Hij wil scheiden

Kijken naar wat is

Illosa, ik denk dat het belangrijk is dat je kijkt naar wat er is en los moet laten hoe je zou willen dat het zou zijn.
Bijvoorbeeld dit: 'Als ons kind wordt thuis gebracht vind ik het fijn als er kort wordt verteld van hoe en wat.' Dat is jouw wens. Je gaat hem onderbouwen met twee argumenten:
1. je denkt dat je vriend niet wil dat jij weet dat nieuwe vriendin daar al is. Je geeft aan dat je dat niet wil weten, maar hoe meer je erop aandringt dat hij vertelt wat er gebeurd is met kind, des te meer laad je de verdenking op je dat je je kind wil gebruiken als spion. Zeker omdat je zelf al aan hebt gegeven emotioneel te kunnen reageren op hem, 'iets' te hebben gezegd over zijn nieuwe vriendin en de afspraak wil dat kind nog niet voorgesteld wordt aan nieuwe vriendin. Met andere woorden: je hebt zelf al een zware lading gelegd op het verhaal van kind-in-zijn-huis. Nu kun je zeggen en denken dat het echt niet je bedoeling is, maar er moet toch wel heel wat gebeuren, voordat de ander ook bedenkt dat het echt niet jouw bedoeling is dat je via kind iets hoort over hoe het bij hem gaat met zijn nieuwe vriendin.
Wat er is is, dat je in feite een situatie geschapen hebt, waardoor je alle verdenking op je hebt geladen, dat je via je kind een soort toezicht wil hebben op hoe het in zijn huis gaat met nieuwe vriendin. Je zou willend at het anders was, maar het is niet anders dan dit. Ik denk dat je daarmee moet omgaan.
Dat betekent dat je je af moet vragen wat relevant is om te weten. een open vraag in de vorm van: 'Zijn er nog bijzonderheden die ik moet weten?' geeft hem de mogelijkheid om te bepalen wat hij wil vertellen. Als je dan het vertrouwen opbouwt dat je je kind niet als spion wil gebruiken (niet dat jij dat zou willen, maar omdat hij denkt dat je dat zou willen) dan kan het zijn dat hij langzamerhand meer gaat vertellen.
2. Het tweede argument dat je gebruikt is dat je denkt dat kind niet helemaal de waarheid vertelt. Dat is een lastige. enerzijds kan een kind verhalen vertellen waarvan je denkt: klopt dit wel? Maar vraag je dan ook af of je moet weten of het wel echt klopt. Realiseer je bovendien dat je kind ook in andere situaties komt, waarbij andere volwassenen niet direct vertellen hoe het is gegaan. School bijvoorbeeld. Of groepjes vrienden/vriendinnen. Of clubjes. Met andere woorden: je twijfel over de juistheid van wat je kind vertelt is een groter probleem als dat het probleem is. Het kan zijn, dat het nu eigenlijk alleen gaat om verhalen van kind over nieuwe vriendin. Ik weet niet of het daar uitsluitend betrekking op heeft, of dat je twijfel inderdaad groter is. Als je twijfel groter is heb je een heel ander probleem, wat ook op andere momenten op kan spelen. Wellicht zijn dat dan betere situaties om te bekijken hoe je ermee om wil gaan. Als het uitsluitend betrekking heeft op eventuele aanwezigheid van nieuwe vriendin, dan moet je het loslaten.
Tenzij je kind horrorverhalen heeft over boze stiefmoeder die kind opsluit in de bezemkast. Dat vraagt weer om een andere benadering.
In alle gevallen: als je iets wil veranderen, ga er dan van uit dat je de ander niet kunt veranderen. Dus aanstaande ex zal niet meer vertellen, ook niet opschrijven in schriftjes wat jij wil weten.
Het enige dat je kunt veranderen ben jezelf. Vraag je af waar je je druk om maakt, of dat ook de echte reden is, in hoeverre het je eigen (terechte) emotionele problemen zijn die erin meespelen en wat je er zelf aan kunt doen. Op lossingen die over jezelf gaan heb je gelukkig altijd nog zelf in de hand.

Tsjor

is ook moeilijk

Illosa, het is ook vreselijk moeilijk. Ik wilde dolgraag van mijn agressieve, manipulerende echtgenoot af en toch voelde het of ik geamputeerd werd. Verscheurd voelde ik me. In alles klinkt door hoe het was en hoe het nu is of wat je er nu van wil maken. Alle dingen moet je weer een keer voor de eerste keer doen, en nu als alleenstaande (moeder).
En alles wat er gebeurt is gekleurd door je emotie. Dat lees ik wel vaker hier.
Ik zie dat je bijv. als je schrijft " als zij een vrouw van vlees en bloed zou zijn, zou zij respect kunnen hebben door te wachten dat we gescheiden zijn en dan pas bij hem intrekken". Er sijpelt nogal wat emotie en veroordeling in door. Waarom is zij geen vrouw van vlees en bloed? Is ze een robot? Soms schets ik dingen extra dik en zwaar om de hilariteit ervan in te zien. Lag erom, zie haar als een robot en lach er ook fysiek om! Maar ik vrees dat er niets menselijkers is dan dit. Verliefd worden op een ander. Verboden liefde. Al eeuwen wordt er op allerlei manieren over geschreven. Bedenk dat ook. Je bent niet alleen. En in je emotie en gekwetstheid val je ook in de valkuil dat zij (die andere vrouw) eerst had moeten wachten tot alles afgewerkt is. Maar hoe vaak ik dan weer niet hoor dat als er later een nieuwe vriendin tevoorschijn komt, de verlaten vrouw alsnog boos is, want hij kende haar al!! Het is nooit goed. Welke termijn is wel goed? In mijn geval twee jaar niet.
Het is een mechanisme van de verlaten vrouw om de schuld op een ander te schuiven. (het lag niet aan mij hoor!!!) Om een reden voor de scheiding aan te dragen. Het beschermt je ego. En dat snap ik. Maar waak ervoor dat je allerlei waardeoordelen gaat ophangen aan hoe het zou moeten. Dat staat jezelf en de verwerking van je verdriet enorm in de weg. Want verdriet mag je hebben, het is slikken. Het is een k***e maand nu met de feestdagen zo voor de deur. Dat ontkent niemand, Maar voorkom dat je al je woede op die ex en zijn nieuwe vriendin gaat projecteren. Het helpt je niks. Sterker nog, het helpt je nog verder in de problemen. Jouw ex heeft je laten zitten, en dat is op z'n zachts gezegd niet fraai. En zijn nieuwe vriendin krijgt wat ze verdient; een onbetrouwbare kerel met minder fraaie eigenschappen. Bedenk dat. Heel veel sterkte de komende dagen.