Autistisch, het nieuwe mode woord
Ik ken een kind wat autistisch is, het is een stuiterbal, springt van de hak op de tak, kan geen normaal gesprek voeren, is dan weer volledig "in zichzelf" en dan weer volledig "buiten zichzelf".
Dat kind is echt een ongeleid projectiel.
Tegenwoordig hoor je links en rechts de opmerking, mijn kind is autistisch.
En dan denk ik "hij/zij"????
Zijn we een beetje doorgeslagen met het etiketjes plakken op elk kind wat ook maar eventjes buiten de norm functioneerd?
En wordt het ook vaak als excuus aangevoerd als een kind zich als een draak gedraagd? Zo van, mijn kind is autistisch dus ik kan er niets aan doen.
Is er hier in Nederland ook een opvoedingsprobleem.
Ik zat laatst in een park, en een hele bus schoolkinderen kwam aan, de kinderen stapten rustig uit (8-12 jaar)
Gingen rustig in het gras zitten wachten op een leraar die ijsjes haalden, de papiertjes gingen allemaal de prullenbak in. Ik was helemaal verbaasd. Tot de bus weer weg reed, Belgisch kenteken!
Opvoeding
http://www.who.int/mental_health/media/en/785.pdf
Zo'n discussie is op dit moment de opmaat om ontwikkelingsproblemen, waaronder ook dyslexie en andere natuurlijk voorkomende verschillen maar ook psychische beelden bij kinderen of psychiatrische ziekten te reduceren tot een opvoedingsprobleem.
De WHO gaat er vanuit dat er in feite juist sprake is van onderdiagnosticering. Bovendien is het helemaal niet erg om je eens te verdiepen in de opvoedingsaanpassingen die je kunt doen als je kind zo'n ontwikkelingsprobleem heeft. Daar doe je meer ouderlijke vaardigheden aan op dan mensen in de schoenen wrijven dat ze beter moeten opvoeden. Hoe dan? Dwingen tot een soort politiek correcte standaard? Opvoeden is een kunst die je gaandeweg leert. En waar het laatste woord niet over gezegd is.
Mijn kinderen zijn heel goed opgeknapt van de diagnose en de juiste hulp. Het zit dan ook in hun hoofd en knappe koppen hebben dat weten uit te leggen aan ons en nu doen ze het geweldig goed.
Van mijn kinderen had je trouwen juist geen last. Superbeleefd en goed opgevoed hoewel soms wat vreemd of onbegrijpelijk. Normaal willen doen en niet willen opvallen was hun strategie om zich met veel stress te kunnen handhaven in groepen kinderen en drukke scholen.
Diagnose
Het probleem zit hem niet zozeer in kinderen met een officiele diagnose maar meer dat velen met termen als autisme en ADHD ongehinderd of er wel een diagnose is gesteld. Leerkrachten doen dat, mede ouders en soms zelfs de ouders. Ik heb een zoon met ADHD en ik hoor ook wel eens van andere ouders dat hun kind ADHD heeft waarna blijkt dat dit een zelfverzonnen diagnose is van de ouders. Het probleem zit hem er in als je een rijtje eigenschappen die opvallen (heel druk, sociaal onhandig, slechte concentratie) consequent gaat duiden als bijvooreeld autisme of ADHD of wat je maar wilt. Terwijl deze kenmerken inderdaad een teken kunnen zijn van een bepaalde diagnose maar dat dit helemaal niet wil zeggen dat iedereen met die kenmerken dus ook die diagnose heeft.
Mijn ervaring is trouwens ook wel dat diagnoses soms boterzacht zijn en dat er dus vast wel eens een verkeerde diagnose wordt gegeven. De meerderheid van de diagnoses zal ongetwijfeld correct zijn. Het gaat meer om de beeldvorming bij mensen en om mensen die niet gehinderd door al te veel kennis van zaken zelf diagnoses gaan stellen bij hun leerlingen, hun eigen kinderen, de kinderen van familie enz.
Hierdoor ontstaat het beeld dat iedereen tegenwoordig maar autistisch is terwijl uiteindelijk het aantal diagnoses gezien op de hele bevolking reuze meevalt.
Opvoeden
Het hebben van autisme of ADHD is natuurlijk verder geen excuus om je kind niet op te voeden. Eerder het tegenovergestelde. Maar dat neemt niet weg dat deze kinderen soms wat meer tijd nodig hebben dan het gemidddelde kind en af en toe afwijkend gedrag blijven vertonen.
Schoolklassen lawaai
Het is mij ook wel vaker opgevallen dat schoolklassen in Nederland vaak wel zeer luid zijn . Dat heeft natuurlijk niks te maken met die paar kinderen met ADHD of autisme die er in zo'n klas zitten. Ik weet niet waarom schoolklassen in Nederland meer lawaai maken. Dat zal te maken hebben met dat de leerkrachten niet streng genoeg zijn en een soort gedachte dat je kinderen niet moet dwarsbomen in hun expressie of zo. En blijkbaar hoort lawaai maken daarbij volgens school en ouders. Ik snap het verder ook niet. Wat meer discipline zou goed zijn.
Jillian
Mijn vermoeden is dat je wellicht helemaal gelijk heb wat betreft zelfdiagnoses. Volgens de officiele cijfers heeft 1 op de 100 kinderen een diagnose van autisme of een daaraan verwante differentiatie.
Op de basisschool hier, wemelt het van kinderen die, volgens hun ouders een probleem hebben in die richting.
Ik woon in een dorp op het platteland.
Zou inteelt hier ook een beter etiket zijn?
autisme
Dat een autist best een stuiterbal kan zijn, klopt overigens wel. Zeker als er ook kenmerken van ADHD bij zitten, wat vaak het geval schijnt te zijn.
Helaas is er geen makkelijke oplossing, zoals: in deze klas is Henkie autistisch en heeft Pietje ADHD, de rest moet gewoon zijn mond houden. Het al of niet hebben van deze diagnoses is een glijdende schaal. Dus die ouders in jouw dorp kunnen nog best gelijk hebben. Of het door inteelt komt, tja, dat kan ik van hieruit niet echt beoordelen
volle klassen
Jillian: de klassen zijn ook veel voller. Kijk maar naar een kippenhok die te vol is, daar pikken ze mekaar als ze te dicht op elkaar zitten. Mijn zoon leeft nu helemaal op in een kleinere klas, na een schoolwissel.
hier meegemaakt
dat een assistent in de klas in een gesprek met me zei dat het wel lastig moet zijn om een kind met adhd te hebben. Ik viel zowat om, kind in kwestie is beweeglijk, maar kan zich verder heel goed concentreren en heeft geen adhd. Dus ik herken wel dat er soms te makkelijk met dit soort terminologie gesmeten wordt ja.
nieuw modewoord?
Jasam, nieuw modewoord? Zo nieuw is de discussie niet die jij aanzwengelt. Je bent wel behoorlijk ongenuanceerd en dan terloops laten vallen dat het wel de plattelandse inteelt zal zijn? Best raar.
Ik bedacht me vandaag nu net, dat ik vroeger een typisch ass/ asperger-meisje in de brugklas had en zij hoorde nergens bij, zei de verkeerde dingen en werd uitgelachen. Ik zag nu op Linkedin dat ze software ontwikkelt. Was er toen maar iets meer begrip en erkenning voor haargeweest, dan had ze zich nog gerespecteerd/geaccepteerd kunnen voelen.
Ik bedoel maar, de voor[ui]tgang heeft ook zo zijn voordelen.
Jasam
Ik begrijp niet zo goed wat je nu wilt zeggen of bediscussiëren. Wat heeft een bus met Belgische kinderen nu te maken met het wel of niet hebben van autisme?
Enne... voordat jij meent te kunnen beoordelen of iemand wel of niet autistisch is: verdiep je er eens in. Autisme kenmerkt zich nu niet bepaald door stuiteren. De meeste autisten zijn helemaal geen ongeleide projectielen.
Als je bedoelt: we moeten diagnoses overlaten aan mensen die er voor hebben geleerd (psychiaters), en niet aan juffen, buurvrouwen etc. dan ben ik het direct met je eens. Maar zullen we dan ook afspreken dat we niet vanaf de zijlijn gaan roepen dat een kind-met-diagnose écht niets heeft want-hij-ziet-er-zo-gewoon-uit?
opvoedprobleem
Het opvoeden van een kind met een stoornis, is ongelooflijk veel moeilijker dan het opvoeden van een kind zonder een stoornis.
Dus ouders van een kind met een stoornis, hebben altijd een opvoedprobleem. Namelijk: niets gaat zoals je zou verwachten, alle boerenverstand werkt niet, zoals je moeder jou opgevoed heeft, werkt niet, zoals de buurvrouw je aanraadt, werkt niet, zoals de juf je adviseert, werkt niet, zoals het consultatiebureau je adviseert werkt het ook niet. Je zult het anders moeten doen, want met 'common sense' kom je er niet. Dus heb je een probleem, een opvoed probleem.
Toen ik zelf nog geen zorgenkind had, had ik ook geen idee, dus ik neem mensen het naieve onbenul niet kwalijk. Ik heb zelf misschien ook zo gedacht, vroeger. Nu weet ik: Zij die oordelen weten niet, zij die weten, oordelen niet.
Lang leve organisaties als Balans, daar heb je wel wat aan, als de buurvrouw haar veroordelende blik niet het wonder brengt wat de buurvrouw zelf dacht dat hij zou brengen.
pubermoeder
Ik heb het iid niet over kinderen die officieel diagnose autistisch of een gerelateerde differentiatie daarvan. En ook niet over de opvoeding van een kind met een stoornis.
Ik heb het over al die vaders en moeders, leerkrachten en opvoeders, die bij probleem gedrag direct roepen, volgens mij heeft....ik denk dat.... mijn/dit kind autistme/ADHD/ADD/PDDNOS enz. enz. heeft.
Zonder enige vorm van zelfreflectie het probleem bij het kind neerleggen, daar waar vermoedelijk de stoornis bij de opvoeders ligt.
Net zo lang het kind aan testen gaan onderwerpen, tot er een heus etiketje uitrolt van heeft de neiding tot, of heeft een lichte vorm, als er maar iets aan het kind mankeerd, pas dan is het goed.
En ik geloof vast dat het goed is om echte problemen boven water te krijgen en gericht aan te pakken.
Maar om nu maar elk druk, anders denkend en anders functionerend kind op te zadelen met een etiket....
En misschien had ik de titel van dit draadje iets uitgebreider moeten maken met de aanvullingen die hierboven staan.
P.S. Dat kind dat ik ken heeft iid geen autisme maar ADHA/pddnos
Vertigo
Syndroom van Asperger is niet te genezen.
ken ik niet
"Ik heb het over al die vaders en moeders, leerkrachten en opvoeders, die bij probleem gedrag direct roepen, volgens mij heeft....ik denk dat.... mijn/dit kind autistme/ADHD/ADD/PDDNOS"
Ik ken geen ouders die hun kind zo makkelijk van een etiket willen laten voorzien. Ik ken integendeel wel ouders die van alles doen om dat te ontkennen of te bagatelliseren. Ik denk dat het een hype is om dat zo te stellen.
Orde of wanorde
En de bus met 50 Belgische kinderen in het park?
Wat ik daarmee wil zeggen is, laat eens een bus met 50 Nederlandse kinderen los in een park, tassen vliegen door de lucht, er wordt geschreeuwd en gejoeld, elk paaltje, standbeeld en hek moet beklommen worden, na vertrek is het een chaos van blikjes, papier en andere rotzooi, ze lopen te trekken en te sjorren aan elkaar, rollen als malloten over de grond, enz.
Dit is wat ik met dit draadje duidelijk wil maken.
Jasam
En ik weet wel in welke groep ik mijzelf en mijn kinderen liever zie.
Geef mij en mijn kinderen maar de chaos, het initiatief, de beweging, de expressie, het enthousiasme, de creativiteit en de ruimte. Als ik dan toch moet kiezen. Ik heb zo'n Belgische schoolklas ook weleens door de Efteling zien marcheren en ik moet zeggen dat ik er altijd een beetje jeuk van krijg. Mijn kinderen hadden medelijden. 'Hebben die kinderen eindelijk eens een schoolreisje, moeten ze nog in de rij precies doen wat de leraar zegt.'
En hun afval gooien ze altijd netjes in de prullenbak, want ze houden erg van de natuur.
Maar ik snap nog steeds niet wat dit met autisme te maken heeft. In die Belgische klas, zal er ook wel een percentage kinderen autistisch zijn.
Ooo...dat bedoel je
Je vindt dat Nederlandse kinderen slecht zijn opgevoed omdat ze druk en levendig zijn in een PRETpark. Zo eentje met lange wachtrijen (balorig)en attracties die uitnodigen tot herrie. Joris en de Draak is er op gebouwd.
Verbazing over de chaos? Wees welkom in de grote stad en observeer hoe stadsmensen in en uit een metro stappen. Tram, roltrap..die strakke rij ga je echt niet vinden. Zit niet in onze aard, toch rijdt de tram op tijd weg. Doe vooral Utrecht per bus in de ochtendspits, is echt boeiend om eens mee te maken.
Of 'we' doorgeslagen zijn in het stellen van diagnoses? Waarom stel je een vraag waarvan je het antwoord al duidelijk op het netvlies hebt?
Wie zijn die 'we'? School-we? Deskundigen-we? Ouders-we? De ouders die ik ken, swingen van opluchting naar zorg als het afwijkende gedrag een plek heeft gekregen. Opluchting dat ze geen aanstellers zijn, zorg omdat met de diagnose het probleem niet weg is. Je kan het hooguit aanvaarden en ondersteuning zoeken.
Annej
In jouw eerste posting in dit draadje verwijs je naar een artikel van 30 pagina's en heb je het over dyslexie. Hoe kan het dat dat woord niet voorkomt in al die pagina's of ben ik gek?
Nou, in ieder geval niet sufgejuft
"Wat ik daarmee wil zeggen is, laat eens een bus met 50 Nederlandse kinderen los in een park, tassen vliegen door de lucht, er wordt geschreeuwd en gejoeld, elk paaltje, standbeeld en hek moet beklommen worden, na vertrek is het een chaos van blikjes, papier en andere rotzooi, ze lopen te trekken en te sjorren aan elkaar, rollen als malloten over de grond, enz."
In andere draadjes maakt men zich weer zorgen over de 'sufgejufte' jongens die juist níet wild mogen zijn, en dat zou slecht zijn voor ze, als ik dit zo lees hoef ik me daar dus weer geen zorgen over te maken. ; )
Dalarna
http://apps.who.int/classifications/icd10/browse/2010/en#/F80-F89
De WHO categoriseert dyslexie onder mental and behavioural disorders.
Je bent niet gek maar je zoekt spijkers op laag water.
Lees eens hier: we hebben opvoeding teruggebracht
tot gedragstraining. http://pdf.swphost.com/FrieschDagblad_22dec2012_michadewinter.pdf
Laat kinderen toch lekker rennen, gooien, klimmen, schreeuwen, wat is daar in godsnaam mis mee?
Of hebben jullie echt liever kinderen die zo angstig zijn geworden om op te vallen, en inderdaad zo sufgejuft zijn, dat ze geen kik meer geven en beschaafd als een stel bange schapen de bus uit lopen om rustig een rondje te doen.
Quote van Micha de Winter: 'met onze huidige opvoeding gooien we goud weg' en zo zie ik dat ook.
En over autistisch, het nieuwe modewoord: wat een badinerende opmerking zeg!
Dit ligt niet aan kinderen, en ook niet aan ouders, maar aan omstanders die menen dat niets hun rust mag verstoren. Stelletje zuurpruimen en spijkers-op-laag-water-zoekers zijn we aan het worden zo...
Kijk vanavond allemaal de film op HollandDoc: De echte jongens film.
Oh, en lees dan ook even het volgende artikel in trouw: http://www.trouw.nl/tr/nl/4492/Nederland/article/detail/3522158/2013/10/06/Waarom-accepteren-we-kwajongensgedrag-niet-meer.dhtml
mirreke
Wat Micha de Winter zegt o.a, verbeter de wereld, begin bij de opvoeding.
Ook het stukje uit de Trouw, is klaar en duidelijk. Ga weer opvoeden is hun boodschap, besteed daar tijd aan.
Het trekken en bewaken van grenzen kost sloten tijd, die volwassenen liever aan iets anders besteden.
Met beide stukken helemaal eens.
Ik geef alleen aan dat er een hemelsbreed verschil is tussen kattekwaad en struiken in iemand anders tuin onderweg naar huis vernielen. Een gevecht op het schoolplein tussen een paar jongens is heel wat anders dan doelbewust met een paar jongens iemand opwachten in elkaar meppen.
Ik sprak laatst een jongen van 22, en vroeg hem welk werk doe je? Of zit je nog op school.
Zijn antwoord was, nee ik zit in de Wajong, ik kan niet werken, ik heb ADHD.
Maar je staat hier een biertje te drinken en een shaggy te roken, waarom zou je niet kunnen werken?
Nou dat zeg ik toch, zegt hij, ik heb ADHA.
Dus je geniet levenslang van een uitkering, een biertje en een shaggy? Ja, zegt hij, en ik heb het prima naar mijn zin.
Karmijn
Dat is dus een mooie illustratie van waarom schoolklassen in Nederland meer lawaai maken dan Belgische schoolklassen gemiddeld genomen (want ongetwijfeld heb je ook rustige Nederlandse schoolklassen en drukke Belgische schoolklassen). Niet mogen schreeuwen en gillen en rustig samenlopen wordt gezien als het hinderen van kinderen in hun creativiteit, expressie en enthousiasme. Blijkbaar is mogen gillen en heen en weer rennen nodig voor deze eigenschappen. Kinderen die niet mogen gillen en alle kanten op stuiven zijn reuze zielig want ze mogen zich niet uiten.
Deze gangbare opvatting van ouders en leerkrachten zorgt er dus voor dat sommige schoolklassen in de openbare ruimte zeer aanwezig is en voor overlast zorgen. Dat dit niet nodig hoeft te zijn merk je inderdaad in Belgie al. Maar ja reuze zielig die Belgische kinderen want die mogen zich niet uiten en zo.
De speekwoordelijke wajong lapzwans
Ach die wajong gaat er binnenkort toch af, dan mag die spreekwoordelijke sjekkies roller ook werk gaan zoeken.
Net zoals zijn jaren-80 even knie, de zwartwerker met rugklachten.
Wat niet mijn bedoeling was is...
alle ouders met een kindje met ADHD/Autisme of aanverwante differiëntiatie op de kast te jagen.
Wel vraag ik me af, kunt u de opmerkingen wel hebben van ouders die u hoort praten en zeggen, ik denk dat mijn kind ..... heeft, misschien moet ik hem/haar ook wel even laten testen, terwijl ze een "houd je bek" en een "trap tegen hun schenen aan krijgen" van kindlief.
Of een ouder het excuus hoort uitspreken, terwijl een verschrikkelijk jengelend "ik wil" "en jij bent stom" kind alle registers opentrekt, hij/zij heeft .....denk ik.....
Ik niet, ik denk dan, joh, ik zou als ik jou was eerst eens met de opvoeding beginnen.
Jillian
Ja, we zijn het eens.
Weet je, wij zijn een erg druk gezin, met kinderen die veel ruis met zich meebrengen. En ik heb een tijd gedacht dat ik dat 'eruit moest opvoeden'. Maar daar werden we allemaal diep ongelukkig van. Wij zijn nu eenmaal geen bedeesde, rustige mensen met gestreken kleren en design meubels. Wij zijn drukke, kreukelige, gevlekte chaoten. Vol met blauwe plekken en dol op grapjes, zingen en bewegen.
En dan vind ik dat we best wel druk en expressief mogen zijn, op passende plekken. En ik vind een schoolklas in een park echt een zeer passende situatie/plek om druk expressief te zijn. Parken zijn er om te bewegen en te spelen.
Kijk, tijdens een klassiek concert, in een restaurant, bij een ceremonie, (waar ik dus in geen honderd jaar met mijn chaoten naar toe zou gaan) zou het ongepast zijn. Maar in een park, mja, dat lijkt me een goede plek ervoor.
En gillen om het gillen, mogen ze trouwens nooit van mij.
Karmijn
We zijn het dus niet eens bedoel je 
Jillian
Yep 
Tenminste, ik denk dat jij in je een na laatste post ironisch was.
Maar ik heb dus medelijden met Belgische kinderen uit de klassen die ik soms wel op tv zie of zo. (wat vast niet representatief is voor álle Belgische kinderen). Ik ken mensen die een tijd in België gewoond hebben. En als ik dan hoor dat de kinderen tijdens de lunch niet met elkaar mochten praten, bijvoorbeeld, dan heb ik echt medelijden.
En ons gezin heeft echt met veel medelijden naar die klas in de Efteling gekeken. Tjonge jonge wat een gemiste kans. Ben je in de Efteling, moet je in de rij met een raar petje op, achter je leraar aan. Mijn kinderen zouden echt niet kunnen functioneren in dat systeem. En er zullen in Belgie echt wel kinderen zijn, die zijn als de mijne. Wat moet daar dan van terecht komen? Net als bij mijn schoonvader, door straf, angst en schrikbewind je eigenheid verliezen? Triest vind ik dat.
Heb je Brammetje Baas gezien? Die film kan ik niet zien, zonder ontzettend boos te worden op het systeem, waar dat jongetje in geperst wordt. En wat zie je zijn lichtje doven na verloop van tijd. Zo herkenbaar. Zo pijnlijk.
Maar o, o, o, wat is de rest van Brammetjes klas toch braaf, rustig en goed opgevoed! Ook zij zullen zich prima gedragen in een park met de hele klas. Ben ik van overtuigd.
Tja, ik ben een anarchist geloof ik.
Opvoeden of drillen?
Ik heb hetzelfde gezien op vakantie in Frankrijk. Een klas met kindertjes in een doolhof/pretparkje die door de begeleidsters zo werden afgeblaft dat ze het wel uit een hoofd lieten om uit de pas te lopen. Eén meisje dat in de eetpauze met haar handjes in het zand aan het spelen was, werd uitgescholden en moest de rest van de lunch met haar rug tegen een paal aan gaan staan. Ze waren verder allemaal erg stil en braaf dus het werkte wel. Maar ik had medelijden met ze.
bah
Met deze discussiewijze heb ik grote moeite. Ik walg van de manier waarop dit gaat. BAH BAH BAH! Zo respectloos naar kinderen, met of zonder stoornis (en je zal 'm maar hebben!).
