Zijn dit overdreven huisregels?

tjonge

Je hebt 21 jaar de tijd gehad om op te voeden en nu ga je pas beginnen?

Je hebt de regels niet erg SMART gemaakt overigens. Wat is 'op tijd', wat is 'iets laten horen' en welke dagen moet iemand de hond uitlaten? Wanneer is die twee keer per week? Wat is er mis met afwas op de kamer en wat doen ze met die theedoek? Waarom betaal je zelf de zorgverzekering, dat moet je hun laten doen (al maken ze het maar over aan jou). Wat zijn de inkomsten, studeren ze nog of werken ze al? Waarom haal je die badlakens niet uit de kast maar doe je die in je eigen kast en leg je daar kleinere handdoeken neer? Wat is een wissewasje? Waarom breng je die gewassen en gevouwen kleding niet naar hun kamer, dan ben jij er vanaf (doen wij ook), beter nog : gooi al die gewassen kleding in een wasmand en breng die naar hun kamer en laat ze zelf vouwen.

Hermine,

Ik vind je lijst niet overdreven. En ja, soms schiet de klad erin wat opvoeden betreft. Vooral bij die leeftijd waarbij je van je kind verwacht het zelf ook wel in te zien omdat ze ondertussen oud genoeg zijn.

Vooral het puntje melden bij niet thuis slapen, lijkt mij voor jou persoonlijk erin hakken. Maar dat is nu net dat puntje waar een jongvolwassene zich te oud voor voelt.

Je zoon is toe om op zich zelf te gaan wonen, thuis is geen hotel. I.p.v. huisregels kan je hem tot die tijd beter kookles geven als voorbereiding voor later. Of opdracht en uitleg hoe de wasmachine werkt.
Hou het tot die tijd gezellig voor jezelf.

P.s. De rook en blow regelverbod staat voor mij op 1.

Familieberaad

Regels maakte je toch samen? Tijd voor familieberaad? Alhoewel, hoe lang duurt het nog voordat hij zijn eigen kamer heeft?

Tsjor

Zelf doen

- op tijd laten weten of je mee eet; (terecht)
- iets laten horen als je niet thuis slaapt; (terecht)
- de hond twee dagen per week uitlaten en als je niet kan met je broer of zus ruilen van beurt; (waarom? is het zijn hond?)
- twee keer in de week je was naar beneden in de wasmand doen; (wat dacht je van zijn eigen was doen en anders maar in een lege kast grijpen?)
- je afwas dagelijks mee naar beneden nemen en in de vaatwasser doen; (terecht, op het aanrecht zetten vind ik het minste)
- iedere maand 250 euro kosgeld betalen (wij betalen de zorgverzekering min de toeslag, de tandarts en zijn medicatie) (verlagen en zijn eigen zorgverzekering en medicatie (deels?) laten betalen)
- niet voor ieder wisse wasje een groot badlaken uit de kast halen; (ja irritant, maar verbieden gaat te ver)
- niet iedere dag een schone theedoek mee naar boven nemen; (wat doe je met een theedoek op je slaapkamer??)
- je gewassen en gevouwen kleding mee naar boven nemen en in de kast doen; (ik vind dat terecht, maar mijn man snapt ook niet dat dat normaal is)
- niet blowen en roken in huis; (meer dan terecht)
- niet ongevraagd spullen van andere gebruiken. (terecht)

Zelf doen, is bij ons in de opvoeding een beetje verkeerd gegaan. Dat is geen automatisme geworden voor de dames. Maar sinds ze zelfstandig wonen en gewoond hebben, lijken er toch kleine kwartjes gevallen te zijn. De jongste vindt het nu normaal om haar eigen was te doen, hoewel... het komt nogal eens voor dat ik dan toch de helft nog mag opknappen, het ophangen vooral, maar goed de intentie om het zelf te doen is er wel. Ze maakt haar eigen kamer schoon, verschoont haar eigen bed en brengt dan gelijk een deel van de kastinhoud weer naar beneden (glazen en kommetjes vooral). Dat laatste gaat dus nog niet volledig goed . De hond wordt hier niet uitgelaten door de dochters. Dat is een afspraak die gemaakt is toen de hond er kwam. Het is onze hond. Ik merk af en toe dat ze onze aanpak van de hond overdreven vinden en dat schept bij mij daardoor niet het vertrouwen dat ze zich aan onze aanpak zullen houden. Dus alleen in geval van opperste nood zullen we het vragen en zullen ze het doen.

Afhankelijk van of ze een stageplek vindt komend schooljaar gaat ze door met de opleiding of onderbreekt ze het. Als ze de opleiding onderbreekt moet ze kostgeld betalen. Dat wordt dan 150 euro.

Door omstandigheden betalen wij nog wel het telefoonabonnement van de oudste dochter. Soms help je een kind op zo'n manier, maar ik vind, wijs geworden, wel dat je zelf doen zoveel mogelijk moet stimuleren. Dus ook wat de zorgverzekering betreft.

wasgoed

dat in de badkamer in een wasmand zit wordt gewassen, de rest niet. Min of meer opvouwen doe ik wel, blijft wel staan in de "eigen" wasmand in de badkamer (hele grote badkamer hier). Serviesgoed op kamers let ik niet op, zijn vooral theemokken en heel soms een bord. Voor de rest van je puntjes gaat het hier zonder problemen behalve een maandelijkse bijdrage

Niet overdreven

De regels zijn niet overdreven maar het klinkt inderdaad heel veel als je het zo vlak achter elkaar op papier zet. Maar op zich zijn het logische regels.
Onze thuiswonende volwassen kinderen moeten ook laten weten of ze mee eten (bij de een is de afspraak standaard wel en bij de ander de afspraak standaard niet omdat zij vaak pas laat thuis is).
Mijn dochter doet haar eigen was omdat ze heel precies is. Mijn zoon doet zijn vuile was op een gegeven moment in de wasmand. Geen regels voor wanneer maar als het niet in de wasmand komt dan wordt het niet gewassen. Ze hebben eigen handdoeken en badhandoeken dus wederom ze zijn er zelf verantwoordelijk voor dat die op tijd in de was komen.

Afwas brengen ze inderdaad zelf naar de keuken maar ze hebben niet zoveel op hun kamer want ik het altijd erg afgemoedigd dat ze daar eten en dat zit er blijkbaar nog steeds goed in. Er komt wel eens een glas vandaan maar daar blijft het ook bij. Maar op zich begrijpelijke regel. Iedereenn is verantwoordelijk voor zijn eigen rotzooi. Daarnaast doen ze ook nog wel wat zaken in huis die voor het algemeen belang zijn. Het is hier geen hotel tenslotte. Ze houden ook hun eigen kamer netjes/schoon. We hebben een werkster maar ik heb altijd geweigerd haar de kinderkamers schoon te laten maken. Het is al een luxe dat ze de gezamenlijke vertrekken schoonmaakt.

Blowen en roken mag ook niet in huis. Een stiekem sigaretje in de tuin is vergeven mits ik geen peuken aantref. Maar op dit moment hebben we geen thuiswonende rokende kinderen meer (wel gehad).

Dus ja wij hebben min of meer dezelfde regels. Ik vind het dus niet overdreven. Het is alleen als je het achter elkaar zet dat het veel lijkt.

En de regels worden hier ook niet perse in overleg opgesteld omdat het mijn huis is en als ik iets perse niet wil het dus ook niet gebeurd. Daar ben ik altijd heel duidelijk over geweest.

Regels zijn geen afspraken

En ik vind dat Hermine in haar huis haar regels mag opleggen. Bevalt het de jongeman niet, dan staat het hem vrij op ieder gewenst moment te vertrekken.
Maar, je hoopt natuurlijk dat je in goed overleg en in goede harmonie afspraken kunt maken met elkaar, en dat een ieder zich daaraan houdt.

Ik vind wel ook dat je aan je kind moet kunnen uitleggen waarom je een bepaalde regel instelt. Dat maakt het voor jezelf helder hoe belangrijk iets voor je is, en waarschijnlijk is het dan voor het kind makkelijker zich eraan te houden.

Dus ik zou nog eens kritisch naar je lijstje kijken, met de tips van o.a. Triva ernaast. Dan zet je op een rijtje wat voor jou 'harde eisen' zijn, en je maakt een lijstje met wenselijke afspraken. En je bespreekt samen wat een redelijke vergoeding is. Misschien werkt het voor hem als je dit in een contract vastlegt? Als hij straks een eigen kamer/appartement heeft gelden daar ook regels tenslotte e moet hij ook een contract sluiten.

Succes! Als hij straks de deur echt uit is verlang je nog terug naar deze periode hoor

Hier

Ik deed en doe nog steeds het 'huishouden'. Beter voor mij, want anders irriteer ik me dood, want gebeurt het niet wanneer ik het nodig vind of inderdaad mini wasjes enzo. Niet handig.

Wel:
- eigen kamer bijhouden. En eigen bed verschonen.
- vuile kleding in de wasmand, alleen van daaruit doe ik de was.
- rekening houden met melden van wel of niet mee-eten
- gewassen kleding leg ik in haar kamer
- heel belangrijk: eigen troep opruimen! Niet overal alles in huis neerkwakken en laten liggen....

Hmm

Komen die irritaties niet grotendeels voort uit de ergernis over zijn houding in het algemeen. Ik denk niet dat dat zich in regels vangen laat.

De twee kinderen die nog thuis wonen zijn nooit te beroerd om de vaatwasser uit te ruimen,grote en kleine boodschappen te halen en op te bergen, een was van de waslijn te halen. Of zelf eens te koken Dat maakt irritaties als overvloedig handdoekgebruik of kopjes die op een kamer blijven staan een stuk minder. Daar maak ik geen punt van, die pak ik gewoon mee als ik er toevallig langsloop op weg naar beneden.

Mij zul je niet horen dat die behulpzaamheid aan mijn fabuleuze manier van opvoeden ligt.

Ik had maar een regel: tot je achttiende/schooldiploma MOET je thuis wonen, daarna MAG je thuis blijven wonen, maar wel op voorwaarde dat je je als een volwassen, meedenkende huisgenoot gedraagt: af en toe een handje toesteekt en en vooral geen gemekker meer over het eten.

Een kind ("ik ben helemaal niet kieskeurig, jij kangewoon niet koken) heb ik dan ook erg opgelucht uitgezwaaid. Die opluchting was wederzijds en de relatie knapte zienderogen op. En zelf werd hij ook een stuk verantwoordelijker. Ik herken ook meer van mezelf in hem dan van de jongste twee. Ik was zo blij toen ik op kamers was en zelf kon doen en laten wat ik wilde. Binnen afzienbare tijd komt hij een half jaartje boemerangen, en ik hoop niet dat we in oude patronen hervallen, want zo hoog is mijn irritatiedrempel niet. Ik lees belangstellend mee.

En die theedoek mee naar boven, ja wat doet hij daarmee......misschien een mand verweesde sokken op zijn kamer zetten?

Het is hier (g)een hotel!

Ik zou hem de keuze voorleggen:

Of je woont thuis en gedraagt je als een van de volwassenen in huis.
Daar hoort bij:
Elkaar informeren over aan- en afwezigheid, meehelpen met de huishouding en hierover met elkaar afstemmen. Samen zorgen voor de hond, de was en het eten. Elkaars spullen gebruiken gebeurt in overleg. Maar ook: elkaar de ruimte geven om dingen op je eigen manier te doen. Als hij graag theedoeken op zijn kamer heeft, ok, zorg voor extra theedoeken. Als hij graag grote handdoeken gebruikt voor wissewasjes, tja…. zolang er genoeg in de kast achter blijft en hij meehelpt met de was, geen probleem toch? Zijn eigen kosten betaalt hij voortaan gewoon zelf. Breng logica aan in zijn bijdrage aan het huishoudbudget en geef hem hier inzicht in.

Of je komt en gaat en betaalt per nacht. Geen duur hotel; € 5,= voor het avondeten, € 10,= voor de nacht. Maar wel een hotel met regels. Niet op tijd afmelden voor de nacht, betekent gewoon een nacht betalen. Niet op tijd aanmelden voor het eten, betekent geen eten. (wel duidelijk afspreken hoe laat dat dan is, natuurlijk!) Hij krijgt in de keuken een plank voor zijn eigen spullen en wat ruimte in de koelkast. Uit de ander kasten mag hij alleen iets pakken met toestemming. Dat geldt ook voor spullen van anderen. Keuken, badkamer, wc moeten netjes worden achtergelaten na gebruik. Eigen kamer zelf opruimen,de gebruikte handdoek / theedoek en het serviesgoed worden opgehaald. Hij krijgt elke dag een schone handdoek (en theedoek?) op zijn kamer. Hij mag één dag per week de wasmachine gebruiken (reserveren).

In beide gevallen wordt er niet gerookt / geblowd in en om het huis.

Ik zou erbij zeggen dat ik de voorkeur heb voor optie 1. Omdat we dan normaler met elkaar kunnen blijven omgaan. Optie 2 kan ook, maar dan zou ik er een termijn aan verbinden en verwachten dat hij een ander onderkomen gaat zoeken.

Ik vind het wel betuttelend

en dus niet passend bij de leeftijd.
Ik bedoel, als afspraken zijn ze prima, (dus bij wederzijds goedvinden) maar als regels vind ik sommige niet kunnen.

Ik moei me inmiddels helemaal niet meer over servies op kamers van de pubers. Ik kom er nauwelijks meer en heb er geen last van.
Eentje verzamelt echt flink en eens in de zoveel tijd ruimt ze de enorme bende op haar kamer op en komt dan ook het servies naar beneden.
Wat mij betreft prima:ze kan het op haar eigen manier doen (leert ze ook meer van mi) we hebben geen strijd erover (altijd fijn want al strijd genoeg..) en het scheelt mij ergernis en stress.

Was boeit me ook niet. Ook dat wordt opgespaard en in enorme hoeveelheden naar wasruimte gebracht. Haar probleem, want zo'n was krijg ik niet snel weg dus ze moet wat langer wachten op haar favo kleding.
Hoe ze haar schone kleding verder verwerkt op haar kamer weet ik meestal niet eens, nogmaals, ik kom er niet zo vaak meer.
Dochter is trouwens 14 dus bij een 21 jarige kan ik me er niks meer bij voorstellen.

Verder zou ik vooral zorgen dat als je iets wilt je zorgt dat de last bij hem komt.
Dus niet bemoeien met grote handdoeken bijv, zorg gewoon dat hij zijn eigen handdoeken krijgt en daar moet hij dan mee uitkomen. Wil hij vaker gebruiken moet hij vaker wassen, bijv.
Een schone theedoek zou voor mij geen probleem zijn. Wie weet wat hij er mee doet, misschien gebruikt hij die wel als hij masturbeert, niet mee bemoeien dus.

Maar goed, ik sta ik toch wat anders in dan de meesten hier. Ik zie het niet zo als het huis van mij en mijn partner. Zolang de kinderen erin wonen is het ook hun huis vind ik. En dat is soms aanpassen aan alle kanten.

Op het moment dat er hobbels zijn in het samenleven probeer ik dat altijd samen op te lossen, ipv eenzijdig. Ik doe mijn verhaal en vraag naar hun mening. En dan proberen we tot afspraken te komen waar we ons allemaal in kunen vinden.

Lijkt me zo zonde, om die laatste loodjes samen zo negatief te laten verlopen.

Kenfan

In De Slimste Mens, kwamen de Red Hot Chili Peppers ter sprake, die droegen in het begin witte sokken, nee sorry... 1 sok tijdens het concert. Of ze verweesd waren weet ik niet, misschien hingen hun broertjes ook ergens rond op het podium.

Ik ben meer van het Saar type

Ik kan zo niet direct allerlei regels bedenken.
Heb nog een 18 jarige thuis en een 2 jarige die al 4 jaar op kamers woont maar in de weekenden geregeld aanwezig is.
Belangrijkste “regel” wat mij betreft is vriendelijk zijn voor elkaar. De rest gaat allemaal niet zo heel geregeld. Bemoei me ook niet met hun kamers.
Ik was wat er in de wasmand zit.
Eten hoor ik meestal wel tevoren. Maar daar is niet iets over afgesproken. Net als slapen. Ze melden het wel op tijd meestal.
Ik heb twee dochters, misschien gaat dat automatisch wat soepeler?

Regels

Voornaamste regel hier is dat je niet de oplader van iPhone van een van de huisgenoten ongevraagd pakt.
De andere is verbod op roken en blowen in huis.
Na 23.00 stil zijn buiten, zodat de buren niet half uur mee hoeven te genieten van gesprekken, is ook wel fijn.

Twee jongens, geen regels

Wel gewoonten / afspraken / omgangsvormen. Soms moet je dingen twee keer vragen, of vaker. Soms even uitleggen hoe je het wil. Gaat prima. Vaak moeten we ook zelf het betere voorbeeld geven.
Ze zijn nog maar 12 en 15 trouwens.

huisregels of afspraken?

Hier een 19- en een bijna 17jarige. Een aantal van de 'huisregels' ken ik, een aantal ook niet. Ik zie ze dan ook niet zozeer als regels, maar als afspraken die het samen leven vereenvoudigen. Zo vind ik het fijn dat ze laten weten of ze blijven eten. Dat mag in de familie-app en het liefst voor half 6, want dan kan ik het eten nog aanpassen door alsnog een gehaktbal te splitsen of toch maar een restjesavond te houden, omdat er geen kinderen meer mee-eten.

Elders slapen is vooral voor de oudste nogal eens van toepassing. Ik wil het weten als hij het zelf weet, en het liefst voor ik ga slapen. Ook hier: een appje is voldoende. En als je midden in de nacht besluit om te crashen bij een vriend, ook dan graag een app. Die kan ik lezen als ik ongerust wakker wordt, om daarna gerustgesteld weer te gaan slapen.

Was, vaat, handdoeken en theedoeken: het zal allemaal wel. Ik was wat er in de wasmand ligt. Ieder kind heeft een eigen wasmand op zijn/haar kamer, die ze op mijn verzoek, of als het toch echt te vol wordt, naar beneden brengen. Doe je dat niet: geen schone kleren. Ik zorg dat de kleding gewassen wordt, en dan in een kratje bij de trap ligt. Dat kratje mogen ze dan zelf weer mee naar boven nemen en is meteen ook voor ons dé plek om alles wat van het betreffende kind is in te verzamelen. Schoenen/tas/pet/zonnebril kwijt: kijk maar in het kratje, want waarschijnlijk heb ik het daarin gegooid.

De hond: daarvan vind ik dan weer dat die "van ons" is. Ik vind het fijn als zij hem een keer uitlaten, maar reken er niet op. Wel hebben we afspraken dat ieder kind zijn/haar eigen taak heeft, die ze mogen uitvoeren als ze wel thuis zijn.

Roken en blowen is voor ons zo vanzelfsprekend: dat doen we niet binnen. Ook visite niet, misschien maakt dat verschil? Een soort "dit is een niet roken huis"?

En dan het lastige: andermans spullen afblijven. Lukt best aardig, maar oortjes, opladers en sokken verdwijnen nogal eens in het zwarte gat. Vaak uit een soort gemakzucht "oh oortjes, mooi, die zocht ik nog". We hebben een tijdje gewerkt met washi-tape om te markeren van wie welk oortjes waren, maar eigenlijk werkt het voor het ene kind het beste als het alles opruimt, want dan krijgt de ander de kans niet om het uit gemakzucht mee te graaien

Uit huis

Mijn reactie heeft even geduurd ivm vakantie. Dank voor jullie meningen allemaal. Ik denk dat de schrijvers die concluderen dat hij toe is aan zelfstandig wonen het bij het juiste eind hebben.

Zoon gedraagt zich als een echt galbak en het leuke kind dat ik ooit kende herken ik niet meer. Ik vind dat hij weinig respectvol met ons omgaat en dus is het tijd dat hij uitvliegt.

Het is misschien zo dat ik er teveel bovenop zit. Ik zit sinds nu een jaar thuis omdat ik afgekeurd ben en heb dus het grootste aandeel in de huishouding. Mijn gezondheid is ook de reden dat de kinderen met de hond uitmoeten en de kinderen hun eigen was de trap op moeten meenemen.

Maar goed, oudste gaat binnenkort hopelijk op kamers. Vandaag een behoorlijke aanvaring met jongste (14) gehad. Moeder zijn van pubers is een ondankbare taak. Baby, peuters, kleuters, kleine kinderen het ging me allemaal makkelijk af. Pubers...pfff achter het behang ermee .