Leven tussen aanhalingstekens, een update
Het liefste zou ik schrijven dat het hier zo goed gaat, dat we de boel op de rit hebben. Zoiets hadden we onszelf immers ook beloofd, de tijd van de Mattheuspassion is aangebroken, en dan zouden we veel procentjes 'gewoon leven' herwonnen hebben.
Maar dat is niet zo. Het lijkt alleen maar beroerder te gaan. Bas heeft steeds zwaardere medicatie nodig tegen de pijn. Komende week wordt er een scan gemaakt, voor de zekerheid, om te kijken of er niet opnieuw gruwelijke dingen aan de hand zijn. Het zou z'n klachten wel verklaren, maar tegelijkertijd was er gelukkig wel een arts die het zich niet voor kon stellen dat het opnieuw foute boel zou zijn.
Het is moeilijk nu de lichtpuntjes te zien, het is moeilijk om moed te houden. Bij mij is de energie eigenlijk wel diep onder het nulpunt gezakt.
Zoiets gaat het dus, ik had echt een ander berichtje willen plaatsen.
Later wel
Ja,later wel,zeker weten,maar later is niet nu.Komt goed,meis.En applaus voor je meiden,ze komen er wel.
Liefs,Bastet
Ook ik....
...sta weer in de kring!
Sterkte!
Ook wij dachten gister aan jullie
Tjee wat moet dat pijn hebben gedaan.
Naar zwitserland, ademhalen, rust, bergen, klim op die hoogste berg dicht bij bas.
Als ik deze zomer hoog in de bergen sta denk ik aan jullie!!
Kuz Pebbs
Vaderdag
Kaatje,
Jouw kinderen hebben veel 'vaderdagen' gekend 't afgelopen jaar
Een jaar mét Bas, vol pijn, verdriet, verscheurdheid, heel zwaar
Dan naar het graf met je tekening, leg maar neer
Jouw moederhart bloedt, wat doet dat zeer
Een open wond, de leegte groot
Te groot voor woorden, te groot voor troost
Huilend naar bed, en niemand die 't kan:
Zeggen "'t komt goed", zeggen "je wordt er beter van"
Er ís geen troost, geen zalf, geen rust
Jullie worden niet meer door je man, je vader gekust
De werkelijkheid is rauw, zo rauw
Jullie leven zwart, alles grauw, heel grauw
Vaderdag staat elk jaar op de kalender
En meer van die data, jullie gaan verder
Maar tegen wil en dank, nee, er is geen kleur
Geen franje, niets... basaal maar dóór is de teneur
Lieve Kaatje, er is niemand die dat kan verlichten
Al loop ik me drie slagen in de rondte te dichten
Dat geeft alleen mijn onmacht aan
En dat ik in de kring blijf staan
Jullie in het midden, sta er maar gewoon
Hopelijk wachtend op die ene toon
Een noot muziek, die óóit troost gaat geven
In jouw ongelukkig, zware leven
Da's wat ik wil, da's wat ik wens
Dat lijkt me onontbeerlijk voor jou, jij lijdend mens...
Liefs, Maatje
Kaatje en kids
stil...weet niet wat te zeggen, maar beter iets dan niets....
Ik denk aan jullie!
Die vakantie
is echt super, die heeft hij nog mee uitgezocht, oh ik hoop voor je dat jullie er wat rust vinden, ergens boven op een berg in de frisse lucht.
Tuurlijk kan je het later wel, joh dat later dat komt vanzelf ergens wel een keer.
Veel sterkte !
....
Lieve Kaatje, wat schrijf je het treffend op. Zo pijnlijk herkenbaar. En het is maar een klein beeldfragmentje van de film waar jullie dag en nacht in zitten.
Ik kan niks troostends schrijven. Ik zou niet weten wat. Het lijkt steeds moeilijker te worden, naarmate de tijd verstrijkt.
Ik zou je willen toewensen dat het gemis minder wordt, in plaats van steeds meer. Dat de confrontaties milder worden, in plaats van steeds harder. Dat de leegte normaler wordt, in plaats van steeds schrijnender.
Dat zou ik je zo gunnen. En onszelf ook....
Liefs, Mayte
Trots
Lieve Kaatje,
ik ben weer een hele tijd niet geweest, maar wat ontzettend knap dat die kids van jullie ondanks het zware jaar wel een overgangsrapport mee naar huis genomen hebben zeg... Super dat het ze gelukt is!
Ik zou die vakantie idd wel gewoon door laten gaan, even eruit, rust, geen toestanden, lekker ontladen.
ik vind het superknap hoe jullie met jullie verdriet om gaan en die verdrietdoos..petje af, subliem idee!
Heel veel sterkte en ik denk aan jullie...
Angel
Kaatje
Goed dat je blijft lezen en ook blijft schrijven, soms maar een paar woorden, maar die woorden raken dan ook de kern, ook al voelt het misschien alsof je niet kunt omschrijven hoe het voelt, hoe het is, die leegte, dat gemis.
De plek in bed, de plaats aan tafel. Petje af voor de kids, dat ze toch met mooie cijfers thuiskomen!
Wens jullie sterkte, ook op vakantie, even wég, even een klein beetje ontspanning. Het went nooit, maar ooit voelt het minder (en minder) hartverscheurend..
Liefs, Mien
Mayte
Ik denk ook aan jullie, aan de warmte, de liefde, het respect voor jullie Vincent. Ik denk ook aan het gemis, dat vooral alleen maar méér wordt (of in elk geval minder in ´een waas´, zo ervoer ik het)
Veel sterkte, voor jullie drietjes!
Liefs, Mien
Lieve kaatje
Goed van je dat je de vakantie door laat gaan en inderdaad, jullie hadden een bed vol kruimels moeten hebben en een vlek van de jusdorange op het dekbed.
Een pluim voor je meiden, toch een goed overgangsrapport! Knap hoor! En doe je zelf wel rustig aan? Want die pijn wordt misschien (ik hoop het enorm) wat minder maar zal nooit helemaal weggaan. Ik denk aan jullie en blijf in de kring staan om jullie te omarmen en vast te houden in deze moeilijke periode.
Liefs en dikke knuffel, Rian
Reuzeke, rozeke...
Doe de deur dicht van de doos.
Ik slaap
--
Ik moet er bijna elke dag aan denken. Hoe jij ook dat gevoel hebt, dat spreekt uit je berichten: die deur van de doos dichtdoen. Konden we je die rust maar even geven.
Mayte
Ik denk vaak aan je, net als aan Kaatje en aan Geerke, ik zeg het aleen niet zo vaak meer hier....
Mayte en kaatje
mijn gedachten dwalen zo vaak naar jullie af, meestal als ik met 'gewone' dingen bezig ben. Die zo vanzelfsprekend zijn, maar die ook in één klap tot het verleden kunnen behoren.....
vreselijke kloten ziektes, hebben totaal geen zin, nemen alleen maar en geven nooit.
Al dat verdriet bij jullie thuis, ik vind het heel erg.
Kaatje
jullie zijn nog steeds meerdere keren per dag in mijn hoofd en hart. De kring staat stevig om jullie heen!
Liefs, Wieke
Wanneer gaan jullie op vakantie?
en waar en voor hoe lang en ga je dan in je nieuwe auto ? Gewoon proberen of het lukt ! Wij zitten vanaf volgende week zaterdag in de Jura, ook hoog, ik zal de bergen al een beetje voor je 'ingillen en vloeken' misschien komt er wel een kleine storm, dat zou mooi zijn.
Lekker frisse lucht, weg van het huis, op vakantie is even anders dan alle andere dagen al zal het verdriet er niet door verdwijnen. Ja ga op vakantie, kunnen jullie lekker op een berg wat gillen en vloeken, die Zwitsers zijn nu toch wel gewend aan rare Nederlanders.
Lieve kaatje
Hier brand vandaag een kaarsje voor jullie...hopend dat het in combinatie met het mooie zonnetje een redelijke dag is voor jullie...
Roos
Nog steeds
zijn jullie in hoofd en hart hier.
Liefs en een knuffel, Wieke
En hier
hoop ik net als de rest steeds weer dat jullie je er een beetje doorheen weten te slaan.
groet,
10 dagen
Er is niets belangrijker nu dan eigen tijd, eigen tempo, eigen ruimte. Alles wat moet stoort alleen maar. En de wereld gaat maar door en door, dus met leuke dingen, maar tot mijn grote schrik ook met heel ellendige dingen. Dat schijnt toch inherent aan het leven te zijn. Soms maakt dat het nog moeilijker door te willen, eigenlijk is er alleen een door móeten.
Zo heb ik heldere momenten, dat ik even gewoon mee kan doen, met de wereld en zijn eisen, om daarna weer volledig in te storten. En dat geeft niet, maar de wereld om me heen wil vooruitgang. Gisteren van alles gedaan, waarom dan vandaag ineens niet meer?
Maar er is geen stijgende lijn, het gaat met horten en stoten. Dus kon ik gisteren telefoontjes beantwoorden, vandaag zit ik er alleen maar naar te kijken. Want aan de andere kant zit altijd iemand die iets van me wil. Al is het maar antwoord op het liefdevolle, belangstellende 'hoe gaat het'. (en gek genoeg gaat zo'n telefoon veel vaker als ik niet aanneem, vandaag al zestien!!!)
En daarom lijkt me de vakantie zo lekker. Even terug mogen gaan naar het echte samenzijn van ons viertjes, zónder buitenwereld, zónder moeten. Frisse lucht inademen en maar laten gaan. Hele dagen mogen kleien, schilderen, wandelen, etc.
Stukje bij beetje laten we (ook kinderen) het 'nooit meer' toe. En 'nooit meer' is een erg vaag begrip, want hoeveel tijd kun je feitelijk overzien? Over tien dagen gaan we naar Zwitserland, en die tien dagen kunnen we zelfs maar nauwelijks overzien. Hoeveel nieuw-ellendigs zou er nog passen in die tien dagen? Hoeveel dagen kruipen voorbij? Hoeveel moet er nog in die tien dagen? Hoeveel dagen zullen een kleine voorschot op de vakantie zijn?
Kaatje
---liefs-----
Kaatje
en hier denk ik elke dag aan jullie!
Wij gaan komend weekend op vakantie,maar ook dan zijn jullie in mijn gedachten!
En misschien wil je na die tijd nog eens van gedachten wisselen over mijn dochtertje? We hebben daar al eens mailcontact over gehad.....
Maar voor nu, is het alles op jouw tijd, op jouw manier, jullie manier, en alles wat jed oet, laat of zegt is goed!
Bergen
Voor poldertypes als ons kunnen bergen zo troostrijk zijn en dan die heerlijke ijle lucht! Ik hoop van harte dat het verblijf jullie goed zal doen en dat jullie zullen genieten. Liefs, w
Oh dat klinkt goed
hele dag creatief zijn in zo'n omgeving, oh ja dat kan helemaal in stilte en met alleen jezelf en je handen en gedachten, dat is het mooie van een creatief mens zijn. Ik zal de bergen alvast vertellen dat jullie eraan komen.
veel goeds gewenst kaatje !
Wat had ik soms de pest aan de telefoon
en waardeerde ik de nummerherkenning als nooit tevoren...
Maar meer dan tien telefoontjes op een dag!! Ik moet er niet aan denken, zelfs in het ´normale´ leven niet, dus al helemaal niet in verdrietige tijden..
Natuurlijk snap je al die mensen die wat voor je willen betekenen, maar het kan ook zo de (toch al schaarse) energie wegslurpen..
Dat weg willen duiken onder een dekbedje, even helemaal NIETS, dat herinner ik me nog.. Wat kon ik hunkeren naar het ´niet bewust meemaken van de dag´..maar ja, de dag en de dagelijkse dingen gaan gewoon door, hoezeer mijn wereld ook stilstond..
Voelde me soms net een toeschouwer, verdwaasd, op een eilandje...Soms wilde ik wel schreeuwen dat mensen hun geluk met beide handen vast moesten houden want het kon hun zomaar ontglippen..
Maar ja, dat doe je niet...en al zou je het doen, dan zou het toch niet serieus genomen worden, of merk je dat mensen het gewoon niet willen weten.. (wat ook wel weer logisch is..)
Moeilijk, soms een stap vooruit, dan weer twee terug..
Sterkte, ik hoop dat de vakantie een eilandje is waarop jullie een klein beetje rust kunnen vinden, met wat zonnestralen en een zacht briesje..
Mien
Reisopdracht
en als je weggaat...
regen, er dreigt regen,
storm blaast zand
over de wegen,
men moet z’n ogen beschermen.
angstige vogels zwermen
boven het land.
de lucht is zwart.
...zeg langzaam:
Ik hou van regen.
Ik hou van storm.
Ik ben niet bang.
Riekus Waskowsky
Kaatje
Ik denk aan jou en je kindjes. Sta in de kring. Liefs, Maatje.
Telefoon eruit...
deed ik vaak, als ik het gewoon beu was die dag. Tja stroomstoringen komen op de meest rare tijden voor...
Ik kan me de onmacht en de goede en slechte dagen voorstellen. In het begin zijn ze allemaal slecht, dan soms komt er af en toe een goede dag bij maar niet te snel. Dus rustig aan, geniet op de goede dagen en laat de wereld begaan op de slechte dagen. Ik kijk uit naar je vakantie verhalen, dus heeeel vee plezier op vakantie en vooral veel rust.
Liefs Rian, die naast Maatje in de kring staat.
Kaatje
Ook ik sta nog steeds in de kring en zo lang jullie het nodig hebben blijf ik daar staan.
Dikke knuffel voor jullie!
Liefs Kuzco
