Ex-man wil niet met de kinderen naar de sport in zijn weekend.

Flauw zeg!

Dit lijkt op typisch na de scheiding gepest.

Als jij het wel belangrijk vindt, zou je kunnen overwegen, om je eigen kindvrije dag op te offeren en je kinderen op te halen en weer terug te brengen. Niet leuk, maar zo worden je kinderen niet de dupe van de ongein van hun vader.

Je kunt ook voorstellen dat het weekend bij je ex pas ingaat als je kinderen gesport hebben. Dan kan hij je kinderen bij de sport ophalen. Nog dichterbij ook. Ik zou bijna zeggen, dat je uit het antwoord kunt opmaken hoe graag hij de kinderen in het weekend bij zich wil hebben.

En om het weekend?

Volgens mij komt het vaker voor dat niet alle ouders zin hebben om hun kinderen van/naar sport te brengen.
Ik weet niet of het een voorwaarde van de sportclub is dat hij ieder weekend met de wedstrijd mee doet?
Als je het vooraf aangeeft, is het vast mogelijk dat hij om de weekend speelt, zolang de sportclub (team) het maar tijdig weet, zodat ze de indeling er op aan kunnen passen.

Denk in oplossingen, niet in problemen.

Je kunt er niets tegen beginnen

In ons geval was er ook een weigerouder die het zonde vond van zijn zaterdag om de kinderen naar hun club te brengen. Omdat ze elk weekend bij hun vader waren was het al snel einde clubje. Praten had geen zin, hij weigerde botweg.

Kaaskopje

Natuurlijk, wij denken zo, en zo zou ook iedereen aan het belang van het kind moeten denken, maar realiteit is dat niet iedereen zo denkt.
Of misschien vindt de vader juist dat het van de kostbare quality time af gaat die hij in het weekend met zijn kinderen heeft. Daar kan ik me wel wat bij voorstellen, als je de sport niet leuk vindt, slokt het toch een behoorlijke tijd van het weekend op.

Dit is overigens niet voorbehouden aan gescheiden ouders, ik ken ook niet-gescheiden ouders die geen zin hebben in een bepaalde sport voor hun kinderen omdat ze daar vooroordelen bij hebben. En waarbij het kind dus niet op die sport mag.

Los van onze mening: als vader geen zin heeft - om wat voor reden dan ook, kun je hem niet dwingen. En dat was eigenlijk de vraag van TS; wat kun je hiermee?

NB ik zie het anders, ik denk dat ik in een gescheiden situatie ook in mijn niet-kind-weekend graag bij de kinderen bij de sport gaan kijken, maar iedereen is anders.

Jesse

Op de vraag 'wat doe je hiermee', zou het antwoord dus ook kunnen zijn 'zelf gaan' of 'na de sport naar pappa'. Gewoon stellen 'dan maar niet', gaat voorbij aan het belang van de kinderen.

We weten nog niet hoe het zit, misschien kan Mama2 iets meer over de omstandigheden vertellen.

sport

is een drama, ik heb ook geen zin om langs een hockey-, korfbal- of voetbalveld te staan op mijn vrije zaterdag/zondag of een willekeurige door de weekse avond. Daarom een binnensport.

Dochter traint ook niet op zondagochtend omdat dat voor vader 40km verder gewoon niet haalbaar is, kun je een keer uitslapen zou je dan ook nog om half 8 in de auto moeten zitten omdat de training om 8:15 begint.

En ik vind het ook wel fijn om een zondag rustig te kunnen beginnen. Dus die training hebben we helemaal geskipped. Ze traint wel 4x per week.
Voor toernooien en competitie maken we een uitzondering op de zondag is rustdag regel.
Toen de 4e training er bij kwam was idd wel de voorwaarde dat ik dan zou brengen naar vader omdat het op vrijdagen is. Is toch weer ruim een uur in de auto zitten (heen en terug)

waarom zo ver uit elkaar

Dit soort dingen zijn een stuk minder belastend als gescheiden ouders gewoon bij elkaar in de buurt blijven wonen. Dat is namelijk echt voor de kinderen veel fijner. Het zal hier wel mosterd na de maaltijd zijn om het te roepen, maar ik kan het toch niet laten
(ja en ook hier een ouder die besloot 30 km verder te gaan wonen. Maar omdat co-ouderschap dan niet mogelijk is, verhuisde de andere ouder ook maar)

Alkes

werk?
Als je de keuze hebt tussen het behouden van je baan of werkloos worden dan is het best eenvoudig om te besluiten om te verhuizen.
Tel daar nog familie die wel in de buurt woont bij op en het wordt steeds logischer om te verhuizen.

En niet iedereen wil co-ouderschap, wij zagen en zien het nog steeds niet als beste verdeling in ons geval.

Alkes

Ik ben, in goed overleg met ex overigens, 40 km verderop gaan wonen omdat ik al langere tijd in een veel te kleine (en ook slechte) woning woonde en totaal geen uitzicht had op iets passends. En zo zijn er wel meer redenen. Denk aan werk.

of Alkes

Of zoals in mijn geval; mijn ex heeft de voormalige gezamelijke gezinswoning verkocht voor een habbekrats (33% verlies) en mijn daardoor dakloos gemaakt. Door laster slechte bedrijfsresultaten en dus geen enkele verhuurder bereid gevonden om een woning bij te huren. Kon t ook niet eens betalen. En nu klaagt mijn ex dat hij voor alle kinderkosten opdraait. Wil kinderallimentatie...
Het is zelden dat een van de ouders bedenkt 'laat ik eens aan de andere kant van NL gaan wonen'.
Maar om op het topic terug te komen; ik zou als moeder in mijn kind vrije weekend het kind naar de sport brengen en daarna naar vader. Daar doe je je kind een plezier mee. En daar gaat het om.

Flauw van vader?

Als ouders overleg hebben gehad over deze sport voor hun kinderen, dan is het flauw als vader zich onttrekt tijdens zijn weekend.
Maar als moeder dit zelf samen met de kinderen heeft verzonnen, en vervolgens tegen vader zegt -en nu ga jij tijdens jouw weekend ook een dag met kind bij die sport doorbrengen- dan kan ik me voorstellen dat vader ietwat dwars wordt. Dan wordt hem idd iets opgelegd waar hij misschien een gruwelijke hekel aan heeft. Net als Kaori heb ik ook een gruwelijke hekel aan langs de lijn hangen bij zo'n wedstrijd, deze vader misschien ook wel. En wat is dan het volgende dat moeder verzint over de tijdsbesteding in zijn weekend?
Zoiets hoort in overleg. Wat is (nog) mogelijk, welke sport op welke tijd is haalbaar? Dan kan TS zeggen dat ze het jammer vindt dat de kinderen de dupe zijn van de scheiding, maar dat komt nu ook voort uit haar eigen handelen.

Hoe was het voor de scheiding?

Je hebt het over "zoontje". Dan denk ik aan een klein kind die net op een sport zit.
Als mijn zoon 15 jaar is en al jáááren op voetbal zit bijvoorbeeld dan was dit tijdens het huwelijk ook al zo. Dan is er al een hecht contact met sportvrienden en de ouders onderling kennen elkaar ook al jaren. Dan ligt papa idd vervelend dwars.

Maar is de sport na de scheiding in beeld gekomen en wordt er door één ouder besloten dat "iedereen" hier aan mee werkt, tja, dan ligt het voor mij iets anders.
Vooral als het kind nog jong is en er nog andere opties overwogen hadden kunnen worden.

bij elkaar in de buurt blijven wonen

Ik begrijp werk of familie niet zo goed als reden om na de scheiding 50 km verder op te gaan wonen. Familie is fijn in de buurt, maar voor de kinderen is het fijner om hun twee ouders in de buurt te hebben. En werk vind ik ook geen goede reden om kinderen uit hun omgeving te halen. Dan moet je maar gaan forenzen. Ik vind echt dat je je uiterste best moet doen om na de scheiding te zorgen dat kinderen met beide ouders hun leven kunnen delen. En dat gaat meestal niet goed als de ene ouder een stuk verderop gaat wonen.

Alkes

voor sommige banen moet je binnen 20 minuten reistijd van je werk wonen.
En familie is vaak heel belangrijk in de opvang van kinderen, er zijn maar weinig kinderopvangcentra die 24/7 open zijn.

Alkes

Niet oordelen voor je alle details weet.

Ja, je blijft dicht bij elkaar wonen, is het meest ideale. Maar er zijn genoeg redelijke redenen te bedenken, waaronder (nieuw) werk. Forenzen is niet altijd makkelijk en soms zelfs onmogelijk, zeker als je te maken hebt met kinderen die op tijd van de BSO moeten komen.
Daarbij ben je gewoon geen leuke ouder meer na 2 uur enkele reis in een afgeladen spitstrein, om maar eens wat te noemen.

Het leven is niet altijd zo maakbaar als sommigen denken.

geluid vanuit het team

Mijn kind heeft in een team gezeten waar ook een kind met een weiger-vader in zat. Het andere kind van dat gezin zat in een ander team. Klein dorp kleine vereniging, van alle leeftijden 1 team met weinig reserves. Om de week was het bal, dan moest zoon zijn eigen wedstrijd spelen in de D en nog een keer invallen in de E of de C.
De kinderen uit het team die er wel elke week waren vroegen zich af waarom die vader die kinderen niet even kon brengen. Ze werden wel elke dag naar school gebracht uit een dorp verderop maar naar de sport op zaterdag niet.
Kinderen snappen echt niet waarom een ouder een kind niet brengt als er door de ouders wel contributie betaald wordt en het kind dus lid is van het team.

Eerlijk gezegd snap ik het ook niet, je kind op een teamsport laten gaan en dan bij de wedstrijden op zaterdag er niet zijn. Je kind valt dan toch een beetje buiten het team. Als je het beste wil voor je kinderen doe je dat toch niet?

50 km is niet niks

...om een kind van en naar sport te brengen. Ik kan me voorstellen dat zo'n afstand een stevige hindernis is. Een wijs alternatief lijkt me om pas na de wedstrijd het weekend bij de vader te laten beginnen.

Zijn er meer kinderen? Dat is het best een belasting dat het andere kind ook al die kilometers plus de sportwedstrijd er elke week voor over moet hebben.

Je schrijft dat de wedstrijden meestal ergens 'in het midden' van de 50 kilometer zijn, maar dan heb je het toch niet om thuiswedstrijden? Ik neem aan dat je een kind (tenzij hij/zij richting topsport gaat) niet naar een sport laat gaan die zo'n 25 kilometer van je woonplaats wordt beoefend.

Mama2

Mama2, een algemene discussie over dit fenomeen is interessant, maar jij hebt een specifieke vraag voor jouw specifieke situatie.

Om jou goed advies te geven is het denk ik handig als je iets meer feiten vertelt.

Gezien jouw "Hij zegt dat ik hem dingen opleg." vraag ik mij af:

Hoe lang geleden zijn jullie gescheiden?
Zat je kind toen al op de sport waar het nu om gaat?
Was je ex het er toen al niet mee eens dat hij op die sport ging?
Hebben jullie meer kinderen, wat is de leeftijd van de sportende en de rest?
Weet je wat (mogelijk) de reden is (los van wat je geschreven hebt) waarom hij het niet wil doen? Is het echt uit boosheid naar jou toe denk je?
Hoe zit je kind zelf in de sport en de situatie? Vindt hij het heel erg om de sport te missen?
Is het mogelijk om de sport om de week te doen (zou hier denk ik niet geaccepteerd worden)?

En verder:
Wie van jullie is 50km verderop gaan wonen?
Wanneer (meteen na de scheiding of korter geleden)?
Wat is de reden dan diegene 50 km verderop ging wonen?
Speelt er een nieuwe partner (al dan niet met kinderen, welke leeftijd)?
Zat het kind toen al op de sport waar het nu om ging?

Nb Wij zijn erg sportminded, dus ik kan me er niets bij voorstellen voor mijn partner en mezelf, maar dat kan bij anderen natuurlijk anders zijn.

En het kan "natuurlijk" ook zo zijn dat de vader meer aan zichzelf denkt dan aan het kind.... Er zijn meer ouders die hun kind niet voorop zetten. Soms ook omdat ze het, zoals ze zijn, gewoon niet kunnen opbrengen.

Wilgenkatje

Sat is juist waarover ik val. Meestal is het even welen thuis spelen oneven weken uit spelen, of precies andersom. Moeder spreekt al over dat de wedstrijden soms wel 20 km de richting op zijn, betekend 2 dingen...soms dus ook wel 20 km de andere richting en de thuiswedstrijden zijn dan op moeders weekend thuiswedstrijden.

Daarbij genomen dat vader niet voor betreffende sport koos en ook niet koos om zo ver uit elkaar te wonen maakt het niet echt een handige keuze die sport.

Sally MacLennane

Ik begrijp dat werk belangrijk is. Maar twee ouders in de buurt hebben is ook heel belangrijk. Wat ik zie is dat vrouwen na scheiding vaker verhuizen om bij hun familie te wonen. Dat gevolg is dat kinderen vader veel minder kunenn zien, lijkt weinig relevant.
Of een ouder verhuist stuk verderop voor zijn nieuwe liefde. Dat zijn vaak vaders. Zo blijft er een situatie in stand waarbij de vader een secundaire rol spelen in het leven van hun kinderen na de scheiding.
Of ken je ook moeders die een eens in de twee weken weekend regeling hebben?

Dees

Jij schrijft: "Daarbij genomen dat vader niet voor betreffende sport koos en ook niet koos om zo ver uit elkaar te wonen..."

Hoe kom je daarbij?

Dat heeft Mama2 allemaal niet geschreven hoor! Dat heb je volgens mij zelf bedacht.

Daarom dat ik juist vragen aan Mama2 heb gesteld over de feiten, zodat we beter kunnen adviseren.

Moet ze ze alleen nog wel beantwoorden.

Lara

Dan heeft iemand anders antwoord op je vragen gegeven en omdat diegene antwoord gaf op vragen gesteld aan ts ging ik er vanuit dat zij dit was. Heel irritant als mensen vanuit eigen perspectief antwoord geven op vragen die niet aan hen gesteld zijn.

eens in de veertien dagen

Alkes: "Of ken je ook moeders die een eens in de twee weken weekend regeling hebben?"

Destijds hadden we "papa elk weekend de kinderen" wat toen heel vooruitstrevend was, het was toen "normaal" dat het eens in de veertien dagen was, wij weken er van af omdat we het belachelijk vonden dat een vader zijn kinderen maar vier dagen per maand "mag" zien.

Maar volgens mij komt tegenwoordig een weekend per veertien dagen steeds minder voor. Het is allemaal flexibeler. Zo heeft de vader ook meer de kinderen doordeweeks (wat ik een uitstekende ontwikkeling vind), merk ik de laatste jaren.

Maar ik zie ook om me heen (voor zover mijn omgeving relevant is) dat de weekends nog wél om en om zijn, omdat bijna elke ouder regelmatig een "kindvrij" weekend wil. Het ene weekend hier, het andere weekend daar komt dus echt nog wel voor, maar dan ziet vader de kinderen ook regelmatig doordeweeks, in tegenstelling tot de "veertien dagenregeling". En terecht.

Hier ook...

...een vader die de kinderen niet op een van "zijn" dagen naar sport wil brengen. Het is nota bene op loopafstand van zijn huis, maar hij vindt het gewoon niet belangrijk. Nee, de kinderen mogen ook niet zelf, want hij bepaalt. Dat de kinderen het wél willen interesseert hem gewoon niet.

Mijn ex heeft behalve een naar karakter nog wel meer problemen, voornamelijk het probleem dat hij wil kunnen zuipen wanneer het hem uitkomt.

Kinderen zijn nu zo groot dat ze het niet meer pikken en door zijn geëmmer heenprikken. Heel triest...

Op de sportdagen dan maar niet naar vader?!

Laat los

Je kunt niet (meer) bepalen wat je ex met zijn vrije tijd doet. Hoe zou jij het vinden als je ex ineens bepaalt dat jij elke woensdagmiddag naar zijn woonplaats moet omdat jullie kind daar moet sporten? Ook niet leuk, toch? Je kunt het vragen, je kunt aangeven dat het voor het kind leuk of belangrijk is, maar meer kun je niet doen. We hebben het hier ook gehad, dan kun je hoog of laag springen, je doet er niks aan. Bespaar jezelf de frustratie, breng de club op de hoogte en ga zelf wel in jouw weekenden.

Je kunt misschien wel een sport kiezen die op een andere dag valt.