een hokje huren en flink sparen is ook een optie hè.
Nou optie 2
vind ik wel een ingewikkelde.
Ofwel je kon als ouders toch al de studie van je kinderen betalen en dan is dat prima. Wij betalen ook zoveel mogelijk mee. Maar als je achteraf die schuld wilt afbetalen, waarom deed je het dan al niet meteen? Want als je nu geld hebt om de schuld af te betalen, had je dan eerder geen geld om meer mee te betalen. Of bedoel je dat je als ouders de komende jaren maandelijks een bedrag aflost? Dan kom ik weer terug bij wat ik al zei: als je nu dat bedrag maandelijks kunt missen, had je dat toen niet ook al om in de steken?
Maar ja, wij hebben ook pas een aantal jaar geleden de studieschuld van mijn man afbetaald en waarom zouden we meteen de schuld van de kinderen overnemen, nu we blij zijn dat we schuldenvrij zijn?
Ik voel meer voor optie 1: neem bij het verstrekken van een hypotheek ook het betalingsgedrag bij huren mee. Als men een enorm bedrag aan huur kan opbrengen zonder betalingen te missen, zou je denken dat dit bij een lager bedrag aan hypotheek + reserveringen voor onderhoud ook zou moeten lukken.
Aagje
Commercieel proces
Tsjor, je benadert het alsof wij er met zijn allen iets aan zouden kunnen doen door het met zijn allen eens te worden over nieuwe afspraken. Daarmee ga je voorbij aan het feit dat het niet om een democratisch proces gaat, maar om een commercieel proces.
Høe groot het woningtekort ook is en hoe onbetaalbaar de huren ook zijn, er is ondertussen geen enorme dakloosheid en de huren die gevraagd worden (vrije markt) worden betaald.
Er is voor aanbieders geen reden om tegemoet te komen aan de vraag van jongeren.
Voorzover politiek zich erin mengt, is er ook daar helemaal geen belangstelling voor de vraag die er is. Ik las laatst ergens dat uit onderzoek bleek dat zo goedkoop mogelijk wonen voor de meeste mensen (ook die met een goede baan) de hoogste prioriteit heeft. Voor overheid en bouwpartners samen speelt de prijs nauwelijks een rol. Die leven altijd nog in de veronderstelling dat mensen voor een beetje meer ruimte, een beetje meer luxe of de juiste locatie, graag extra geld neerleggen.
Dus wordt er nog steeds duur gebouwd of verbouwd en dat zelfs met het doel mensen met die wens naar de stad of wijk toe te lokken.
In werkelijkheid is het niet die wens, maar natuurlijk de schaarste die maakt dat mensen betalen. Er is geen keuze. Er is niks anders.
Los daarvan bij 1: Als het aan hypotheekverstrekkers alleen ligt, dan verstrekken ze bijna onbeperkt hypotheken, die ze dan in een soort beleggingspool (betaalt de klant wel/betaalt de klant niet) herverzekeren.
Uit dat gedrag komt de bankencrisis van 2008 voort.
Wat je voorstelt is sindsdien verboden en dat is maar goed ook. Kan betalen of heb kunnen betalen de afgelopen drie jaar is biedt te weinig zekerheid voor de komende 30 jaar (duur hypotheek) en betekent vooral ook niks als het economisch een beetje anders gaat (baanverlies of rentestijging).
Bij 2: Ik snap daar iets niet met gift en schuld. Ben je bang voor belastingheffing op giften? Het lijkt me ook een verwarrende omweg. Als ouders in staat zijn de studieschuld op zich te nemen, dan zijn ze ook in staat om mee te doen met die hypotheek. Ik denk dat dat nog wel eens kan helpen. Samen naar de hypotheekbank en als ouders beloven dat je de eerste x jaar meebetaalt. Daar is vast een hypotheekproduct op te maken. Banken mogen dat zelf en ter plekke doen.
Wat die studieschuld en hypotheken betreft trouwens: ik denk dat hier de wal het schip nog moet gaan keren. Op termijn zal dit neveneffect van de studieschuld, die natuurlijk ook invloed heeft op de huren die mensen kunnen betalen, een dealbreaker blijken te zijn. Er zit straks voor velen niks anders op dan met elkaar woningen te delen, waarna de woningmarkt opnieuw in het slot raakt.
Of...
Je gaat ergens wonen waar het wel goedkoop kan. Dan woon je in een slechte buurt en misschien ver van je werk, maar wel goedkoop!
Zo zijn wij ook begonnen : in een wijk die bekend staat als zeer slecht, maar als je er woont heb je daar minder last van, je wordt dan o derdeel van het geheel.
Nou
Ik heb ook wel het idee dat de meeste mensen wel goedkoop willen wonen, maar dat ze daar dan wel wat luxe en wonen op goeie stand voor terug verwachten. Meer luxe en goeie stand dan dat verhuurders voor dat geld bereid zijn te bieden.
Heb af en tot het genoegen aan te mogen schuiven bij overleggen tussen bewoners en woningcoöperaties en deze discussie valt mij iedere keer weer op.
sinmpele oplossingen
De vergelijking met vroeger gaat om een aantal redenen niet op:
- sociale huurwoningen waren toen gemakkelijker beschikbaar voor lage inkomens en je betaalde de gewone huurverhoging mee en geen huurverhoging al naar gelang je inkomen (wel omhoog, niet naar beneden).
- kosten van een hypotheek mocht je bijlenen.
- studieschuld werd niet meegerekend als je een hypotheek aanvroeg.
Tsjor
Op zich is er m.i. niets mis of i.i.g. niets raars aan het bouwen van dure woningen. Zolang daar vraag naar is en er genoeg mensen zijn die dat kunnen en willen betalen (vraag/aanbod/commercie). En uiteindelijk geldt dat ook voor particulieren huurwoningen.
Ik persoonlijk denk dat hier meer een taak ligt voor de overheid: het bouwen van betaalbare (sociale) huurwoningen. Van ieniemini tot bewoonbaar voor een gezin. En m.i. moeten die woningen zodanig zijn, dat degenen die er in wonen en op een bepaald moment (denk aan jongeren) meer verdienen, er ook vanzelf weer uitgaan voor iets groters (doorstroom) of koop. Dan zijn er natuurlijk gezinnen (of stellen) in sociale (gezins)woningen die altijd op een minimaal inkomen blijven en dus blijven zitten waar ze zitten. Maar daarnaast zijn er natuurlijk zat gezinnen/stellen die op een bepaald moment meer gaan verdienen en dan ook echt wel iets groters/beters willen. Hun woningen komen dan weer vrij. Maar dan moeten er wel genoeg sociale huurwoningen zijn in verschillende prijsklassen.
Blijft er natuurlijk 'scheefwonen' over. Maar dat vind ik een moeilijk punt. Waarom zou je niet als alleenstaande of stel in een 2/3 kamerflat prima kblijven wonen als je niet zoveel om grote woningen geeft en je geld liever aan andere dingen uitgeeft? Hoe dan ook, zullen velen toch echt wel verkassen.
De macht ligt ergens anders
Je kunt er vanalles van vinden maar de macht hierin ligt bij de geldverstrekkers. De banken en verzekeringsmaatschappijen. Zolang zij hun risicopositie eerder willen verkleinen dan vergroten, heb je niks te willen. Heel simpel.
En aangezien de banken een periode lang veel te makkelijk geld hebben uitgeleend, zullen ze nu voorzichtiger, lees strenger, zijn.
Wil je een huis kopen, dan zul je creatief moeten zijn. Sparen levert niks meer op, dus als je iemand weet te vinden met een flink eigen vermogen, misschien wil die wel optreden als hypotheekverstrekker en de rente die wordt betaald ontvangen als beloning?
En locatie
Ik ken een gezin dat op een flatje woonde met 3 slaapkamers, toen er een 3de kind kwam, wilde ze groter wonen in dezelfde woonplaats. Dit bleek onmogelijk binnen de sociale huursector, ze zijn 30km verderop gaan wonen en daar kon het wel: een groot huis met tuin in een prima buurt. Wel verder reizen naar werk en familie, maar je moet ergens kiezen.
Wat betreft studieschuld en hypotheken: dat is wel een probleem ja. Ik vind dat echt heel slecht in deze regeling, vind 'm sowieso slecht, maar nu kunnen jongeren ook slecht aan een hypotheek komen. Evenals dat je niks meer kan meefinancieren. Wij hadden nooit een huis kunnen kopen als dat niet had gekund.
Ik was nog niet klaar
Voor de mensen die met 'vroeger' willen vergelijken.
- kind was meeverzekerd bij de ziektekosten van de ouders;
- ouders kregen kinderbijslag, dubbel als het kind buitenshuis woonde;
- je eerste baantje werd na een jaar meestal een vast contract;
- en de perspectieven op inkomensgroei waren beter.
- als je ziek werd kreeg je zw, als je werkloos werd ww (al snel veel langer dan nu) en als je niet meer kon werken WAO.
Met het perspectief dat je meer ging verdiene, dat er een vorm van sociale zekerheid was bij verlies van arbeid en de studieschuld door inflatie vanzelf minder werd kon je meer risico's nemen.
De bankencrisis en alles wat daarop volgde voor de hypotheken kwam met name doordat banken zelf allerlei varianten gingen aansmeren: aflossingsvrij (voor het hele bedrag), beleggingshypotheek etc.
Ik weet dat de banken commerciële instellingen zijn, die zich geen moer gelegen laten aan het wonen van mensen. Maar op een dag zullen de jongeren van nu veertigers zijn en als ze dan nog niet aan een koophuis kunnen beginnen zal dat ook voor de banken een probleem worden. Met een looptijd van 30 jaar worden de perspectieven daarna snel minder. Zeker als je bedenkt dat tegen die tijd de mensen de studie van hun kinderen moeten bekostigen, moeten sparen voor als ze in de ww terecht komen en moeten sparen voor hun pensioenoverburgging. Ik geef de banken maximaal 20 jaar tijd om iets te bedenken. Hypotheken zijn een behoorlijke bron van inkomsten voor de banken volgens mij: je betaalt je huis in feite drie keer, twee keer is voor de bank.
Tsjor
Achteraf
Op het moment dat de oudste ging studeren had ik nog meer kinderen. Dus ook meer kosten. Bovendien: wat je voor de oudste doet moet je ook voor de anderen doen, vind ik. op dat moment was mijn inkomenspositie onzeker, niet stabiel en niet riant. ik had gewoon het geld niet.
Nu zijn de kinderen uit huis, betaal ik minder voor de hypotheek, heb ik (tijdelijk) een beter inkomen, zijn mijn pensioenperspectieven iets beter, omdat ik toch weer heb kunnen opbouwen en kan ik overzien wat de situatie van alle kinderen is, dus ik kan ook beter afwegen wat ik overneem aan lasten van de kinderen.
Bij mij zou de schuld er nog wel bij kunnen: huis is meer waard dan de hypotheek (bijvoorbeeld), ik heb minder uitgaven, omdat ik alleen ben, dus ik kan mijn eigen inkomen ook beter beheren. met kinderen heb je toch altijd een flink aantal posten onvoorzien, al waren het maar de fietsen die kapot/gestolen enz. zijn.
Maar als ik het zelf zou lenen en zou schenken zou het een schenking zijn. Terwijl het geen schenking was geweest als ik indertijd het geld had kunnen geven aan de kinderen. Dat is krom. Sterker nog: als ik het zou geven en de kinderen zouden er een huis van kopen zou het ook geen schenking zijn. Vreemd.
Dus vandaar: het zou wenselijk zijn als ouders de studieschuld van hun kinderen over zouden kunnen nemen.
Dat zou ook de mogelijkheid bieden, dat kinderen aan hun ouders de schuld zouden terugbetalen (of een deel), al naar gelang onderlinge afspraken. in elk geval is die schuld dan weg bij de kinderen en drukt die niet op hun capaciteit voor een hypotheek.
Studieschuld en huren maakt niets uit, vreemd genoeg. Alleen je jaarinkomen kan daardoor iets verlaagd worden, waardoor je wellicht wel onder de grens van € 36.798.komt en dus in aanmerking voor een sociale huurwoning.
Tsjor
Mirjam
ik kan je grotendeels volgen.
Je zegt: 'Høe groot het woningtekort ook is en hoe onbetaalbaar de huren ook zijn, er is ondertussen geen enorme dakloosheid en de huren die gevraagd worden (vrije markt) worden betaald.'
Je maakt daar zelf twee kanttekeningen bij:
- mensen betalen omdat ze niet anders kunnen. De wachttijd in Amsterdam voor jongeren is 4 jaar (N
. Dus: schrijf je kind in als hij/zij 14 is! Ook buiten Amsterdam is het lastig. Dochter heeft nog geluk gehad met het lotingssysteem, maar dat is dan ook een kansspel.
- mensen gaan samenwonen; dat klinkt aardig en romantisch, maar het betekent dat steeds meer mensen weer gaan inwonen bij ouders, of piepkleine woonruimtes hebben, of kamers delen (jij 's nachts, ik overdag). Nou ja, van die toestanden dus.
Ouders mee laten betalen aan de hypotheek, en dat de bank op basis daarvan een hypotheek verstrekt is ook een optie.
Het is geen democratisch proces, maar commercieel gezien zijn er bij banken, woningbouwverenigingen en zelfs bij de overheid belangen. En ouders en kinderen hebben belangen. Soms zijn die niet eens tegenstrijdig. Behalve dan als je een regering hebt die denkt dat schulden maken de beste manier is om economische vooruitgang te bewerkstelligen (er is ergens zo'n theorie, ik denk dat Rutte dat wel weet).
Tsjor
Wensen bijstellen
Het is ook belangrijk om je wensen bij te stellen aan je mogelijkheden. Een huis kopen als je net bent afgestudeerd is een luxe. Dat kan echt niet iedereen. Je kan ook eerst gewoon een aantal jaar als werkende jongere een huis delen met andere werkende jongeren (in de grote steden al heel normaal), daarna misschien een studio/kleine flat huren, misschien daarna nog een wat grotere en uiteindelijk een huis kopen. Ja, dan ben je misschien wel 10-15 jaar verder maar is dat erg? Je kan ook andere keuzes maken. Er zijn stukken in Nederland waar je een stuk makkelijker aan een huurhuis komt. Daar is dan wel hogere werkeloosheid. Dus dat kan lastig zijn. Tegelijk hoor ik eigenlijk ook nooit van jongeren dat ze gericht naar werk gaan zoeken in goedkopere meer afgelegen regio's. Om andere redenen (familie, vrienden) willen veel mensen liever niet verhuizen. Dat snap ik prima maar dan beperk je de mogelijkheden op gebied van wonen meer. Niet erg want we maken daarin allemaal onze eigen keuzes.
Het hangt ook af van welk belang je hecht aan een eigen woning. Sommige mensen hebben er geen enkel probleem mee om wat later een eigen huis te kopen en willen in tussentijd ook genieten van reizen en leuke dingen doen. Andere mensen vinden het belangrijker om zo vlug mogelijk een eigen thuisbasis te hebben en zullen alles op alles zetten om te sparen en een huis te vinden. Er is geen juiste keuze op dat gebied. Het hangt af van je eigen wensen.
Ik ken jongeren die een aantal jaar bij hun ouders hebben gewoond en elke cent hebben gespaard en daardoor een lagere hypotheek nodig hadden. Ik ken ook jongeren die wel een flat huren en ook genieten van het leven. Die kopen veel later een huis. Is allemaal prima.
Toen mijn eerste man en ik een bepaalde hoeveelheid spaargeld nodig hadden om goedkopere een huis te kunnen kopen omdat we geen hoge hypotheek kregen hebben we besloten om zo vlug mogelijk dat bedrag bij een te brengen. We hebben een zolderkamertje gehuurd waar we konden wonen en we hadden allebei 2 banen. Dat we op een kleine kamer woonden met z'n tweeën maakte niks uit want we waren er toch nooit. Tijd om geld uit te geven hadden we ook weinig (al gingen we op onze vrije dag heus wel eens uit eten of wat leuks doen). Binnen 18 maanden hadden we een flink bedrag bijeen. Zelfs met niet al te hoge lonen (mijn eerste baan verdiende redelijk, mijn tweede baan was minimum loon) kun je best veel sparen als je veel uren werkt en weinig uitgeeft.
Woningnood is van alle tijden
Ik heb wat gegoogeld en woningnood zowel kwalitatief als kwantitatief bestaat al minstens een eeuw.
Mijn ouders zijn ingetrokken bij een zus die zelf al een gezin had tot ze aan de beurt waren voor een woning. Dat was na de oorlog tot in de jaren 70 niet raar. In de jaren 80 had je geen woning geen kroning.
Man en ik zitten er nu luxe bij. Maar tot ons 24e/27e woonden we bij een hospita. Man had namelijk eerder gewerkt en is toen pas gaan studeren, waardoor hij pas laat klaar was. Man is gaan solliciteren en heeft een baan geaccepteerd op 4 uur dagelijks reizen van zijn familie en vrienden.
We kregen eerst een sociale huurwoning. Eerste huis hebben we ingericht met krijgertjes. Toen hard gespaard zodat we de kk voor ons eerste huis konden betalen. 8 jaar later wilde man toch graag terug naar zijn oude regio. Dus we hebben toen allebei lange tijd meer dan 4 uur per dag gereisd naar een nieuwe baan tot we een huis konden vinden. Toen waren we begin 30 en hadden we al een peuter.
Dat is allemaal geen drama. Zo hebben we het ook nooit gevoeld. Als je iets heel graag wil, dan moet je soms iets doen of laten wat je liever anders zag. En soms betekent dat je dan ergens langer op moet wachten. Uitgestelde behoeftebevrediging
0ns kind wil heel graag zsm een zelfstandig appartementje. De wachttijd daarvoor in onze stad is een jaar of 5. Dus mijn advies: zodra je 18 bent inschrijven en dan geduld hebben. Op kamers kan wel eerder. Maar blijkbaar zijn wij als ouders toch best wel acceptabel want die optie wordt afgewezen 
.
Vroeger
Ik heb ook vroeger geleefd, dus ik weet er alles van.
Tsjor
Leren van vroeger
Tsjor, uit vroeger blijkt dat woningnood zich niet oplost bij de gratie van de overheid, maar bij de gratie van economische vooruitgang.
Dat belooft wat
Want er is nu vooral achteruitgang voor de jongeren, in vergelijking met vroeger.
Tsjor
Nog vroegerder
is de woningnood vooral opgelost door kerken, bedrijven en politieke partijen. De organisaties die nu verscholen zitten in de woningbouwverenigingen. woningbouwverenigingen is een typisch Nederlands product van enerzijds overheid en anderzijds maatschappelijk eigen initiatief. Dat ging goed, totdat ze zich mochten gaan gedragen als grootkapitaalbezitters; en er vervolgens weer allerlei maatregelen kwamen om dat aan banden te leggen; waardoor de woningbouwverenigingen zichzelf nu in de vingers snijden als ze nog sociale huurwoningen bouwen.
Dat zijn dan allemaal weer politieke beslissingen geweest.
Tsjor
Hulp van de ouders
Ken je trouwens het fenomeen “familiebank”
Onze zoon en zijn vrouw hebben hun huis voor een deel zo gefinancierd.
Onze dochter en haar man hebben in Engeland iets met zijn ouders georganiseerd wat daar binnen de regels past.
https://www.berekenhet.nl/hypotheek-en-wonen/familiebank-hypotheek.html
Onbekend
Maar goede tip.
Of het fenomeen 'huurkoop': dan huur je, maar de huur is tegelijkertijd ook aanbetaling voor de koop. Schijnt in Duitsland of België vaker voor te komen dan in Nederland.
Tsjor
Verschil
Ik werd geprikkeld om hierover na te denken, omdat de verschillen zo groot zijn. Zoon woont en werkt in Amsterdam (kan ergens anders) vriendin ook (kan niet ergens anders). Vriendin wordt op korte termijn uit kamer gezet (geen eigen schuld). Zoon woont in 1-persoons studio, vriendin erbij is onmogelijk.
Nu kunnen ze een woning huren, particulier, toevallig, meevaller, voor 1250,--: woonkamer, keuken, grote en kleine slaapkamer, geen berging.
Eenzelfde grootte staat te koop voor 170.000. Dan ben je bijna 900,-- per maand kwijt.
1250 huur kan wel, 900 koop kan niet.
Nou ja, dat probeer ik dan te snappen, welke regels bepalen dat en wat kan er anders.
Tsjor
Niet altijd
Een vriend van mij huurt voor iets meer dan 1000 euro per maand. Minimaal vereist inkomen 4000 bruto bij een inkomen en 5000 bruto bij twee inkomens. Wat heel onlogisch is omdat je met 2 x 2500 netto veel meer hebt.
Veel starters halen dat echter niet, maar komen niet in sociale huur, en kopen is lastig op twee jaarcontracten. Met een beetje goed zoeken, creativiteit en verlagen van je eisen lukt het vaak wel.
Dat zou zomaar kunnen omdat..
Ik vermoed dat de huur te hoog is.
Je zoon en zijn vriendin kunnen die woning huren en vervolgens een huurprijscheck laten doen door de huurcommissie https://www.huurcommissie.nl/onderwerpen/huurprijs-en-punten/huurprijscheck-en-puntentelling/
Waarschijnlijk is de huur te hoog (dat is bij veel vrije sectorwoning zo).
Als de huur te hoog is, dan stelt de huurcommissie de prijs bij.
Er zit wel een nadeel aan: sinds vorig jaar zijn 1e huurcontracten meestal tijdelijk. Als je op deze manier een huurverlaging voor elkaar krijgt, dan weet je natuurlijk zeker dat het contract niet verlengd wordt.
Maar ja, ze hebben dan wel tijd om te sparen. Misschien kunnen ze dan wel die woning huren.
Phryne
De overige uitgaven bij 2x2500 zijn ook hoger dan bij 1x4000 maar dat zul je toch zeker zelf wel begrijpen?
Triva
Het gaat om de inkomens, niet het aantal bewoners. Als een persoon 4000 verdient en de ander 0 is het ook goed.
Tsjor
“Eenzelfde grootte staat te koop voor 170.000. Dan ben je bijna 900,-- per maand kwijt.
1250 huur kan wel, 900 koop kan niet.
Nou ja, dat probeer ik dan te snappen, welke regels bepalen dat en wat kan er anders.“
Dat probleem heb ik hier ook al n paar jaar geleden proberen uit te leggen. Voor mij had en heeft t verstrekkende gevolgen gehad. Toen werd ik hier niet begrepen en niet zo positief weggezet. Snap je mijn verhaal nu? Bij mij was t verschil nog groter....
Hoe vervelend ik t ook vind voor je zoon, hij komt niet in de daklozenopvang. En dit zijn situaties waar je als ouders voor kunt sparen en een aanbetaling op een huis kunt doen. Meetekenen was iets wat banken vroeger nog accepteerden, maar nu helaas niet meer. Was in mijn situatie ook n oplossing geweest: mijn ouders hebben t huis vrij. Toch deed de bank t niet. Ze wilde liever n excecutie verkoop dan mee laten tekenen....
Anti kraak of bij familie geld lenen. Dat zou n oplossing kunnen zijn.
Verschil koop en huur
Als je koopt dan ben je zelf verantwoordelijk voor het onderhoud. Je moet ook de WOZ betalen voor het eigendomsdeel. Je moet ook reserve hebben om bij een rentestijging te kunnen blijven betalen. Je moet ook de opstalverzekering betalen. Je moet ook bet verlies van een baan op kunnen vangen en zelfs gecombineerd met een waardedaling.
De hypotheekverstrekker calculeert al die kosten mee in de acceptatie.
Ik zie hier in de stad altijd snel waar de woningcorporaties woningen uitgepond hebben. Die hebben gemiddeld een zichtbaar slechter onderhoud. Want een verhuurder reserveert bedragen voor het regulier onderhoud terwijl veel particulieren dat beschouwen als een onverwachte kostenpost. Als je het geld dan niet hebt, dan stel je het uit.
Voor je zoon en vriendin: ik weet niet waarom je schoondochter gebonden is aan A'dam maar Vesteda verhuurt hier in Almere appartementen voor 700-800 per maand vlakbij het station. 8 keer per uur vertrekt er een trein naar Amsterdam. De IC staat in 18 minuten op A'dam CS.
Ik moet voor mijn werk vaak ergens in A'dam zijn en het verbaast me altijd dat veel Adamse collega's langer onderweg zijn dan ik. Vanuit IJburg of Noord ben je zomaar een half uur onderweg als je op de Zuidas moet zijn.
Is dat geen oplossing voor je zoon en vriendin?
ZZP
Er is veel vaker, onder jongeren, geen sprake van een vast dienstverband. Dan rekent ook een Vesteda een borg van 3 maanden huur.
https://www.vesteda.com/nl/voor-huurders/algemeen/faq-algemeen/faq-criteria.aspx
Kortom: het is eerst sparen, bufferen, en dan pas komt er een kans. Of ouders leggen bij. Ook de hypotheekregels zijn in die zin veranderd.
https://www.nhp.nl/hypotheken/informatie/huis-kopen/huis-kopen-zonder-eigen-geld