De maatschappij is niet altijd even makkelijk?

Maatschappij van nu

Ik denk dat het leven in onze maatschappij wel wat ingewikkelder is dan vroeger. Toen waren kinderen óf bij moeder thuis, óf ze speelden buiten, óf ze zaten op school. Nu zijn ze bij moeder of bij vader, zijn nu weer hier en dan weer daar op vakantie, gaan naar de opvang, blijven over, er wordt meer op de prestaties gelet, ze kunnen niet kiezen of ze met de DS gaan spelen of met de WII, gaan naar allerlei clubjes etc.
Staat wel tegenover dat we het over het algemeen materieel erg goed hebben en dat er allerlei hulpinstanties zijn waar je bij kunt aankloppen.
Ik denk dus dat het kinderleven wat ingewikkelder is geworden, maar moeilijker, nee.

Materieel makkelijker, psychologisch moeilijker

Materieel is het makkelijker. Er is heel veel, er kan heel veel, er mag heel veel.

Psychologisch is het moeilijker. De enorme overvloed vraagt 1) veel zelfbeheersing (weinig snoepen temidden van gigahoeveelheden snoep is moeilijker dan in een omgeving waar weinig of geen snoep is), 2) veel acceptatie van grenzen die je opgelegd worden ("het kan niet" is makkelijker te accepteren dan "het kan wel maar het mag niet") en 3) je moet heel veel keuzes maken.

Jessica, gepoch? beetje ot

En wat is er dan mis mee als mensen vertellen waar ze specifiek trots op zijn bij hun kind? Waarom noem je dat gelijk "gepoch"? Overigens geef je zelf ook aan dat je trots bent op je kinderen, dat is dan dus óók gepoch.
Overigens heb ik nooit het idee gehad dat wij zelf minder keus hadden dan de kinderen nu. De wereld lag voor mij en mijn leeftijdgenoten óók open hoor.

Mwah

Volgens mij geldt hier de wet van behoud van ellende: er is sores bijgekomen (bv meer keuzes), er is sores afgegaan (bv meisjes mogen nu doorleren). De totale hoeveelheid sores is niet wezenlijk veranderd. Sommige mensen zitten met zichzelf en/of de maatschappij in de knoop, en ook dat was volgens mij vroeger niet anders.

Maar zoals iemand al opmerkte: wij vergelijken het met wat wij van vroeger gewend zijn en dat kan het beeld vertekenen.

Groeten,

Temet

Hangt er van af hoe je je eigen jeugd herinnert

ik vind nu nog meer dan vroeger toen ik geen kinderen had dat mijn jeugd niet altijd zo positief is geweest, mijn moeder is wereldvreemd, was regelmatig gefrustreerd, was huisvrouw, sloeg regelmatig en was vaak onaangenaam. Mijn vader was ook vaak gestresst en vaak weg. Er werd weinig uitgelegd maar meer opgedragen. En die maatschappij toen was misschien wat minder complex maar ik denk dat die complexe aspecten hier niet als zwaar worden ervaren, we praten veel met elkaar en dat vind ik positief.

Ik denk dat we allebei heel reflectief zijn en we er redelijk in slagen een positief en warm thuis te geven, we leren haar bewust sommige dingen weg te relativeren en andere dingen te cultiveren.

Verder heb ik niet het idee dat mijn kind het moeilijker heeft met die maatschappij, dingen zijn misschien wat ingewikkelder geworden maar niet drastisch veranderd vind ik. MIsschien is het ook de buurt waar we wonen, er speelt hier weinig rottigs af. Prestatiedruk is er ook niet groter denk ik dan vroeger.

Ze krijgt alle ruimte om te spelen, er is 4 dagen per week een ouder thuis na schooltijd. Materieel hebben we het ruim, het is hier gezellig thuis met huisdieren en speelgoed.

Eerder ´groot´?

Ellen - Materieel is het makkelijker. Er is heel veel, er kan heel veel, er mag heel veel.
Het is maar net in welk nest je verblijft of dit zo ligt. Als je in een gezin woont met een royaal inkomen kan er veel, mag er veel en is er misschien ook heel veel. In een gezin waar dat niet zo is blijft het een kwestie van keuzes maken, nee horen van je ouders en accepteren dat niet alles mogelijk is. Met die situatie hebben mijn kinderen te maken. Ze hebben het goed, maar niet alles kan.
Ik kom uit een nest waar vanaf mijn 10de een heel goed inkomen was. Ik ben niet verwend, in tegendeel, maar wat ik nodig had kreeg ik, ik hoefde me nooit zorgen te maken. Ik denk dat je zowel vroeger als nu situaties had en hebt waarin veel mogelijk was op materialistisch gebied, net hoe je het had of hebt getroffen. Wat dénk ik wel een verschil is tussen vroeger en nu, is dat van kinderen veel eerder verwacht wordt dat ze volop meedraaien in de maatschappij. Op 14 jarige leeftijd is het niet vreemd als ze een volwaardige relatie hebben, tenminste zo schijnt het mij soms toe, met 14 moeten ze weten welk beroep ze uit gaan oefenen, kortom een kind van 14 wat nog een beetje naief is valt toch wat buiten de boot. Ik dénk dat die leeftijd vroeger hoger lag.

Kinderen zijn flexibel

ik denk dat de uitspraak dat kinderen het in deze maatschappij (ook) niet gemakkelijk hebben nooit door een kind gemaakt wordt.
een kind wat geboren is in deze maatschappij weet immers niet beter?
ouders maken deze uitspraak,omdat zij terug kijken hoe het vroeger was.maar kinderen groeien gewoon op in deze maatschappij,pas als ze zelf volwassen zijn en kinderen hebben zullen zij kunnen beoordelen of deze maatschappij moeilijk was voor hen.
ik denk overigens wel: als je als ouder constant tegen je kinderen zegt dat ze het maar moeilijk hebben in deze maatschappij,ze dat ook zo zullen ervaren.

In deze tijd

Persoonlijk denk ik dat de kinderen over het algemeen het nog nooit zo comfortabel en gemakkelijk hebben gehad als in deze tijd. Ze groeien op met altijd voldoende eten, vaak een eigen slaapkamer en veel speelgoed. Er is veel over opvoeden bekend, dus de gemiddelde ouder kan goed opvoeden.
Sinds een aantal jaren is bekend hoe belangrijk borstvoeding is, dus kinderen krijgen veel vaker borstvoeding als toen ik klein was.
Als je het vergelijkt met een groot deel van de wereld leven we ook in zeer welvarend land. Ik zeg dat ook wel eens tegen mijn kinderen, we leven in een van de rijkste landen op de wereld.

groeten Duifje

Is veel, kan veel, mag veel

"Het is maar net in welk nest je verblijft of dit zo ligt. Als je in een gezin woont met een royaal inkomen kan er veel, mag er veel en is er misschien ook heel veel. In een gezin waar dat niet zo is blijft het een kwestie van keuzes maken, nee horen van je ouders en accepteren dat niet alles mogelijk is. Met die situatie hebben mijn kinderen te maken. Ze hebben het goed, maar niet alles kan."

Eh, nee, het hangt er niet vanaf in welk nest je verblijft. Jij vergelijkt jouw situatie nu met anderen nu. Maar we hadden het over "vroeger" en nu.
Elk kind nu, ook in een arm nest, heeft eten, een dak boven zijn hoofd en kleren. Het krijgt onderwijs, het mag minstens een middelbareschooldiploma halen, het hoeft niet tegen zijn zin te trouwen (even afgezien van bep. culturele groepen in Nederland maar we hadden het over de massa), het mag zelf kiezen welke studierichting hij wil. Kinderen mogen zich ontplooien, zelf keuzes maken, de pil en condooms halen als ze willen gaan vrijen. Er is televisie, filmpjes, er zijn op school allerhande teken- en speelmaterialen. Etc. Een heleboel dingen die 40 jaar geleden niet vanzelfsprekend waren.

Dat bedoel ik met "er is heel veel, er kan heel veel, en er mag heel veel".

Ellen

Mijn vroeger is al weer veertig-dertig jaar geleden. Toch ook een stukje geschiedenis onderhand, hier hoort een lachje. Ik denk dat zo´n veertig jaar geleden de situatie ontstond dat kinderen behoorlijk wat in te brengen hadden in hun eigen leven en toekomst. Mijn zussen zijn iets ouder dan ik en hadden gewoon de vrije keus in opleiding. Dat er problemen onstonden ivm vriendjes lag niet aan de tijd maar aan mijn vader. Wanneer is de Rutgerstichting opgestart? Dat zal ook rond die tijd zijn geweest.
Dat een kind zijn middelbare schooldiploma mag halen is denk ik te danken aan het feit dat hij of zij dat niet mág maar moet.
Tegen zijn zin trouwen is voor een land als Nederland denk ik al héél lang niet gebruikelijk in algemene zin. Als het al moest dan was dat vanwege een zwangerschap of misschien wel om een huis te krijgen.
Ik denk dat je deels niet alleen moet kijken naar hoe lastig het vroeger allemaal was in vergelijking met nu. Bij bepaalde zaken wist men gewoon niet beter. Dat ik als kleuter geen huisje boompje beestje te zien kreeg kwam omdat het nog niet gebruikelijk was dat een school een tv had staan. Maar in de loop van mijn lagere schooltijd werd dat wel normaal.
Mijn vader komt uit een gezin waar het geld niet aan de boom groeide. Ik heb pas sinds kort begrepen dat de situatie iets anders was dan hij ons vroeger verteld heeft. Hij vertelde vroeger altijd dat hij als enige door heeft kunnen leren. Hij had de avondmulo gedaan. Bij de begrafenis van mijn tante, zijn zus, hoorde ik dat zij een opleiding in de zorg had gedaan. Ze heeft dus mogen en kunnen doorleren. De oudste uit hun gezin heeft denk ik wat minder te kiezen gehad. Hij moest werken. Mijn moeder heeft ook in de verpleging gezeten. Het zou in die tijd ondenkbaar zijn geweest als een meisje had willen solliciteren als vrachtwagenchauffeur. Maar dat zullen die meisjes ook niet gemist hebben denk ik. De maatstaven waren nu eenmaal zo. Minder mogelijkheden was niet automatisch zieliger ten opzichte van nu.
Natuurlijk is het wel fijn en goed dat alles nu wel mogelijk is, maar het blijft zo dat dat maar net afhankelijk is uit welk nest je komt. De regering maakt veel mogelijk, maar niet alle ouders kunnen of willen daar in meegaan.

Jessica (ot)

maar ik moet het hier neerzetten van het forumbeheer, mijn opmerking in het zogehete pochdraadje is verwijderd.
Maar ik wilde even kwijt dat het niet leuk overkomt zoals jij het schrijft, dat gepoch over kids, dat komt vrij hard aan.
Ik zie dat je geschreven hebt dat het je spijt, oke maar toch moest ik het ff kwijt

Verder laat ik me er niet over uit want het heeft niks met dit draadje te maken vind ik, al denkt de beheerder daar anders over

gula

Waarom is het voor kinderen moeilijker?

Ik zie dat dus echt niet hoor. Sorry. Zij hebben net als wij vroeger hun schoolwerk en hun clubjes. Tja en als dat te veel wordt moeten de ouders misschien eens naar zich zelf kijken. Sommige kinderen zitten op 3 a 4 sporten of andere dingen. Dan is het toch aan de ouders om daar een rem op te zetten. Ik hoor ook wel eens roepen: ze moeten zoveel! Maar wat moeten ze dan allemaal? Hetzelfde als wij toch vroeger of zit ik nou verkeerd. Misschien dat de ouders wat vaker nee moeten zeggen. Laat ze gewoon lekker spelen en van hun jeugd genieten.

Jessica,

"Ik hou gewoon niet van dat opschepperige gedoe over kinderen. Dat je kind eerder dan en beter is dan andere kinderen."

Dat is van een heel andere opscheporde dan dat je trots bent als ie z´n zwemdiploma heeft gehaald (ik noem maar even voorbeeld)

Ik heb van z´n lang-zal-ze-leve nooit opgeschept over dat ze beter en sneller zijn dan een ander kind. Dat je je daar aan ergert kan ik me voorstellen.

Niet veel meer druk

Mijn zoontje van 9 gaat naar school. Verder gaat hij twee middagen naar de BSO. Dat laatste is overigens geen stress of moeten want op de BSO moet je nou juist helemaal niets. Wat doet zoon op de BSO? Als het droog weer is buiten spelen, voetballen, basketballen, skaten. Als het regent stripboeken lezen en met de lego spelen.
Wat doet zoon thuis? Als het droog weer is buiten spelen, voetballen, basketballen, skaten. Als het regent stripboeken lezen en met de lego spelen. Nou vooruit thuis heeft hij meer mogelijkheden dan op de BSO. Dan speelt hij ook nog met de playmobil en met de spelletjes computer en kan hij gaan crossfietsen buiten.

Dat is het. Ik vind dat niet erg stressvol klinken allemaal.

De meeste kinderen hier in de buurt doen ook niet heel veel bijzonders. De meesten doen wel iets buitenshuis. Voetbal, judo, scouting, zwemles bijvoorbeeld. Echter verreweg de meesten doen 1 hooguit 2 activiteiten per week. Meer is echt een uitzondering. De meeste kinderen hier brengen hun middagen na school door met buiten spelen. Bij het grootste deel heb ik niet het idee dat ze over gestimuleerd worden door hun ouders of dat er een enorme druk op hun gelegd wordt. Sterker nog veel ouders hebben heel duidelijk een houding van dat gewoon ook genoeg is. Soms in mijn ogen juist te veel. Ik zou in bepaalde gevallen wat meer pushen wel gerechtvaardigd vinden.

Vergelijken met mijn eigen jeugd vind ik lastig. Andere ouders, andere omgeving. Wij hadden wel veel minder spullen dan mijn kinderen nu hebben en clubjes waren ook minder gewoon dan nu. Hoewel dingen als scouting, zwemmen, tennis en voetbal niet uitzonderlijk waren. Had en heeft ook een beetje met de omgeving te maken hoe gewoon extra activiteiten zijn. Er zijn nu ook genoeg buurten waarin verreweg de meeste kinderen helemaal niet naar clubjes gaan.

Wel is het zo dat er nu veel meer informatie beschikbaar is en veel meer keuzes en veel meer informatie over al die keuzes. Daar je weg in vinden kan soms lastig zijn. Het is allemaal minder voorspelbaar geworden. Dat heeft echter ook hele leuke kanten. Er zijn veel mogelijkheden voor jongeren om te reizen, stages te lopen in exotische locaties, allerlei studies uit te proberen... Echter het is ook wel weer zo dat dit toch voornamelijk voor een elite geldt. Genoeg jongeren die helemaal niet opgroeien met al die mogelijkheden in gedachten maar die hun opleiding vlug afronden en dan gaan werken.

Maylise

Wel/niet moeilijker

Als ik kijk naar mijn kinderen en naar mezelf vroeger dan was mijn jeugd wel onbezorgder. Kinderen horen en zien zoveel tegenwoordig, ik vind ze echt 'wereldwijzer' dan ikzelf vroeger, sommige kinderen hebben het daar wel moeilijk mee. Mijn zoon heeft hier geen last van, mijn dochter wel. Zij kan echt nachten wakker liggen en bang zijn van dingen als dat jongetje dat op school werd doodgestoken. Dit soort dingen gebeurden vroeger misschien ook, maar wij hoorden ze niet, hielden er ook geen kringgesprekken over op school etc. Ik vind dat kinderen tegenwoordig op veel jongere leeftijd informatie te verwerken krijgen die ze gezien hun geestelijke ontwikkeling nog niet kunnen relativeren. In die zin vind ik de wereld waar ze in opgroeien best verwarrend. Ik ervaar mijn jeugd en de tijd doen als veel duidelijker en mijn kinderen moeten nu al dealen met vele grijstinten van het leven.

Eens met laika

Hier spelen mijn kinderen ook gewoon buiten, eigenlijk hetzelfde als wij vroeger. Ze kunnen hier buiten en binnen spelen, en er zijn ook regelmatig middagen dat ik met de kinderen een spelletje doe of knutsel of bak. Ze gaan twee middagen naar de BSO, wij gingen 2 middagen verplicht ergens spelen omdat mijn ouders alle twee werkten.
Wij hadden zwemles en later muziekles. Voor mijn kinderen is dat hetzelfde.
Wij hadden veel minder speelgoed, mochten weinig tv kijken (veel minder als mijn kinderen nu) en hadden geen computer. Vroeger kon er bij mij thuis veel qua spelen met anderen kinderen, dit is voor mijn kinderen nu hetzelfde.
Al met al herken ik de reactie van Tjor niet. Ik vind het persoonlijk wel goed dat er eerder ingegrepen wordt bij vermeent crimineel gedrag. Ik ben als puber twee keer flink in elkaar geslagen door meisjes die een stuk ouder waren als ik. (ik was 12 meiden waren 17). hoewel mijn moeder aangifte deed bij de politie kwamen zij er toch vrij makkelijk vanaf. Ik denk dat daar nu anders tegen aangekeken wordt, meer gedacht aan zinloos geweld, m.i. heel erg terecht! Ook wordt het effect van pesten serieuzer genomen, en wat mij betreft komt dat ook de kinderen ten goede.

groeten Duifje

Tsjor

Ik vind je erg negatief hoor.
Ik ervaar al die dingen niet zo. En volgens mij de meesten in mijn omgeving ook niet. Ook ik woon in de Randstad met heel veel groen en ze kunnen heerlijk buiten spelen, bomen klimmen, hutten bouwen, noem maar op. En binnen is er ook genoeg te doen. Echt niet alleen computer en games (hoelang ze hieraan zitten bepaal je toch zelf?), maar gewoon nog "ouderwets" met Lego en Playmobil. Ja en ik ben zo'n moeder die het leuk vindt om met zoonlief een spelletje te doen. Volgens mij ben ik echt geen uitstervend ras hoor.

Vanuit ieders eigen beleving

Pelle´s vraag zal door iedereen anders beantwoord worden omdat iedereen anders in de maatschappij staat. Het is maar net uit welke buurt je komt, wat de inhoud van je portemonnee is, wat voor beperkingen je hebt, met welke blik je de wereld in kijkt en misschien ook hoe het met je incasseringsvermogen gesteld is. Zo
Bij ons in de wijk is alle ruimte, wordt er volop buiten gespeeld en zijn we nog steeds niet te beroerd om een kind of jongere aan te spreken als dat echt nodig én veilig is. Als het niet veilig lijkt laat ik het inderdaad aan de politie over. Jongeren in onze wijk kunnen bij elkaar zitten, gewoon een beetje hangen, zonder dat een volwassene ingrijpt. Zolang zij geen rottigheid uithalen gun ik ze dat plezier. Als ze gaan vernielen, of andere overlast veroorzaken bel ik de politie. Dat hebben we overigens nog nooit gedaan, wel de brandweer. Het moet van twee kanten komen. Als ik me niet veilig voel bij een groepje is dat niet mijn schuld, maar het signaal wat ze zelf afgeven. Als ze betrouwbaar overkomen doe ik ook niet ingewikkeld.
Om eerlijk te zijn krijg ik het nogal benauwd van hoe Tjor het ziet. Mijn hemel, is het in haar omgeving nu al zover gekomen dat jongeren zich alleen nog maar vrij voelen als ze zitten te computeren? Sommigen zullen dat misschien zo ervaren, maar dat geldt toch niet voor jongeren in het algemeen? Voor mijn kinderen is internet een aanvulling, een belangrijke dat wel, op het leven wat ze hebben. En in dat leven krijgen ze genoeg gelegenheid om onder elkaar te zijn en te experimenteren. Wat je daar dan ook onder verstaat.

Die losse zo had ik nog weg moeten knippen...

Ook geen herkenning

Ik verbaas me er juist regelmatig over hoe hetzelfde de jeugd van mijn kinderen verloopt met hoe ik het mezelf herinner.
Maar goed ik ben vast 'zelf' geen goed voorbeeld. Mijn ouders hadden redelijk genoeg geld. Mijn moeder werkte, we hadden zelfs 2 auto's en een telefoon én een t.v. die net zo vaak aan mocht als we wilden (oke er was weinig op, maar elke woensdagmiddag was prima b.v.). Wij hebben talloze oppassen versleten, de ene tante voor tussen de middag, de andere buurvrouw voor 's middags en 's avonds ook nog een meisje en dat door de jaren heen dat zijn er dus talloze. We werden ook nog regelmatig gedropt op het werk van mijn ouders. En zelfs dat vonden we interessant.
We zaten op clubjes, even zien ik heb zwemles gehad (a+b+c+d gehaald!) en op scouting gezeten en op volleybal, gym en op muziekles en op volksdansen en dansles gehad, oo en door de jaren heen ook nog op creatieve les (schilderen en kleién enzo). We kregen zakgeld (elke zaterdag en dan naar jamin!) en kermisgeld, we speelden buiten, haalden veel kattekwaad uit en mijn lievelingsspel was het welbekende loco. Ik had playmobile (heb het nu nog) en een grote ton vol lego (heb ik nu ook nog, iemand heeft me er al 400 euro voor geboden!), een groot poppenhuis waar de barbies in pasten, een fiets elk jaar en een step en stelten, boeken bij de vleet, die ik overigens verslond. Een heus fornhuis van hout op kleuterhoogte en een gezellige vader waar ik in zijn werkplaats mocht timmeren.
Op mijn 15de had ik dikke verkering, waar ik overigens alleen wat mee kuste en we drukten ons tegen elkaar...dat was al héél wat. Ik ging op de fiets naar school...een 30 minuten fietsen. We gingen op vakantie. Elke zomer naar het buitenland en verder in de kortere vakanties in nederland of een buitenland dichterbij. Soms op campings, soms in huisjes of appartementen. We bezochten schouwburgen en voorstellingen. Net hoe het uitkwam.
Als ik nu naar mijn kinderen kijk, verlopen onze levens zich aardig synchroon. Ze spelen zelfs nog dezelfde spelletjes buiten, hoewel ze nu soms andere namen hebben is de inhoud hetzelfde. Ze zitten dan ook op dezelfde basisschool als ik (leuk dan ben je de dochter van...bij de oudere leerkrachten) en zelfs op dezelfde middelbare school (30 minuten fietsen), ze gaan ongeveer even vaak op vakantie als ik vroeger, en net zo vaak uit. Oudste heeft verkering, en is net als ik ook was 15. Maar ze zijn nog niet verder dan wat kussen en handje vast houden. Ze komen zelfs gezellig beneden zitten als ze samen zijn...Ze zitten op wat clubjes, zoals het uitkomt, wat bij ze past. Oudste is vooral druk met muziek, jongste is de sportiefste. Mijn boeken heb ik geschonken aan jongste, die ze verslind. Ze heeft zelfs dezelfde smaak qua boeken als ik. Ze hebben beiden gespeeld met mijn lego en mijn playmobile en mijn poppenhuis. Jongste speelt met het poppenhuis nog steeds....zo fijn, dat de barbies erin passen.
Het enige grote verschil tussen hun en mijn jeugd is de mobile telefoon en de computer, oudste kan zich geen voorstelling maken hoe wij dat vroeger deden als we onderweg een lekke band hadden. Zij belt gewoon ons op....en ik moest lopen, of een aardige aanwonende bereid vinden om te bellen of m'n band plakken. Heel soms kan ze ons niet bereiken en dan kán ze zich het een héél klein beetje voorstellen. Maar ook zelfs dan is ze slim genoeg om dan maar ergens onderweg naar een vriendin te gaan of d'r opa te bellen ofzo.
En hoe spraken wij dan af met vriendinnen zonder p.c.? (euh...we belden) ook dat is zo'n ver van m'n bed show. Volgend jaar moet oudste kiezen welke vervolgopleiding. Maar dan is ze 16. Niks eerder dan ik dus. Ik heb zelfs fout gekozen en erna gewoon er nog 1 gedaan. De 'richting' moest ze al wel kiezen, maar dat moest ik ook, je moest vroeger ook al vakken laten vallen toch? Maar dat heeft ze aardig helder. En dat wist ik ook al wel op die leeftijd.
Nee hoor, ik zie er niks gecompliceerd aan.
gewoon, gewoon.
groeten albana

Mira

Toen ik 10 was, heeft er een jaar lang in alle ramen in de stad waar ik woonde, een poster van een vermist meisje van precies mijn leeftijd gehangen. Ze werd vervolgens gruwelijk vermoord teruggevonden. Ook was er in de buurt van ons zwembad in het bos een meisje vermoord. Alle holocaustdetails kreeg ik ook al als lagereschoolkind te horen. Ik wist dat soort dingen toen dus allemaal heel precies, maar op de een of andere manier betrok ik het totaal niet op mezelf. Ik vermoed dat jouw dochter dat indertijd wel gedaan zou hebben. Ik denk dus dat we 'vroeger' heus wel behoorlijk veel hoorden, net als nu.

Asa torell

Is dit een zaak die in Groningen afspeelde? Was ook bij een zwembad en het meisje werd in het bos gevonden. Dat staat mij namelijk ook nog op het netvlies. Zoiets vergeet je nooit meer.

Zomersproet

Inderdaad! Maar gek genoeg is er over de woonplaats uit mans kindertijd (in duitsland) bijna net zo'n verhaal. Mij staat het overigens niet op het netvlies, achteraf heel vreemd maar het maakte niet echt indruk, waarschijnlijk was ik gewoon nog net te jong. Vergelijkbare horrorverhalen uit mijn studententijd hielden me wel heel erg bezig.

Asa

Ik weet niet meer precies hoe oud ik was. Ik denk ook een jaar of 10, 11. Ik weet zelfs nog de naam van het meisje. Mijn oom zat destijds bij de recherche en leidde de zaak, dus misschien daarom, ik weet het niet..... Ik weet wel dat iedereen (dus ook veel kinderen in mijn omgeving) er over praatten en er zaten mensen tussen die haar dan via via kenden. Wij woondden zelf in een wijk aan de andere kant van de stad maar altijd als ik langs dat bos kom moet ik er aan denken in combinatie met dat zwembad, nu nog steeds na al die jaren. Best wel raar eigenlijk. het beheerst niet mijn leven hoor haha, Het is een soort automatisme dat het in me opkomt als ik er langs rijd.

Maar om op de topic terug te komen. Ik denk dat wel dat je in deze tijd door gebruik van PC wel meer en i.i.g. sneller op de hoogte bent van zaken maar dat neemt niet weg dat je vroeger ook veel meekreeg van gebeurtenissen.