ouderverstoting

Hoe je ermee omgaat

Ik weet niet of ik in mijn geval mag spreken van ouderverstoting, maar aan de reacties hier op OOL soms te lezen blijkbaar wel. Ik mag mijn kinderen slechts 6 dagen per maand zien en daar vallen altijd dagen vanaf en er komen er nooit bij. De kinderen vinden dat het allemaal mijn schuld is. De problematiek heb ik hier al meerdere malen beschreven.
Je vraag 'hoe ga je ernee om?' is een vraag waar ik ook elke dag mee bezig ben. Niet. Je kunt er niet mee omgaan. Ook met hulp niet. Dat je eigen kind zo doet snijdt door hart en ziel. Ik weet eigenlijk niet zo gied wat ik erover moet zeggen. Ik wil voorkomen dat we in een soort blaming the victim situatie terrecht komen. Dat is vaak de veiligste weg. Daarmee pleit iedereen voor zichzelf dat het hem of haar nooit zal overkomen. Daar zijn meerdere wetenschappelijke stukken over geschreven. Radeloos voel ik me en zo moet jij je ook voelen. Vond het ook dat ik moest reageren. Vooral omdat niemand nog gereageerd had. Je mag me altijd prive mailen of bellen.

Doenja

Als je het zou kunnen zien als onmacht van jouw kinderen om te doen wat vrijwel bij iedereen diep in zijn of haar hart zit (namelijk van je ouders houden,loyaal zijn) kun je je dan minder persoonlijk geraakt voelen? Dus mededogen met hen, de negatieve, verdrietige kanten zo min mogelijk aanraken. Geeft jou ook rust want het vechten en je continue onbegrip kosten heel veel energie. 'Het is niet persoonlijk' klinkt natuurlijk veel te simplistisch in dit geval, en zo simplistisch bedoel ik het ook niet, naar je innerlijke rust opbouwen op deze​ pijlers zou wel mooi zijn?
Gr Angela

Het ligt ook niet aan de kinderen

Maar aan de invloeden van de weghouden de ouder voor jaren lang.

Enfin ik reageerde niet omdat ik de situatie zelf niet ken; zo ook misschien anderen, of mensen willen er niet over praten.

Ik vind het wel naar voor je Ida, ook Doenja. Mijn ouders hebben mijn broer losgelaten. Maar die was toen al jaren uit huis en had een gezin.
Vechten ging teveel pijn doen en hij wilde niet.
Verstrekkende gevolgen, ook voor mij en gezin, ik denk dat hij het niet beseft of dat het hem niet uitmaakt.
Sommige mensen blijven wat moeite met verantwoordelijk nemen houden.

mijn oudste zoon

Wil geen contact meer met me sinds ik verteld heb dat ik niet zijn biologische vader ben.

Ook ben ik van menig dat mijn Ex dingen heeft gezegd die dit versterken.

Ben nog steeds zijn vader.

Of het ooit weer goed komt?

Later

Ik ken een dergelijke situatie niet persoonlijk, maar in ieders leven komt er een moment waarop je je in de beweegredenen van je ouders gaat verdiepen. En dan ook: klopt het wel wat ze me altijd hebben voorgehouden? Ik hoop zo voor jullie dat jullie kinderen dat ook gaan doen!

Vreselijk

Oudste zoon van bijna 20 wil mij ook niet zien. Ik ben 3 jaar geleden gescheiden, en hij is bij zijn vader blijven wonen. Ex heeft mij zwart gemaakt, en is in de slachtofferrol gaan zitten. Ik ben de boeman. Ik heb namelijk het initiatief genomen om te gaan scheiden. Er waren geen anderen in het spel. Na 19 jaar huwelijk was de koek op. Ik noemde het emotionele en intellectuele armoede als reden. Sinds ik weg ben is het bergafwaarts met mijn zoon gegaan. Werkt niet meer, gaat niet meer naar school. Hij had al een hechtingsstoornis. Kreeg ernstige psychische problemen , werd suïcidaal, is al 10 keer opgenomen, heeft o.a. Borderline, en doet aan ernstige selfmutulatie. Ik heb een normaal contact met mijn andere 3 kinderen van 7-9-17. Het is echt een opgave om hier mee te leven. Ik heb tijden gehad dat ik er elke dag mee bezig was en aan het huilen was. Maar je hebt geen keus, het leven gaat door. Het voelt zo onnatuurlijk. Je wil helpen en zorgen, maar je mag het niet. afleiding helpt een beetje, werk, de andere kinderen. Ze hebben niks aan een moeder die als een hoopje ellende in de hoek zit. Ik denk dat het een soort rouwproces is. Verdriet, acceptatie, machteloosheid, en boosheid naar mijn ex komt daar nog bij enz. Je moet een manier vinden om er mee om te gaan. Ik heb wat fb groepen gevonden . Ik stuur hem volgende week een lieve verjaardagskaart, maak geen verwijten. Mijn deur staat altijd open. Ik hoop dat hij weer contact zoekt in de toekomst. Ik denk het wel, alleen is de vraag wanneer. Hij voelt dit nu zo, als zijn beste keus. Dat moet ik respecteren. Heel veel kracht gewenst !

goed nieuws

Kort na mijn bericht hier was mijn zoon jarig en heb ik hem (via een ander telefoon van zjn vriend, omdat ik zijn nummer niet mag) 'zo maar' opgebeld en aan de telefoon gevraagd. Waarna ik hem- tot mijn stomme verbazing - aan de lijn kreeg. Even kort gepraat, hij zei niet veel maar liet zich feliciteren en vond het duidelijk lastig, maar ik denk ook wel fijn.
Daarna kreeg ik via de begeleider te horen dat mijn zoon soms zegt dat hij misschien wel weer contact met mij zou willen. Dit is voor nu vandaag omgezet in een daadwerkelijke afspraak!
Voor mijn man is dit vrij pijnlijk, zoon gaf duidelijk aan hem niet te willen zien en hij wilde zijn vader ook niet even aan de telefoon. Mijn man kan dit met heel veel moeite zien als een eerste stap die misschien inhoudt dat er ooit ook weer contact tussen hem en zijn zoon zal zijn. man is geneigd de negatieve kant te benadrukken en voelt zich buitengesteld. Ik probeer hem in te laten zien dat zoon altijd gemakkelijker met mij heeft kunnen praten en dat dit een eerste stap is, waarna het contact misschien wel weer ooit min of meer normaal wordt.
Ik zal dus waarschijnlijk vandaag mijn zoon zien, op een plaats ergens buiten, samen met zijn begeleider. Als hij althans op komt dagen; ik houd rekening met alle scenario's.
Het voelt erg spannend. Ik probeer natuurlijk om er een beetje ontspannen mee om te gaan maar het kan moeilijk zijn, want veel gespreksonderwerpen zijn gevoelig en dus...wat kun je wel of niet zeggen? Mijn insteek is om geen moeilijke onderwerpen te bespreken maar alleen te zorgen dat het contact er is. Ik zal jullie op de hoogte houden.

Het zijn hele lastige nare en verdrietige verhalen over dit soort situaties. Op dit moment ben ik teveel met mezelf bezig om echt in te gaan op andere berichten, maar ik leef ook met jullie mee. Sterkte en succes allemaal!

Wat fijn nieuws!

Ik hoop dat jullie een gezellige tijd hebben.

Persoonlijk zou ik bij zo'n hernieuwde kennismaking alle 'probleem' onderwerp zoveel mogelijk links laten liggen. Wellicht kunnen jullie beter wat gaan doen samen, iets actiefs dat jullie beide leuk vinden. Bowlen of zo. Je ben dan wel fijn samen en kunt makkelijk het gesprek op koetjes en kalfjes houden.

goed nieuws ida

Ik zou inderdaad moeilijke onderwerpen uit de weg gaan. Ik zou zelf wel interesse tonen in hem en vragen hoe het gaat en zo, maar alleen in hoeverre hij dat toelaat. Veel succes en plezier.

wauw

De afspraak is eigenlijk heel goed verlopen! We hebben een rondje gelopen en lopen kletsen. Echt op een behoorlijk relaxte manier. Op driekwart van de wandeling heb ik hem gevraagd of er nog dingen waren die hij graag wilde bespreken. Toen kwam hij zelf met enkele dingetjes die we goed konden bespreken.

Hij gaf aan het moeilijk te vinden weer met zijn vader in contact te komen, maar dit toch wel te willen. Dus kwam hij zelf met een voorstel om te komen eten, waarop ik hem geadviseerd heb om eerst alleen iets te komen drinken zodat hij vlot weg kan gaan als hij zich ongemakkelijk voelt. Dit leek hij heel prettig te vinden dus dat is ook een mooie stap.
En ja, ja, ik mocht zijn telefoonnummer weer hebben. Hij heeft hem zelf enigszins beschaamd giechelend weer in mijn telefoon gezet.
We hebben zelfs een vervolgafspraak, dus dit lijkt toch-voorzichtig optimistisch- een nieuw begin...

Gut wat fijn

Ida wat klinkt dit goed!! Ik hoop dat je man net zoals jij de rust kunt bewaren en gewoon gezellig wat kunnen drinken. Oefen alvast in t zoeken naar 'lichte' gespreksonderwerpen.

Mijn verhaal

Mijn verhaal!

Begint in 2002 na de geboorte van mijn 4e kind !
Ik was toen 7 jaar getrouwd .
Mijn ex man had een alcoholprobleem ontwikkeld en 2 weken na de bevalling wilde hij iets en door de bevalling kon ik dat nog niet maar met nee nam hij geen genoegen dus pakte hij het gewoon.
Mijn veilig gevoel was helemaal weg en ben toen van hem.af gegaan!
In 2004 werd de scheiding defenitief ..we hebben een flitsscheiding gedaan op zijn verzoek en daar ging het mis
Via de notaris een scheidingsscouvenant laten opstellen met regels omtrent de kids
Er kwam in te staan hoe de zorg en omgangsregeling was..
Er kwam geen vastgesteld allimentatie bedrag in want we konden het dachten we onderling zelf wel goed regelen .
Nou en vandaar ging het mis!
Mijn ex man veranderde om de haverklap zelf de omgangsregeling..wat overigens nooit vastgesteld werd op papier
Maar ik ging er telkens in mee want dacht dat het voor de kids fijner was en beter voor onze band!
15 jaar heb ik voor mijn kids gezorgd zonder allimentatie van exman !
Gesprekken scholen en andere zorgen omtrent hun alleen op moeten lossen ! 15 jaar geprobeerd om comnunicatie met hem.te hebben omtrent hoe het gaat met de kids maar exman weigerde al het kontakt met mij
Wat dus uitmonde op nu 15 jaar later een ouderverstoting en 4 kinderen die geestelijk zo gemanipuleerd zijn door exman ! Beperkingen opgelopen hebben die ze niet mogen hebben van exman want zijn kinderen hebben niks!)
Met als gevolg dat 1 zoon met autisme en zware depressies en suicidaal was opgenomen is in een zorginstelling was geen makkelijke beslissing en heb er nog veel moeite mee maar alles voor mijn kind dat hij beter word of op zijn plaats zit ! Die heeft inmiddels weinig tot geen kontakt meer met vader!
Oudste dochter daar is mijn band ook ernstig mee beschadigd door haar zeggen dat papa hun dus al die jaren alleen maar lelijk over mij gedaan heeft..ze is getrouwd en heeft nu zelf een dochtertje l! Maar ik kan geen oma zijn omdat ze mij niet vertrouwd..
Dat doet pijn!
Mijn oudste zoon vertoonde helaas dezelfde trekjes als papa en heeft ADHD/odd..
En heeft hier de boel lopen terroriseren heb vaak hulp gezocht en blijven proberen om exman in te laten zien dat hij door zijn gedrag de kids beperkt en dat ze daar later veel last van hebben
Afgelopen mei is hij door ruzie weggegaan naar zijn vader en heeft zich uitgeschreven en mij uit zijn leven verbannen hij is 20 jaar dus daar moet ik mee dealen !
Samen met zijn vader heeft hij de jongste van 15 zo lopen bestoken dat ik het geld van de kinderbijslag niet goed gebruikte en dat ik niet goed voor ze zorgde
Mijn kids hadden te eten en te drinken we konden leuke dingen doen ze waren altijd netjes gekleed ..konden meedoen met leeftijdsgenootjes maar heb daar zelf heel veel voor moeten doen zonder mederwerking van mijn exman..
De kids moesten bij bezoeken bij hun vader uitgekleed worden tot aan hun ondergoed toe als ze daar waren en mochten ze alleen zijn kleding aan l
Ze mochten niet over mij praten wat hier was moest hier blijven!
Ik heb nooit geen enkel kwaad woord gezegd over hun vader dat staat zelfs in de dossiers van de GGZ die inmiddels erbij betrokken zijn geweest omdat de kinderen vast liepen !
Maar ook daar stagneerde de boel omdat exman niet meewerkte en werd hij bestempeld als een narcistische man!
Nu kwam mijn exman halverwege juni mijn jongste zoon terugbrengen en stond hij aan de deur stampij te maken dat hij de jongste weer meenam want ik had het voor elkaar ze wilde niet meer bij mij zijn !
Zonder enige overleg of aanleiding ik ging hier niet mee akkoord en zei dat ik daar eerst een gesprek over wilde exman is boos weggegaan lzonder zoon en dreigde dat hij er werk van ging maken en ik moest maar zelfmoord plegen dan waren ze van mij af--
Gesprek aan willen gaan met mijn jongste zoon maar waarom hij naar papa wilde wist hij niet beetje gek
De hele maandag heeft hij mij lopen zieken en gemeen gedaan en blijvend kwetsende opmerkingen maken ook tegen zijn 2 jongere broertjes ..
Dus heb ik gezegd dat als hij graag bij papa wilde wonen ik het prima vond maar dat hij hier altijd welkom blééf hij heeft zijn vader gebeld die zou hem komen halen
Mijn zoon werd nog gemener en mijn partner heeft hem toen buiten de deur laten wachten op mijn ex !
Een halve week later heeft hij mijn zoon overal uitgeschreven zonder enig overleg
Ik heb geen zicht meer op hem.of school of wat dan ook
Ik zie of hoor helemaal niks meer geen omgang of niks terwijl we samen gezag hebben..
Ik heb gepraat met een advocaat want ik wil wel omgang hebben
Nu is er een brief van mijn ex gekomen met een omgangsregeling die hij zelf heeft bepaald dat mijn zoon om de week op vrijdag even na school moet komen zeggen hoe het met hem gaat want bij mij zou hij niet veilig zijn en ik heb hem op straat gezet zonder hem iets te laten weten!

Sorry voor dit warrige lange verhaal maar het doet mij zoveel verdriet

Een verdrietige mama

Dajosvno

Wat een naar verhaal. Het klinkt wel als een verhaal waarin je ex de zaken aardig naar zijn hand kan zetten en de het mooi voorspiegelen. tOCH DENK IK DAT ALS JE KINDEREN OUDER WORDEN, dat er een moment komt dat zij zich realiseren dat jij al die tijd voor ze gezorgd hebt en dat hun vader het liet afweten.
Voor nu kun je niet anders dan de situatie accepteren... sterkte!

Ik zelf heb op dit moment wat beter contact met mijn zoon, hoewel minimaal. Hij is eerst een paar keer gekomen en we hebben samen wat gekletst, maar momenteel laat hij het afweten, geeft geen antwoord via de app en komt niet opdagen als we iets hebben afgesproken, helaas. Maar goed, het is geen kwaaigheid, hij reageert af en toe wel en afspraken vergeten of niet nakomen, zo ken ik hem ook wel dus ja...

Dochters en kleinzoon

Ik ben nieuw hier, maar loop al jaren met ook deze problemen.
Tijdens mijn scheiding ben ik aan de alcohol geraakt en is geëvalueerd. Mijn dochters waren toen 18 en 14. Ondanks ik degene was die wilde scheiden ben ik compleet afgegleden. Nu zijn ze 30 en 25 en heb ik een kleinzoon die ik alleen in het begin heb gezien. Ik woon zelf in Rotterdam en merk dat ik veel behoefte heb al lotgenoten. Maar ook om echt mee te praten. Het verhaal is nog veel langer. Maar dit is mijn eerste stap. Langs deze weg wil ik wel iedereen hier sterkte wensen
Ik zie het als 1 groot rouwproces waar ik nooit uitkom. Je kan er mee leren omgaan maar de pijn de confrontatie die je dagelijks hebt is er.

Gr. Josje

geen dwang

Natuurlijk kan je kinderen niet dwingen om met één te praten. Maar ik denk dat je het toch moet proberen

Herkennen

Hallo Ida,

Wel een late reactie op jouw post, maar hopelijk hou je deze berichten in de gaten.
Herken me zeer goed in jouw verhaal en zoek al langer naar ondersteuning hiervoor. Zou graag in contact komen met mensen die soortgelijke ervaringen hebben want dit is een afschuwelijke situatie.

Misschien kunnen middels een privébericht gegevens uitwisselen.

Angela

Dajosvno schreef op 25-08-2017 om 10:46:

Mijn verhaal

Mijn verhaal!

Begint in 2002 na de geboorte van mijn 4e kind !
Ik was toen 7 jaar getrouwd .
Mijn ex man had een alcoholprobleem ontwikkeld en 2 weken na de bevalling wilde hij iets en door de bevalling kon ik dat nog niet maar met nee nam hij geen genoegen dus pakte hij het gewoon.
Mijn veilig gevoel was helemaal weg en ben toen van hem.af gegaan!
In 2004 werd de scheiding defenitief ..we hebben een flitsscheiding gedaan op zijn verzoek en daar ging het mis
Via de notaris een scheidingsscouvenant laten opstellen met regels omtrent de kids
Er kwam in te staan hoe de zorg en omgangsregeling was..
Er kwam geen vastgesteld allimentatie bedrag in want we konden het dachten we onderling zelf wel goed regelen .
Nou en vandaar ging het mis!
Mijn ex man veranderde om de haverklap zelf de omgangsregeling..wat overigens nooit vastgesteld werd op papier
Maar ik ging er telkens in mee want dacht dat het voor de kids fijner was en beter voor onze band!
15 jaar heb ik voor mijn kids gezorgd zonder allimentatie van exman !
Gesprekken scholen en andere zorgen omtrent hun alleen op moeten lossen ! 15 jaar geprobeerd om comnunicatie met hem.te hebben omtrent hoe het gaat met de kids maar exman weigerde al het kontakt met mij
Wat dus uitmonde op nu 15 jaar later een ouderverstoting en 4 kinderen die geestelijk zo gemanipuleerd zijn door exman ! Beperkingen opgelopen hebben die ze niet mogen hebben van exman want zijn kinderen hebben niks!)
Met als gevolg dat 1 zoon met autisme en zware depressies en suicidaal was opgenomen is in een zorginstelling was geen makkelijke beslissing en heb er nog veel moeite mee maar alles voor mijn kind dat hij beter word of op zijn plaats zit ! Die heeft inmiddels weinig tot geen kontakt meer met vader!
Oudste dochter daar is mijn band ook ernstig mee beschadigd door haar zeggen dat papa hun dus al die jaren alleen maar lelijk over mij gedaan heeft..ze is getrouwd en heeft nu zelf een dochtertje l! Maar ik kan geen oma zijn omdat ze mij niet vertrouwd..
Dat doet pijn!
Mijn oudste zoon vertoonde helaas dezelfde trekjes als papa en heeft ADHD/odd..
En heeft hier de boel lopen terroriseren heb vaak hulp gezocht en blijven proberen om exman in te laten zien dat hij door zijn gedrag de kids beperkt en dat ze daar later veel last van hebben
Afgelopen mei is hij door ruzie weggegaan naar zijn vader en heeft zich uitgeschreven en mij uit zijn leven verbannen hij is 20 jaar dus daar moet ik mee dealen !
Samen met zijn vader heeft hij de jongste van 15 zo lopen bestoken dat ik het geld van de kinderbijslag niet goed gebruikte en dat ik niet goed voor ze zorgde
Mijn kids hadden te eten en te drinken we konden leuke dingen doen ze waren altijd netjes gekleed ..konden meedoen met leeftijdsgenootjes maar heb daar zelf heel veel voor moeten doen zonder mederwerking van mijn exman..
De kids moesten bij bezoeken bij hun vader uitgekleed worden tot aan hun ondergoed toe als ze daar waren en mochten ze alleen zijn kleding aan l
Ze mochten niet over mij praten wat hier was moest hier blijven!
Ik heb nooit geen enkel kwaad woord gezegd over hun vader dat staat zelfs in de dossiers van de GGZ die inmiddels erbij betrokken zijn geweest omdat de kinderen vast liepen !
Maar ook daar stagneerde de boel omdat exman niet meewerkte en werd hij bestempeld als een narcistische man!
Nu kwam mijn exman halverwege juni mijn jongste zoon terugbrengen en stond hij aan de deur stampij te maken dat hij de jongste weer meenam want ik had het voor elkaar ze wilde niet meer bij mij zijn !
Zonder enige overleg of aanleiding ik ging hier niet mee akkoord en zei dat ik daar eerst een gesprek over wilde exman is boos weggegaan lzonder zoon en dreigde dat hij er werk van ging maken en ik moest maar zelfmoord plegen dan waren ze van mij af--
Gesprek aan willen gaan met mijn jongste zoon maar waarom hij naar papa wilde wist hij niet beetje gek
De hele maandag heeft hij mij lopen zieken en gemeen gedaan en blijvend kwetsende opmerkingen maken ook tegen zijn 2 jongere broertjes ..
Dus heb ik gezegd dat als hij graag bij papa wilde wonen ik het prima vond maar dat hij hier altijd welkom blééf hij heeft zijn vader gebeld die zou hem komen halen
Mijn zoon werd nog gemener en mijn partner heeft hem toen buiten de deur laten wachten op mijn ex !
Een halve week later heeft hij mijn zoon overal uitgeschreven zonder enig overleg
Ik heb geen zicht meer op hem.of school of wat dan ook
Ik zie of hoor helemaal niks meer geen omgang of niks terwijl we samen gezag hebben..
Ik heb gepraat met een advocaat want ik wil wel omgang hebben
Nu is er een brief van mijn ex gekomen met een omgangsregeling die hij zelf heeft bepaald dat mijn zoon om de week op vrijdag even na school moet komen zeggen hoe het met hem gaat want bij mij zou hij niet veilig zijn en ik heb hem op straat gezet zonder hem iets te laten weten!

Sorry voor dit warrige lange verhaal maar het doet mij zoveel verdriet

Een verdrietige mama