Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Je verliest je kind en niemand kan iets!!!

Mijn dochter is door moeder en stiefvader constructief ingebracht dat ik als vader slecht ben. Na vier jaar haar niet hebben mogen zien is er nu een uitspraak.
Moeder weigerde alle contact, reageerde niet op brieven, mails telefoon etc... Een aangifte "ontrekking van ouderlijke macht" werd als niet bewezen beschouwd door de officier van justitie. Volgens jeugdzorg was een kinderpsycholoog noodzakelijk alsook volgens de Raad van Kinderbescherming en een sociaal jeugdverpleegkundige van de GGD. Moeder gaf geen gehoor. Brutaal dat ze zijn laat moeder haar dochter een verzoek indienen voor het stopzetten van de omgangsregeling en het ouderlijk gezag. Nu 4 jaar later vind iedereen inclusief de rechter dat ik als vader niets heb misdaan of heb tegengewerkt. Dat de omgangsregeling zou moeten worden gehandhaafd alsook het ouderlijk gezag. Maar omdat het kind al dusdanig is beschadigd en men haar niet meer wil beschadigen hou ik het ouderlijk gezag. Maar stopt de omgangsregeling. HOE kan ik dan invulling geven aan mijn plicht en verantwoordelijkheid als moeder iedere vorm van communicatie weigert? Wel kan men de hand blijven ophouden voor alimentatie.
Ik kan niet begrijpen dat dit kan gebeuren en dat er niets tegen te doen is!!!
Met vriendelijke groet,
Jonny (een vader welke alle hoop en waardigheid is ontnomen

mirreke

mirreke

23-01-2014 om 12:47

Sterkte

Je hoort het vaak, een ouder die niet meewerkt en op die manier toch alles naar haar hand kan zetten. Vreemd, want het zou nu toch beter herkend moeten worden, ouderverstoting en het oudersverstotingssyndroom.

Ik kan je hooguit de tip geven om hier eens te kijken: http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/
en hier: http://jeugdzorg-darkhorse-plus.blogspot.nl/

En hier: http://vaderseenzorg.nl/pas.html

en hier: http://vaderkenniscentrum.blogspot.de/2011/04/776-ouders-die-met-succes.html

Op deze laatste website kun je hopelijk ook meer info en hulp krijgen, er staat een telefoonnummer op de website.

Ik vind het verschrikkelijk voor je en hoop dat je op de laats genoemde website in ieder geval je verhaal kwijt kunt. Ik weet, je bent niet de enige, en wie weet kun je door de ervaringen van ouders/vaders (meestal) die je voor gingen wijzer worden en zelfs geholpen worden.

Veel sterkte,

Mirjam

Sterkte

Het ergste wat ouders kunnen doen is het kind als speelbal gebruiken en inzetten als partij bij een scheiding.

Ik kan je verder alleen adviseren, zorg dat je op de hoogte blijft van schoolse en dagelijkse activiteiten.
Wees bij een wedstrijd, vraag de nieuwsbrieven van school aan, ga ook naar de 10-minuten gesprekkken(apart van je ex-partner) en stuur kaartjes bij bijzondere gelegenheden zoals verjaardag, zwemdiploma's enz. Laat zien en horen dat je er bent voor je dochter zonder een claim op haar te leggen.

p.s.

en alimentatie staat los van alles en is gewoon een bijdrage aan de kosten van je eigen kind.
Dit zou je los moeten koppelen, en niet zien als:

Wel kan men de hand blijven ophouden voor alimentatie.

Het blijft hoe dan ook je plicht om in deze kosten bij te dragen, ondanks de tegen werking, blijft het een kind wat je zelf op de wereld hebt gezet.

Medelijden en herkenning tegelijk

Als ik je verhaal lees dan heb ik medelijden met je en tegelijkertijd realiseer ik me dat mijn ex-partner exact hetzelfde verhaal deed. 'Moeder werkt niet mee.' Dat de reden voor de scheiding was dat hij zowel de kids als mij serieus mishandelde, dat vertelde hij er niet bij. Hij kreeg het voor elkaar dat de instanties erbij betrokken werden en zich gingen inzetten voor de omgang, dit echter zonder oog voor de zorgen (en de veroordeling!). Ik kan alleen maar zeggen dat mijn kinderen hier heel ernstig onder geleden hebben. Zij hadden al geen vader waar ze op konden bouwen*, de instanties zorgen er (onder invloed van vader) voor dat ze ook nog eens jarenlang niet wisten of ze wel bij moeder konden blijven. Plus dat zij gedwongen werden tot contact voor wie zij waarachtig bang waren en die ook opnieuw in de fout ging. Ik denk dat ik ben aangezien voor zo'n meoder die haar kind gebruikt om ex te treffen. En zo ook ben aangepakt. Het was echter andersom.

Met het sterretje bedoel ik dat misschien de achtergrond anders is, maar de feitelijke situatie is voor je kind hetzelfde. Ze heeft in die zin geen vader, moeder is alles wat zij heeft. Dat moeder daar zelf verantwoordelijk voor is, doet daar heel weinig aan af. Heel naar voor jou, maar nu verdere stappen ondernemen, voor zover dit zou kunnen, zou je dochter heel erg kunnen schaden. Bedenk dat ouderschap langer duurt dan de kindertijd van een kind. (uitspraak gestolen van tsjor). De dag dat ze naar je op zoek gaat komt.

Villa Pinedo

Alle ouders die gaan scheiden, zouden verplicht tijdens het regelen van de scheiding deze site moeten bekijken. En niet eventjes kijken...nee, in eigen woorden de boodschap van deze site moeten vastleggen in het ouderschapsplan.

groetjes Purk

www.villapinedo.nl

Och

....laten we nou niet doen alsof het wanneer een ouder buiten beeld is, dit altijd maar komt door pure onwil van de andere ouder of de zogenoemde vechtscheiding en de oplossing voor alle gevallen een omgangsregeling of co-ouderschap is. Soms zit er zo verschrikkelijk veel meer achter en is er zo veel meer nodig. Wat niet wegneemt dat er eigenlijk altijd alleen maar verliezers zijn hoor.

Emine

Ik neem dan toch maar even voor waar aan wat Jonny zelf schrijft: 'Nu 4 jaar later vind iedereen inclusief de rechter dat ik als vader niets heb misdaan of heb tegengewerkt.' En hoe je het ook wendt of keert, het is dan wel bijzonder zuur als je je eigen kind niet mag zien. Je eigen kind nog wel. En dat mag je niet ontmoeten, niet zien, niet mee praten. Omdat het dan rustiger is voor het kind cq. voor de moeder. Zou jij het accepteren?

Tsjor

Jonny er is nog veel wat je wel kunt doen

Maar het daarmee verhoopte resultaat van een normale omgang met je kind, dat zal het niet opleveren.

Scenario 1. Zorro. Je kunt een dwaze vader worden, op bruggen klimmen, in hijskranen gaan hangen etc. Geeft je allemaal wel het gevoel dat je in elk geval iets gedaan hebt met je gevoel van onrecht. Maar het levert je verder weinig op.

Scenario 2. Stel dat je zelf afziet van de ouderlijke macht, zou je dan ook geen kinderalimentatie meer hoeven te betalen? Je kind heeft tenslotte een moeder en een stiefvader en normaal gesproken moet dat ruim voldoende zijn als twee volwassenen voor een kind zorgen. Het is niet zo dat het kind dan onbeheerd en verwaarloosd achterblijft. Het geld dat je nu betaalt aan kinderalimentatie zou je dan op een spaarrekening voor je kind kunnen zetten voor later, als ze groot is. Ik vraag me trouwens af waarom iemand nog kinderalimentatie moet betalen als de verzorgende ouder een nieuwe partner heeft. Twee volwassenen zijn toch voldoende?
Met het verlies van de ouderlijke verantwoordelijkheid verlies je trouwens wel degelijk iets, want als er iets gebeurt met je kind ben je echt buiten beeld.

Scenario 3. Ga je eens serieus verdiepen in die ouderlijke verantwoordelijkheid en wat je daarbinnen nog aan mogelijkheden hebt. Bedenk dan hoe je die wil gebruiken, om je kind te helpen of om moeder en stiefvader te pesten. Ik ga even uit van het eerste. Er zijn een paar zaken:
- wat betreft school: je hebt het recht op informatie. Bedenk zelf een constructieve houding hierin. Ga praten met de school. Geef aan dat je op zoek bent naar mogelijkheden om je ouderlijke verantwoordelijkheid waar te maken, terwijl je geen kontakt mag hebben met je kind, omdat moeder dat niet aankan (benoem het zo kort en duidelijk mogelijk, zodat daar geen misverstanden over ontstaan). Laat de school daarin meedenken. Geef aan dat je iets wil doen voor je kind en dat je in elk geval op de hoogte wil zijn van hoe het gat met je kind. Vraag ook eens hoe hun ervaring is als het kind ingeschreven moet worden op een nieuwe school. Geef vooral aan dat je daaraan mee wil werken, maar dat je ook graag mee wil denken over de best mogelijke school. En of zij je daarbij kunnen helpen.
- wat betreft medische aspecten: als er een ingrijpende kwestie is zal ook jouw toestemming nodig zijn. Bespreek eens met de huisarts van je kind hoe je het beste die ouderlijke verantwoordelijkheid vorm kunt geven. In de hoop dat je het nooit nodig hebt.
- paspoort, dan is je handtekening nodig. Wat ga je doen, wil je dat voor je kind of niet? Ga je moeilijk doen? Of geef je je kind bij wijze van spreken nog 20 euro extra erbij voor de vakantie?

Scenario 4. Ouder-op-afstand-zijn is een van de moeilijkste dingen.
veel ouders kiezen ervoor hun ouder-op-afstand vorm te geven in de vorm van strijd, zodat het kind weet dat je het kind niet zomaar hebt opgegeven. Maar die laatste boodschap komt zo niet over en de strijd wel (en daarop wordt je dan weer weggezet). Iemand vroeg eens aan een vader: waarom blijf je bezig met die juridische strijd? De vader zei: het is de enige manier waarop ik mijn kind kan laten weten dat ik van hem/haar houd. Dat vond ik nogal aangrijpend en tekenend. Er moeten toch ook andere manieren zijn om liefde om te zetten in iets positiefs, oo al blokkeert moeder alles en vergiftigt ze het hele beeld van je. Die andere vorm moet krachtig genoeg zijn om daar uiteindelijk doorheen te breken, al is het maar voor jezelf, dat je weet dat je dat monumentje van liefde voor je kind hebt gemaakt. Zo'n monumentje kan van alles zijn. Heel eenvoudig is een fotoboek, waarin je je eigen vreugdes, verdrietjes en alledaagse dingen neerlegt en beschrijft voor haar. Het kan ook een kist zijn, waarin je dingen stopt die je tegenkomt, aan haar had willen geven of met haar had willen delen. Het kan ook een boom zijn die je plant en goed verzorgt. Of de gedroogde rozenblaadjes van het bosje rozen dat je elke week koopt voor haar, waarvan je de blaadjes droogt en ooit, als ze er ooit naar vraagt, dan kun je zeggen dat de blaadjes er zijn om haar te begroeten. Het kan een lief zijn, een mozaiek, afrikaantjes in het veld met haar naam, het kan een dikke vette spaarrekening zijn of een muntenverzameling. Iets aan de hand waarvan je ooit kunt laten zien, dat er geen dag voorbij is gegaan zonder dat je aan haar hebt gedacht met liefde en dat al jarenlang.

Tegelijkertijd mag je wel beseffen, dat de behoefte van jou om je kind te zien groter is dan de behoefte van je kind. Voor je kind is er immers een moeder en een vader en hopelijk zorgen die goed voor haar. Een kinderhand is gauw gevuld. Je kind zal dus neit zo erg de noodzaak en dringende behoefte voelen aan kontakt, het maakt alles maar ingewikkeld en kinderen houden niet van ingewikkelde grote-mensen-zaken. Maar jij weet ook, dat jouw kind alleen bij jou in de ogen kan kijken en weten: dit is mijn vader. Hopelijk kan je kind dan trots op je zijn, omdat je zo'n bijzondere vader bent geweest, al die tijd.

Tsjor

Reactie was op purk

Tsjor, mijn reactie was op de site van purk, die ik niet serieus kan nemen. Ik heb richting John al gereageerd en ik heb bovendien benoemd dat er sowieso alleen maar verliezers zijn. Zelfs als je als ouder wel onvermogend bent is het zuur om je kind niet te mogen zien. Ik heb gehandeld vanuit bescherming naar mijn kinderen, maar dat betekent niet dat ik het niet verschrikkelijk vond voor mijn ex. Echter mijn taak ligt bij mijn kinderen. Ik ontken niet dat het zuur is voor John, wat de achtergrond ook mag zijn. Ik zeg alleen dat nu heel hard doorduwen wellicht meer kwaad dan goed doet. En natuurlijk is dat niet of nauwelijks te accepteren voor John. Als ik een toverstaf had....

Gekruisd

Tsjor, mijn reactie en de jouwe hebben elkaar gekruisd. Mijn complimenten voor de bijdrage over de dingen die John nog kan doen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.