Is het echt 2 voor twaalf in nederland?

Bagels

Miriam,

Bagels hoeven echt niet uit een fabriek te komen hoor, al zullen er vast veel bagels (m.n. in de VS) wel in een fabriek gemaakt zijn. En een echte bagel bestaat uit bloem, water, zout en gist, en vaak ook mout, en soms suiker/stroop/honing, melk, ei, boter. Maar die toevoegingen hoeven er dus niet in te zitten. Het speciale zit vooral in het bereidingsproces, nl. dat het deeg eerst wordt gekookt en daarna gebakken.
Wel zijn de meeste bagels gemaakt van witmeel ofwel bloem, en dus een soort witbrood. En daarvoor gelden dezelfde nadelen als bij het andere witbrood: snel verteerbare koolhydraten, weinig vezels en weinig vitamines en andere waardevolle voedingstoffen.

Maar een geheim melange van door de industrie ontwikkelde ingrediënten... bagels zijn van origine traditionele Poolse of joodse broodjes, en van daaruit in Amerika terecht gekomen.
http://en.wikipedia.org/wiki/Bagel
http://www.bagelsbeans.nl/algemeen_bagel.shtml
http://www.bagelsbeans.nl/algemeen_welkom.shtml

En let op: "Though the original bagel has a fairly well-defined recipe and method of production, there is no legal standard of identity for bagels in the United States. Bakers are thus free to call any bread torus a bagel, even those that deviate wildly from the original formulation."

Bagels

Bagels zijn ongelooflijk lekker, vooral de cinnamon-raisin variant. Maar een bagel staat wel gelijk aan vijf boterhammen. En net wat Miriam zegt, omdat ze zo lekker zijn (gemaakt), lust je er ook wel twee. Pats boem tien boterhammen voor je ontbijt.
Groetjes
Massi

Samenzwering3

het zijn dus de magische producten die ons dik maken, en de fabrikanten doen dat ook nog eens willens en wetens. Even een kleine vergelijking met de tabaksindustrie. Oscar Wilde noemde roken al de perfecte verslaving; je maakt een sigaret uit, en je verlangt al weer naar de volgende. De tabaksindustrie voegde honderden additieven toe aan de tabak. Sommigen voor de smaak, voor beter brandgedrag, voor wittere as. Maar ze wisten als eersten dat sommige additieven verslavingsbevorderend werkten. En toch rookt "slechts" 25% van de volwassenen in Nederland. Van de niet-rokers is een groot gedeelte ex.roker. Die zijn er dus mee gestopt. Ondanks de verslavende eigenschappen van tabak. Er is een groep mensen die genetisch blijkbaar "verslavingsgevoeliger" is. Ik weet niet welk deel van die 25% rokers in die categorie valt; ik denk een zeer kleine minderheid. Nu de stap naar de voedingsmiddelenindustrie. Natuurlijk werken die met geur- kleur- en smaakstoffen, in listige combinaties om de "aantrekkelijkheid" van hun producten te vergroten. En dat zal ook zeker een zekere "verslaving" willen bereiken. Maar dat wil niet zeggen dat je je daar niet aan kunt ontworstelen als "vrije mens". Blijkbaar heeft meer dan de helft van de volwassenen daar wel grote moeite mee. Maar ik zie het probleem nog steeds in hoofdzaak bij de keuzes die mensen zelf maken in hun eet- en leefpatroon.
Misschien moeten we de levensmiddelenindustrie maar hetzelfde regime oplegggen als aan de tabaksindustrie: (bijna) geen reclame, en een volledige openbaarheid op de hele receptuur. En waarschuwende web-sites: van onze producten kun je dik worden.

Miriam, stoppen met roken en gewicht

toen ik zelf 20 jaar geleden stopte met rookte, "kostte" me dat 6 kilo; BMI van 23 -> 24.8
Qua levensverwachting leveren rokers net zoveel in als mensen met zwaar overgewicht: http://www.gezondheid.nl/nieuwsartikel.php?nieuwsartikelID=751 . Maar in het algemeen komen "stoppers" minder aan, 2.8kg gemiddeld; en daarmee zullen de meesten niet ineens in de obees-categorie vallen. Bovendien, wat betreft levenskwaliteit: in de laatste levensjaren van rokers daalt hun levenskwaliteit aanzienlijk. Teruglopende longkapaciteit, vatbaarder voor ziektes, je wordt er niet vrolijk van. Dus toch maar beter stoppen. Maar als je nog een extra smoesje zoekt om door te roken, dan heb je er een gevonden.
Vandaag stond in Trouw de necrologie van Barbara Holland; zal je wel aanspreken: http://en.wikipedia.org/wiki/Barbara_Holland Wel aan longkanker gestorven, dat weer wel.

Miriam, even voor de duidelijkheid

Miriam, je kunt fantastisch sneren, chapeau. Geeft weinig toegevoegde waarde aan de discussie; die voer je normaal gesproken op feiten en argumenten. En dan liefst ook met die argumenten die je met feiten kunt onderbouwen. En filosoferend over "vrijheid", ik ben het met je eens dat allereerst werkelijke vrijheid bijna onbenoembaar/onbeschrijflijk is, en anderzijds, dat daar voor niemand werkelijk sprake van is. Toch is er ook geen sprake van volledige predestinatie. Kijk nog eens naar "roken". In hoeverre kiezen ze ervoor om te roken ipv te stoppen? Kiezen ze bewust voor het inleveren van gemiddeld genomen 6 levensjaren? Zijn de rokers daardoor "vrijer" dan de niet-rokers? Voor mijn gevoel zijn ze eerder onvrijer. En dat geldt, wederom in mijn optiek, voor die groep met overgewicht met ademnood en gewrichtsklachten. Maar als die mensen zich er "goed" bij voelen, prima. Zoals je al aangaf: goed voor de economie, en goed voor de pensioenfondsen.

Fabel

Pluk, het zou fijn zijn als je de eisen die je aan anderen stelt op zijn minst op jezelf toepast.
Je komt niet met feiten maar met veronderstellingen. Over de vrije mens bijvoorbeeld. Je onderbouwing gaat niet verder dan 'ik kan het, dus moeten anderen het ook kunnen'.
Het enkel feit dat mensen verschillen lijk je niet te willen accepteren.
Toch ligt daar de crux. Fabrikanten spenderen jaarlijks miljoenen om hun doelgroep, vaak maar een miniem percentage van de bevolking, over te halen de leefstijl te kiezen die het beste bij hun product past.
Ze verkopen bewust geen algemene boodschap, maar eentje 'alleen voor jou'. De boodschap is niet gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek, maar op enquetes en ervaring. Iets blijkt te werken bij die doelgroep, maar dat is maar zo'n klein percentage van de mensheid, dat je er geen wetenschappelijk waarom voor zult kunnen vinden.
Opgeteld (al die verschillende producten met hun eigen doelgroep) levert het succes van deze marktstrategie dikkerds op. Het doel is namelijk verkopen. Dondert niet wat of aan wie, als er maar verdiend wordt.
Dikkerds zijn dik om duizenden verschillende redenen. Er is er niet maar eentje. Precies om die reden is er niet een oplossing.
Zo roken rokers om duizen verschillende redenen en blijkt 'stop nou gewoon' niet de juiste strategie om ze tot niet roken over te halen.
Je zou miljoenen moeten investeren om procent voor procent marktaandeel voor een niet rook leefstijl te winnen. Maar dat gaat niet gebeuren.
Laat ik je veronderstelling maar als een vraag opvatten: Hebben mensen de vrije keus om wel of niet te roken of wel of niet dik te zijn?
Nee, dat hebben ze niet. Anders gezegd: er is geen enkele feitelijke onderbouwing te geven voor zelfs maar het bestaan van vrije keus (noch van predestinatie, hoe kom je erop).
Fabel van Hans Dorrestijn
Haas(2)
Een Haas had e en voorliefde voor het uithalen van practical jokes en hij bedacht de grap om zich als jachthond te verkleden om zodoende zijn dedehazen aan het schrikken te maken. Maar de kleermaker van de komische haas kon het geheim niet bewaren en had het plannetje vlug doorverteld. De hazen besloten gezamenlijk tot een tegenactie en toen onze komsiche haas in jachthondentenue verscheen, hielden ze zich allemaal stervende. Het hele veld lag vol stuigptrekkende hazen. Nu ishet bij hazen echter zo dat ze niet kunnen doen alsof! De kunst van het acteren verstaan ze absoluut niet. Bij hazen wordt alles meteen echt! In dit geval met ramzpalige gevolgen. Toen de hazen daar allemaal lagen te doen of ze doodgingen, gingen ze ook echt dood. En de haas die zich als jachthond had verkleed, deed niks anders dan wanhopig blaffen tot hij van spijt en uitputting bezweek. Daarom is het maar goed dat wij geen hazen zijn, maar mensen, die ook gezond blijven als ze de hele dag niks anders doen dan fantaseren en liegen en bedriegen en die zich pas ellendig voelen als de waarheid aan het licht komt...
(uit Dorrestijns Natuurgids)
Groet,
Miriam Lavell

Leuk, fabels

alleen kan ik aan deze kop nog staart ontdekken. " Daarom is het maar goed dat wij geen hazen zijn, maar mensen, die ook gezond blijven als ze de hele dag niks anders doen dan fantaseren en liegen en bedriegen en die zich pas ellendig voelen als de waarheid aan het licht komt... " Ik zou dit interpreteren als: de dikkerds en rokers voelen zich prima, tot je ze ze onder de neus wrijft dat ze vrijwillig levensjaren en levenskwaliteit verliezen, maar zo zul jij het wel niet bedoelen.
"Dikkerds zijn dik om duizenden verschillende redenen. Er is er niet maar eentje." Jawel hoor: meer naar binnen gewerkt dan er verbrand is. Zo moeilijk is het nu ook weer niet.
"Precies om die reden is er niet een oplossing" Ieder mag voor zich zijn aanpak kiezen. Er zijn er al een scala genoemd in deze draad; bijvoorbeeld minder overbodige koolhydraten. Meer bewegen. En vooral: ben er op tijd bij, zodat je niet al te heftig hoeft in te grijpen.
"Hebben mensen de vrije keus om wel of niet te roken of wel of niet dik te zijn? " Volgens jou niet. Dus jij kunt elke mens zo manipuleren, dat hij rookt, dik wordt? Als het zo makkelijk was, waarom roken we dan niet allemaal nog steeds?
"Anders gezegd: er is geen enkele feitelijke onderbouwing te geven voor zelfs maar het bestaan van vrije keus (noch van predestinatie, hoe kom je erop)." Predestinatie is gebaseerd op het ontbreken van "vrije keus". Dus of er is geen vrije keus (dus predestinatie), of er is predestinatie (=geen vrije keus).

De enige waarheid

Pluk:"Ik zou dit interpreteren als: de dikkerds en rokers voelen zich prima, tot je ze ze onder de neus wrijft dat ze vrijwillig levensjaren en levenskwaliteit verliezen, maar zo zul jij het wel niet bedoelen. "
En ik bedoel ook dat onder de neus wrijvers als jij zeer tevreden zijn totdat ze doorkrijgen dat ze onzin verkopen.
Maar om dat moment van kwelling te vermijden, begrijp je het niet. Het spreekt je niet aan. Er is geen woord of zin die bij jou het licht doet branden. Je blijft maar in je eigen schijnsel staan. Dat is niet je vrije keus. Je kan niet anders.
"Dus of er is geen vrije keus (dus predestinatie), of er is predestinatie (=geen vrije keus). "
Dat bedoel ik maar. Pluk heeft de enige waarheid die hem toevallig ook nog tevreden stemt.
Nou ja, toevallig.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam, wat vragen

simpel maar direkt: waarom ben jij overgegaan tot koolhydraat-beperkte maaltijden? En heeft iemand je daar toe gedwongen? Of had je het gevoel dat je niet anders kon? En rook jij zelf nog steeds? En voel jij je daar dan "vrijer" door?

Alle mensen?

Ga je dat alle mensen vragen, Pluk?
Als je werkelijk wat wilt betekenen voor grote getallen, maak die voedingsmiddelenlijst dat zo dat ie voedingswaarde per calorie weergeeft.
Je vragen aan mij persoonlijk zijn niet relevant voor deze discussie. Enneh... je bent m'n vriendinnetje niet.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam, walk the walk

talk the talk and walk the walk; maar volgens mij is jouw "talk": je kunt er niets aan doen, en is jouw "walk" een geheel andere. Dus welke van de twee klopt niet?

Huh?

Ja, sorry dat ik even inbreek, hoor, maar: "Hebben mensen de vrije keus om wel of niet te roken of wel of niet dik te zijn?"
Wat betreft het eerste: eh... ja....? Niet dan? Waarom niet dan?
Wat betreft het tweede: dat ligt genuanceerder, omdat er vele redenen zijn die overgewicht kunnen veroorzaken. Maar hebben mensen de vrije keus om wel of niet teveel te snoepen of te vet te eten? Eh... ja toch? Niet dan? Waarom niet dan? Je bepaalt toch zelf wat je in je mond steekt en niemand anders?

Alles te kiezen

Dat zou wat zijn, Miriam: als je voor een dubbeltje geboren bent, dan word je nooit een kwartje . Vanzelfsprekend zijn omgevingsfactoren en sociale druk relevant in de keuzes die iemand maakt; maar niet doorslaggevend.
"Het is niet voor niets dat rokende ouders vaker rokende kinderen opleveren. Er is niet zoveel autonoom aan dat soort keuzes. " Hoe is dit te rijmen met jouw stelling, dat jouw grootste bijdrage aan de opvoeding van je kinderen "het schoonhouden van de vleesplank was" (en dat kinderen zich grotendeels zelf vormen en opvoeden). En roken jouw kinderen? Dacht het niet.
Je hebt volledig gelijk, dat heel wat mensen zich niet kunnen/willen ontworstellen aan ingesleten (foute) gewoontes, zeker als daar van de omgeving uit geen stimulans van uitgaat. Alle reden dus om de "algemene sociale druk" op "slecht" gedrag te vergroten. Het van de rokers asociale paria's maken is al bijna gelukt. Klinkt wat grof, maar zo'n strategie ("ietsje minder agressief") kan bij mensen met overgewicht ook werken.

Vrije keuze

Ik ben het met Pluk eens dat de sociale omgeving zeker invloed heeft op het eetgedrag van mensen, zeker als het om kinderen gaat. Maar om nou te zeggen, dat je daar als individu volledig aan bent overgeleverd gaat me te ver. Het gaat me ook te ver om van mensen met overgewicht paria's te maken d.m.v. een overheidsstrategie, ik denk dat veel obese mensen zich nu al vaak een paria voelen.

Maar als je het over vrije keuze en eten hebt, lees ik in bijv. het afvaldraadje dat mensen niet 1 biscuitje kunnen nemen, maar gelijk het halve pak opeten. Wat is dat dan? Dat ik het wel bij 1 biscuitje kan houden en een ander niet? Ik vind het echt te gemakkelijk om alles op een complot van de voedingsindustrie te gooien. Het overgrote deel van de mensen weet dondersgoed welk voedsel niet goed voor ze is. Je bepaalt wel degelijk zelf of je dat in je mond stopt of niet.

Chris

American dream

Maar dat is dan ook het probleem. Die tegenstelling tussen de feiten (dubbeltjes worden geen kwartjes, zie de statistieken) en de believers (als je maar wil, dat is het verschil).
Al dit geloven zegt helemaal niks over de realiteit. Het zegt iets over de gelovers. Steevast komt ook het voorbeeld "maar ik kan het toch ook?"
Ja, dat kan. Zoals een enkel dubbeltje best wel eens een kwartje wordt. Maar dat is een rokende opa argument.
Het is heel gezond om je eigen slagen volledig aan je eigen autonome keuzes toe te schrijven. Ga daar vooral mee door. Daar word je gelukkig van.
Tip voor de opvoeding dan ook: Klop jezelf niet op de borst. Laat je kinderen alle ruimte om trots te zijn op zichzelf en hun eigen keuzes. Daar worden zij gelukkig van.
Chris:"Ik vind het echt te gemakkelijk om alles op een complot van de voedingsindustrie te gooien. Het overgrote deel van de mensen weet dondersgoed welk voedsel niet goed voor ze is. Je bepaalt wel degelijk zelf of je dat in je mond stopt of niet. "
En ook dit denken is zo'n omgevingsfactor die invloed heeft op gedrag. Je verwoordt een tamelijk mainstream denkbeeld. Dat denkbeeld heeft geen positieve uitwerking op overgewicht.
Maar het is voor individuen die nergens last van hebben wel prettig. Die kunnen zichzelf op de borst tappen.
Groet,
Miriam Lavell

Externe locus of control

Als je denkt dat mensen die niet te dik zijn dit niet aan zichzelf te danken hebben en dat je eigen dikzijn te wijten is 'the others', zijnde de voedingsindustrie en de omgeving lijkt me dat een heel goed voorbeeld van een externe locus of control.

Lijkt me inderdaad een bemoeilijkende factor bij het afvallen/op gewicht blijven.

Chris

Grote getallen

De werkelijkheid is dan ook niet zo zwart/wit. Het is geen wiskunde of vaste formule.
Bekijk de statistieken en er is helemaal geen probleem. Gemiddeld genomen is er geen sprake van ongezond dik. Het gaat nog steeds om een uitzonderlijke groep die weer bestaat uit allemaal kleine deelgroepjes. Er is geen gemeenschappelijke dikmakende factor. Er is daarom ook niet maar één oplossing.
Ondertussen worden de doelgroepen wel procent voor procent bewerkt door marktpartijen die iets willen verkopen. Van afslankpillen tot taart met een logo.
Die verkoopindustrie is de enige partij die ze op maat probeert aan te spreken.
Groet,
Miriam Lavell

Eigen verantwoordelijkheid

Miriam, je gaat gemakshalve maar weer voorbij aan die feiten en argumenten die niet bij jouw visie passen . Geeft niks, indien nodig herhalen we ze nog wel een paar keer.
"Ondertussen worden de doelgroepen wel procent voor procent bewerkt door marktpartijen die iets willen verkopen" Daar weet jij als beroeps alles van. Maar je hebt hier een januskop. Enerzijds wijs je erop dat beinvoeding de mensen leidt naar overgewicht, anderzijds ontken je dat de mens beinvloedbaar is "ten goede".
Feit blijft, dat de meeste mensen verdraaid goed weten wat slecht voor ze is. Wat "goed" is, dat ligt wat complexer. Maar "ze" weten dat een rol koekjes naar binnen snaaien niet bepaald bijdraagt aan het gewenste gewichtsverlies.

Miriam

Ik denk dat de een wat beter opgewassen is tegen het kiezen voor wat niet voor de hand ligt of moeite kost dan de ander. En ik weet dat sommigen een strijd moeten voeren die een ander niet hoeft te voeren. Zo krijg ik na een reep chocola alleen maar verschrikkelijk veel zin in chocola, terwijl mijn moeder aan één stukje meer dan genoeg heeft. En zo taal ik na een glas wijn niet naar de tweede, een ander wel.
In die zin zijn we allen speelballen van onze eigen zwakheden.
Maar om daaraan nou de conclusie te verbinden dat we helemáál niet in staat zouden zijn zelf te kiezen, dat voert erg ver. Het kost misschien wat moeite en energie, maar het kan wel. Weet ik na het veelvuldig bevechten van mijn eigen zwakheden (en terugvallen en me weer herpakken en.... enfin).
Voor niet roken heb ik overigens op mijn twaalfde zeer bewust en voor die leeftijd standvastig gekozen. En geloof me: de omstandigheden zaten niet mee toen.

Niet zwart wit

Starry:"In die zin zijn we allen speelballen van onze eigen zwakheden. Maar om daaraan nou de conclusie te verbinden dat we helemáál niet in staat zouden zijn zelf te kiezen"
Waarom is het nou toch zo moeilijk om genuanceerd te blijven? Het gaat niet over helemaal niet of helemaal wel. Het gaat over sommigen het een, anderen het ander, maar in zijn algemeenheid is er niet zoveel aan de hand. Nog steeds is niet iedereen ziekelijk dik. Het gaat maar om een kleine groep.
De omgekeerde bewering is even onzinnig, namelijk dat iederéén onder dezelfde omstandigheden tot autonoom kiezen of hetzelfde resulataat (allemaal slank) in staat is.
Jouw rookverhaal bevestigt dat eens te meer. En wie weet wat er gebeurd was als je juist in een omgeving van fundamentalistische niet rokers had verkeerd. Heb jij gekozen voor 'het goede' of voor contra? En gaat het wel over kiezen, of gaat het over communicatie?
Anekdote van mijn zoon: Patient net geopereerd aan de blinde darm. De bekende pijnvraag wordt gesteld. De patient geeft de pijn een 7 en wordt meteen aan de morfinepomp gelegd.
Maar dat bleek een misverstand. Deze patient zat nog op de middelbare school en had in die context de pijn een 7 gegeven in de zin van 'best wel goed' en dus eigenlijk niet zoveel pijn.
Gelukkig leert mijn zoon op de doktersschool dat niet die patient, maar de dokter verantwoordelijk is voor het voorkomen van dit soort misverstanden.
De communicatie rond voeding laat expres heel veel ruimte voor juist dit soort misverstanden, inclusief het naar eters schuiven van de verantwoordelijkheid. Je zult ze de kost moeten geven die op de gedachte komen dat taart met een kies bewust logo goed voor je is. Of dat je slank wordt van lolly van Daphne Dekkers.
Al is het maar 0,5% van de markt die het op die manier verkeerd begrijpt. Dan is de fabrikant al blij. Je zult die mensen in een gangbaar onderzoek over wat nu de problemen zijn bij afvallen, niet kunnen vinden. Daar zijn het er dan weer te weinig voor.
Groet,
Miriam Lavell

En wat ik dan ook niet snap

Is dat gemier over anorexia. Wat ís het nou? Gaan we nou meer dood aan eten of aan niet-eten? Iedereen maar mekkeren over graatmagere modellen die jonge meiden aanzetten tot anorectisch gedrag en het enige wat de overheid laat zien, is dat wel Allemaal Steeds Dikker worden.

Tirza

Anorexia

is een psychische "afwijking". En daar kun je aan dood gaan. Maar dat heeft met deze discussie niets te maken, voegt niets toe.
En verder kun je natuurlijk alles bagateliseren. Dat het allemaal (nog) niet zo erg is.. Dan interpreteren jullie de feiten wel heel erg creatief.

Weet je...

Miriam, ik kan het tot op bepaalde hoogte wel met je eens zijn (als ik je goed begrijp althans). Maar ik zie wel wat tegenstrijdigheden die Pluk en Chris ook al aanstipten.
In Amerika is obesitas een erkend groot probleem. Vijftig jaar geleden niet, hetgeen - inderdaad - impliceert dat omstandigheden er toe doen en we niet geheel en al zelf verantwoordelijk gesteld kunnen worden voor ons toenemende lichaamsgewicht.
Als ik momenteel broeken voor mijn kinderen koop, dan blijk ik ineens uit drie bandwijdtes te moeten kiezen. Dat is echt nog maar sinds een paar jaar, het verschijnsel was totaal nieuw voor me. Broeken voor gratenpakhuizen, voor gemiddelde kinderen en voor dikke kinderen. Het blijkt nu nodig, da's duidelijk. Vroeger kennelijk niet.
Aan de andere kant concludeer ik dat je vindt dat het allemaal wel meevalt met de te dikke medemens ("Nog steeds is niet iedereen ziekelijk dik. Het gaat maar om een kleine groep").
Misschien is niet iedereen ziekelijk dik, maar als ik op de HAVO van mijn dochter (H2) naar een uitvoering ga kijken, en ik zie daar een meerderheid aan blubberende buiken. En ik pak (ben ik nou gek geworden en speelt mijn geheugen mij parten...?) er een oude klassenfoto bij van mijn 2 MAVO en ik zie allemaal slanke kinderen, op die ene wat gezettere jongen na. Dan ontkom ik toch niet aan de indruk dat overgewicht een toenemend verschijnsel is en dan duidelijk ook nog eens bij een kwetsbare groep: kinderen.
Is dat erg? Ja, dat is niet best.
Mijn dochter is niet te dik. Niet omdat ze niet van snoepen houdt, maar omdat ik nog controle heb over haar. Zoals ook ik pas last van overgewicht kreeg vanaf mijn dertiende, toen mijn moeder me in toenemende mate uit beeld begon te verliezen. Ik herken bij mijn dochter het moeite hebben met lekkers laten staan, de behoefte aan snoepen.
Maar wat ze nimmer zal doen en waar haar mond van openvalt, dat zijn de klasgenoten die iedere middag na school patat halen, lunchen met zakken chips en iedere dag rondgaan op het schoolplein met snoepzakken. Ik zou graag denken dat het mijn glorieuze invloed is, maar ik vermoed eerder dat haar gezond verstand beter ontwikkeld is dan dat van die meiden.
"Jouw rookverhaal bevestigt dat eens te meer. En wie weet wat er gebeurd was als je juist in een omgeving van fundamentalistische niet rokers had verkeerd. Heb jij gekozen voor \'het goede\' of voor contra? En gaat het wel over kiezen, of gaat het over communicatie?"
Ik wist dat roken slecht was (hoe..., volgens mij meer via school waar we uitgebrande longen te zien kregen, dan via thuis). Mijn vader rookte (op zijn werk), mijn moeder vond roken vies, maar in feite was het een non-issue. Wat de verleiding voor mij groot maakte was het feit dat ik sigaretten kreeg aangeboden door een groepje meiden waar ik wel bij wilde horen, in een tijd dat ik sociaal geïsoleerd was (op school). Ik heb op dat moment heel bewust en volledig overtuigd van mezelf geweigerd, ben toen uitgescholden en weggehoond en ben mijns weegs gegaan.
Daar bedoel ik niet mee dat eenieder die wel is gaan roken een stommere keus heeft gemaakt of dat ik zo geweldig was. Ik herinner me alleen dat het dus wel een bewuste keuze was en dat het makkelijker was geweest als ik een sigaret had aangepakt op dat moment.

Slechte berichten

voor degenen in deze draad die opteren voor: "eigen schuld, dikke bult". Er zijn steeds meer aanwijzingen dat besmetting met een adenovirus (ik meen nr 36) en individuele gevoeligheid voor dat virus, bij een aantal mensen de oorzaak is van hun overgewicht. Er is al aangetoond dat het virus proefdieren inderdaad dik maakt. En er is gevonden dat veel zware mensen extra afweerstoffen in hun bloed hebben tegen dat virus, hetgeen duidt op een besmetting in het verleden. Men zoekt verder naar sluitend bewijs, maar voorlopig ziet het ernaar uit dat het virus vetcellen aanzet tot delen. Dan heb je dus vervolgens extra vetcellen aan boord en die willen zich vullen, dus dat zet aan tot eten. Er is misschien letterlijk sprake van een epidemie. En sommige mensen, die zichzelf feliciteren met hun slanke figuur, waarvan ze denken dat het de beloning is van hun speciale sterke karakter en/of matige gedrag hebben het nakijken.......Zoals bij veel onbegrepen ziekten/afwijkingen zit het ook nu alwéér niet tussen de oren (herinnert iedereen zich de maagzweer nog, waarvan ooit werd gezegd dat die werd veroorzaakt door te veel stress en die het resultaat bleek van een specifieke bacterie?) en is het alweer niet "eigen schuld". Is dat lachen. Een adenovirus. En het giga-voedselaanbod van de voedingsindustrie doet de rest....
Mijn hypothese: een combi van virus (voor degenen die bijna hun hele leven al erg zwaar zijn) en een koolhydratenepidemie (voor al die mensen met een te hoog bmi op middelbare leeftijd maar die niet extreem zwaar zijn). Nu nog een methode verzinnen waarbij je met extra vetcellen aan boord toch een enigszins redelijk gewicht zou kunnen handhaven. Dat zal dan wel weer variëren van maagband tot aangepast eten. Nee, het is geen eenvoudige materie, dat blijkt wel. En zoals Katan al zei: in ieder geval geen epidemie van gebrek aan wilskracht.

Erg vaag, ooievaar

"Er zijn steeds meer aanwijzingen dat besmetting met een adenovirus (ik meen nr 36) en individuele gevoeligheid voor dat virus, bij een aantal mensen de oorzaak is van hun overgewicht." Mogelijk kun je een linkje geven naar de onderbouwing van deze theorie? Wat ik vond is nog niet eens duidelijk is of het een "kip of ei" situatie is; het zou ook goed kunnen dat obese kinderen gevoeliger zijn voor dit virus.

Virus

In NRC Handelsblad van gisteren stond dat bericht over het Adeno-virus. Interessant inderdaad! De onderzoekers zijn nog voorzichtig met conclusies trekken, maar de aanwijzingen stapelen zich op dat dit specifieke type virus overgewicht kan veroorzaken en een rol speelt bij de gevallen die veel te zwaar zijn. Bij proefdieren is er al meer zekerheid dat dit het geval is. Het virus stimuleert de aanmaak van vetcellen, tsss bizar...
En dan is het ook nog zo'n virus waar je gewoonlijk "verkouden" van wordt, zoals er zoveel zijn, brrr eng idee...