Niet fijn om alleen thuis te zijn
Man is vandaag vertrokken voor een weekje buitenland. Helemaal prima en ik vind het echt geen probleem om een week alleen voor de kinderen te zorgen. Maar ik merk de afgelopen tijd dat ik het steeds lastiger vind om 's nachts alleen te zijn. Herkent iemand dat?
Ik vind het een naar idee dat ik alleen boven lig en de kinderen een verdieping lager, ik ben opeens alleen verantwoordelijk voor ze. Ik slaap dan eigenlijk nooit goed en ben na een week uitgeput.
Ik heb nu een matras in dochters kamer gelegd en daar slaapt zij op. Ik lig dan lekker in haar bed. Zo zijn we alledrie vlak bij elkaar.
Ik loop dan ook altijd drie keer alle deuren na of alles echt op slot zit en of alle apparaten echt uit zijn. Ik neem ook mijn mobieltje mee naar boven.
Ben ik nou heel suf? Ik heb trouwens na zo'n week altijd extra veel respect voor alle alleenstaande ouders! Ik doe het dan eigenlijk tussen 7 en 7 ook alleen, maar het is toch anders als dan om 7 uur iemand thuis komt die het even over kan nemen.
Hibiscus
En hibiscus.........
even nieuwsgierig: waarom je dochter uit haar eigen bed en waarom niet jij op de grond?
Niet bang
Ik ben alleen en gelukkig niet bang thuis! Wel toen ik net in dit huis woonde, alle nieuwe geluiden die ik toen hoorde... Ik doe wel altijd gelijk de deur op slot als ik 's avonds thuis kom en heb verlichting in de tuin tegen enge tuininsluipers 
En ik heb altijd mijn telefoon bij me. En ik kijk geen enge films en series meer. Helaas kan ik daarom seizoen 4 van Dexter nooit meer zien 
Kaatje (o.t.)
Zomaar spontaan even een dikke knuffel van mij!
Tussen de oren
Als mijn man wel thuis is, of er slaapt een vriendin of zo, dan ben ik totaal niet bang. Kijk ik de meest spannende films en lees superspannende boeken. Ik ben óók niet bang als ik weet dat mijn man nog thuis komt vanavond, ook al wordt dat laat. Dat is het rare eraan!
Ik weet wel dat als er brand komt dat ik meteen alleen de kinderen en mezelf red, verder niks. Dat betekent dat als mij rookmelder afgaat vanwege een rookpluimpje uit mijn pullenbak, ik buiten sta met mijn kinderen terwijl mijn huis affikt en ik het brandje waarschijnlijk makkelijk had kunnen blussen. Dat zij dan maar zo.
In die zin werk ik er wel aan dat man niet per se thuis blijft om mij, dat wil ik niet, en ik ook niet steeds naar hem bel of sms of zo. Ik doe nooit de gordijnen dicht beneden, maar als hij niet thuis komt dan vind ik dat ineens zo'n zwart gat. Ik kijk dan gewoon anders tegen de dingen aan. Zit tussen de oren.
Oja kaaskopje
Voor de rest ben ik juis geen bang type, durf juist heel veel. Ben niet "overal bang voor in het leven". Wat je schrijft over die crimineel, dat hou ik me op zo'n avond dus ook voor. Hallooooo zeg ik dan tegen mezelf, wat je nou allemaal bedenkt slaat nergens op! Zou wel heeeeel toevallig zijn!
Dat scheelt wel iets. Maar ik denk altijd dat ze dan zien dat de auto er niet staat woon niet in een criminele wijk trouwens.
Heb niet dezelde ervaring als Kaatje, maar herken wel erg goed dat er "andere gevoelens zijn om mee te dealen"
zoals ze schrijft. Desondanks.
1000 nachten
1000 nachten zonder hem is verschrikkelijk en de wetenschap dat hij nooit meer terugkomt nog veel erger. Het had nooit zo mogen zijn. Een grote knuffel voor jou en de kinderen!
Tihama
Kaatje
Wat een bijzondere reactie van jou. Ruim 1000 nachten al, wat lang. Ik neem je berichtje mee vannacht.
Hibiscus
Koentje
Omdat ik mijn dochter geen groter plezier kan doen dan een "kermisbed". Het liefste slaapt ze altijd opde grond, op een luchtbed of een matras. Als er gasten zijn geweest blijft ze dolgraag nog een weekje zo liggen. Ze ligt nu op ooghoogte met haar playmobil school en haar Donald Duck pockets, dolgelukkig is het kind.
Ik maak daar graag gebruik van 
Hibiscus
Karina
Oef, zo erg is het bij mij niet Ik kan mezelf heel goed toespreken hoor, en ik ben niet echt bang voor inbrekers of brand dus jouw gevoelens herken ik niet. Lijkt me wel vervelend voor jou dat je het zo sterk hebt, heb je dat altijd gehad of heeft het een oorzaak?
Hibiscus
Vroeger wel eens bang
Bij ons is er eens ingebroken toen ik alleen thuis was. Dat heeft behoorlijk wat sporen nagelaten. Zo kwam ik een keer 's avonds thuis in een leeg huis, maar ik hoorde geluiden in de kamer, een soort geklapper. Ik was natuurlijk bang, maar ik vond mijzelf een aansteller en heb toch maar de kamerdeur open gedaan. Daar bleek het klapraampje boven de tuindeur open te staan, waardoor het rolgordijn dat daarvoor hing klapperde. Eerst was ik opgelucht, maar ik had mijzelf zo bang gemaakt, dat ik ineens in mijn hoofd haalde dat er misschien wel iemand achter de deur kon staan. Ook dat vond ik een belachelijke gedachte en ik rukte het rolgordijn open. Waarna ik inderdaad twee voeten achter de deur zag. Ik schrok me rot! Tot bleek dat ik naar mijn eigen voeten keek, die reflecteerden in het raam. Waarmee ik maar wil zeggen dat je jezelf angst kunt aanpraten.
Nu ben ik nooit meer bang en vergeet ik ook wel eens de achterdeur op slot te doen.
Vroeger
Vroeger was ik ook bang toen ik op zolder sliep met mijn jongere zusje. Die donkere voorzolder, en wat als, wat als, wat als! Later gingen we verhuizen en ging mijn oudere zus uit huis, ik mocht als oudste in het nieuwe huis de zolder hebben. Heb ik nee tegen gezegd, dus mijn broer was blij! Toen werd het minder erg allemaal, omdat ik op dezelfde verdieping sliep als mijn ouders, gaf geruststelling denk ik. Heb het mijn ouders nooit verteld, soort schaamte toen, denk ik (als je toch 18 bent en je kijkt 'savonds nog onder je bed en in je kast, dat is ráár). Echt een oorzaak kan ik met de beste wil van de wereld serieus niet bedenken.
Karina
Ik begrijp het wel.
Ik ben ook ergens bang voor brand. Overal hangen hier rookmelders en zelfs CO2 melders. En er slapen geen kinderen op zolder. In het vorige huis wel, maar dat voelde niet prettig.
Qua inbraaktoestanden. Er bestaat altijd een kans dat dat gebeurt en het lijkt mij vreselijk. Zorg dat jouw huis beter beveiligd is dan dat van de buren. Goed slotenwerk en een beperkt alarmsysteem etc scheelt al veel.
Hier ook een man die veel weg is.
En een vrijstaand huis.
Het went. Da's 1. maar nog steeds check ik iets beter of alle deuren op slot zitten als man er niet is. En of de overn niet meer aanstaat. Slaat natuurlijk nergens op, maar ik die het toch. Ik doe wel gewoon de deur open als er iemand aanbelt, dat dan weer wel. Slaat ook nergens op. En ik zit rustig tot diep in de nacht beneden (maar ik doe sowieso altijd de gordijnen dicht)
De enige paar keren dat ik echt een rolberoerte kreeg was toen ik midden in de nacht wakker werd van voetstappen, beneden in de woonkamer. Het bleek onze af en toe slaapwandelende middelste te zijn (die tot nu toe altijd braaf boven bleef als ie aan de wandel ging).
Nee, de eerste keer dat dat gebeurde had ik echt knikkende knieen en hartkloppingen. Dat zal ik eerlijk toegeven (maar wie weet had ik die ook gehad als man er wel was geweest) Gelukkig kwam ik op het geniale idee de kinderbedden te checken alvorens te besluiten of ik een golfclub of iets van dien aard als wapen mee moest nemen voor ik de kamer inging. 1 bed was godzijdank leeg (hahaha, daar zou je je normaliter de pleuris van schrikken, een leeg kinderbed) dus ik kon ongewapend naar beneden. Toch best helder ben je dan midden in de nacht, dat je dat allemaal bedenkt.
Ingrid
Karina
Ik begrijp het ook heel goed hoor. Ik ben nu 50 en ik kan nog maar kort zeggen dat ik het niet meer eng vind om in een totaal donker huis rond te lopen. Ik heb geleerd mij hier veilig te voelen, misschien juist wel omdat ik de kinderen dat veilige gevoel moet verschaffen. Nú kan ik zeggen dat altijd bang zijn verspilde energie is.
Als je je veilig voelt door bepaalde maatregelen te nemen, dan moet je dat zeker doen, maar probeer het dan van je af te zetten. Je kán het!)
Wie slaat de inbreker op zijn kop?
Van ons tweeën zie ik toch eerder mezelf de inbreker een hengst verkopen dan mijn man. Dus of hij er is of niet maakt wat dat betreft niet uit. Wel is het errug ongezellig als hij er niet is. Voor mij is dat eerder een reden om moeilijk in slaap te komen.
Inbrekers op hun kop slaan...
Da's iets wat je niet moet willen.
Als er namelijk een inbreker in huis is, dan ben je in het nadeel. Die inbreker weet namelijk waar jij vandaan komt. (van boven, of als je beneden slaapt vanuit je slaapkamer)
Jij weet alleen niet waar die inbreker is. Kortom, de inbreker loopt één of twee stappen op je voor.
Mocht je het idee hebben dat er een inbreker is, op je slaapkamer blijven en zodra je het gevoel hebt dat hij weg is, dan ben je de politie.
(of je stuurt iemand een sms'tje, die dan met veel lawaai bij jou aan de voordeur kan gaan staan te rammelen of zo....)
Nooit zelf de confrontatie opzoeken!
Liever niet
Sorry, maar volgens mij zit er nog een stap tussen lijdzaam afwachten terwijl je huis wordt leeggeroofd en fysiek de confrontatie met iemand aan gaan.
Die ene keer dat ik een inbreker in huis had was mijn enige zorg dat ze bij de kinderen zouden komen. Dan ga ik niet liggen afwachten en hopen dat het niet gebeurt. Ik heb vooral heeel erg hard gegild dat ze weg moesten gaan. En dat hielp. De buren waren overigens ook meteen wakker.
Maar misschien was ik ook wel in het voordeel. Ik zag de inbrekers nl lopen en ik geloof niet dat hij zag dat ik wakker was. Is zich waarschijnlijk rot geschrokken toen er uit het niets ineens een schreeuw kwam.
Jeetje hanne
Een ervaringsverhaal! Je weet pas hoe je doet als het je overkomt. Jij hebt ze de stuipen op het lijf gejaagd met je gegil, knap van je!
Hanne heeft gelijk
Gillen schijnt erg goed te werken, en wat stoer dat Hanne dat deed! Mijn moeder heeft ook zoiets meegemaakt, en de inbreker wist niet hoe snel hij weg moest komen! 112 bellen is natuurlijk ook slim, maar gillen dat de politie al onderweg is, werkt vast nog beter... Mijn moeder heeft nu trouwens twee honden, waarvan 1 blaft bij elk geluid zodra m'n moeder in bed ligt. Ook heel effectief!
Mijn man is muzikant en komt regelmatig laat (3 of 4 uur 's ochtends) thuis. Die angsten heb ik niet zo, maar inslapen is wel lasiger. Ik slaap pas echt diep vanaf het moment dat ik zijn sleutel in het slot hoor draaien! Voor mijn zoontje (bijna vier) probeer ik de normale routine aan te houden. Alleen kletsen we veel meer tijdens het eten, en dat vindt hij heel gezellig - exclusieve aandacht!
Wat misschien ook scheelt, is dat ons hang-en-sluitwerk solide is. Alleen wil ik nog graag een buitenlamp met bewegingsmelder. Een verlichte tuin is niet zo'n goeie verstopplek voor een inbreker!