Emigreren...waar te beginnen?
We wonen nu in België (man is Fransman, ik Nederlandse) en we hebben nu een zoon van 4,5 en een dochter van 2 maanden oud. Nu, na ruim 7 jaar in België te hebben gewoond, zitten we erover te denken om naar Frankrijk te verhuizen, tussen Perigueux/Angoulème. En meteen springen er vragen op waar jullie misschien wel een antwoord op hebben.
- kun je eigenlijk wel een hyp. lening afsluiten als je nog niet in het land woont?
- hoe kies je de woonplaats waar je grond/huis wil gaan kopen: op basis van je werkadres, goede school etc of simpelweg welke regio dit binnen jouw budget kan bieden? We hebben natuurlijk nog geen werkgever gevonden.
- hoe ga je te werk om een baan te vinden terwijl hier je leven gewoon doorgaat?
- hoe lang kan het duren, zo'n procedure van het zoeken naar huis, werk, school etc. en lening afsluiten, ....
Ik heb nog wel meer vragen maar ik hou het even heel kort en wacht tot iemand misschien wel wat gedetailleerder advies wilt geven. (Eventueel met emailadressen uitwisselen) Hoop in ieder geval al op een paar reacties... 
Prioriteiten
In eerste instantie zou ik bepalen de prioriteit ligt bij juist die bepaalde streek om te wonen of bij het vinden van werk in jullie richting in Frankrijk.
Vinden jullie het ook belangrijk om je werk op hetzelfde niveau als nu voor te zetten en ben je bereid daarvoor eventueel iets verderop te gaan wonen dan zou ik beginnen met werk zoeken. Als je eenmaal werk hebt dan komt de rest vanzelf wel. Wil je echt persé in die streek wonen en heb je een heel precies idee van de omgeving waar je wil wonen dan kan je natuurlijk ook eerst een huis kopen. Het nadeel is dan wel dat je echt vast zit dan aan dat stukje aarde en als het vinden van werk tegenvalt kan dat wel lastig zijn.
Een hypotheek afsluiten in een ander land kan wel. Je kan ook in je eigen land in sommige gevallen een hypotheek afsluiten voor een woning in een ander land. Maar goed een en ander hangt natuurlijk samen met of een bank met jullie in zee wil gaan en dat hangt helemaal af van jullie kredietwaardigheid.
Mijn persoonlijke voorkeur zou uitgaan naar eerst werk vinden in de regio. Angoulême is een industrie stad van oudsher en is dus een belangrijk economisch centrum. De meeste kans op werk zal je in het stuk wat je noemt daar hebben.
Ik zou gewoon beginnen met solliciteren op banen die jullie wat lijken in de omgeving. Solliciteren vanuit een ander land is natuurlijk lastiger. Een eerste gesprek kans soms telefonisch maar uiteindelijk zul je er meestal wel heen moeten voor een gesprek. Er zit dus weinig anders op dan een budget en verlof uren daarvoor te reserveren.
En als je eenmaal die baan hebt dan gaat de rest min of meer vanzelf. Mocht het allemaal vlug gaan en je gelijk moet beginnen in de nieuwe baan en je eigen huis nog niet is verkocht kan je een goedkoop flatje in de omgeving huren totdat jullie huis is verkocht en je het ideale nieuwe huis hebt gevonden. Dan woon je ook al in het land en heb je een contract dus makkelijker om een hypotheek te krijgen. Eerst huren vind ik dus sowieso wel aan te raden. In Frankrijk kan je heel makkelijk via een makelaar een huis huren. Je hebt in de meeste gevallen ook recht op huursubsidie (afhankelijk van je inkomen uiteraard). Eerst huren geeft je ook meer tijd om een leuk huis te vinden. Je kan vaak tijdelijk huren voor 3 of 6 maanden of langer.
Hoe lang alles duurt zal samenhangen met welke richting jullie werken en hoe makkelijk/moeilijk het is om een baan te vinden. En natuurlijk ook met wat je zelf wilt. Als je echt nu naar Frankrijk wil en je neemt genoegen met welk baantje dan ook dan kan je vast over een paar weken al ter plaatse zijn. Maar als je wat kritischer bent op waar je wilt wonen en waar je wilt werken dan kan het maanden of langer duren.
Uiteindelijk is verhuizen binnen de EU niet zo'n gedoe. Zeker als je de taal goed spreekt zoals in jullie geval dan is het niet veel meer werk dan verhuizen van de ene kant van het land naar de andere kant. Het is even wat geregel maar het is allemaal niet zo heel ingewikkeld.
Maylise
Bedankt maylise!
Ik heb nog niet een volledig beeld van onze huidige situatie geschetst.. Want we hebben dit huis niet gekocht maar we huren het. We hebben een contract voor 3 jaar en hij loopt af per 1 jan. 2011. We zijn bereid om eventueel een maand huurwaarborg af te staan, mochten we eerder weggaan.
We hebben goede reden om juist in die streek te gaan wonen; mijn zwager en schoonzus wonen er. Het heeft voor ons geen zin om op langer dan een uur daar vandaan te gaan wonen, dan kunnen we net zo goed in België blijven, nog relatief dicht bij waar mijn 'roots' liggen: regio Den Haag.
Volgens mijn schoonzus kun je -in de streek waar zij woont- veel goedkoper een flink stuk grond kopen en een gloednieuw huis bouwen dan hier in België. Het is er prachtig, maar wel erg rustig en ik maak me vooral zorgen dat ons zoontje Jonathan, die nu toch gewend is aan veel buiten spelen, naar het zwembad gaan, spelen in de binnenspeeltuin.., dat daar wellicht niet meer zo vaak kan doen aangezien alles verder weg ligt. Hier liggen al die faciliteiten op min. 2 / max. 10 minuten rijden.
Daarbij komt ook nog het punt dat Jonathan nu weigert Frans tegen z'n vader te spreken. Hij begrijpt alles wat hij tegen hem zegt, maar antwoord toch in het Vlaams. Het advies wat wij hebben gekregen, is het vooral niet te forceren en hem de taal te laten spreken die hij wilt spreken. De interesse in het Frans zal nog wel komen. Mijn moederhart breekt al bij het idee dat hij dan wel móet, omdat echt niemand hem anders zal verstaan. Het is zo'n lief ventje die zelfs nog met z'n Nederlands soms nog moeite heeft maar het gaat wel steeds beter. Ik vraag me af in hoeverre hij niet in een isolement zal raken als hij moet overstapen naar het Frans, een taal waar hij duidelijk moeite mee heeft qua uitspraak.
Het is goed om te horen dat een hyp.lening afsluiten mogelijk zou kunnen zijn. Dat idee om eerst een jaartje te gaan huren kwam ook al in ons op, maar ik wil zo weinig mogelijk veranderingen in leefruimte doorgaan, voor m'n kinderen. Pfff...er zijn zowel belangrijke nadelen als voordelen aan dit project. Die baan, die komt er wel (ik ben niet zo veeleisend) maar ik zit gewoon erg in over de kinderen en dan met name Jonathan. Heb jij toevallig ervaring mt een verhuizing naar het buitenland met kinderen? Hoe pasten die zich aan?
Ik denk steeds aan wat ik daar zal vinden wat ik hier niet heb, en andersom. Nu wonen mijn ouders op 180 km. hier vandaan en oma is belangrijk voor Jonathan en visa versa. Ik word al triest bij het idee dat hij zich af gaat vragen waarom opa & oma niet meer zo vaak komen en ook m'n moeder is dol op haar 2 (enige) kleinkinderen. Zij zou zeggen: joh, kies voor jezelf en je eigen geluk. Maar ik weet dat ze ons keihard gaat missen, ondanks de webcam en MSN. Er zijn momenten dat ik er iets gevoeliger voor ben en dan later weer minder.
Dilemma, dilemma...
Internationaal verhuizen
Wij zijn nu zo'n anderhalf jaar geleden verhuisd naar Duitsland, niet hetzelfde als Frankrijk, maar wel een emigratie naar een ander land, andere taal, ander schoolsysteem enz.
Wij zijn niet ver over de grens gaan wonen, en hadden geen banenprobleem. Ook het huizenvraagstuk was voor ons anders, vanuit Nederland gekocht, maar met betrekking tot de kinderen is het misschien enigszins vergelijkbaar.
Wij hebben vier kinderen die bij de verhuizing nog net 4, 7, 9 en 11 waren.
Allemaal spreken ze nu vloeiend Duits terwijl ze daarvoor helemaal geen Duits spraken of verstonden. Als ik ze hoor praten vind ik het echt geweldig. Ik denk dat je je daar eigenlijk geen zorgen over hoeft te maken, wat je natuurlijk wel doet, zo gaat dat. Had ik ook. Maar die taal gaat voor kinderen gewoon vanzelf.
Mijn zoon die nu op de Middelbare school zit is ook qua schrijven en spelling op een gemiddeld niveau van de Duitse kinderen, en hoeft daarvoor geen extra ondersteuning. Mijn zoon van nu 8 met pdd-nos is niet goed in talen, en voor hem is spelling een ramp. Lezen gaat wel goed. Hij moet wel extra ondersteuning, maar toch maak ik me niet veel zorgen meer. Jongste, die nu ruim vijf is gewoon native Duits, niemand hoort dat hij Nederlands is. Ik ga ervan uit dat hij met schrijven en lezen gewoon mee gaat komen net als de Duitse kinderen.
Wat wel even slikken was is het Duitse onderwijs. Dat vind ik zelf nog heel erg ouderwets, op allerlei fronten, van klassikaal les geven tot ook het zeer weinige gebruik van computers bijvoorbeeld, veel nadruk op leerwerk en erg weinig nadruk op inzicht, en erg veel huiswerk. Voor onze oudste was de overgang te groot, en zij gaat nu weer in Nederland naar school, waar ze nu nog meer huiswerk heeft 
, maar daar ging het bij haar ook niet om.
Dat lijkt me dus iets om je in te verdiepen, hoe is het onderwijs, op wat voor een school zou hij komen.
En qua speelafspraakjes en speelmogelijkheden, tja kinderen zijn erg flexibel. Ik denk dat een prachtige rustige omgeving ruimschoots opweegt tegen het hectische van een veel stedelijker omgeving. En je kunt je ook via het internet gaan verdiepen in wat er in die streek allemaal mogelijk is, voor je eigen gemoedsrust.
Wat oma's betreft. Mijn schoonmoeder, helaas de enige grootouder van onze kinderen, is jammer genoeg afgehaakt na onze verhuizing. Ze vindt het te ver (is echt onzin, nog geen anderhalf uur rijden) en is absoluut niet computer fähig, en webcam ed. is dus ook niet aan de orde. Maar dit is een andere (relationele) kwestie... Dat hangt van je eigen ouders af. Willen ze niet mee verhuizen?
Zwelgje
In elk geval hebben jullie nog wel alle tijd om alles rustig voor te bereiden. Ik ken de streek waar jullie heen willen wel een beetje omdat mijn oudste dochter daar in de buurt woont. Ik denk dat Angoulême in elk geval wel mogelijkheden moet bieden voor het vinden van een baan. Het is een redelijk grote stad met genoeg industrie. Périgieux is echt meer een uitvergroot dorp/kleine stad. Wel heel mooi trouwens.
In eerste instantie zou ik in jullie geval een beetje sites als monster.fr en andere banen sites in de gaten houden zodat je een beetje feeling kan krijgen maar de arbeidsmarkt in de omgeving. Misschien kan je zwager ook al vast rond kijken.
Je schrijft dat je het gebrek aan faciliteiten in de buurt lastig lijkt. Maar een en ander hangt toch samen met waar jullie gaan wonen? Als jullie in een klein dorp of echt op het platteland gaan wonen dan zal dat ongetwijfeld zou zijn maar als je kiest voor een grotere plaats als Périgieux of Angoulême dan zal je ook daar genoeg faciliteiten als een bibliotheek, gemeentelijk zwembad enzovoorts. Dat hangt vooral samen met welke levensstijl jullie willen en die lijkt me onafhankelijk van het land waar je wilt gaan wonen.
Kies je voor een groot huis midden in de natuur + de rust dan maak je dus een keuze voor minder faciliteiten en meer moeten halen/brengen. Je kan er ook voor kiezen om wat kleiner te wonen en dan wat meer in een groot dorp of kleine stad te gaan zitten waar wel faciliteiten zijn.
Zelf zou ik met opgroeiende kinderen eerdere de keuze maken om in de bebouwde kom of net buiten de bebouwde kom te gaan wonen en niet al te geïsoleerd gaan zitten omdat ik mijn kinderen de gelegenheid wil bieden om makkelijk zelfstandig ergens heen te kunnen gaan en omdat ik denk dat een beetje leven in de brouwerij wel leuk is voor ze (andere kinderen in de buurt, faciliteiten enzovoorts). Dat is echter een persoonlijke keuze. Echte plattelandskinderen zijn heus niet per definitie ongelukkiger en zij hebben weer andere leuke dingen zoals veel ruimte om zich heen en veel contact met de natuur.
Als jij je zorgen maakt om het gebrek aan faciliteiten op het echte platteland dan zou ik er voor kiezen om gewoon ergens te gaan wonen in een groter dorp of stad.
Zelf ben ik 10 jaar geleden met mijn kinderen van Frankrijk naar Nederland verhuisd. Met mijn oudste kinderen ben ik al een keer eerder internationaal verhuisd maar zij waren toen nog peuters dus dat was een hele andere situatie.
Mijn kinderen hebben zich hier wel makkelijk aangepast. Ze spraken de taal al goed met uitzondering van de oudste die nog nauwelijks Nederlands sprak. Mijn drie oudsten waren al zo groot (15+) dat ik voor hun de keuze heb gemaakt om ze niet naar een Nederlandstalige school te doen maar Internationaal onderwijs te laten volgen.
De jongere kinderen (tussen de 10 en 0) zijn hier op school gekomen en op een gewone Nederlandse school. Mijn dochter van 10 en zoon van 8 hebben het moeilijkst gehad met hier hun weg te vinden. Vooral mijn dochter heeft echt een lange tijd (meerdere jaren) nodig gehad voor ze hier zich echt thuisvoelde.
De taal zal in jullie geval wel loslopen omdat je zoontje misschien wel weigert op dit moment Frans te spreken maar hij is wel vertrouwd met de klanken van de Franse taal omdat jouw man wel Frans spreekt tegen hem. Hij zal dus al wel veel passieve kennis van de Franse taal hebben. Op het moment dat jullie daar wonen zal hij min of meer gedwongen worden om Frans te gaan spreken en dan al hij die passieve kennis al wel hebben en dus kunnen gebruiken.
Over het algemeen leren kinderen een nieuwe taal vrij vlug hoewel het ook niet zo is dat alle kinderen binnen een half jaar de nieuwe taal vloeiend spreken. Het is heel normaal dat het meerdere jaren duurt voordat ze de taal vloeiend spreken. In jullie geval zal dat wel meevallen gezien de voorkennis die Jonathan al heeft. Hij zal zich vast niet verloren voelen in Frankrijk omdat hij de mensen in elk geval kan begrijpen.
Het Vlaamse onderwijs ken ik niet goed dus ik weet niet hoe het is vergeleken met het Franse onderwijs. Ik hoor altijd hele goede dingen over het Vlaamse onderwijs dus wat dat betreft kan het best zijn dat het tegen zal vallen. Ik ben redelijk kritisch over het onderwijs in Frankrijk maar dat ben ik ook over het onderwijs in Nederland. Het Franse onderwijs legt wat meer nadruk op leerwerk en vooral alles uit het hoofd leren dan het Nederlandse onderwijs. Het Franse onderwijs is wat competetiever ingesteld en er is minder nadruk op groepswerk en werkstukken als in Nederland. Het is meestal ook wat klassikaler en ouderwetser. Ik ben over het Franse basisonderwijs heel redelijk tevreden en ook over de middelbare school ben ik wel positief in zijn algemeenheid. Natuurlijk zijn er dingen die beter/anders kunnen maar over het algemeen is het best redelijk.
Maylise
Mirreke
'Dat hangt van je eigen ouders af. Willen ze niet mee verhuizen?' Als die dat zouden zien zitten, dan waren we morgen vertrokken Maar helaas, die hebben een heel druk leven (ze zijn net de 50 gepasseerd) met full time banen, familie, vrijwilligerswerk en noem maar op. Mijn vader houdt trouwens wel van die streek en vooral het eten daar M'n moeder moet onder de mensen zijn, kan absoluut niet stilzitten. Bovendien spreekt zij geen woord Frans, m'n vader heeft basiskennis.
We zijn nu een paar dagen verder en tot mijn grote verbazing is Zwelgman eigenlijk degen die er al van af begint te zien. Hij vindt het té 'tricky' wat betreft het vinden van een goede baan. Heeft geen andere werkervaring dan horeca, is niet handig met computers en staat er niet echt voor open om iets totaal anders te gaan doen. Dus...ik lees graag ervaringsverhalen want da's toch altijd heel interessant, maar ik denk dat dit project voorlopig even in de vriezer zal blijven...
Maylise
Het schooltje waar Jonathan nu naar toe gaat is redelijk klein en organiseert ontzettend veel leuke activiteiten voor alle leeftijden. Ze doen regelmatig echt leuke, educatieve uitstapjes, hebben altijd hele uitgedachte projecten, leraren zijn dynamisch en directeur ook nog erg jong (28)dus ja, de kans dat je zo'n school nog elders vindt is klein. Over de taal zal ik zo m'n zorgen blijven hebben, die zullen niet helemaal overgaan tot ik hem het echt goed hoor spreken.
Zoals ik al schreef in m'n vorige berichtje ziet Zwelgman meer en meer af van het plan dus ik ben blij dat ik er nog niet met m'n oders over heb gepraat want dat zou ik voor niets bezorgde gesprekken hebben uitgelokt. 
Enfin, wel jammer hoor..ik had een française kunnen worden ))