Zonen en onderwijs [hbo/mbo]
Ik sla nu al een tijdje de verrichtingen van mijn zonen gaande in het competentiegericht onderwijs (MBO en HBO). En beiden lopen ze erin vast. Vooral de eindeloze reeks woordbestanden maken over competenties, het oeverloos geklets over jezelf. En dan ook nog alles uploaden naar een portfolio. Vandaag strandde zoon weer eens bij zijn zoveelste poging. Geen scan om de bestanden te scannen die geupload moeten worden, screenfoto's maken van beoordelingen die door de eigen opleiding gegeven zijn, zelfgeschreven beoordelingsrapport over zichzelf voor een van de vakken niet meer kunnen vinden en zeker wetend at de docent (die een handtekening erop gezet heeft) geen exemplaar ervan heeft, resultaten die in het computerbestand van de opleiding staan moeten opnieuw en op een andere manier aangetoond worden, want de beoordelaars kunnen niet in het bestand van de student.
En dan heb je nog geen boek gelezen of geen vak geleerd.
Andere zoon verzuipt er ook in, alhoewel die wat gemakkelijker worddocumenten schrijft over zichzelf. Zonder enige animo of interesse, maar puur omdat het moet.
Twee gemotiveerde knapen die echt wel een vak willen leren, heel graag zelfs, ook beiden kwaliteiten hebben, maar ze komen er niet doorheen.
Op de radio analyseert iemand de uitval van veel MBO-studenten: het onderwijs is gefeminiseerd en de straatcultuur is gemasculiniseerd.
Onderwijs gaat over jezelf ontwikkelen, schrijven etc., iets waar meisjes goed in zijn, jongens niet. Op een HBO-lerarenopleiding voor wiskunde is 75% van de studenten meisje. 15 van de twintig, Voor wiskunde. 5 jongens zijn er nog, en 1 ervan staat op het punt om af te haken weet ik. De meisjes hebben hun startkwalificatie al bijna binnen, eindeloos zichzelf bewezen dat ze competent zijn. Alleen de inhoudelijke vakken zelf, daar komen ze niet doorheen. Ze waren ook niet echt goed in wiskunde, zeiden ze, maar ze wilden graag docent worden en dan leek dit wel een leuk vak.
Meisjes zijn in de meerderheid, meisjes verzetten zich tegen de inhoudelijke vakken, de eisen van de inhoudelijke vakken worden naar beneden bijgesteld. Dat gebeurt nu al. Zijn het dan goede docenten? Ik betwijfel het. Leuteren kunnen ze wel.
Bij de opleiding voor onderwijsassistenten startten vier jongens, na een jaar was er nog 1 over. Docent zei, dat de opleiding zich afvroeg wat ze konden doen om het aantrekkelijker te maken voor jongens. Stoppen met die leuterverhalen die ze moeten produceren, zei ik (in iets nettere bewoordingen). Dat kon niet. Dan doe het niet, ga zo door, de toekomst van het onderwijs kun je dan al uittekenen: meisjes voor de klas die vooral weten hoe ze zichzelf kunnen ontwikkelen en presenteren.
Het stoort mij, omdat het mijn zonen zijn, omdat ik hun kwaliteiten zie, hun motivatie, hun inzet en omdat ik zie hoe ze keer op keer gefrustreerd vastlopen in zaken die niets met het vak te maken hebben, niets met vaardigheden of competenties, niets met enige moeilijkheidsgraad van wat dan ook (behalve leuteren). En het stoort me omdat dat straks de toekomst van het onderwijs wordt: alleen maar vrouwen voor de klas, die goed zijn in het ontwikkelen van zichzelf en presentaties verzorgen.
Hoe krijgen jullie je zonen het onderwijs door (MBO/HBO)? Ik weet het niet meer.
Tsjor
Dochter
Ik heb een dochter op het mbo en inderdaad kan zij redelijk uit de voeten met het competentiegericht leren, de portfolio's, enz.. Sterker nog... men valt bijna flauw van haar perfectie en het niveau van het ingeleverde werk. Ik was me niet bewust dat dit voor jongens lastiger is. Er zitten nu meen ik 2 jongens in haar klas. (SPW)
Probleem
Je hebt helemaal gelijk met je zorgen. De feminisering van het onderwijs is een groot probleem, dat nu ook langzaam door begint te dringen bij alle "experts".
Het huidige onderwijs in volledig gericht op meisjes, op samenwerking, plannen maken, maar echt inhoudelijk iets leren ho maar. Bovendien mag er vooral geen sprake zijn van enige mate van competitie of vergelijking, terwijl jongens de motivatie vooral halen uit competitiegedrag.
De PABO is al helemaal gefeminiseerd, met als gevolg dat er zowat geen jongen meer daar aan begint, laat staan afmaakt. Het PABO onderwijs gaat vooral over randzaken en de gemideelde afgestudeerde PABO klant heeft amper nog zelf het niveau qua spelling en wiskunde dat een groep acht kind behoort te hebben.
In het Nederlandse onderwijs wordt al heel lang neergekeken op echte kennis, als je maar iets op kunt zoeken en over kunt typen is het wel ok, spelling is niet belangrijk als je 't maar kunt begrijpen, schattend rekenen wordt belangrijker gevonden dan echt rekenen.
Deze cultuur is al in belangrijke mate doorgedrongen tot het MBO en het HBO en zelfs al op de universiteit.
Gevolg is dat het met de schoolprestatie van de jongens heel snel de verkeerde kant opgaat, iets dat ons nog op zal breken.
Terwijl het toch zo simpel is, als je een vak wilt leren zul je eerst de basis volledig moeten beheersen. Nu is het alsof iedereen een Rembrandt wil zijn, gelijk fantastische schilderijen wil maken, zonder eerst jarenlang geoefend te hebben op schildertechniek, compositiekunde etc. Een goed pianist wordt je door eerst jarenlang toonladders te oefenen, toonsoorten te leren met alle akkoorden, simpele liedjes te spelen en daarna kun je je pas gaan bezig houden met echte muziek en het gevoel wat je daar mee over wilt brengen.
In het huidige onderwijs begint men andersom, met het gevoel dat men in de muziek wil leggen zonder nog een noot te kunnen spelen, les gegeven door leraren die de ene toonsoort niet van de andere kunnen onderscheiden en die de eerste vier maten van für Elise nog niet eens foutloos kunnen spelen.
Het moet kortom altijd maar leuk zijn, maar leren is neit altijd leuk, sterker nog leren en oefenen is soms vervelend en langdradig, maar uiteindelijk wordt je beloond doordat je iets echt beheerst.
Niet alleen zonen
Niet alleen jongens/mannen hebben moeite met deze vorm van onderwijs!
Dat hele competentiegerichte onderwijs is een ramp voor mensen die een hekel hebben aan eindeloos verslagjes schrijven over hetzelfde (en over zichzelf). Ik heb het zelf ervaren toen ik deeltijd-pabo deed. Ik heb meermalen op het punt gestaan het bijltje erbij neer te gooien vanwege dit vreselijke systeem. (Ben uiteindelijk gestopt omdat ik ernstig ziek werd). En dat, terwijl ik het onderwijs zelf heel leuk vond en ik er ook goed in was.
Vakinhoudelijk was het bedroevend slecht. Op de deeltijdopleiding viel het niveau van de studenten zelf wel mee, omdat ze bijna allemaal al een opleiding afgerond hadden toen het onderwijs nog meer op inhoudelijke kennis was ingesteld. Op de dagopleiding was dat helaas niet het geval.
Ook hier
Volgend schooljaar moet er een studie gekozen worden. Samenwerken, probleemgestuurd onderwijs, groepsprojecten e.d. daar krijgt Ze de kriebels van. Daar wordt dus al rekening mee gehouden bij het kiezen van een studie.
Bij onze MBO-er heb ik me ook verbaasd over het "nieuwe" leren. Vooral naar jezelf kijken, je zelf beoordelen, je eigen doelen stellen en verbeterplannen. Waar is het leren gebleven? Stof voorgeschoteld krijgen en leren? Wij balen als een stekker en ben blij te lezen dat we niet de enigste zijn die hier over in zitten.
Nu nog hopen dat het onderwijs inziet dat ze op het verkeerde pad zitten.
Het competent gericht leren is ook zoiets. Opleiding SPW spreek ik dan over. Krijgen ze van de stage-adressen te horen dat ze leerlingen b.v. niet kunnen breien, dan gaat school dat in de studie invoeren (hele korte lijnen dus). De uren per week dat er daadwerkelijk uit het boek(en) werd geleerd was maar minimaal.
Nog een aanvulling: pabo
Als ik rond kijk op de scholen, hoeveel mannelijke leerkrachten er nog zijn, dan is het triest. voornamelijk vrouwen, en dan liefst nog in deeltijd (begrijpelijk).
Ik mis de mannelijke leerkrachten die de jongens beter begrijpen en jongen laten zijn.
Het schiet natuurlijk niet op als jongens al afhaken tijdens de opleiding aan de PABO.
België
Interessante discussie.
Ik ben zelf docent wiskunde aan een Belgische hogeschool (Arteveldehogeschool Gent). Ik geef daar les in de lerarenopleiding (leraren wiskunde voor het voortgezet onderwijs). Een paar maand geleden was hier op het forum een discussie over het verschil tussen Belgische en Nederlandse hogescholen (naar aanleiding van de dochter van Kaaskopje die in België wilde komen studeren). Toen werd het Belgische onderwijssysteem afgebrand; veel te weinig groepswerk, veel te weinig vakoverschrijdend projectwerk, veel te veel klakkeloos memoriseren van nodeloze kennis.
Vorige week was ik op werkbezoek aan hogeschool Windesheim (Zwolle). Daar kreeg ik de indruk dat Nederlandse hogescholen het Belgische onderwijs juist erg hoog ophebben, omwille van de gedegen vakinhoudelijke kennis.
Ik herken het competentieverhaal wel: onze studenten werken gedurende de hele opleiding met een 'groeidossier' (dit is wat jullie een portfolio noemen), we verwachten van onze studenten ook dat ze een reeks competenties bereiken en zinvol reflecteren over hun eigen handelen hoort zeker in dat rijtje thuis. Wij vragen dat onze studenten reflecteren op een concrete manier (welke acties heb ik ondernomen en welke gevolgen hadden die acties?), dus zomaar een beetje lullen is niet de bedoeling (hoewel sommige studenten dat uiteraard ook wel doen 
).
Mijn persoonlijke visie is dat er aan de Belgische hogescholen een goed evenwicht is tussen het verwerven van noodzakelijke competenties en het systematisch aanleren van vakinhoudelijke kennis.
Overigens zitten bij ons in het eerste jaar wiskunde zo'n 90 studenten, waarbij de verdeling jongens/meisjes ongeveer gelijk is.
Ilse
Nou, ik heb hier een dochter,...
die ook helemaal flauw wordt van al het geleuter.
Het schijnt dat competentiegericht onderwijs goed zou kúnnen werken, maar waar? Je hebt vast gelijk dat jongens meer last hebben van al dat gedoe dan meisjes, maar ook bij meisjes gaat er heel veel tijd verloren aan allerlei gedoe.
Leren?
'Vooral naar jezelf kijken, je zelf beoordelen, je eigen doelen stellen en verbeterplannen. Waar is het leren gebleven? Stof voorgeschoteld krijgen en leren? Wij balen als een stekker en ben blij te lezen dat we niet de enigste zijn die hier over in zitten.'
Helemaal mee eens!!!
Ik hoop écht dat we een onderwijsminister krijgen die alle flauwekul overboord gooit en zorgen dat er weer echt gedoceerd wordt, dat studenten iets leren en niet maar wat ronddolen!
Oh ja - o.t.
Mijn oudste zoon heeft zijn afstudeerscriptie ( PABO) geschreven over de feminisering van het onderwijs. Hij staat nu voor het vierde jaar voor de klas - groep 7.
Ben het met je eens
Ik ben het ook met je eens dat vakinhoudelijke kennis soms te veel onderschat wordt. Ik heb geen persoonlijke ervaring met HBO. Misschien is het voor jouw zoons een optie om via propedeuse HBO naar de universiteit te gaan? Daar is men veel vakinhoudelijker bezig. Hoewel ook daar de competenties en portfolios en andere onzin een rol speelt. Niet overigens dat ik competenties onzin vind Maar wel de manier waarop die verweven dienen te worden. Veel gepraat, weinig inhoud.
Maylise
Andrea
Hoewel ik het met je eens ben dat meer mannen voor de klas beter zou zijn vanwege een evenwichtige verdeling en vanwege de beroepswaardering die helaas toch altijd hoger is voor beroepen met veel mannen denk ik niet dat mannen voor de klas voor jongens wat uitmaakt. Dat is in elk geval niet mijn persoonlijke ervaring en ik heb ook nog nooit een onderzoek gelezen waar dit bewezen lijkt te zijn.
Maylise
Ilse
Hebben jullie ook een digitaal portfolio? Dat werkt zo. Student levert wat in, docent beoordeelt. Dat kan op twee manieren. Op papier (geschreven, handtekening erop of iets dergelijks. Of digitaal in het eigen systeem. Mooi, maar uiteindelijk is dat niks,je hebt nog niks gehaald als dat niet in een digitaal portfolio op de goede plek komt te staan, wat dan weer een onderdeel is van een groter geheel en pas als je dat grotere geheel allemaal hebt gedaan, dan pas kun je via een assessment het gaan verzilveren in studiepunten. al die gehelen heb ook nog namen en afkortingen, maar dat onthoud ik niet.
Nu moet dat digitaal portfolio gevuld worden. Daar zijn de volgende hindernissen bij bedacht. 1. het is de verantwoordelijkheid van de student zelf, die moet maar bewijzen dat hij/zij iets gehaald heeft; 2. de docent heeft daar niets meer van, slaat het ook niet op in een database of iets dergelijks; papieren stukken moet je zelf maar gaan uploaden, denk aan suggesties als een scanner of een foto maken van een papiertje; 4. de opleiding kan zelf niet in het systeem waarin de studenten hun cijfers ontvangen, dus dat moet allemaal op een andere manier bewezen worden (zelf een worddocument maken, waarin je schrijft dat je een acht hebt gehaald voor je tentamen, of zoiets.
Zoon heeft het gisteren na een week keihard werken weer opgegeven. Bovendien bedacht hij dat die competenties aan het einde van dit jaar nog een keer terugkomen, dus als hij ze nou allemaal inlevert moet hij over enkele maanden weer al dat soort documentjes gaan maken om te vertellen dat hij gegroeid is, want tsja, een paar maanden stil staan kan natuurlijk niet.
Eén van de problemen die hij hiermee heeft is dat het je dwingt tot een bepaalde mate van liegen, zaken groter en mooier voorstellen dan het in werkelijkheid is. Niks opblazen tot een bestandje met genoeg woorden. hij houdt er niet van, heeft ook gen waardering voor mensen die er wel goed in zijn (bij een echt vak is dat wel zo, als je dan iemand ziet die ergens echt goed in is heb je daar waardering voor.
Als jullie nu gen digitaal portfolio hebben, dan ga ik serieus bespreken of mijn zoond e grens over komt. Hij is goed gemotiveerd, wil heel graag hard werken. In het eerste weekend van zijn HBO-opleiding was hij voor zijn gevoel huiswerk aan het maken. Met rode oortjes. Het was wel veel, vond hij. Hoort erbij, zei ik als moeder. Maar hij had het af. In de week daarop bleek dat hij alles had gemaakt voor het hele semester, was niet de bedoeling. Maar ik bedoel, als ze dat nou gestimuleerd hadden had hij in vier weekenden een heel jaar afgerond.
De overgang naar de universiteit heeft hij ook geprobeerd na zijn propedeuse, maar dat was toch een brug te ver. Bovendien wilde hij toch leraar worden en dan moet je na de universiteit nog een kopjaar doen. Maar hij heeft nog heimwee naar de universiteit. Bijvoorbeeld: om vrijstelling te krijgen moest hij een overzichtje hebben van de vakken die hij had gehaald, maar het systeem was voor hem als oud-student al gesloten. en mailtje naar één persoon en hij krijgt handgeschreven een briefje terug, waarin alle studieresultaten staan! Zo hé, dat kan op een universiteit. Is toch een klasse hoger, handgeschreven nog wel.
Maar serieus, als je geen digitaal portfolio hebt heb ik wellicht een nieuwe student voor je.
Wat betreft de Nederlanders en de discussie met de Belgen, ach ja, als je geen kennis en inhoud hebt moet je het van je arrogantie hebben. Daar zijn wij dan weer beter in.
Tsjor
Tonny
Ik heb hetzelfde geadviseerd aan mijn zoon, om samen met de andere overgebleven jongens een eindwerkstuk te naken over competentiegericht onderwijs en jongens. Met statistieken. Leek hem wel wat, zeker om de achtergronden van competentiegericht onderwijs uit te zoeken. Want het verhaal erover heeft zeker wel enige waarde, maar de effecten ervan laten iets heel anders zien.
Tsjor
Pelle
Je prijs het schatten bij rekenen omdat je dan de rekenmachine kunt controleren. Ik heb liever dat ze uit hun hoofd of op papier leren rekenen, dan zien ze later vanzelf wel of de rekenmachine ongeveer klopt. Het verhaal over het nut van het schatten bij rekenen is hetzelfde als het verhaal over de muziek van Mark. 51940:53 moet je kunnen uitrekenen. Zo simpel is dat. En als je dat vaak genoeg doet ontdek je vanzelf in welke kategorie de antwoorden ongeveer moeten komen. Als je kunt rekenen kun je bovendien daarna weer controleren.
De aandacht voor de reken- en taaltoets is van vrij recente datum. Vandaag staat in de krant, dat de PABO-leerlingen gewilde docenten zijn voor het VMBO (en zij zullen dat ook wel willen, want na een paar jaartjes basisschool zijn ze toe aan hun volgende ontwikkeling; de eigen ontwikkeling is primair, er is immers geen vak over waar je nog ambities in zou kunnen hebben). Overigens worden die Pabo-studenten vooral gewaardeerd bij Nederlands en wiskunde....op het VMBO. ARGHHHH Dus als je taal en rekenen beheerst op het niveau van groep 8 kun je ook wel wiskunde en nederlands geven aan VMBO-leerlingen.
En dan het volgende probleem: het MBO. Komen dezelfde klachten terug: leerlingen kunnen niet rekenen, beheersen de Nederlandse taal niet....zullen we daar ook PABO-studenten maar op los laten? Omdat ze zo goed zijn in de ADHD en de PDD-NOS?
En dan het volgende probleem, aansluiting met het HBO, zo gewenst vanwege de economische crisis en de kenniseconomie die wij willen zijn...de klachten over het niveau van de leerlingen lopen gelijktijdig mee met de kinderen. Wegens succes herhalen we dezelfde oplossing: verlagen van de inhoudelijk eisen, begeleiders erop zetten die geen last hebben van enige vakkennis. Onze arrogantie redt ons wel. En de import van vakmensen uit het buitenland.
Tsjor
Het zegt wel wat
Pelle, de mannen hoeven niet opgehemeld te worden en iedereen kan problemen hebben met een klas. Maar met je opmerkingen zoek je een nietszeggende politieke correctheid op die de werkelijke problemen onbespreekbaar maakt. Bijvoorbeeld: jongens willen helemaal niet begrepen worden, ook niet door een vrouwelijke leerkracht. Ze willen duidelijkheid.
Ik vroeg het vandaag aan een andere zoon, of het verschil maakte. Wat hij roemt bij een mannelijke leerkracht is, dat die in één les een hoofdstuk erdoorheen jast, in de volgende les de opgaven laat maken, in de derde les vragen laat stellen en in de vierde les een proefwerk geeft. Allemaal voldoendes. Wat hem tegenstaat in een vrouwelijke leerkracht (zelfs een hele goede) is, dat ze aan het begin van de les constateert dat ze nog maar weinig tijd heeft voor de stof, vervolgens uitvoering gaat uitleggen waarom dat hoofdstuk zo belangrijk is en de plek van het hoofdstuk in het boek, om de les te eindigen met paragraaf 1.b. Nog niks opgeschoten. Wat hem aanspreekt in mannelijke leerkrachten is, dat als die zeggen dat je een stoomboot moet tekenen en je tekent dan iets dat herkenbaar is als een stoomboot, dat het dan goed is. Een vrouw begint dan over dat het wel iets kleuriger mag zijn etc,. De jongens mopperen dan niet of zo, het zal wel ergens over gaan en als de juf dat wil dan proberen ze het ook nog te verbeteren. Maar ze vinden het geleuter. Een stoomboot is een stoomboot.
Ik kon me nog herinneren dat er een tijd geleden een campagne was voor meisjes 'kies exact'. Ik heb het opgezocht, was in de jaren 1990-1993. In 2006 wordt nog geconstateerd dat meisjes te weinig exacte vakken kiezen. om dat tegen te gaan moet techniek 'leuker' worden. Nu in 2010 is dus 75% van aanstaande wiskundedocenten een meisje (als die 25% van de jongens het volhouden). Zo'n grote omslag in zo weinig tijd heeft een verklaring nodig. Ik houd het voorlopig op de invloed van competentiegericht geleuter. Maar elke andere verklaring mag ook. Je hebt vier jaar. Je hebt het over een periode waarin de kwaliteit van rekenonderwijs alleen maar achteruit is gegaan. Brand maar los.
Op politiek correct vlak maakt het mij niets uit van welke sekse de studenten en docenten zijn. Maar voor mijn zonen vind ik het verschrikkelijk.
Tsjor
Conclusie
Om alle punten samen te vatten: competentiegericht onderwijs is goed voor leuteraars.
Nu nog de vraag wat we met de andere mensen moeten doen, die niet willen leuteren.
Tsjor
Tsjor
Mijn dochter heeft zich op het HBO ook mateloos geergerd aan al dat oeverloze geleuter, zoals zij dat ervaarde. Het portfolio-vullen en vooral over jezelf schrijven en nadenken. Zij wilde leren! Dus het heeft meer met de persoon te maken, dan met verschil jongen/meisje.
Nou reina
Hoe verklaar je dan dat op de opleiding onderwijsassistenten nog maar 1 jongen overblijft na 1 jaar? En dat de lerarenopleiding wiskunde nog maar 25% jongens heeft? Dat de meisjes degene zijn die al bijna startklaar zijn in het derde jaar? En dat zij degenen zijn die druk uitoefenen op het verlagen van de eisen van de inhoudelijke vakken? Ik geloof wel dat de meisjes zich ook ergeren, alleen redden zij zich uiteindelijk wel hiermee, als ik mijn zoon constant zou steunen (honderd variaties op 'hierin wil ik mij nog ontwikkelen') zou hij het ook wel redden. Maar als hij het alleen moet doen komt hij er simpelweg niet doorheen. Eén keer kan hij zoiets opschrijven en dan houdt het helemaal op. Zie voorgaande is echter niet genoeg.
Meisjes ergeren zich wellicht ook, maar ze blijven en maken het af. Jongens rennen echt weg. Toen zoon naar de universiteit ging (met een aantal andere jongens) bleef er één op het HBO voor het tweede jaar. Die middag zat hij ook in de collegebanken: na één les bij drama, met uitleg over de leerdoelen die zelf opgesteld moesten worden en de reflectieverslagen die correct en op tijd ingeleverd moesten worden is hij letterlijk dezelfde dag nog naar de andere kant gevlucht en zat 's middags al in de collegebanken van de universiteit. Weg van het geleuter.
Of anders gevraagd: wat zou je tegen je collega-docent zeggen die met zijn team zwoegt over de vraag hoe ze jongens geïnteresseerd en gemotiveerd krijgen/houden voor een opleiding in het onderwijs? 'Meisjes vinden het ook moeilijk' is dan wel een beetje mager.
Tsjor
Pelle
Nee, ik heb inderdaad nooit actief naar dat soort onderzoeken gezocht. Alleen gelezen wat ik toevallig tegenkwam. Het kan dus best wel zo zijn. Mijn eigen ervaring is in elk geval zeker niet genoeg om het uit te sluiten.
Het boek wat je noemt ken ik niet. Ik heb even gegoogled en kwam een recensie tegen hier op Ouders Online: http://www.ouders.nl/xof9906b.htm
Ik geloof niet dat het echt mijn soort boek is maar goed ik kan het mis hebben want heb het nooit gelezen.
Alleen het is zover ik kan lezen in die recensie geen wetenschappelijk onderzoek verder.
Maar ik geloof gelijk dat er onderzoeken bestaan die wel bewijzen dat het voor jongens verschil maakt of er mannelijke of vrouwelijke docenten voor de klas staan.
Maylise
Knuppel/hoenderhok
Dus na decennia (eeuwen...) van masculinisering van het onderwijs krijgen we nu de feminisering en raad eens wat, dat werkt evenmin. Maar we kunnen het best een paar eeuwen proberen, misschien wennen die mannen er dan nog aan? Tenslotte zit de gemiddelde man nog erg vast in de heteronormatieve matrix enzo, ik bedoel, wegrennen omdat je naar jezelf moet kijken? Ik vind het weinig vanzelfsprekend. Misschien moeten jongens harder werken tegenwoordig. Dat lijkt onlogisch, want nog immer krijgen jongens (ook als ze maar 25% van een klas beslaan) het merendeel van de aandacht van de docent. Dat ze dat niet weten te vertalen in vlot afstuderen is wel opvallend ja. Iets om mee te nemen in de opvoeding.
Voetballen en ijsdansen
Yta:"ik bedoel, wegrennen omdat je naar jezelf moet kijken? Ik vind het weinig vanzelfsprekend."
tja, dat kun je ook omkeren natuurlijk. Toen meisjes nog strandden deden ze dat door een gebrek aan kennis en interesse in de thema's van sommen (voetballen bijvoorbeeld) en het hardnekkig niet meedoen met in jargon vervallen waardoor ze vragen waarin jargon gebruikt werd niet begrepen (waar gaat dit over?).
De oplossing was eenvoudig geweest: wel gaan voetballen en het jargon wel onthouden.
Dat dat niet is gelukt rust op niet meer dan een collectieve weerzin tegen voetballen, jargon en andere macho-dingen.
Omgekeerd zien jongens het belang niet van 'naar jezelf kijken'. Ze worden er in gevangen en verantwoordelijk gehouden vanaf een leeftijd (14/15) en niveau waarin het sowieso niet zo vanzelfsprekend is dat dat 'naar jezelf kijken' nut heeft.
Nu is daar wel een toneelstukje van te maken (iets om mee te nemen in de opvoeding), maar dat helpt maar ten dele. Mijn zoon haalde uiteindelijk zessen of als ie op het juiste moment de leerkracht met virtuele bloemen gehuld had wel eens een 7,5 met dit werk. Nu pas, 4e jaar geneeskunde, kan hij 'naar zichzelf kijken' plaatsen in een nuttig context.
Dat kijken gaat in die opleiding ook nooit over hem zelf, maar over zijn gedrag als professional. En het gaat ver dat kijken. De studenten bekijken niet alleen elkaars gedrag, maar ook elkaars buiken, billen en borsten daar waar dat in praktijkoefening voor onderzoek valt.
Het heeft functie.
Kun jij uitleggen waarom sommen over voetbal moeten gaan, of waarom meisjes zich van die sommen zouden mogen laten afschrikken, of waarom mbo-ers en hbo-ers naar zichzelf zouden moeten kijken, of waarom jongens zich er _niet_ door zouden mogen af laten schrikken?
Het ergste aan competentiegericht leren is trouwens niet eens het naar jezelf moeten kijken. Maar juist dat je voortdurend door anderen bekeken wordt. Onderwijs wordt een jureerbare prestatie als ijsdansen, schoonspringen of twirlen.
Het heeft niks meer met voetballen te maken.
Groet,
Miriam Lavell
Gnothi se auton
Ik zit nu in het einde van het tweede jaar deeltijd HBO pedagogiek. En ja, al twee jaar reflecteer ik me helemaal suf. Wat heb je geleerd tijdens dit vak, professioneel en als mens? Aan welke competenties heb je gewerkt? Hoe zit het met je persoonlijke en professionele leerdoelen?
Het eerste jaar vond ik dit behoorlijk lastig. Maar zo langzamerhand heb ik er vaardigheid in gekregen. Tja, als je al zoveel reflecties hebt gemaakt dan weet je op een gegeven moment wel wat je moet schrijven… Maar ik moet toegeven dat ik er óók dingen van heb geleerd. Als je voor de zoveelste keer opschrijft dat je eigenlijk te laat aan het leren bent geslagen, of dat je in tijdnood bent gekomen dan sijpelt op een gegeven moment de gedachte wel door dat je daar toch eens iets aan moet doen. Of dat ook gebeurt is een tweede natuurlijk, maar de bewustwording van dit soort zaken is al een belangrijk proces. Bij mij dan 
Ik kan me voorstellen dat de doorsnee MBO/HBO-er van 17-18 jaar hier absoluut de takkeschurft aan heeft. De kritische blik op zichzelf beperkt zich voornamelijk tot ‘zit m’n string recht’, en ‘heb ik nog wel voldoende lipgloss op’. Uitzonderingen daargelaten.
Competenties, ja ze zijn hinderlijk. Maar ook praktisch. Als je moet melden wat je van een vak hebt opgestoken dab pak je je competentie-lijst erbij en gaat het rijtje langs.
Voor de niet-ingewijden, dit zijn bijvoorbeeld de generieke HBO competenties:
1. Brede professionalisering
voert zelfstandig taken uit als beginnend beroepsbeoefenaar in een organisatie en is toegerust voor de verdere professionalisering van de eigen beroepsuitoefening.
2. Multidisciplinaire integratie
integreert vanuit het perspectief van beroepsmatig handelen kennis, inhoud en vaardigheden op verschillende vakgebieden.
3. Wetenschappelijke toepassing
past uitkomsten van wetenschappelijk onderzoek toe bij vraagstukken waarmee hij in zijn beroepsuitoefening wordt geconfronteerd.
4. Transfer en brede inzetbaarheid
past kennis, inzichten en vaardigheden toe in uiteenlopende beroepssituaties.
5. Creativiteit en complexiteit in handelen
weet om te gaan met vraagstukken waarvan het probleem op voorhand niet duidelijk is omschreven en waarop standaardprocedures niet van toepassing zijn.
6. Probleemgericht werken
definieert en analyseert complexe probleemsituaties zelfstandig.
7. Methodische en reflectief denken en handelen:
stelt realistische doelen, pakt werkzaamheden planmatig aan en reflecteert op het beroepsmatig handelen.
8. Sociaal communicatieve bekwaamheid:
communiceert en werkt samen met anderen in een multiculturele, internationale of multidisciplinaire werkomgeving.
9. Basiskwalificering managementfuncties:
kan eenvoudige leidinggevende en management-taken uitvoeren.
10. Besef van maatschappelijke verantwoordelijkheid:
toont zich betrokken bij maatschappelijke, in het bijzonder ethische vragen die samenhangen met de beroepspraktijk.
En per opleiding heb je er dan ook nog een handvol specifieke competenties bij. Meestal is een docent al erg in zijn nopjes als je iets kunt opreutelen als ‘Het samenwerken in de werkgroep en het overkomen van de initiële problemen heeft mijn sociaal communicatieve bekwaamheid flink verbeterd. In het begin hield ik mijn mening voor me maar nu ben ik tevreden over mijn inbreng in de groep’. Of zoiets.
Maar inderdaad. Je moet wél kunnen leuteren. En wat er zoal uit de typvingers van veel jonge studenten hier komt is echt hondsberoerd. En dat is niet omdat het merendeel allochtoon is, of buitenlands, maar omdat ze nooit echt hebben geleerd te schrijven. Dat verzin ik niet, dat zeggen ze zelf. Jaaaaa, ze hebben er wel eens lés ingehad, maar ja, internet… knip… plak… klaar. En dat kan dan (bij ons) op pedagogiek opeens niet meer. Want elk werkstuk, elke schriftelijke opdracht gaat door Ephorus. En Ephorus is een plagiaat-scanner, die je hele werkstuk vergelijkt met alles ooit eerder ingeleverd, de uittreksels op internet, boeken, tijdschriften en nog meer. En op het moment dat jouw tekst te veel lijkt op iets dat al eerder is geschreven, dan hang je.
Maar goed, einde posting voor mij. Ik moet aan mijn huiswerk. Ja, een reflectie schrijven. Maar daar draai ik dus mijn hand niet meer voor om tegenwoordig. "γνῶθι σεαυτόν" riepen de oude Grieken al. Ken Uzelve.
Sarcas
Says who?
Sarcas, onze metroman bij uitstek 
Op de hogere zeevaartschool werken ze ook met competentie. De schrijfsels daar zijn nog erger dan erg, maar omdat dat het gemiddelde niveau is, is dat weer niet erg. In werkelijkheid gaat het niet meer over de schrijfsels zelf, maar over de randvoorwaarden. Optijd inleveren levert sowieso een voldoende op (vergeet vooral de plaatjes niet).
En zie daar, ook daar zijn de jongens in het nadeel.
Mijn met schrijftalent behepte dochter doet schokgolven door het gebouw gaan. Leesbare verslagen, joepie!
Groet,
Miriam Lavell
Veel niet-kunnen-opvoeders
Yte, gezien het aantal jongensstudenten dat afhaakt of niet eens meer begint en gezien het aantal studenten dat het MBo voortijdig verlaat zijn er plotseling wel heel veel ouders die niet meer kunnen opvoeden. Wat een prettige analyse van je. Dat helpt echt. Vooral omdat het probleem zo plotseling tussen 2006 en 2010 is ontstaan: een pandemie van niet-kunnen-opvoeden. Erger dan de mexicaanse griep.
'Misschien moeten jongens harder werken tegenwoordig' Ik schreef eerder al, dat de eerste in het eerste weekend van zijn studie de stof voor een heel semester had afgerond. Pittig, vond hij, maar wel leuk. Jongens willen liever juist wel hard werken. Het gebrek aan uitdaging op dit gebied is eerder een van de punten die hen tegen staat.
Ik wil best een paar eeuwen wachten of de mannen eraan kunnen wennen, alleen in een veel kortere tijd hebben we niet eens meer vakkrachten over met inhoudelijke kennis van zaken die het tij ooit nog eens kunnen keren.
Waarom het nu over heteronormen gaat weet ik niet, ik snap de kreet wel, maar er zijn zo wel meer leuke kreten.
'wegrennen omdat je naar jezelf moet kijken'nee, hoor, dat willen ze wel. Maar ze snappen niet waarom je vier jaar lang niets anders moet doen en waarom je ondertussen niet gewoon wat inhoudelijke vakken kunt krijgen. De zoon op het MBO was het tijdverdrijven op www.spele.nl meer dan spuugzat. Ze willen werken, leren, kennis opdoen, blokken.
Ik vind het heel erg vanzelfsprekednd dat je op deze manier je opleiding niet op wil bouwen. Misschien is het aardig als je de respectabele leeftijd van Sarcas hebt bereikt, maar ik vind het in het normale leven al geen zinnig tijdverdrijf, laat staan dat ik eraan zou moeten beginnen om het vier jaar vol te houden: je pedagoog zijn uit je navel peuren, zeg maar. Waar ook alle andere beroepen te vinden zijn.
Vandaag in Trouw: de opleiding verpleegkunde die niet aansluit bij de praktijk. Ik denk dat er elke dag wel zo'n melding te doen valt.
Zelf ben ik ook niet enthousiast over het produkt dat de navelstaarders opleveren: krijg je een meisje voor een groep geroutineerde psychologen, onderwijsmensen, pedagogen, juristen etc., begint ze haar presentatie met de opmerking dat ze niet zoveel van het onderwerp (CJG) wist, maar toen ging ze eens kijken op internet en toen bleek er best veel al te vinden te zijn. Waarop een verhaal volgt van plaatjes met verhaal van het niveau van de diavoorstelling van de skivakantie waar iemand anders op het forum zich over beklaagde. Ze was geen student hoor, al afgestudeerd en betaald voor dit werk. Je moet het lef maar hebben om daar de tijd van een grote groep mensen aan te verspillen. Niet eens geleerd dat je je bij elke communicatie eerst moet verdiepen in de doelgroep. Niet gehinderd door enige kennis en met een volledige afwezigheid van het besef dat dat gebrek aan kennis een nadeel is. Zo komen er straks heel veel op de markt.
Of de verzuchting van een docent opleiding maatsdchappelijk werk, dat de studenten in het vierde jaar 'nog niet geleerd hebben om te reflecteren' en weinig in te brengen hebben bij de reflectie. Ammehoela, om te reflecteren heb je body nodig, kennis, structuren waartoe je je kunt verhouden. Als dat allemaal ontbreekt en de cursisten hebben jarenlang reflectieverslagen geschreven 9en het nog niet geleerd blijkbaar) dan zijn ze simpelweg leeggelepeld. Maar wel beroepsbekwaam, blijkbaar.
Of de verzuchting van een direkteur jeugdzorginstelling over een hele collegezaal vol met studenten pedagogiek na een debat met hen: en dat worden straks de beroepskrachten.
En dit: '...nog immer krijgen jongens (ook als ze maar 25% van een klas beslaan) het merendeel van de aandacht van de docent.'is nog nooit waar geweest. Toen MBO-zoon om een gesprek vroeg met de dacan had die geen tijd, want hij was nog bezig met twee andere mensen (meisjes). Drie maanden later was het nog zo. Zoon spijbelde toen, omdat hij het spuugzat was en er blijkbaar geen gesprek over kon komen. Toen werd er gebeld door de opleiding met mij als moeder en binnen een week was het gesprek er wel. Jongens hebben al lang geaccepteerd dat meisjes meer aandacht krijgen, meer praten, altijd vooraan staan. Dat hindert ze niet. Maar dat er voor hen geen plaats meer over is, dat hindert ze wel.
Het hindert mij als moeder in elk geval. Daar kan geen opvoedkwaliteit tegenop.
Tsjor (zelf overigens nooit zo'n meisjes-meisje geweest, zoals mijn dochter nu wel is, inclusief lipgloss. Dus ik zou me er wel doorheen slaan, maar me ondertussen diep generen voor mijn diploma.)
Miriam
De lijn in je betoog ontgaat me enigszins, maar deze kom ik nog wel uit: "Toen meisjes nog strandden deden ze dat door een gebrek aan kennis en interesse in de thema\'s van sommen (voetballen bijvoorbeeld) en het hardnekkig niet meedoen met in jargon vervallen waardoor ze vragen waarin jargon gebruikt werd niet begrepen (waar gaat dit over?)."
Oneens. Meisjes strandden omdat de verwachting er simpelweg niet was dat meisjes zoiets zouden kunnen. De beroemde selffulfilling prophecy. En zo waren er geen vrouwelijke docenten, en was het onderwijs bijzonder eenzijdig. Dat verandert nu in razend tempo. Het onderwijs evolueert sneller dan de man... Momenteel is de verwachting (leve de emancipatie) dat mannen heus wel in staat zijn tot enige zelfreflectie. Nu de mannen zelf nog overtuigen.
En "Kun jij uitleggen waarom sommen over voetbal moeten gaan, of waarom meisjes zich van die sommen zouden mogen laten afschrikken, of waarom mbo-ers en hbo-ers naar zichzelf zouden moeten kijken, of waarom jongens zich er _niet_ door zouden mogen af laten schrikken?"
Jongens mogen zich best laten afschrikken, moeten zij weten. Maar handig is het niet. In de bouw is ook niet genoeg plek meer voor alle Nederlandse mannen, er zullen er ook gewoon moeten blijven les geven, arts worden etc. Dus even doorbijten en niet denken dat nieuwe regels alleen voor vrouwen zijn. Gewoon zorgen dat je er beter in wordt. Kan een paar honderd jaar duren maar uiteindelijk komen ze er wel, die mannen.
Vroeger was alles beter
Tsjor, ik zie je frustratie. Het lijkt me heel vervelend om zo goed te zien waar het misgaat en ook de oplossing te weten maar de maatschappij dus gewoon niet mee te krijgen met jouw inzichten.
Ik zie het niet zo somber in als jij. Pas afgestudeerde allesweters die nationale tijd verspillen zijn van alle tijden, studenten die begaafd zijn maar niet in het stramien passen ook.
Over de inhoudelijkheid van een MBO opleiding valt veel te zeggen, maar niet dat ze vroeger zo vreselijk inhoudelijk zwaar waren. Ik denk dat jouw zoon gelukkiger zal worden als hij het MBO achter zich kan laten.
Dat van die tijd die aan mannen opgaat, dat is toch wel gewoon een gegeven. Dat jouw zoon dat bij een docent niet merkt is niet maatgevend natuurlijk, dat is een incident. Hij zal van zich moeten laten horen om verder te komen, en dat gaat hij dus ook leren. En uiteindelijk wordt hij daar beter van. Hij hoeft niet persé aan de lipgloss om serieus genomen te worden.
En dat opvoeden, tja. Zo zal het toch moeten. If you can't beat them, join them. In plaats van je vervelen kun je ook die dingen doen die je zelf niet als vakinhoudelijk beschouwt maar dat volgens de docenten wel zijn. Niet afzetten maar meebuigen. Dat moeten ze leren. Van ons. Net zoals onze dochters inmiddels doorhebben dat ze alles kunnen en dat ze het op hun manier mogen doen. Ik vind, om een voorbeeld te noemen, de kwaliteit van de gemiddelde co-assistent erg toegenomen de afgelopen tien jaar. Verbazend veel sterker in de communicatie, meer inlevingsvermogen, beter kunnen luisteren. Kwaliteiten waar generaties specialisten dachten zonder te kunnen.
Ah, je snapt het best
yta:"En zo waren er geen vrouwelijke docenten, en was het onderwijs bijzonder eenzijdig."
Het onderwijs is weer heel eenzijdig. Maar dan de andere kant op.
yta:"Jongens mogen zich best laten afschrikken, moeten zij weten. Maar handig is het niet. In de bouw is ook niet genoeg plek meer voor alle Nederlandse mannen"
In de bouw, mbo, moet je ook aan zelfreflectie doen. In de scheepvaart, mbo en hbo, ook.
Als jij het nut er al niet van inziet voor dat soort beroepen, waarom zou een 16 tot 20 jarige dat dan wel zien?
Groet,
Miriam Lavell
Een kort rokje zou wel handig zijn
In de trein: zoonlief krijgt een boete, omdat hij zijn voeten op de stoel voor hem heeft gelegd (met krant eronder). Flink stevig aangepakt en afgesnauwd.
Ik zit in de trein. meisje heeft voeten op de stoel voor haar. zonder krant. conducteur praat vriendelijk tegen haar, vraagt of dat ze dat altijd doet (voeten op de stoel) zij zegt even vriendelijk terug dat dat zo is en de conducteur wil verder gaan. meisje hoeft de voeten er niet af te halen, krijgt ook geen boete.
Ik vraag het maar even aan de conducteur: krijg je nu wel of geen boete als je je voeten op de stoel hebt. Hangt van de conducteur af, zegt hij. Waarop ik zeg dat ik mijn zonen zal adviseren volgende keer een rokje aan te trekken.
Kom op Yte, je kent ze toch, een paar keer met de wimpers wapperen en het is weer voor elkaar. Ik heb ze in elk geval wel zo om me heen gezien, en niet eens incidenteel.
Ik heb mijn zoon in elk geval gecomplimenteerd dat hij het gesprek heeft afgedwongen, al moest hij daarvoor spijbelen (waarover ik hem natuurlijk vermanend toegesproken heb, maar je moet toch wat als je die mannen van de meisjes af wil krijgen).
Tsjor
Gelukkiger
'Ik denk dat jouw zoon gelukkiger zal worden als hij het MBO achter zich kan laten.'Hij komt er niet doorheen, hij gaat werken. Ik heb eindeloos gepreekt over meebuigen, if you can't beat them join them etc. Maar soms kan ik dat ook niet meer over mijn lippen krijgen. Bijvoorbeeld bij het emailtje van een docent aan alle studenten over de masterclass, waarin de docent de studenten vriendelijk doch dringend verzoekt zich te gedragen, omdat er mensen van de raad van bestuur bij zullen zijn. Dus niet voortijdig weglopen, niet met dopjes van de flesjes spelen etc. Mijn zoon wil twee dingen niet: niet in zo'n kinderachtige klas zitten en niet zo kinderachtig aangesproken worden. Hij wil een vak leren. en dan staat hij bekend als een serieuze, getalenteerde leerling. Maar hij houdt het niet vol en stopt ermee.
Je hoop: '....er zullen er ook gewoon moeten blijven les geven, arts worden etc' wordt niet onderbouwd door de cijfers: ze zijn er simpelweg niet meer.
Ik sprak eens een huisarts, over de toename van vrouwelijke huisartsen (ik heb overigens een prattime theemuts als huisarts die aan elkaar hangt van de blunders, overstappen gaat niet, dus ik wacht altijd tot na 17.00 uur en moet dan dringend naar de huisartsenpost, oproepen voor preventieve onderzoeken negeer ik) en de toename van specialisten. Dat laatste begon toen net op te komen. Tegelijk begon de roep om het aan banden leggen van de salarissen. Hij zei toen: je moet kijken waar het geld zit, daar zitten de mannen en dat is op dit moment in de farmaceutische industrie.
Dus ik vertrouw er nog steeds op dat mijn zonen op een dag wel de geur van het geld zullen ruiken en zich dan een weg weten te banen. Waarschijnlijk worden ze dan senior-consultant of iets dergelijks onuitspreekbaars.
Overigens is dit geen pleidooi voor het verhogen van salarissen als oplossing om mannen naar het onderwijs te trekken. Dat salaris mag wel verhoogd worden om de invloed van de HOS-nota tegen te gaan (geen veertigers meer in het onderwijs en de jongere garde ziet het onderwijs maar als een tijdelijk opstapje). Maar het afhaken van jongens in MBO/HBO heeft een andere oorzaak dan de huidige salarisstructuur.
Tsjor
Maar miriam..
Ik ken verschillende MBO'ers 'in de bouw', maar het woord zelfreflectie is ze vreemd. Ze hebben het over stages, steensoorten, kalk, mengen, elektronica etc., maar een lopend verslag schrijven met enige reflectie is echt geen big issue. Met wat losse termen van internet en zes afbeeldingen komen ze de opleiding gewoon door. Ik ken ook mensen die leren voor onderwijsassistent (ook meisjes, en ook van hen hoor ik niet veel goeds qua uitdaging) en dat is echt een andere wereld. Zelfreflectie en verslagen zijn geen onderdeel van de opleiding, het ís de opleiding. En zo zijn er meer opleidingen die je niet kunt vergelijken met de scheepvaart.
Tsjor, ik denk dat jouw zoon niets mist als hij de opleiding voor oa níet volgt, op zijn startkwalificatie na.
Ik voel echt wel met je mee, ik ben heel druk met opvoeden Van een van de meiden hier zei een kennis van de week nog: "Die hoeft niets te leren, met dat smoeltje vindt ze zo een rijke vent...". Dus inderdaad, er valt nog wel wat werk te verzetten qua emancipatie....