Niks kunnen/mogen eten, toch uit eten?
De vaste lezers weten waarschijnlijk al dat ik veel problemen met mijn gewicht heb. Ik heb al langere tijd het weightwatchers-dieet, maar dat werkt sinds enkele maanden averechts. Ik moet echt steeds strenger diëten en doe dan een maand over een kilo (moet er nog zo'n 55 af...). Eén keer de touwtjes vieren betekent: die kilo er weer aan, soms met bonus.
Ik heb dit gekregen na een aantal flinke prednisonkuren, inmiddels verboden afslanktabletten en antidepressiva gedurende een jaar (dat laatste was goed voor 30 kilo). Ik heb alsoluut geen vreetbuien of zo.
Ik ben ooit al medisch onderzocht (niks gevonden natuurlijk), de dokter vindt het maar een raar verhaal en de diëtisten kunnen er niks mee. Ik heb het gevoel dat ik niet serieus genomen (mede vanwege "elk pondje door het mondje" en mijn extreme vetheid).
Tot zover mijn achtergrond, nu de praktijk. Mijn sociale leventje begint wat meer vorm te krijgen, maar daar horen helaas ook etentjes bij. En hoewel ik altijd vertel dat ik absoluut energiebeperkt moet eten, krijg ik altijd weer salades met pijnboompitjes, olie, kaas en zo (hop, weer een kilo erbij). Een alternatief is gestoofde groente, maar dat vind ik vies (ja, ik weet dat ik niks te willen heb, maar toch...).
Liefst zou ik onder al die "gezellige" etentjes, die me altijd weer veel frustratie en verdriet geven, uitkomen, maar het hoort er blijkbaar bij. Eten is voor mij inmiddels een heel beladen iets geworden waar ik geen plezier meer aan beleef. Met roken en drinken kan je stoppen, maar eten, daar kan je niet alleen, en veel sociale dingen gaan gepaard met eten. Ik heb het hier steeds moeilijker mee.
Ik heb een vraagje aan mensen die om de lijn of om een andere reden zelden mee kunnen eten met etentjes. Hoe gaan jullie er mee om? Hoe doen jullie dat in een restaurant, als een goedbedoelende kok iets serveert dat niet goed is? Lijdt jullie sociale leven (uitjes, etentjes thuis) daaronder? Hoe gaan jullie ermee om?
Wat dingen
"Doe dat een paar keer per week en je bent zo een kilo aangekomen..." Dan moet je in die week voor 7000 kcal aan boterkoek eten. Dat is 13 stukjes (uitgaande van 515 kcal per 100 gram) van 100 gram dat is 1,3 kilo boterkoek in een week. Je overdrijft, Elisa. Wel is het waar dat als je bijvoorbeeld 3 stukjes boterkoek in een week te veel eet, je na langere tijd die kilo erbij zult moeten dragen. De rekensom is snoeihard: om een kilo aan te komen moet je 7000 kcal "te veel" eten. Om hetzelfde af te vallen dezelfde hoeveelheid kcal te weinig.
En het is ook waar dat het zout en de suiker in boterkoek, benevens het tijdelijk aanvullen van je glycogeenvoorraadje voor een kilo of meer extra gedurende een paar dagen kunnen zorgen vanwege het vocht dat erbij hoort.
Het is mijn ervaring dat met regelmatig sporten je niet afvalt, maar het wel veel eenvoudiger is om op gewicht te blijven als je eenmaal afgevallen bent. Serieus sporten jaagt toch je stofwisseling wat op en je verbrandt stiekum wat extra kcal. Eet je dan een ons boterkoek, moet je ruim een uur hardlopen. Maar als je inderdaad graag hardloopt is het dus geen doodwond als je eens een stukkie boterkoek weghapt.
Het is verder een mentale kwestie. Als je mijn gewichtsverlies ziet, dan schommelt dat met pieken en dalen naar beneden. Trek je daar een trendlijn door, dan zie je dat ik over all op weg ben naar een (veel) lager gewicht. Maar het is mentaal altijd weer even doorbijten als je in een week een pond bent aangekomen volgens de weegschaal terwijl je je strikt aan je dieet had gehouden. Andersom kan het zijn dat je een feestje had, of een etentje zoals Fladder en dat de weegschaal na een week toch nog gewichtsverlies aangeeft. Vergelijk het met de beurskoers, heftige schommelingen ook per week maar er is meestal wel een trend te ontwaren. Ik denk dat je op die manier ook aankomt. Schommelend, met een trendlijn naar boven en omdat het schommelt heb je het misschien te laat in de gaten. Daarom moet je, als je afgevallen bent, een schommelgewicht handhaven zoals sommigen hier ook doen. Dus bij x kilo extra: ingrijpen. Fladder, sterkte hoor. Zullen we een draadje starten waarin iedereen zijn of haar tips en trucs kwijt kan om het lijnen prettiger te maken? Receptjes, mentale kunstjes, dat soort dingen?
Toch ook zekere manier
Hoi Fladder!
Ik denk ook dat je (naast je afvalplannen) een plan moet maken om zélf met je lijf een beetje in ´vrede´ te komen. Ik weet het, het klinkt zo zweverig als wat, maar ik merk toch, dat ik bij allerlei andere ´kwalen´ moet leren leven met wat IS (al zijn er best momenten van erge heimwee naar wat was, en dat lijkt me ook normaal)
Qua ´dik´ zijn zou het ook zo moeten, je hebt dit lijf, je accepteert het niet, maar je moet er wel mee leren leven, want het is niet zomaar anders.
Als je het nou als een ziekte bekijkt?
Ik zeg niet dat je de vetrolletjes moet omarmen, maar misschien kun je een manier vinden (evt. met hulp) om ook een beetje meer van je buitenkant te gaan houden.
Want ik meen te lezen uit jouw postings (vet etc..) dat je zélf een erge hekel hebt aan je buitenkant.
Allerlei zaken schrijf je toe aan het dikzijn, terwijl dat misschien niet eens nodig is.
Ik probeer het voorzichtig te zeggen, ik weet hoe mensen kunnen oordelen op buitenkanten, maar toch denk ik dat het verschil maakt, dat stukje ´ermee leren leven´ (accepteren vind ik een moeilijk woord 
)
Misschien dat je, vanuit een wat meer tevreden gevoel, ook wat meer kunt kijken naar alles wat wél goed gaat (mijn levensstrategie en dat werkt voor mij best goed!)
Sterkte, ik weet dat het moeilijk is en ik gun je zo oneindig veel meer geluk en blijheid!
Groetjes, hou vol! Mien
Mien,
Ik denk dat je gelijk hebt. Het verhaal van Fladderbeestje maakt al duidelijk dat afvallen niet alleen een kwestie is van input en output; minder calorieën tot je nemen dan je verbrandt. Er speelt meer.
Ik ben er van overtuigd, dat je beter in je vel komt te zitten, in meerdere betekenissen van het woord, als je meer vrede met jezelf krijgt. Winston Churchill zei het zo : Wees lief voor je lichaam opdat je geest zich erin thuis kan voelen.
Als het afvallen zo moeilijk gaat, zoals bij Fladderbeestje, is het extra belangrijk om een beetje mild voor jezelf te zijn.
In gezellug staat een draadje voor afvallers. Maar het nadeel van dat draadje vind ik dat het zo beperkt is, alleen calorieën en kilo's. Het gaat niet over de worsteling die afvallen is. De dingen die je over jezelf ontdekt in dat proces.
Ha! 1,3 kilo boterkoek!
I wish...Nee, er glipte een stukkie tussendoor, en ik vroeg me opeens af of mijn zwaartse straf nou het gewicht van dat stukkie zou zijn, of dat dat veel meer kon zijn. Als ik het begrijp kan dat op korte termijn meer zijn (vocht) en op langere termijn gewoon een kwestie van de algehele intake vs verbruik van calorien.
Wat betreft het jojo-en; ik weet dat sommigen Sonja Bakker zien als crash-dieet. Ik denk dat het op mijn manier wel meevalt, omdat ik 's avonds normaal eet (en verder eerlijk gezegd ook wel eens zondig). En 6-7 ons afvallen per week is toch niet zoveel dat je op de spaarstand gaat? Ik vind het moeilijk om 'langzamer' te lijnen, want juist het resultaat stimuleert zo tot volhouden. Maar het zou jammer zijn als ik hiermee in een zelfgegraven kuil val..
Ik stel me voor zometeen vast te houden aan SB qua variatie en fruit (at ik vroeger nauwelijks), maar verder gewoon de teugels wat te laten vieren en zo nu en dan een uitspatting toe te staan. En dan zorgen voor een schommel-bandbreedte a la AMK en Tihama. Ik schommel nu naar beneden (inderdaad, het verschilt per dag, maar de trend is heel duidelijk neerwaarts) en ik wil zometeen horizontaal schommelen, zeg maar.
Met hééél soms een hééél klein stukje boterkoek...
Knop moet om
Misschien een nutteloze bijdrage omdat het al gezegd is maar wil het toch even kwijt. Na jarenlange strijd (en dan heb ik het over ruim 25 jaar) en alle diëten te hebben gedaan die er bestaan is bij mij de knop om. Ik wil afvallen en daarna nooit meer aankomen. In mijn optiek maakt het niet uit of je langzaam of snel afvalt, als je daarna weer overgaat op wat je ervoor deed kom je weer aan dus inderdaad het is een levenslange strijd. Ik ben dus net als een paar dames hier NIET van plan om erna weer te gaan eten wat ik voor mijn dieet at. Ik ben ook een wandelend calorieboek en weet precies waar mijn lijf mee om kan gaan en wat mijn lijf meteen opslaat.
Ik ben dus wel begonnen aan een crashdieet gewoon omdat ik er zo ontzettend genoeg van heb. Ik schreef een tijd geleden ongever het volgende in een mail aan iemand: ik heb genoeg van het gelach en gegniffel, genoeg van te kleine terrasstoelen, inschatten of je op die stoel kunt gaan zitten, in een pretpark niet in de wagentjes passen, niet meer je auto in kunnen omdat een collega te dicht naast je heeft geparkeerd, genoeg van mensen die in je winkelwagen kijken, opzien tegen ontmoetingen met vreemden, altijd moeten verantwoorden voor wat je eet, niet op straat durven eten, niet gaan zwemmen en naar het strand durven etc etc deze lijst kan heel lang worden. Ik weeg in kilo's meer dan jij Fladder en ik ben ook nog eens kleiner. Mijn knop is vooral om omdat ik lichamelijke klachten kreeg die ik nooit heb gehad en omdat ik net als jij er lang wil zijn voor mijn kinderen.
Ik doe nu een crashdieet (Dr. Cohen of ja een variant erop want ik heb geen 750 euro) en ben inmiddels al wat kilo's kwijt. Dit is ook een koolhydraatarm dieet.
Ik denk dat eerst de knop om moet en dat je dan ook gemotiveerd bent om het na een dieet (of dat nou een crasdieet is of niet) vol te houden om niet meer zoveel aan te komen. Zonder dat die knop echt om is denk ik dat geen enkel dieet blijvend werkt.
Groetjes en succes,
Moon32
Lief voor je lijf
Als ex-boulima en -anorexiapatient weet ik als geen ander hoe onvrede met je lijf verstrekkende gevolgen kan hebben. Hoe deze onvrede/haat het bereiken van je ideaal gewicht in de weg kan staan. Omdat het dan een kwestie wordt van vechten, wilskracht en het altijd weer verliezen. Ik geloof dat wat mij het meeste heeft geholpen bij het overwinnen van deze ziektes, het normaal leren omgaan met eten en het uiteindelijk bereiken en vasthouden van mijn normaal gewicht het leren accepteren van mijn lijf is geweest. Daartoe heb ik toen een tijdlang haptotherapie gevolgd. Heel eng, heel confronterend maar ik heb weer geleerd te houden van mijn lijf met al zijn imperfecties. Niet alleen uiterlijke onvolkomenheden, maar met name de vele fysieke ongemakken en ziektes die ik heb gehad. Ook ik geloof er heilig in dat het niet alleen gaat om calorieen maar vooral de verhouding die je met je lijf hebt. Als je niet meer hoeft te vechten en je beseft dat het niks met wilskracht te maken hebt zal je lichaam makkelijker meewerken. Het loslaten van negatieve gevoelens en het accepteren van je lijf en er relaxter mee omgaan scheelt enorm. Afvallen moet niet een oeverloos gevecht zijn. Je moet niet continu het idee hebben dat je je van alles moet ontzeggen. Anders hou je het niet vol. Een gezonde geest in een gezond lichaam, maar dat gezonde lichaam bereik je ook alleen met een gezonde geest. Het is een wisselwerking. Je hebt maar een lichaam en daar moet je lief voor zijn. Kijk naar de positieve, mooie kanten van je lichaam en staar je niet blind op de lelijke, gebrekkige kanten. Haptotherapie kan echt heel goed werken!
Elisa, amen, amen en amen
Ik ben het zo met je eens! Afvallen is pas het 2e couplet. Of misschien wel het derde. Eerst acceptatie van jezelf. Mildheid en vergevingsgezindheid tegen over alle fabrieksfoutjes. En pas dan kun je je afvragen of het vet nog fucntie heeft. De hoop op een ideaal gewicht heb ik allang opgegeven. Maar ik doe toch een leuke dingen met dat imperfecte lijf! (ja dat ook) ik ben eindelijk gaan sporten. Ik wist niet dat sporten op zich zo leuk was!
Knekkerbreudje, ik heb ook een tijdje in het draadje gezellug gehangen, tot ik heel plotseling ziek werd. Ik had de hoop dat ik desondanks kon blijven afvallen, maar het vreetmonstertje in mijn hoofd had besloten dat het verwerken van de schrik moest met crackertjes en chips. En uit gene heb ik het draadje toen stilletjes verlaten. Enne, het is niet Bellefleur die het holistisch afvallen introduceerde, maar Mien... En Tatjana van Strien heeft onlangs nog gezegd dat calorieën tellen alleen niet werkt, omdat de meeste gewichtigen emotionele eters zijn.
Ha! fladder!
Ik had nog een zin onder mijn tekst gezet en weer weggehaald, waarin ik nog even het statement wilde maken dat niet iedereen met overgewicht een emo-eter is, en dat ik dacht dat jij dat ook niet was. Maar dat vond ik wat overdreven, en heb het dus weer weggehaald. Had ik dat nou maar niet gedaan! Spijt! Schuldgevoel. Waar is de zak met chips
Jouw lijf brengt ongemak met zich mee. Maar dat hoeft nog geen reden te zijn om er tégen te vechten. Ik blijf er bij dat dat tegen je gaat werken. Jouw lijf heeft al die lagen vet niet gewild. En dus jouw boosheid er tegen ook niet. Voor alle duidelijkheid, ik wil de last die je moet dragen (letterlijk!) niet bagatelliseren.
Bellefleur
Fladder
'inside me there's a thin person screening to get out' en 'als god had gewild dat ik zou leven op wortels en paprika had hij wel een konijn van me gemaakt' mijn twee favoriete quots alles tijden.
Fladder
Ik vind ook dat men van bepaalde vooroordelen af moet mbt overgewicht/ondergewicht hebben. Ik weet dat je wel degelijk van medicijnen dik kan worden. Ik weet dat er mensen met obesitas zijn die geen eetstoornis hebben in de zin van overmatig eten/onverantwoord eten en andersom bij magere mensen. Ik weet dat er wel degelijk een aanleg is om dik te worden en dat het bij sommige mensen echt in de genen zit danwel fysiek bijna onmogelijk is om op gewicht te blijven/af te vallen. Eea is een samenloop van verschillende interne/externe factoren. Ik weet ook hoe afschuwelijk het is om in een lijf gevangen te zitten dat niet bij jou past. Aan een heleboel dingen kun je iets laten doen (cosmetische chirurgie) maar om slanker te worden zal je moeten blijven eten en kan geen scalpel aan te pas komen. Wat anorexia betreft: het afvallen gaat snel op een appel per dag in combinatie met honderden work-out oefeningen; het aankomen gaat nog sneller als je (al dan niet verplicht) meer eet. Dat is wat de meeste anorexia-patienten haten en vrezen. Die kilo's vliegen eraan en ook nog eens op de meest onwenselijke plaatsen want je lijf schreeuwt om die calorieen en slaat ze meteen op. Zeg maar het jojo-effect maar dan in het extreme. Het is niet voor niks dat veel anorexia-patienten dan boulimia ontwikkelen; wel eten maar de boel zo snel mogelijk lozen door te braken/te laxeren. Braken heb ik nooit gedaan; wel laxeren. In dat verband wees ik ook op het voorzichtig zijn met overmatig gebruik van vezels. Te veel vezels zijn wel degelijk schadelijk; ik heb de gevolgen met eigen ogen gezien toen ik in de kliniek zat. Een kuur van een week of vijf kan geen kwaad maar extra vezels maandenlang gebruiken is niet gezond. Net als het nemen van vochtafdrijvende pillen of thee. Je forceert je lijf tot onnatuurlijke dingen met natuurlijke middelen die daarvoor niet zijn gemaakt! Fladder, ben je altijd te zwaar geweest? Is echt alles onderzocht? Fysiek, endocrinologisch, hormonaal, vochthuishouding? Het is bijvoorbeeld ook zo dat langdurige stress gewichtstoename kan veroorzaken door overmatige produktie van het stresshormoon cortisol. Je alvleesklier en bijnieren zijn dan van slag. Als je dan toch niet afvalt of heel moeizaam, gebruikt je lijf de calorieen extreem effectief. Minder calorieen nemen heeft dan uiteindelijk een averechts effect, want die "spaarstand" wordt alleen maar groter. Je zal dan juist meer en vaker moeten eten en heel langzaam je metabolisme weer wat verhogen met name met behulp van lichaamsbeweging. Qua calorieen-inname misschien een paar honderd onder de hoeveelheid zitten die je dagelijks nodig hebt maar geen 1000 calorieen-dieet moeten volgen. Zo duurt het wel langer om af te vallen maar het resultaat is wel blijvend zonder dat je je leven lang op een wortel hoeft te blijven knagen. Nog iets over maaltijdvervangers: niet doen. Je leert zo niet gewoon te eten en je houdt je lijf voor de gek. Dat lijf merkt heus wel het verschil tussen twee volkoren boterhammen met kaas en zo'n shake. De meeste mensen die afgevallen zijn op dit soort duur onzinspul komen weer aan; dit geldt voor 95% van de mensen (waaronder ik dus ook ooit). Ik heb praktisch alle dieten ooit wel eens gedaan en ze hebben zonder uitzondering niet geholpen. Misschien soms wel voor eventjes, maar de verloren kilo's kwamen dubbel en dwars weer terug. Pas toen ik "normaal" ging eten maar wel met gezond verstand en beleid viel ik af. Dus gewoon vetten, koolhydraten en eiwitten eten. Maar in kleinere hoeveelheden en verspreid over de dag. Dat met meer lichaamsbeweging heeft me geholpen om 30 kilo af te vallen, op gewicht te blijven zonder moeite en weer van eten te genieten zonder schuldgevoelens. Ik kan zelfs weer snoepen zonder dat het hele pak op moet (ik was suikerverslaafd). Ik ben overigens 1.58 en weeg 50 kg. Nu ik bijna 40 word, merk ik dat dat ene kilootje wat ik weleens te zwaar ben er moeilijker afgaat dan vroeger maar ik kan er eerlijk gezegd niet zo mee zitten. Het weerhoudt me er niet meer van om zoals vandaag lekker met zoonlief een ijsje te eten En dan neem ik geen waterijs, maar chocolade-ijs met sprinkels. Eten is genieten. Dat ik dit ooit nog eens zou kunnen zeggen is wat mij betreft een wonder. En dat is wat ik ook hoop voor jou Fladder en al die anderen die kampen met onder- dan wel overgewicht, eetstoornis of niet.
Hmmmm,
Dat is nou weer een voordeel van de bolle medemens. Ze knuffelen zo lekker. Jij een knuffel terug? Ik ben namelijk ook heel rond...
Emo-eters?
"omdat de meeste gewichtigen emotionele eters zijn" Er is net een interview gepubliceerd met onderzoekers waaruit het tegendeel blijkt. Ik copy paste even:
Waarom zien sommige mensen zichzelf dan als een emotionele eter?
“Het antwoord op die vraag hebben we gevonden door de deelnemers, die zichzelf als emotionele eter beschouwen,in een dagboekje te laten bijhouden hoeveel tussendoortjes ze eten per dag. Uit dit onderzoek konden we afleiden dat mensen vooral uit gewoonte meer gaan snacken, en niet als gevolg van nare gevoelens. Het lijkt er op dat deze mensen zich zorgen maken over hun eetgedrag en een legitieme reden zoeken voor dit snacken. Dat is niet zo gek. Tegenwoordig wordt iedereen bestookt met gezondheidsinformatie en wordt er van je verwacht dat je let op wat je eet, omdat er nou eenmaal veel te eten valt. Jezelf een emotionele eter noemen, is dan een excuus voor die paar kilo’s die erbij kunnen komen. Mensen snappen heel goed dat gezond eten belangrijk is, ze maken zich er zorgen over, maar ze voelen zich niet in staat om hier ook daadwerkelijk iets aan te doen. Sterker nog, omdat ze weten dat het slecht voor ze is, lijken mensen het snacken strategisch in te zetten om zichzelf te kunnen belonen na een zware week.”
Dat klinkt alsof mensen zichzelf voor de gek houden?
“Het is in ieder geval iets anders dan emotioneel eten. Dat zien we sterk terug in ons huidige onderzoek. Twee groepen moesten bijvoorbeeld dezelfde opdrachtjes doen in het lab, maar bij een aantal gaven we aan dat er iets mis was gegaan en dat ze het taakje opnieuw moesten doen. Doordat ze langer moesten doorwerken, aten deze deelnemers vervolgens meer dan de andere groep, als een soort beloning.”
Moraal: snacken = jezelf belonen met iets waarvan je weet dat je het niet nodig hebt en dat luxe is. Snacken is niet: eten uit verdriet, stress enz. enz.
Voor wie het helemaal wil lezen: http://www.ublad.uu.nl/WebObjects/UOL.woa/3/wa/Ublad?id=1035779
Afvallen in tijden van stress
Ik ben zo iemand die gigantisch afvalt in tijden van stress. Ik heb erover nagedacht nav jouw vraag Fladder, maar ik krijg dan idd geen hap door mijn keel. Eten heeft dan geen prioriteit, ik sta er niet bij stil dat ik iets moet eten, mijn lichaam 'vraagt' er niet om.... Tuurlijk vraagt mijn lichaam er wel om, maar ik 'hoor' het dan niet. Ik survive heavy shit op sigaretten en koffie. Killend!!! Maar je kunt aan mij echt zien of ik goede of slechte tijden beleef. Slecht betekent ingevallen gezicht, zwabberende broeken en polsjes als lucifers. Goede tijden betekent gevulde wangen, broeken die net iets te strak zitten en tieten!
Ook ik heb een hele historie van lijnen en afvallen en aankomen achter me. Begon op mijn 14e met calorieen tellen. Hield alles in een schriftje bij en leefde op een bepaald moment van 300 calorieen per dag!!! Toen ik mezelf op een dag afvroeg of er misschien calorieen in tandpasta zaten, begreep ik gelukkig zelf dat het de verkeerde kant op ging. Daarna het befaamde jojo-effect. Aankomen, afvallen enz. Pillen, poeders en laxeer middelen. Gelukkig kon ik geen vinger in mijn keel steken. Heb het wel geprobeerd.. Heb op een gegeven moment besloten om niet meer te dieten, ik was dieetmoe, maar echt op te letten met wat ik eet. En mijn makke is gewoon koek. Het is een verslaving. Als ik een pak in huis heb dan moet het op... Heb ik er twee dan moeten ze allebei op. Chocola, chips, patat enzo, ik vind het lekker, kan het ook best eten maar koek......zeer gevaarlijk voor mij. 1 gevulde koek zie ik meteen terug qua buikomvang (inbeelding????) laat staan een heel pak.
Ik ben 1.72 cm lang en heb alles tussen 56 en 86 kilo gewogen. Meestal schommel ik rond de 65 tot 67 kilo. Prima gewicht dus. Maar zelfs toen ik 56 kilo woog vond ik mezelf nog te dik. Ik schaam me af en toe voor mijn eigen gedachten en mijn vertekende zelfbeeld, want ik WEET dat ik niet dik ben. Maar je kunt kennelijk het gezegde dus ook omdraaien: there is a thick person inside me screaming....etc.
Afvallen bij stress
Hoi fladder,
Ook ik val af bij stress. Of dat komt omdat ik geen hap door mijn keel krijg, of dat het vanzelf gaat, vroeg je? Nou, daar ben ik nog niet achter en ik wil er eigenlijk ook niet achter komen
Ik heb een periode gehad waarin ik zeer gestressed was maar ook overwerkt en overspannen. Toen kon ik letterlijk geen hap door mijn keel krijgen. Ik leefde op koffie, sigaretten en yoghurt met muesli en een klein bord warm eten dat vooral zacht en fijn moest zijn. Ik raakte 7 kilo kwijt in 8 weken en zat op een ondergewicht volgens de BMI-wijzer.
In een latere stressperiode had ik wel enorm veel stress, maar was ik niet overwerkt of overspannen. Ik at normaal maar ik raakte toch 5 kilo kwijt in een periode van ook ongeveer 8 weken. Die laatste kilo's zijn er nooit meer allemaal bijgekomen, slechts 2 kilo heb ik terug maar mijn BMI is nu wel in de groene zone.
Heb je ooit koolhydraatarm geprobeerd?
Zelf ben ik er erg tevreden over.
Veel mensen denken dat je bij een Atkins dieet veel vet moet eten en allerlei dure supplementen nodig hebt.
Vet wordt echt niet voorgeschreven. Je mag het wel maar het moet niet. Het enige dat je de eerste weken niet/nauwelijks mag zijn koolhydraten. Voor mij betekent dat dat ik veel eiwitten eet om mijn maag voldoende gevuld te krijgen. Daarnaast eet ik ook groenten (de meeste zijn koolhydraatarm) maar die helpen veel minder voor de vulling/honger.
Zou een heel ander soort dieet misschien helpen voor jou om een doorbraak te krijgen in het afvallen?
Stress
Hallo,
Ik wil even antwoorden op de vraag over stress.
Ik lees jullie draadje intussen met veel interess. Ik ben zelf niet dik.. Zit eerder aan de andere kant van de bmi-grens.. Maar ik ben wel een stuk zwaarder geweest en heb toch best een intensieve relatie met voeding en gewicht. Ik wil niet meer het gewicht van vroeger krijgen, maar heb ook een suikerverslaving.. Na iedere maaltijd heb ik zo’n behoefte. Ik kan heel goed lichte maaltijden maken en best streng zijn maar ik moet iedere dag wat hebben. Nu heb ik gerookt.. bij mijn eerste zwangerschap gestopt… 14 kilo aangekomen in de zwangerschap en 5 kilo zwaarder gebleven.. Tot ik weer ging roken.. slecht ik weet het. Maar toen ging er zowaar 3 kilo af.. Dat kwam omdat ik na het avondeten een sigaret nam en later op de avond ook (overigens niet meer in huis!!). Niet snoepen is dan heel makkelijk. Daarnaast ben ik weer heel veel gaan sporten.. hardlopen, spinnen en bodypump. Dit in combinatie met een drukke baan en kindje thuis,.. Kon ik makkelijk 500 kcal aan snoep nemen overdag zonder aan te komen. Maar eind vorig jaar kreeg ik dus redelijk wat stress en toen ben ik nog eens 4 kilo kwijt geraakt.. Ondanks best wat snoepen. Hoe? De stress zorgt voor onrust.. Naast dat ik bleef snoepen werd ik toch drukker met vanalles en nog wat en daardoor viel ik die extra kilo’s af.
Verder let ook ik op 1 kilo erbij.. Direct actie ondernemen. Want ik weet van mijn dikkere periode dat ik er geen gat in zie als ik meer dan 5 kilo kwijt moet.
‘Porbleem’ dat ik n u heb is dat ik weer zwanger ben.. gestopt met roken en het idee heb dat ik geen controle meer heb.. Voorheen wist ik wat extra eten voor invloed had.. Ik ging extra sporten om de boel in evenwicht te houden (los van het feit dat sporten gewoon leuk is) en nu…. De weegschaal gaat met rare sprongen omhoog en ik heb geen grip,. Ben veel beroerd geweest en kon minder sporten… Zit er best mee.. want eerlijk gezegd.. bij mij (en veel vrouwen) is het een kwestie van controle hebben… En dat wil ik hebben.. al is het maar controle hebben op het aankomen tijdens de zwangerschap want dat hoort erbij…
In jullie draadje stond veel waar ik wat aan heb. Zowel op het gebied van psyche als op het gebied van eten… bedankt daarvoor.
Fladderbeest ik wens je heel veel succes met het afvallen. Ik kan je geen echte tips geven want waar jij voor staat is niet te vergelijken met mij… Ik weet alleen wel dat ik niet snoepen moet leren te zien als iets wat een levenswijze is en dat ik niet ‘zielig’ ben en dus af en toe een beloning nodig heb…
Maar ja, jij bent al zo streng voor jezelf.. Sport je veel? Want de combi sporten en diëten kan echt heel veel doen.. De weg is wel lastig want met een zwaar lijf en wellicht weinig conditie is het opbouwen heel zwaar maar daarna…
Jammer
dat het niet werkte. Ik ken ook iemand die helemaal niet tegen koolhydraatarm kon. Zij ging zich ook alleen maar steeds slechter voelen.
Bij mij werkt het juist super. Wel jammer want deze methode is juist zo prettig omdat je zoveel wel mag....
Goed van jou fladder!
Ik heb tot nog toe niet in dit draadje gereageerd, maar we hebben naast elkaar gezeten tijdens de meeting, dus je weet heel goed dat ik kan wedijveren met jouw postuur 
) Ook ik heb al een levenslange strijd achter de rug, begonnen op 16 jarige leeftijd. Achteraf vraag ik me af waarom, want als ik foto's uit die tijd zie ben ik helemaal niet dik!!! Oké, stevige benen en kont, maar niks geen vetrollen over de broekrand zoals je tegenwoordig zo vaak ziet...... Mijn makke is dat ik op zich wel de discipline kan opbregen om (streng) te lijnen, ik kan het alleen niet vasthouden en verval toch weer in mijn eetpatroon. De hoeveelheden zijn niet mijn struikelblok, wel dat ik liever hagelslag eet dan magere vleeswaren. Een salade vind ik heerlijk, maar wel een beetje 'opgeleukt' met een paar stukjes (30+) kaas en croutons 
) En die pijnboompitjes, ik ben er gék op en wist werkelijk niet dat die zo slecht waren.
Toch moet ik ook weer aan de bak, want mijn verloren kilo's van 2 jaar terug heb ik er stom genoeg weer aangegeten na een moeilijke periode eind vorig jaar. Ik lees dus met belangstelling mee!
Maar buiten alleen lezen wilde ik jou toch even een vette pluim geven dat je zo assertief geweest bent om in een resaurant in overleg te gaan met de ober, echt top!!! En het sterkt mij in mijn voornemen dit ook te gaan doen bij mijn komende etentjes )
Fladder
Hoi Fladder,
Hier ook een postuurgenoot: maar je mag echt wel meer dan 2 points eten bij je lunch hoor! En pijnboompitten zijn waanzinnig gezond, daar moet je ook naar kijken.
Zoek eens op hoeveel points een kroket heeft, dat is namelijk minder dan een plak kaas.
Je lichaam heeft toch bouwstoffen nodig lijkt me. Hoeveel points mag je per dag hebben?
En nog een tip: zoek op voorhand een lunchgelegenheid uit waar ze veel salades hebben en andere minder calorierijke gerechten. Carpaccio is altijd een hele goede.
Succes ermee,
Liora
Verschil tussen mensen
Ik heb niet alles hier gelezen maar het viel me op dat er stond, ik zou ook zo graag eens gewoon willen zeggen doe mij ook maar een gebakje, maar ja dat kan niet.
Dat kan wel hoor. Ik heb een collega die is superslank, en die zal een gebakje bij de koffie op het werk niet afslaan. Dan zie je mensen jaloers kijken zo van, goh dun, en ze kan gewoon gebak eten. Wat die mensen niet zien is dat ze dan luncht met een mandarijntje. Geen behoefte aan meer, daar denkt ze niet bij na, dat vertelt haar lijf haar.
Er zijn van die mensen die zeggen ik kan alles eten wat ik wil en ik kom geen grammetje aan. Ze hebben gelijk en dat geeft afgunstige blikken bij de zwaarderen onder ons maar bedenk dat de crux hier vooral zit in het woordje 'wil' en niet in het woordje 'alles'. En ja als je nature niet zoveel wil dan heb je het wel makkelijker maar het zit hem dus niet in 'alles'.
Restaurants is toch niet zo moeilijk? Ik bestel vaak vis en zeg dan ik wil de saus ernaast en niet erover. En dan laat ik dat gewoon op m'n bord liggen. Groente erbij eten en geen aardappeldingen. Glas water erbij. Koffie toe. Als ze broodjes hebben voor de lunch kunnen ze er best een maken met zalm/kip en met kale sla/tomaat ertussen zonder sausdingen. Smaakt prima.
Dat je van het ene zoals boterkoek of chinees meer aankomt dan van het andere geloof ik niet. Ja tijdelijk misschien van het vocht. Maar verder gaat het om de calorieën. 500 calorieën boterkoek doet hezelfde als 500 calorieën van wat anders. Alleen heb je ze aan boterkoek veel eerder binnen.
Henrietje
"Er zijn van die mensen die zeggen ik kan alles eten wat ik wil en ik kom geen grammetje aan. Ze hebben gelijk en dat geeft afgunstige blikken bij de zwaarderen onder ons maar bedenk dat de crux hier vooral zit in het woordje 'wil' en niet in het woordje 'alles'. En ja als je nature niet zoveel wil dan heb je het wel makkelijker maar het zit hem dus niet in 'alles'."
Helemaal juist. Ik heb ook een vriendin, lekker dun, die eet wat ze wil. Gaan we uit eten (all you can eat buffet), dan eet zij makkelijk 5-6 volle borden, terwijl ik na 1 bord al stop. Maar de rest van die dag en de dag erna eet ze zo goed als niets. Heeft dan ook geen honger/geen zin in eten. Ze eet wat ze wil, maar ze wil meestal niet zoveel.
Zij eet dus eigenlijk heel onregelmatig, sommige dagen veel, andere dagen zo goed als niets. Helemaal verkeerd volgens de verantwoorde-voedings-regels. Maar helemaal goed voor haar.
Ik merk dat dit voor mij ook beter is. Ik eet nu vrij onregelmatig, maar het werkt veel beter voor mij.
Katrien
Nikus slechte calorieën
wat zijn dat dan volgens jou. Calorieën zijn calorieën en die moet je verbranden. Waar ze uitkomen maakt niet uit.
Ketogeen dieet gaat niet over goede of slechte calorieën maar het geeft een verandering van je stofwisseling. Maar dan moet je het ook echt goed doen en dat valt niet mee, dat moet je niet zomaar zelf doen maar echt met een diëtist omdat het anders ongezond kan zijn met groeistoffentekort en vitaminetekort. Het is niet om af te vallen maar om ketonen in je bloed te krijgen die bij sommige ziekten iets goeds kunnen doen. Die kinderen met epilepsie die dat een paar jaar doen vallen er niet mee af, tenminste dat is niet de bedoeling.
Katrien, balansdag
"Zij eet dus eigenlijk heel onregelmatig, sommige dagen veel, andere dagen zo goed als niets. Helemaal verkeerd volgens de verantwoorde-voedings-regels."
Volgens mij is dit juist wel goed volgens het balansdagprincipe (voedingscentrum): eet je de ene dag wat meer, geeft niet, maar neem de volgende dag dan wat minder.
Jesse_1
"Volgens mij is dit juist wel goed volgens het balansdagprincipe (voedingscentrum): eet je de ene dag wat meer, geeft niet, maar neem de volgende dag dan wat minder."
Hmm, het voedingscentrum ken ik niet, maar wat ik wel weet, is dat zowat alle dietisten waar ik al geweest ben, hetzelfde vertelden; als je een dagje zondigt (teveel eet), is dat niet erg en je moet vooral de dag erop niet minder gaan eten. De redenering hierachter zou zijn dat je heel regelmatig moet eten en als je begint te schipperen (ene dag meer, andere dag minder), ga je onregelmatig eten en dat is niet goed (je verliest overzicht, je lichaam heeft het daar moeilijk mee, enz.
Dat hangt natuurlijk ook helemaal samen met een voorgeschreven dieet waarbij je dus op vastgestelde tijdstippen vastgelegde hoeveelheden moet eten. Ga je afwijken, klopt het niet meer en krijg je dus, volgens de dietisten, een probleem.
Ik weet niet hoe het met WW zit, maar volgens mij is daar ook de regel dat je, als je een dagje zondigt, je de volgende dag toch weer gewoon je aantal punten moet eten. Of is dat veranderd?
Katrien
Dieet situatie versus gewoon
in een dieet situatie waarin je dus heel bewust bezig bent met het aanleren van een ander eetpatroon is zo'n balans dag idd niet de bedoeling. Tijdens het afvallen krijg je al minder calorien binnen. Zelfs als je een uitspatting hebt. Je zult wel minder snel afvallen.
Maar als je niet op dieet bent wel want dan krijg je dus een extra bovenop je gewone patroon. En in dat gewone patroon blijf je op gewicht. Maar door alle extraatjes kom je dan aan.
Ik heb het zelf ook neem ik 's morgens een gebakje of grote koek, hoef ik tijdens de lunch niets meer want dan zit ik gewoon nog vol. Ik pak dan rond 3 uur mijn appeltje weer en 's avonds mijn gewone maaltijd. Maar ook dan vaak al wat minder als zonder dat gebakje. Ik zit dan gewoon nog vol en heb geen behoefte aan eten.
Katrien
Het is ook iets Nederlands (ik meen dat jij uit België komt?).
http://www.voedingscentrum.nl/EtenEnGezondheid/Gewicht/De+Balansdag/
Jesse
Fladderbeestje
Zo dat is niet niets, wat jij allemaal al hebt meegemaakt zeg! Wat onwijs knap dat je dan nu toch weer wilt proberen om ondanks alle hindernissen af te vallen. Dat lijkt me namelijk niet makkelijk.
Maar even op jouw vraag. Ik ga op zich niet meer sporten als ik stress heb, maar ik ben wel onrustiger.. daardoor heb ik meer energie en gun ik mezelf minder rust.. Steeds meer doelen stellen en die moeten halen.. Dat vertaalt zich dan in afvallen (wat ik overigens dan ook best wil hoor.. tot een bepeelde grens natuurlijk). Omdat ik dus graag snoep val ik niet echt veel af, hooguit een paar kilo. Maar bij mij is het absoluut we de combi met sporten..
Sinds vorige week heb ik weer meer rust in het niet-snoepen. Ik had gister een etentje en ik wilde de dagen ervoor absooluut rustig aan doen. Dat is me zowaar gelukt.. Light maar groentenrijk avondeten en geen toetje.. Wel lekkers in huis maar door het drinken van verse smoothie en verse jus geen behoefte gehad. Voordeel is ook dat ik me echt beter voel zonder snoep.. Word er gewoon misselijk van momenteel hahaha
Afijn.. Dankzij de tips op dit draadje heb ik geen voorgerecht gemomen maar heerlijk gedronken van mijn verse jus. Daarna een stukje vis en salade.. stuk of 10 patatjes en dat was het! Toetje.. oké dat wel maar vers fruit met 1 bolletje ijs en wat slagroom. Al met al woog ik gisteravond minder dan dinsdagavond!! En.. ik voel me gewoon beter.
Mijn doel is nu om na de bevalling weer op een voor mij acceptabel gewicht te komen, zonder weer te gaan roken. En dat probeer ik te doen door nu mezelf niet te laten gaan en juist een gezonde (ook goed voor de baby) levenswijze aan te nemen, zonder suikerverslaving.
Ik wens jou heel veel succes met het behalen van jouw doelen. Hoop dat de reacties hier op het draadje je een beetje helpen. Mij helpt het in ieder geval wel. Vooral omdat het praten over eten door slanke mensen vaak wordt afgekeurd (je hebt anders gelijk een eetprobleem want je bent immers toch slank!) maar ik heb het wel gewoon nodig. Heb niet die rust of vrede in me om dat helemaal los te laten...
Maar hoe ging het etentje nou, fladder?
Want dat had je toch ook zaterdag? Heb je kunnen onderhandelen met de kok? En heeft 'ie er wat lekkers van gemaakt?
Daar begon dit draadje immers ooit om...
Lies
Fladder
Nou fladder ik kan me voorstellen dat je die opmerkingen van mensen die het allemaal denken te weten wel door hun mooie nekje terug kunt duwen..
Als er 1 ding is dat ik wel heb geleerd is dat ieder lichaam anders reageert op voeding.. Tuurlijk een aantal basisregels werkt vaak maar als iedereen daar wel op zou varen....
Sommige mensen in mijn omgeving zien het overigens wel als probleem en ik baal zelf ook wel dat ik geen dag meer door kan komen zonder aan eten te denken.. Maar ja, het is nu eenmaal zo.
Mammalies gad het al aan.. hoe ging het etentje??
Op zich vind ik dat je jezelf n og goed hebt weten in te houden gister... Onwijs balen dat je lichaam dan zo erg straft. Hopelijk haal je het deze week weer in qua schade.
Fladderbeest
Kijk even in het afslankdraadje bij gezellug wil je?
