Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Ayanna

Ayanna

14-08-2009 om 18:12

Heimwee naar het ziekenhuis

Ik ervaar iets heel raars en ik ben heel nieuwsgierig of er mensen zijn die dit gevoel herkennen. Of begrijpen...ik durf er namelijk met niemand over te praten...
De maand juli is voor mij een rotmaand geweest. De eerste twee weken heb ik met een hele forse longontsteking thuis in bed gelegen. Aangezien het alleen maar slechter ging ipv beter ben ik doorgestuurd naar het zh. Ik bleek er een longvliesontsteking bij te hebben. Daarna nog twee weken in het zh gelegen. Ik ben echt heel erg ziek geweest, heb tot 2x toe een drain gehad, ben doodziek van de morfine geweest, allergische reactie op 1 van 6 verschillende anti-biotica's, schimmelinfectie, diarree....je kunt het zo gek niet verzinnen of ik heb het wel gehad... Op een gegeven moment ging het zo slecht dat er zelfs sprake was van een eventuele operatie...doodeng! Dolgelukkig was ik toen ik weer naar huis mocht!!! Het gaat nog steeds niet goed met me, maar wel stukken beter.
Het was voor mij de eerste keer in een zh, op mijn bevalling na, en nee, ik vond het alles behalve leuk daar. Ik merk echter de laatste dagen dat ik met een beetje een 'heimwee-gevoel' terug denk aan het zh. Er werd daar namelijk voor mij gezorgd!!! Voor de 'zorgende' werd voor het eerst in lange tijd gezorgd... Ik kreeg mijn boterhammetjes, er werd voor me 'gekookt', als het nodig was dan werd ik gewassen. Iedereen was lief en aardig en begripvol en had aandacht voor me. Ik wist precies hoe laat er wat ging gebeuren qua eten, drinken, medicijnen, visite enz. Het was er zo 'veilig'....
Ik weet dat dit allemaal heel raar klinkt en ik zou ook voor geen goud terug willen. Maar herkent of begrijpt iemand dit? Of ben ik echt een afwijkend geval???

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Minet

Minet

14-08-2009 om 19:23

Ayanna

Ik heb het idee dat dit echt niet heel gek is.
Je bent heel ziek geweest, er is voor jou gezorgd terwijl jij anders blijkbaar degene bent die zorgt.
Nu ben je thuis en val je weer terug in je eigen rol, terwijl je nog herstellende bent van alles wat er met je lijf gebeurde. Je hebt even geproefd aan het 'zorgeloze' bestaan van iemand die volledig wordt verorgd, nu moet jij er zelf weer volop tegenaan, en dat met een lijf dat nog niet 100% is hersteld. Daarbij is de zorg van de omgeving vaak snel voorbij, en wordt er van jou verwacht dat je weer bent wie je was.

Ik kan me dus goed voorstellen dat je wel eens met 'heimwee' terugdenkt aan de 'veilige' plek!

Polly Shearman

Polly Shearman

14-08-2009 om 19:31

Ja ik ook

3 jaar geleden ben ik hoog zwanger op genomen in het ziekenhuis omdat het thuis niet meer ging. Ik had een flinke depressie. Thuis 2 kinderen om voor te zorgen en in het ziekenhuis had ik rust. Oh zaligheid. Lichamelijk mankeerde ik niks. Mocht dus alles doen. Wandelen. Met mijn bezoek naar beneden. Maar ook gewoon in mijn bed liggen zappen. Zo fijn. Ik hoefde voor niemand te zorgen en niks te doen. Alleen maar wachten tot die baby kwam. Ik heb nog wel eens heimwee als ik bedolven word onder 3 zoons en hun speelgoed. Soms zou ik zo weer terug willen. Natuurlijk lag ik daar niet voor mijn zweetvoeten en was het zonder die opname misschien heel anders gelopen. Maar ik kijk er niet met een naar gevoel op terug. Ik voelde me toen gewoon zo slecht dat de opname precies was wat ik nodig had. Groet polly

tonny

tonny

14-08-2009 om 20:12

Kraamtijd

dat vond ik het geweldige van de kraamtijd. Iemand anders die bedacht wat we zouden eten, dat eten gereedmaakte zodat mijn man het alleen nog maar hoefde op te zetten, die de was deed, ophing en afhaalde, streek, zorgzaam tegen mij was - en tegen mijn kinderen. Ik vond dat gouden dagen hoor!

Niet dat mijn man geen zorgzame momenten kent, die heeft hij beslist, maar het was gewoon erg lekker dat de regie plus concrete uitvoering bij iemand anders lag.

Heimwee naar het ziekenhuis - dat ken ik niet zo. Heb er driemaal verbleven, slechts eenmaal redelijk serieus, maar juist die keer vond ik de zorgzaamheid zeeer matig.

Tonny

liora

liora

14-08-2009 om 21:17

Herkenbaar

Hoi,

Ik heb twee maanden geleden twee dagen in het ziekenhuis gelegen omdat mijn baby ietsje te vroeg was. En ik vond het heerlijk! Vooral dat eten dat wordt gebracht, lekkere Hollandse pot wat ik zelf eigenlijk nooit eet. Heerlijk die structuur, het ontbijt, drinken tussendoor, alles overzichtelijk en zelf hoef je inderdaad niets te doen.

Ik denk er nog vaak aan terug!

Liora

Tirza G.

Tirza G.

14-08-2009 om 23:01

Tonny!

Ruim 19 jr geleden lag ik in mijn eerste kraambed toen ik een lumineus idee had: dit weekje moet je overdoen als je kind een jaar wordt. Dan doet "de zuster" het feessie met alle aanverwante ellende en ga ik boven in bed liggen met mijn schaaltje fruit wachten tot het over is -)

Tirza

Tirza G.

Tirza G.

14-08-2009 om 23:03

Hospitaliseren

heet dat
Mijn langste ziekenhuisopname als kind was drie maanden, ik huilde toen ik naar huis moest. Mijn langste ziekenhuisopname als volwassene was ruim twee maanden, ik huilde toen ik naar het rev.centrum moest. Dáár was ik overigens snel klaar mee, een rev.centrum is écht verschrikkelijk.

Tirza

Zusenzo

Zusenzo

14-08-2009 om 23:15

Herkenning

Ja hoor. Drie maanden in het zh gelegen, problemen tijdens de zwangerschap. Niet echt ziek maar voor de zekerheid en de infusen, zeg maar. Dolblij toen ik met 'n gezonde tweeling naar huis mocht, maar die aardige mensen (van de vrouw die de bloemen verzorgde tot en met de specialisten en met name de verpleging!), ik mistte ze later wel ja. Het verzorgt worden, de aandacht, tja, dat wil ik thuis ook wel

Jakiro

Jakiro

15-08-2009 om 00:24

Ik mis het ook

Maar dan omdat ik 18 jaar in het ziekenhuis gewerkt heb en mijn schouder zodanig naar de kl#te is dat ik mijn werk nooit meer kan doen.
Ik ben er nu een jaar uit en ik mis het ziekenhuis echt enorm !
Jakiro

Kaaskopje

Kaaskopje

15-08-2009 om 02:04

Zeker herkenbaar

Toen ik 11 jaar was lag in 3 weken in Utrecht in het Ooglijdersgasthuis voor een netvliesloslating. Op de dag dat ik naar huis mocht zei ik tegen een verpleegster 'zuster, ik wil naar huis, maar wil hier ook blijven'. Ik heb dat waarschijnlijk iets te vaak gezegd, want na nog een keer zei ze 'ja nou weet ik het wel, gekkie'.
Ik heb al met al best vaak in het ziekenhuis gelegen voor korte en langere opnames en ik herken je gevoel helemaal Ayanna. Het is een hele aparte wereld. Een soort 'ons kent ons'. Je moet het met elkaar doen en dat iedereen er nogal 'privé' bijloopt en je soms dingen van mensen te weten komt die normaal nooit over tafel zouden gaan schept toch een wonderlijk soort band. De verpleging weet over het algemeen een goede middenweg te vinden tussen mensen met respect te behandelen en in hun waarde te laten, maar tegelijk het gevoel te geven dat je je over mag geven aan hun zorg. Als ik heel af en toe naar medische programma's kijk op tv valt het mij ook altijd op dat de benadering van een patiënt tegen het randje van 'kinderlijk' aanzit. Het begint te lijken op hoe een moeder omgaat met een kind die gevallen is en ik dénk dat iedereen dat in die omstandigheden eigenlijk heel fijn vindt. Dus ondanks dat het ziekenhuis niet een plaats is waar je wilt zijn is het een wereld waarin je je stiekem ook even 'klein' en vertroeteld mag voelen op een manier die in het echte leven meestal niet aan de orde is.

Kaaskopje

Kaaskopje

15-08-2009 om 02:15

Kraamtijd

Oh wat een heerlijke week was dat! Man en ik kregen bij de eerste dochter allebei een ontbijtje op bed, wat een verwennerij. Bij de tweede heeft manlief gewoon meegeholpen zover dat praktisch was, maar wat een genot als de was wordt gedaan, het huis gezellig gehouden wordt, enz..

Tirza G.

Tirza G.

15-08-2009 om 12:43

Nououou

dát is ook weer niet helemaal waar, fladderbeestje. Je ligt er echt niet voor je rust tegenwoordig. Het is druk en lawaaierig en je wordt de hele dag beziggehouden.
Als kind lag ik ieder jaar minimaal drie weken in het ziekenhuis, dat is vandaag de dag ondenkbaar. Drie weken is echt heel erg lang, dan moet er wel flink wat mis zijn. Ik was gewoon lopend patient, dabberde de hele dag door het ziekenhuis. Ik kreeg vaak twee, drie of soms vier operaties achter elkaar, daar zat elke keer die termijn van drie weken tussen. En dan bleef ik gewoon in het ziekenhuis; mijn opnames varieerden dus van minimaal drie tot maximaal twaalf weken. Dat zou vandaag de dag ondenkbaar zijn - je bent zó weer thuis. Voor je rust hoef je echt niet naar het ziekenhuis

Tirza

Ayanna

Ayanna

15-08-2009 om 19:19

Gelukkig maar...

...zo vreemd is het dus niet.
Minet verwoorde het idd vrij treffend: thuis word je langzaam weer in je eigen (vertrouwde) rol geduwd....of in mijn geval: ik duw mezelf... Man verwacht namelijk helmaal niets van mij, maar ja, zelf de regie in handen hebben....het is zo vertrouwd. De dingen weer op mijn eigen manier doen. En dat terwijl ik helemaal nog niet hersteld ben. Ik doe ook nog niet zo gek veel in huis, maar ben toch weer bezig met poets-,was-, eet- en boodschapzaken. In het zh hoefde ik helemaal niets!!! Ik mocht liggen, een beetje slapen, een beetje tv kijken, het eten werd me gebracht. Geweldig! En dat vind ik dus zo'n vreemde gewaarwording. Dat ik, terwijl ik echt doodziek was, toch een aangename tijd heb gehad.... Hoe kun je dat nou 'leuk' vinden???!!!
Vandaar dat ik heel blij ben met jullie reacties. Zo vreemd is het dus niet.

Kraamtijd

Ohhh, ik dacht ook dat ik de enige was!!! Ik heb vorig jaar 9 dagen in ziekenhuis gelegen na de bevalling van mijn zoontje. Dit uit voorzorg omdat ik bekend ben met psychose en depressie. Een klinisch kraambed noemen ze het. Wat een heerlijke tijd heb ik daar doorgebracht, hoewel ik ook wel bang was voor psychose ed. Maar ik werdvertroeteld, kreeg allemaal cadeautjes, heerlijk eten, 's ochtends verse warme broodjes. Nou echt waar!!!! Nou scheelt het natuurlijk dat ik verder niet ziek was en dat was bij jou wel anders. Maar ik ken het gevoel dus wel een soort.
Ook ik vind het ziekenhuis een heel appart wereldje. Het geeft een heeel veilig gevoel ofzo, idd een soort 'ons kent ons'. Dus ook van hieruit een soort herkenning.

Jade

Jade

16-08-2009 om 10:30

Ayanna,

ik begrijp je helemaal. Dat gevoel had ik ook toen ik na een kleine week ziekenhuisopname naar huis ging. Ik was aan de ene kant heel blij dat ik naar huis mocht, maar toen ik thuis was wilde ik wel weer terug.

Ik heb dat nooit durven zeggen

Kaaskopje

Kaaskopje

16-08-2009 om 11:49

Jade

Ik had ook het gevoel dat ik niet helemaal normaal was met mijn ziekenhuisgevoelens

Fem

Fem

17-08-2009 om 08:16

Hihi

Maf is dat he. Herken het wel. Terwijl ik voor geen goud in het ziekenhuis wil liggen.
Mocht tijdens de laatste loodjes van mijn zwangerschap een nachtje logeren in het ziekenhuis omdat ik slecht sliep thuis. Er was me een nachtje heerlijke slaap beloofd. Ze zouden me gewoonweg platspuiten.
Tsss.. nou. Ik lag inderdaad plat. Maar dat was het dan ook wel. Heb de hele nacht geen oog dicht gedaan en de daaropvolgende nacht thuis als een prinses geslapen

Fem

Fem

17-08-2009 om 08:18

Overigens

Heb ik meerdere perioden in het ziekenhuis gelegen in mijn zwangerschap en we moesten een nacht blijven na de bevalling. Ik wilde echt zo snel mogelijk naar huis. En dan nog wat heimweegevoel hebben.. T zal de verzorging wel zijn denk ik inderdaad, terwijl je normaal zelf degene bent die zorgt.

Puck2

Puck2

17-08-2009 om 11:47

Wel en niet

De jongste is met een keizersnee geboren en overdag vond ik het in het ziekenhuis prima vertoeven. Ik kon gewoon zonder met verder om iemand te hoeven bekommeren helemaal verliefd zijn op mijn pasgeboren wondertje. Heb haar ook zoveel als mogelijk lekker bij me gehouden. De nachten daarentegen waardeloos. Ik lag als enige op een zaal van 4 en iedere nacht werden daar de poliklinisch bevallen vrouwen heengereden om te wachten tot ze 's morgens naar huis mogen. Dan komt er weinig van slaap en ik was wat dat betreft blij dat ik al op dag 3 naar huis mocht.

Puck2

Puck2

18-08-2009 om 09:26

Pelle

Daar had ik gelukkig geen last van. Ondanks de keizersnee liep ik na een dag al weer aardig rond (ok enigzins gebogen nog wel, maar ik was verder hartstikke fit). Heb op de derde dag zelf onze jongste al gebadderd en gewogen (samen met Puckman) omdat ik vond dat de verpleging te lang wegbleef en ik naar huis wilde.

Zusenzo

Zusenzo

18-08-2009 om 23:33

Ziekenhuis

Ik lag erg lang in het ziekenhuis, zeker voor hedendaagse begrippen. De 100ste dag kreeg ik een gebakje! In het begin lag ik op 'n zaal met 6, later met 4, nog later met 2 (een ander en ik dus). En na de keizersnee had ik zelfs een prive-kamer, helaas lagen m'n dochtertjes op 'n baby-afdeling in de couveuse. Slapen op 'n zaal, zeker als er 's nachts patienten bij en weg gaan, infusen beginnen te piepen en medepatienten gigantisch snurken, neuh dat lukt me dus echt niet. Maar met veel hazeslaapjes tussendoor en verder vooral niks doen, was dat geen probleem. Jaren later heb ik nog wel steeds een handdoek in de was-tic. Amper aangeraakt en hup in de was, geleerd in het ziekenhuis.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.