Vreemd gedrag
Pff... dit is m'n eerste post en ik moet best even een drempel over. Maar ik vind het toch fijn dat ik het hier op tafel kan leggen.
Onze nog thuiswonende zoon (net 21) heeft sinds 4 maanden zijn eerste vriendin. Ze is een paar jaar ouder en woont al jaren op zichzelf. Wij zijn heel benieuwd naar zijn vriendin, maar we hebben haar nog steeds niet gezien. We hebben al vaak gevraagd en uitgenodigd (via zoon), maar het gebeurt niet. Als we zoon vragen waarom niet, dan antwoordt hij, dat komt nog wel een keer....
Nu denk ik dat ik weet waarom. Het zal waarschijnlijk om dezelfde reden zijn als dat zoon zijn vrienden nooit mee naar huis neemt. Hij vind namelijk dat mijn man (zijn vader) nogal raar kan doen. En dat klopt soms ook, alleen ziet mijn man dat heel anders. Ergens denk ik dus dat zoon zich schaamt voor vader. Mijn man heeft inderdaad wat autistische trekjes, maar is verder een hartstikke goede vader en mens. Hij kan alleen soms wat overdrijven in zijn gedrag. Ooit heeft zoon eens tegen mij gezegd dat zijn vader de reden is dat hij zijn vrienden liever niet mee neemt.
Ik heb zelf een goede relatie met mijn zoon, maar met zijn vader klikt het dus wat minder. Voorbeeld: op nieuwjaarsdag komt hij binnen en wenst zijn vader niet eens een gelukkig nieuwjaar. Wat mij betreft hoort dat gewoon, kwestie van fatsoen, maar nu heeft mijn man helemaal de balen. En dat snap ik ook.
Waar moet ik beginnen om hier verder mee te komen? Of is het normaal dat zoon zijn vriendin niet meeneemt?
Is het een optie om...
is het een idee om iets anders te bedenken om elkaar te ontmoeten, dan bij jullie thuis?
Bijvoorbeeld door gezamelijk uit eten te gaan, gewoon in een eetcafé, redelijk ongedwongen?
Ik zeg dit omdat mijn vriend destijds ook niet graag wilde dat ik bij zijn ouders thuis zou komen (dit had overigens een andere reden), en toen had hij dit bedacht.
Ik kan me overigens voorstellen dat ze liever bij vriendin thuis zitten 
, maar na 4 maanden kan ik me ook voorstellen dat jullie haar eens willen ontmoeten.
Ik had/heb trouwens daarbij ook een vader die een beetje raar is en waar ik me voor schaamde. Ik waarschuwde mijn vriendjes dan ook voor ik ze mee naar huis nam, dat ze mijn vader niet te serieus moesten nemen omdat hij nog wel eens raar kon doen 
.
is het een optie
dat je zoon zijn vriendin eerst uitnodigt bij jullie thuis op een moment dat je man er niet is? En de keer erna als je man ook thuis is? Het kan ook zijn dat je zoon het gewoon fijner vindt om bij haar te zitten omdat zij al op zichzelf woont. Heeft hij al kennisgemaakt met haar ouders overigens?
Voorbeeld
Wat noem je raar gedrag?
Bedankt...
...voor de goede tips tot nu toe.
Ik merk dat het een “issue” wordt en dat zal het voor zoon ook niet makkelijker maken. Dan wordt het zo belangrijk. Ik denk dat hij het gevoel heeft dat zijn vriendin wordt beoordeeld, mijn man is nogal een flapuit, en niet altijd even tactisch. Mijn zoon wordt daar heel onzeker van, eigenlijk vertrouwt hij zijn vader niet op een bepaalde manier.
Misschien moet ik eerst maar eens met zoon praten. Ik denk dat hij mij alleen meer zal vertellen. Maar stel nou dat hij toegeeft dat zijn vader de reden is dat hij zo terughoudend is met zijn vrienden/vriendin, wat doe ik dan met die informatie? Ik kan dingen die mij in vertrouwen verteld zijn niet doorspelen aan mijn man vind ik.
@Kaaskopje: misschien niet handig gekozen titel, maar ik vind het nogal raar dat hij zijn vriendin niet een keer mee naar huis neemt.
@zebra: ouders van haar wonen niet in de buurt, dus nee, daar zijn ze ook nog niet geweest
@misschien: wat een toeval dat jij ook uit zo n situatie komt.
Verschillende opties
Het kan natuurlijk dat je zoon zich schaamt voor zijn vader, welke puber schaamt zich nou niet voor zijn/haar ouders? Ook al is je zoon inmiddels geen puber meer, dat gevoel kan best nog lang aanhouden, weet ik uit ervaring (heb ook een vader met nogal opvallend gedrag zeg maar. Wel prettig gestoord hoor, maar iedereen wist altijd precies wie mijn vader was, andere ouders vielen stukken minder op).
Maar als je zoon het gevoel heeft dat zijn vriendin beoordeeld zal worden, en hij gaat er dan blijkbaar vanuit dat dat geen positief oordeel wordt, is dat natuurlijk wat anders, dat is niet prettig.
Je kunt het daar met je zoon over hebben. Bespreken wat er voor scenario's denkbaar zijn. En hoe hij daarop kan reageren. Misschien met zijn vader een codewoord afspreken. Of hij bespreekt met zijn vriendin hoe zijn vader kan zijn, zoals Misschien ook deed. En ik ook trouwens 
.
En het kan ook gewoon zijn dat hij het zelf niet zo belangrijk vindt. Ik weet van mijn broer dat we meestal pas wisten dat hij een vriendin had als het alweer uit was na een paar maanden. Tja, daar vonden mijn ouders natuurlijk wel wat van, maar het is zijn vriendin, zijn leven. Pas bij de eerste echt serieuze relatie kwam de dame in kwestie over de vloer. Misschien wil je zoon zelf wat meer 'vaste grond onder de voeten' in deze relatie, voor hij haar meeneemt. En heeft het dus niet zoveel met zijn vader te maken.
Je hebt haar al nadrukkelijk uitgenodigd (via hem) begrijp ik, dan is het vrijblijvende er al wel vanaf natuurlijk. Ik had denk ik gekozen voor een meer neutrale uitnodiging: Joh, zoon, ik ben best nieuwsgierig naar Vriendin, als ze in de buurt is, komen jullie dan een keertje koffie drinken? Maar voor nu denk ik dat je het beter los kunt laten. Het komt inderdaad vanzelf wel een keer...
harmony
Kaaskopje vraagt niet naar het vreemde gedrag van je zoon maar naar het rare gedrag van je man. Wat doet jouw man raar wat blijkbaar ook jou opvalt?
Klopt
Haar ouders?
Zijn ze al wel bij haar ouders geweest om kennis te maken?
Als dat niet het geval is, hoeft het niet perse aan jouw man te liggen maar zal er wellicht een andere reden zijn.
Zou het kunnen...
dat die vriendin gewoon niet weet dat hij nog thuis woont?
Vier maanden is nog niet zolang. Ik kan me voorstellen dat Kennismaking met Wederzijdse Ouders dan nog niet op het programma staat.
Het neerbuigende gedrag van je zoon tegenover zijn vader zou ik een groter probleem vinden.
Fijn
Ik waardeer jullie reacties heel erg. Dank !!!
Even een paar vragen beantwoorden.
@Kenfan: vriendin weet absoluut dat zoonlief nog thuis woont. En je hebt helemaal gelijk wat betreft houding richting vader. Ga ik zeker met hem bespreken.
@Kaaskopje: de vraag over raar gedrag. Ik dacht inderdaad dat het over raar gedrag van zoon ging. Maar je bedoelt van paps. Voorbeeld: Mijn man kan extreem uitbundig zijn. Een vriend van zoon die eens aan de deur kwam, werd door mijn man bijna naar binnen gesleurd (fig. dan he) en MOEST wat te drinken nemen. Je wordt dan compleet overrompeld, hij wil te erg zijn best doen om gastvrij te zijn. Dat komt dan raar over. Hij bedoelt het overigens heel goed. Het lastige daarbij is wel, dat hij feedback van mij daarover moeilijk wil aannemen. Hij vindt het immers normaal (zo ben ik). Zoals eerder gezegd, hij heeft wat autistische trekjes. Gek genoeg neemt hij het commentaar van onze dochter (18) veel beter op.
Ook begrijp ik van een aantal van jullie dat ik het feit dat hij niet langskomt met zijn vriendin, gewoon even moet laten. Inderdaad is mijn zoon best introvert en op zichzelf, dus misschien vindt hij het nog niet nodig en klinkt kennismaken te definitief/serieus.
Harstikke goede vader en mens.
Dat zijn jou woorden over je man.
Wat mij zorgen zou baren is dat jullie zoon niet het fatsoen kan opbrengen om zijn vader een gelukkig nieuwjaar te wensen. Je man baalt daarvan en terecht. Hij wordt gewoon genegeerd door zijn zoon.
Als ik eerlijk ben zie ik liever je iets té enthousiaste echtgenoot qua gedrag dan je zoon.
Best onbeschoft om je vader zo te negeren.
Harmony
Ik weet niet of jij wel eens érnstige gesprekken met je zoon voert? Over het leven, over hoe ons gedrag is, hoe we over anderen denken, hoe dat in verhouding staat tot ons eigen gezin, over de vrienden, gebeurt er wel eens iets wat je minder geslaagd vindt? Dat soort onderwerpen. Niet ieder kind staat daar voor open, maar het kan de moeite waard zijn het te proberen. Het lijkt mij in jouw geval een goed moment om zo'n boom met je zoon op te zetten. Een gesprek tijdens een gezamenlijke bezigheid is handiger dan er plechtig voor gaan zitten. Je zoon zal het niet aandurven om zomaar openhartig over zijn vader en moeder te praten, maar als jij de voorzet geeft, is die hobbel weg. Hopelijk wordt op die manier het een en ander duidelijk.
Stel dat hij daar niet voor openstaat, dan zou je plan B kunnen proberen. Zeg dan gewoon een keer tegen je zoon, dat hij eerlijk mag zijn tegen zijn vriendin. "mijn vader is erg uitbundig, sociaal niet zo handig... hij valt best mee, maar ik kan me voorstellen dat je denkt 'wat overkomt me nu?'". Een gewaarschuwd mens telt voor twee, het kan dan vooral meevallen denk ik.
Ik ben met mijn voorgangers eens dat in zo'n gesprek het gedrag van je zoon ook besproken moet worden. Ik til helemaal niet zo aan allerlei plichtplegingen, maar feliciteren, de beste wensen voor het nieuwe jaar, dat soort zaken, die hoor je gewoon te doen. Als je dat niet eens voor je eigen vader op kunt brengen... nee, dat is niet best. Hoe kan hij een vriendin knap bij jullie introduceren, als hij zelf de fatsoensregels niet eens respecteert. Het is nooit te laat om te leren, dus vertel hem maar dat dit niet goed is.
Samengevat: zoon legt uit hoe zijn vader is aan vriendin, zoon weet na jullie gesprek dat hij je man en jou normaal moet feliciteren, of gelukkig Nieuwjaar wensen en tot slot zeg je dat je zijn vriendin graag wilt ontmoeten. Niet te ingewikkeld maken, gewoon of ze komt eten en wat ze lekker vindt. Vraag je dochter er dan ook te zijn, zodat zij op haar nuchtere dochter-eigen wijze haar vader af en toe een por kan geven als hij het weer te dol maakt.
Grappig genoeg is de vriend van mijn jongste dochter ook jonger. ik weet het niet meer precies, maar ik meen twee jaar. Het heeft best lang geduurd voor wij hem zagen. Ze wonen allebei in een stad op een uur rijden bij ons vandaan, dus dan komt het er sowieso al minder van. Ze zijn al een paar keer samen op vakantie geweest, toen heb ik hem wel even meegemaakt. Hier slapen en weer weg, dus dat was niet echt 'visite', maar praktisch. Deze week was hij hier dan eindelijk echt op visite. Ontzettend gezellig. Maar dat heeft hier dus ook wel even geduurd.
ik herken het wel
het gedrag van de man van Harmony, die van mij kan soms ook zo enthousiast zijn, dan kan alles. Daarentegen kan hij de keer erna juist ontzettend lastig zijn als er vrienden van onze zoon over de vloer komen. Onze zoon weet dat natuurlijk al en zijn vrienden inmiddels ook dus dat neemt al wat druk van de ketel. Er komen hier wel regelmatig vrienden over de vloer hoor, dat moet gewoon kunnen. Ik zou het overigens ook niet accepteren als onze zoon zijn vader geen nieuwjaar zou wensen, dat is iets wat er gewoon bij hoort, kwestie van fatsoen. Overigens wordt mijn man ook op zijn gedrag aangesproken als hij een slechte bui heeft en dat afreageert door bot te zijn ons of de vrienden van onze zoon.
even los van de tips
over de opvoeding van je zoon.
Leg je man uit dat zoveel enthousiasme leuk is maar gewoon te veel voor een 'vriendin'. Ik had een schoonmoeder die ook alles uit de kast trok en dat is toch wel lastig als vriendin van... Probeer hem gewoon een beetje te temperen en spreek hem daar op aan. Hij wil toch ook wel dat die vriendin een blijvertje is?
Herkenning
Naast jullie goede tips, vind ik ook de herkenning van sommige dingen fijn om te lezen. Ik word soms weleens misleid door alle mooie plaatjes van de buitenkant bij anderen....
Dus: ik ga een goed moment zoeken om met zoon te praten. En moet daarnaast paps ook aanspreken als hij doorslaat.
Paps die doorslaat.
Je bent al jaren met je man samen en weet zelf of een gesprek hierover zin heeft.
Ik heb iemand in mijn omgeving die door dit soort gesprekken juist nóg vreemder, chaotischer en drukker gaat doen.
"O sorry hoor, sorry hoor!"
Bloednerveus wordt ze ervan om te proberen haar gedrag aan te passen. Voor ons is het ook wel lief en grappig, buitenstaanders kijken wat bevreemd. Jammer dan, we houden van haar.
Oh geen aanname
Leer je zoon van die reclame: wat jij gek vindt kan een ander juist heel leuk vinden.
Mijn schoonzoon is ook "voorbereid" op mijn autistische gelovige ex.
Over het gelovige zat schoonzoon vol vooroordelen. De rest nam hij voor waarheid aan.
Maar wat is hij gek op mijn ex! Hij heeft geen vader meer en op bepaalde vlakken vult mijn ex die rol in.
Die twee klikken, er is vertrouwen en respect, ze lachen samen, ex helpt hem met zijn carrière, we moedigen hem aan om goede keuze te maken op werkgebied, zijn trots op hem en laten dat merken.
Dus neem je zoon volwassen onder handen, praat met je man en laat de vriendin tzt zélf beslissen wat ze van je man vindt of niet. Wie weet krijgen ze een hele leuke band.
no way
Dat ik als midden twintiger met mijn verkering van vier maanden als naar zijn ouders ging. Dat is wat, 16 weekenden, als je elkaar al ieder weekend ziet? En dan al meerdere keren uitgenodigd zijn? Dat zou voor mij echt veel te veel zijn. Het duurde veel langer voor ik de ouders van mijn man even trof.
Verder heel erg eens met Anno. Ik was gewaarschuwd voor mijn schoonvader en vond hem leuk. En dat gelukkig nieuwjaar wensen, wenste jouw man hem wel gelukkig nieuwjaar? En is 21 geen fijne leeftijd om op jezelf te gaan wonen? Dan worden de relaties vaak ook makkelijker.