We zijn een beetje doorgedraaid met wat we onze kinderen vertellen over "privacy"
Ik ga gelijk uitleggen wat ik bedoel met deze lange titel. Ik was net in de buurt aan het autorijden, toen ik langs spelende kinderen kwam en opeens een keiharde schok hoorde op mijn auto. Ik schrok me echt dood en stopte om te kijken wat er gebeurt was, totdat ik merkte dat een van de kinderen een soort zelfgemaakte pistool hield en ermee aan het schieten was. Ik deed mijn raam open en sprak het jochie (een jaar of 9 schat ik) aan over wat hij gedaan had. Hij begon erover te lachen en grappen en het beviel me niet, dus ik stapte uit de auto om even een woordje met hem te wisselen. Ik vroeg hem, nadat hij nog steeds ontkende dat hij geschoten had, in welke huis hij woonde omdat ik zijn vader of moeder even wilde spreken. Hji weigerde, nog steeds heel erg lacherig, en zei tegen mij "Dat zeg ik niet dat is mijn privacy"(het woord al in de mond van z'n joch maar goed). Een buurvrouw kwam polshoogte nemen en weigerde ook te vertellen bij wie het kind hoorde, ook onder het mom van "privacy". Uiteindelijk kwam de vader zelf aanlopen en (gelukkig) sprak hij zijn kind aan over het niet schieten op voorbijgangers met zijn "wapen". Maar al met al heeft het een poos geduurd voordat ik wist waar het kind hoorde en bij wie. En ik vind dat we helemaal doorgedraaid zijn, als een kind van 9 jaar zijn "privacy" als argument aanvoerd, en de buurvrouw ook terwijl ik heel duidelijk vertelde waarom ik de ouders aan wilde spreken (ik dus doodgeschrokken van de harde knal en eventueel gevaar dat het op kan brengen als een automobilist op die maneir schrikt...)
Vinden jullie het ook een rare reactie van het kind en de buurvrouw?
Sini
Nou
van zo'n knulletje kun je dat verwachten maar dat een volwassene daarin meegaat vind ik van de gekke!
Tegenwoordig...
Mijn dochter kwam onlangs thuis met een gids die ze op school gekregen heeft "Jongerengids - voor 8 - 11 jaar (95 pag.)
Ze had meteen de helft van de gids doorgelezen en wist mij allerhande interessante feitjes te vertellen over haar "rechten en plichten". En vooral, ze wist mij te vertellen wat ik allemaal niet mocht doen opdat ik haar rechten niet zou schenden. Ze kende ook meteen een aantal nuttige telefoonnummers vanbuiten (bv. de kinder-en jongerentelefoon), wist mij te informeren over kindermishandeling, verwaarlozing, emotionele mishandeling, privacy, recht op vrije tijd en hobbies en ga maar door.
En ja hoor: zelfs voordat deze gids er was "haar privacy", ik heb het al vaker gehoord en dat is dan 7 jaar.... .
Maar ja, wat wil je, als scholen zo'n boekjes ronddelen met een marge van 8 tot 11 jaar... . Bij elk onderdeel staan websites waar je meer informatie kan vinden. Ik hou mijn hart vast voor de gids vanaf 12 jaar.
Ik vind niet dat je kinderen moet kleinhouden maar we slaan door naar de andere kant: de mate waarin kinderen overladen worden met informatie, ja, daar heb ik vragen bij. En dan krijg je reakties zoals Sinlind beschrijft. Tegenwoordig zijn kinderen meer mini-volwassenen.
Helaas niet
Ik vind het helaas geen vreemde reactie van die jongen. Maar dat vind ik niet prettig uiteraard. Gelukkig zijn er nog genoeg kinderen die beleefd zijn en het fatsoen hebben om zelf ook te schrikken als een geintje niet goed uitpakt, maar daar tegenover staan kinderen die denken dat ze alles maar kunnen maken en zeggen. Ik begrijp niet hoe die kinderen aan dat idee komen.
Jonegrengids
Ik heb die Jongerengids net bekeken en snap niet wat daar zo erg aan is. Wat mij betreft priam informatie voor basisschoolkinderen. www.jongerengids.be
Andere kant
Ik kan me er ook wel weer iets bij voorstellen.
Dat van dat jochie sowieso. Of hij meent het, van die privacy, of hij wil gewoon niet dat hij van zijn ouders op zijn falie krijgt. Begrijpelijke gedachtengang.
En ook die buurvrouw snap ik eigenlijk wel. Het is ook niet ondenkbaar dat jij een enorme scene gaat schoppen, die vader aanvalt of weet ik veel ("tja, buurman, ik dacht, ik zeg maar niks, je hoort zulke rare verhalen tegenwoordig"). Buurvrouw moet de beslissing nemen: geef ik de gegevens aan deze vreemde mevrouw met het risico op narigheid met de buren? Nou, ik weet niet wat ik in die situatie gedaan zou hebben eigenlijk...
Omgekeerd: als jouw kinderen iets mispeuteren, moeten ze dan ook aan elke volwassene die daar aanstoot aan neemt jouw naam- en adresgegevens verstrekken?
Groeten,
Temet
Klaver
er is niets erg aan die jongerengids, maar of alles wat erin staat nodig is voor 8 jarigen (en mijn dochter is dan nog maar 7)? Informatie over holebi's bv. Nu weten mijn kinderen daar wel één en ander van, maar ik denk niet dat massaal veel ouders dat nodig vinden op die leeftijd. En mijn post ging erover dat kinderen met veel informatie overladen worden, waardoor ze veel mondiger worden. En dan krijg je reakties als in de beginpost. Daar moet je dan niet van verschieten.
Weet je, langs de ene kant vindt iedereen het sneu dat jonge kinderen vaak niet meer echt spelen, maar ze worden ook opgevoed als kleine volwassenen. Kleine kinderen zijn geen kleine kinderen meer. En dat vind ik soms wel spijtig, die tijd om groot te zijn komt wel. En 'mijn rechten' en meer van dat, leidt ertoe dat jonge kinderen gewoon nog sneller groot worden, dat ze een grote mond opzetten. En veel ouders gaan daar dan nog in mee.
Privacy?
Ik snap de reactie van dat jongetje wel, die probeert gewoon zijn eigen hachje te beschermen. Maar die toegeschoten buurvrouw had beter moeten weten. Ik hoop van harte dat iemand in zo'n situatie de 'privacy' van mijn kind schendt als ze iets uit vreten op straat dat niet hoort, want anders kan ik ze ook niet terechtwijzen als dat nodig is.
Begrip
ik begrijp het jongetje heel goed,die was bang voor straf ,logisch dat hij zijn naam niet wilde noemen.
ik had als buurvrouw ook niet de gegevens van zijn ouders aan je gegeven,ivm de privacy.
als je schade had gehad was het een ander verhaal geweest.
wel had ik mijn buurjongetje terecht gewezen en zijn excuus aan laten bieden.
Maar ik ken mijn buurjongetje dan ook alsof het mijn eigen zoon is.
Sini, dat vroeg ik niet
Sini, ik vroeg niet of jij ermee accoord gaat dat jouw kinderen aangesproken worden op wangedrag. Ik vroeg of jij vindt dat als een andere volwassene vindt dat jouw kind iets misdaan heeft, jouw kind dan jouw adres moet geven zodat die volwassene jou ook nog eens een keer op het gedrag van je kind kan aanspreken.
Groeten,
Temet
Mijn mening
ik heb net mijn 8 jarige dochter weer verteld dat je aan niemand op internet hoeft te vertellen hoe je echt heet en waar je echt woont want dat zijn vragen die niet 'relevant' zijn, of te wel "doet het er toe ?" want je doet een spelletje en daarvoor hoef je niet van elkaar te weten hoe die ander eruit ziet en heet en woont. Dus relevant gaat hier momenteel wel over tafel.
Zo is het ook niet 'relevant' dat wild vreemde volwassenen je op straat gaan vragen waar je woont, want volwassenen moeten geen gesprekjes voeren met onebkende kinderen die verder gaan dan 'hallo kinderen lekker weertje he, leuke jas, mooie stoepkrijt tekening, ik heb last van die bal doe dat bij je moeder voor de deur'.
Als je op straat vervelend doet dan vind ik het niet 'relevant' dat een persoon gaat vragen waar je woont.
Als je op straat vervelend doet en iemand spreekt je daar op aan dan is het wel 'relevant' dat je dan je excuses aan biedt en dan is het zeker niet de bedoeling dat je bijdehand terug gaat doen want dat is ook gevaarlijk, je weet nooit hoe agressief mensen hier in Haarlem zoal reageren (god wat een agressie hebben mensen soms zeg, jemig, raampje naar beneden, begint te schreeuwen tegen buurjongetje dat hij een ram voor zijn kop krijgt etc etc), kind lijk bleek, ik heb maar gezegd dat hij vast met zijn piemel tussen de deur had gezeten, moest het kind erg om lachen.
Maar goed, ik vind het fijn als die buurvrouw even mijn kind tot de orde roept. En als die volwassene door gaat met vragen waar hij woont dan vind ik het persoonlijk helemaal niet gek dat die buurvrouw dan ook zegt dat dat privé is.
Het is namelijk best een rare vraag om aan een wild vreemde te stellen "waar woon jij?". Je kan beter zeggen "word jij thuis niet opgevoed, vind je moeder het niet erg hoe jij je gedraagt, nee het is niet leuk dus haal die stomme lach van je gezicht, gedraag je !". En dan deur dicht, door rijden.
Ik geef de buurvrouw gelijk...
ik zou ook niet de gegevens van mijn buurkinderen aan een wildvreemde, boze mevrouw geven, tenzij er sprake is van schade aan je auto o.i.d.
Dat kind, tja, ik snap het wel, die heeft gewoon geen zin in straf. En je kan je kind nog zo goed opgevoed hebben, ook jij weet niet hoe hij zich op straat gedraagt. Deze vader sprak zijn zoon direct aan, dus ik denk echt niet dat het aan zijn opvoeding ligt, maar het jochie gewoon op een slimme manier onder straf uit wilde komen.
Eens met manda
Ik zou ook hopen dat mijn zoon zijn adres niet tegen vreemden zegt, en de buurvrouw ook niet. Ik zou geloof ik ook niet zo snel op het idee komen ernaar te vragen, als ik boos was. Misschien wel als ik dacht dat het kind hulp nodig had.
Raar
Wat een rare buurvrouw..privacy..waar gaat het over. Gelukkig had de vader wel een normale reactie.
Blikje op de weg
ik sprak vorige week ook eenjochie aan die een blikje op een heel drukke dreef legde zodat die platgereden zou worden als de auto erover heen reed, ik dacht nog als iemand door dat rode licht rijdt, leeft hij niet meer,
toen ik de woonwijk inreed en hem erop aansprak zei hij heel brutaal ja maar twas toch rood ?? Ik dacht ik ga geen discussie aanmet zo'n snotneus...maar brutaal zijn ze wel ...
Ilse ...
het was misschien de toon waarop het gezegd werd, maar als je van zo'n antwoord al onder de indruk bent van brutaliteit....
Deze jongen begrijpt gewoon jouw probleem niet.
Precies
ik snap ook niet zo goed wat nu brutaal is aan een kind die een argument aandraagt "het is toch rood", hij zelf heeft ook een inschatting gemaakt van de situatie.
Hier zijn er trouwens ook regelmatig kinderen die blikjes op de weg leggen, dat vinden ze echt erg leuk.
vroeger kwamen wij er achter dat als je 2 halve fietsbellen (die bovenste delen) op een spoor legt de bomen naar beneden gaan, dus dan zaten we leuk een uur met die bellen daar te spelen, dat was natuurlijk mooi.
Er waren dan na een tijdje wel fietsers die het door hadden en ons daarop aanspraken, maar echt kwaad werden ze nooit "dan kan je beter niet doen hoor, het is ook echt gevaarlijk zo dicht bij de trein". Ik heb ook wel eens het idee dat volwassenen zelf agressiever en harder reageren op kinderen die 'leuke' rottigheid aan het uithalen zijn.
Wel zijn we allemaal veranderd
en de kinderen ook, iedereen is volgens mij sneller gebekt, geven we sneller een weerwoord. Misschien niet altijd positief.
Ja inderdaad
Kinderen zijn tegenwoordig inderdaad brutaler en feller dan vroeger maar je kan dat niet los zien van het feit dat iedereen feller en harder lijkt te zijn geworden. Kinderen reflecteren tenslotte de rest van de maatschappij, ze staan daar niet los van verder.
