Studiekosten drie kinderen [spaar je ervoor?]

Mijn idee

"of serieus gaan kijken wat de mogelijkheden zijn"
Precies. Dat zou ik ook doen.
Het is bovendien wel verstandig om de jongensdroom in realistisch perspectief te plaatsen. Voor de opleiding bestaat geen gesubsidieerde variant (behalve in het leger) omdat het een jongensdroom is. Er wordt veel aan verdiend, omdat het een jongensdroom is. Het onderwijs is (net als duiken trouwens) een door en door commerciele activiteit: de opleiding vindt het fijn dat je komt, maar niet erg dat je geen werk hebt, want dan kom je weer voor een opfriscursus om je brevet geldig te houden.
In Nederland zijn de kosten voor dat gevlieg bovendien extra hoog, juist omdat het enige vliegen commercieel vliegen is. Niemand heeft een vliegtuig nodig om naar de supermarkt te gaan. Niemand heeft een landingsbaan in de achtertuin.
Ga je op termijn naar Engeland, Amerika of Australie, dan kun je veel goedkoper aan dezelfde kwalificaties komen.
Maar goed: eerst maar eens een wat realistischer opleiding en een paar jaartjes ouder worden.
Groet,
Miriam Lavell

Geerke

Werkkansen geen overweging? Dus jij hebt er geen moeite mee een kind op te leiden tot bankzitter en uitkeringstrekker? Ikke wel. Grote moeite zelfs. Vooral nu mijn dochter een studie gaat doen die opleidt tot eeh.....ja, dat weet niemand eigenlijk. Een zeg maar zeer specialistische richting in de alfa-hoek. En zoon wil volgend jaar ook aan zoiets beginnen. Echt van die studies waarvan je denkt: juist ja. Ze willen wetenschapper worden, allebei. Nou, dat is dan heel fijn voor mijn pensioen Dat wordt geen vetpot. Werd er maar eens eentje piloot. Dan mocht ik gratis mee

Tirza

Luchtmacht neemt nog wel vliegers aan

in tegenstelling tot de rest van defensie. De kans is alleen vrij klein, 1-2% dat je door de selectie komt.

Joyeux

Even een praktijkvoorbeeld. Mijn zoon gaat HBO biologie en medisch labonderzoek studeren. Is veel werk in te vinden, geen probleem. In theorie kan hij na zijn propedeuse overstappen naar de universiteit, biologie studeren. Dat wil hij wel, maar de perspectieven op de arbeidsmarkt zijn vrij marginaal vergeleken met die HBO opleiding. Hij laat dat straks wel degelijk meespelen in zijn beslissing of hij overstapt of niet. Want hij wil geen werkloze bioloog zijn.

Tja (joyeux)

Ik ben immer de nuance zelf. Ik wéét hoe het werkt in de wereld, dank u. Het verbaast me dat je voor iets waar je je brood mee moet gaan verdienen, niet wordt gekeken naar arbeidsperspectief. Immers: als je dat butwerk-wat-je-niet wil toch maar 20 jaar hoeft te doen, wat maakt het dan uit? Ga je daarna toch fijn iets leuks doen?
Doet me denken aan een ex-vriendje. Die studeerde op zijn 32e nog steeds Sanskriet (dat kon toen nog, eindeloos studeren). Daar kun je echt werkelijk helemaal niks mee. Het is al een wonder dat je het uberhaupt kunt studeren. Ik heb mijn kinderen nijver richting medische beroepen (zit je nooit zonder werk) danwel richting kernfysica (vak van de toekomst) gestuurd. Helaas, het mag niet baten. Ze gaan allebei voor de boterzachte alfa-studies met hooguit een carriere als wetenschapper.

Tirza

Perspectief

Ik moedig zelf mijn kinderen aan om niet zozeer te kijken naar de situatie op de arbeidsmarkt maar wel om heel goed na te denken over wat ze precies met die studie willen gaan, wat het plan is en wat eventueel als alternatief ook zou kunnen. Daarnaast is mijn ervaring dat de plannen ook nog al eens kunnen wijzigen tussen je 18de en 30ste. Ik ben zelf ook van richting veranderd en ben uiteindelijk iets gaan doen waar ik zelfs nooit aan had gedacht van te voren.

Mijn oudste heeft twee studies gedaan waarin nauwelijks werk te vinden is maar hij heeft nu net voor dat ene beroep gekozen wat je met een van die studies kan doen waar wel werk in is te vinden. Hij had dus wel een plan met de studie. Geen alternatief plan overigens dus als het niks met plan A was geworden dan had er misschien nog een derde opleiding moeten komen. In elk geval is zijn plan A succesvol verlopen.

Mijn tweede heeft ook twee studies gedaan. Een studie waar je niet zo heel veel mee kan en een waar je juist veel mee kan. Ze had van te voren geen idee wat ze wilde doen. Uiteindelijk heeft ze tijdens haar master besloten dat ze wilde gaan promoveren en dan hopelijk verder die kant op.

De derde heeft een studie gedaan waar behalve als je leraar wil worden ook weinig werk in is te vinden. Hij had wel een plan en zou daarna een master in wat anders gaan doen. Dat wilde hij uiteindelijk toch niet doen. Hij heeft meerdere jaren gewerkt in een hele andere richting. Hij heeft nu weer een andere baan in ook weer een andere richting en nu gaat hij er weer een opleiding bij doen om zich verder in deze richting te ontwikkelen.

De vierde doet een studie waar wel werk in is, een en ander hangt wel samen met specialisatie maar in elk geval maak ik me over haar perspectief op de arbeidsmarkt geen enkele zorgen.

De vijfde is onlangs van studie veranderd en ik merk dat hij nu echt gemotiveerd is. Het gaat goed met zijn nieuwe opleiding. Hij heeft zelfs een idee wat hij later wil. Gaat de goede kant uit dus.

Als iemand echt veel passie heeft voor een bepaalde richting en gewoon heel goed in die richting is dan kom je er wel. Ik ken mensen die in hele specialistische richtingen zitten maar die gewoon super goed zijn en dus ook het weinige werk dat er in te vinden is wel hebben. Een voorwaarde voor een opleiding doen met weinig werk perspectief lijkt me wel dat het echt iets is waar je helemaal voor wil gaan en waar je bereid bent om al je tijd en energie in te steken. Veel stages lopen, vrijwilligerswerk doen, hele goede cijfers halen, aan veel projecten mee doen... Dan kom je er meestal wel, ook als er weinig werk in die richting is.

Ik hamer wel altijd op het hebben van een plan en alternatieven voor dat plan bedenken. Als je een plan hebt dan weet je ook beter waar je naar toe werkt. Maar goed de realiteit is dat plannen veranderen en dat studies in de praktijk toch heel anders kunnen zijn.

Maylise

Niet bij iedere studie kun je stages lopen, laat staan veel. Bij mijn universitaire studies waren er nauwelijks stages.

Als je weinig geld hebt, kun je het je eigenlijk ook niet eens permitteren om een niet- of nauwelijks betaalde stage te lopen. Eentje was deel van mijn onderzoek, maar anders zit je daar ook weer mee: veel tijd kwijt, maar geen geld en geen studiepunten.

Ik heb alles van mijn studies zelf betaald, op het treinabonnement tot ik 18 was na, en dat heeft voordelen en nadelen. Een nadeel was dat ik het dus echt niet kon betalen om een tijdje in het buitenland te studeren. De beurs die je daarvoor zou krijgen kwam wel een eindje in de richting, maar er zou geld bij moeten en dat had ik niet.

Overigens was ik wel goed, maar de tijd die nodig was om mezelf ergens in te draaien en als eerste gewezen te worden op leuke stages of baantjes, die had ik niet. (Ik had wel studiegenoten die altijd rond de docenten hingen, daarvoor typewerk deden en zo, zo werkte dat.) Er moest ook geld verdiend worden.

Rode beuk

Waarom zo neerbuigend? Zie verder reactie Gale.
Mijn zoon heeft dit heel recent uitgezocht, en dit veelvuldig nagevraagd.

Ps beuk

En ik schrijf duidelijk: vergeleken met de kansen die hij heeft met de HBO studie.

In relatie tot de kosten

Joyeux:"Dat je een opleiding volgt in een bepaalde richting, wil toch niet zeggen dat je alleen in die richting mag werken? Je kunt best iets anders doen na je studie, zonder meteen uitkeringstrekker te worden. "
Dat is helemaal waar. Maar met dat realisme moet je dan wel je studie ingaan. Laten we dans, muziektheater of schoonheidsspecialiste nemen. Énige opleidingen, maar de kans dat je er werk in vindt is nihil. Dat is niet zo heel verkeerd als je dat wat je er wel in leert een beetje kunt meenemen in je sollicitatiebagage. En vooral als je daarbij al een baantje hebt om je eigen studie te bekostigen. Dat baantje doet dan op zijn minst iets voor je cv.
Maar met die insteek worden de kosten van de studie meteen wel relevant: die piloten opleiding is mede zo duur omdat de opleiding én de bank je het toekomstperspectief van een piloot voorspiegelt. Op dat perspectief wordt door opleiding en banken een voorschot genomen en als je het niet haalt, dan is het je eigen probleem.
Na die opleiding kun je natuurlijk ook baliemedewerker bij een air line worden, maar dan verdien je niet genoeg om je opleiding terug te betalen.
In die context lijkt perspectief me van belang.
Tegelijkertijd heb ik mijn kinderen steeds voorgehouden dat ze, wat ze ook kiezen, niet hoeven vrezen voor een eindeloos bestaan in die richting. Ze kunnen altijd nog koekenbakker worden als ze dat leuker vinden. Om die keuze open te houden is het wel van extra groot belang om zo min mogelijk te lenen en dus je eigen studie zoveel mogelijk met eigen inkomsten te dragen.
En met die formule kun je ook schadeloos naar de kunstacademie of toneelschool om te leren wat je zo leuk vindt, ook als je niet verder komt dan verdienstelijke nijverheid of het zo treffend nadoen van die gekke oom Kees.
De ouders van mijn ega hebben hem bij gods gratie een opleiding kunstacademie gegund. Hun insteek: die jongen is voor niks anders goed dan postbode of kapper, laten we hem maar een leuke tijd geven op de academie.
Dat lijkt mij een compleet foute insteek. Maar ja, als pa en moe betalen, dan bepalen ze ook in hoge mate. Ze hadden ook 'nee' kunnen zeggen en daarmee was er voor mijn ega toch wat verloren gegaan.
Hij is geworden wat hij verzonnen had op zijn zevende en verdient daar een vette boterham mee.
Zelf betalen = zelf bepalen. Dat lijkt me belangrijk. Als ouders de voetangels en klemmen van kosten versus kansen voorleggen, lijkt mij essentieel. Aan dat gesprek kom je niet toe als je op voorhand belooft de studie te zullen betalen.
Groet,
Miriam Lavell

Beuk

Je mag vinden wat je vindt, maar de titel van jouw posting vond ik niet nodig.( Oh ja joh?) En mijn tekst was he-le-maal niet generaliserend bedoeld, dat is weer een veronderstelling die nergens op gebaseerd is. Maar wel in grote lijnen het beeld wat mijn zoon krijgt van zijn navragen bij diverse mensen die op dit moment werk zoeken of juist niet hoeven te zoeken. Mijn zoon heeft zijn info van net afgestudeerden, die via die HBO al in hun laatste studiejaar meedere banen kregen aangeboden. En van net afgestudeerde biologen die nu niet aan de slag komen. De twee studies tegen elkaar afgewogen is er sneller kans op werk met de hbo,op dit moment. "Alsof het zo tof is om eindeloos als analist te werken." Dat hangt ervan af. Kijk, hij wil graag ooit meewerken aan onderzoeken naar epilepsie, in dat licht bezien is analist worden echt niet zo raar. Want medicijnen studeren wordt lastig, vanwege zijn epilepsie.

Beter wo dan hbo

Het is mijn ervaring dat je altijd beter WO kunt hebben dan HBO. Als academicus heb je bij bijv. de overheid altijd een hoger instapniveau, meer doorgroeimogelijkheden, en de richting is daarbij niet eens zo van belang. Als WO-opgeleide kun je verder altijd op een lager niveau (HBO) solliciteren, maar omgekeerd is een stuk lastiger. Mijn dochter (12 pas, dus waar bemoei ik me mee) wil graag journalist worden. Daar heb je een HBO-school voor, maar het is qua carrierekansen véél handiger om eerst een WO studie te volgen en daarna pas journalist te worden. Zo ken ik diverse (heel goede) secretaresses die Europese Wetenschappen, sinologie of geschiedenis gestudeerd hebben. Ik heb er nog altijd (meer dan een beetje) spijt van dat ik voor HBO koos toen ik op die tweesprong stond.

Rode beuk

Hij heeft diverse mensen gesproken die biologie hebben gestudeerd en als bioloog niet dat werk kunnen vinden wat ze hadden gehoopt te kunnen vinden. En als de meeste jongeren denkt hij geen jaren vooruit, maar puur: hoe vindt ik het snelst leuk werk in het vakgebied wat mij boeit. En zoals het er nu voorstaat, is dat met die HBO. Niet in de laatste plaats omdat zijn HBO zetelt in het Science park in Leiden. Via zijn stages is de kans op werk en de keuze uit banen een garantie.
En natuurlijk onderschrijf ik dat het ook aan jezelf ligt, je inzet,passie,etcetc, maar dat inzicht volgt vanzelf. Dat had ik ook niet toen ik 18 was. Nogmaals: het is voor hem niet doorslaggevend, maar zal wel meespelen bij zijn keus na het eerste jaar HBO.

Wij sparen daar niet speciaal voor

Wij sparen er niet speciaal voor. Wel sparen we in het algemeen door maandelijks extra hypotheek af te lossen. Ik denk wel dat we wat voor ze zullen betalen, maar dat ligt ook een beetje aan hoeveel we te besteden hebben.
Maar ik ga ze zeker geen luxe levenstijl bieden
Ik denk dat het niet zo erg is om een studieschuld op te bouwen als de rente daarop niet hoog is en je niet hoeft af te betalen wanneer je dat niet kunt.

Limi

Natuurlijk kan je bij elke studie stage lopen. Het zit niet altijd in het studie programma maar je kan er altijd voor kiezen om geheel vrijwillig tijdens de zomervakantie of tijdens het studie jaar op parttime basis ergens stage te lopen. Als je een idee het wat je met de studie wil doen is het veel makkelijker om gericht te gaan zoeken naar een stage plaats en zo bijvoorbeeld inderdaad wat extra praktische ervaring op te doen.

Een andere insteek is om te kijken of je een bijbaantje kan krijgen in een bedrijf/organisatie wat in de gewenste richting zit. Bijvoorbeeld administratief werk doen voor een organisatie die in die richting zit. Je bent dan niet echt met het werk bezig maar je leert al wel mensen kennen in die richting.

Veel moeten werken naast de studie kan inderdaad een serieus probleem zijn en mensen hinderen om van de geboden mogelijkheden gebruik te maken. In dat geval kan het soms slimmer zijn om een deel van het geld te lenen zodat je als student de mogelijkheid hebt om wel van alle mogelijkheden gebruik te maken.

Binnen elke vakgroep op de universiteit zijn altijd allerlei onderzoeksprojecten en dergelijke waar studenten aan mee kunnen werken. Staat heel goed op je CV. Soms is er zelfs een betaling aan verbonden al stelt dat meestal niks voor.

Ik heb zelf toen een lening gehad en daardoor had ik inderdaad tijd voor wat extra projecten. Via zo'n project ben ik uiteindelijk ook nog assistent geworden van een van de docenten en dat betaalde wel. Niet veel maar daardoor sta je er wel minder in.

Studeer je iets waar veel werk in is dan hoef je inderdaad je minder moeite te getroosten maar doe je een studie waarin weinig werk is dan zal je inderdaad je moeten onderscheiden door te zorgen dat je heel veel mensen in dat wereldje kent en dat je voor je afstuderen al wat ervaring hebt. Dat zou ik sowieso iedereen aanraden maar nog veel meer bij een studie waar weinig werk in is.

Goede cijfers zijn fijn maar inderdaad niet alles bepalend. Veel mensen kennen en een groot netwerk hebben is vaak belangrijker. Dat scheelt echt zo enorm.

Als een student dus zoveel uur moet werken naast de studie dat er echt geen tijd is voor andere activiteiten dan zou ik een lening geen slechte keuze vinden. Dat is soms een goede investering.

Betaalde stages en zo

Ik ben het eens met was Maylise schrijft, veel passie en je kunt het goed, dan kan je er nog wel eens komen, ook als er weinig werk in is. Een plan en een alternatief, dat is wel goed.
Betaalde stages.... de mijne waren echt niet betaald. En veel werk was er ook niet toen ik afstudeerde, maar doorgezet, veel invalwerk gedaan, niet te selectief zijn met solliciteren, qua groepen en woonplaatsen. Uiteindelijk had ik na een jaar invallen her en der een vaste baan aan de andere kant van het land. (klasgenoten die alleen in de Achterhoek in groep 1-2 wilden werken, die hadden niet zo snel werk, dan ben je heel beperkt).

Maylise

Achteraf klinkt het allemaal heel simpel

Het klinkt ook allemaal in theorie heel mooi, maar ik denk niet dat het bij de praktijk van de meeste studenten aansluit.
Bijvoorbeeld met een iedere twee maanden wisselend rooster zijn de baantjes 'in de richting' ook erg dun gezaaid. Dat afgezien van de motivatie! Uitzonderingen zijn er altijd, maar het aantal dat precies weet wat hij wil al vroeg in de studie, er ook helemaal niks naast doet (sport of zo) en ook nog eens precies de nuttige baantje weet te krijgen, dat zal ERG laag zijn. En de meeste studenten hadden ook helemaal niemand die ze tot dit soort dingen aanspoorden. Ik kan me zo voorstellen dat jij dat wel bij jouw kinderen doet...?

Limi

Natuurlijk probeer ik mijn kinderen zoveel mogelijk aan te moedigen om goed te na te denken over wat ze nu eigenlijk willen en daarop te anticiperen. In de praktijk doen ze dat natuurlijk niet altijd want ze hebben soms andere ideeën en prioriteiten. Ik zeg het ook altijd tegen mijn studenten en dan hoop je dat ze iets van oppakken. Uit eigen ervaring kan ik namelijk zeggen dat het hebben van een groot netwerk gecombineerd met wat ervaring echt zo veel voordeel biedt.

Je gaf zelf ook aan in je eerste berichtje dat studenten die veel rondhingen bij de docenten eerder alles te horen kregen. Dat klopt inderdaad. Het is zeker bij massale studies heel moeilijk om te zorgen dat je de naam bent die docenten zich herinneren. Ik zeg altijd tegen mijn kinderen. Zorg er voor dat de docent in elk geval weet wie je bent. Als ik 700 eerstejaars college geef dan ik ze echt niet allemaal individueel. De studenten die ik ken zijn de studenten waar ik om wat voor reden buiten de colleges om mee te maken heb gekregen. Mocht ik dan een keer een project hebben of een vraag hebben gekregen van een collega of ik een student kan aanbevelen dan zijn dat de studenten waar ik als eerste aan denk. Zo werkt het gewoon.

Dat probeer ik dus ook mijn kinderen duidelijk te maken. De oudste twee zijn daar heel goed in. De vierde al helemaal. De derde en vijfde absoluut niet. Die zijn veel minder handig in dat soort dingen en hebben er ook helemaal geen zin in. Vinden het stom en onzin. Ik snap ze wel. Het zou inderdaad niet moeten gaan om wie je kent maar in de praktijk werkt het nu eenmaal zo. Uiteraard moet je ook wel wat te bieden hebben en zo kan je ook je onderscheiden maar als je geen netwerk hebt dan kan je daar zo weinig mee.

Kleine toelichting

Sorry, beetje laat maar ik las x reacties terug een reactie op mijn posting. Blijkbaar werd begrepen dat ik meen dat je met rijke ouders niet met geld leert omgaan en met ouders die een beperkter budget hebt wel. Dat is niet hoe ik het bedoel, ik wilde alleen zeggen dat als je van huis uit meekrijgt dat er (noodgedwongen) bewust keuzes gemaakt worden ik denk dat de kans groter is dat je dat overneemt. Maar het is natuurlijk nooit een wet van meden en perzen. Ik ken een stel dat echt zeer goed in de slappe was zit- ik schat in miljonair- en hun zoon van 12 moet zijn inkomsten en uitgaven in een spreadsheet bijhouden en wekelijks bespreken. Als hij zich niet aan de afspraken houdt wordt zijn zakgeld gehalveerd. Dus natuurlijk is het geen lineair verband.

Maar zowel in mijn studententijd als nu zie ik echt wel een aantal mensen om mij heen die lijken nooit echt zenuwachtig te hoeven worden om de bodem van de geldput. Banen verliezen of bedrijven die failliet gaan worden als vervelend ervaren maar ouders vullen het financiele gat wat valt. En dat is in mijn ogen een ongekende luxe die je (lijkt mij hoor) niet hebt als je ouders zelf ook een beperkt budget hebben. Als ik trouwens een keer hierover in een open gesprek raak vindt men meestal dat ze gewoon een voorschot op de erfenis nemen, dat het geld hun toch toekomt tzt. En als ouders en kinderen het hierover eens zijn..... maar ik durf wel te bekennen dat ik er de kriebels van krijg. Maar wellicht is dat wel jaloerzie :o)

Enfin, nog even terug naar de studiekeuze. Mijn ervaring is dat je op je 18e niet echt genoeg beeld kan vormen wat je 'later kunt worden' met sommige studies. Dus een studie kiezen met een duidelijk beeld voor ogen welk beroep je daarmee gaat invullen vind ik hooggegrepen. Maar ik vrees wel dat ik zo'n ouder ben die kunstgeschiedenis wat zal ontmoedigen en zeg- economie dan positiever zal ontvangen. Maar dan hoeft kind nog niet te weten of hij/zij wat ie met de studie straks gaat doen, ja econoom worden, hahaha.

Ely

Ely

Ik snap je punt wel. Dat van de spreadsheets vind ik een beetje overdreven, eerlijk gezegd. Haha, dat doe ik zelf ook niet.

Ik heb ook een vriendin die voldoet aan jouw plaatje van 'ouders vullen toch wel aan'. Maar ik zie dat absoluut niet als ongekende luxe: ik vind het behoorlijk armoedig om op je 40ste langdurig terug te moeten vallen op het geld van je ouders om gewoon te leven en baantjes onder je niveau af te slaan. En zelfs haar ouders en de buitenwereld zien met name hem als een brallende lapzwans die denkt dat hij wat is omdat hij toevallig nog in een redelijk oude BMW rijdt terwijl er geen geld is voor nieuwe winterjassen voor de kinderen (die natuurlijk wel van een merk moeten zijn).

De situatie van een andere vriendin lijkt me heerlijk. Vader is multimiljonair en heeft als motto 'je kunt alles bereiken als je het maar wilt'. Dat stukje zelfvertrouwen heb ik niet meegekregen van mijn ouders (gewoon arbeidersgezin). Ze heeft hard gestudeerd, werkt nu parttime en is moeder. Ze kunnen hun levensstijl zelf bekostigen maar vader wil zo weinig mogelijk belasting betalen en geeft haar dus bv een praktische, grote auto (op zijn naam) met tankpas, voor de kleinkinderen is er een studiefonds, etc. Dat zijn natuurlijk heerlijke meevallers. Maar ik ben er ook van overtuigd dat diezelfde vader geen geld in een bodemloze put zou gooien. Zou dochter het geld verbrassen dan draait hij de geldkraan dicht.

En ik denk dus dat hoe breed of hoe smal je ouders het financieel hebben, niet direct iets zegt hoe je later (na je studieperiode) omgaat met geld. Die rijkeluiskinderen hebben vaak ook meegekregen dat er hard voor moet worden gestudeerd, gewerkt en gespaard.

Zo kijk ik tegen onze situatie aan. Wij hebben het goed en soms maak ik me ook wel eens zorgen dat alles zo makkelijk gaat. Als dingen kapot of nodig zijn, dan is er altijd geld om het te laten repareren of nieuw te kopen. Ze mogen op twee activiteiten: hoeveel het kost maakt daarbij niet uit. Twee keer per jaar op vakantie (soms ook ver weg), twee auto's, groot huis. Wat voor wereldbeeld krijgen mijn kinderen mee (vriendjes van school zitten in zelfde situatie).
Dan zeg ik er altijd wel bij, dat dat in heel veel gezinnen niet kan en het is echt niet heel normaal dat alles hier zo makkelijk gaat. Geen leningen etc. Maar ik weet ook hoe wij hier gekomen zijn: we hebben hard gestudeerd, hard gewerkt en flink gespaard. En ik ben ervan overtuigd dat wij dat bewust en onbewust overdragen. Dus onze kinderen zullen ook aan een vakantiebaantje moeten, worden ook gestimuleerd om te gaan sparen, risico's van lenen onder ogen zien, etc.

Sparen,

de methode van Maylise is een methode die ook wij gebruiken: bijdragen waar nodig, de rest mogen ze zelf bij elkaar zien te krijgen.

En waar Liat het over heeft is volgend mij bedoelt voor mensen die heel veel verdienen. En sorry, maar ik ga mijn huis niet verkopen, omdat ik een kamer incl. studie voor mijn kinderen zou moeten gaan betalen. Geen haar op mijn hoofd (en dat zijn er veel) die daarover denkt.

Moeder,

daar praten wij zeker over met onze kinderen. Mijn zoon gaat een MBO opleiding volgen, mijn dochter gaat naar de brugklas. Het meefinancieren van het e.e.a. is nu nog niet aan de orde, maar ik vind het zeker van belang dat ze NU al te weten krijgen dat Rupsje-nooit-genoeg hier niet woont

Wacht even....

ons plan is om ooit bijna geen woonlasten te hebben door het huis waar we nu met kinderen wonen ooit te gaan verkopen en kleiner te gaan wonen. Maar dat is in eerste plaats voor onszelf: we hebben heel weinig pensioenopbouw. We zijn echt niet zo rijk. Ik wilde alleen aangeven dat er andere manieren zijn om geld te sparen dan elke maand geld op een bankrekening te zetten.

Er stond net een paar dagen geleden een artikel in het NRC over studielasten. Er werd gesteld dat een lening een student onder druk zet en dat je daarna toch naar draagkracht moet aflossen. Op zich zou ik het heel gezond vinden als mijn kinderen in elk geval zelf deels verantwoordelijk zijn voor hun eigen lening. Ik zou iets bijdragen in bijv. collegegeld en kamerhuur zodat de lening nog redelijk blijft, misschien zo rond de 15.000 euro. Grote zakken geld gaan onze kinderen echt ook niet zo maar krijgen.

Buffer weggevallen

onze buffer is hier helemaal weggevallen na het ongeluk van mijn man 2 jaar geleden, ik vrees dat mijn zoon volgend jaar toch een bijbaantje moet zoeken , niet iedereen heeft een zak geld apart staan al hebben we wel ons best gedaan

Ilsepilse

Dat is echt naar zeg.

Wij zijn door de crisis (Valkyreman's werkinkomsten zijn nogal afhankelijk van de economie) ook behoorlijk aan het interen op onze reserves, eng is dat. Wij hebben nog wel even (Spruitje is pas vier), maar op dit moment valt er niks te sparen, integendeel zelfs. Kortom, ik leef met je mee.

Heel veel sterkte.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Sparen

Ik spaar voor mijn 2 kinderen. Ene maand meer dan de andere geen regelmaat want ik weet niet of ze wel aan de studie gaan. Ikzelf heb alles zelf moeten betalen (dus studietoeslag gekregen en ik werkte erbij). Ging prima en verwacht ook dat onze kids dat gaan doen. En met het spaarpotje wat ik dan heb, kunnen ze ook weer een boel extra's.

Groetjes van LuNa