Helpen met huiswerk
In hoeverre helpen jullie je kinderen met huiswerk? Zelf ga ik topo overhoren en helpen een logische volgorde in een werkstuk te krijgen bij de basisschoolzonen. Ook ben ik publiek bij het oefenen van spreekbeurten. Als zoon twee zijn verkeer moet maken ga ik er wel eens bij zitten, om samen rustig de vragen door te nemen ( hij leest te slordig en snapt dan de opdracht soms niet). Bij zoon op vo help ik alleen bij wiskunde. Zodra hij een nieuwigheidje eenmaal snapt gaat het als een trein, maar hij heeft geen aangeboren wiskundeknobbel. Verder help ik niet. Ik heb het idee dat ze de rest zelf moeten kunnen. Lukt dat niet, dan halen ze dus onvoldoendes. Helpen jullie je kinderen uit de onvoldoendes, of zijn jullie kinderen volledig selfsupporting? Ik zou wel eens een idee willen hebben hoe dat elders gaat.
Hier
onze dochter krijgt toetsen over aardrijkskunde en geschiedenis, biologie etc. waar ik haar mee help. Zelf maakt ze eerst een samenvatting. Daarna help ik haar om sommige dingen die ze vergeten is bij te voegen in haar samenvatting. Ik maak dan ook vragen van die samenvatting.Die vragen leert ze dan zelfstandig en een dag voor haar toets overhoor ik haar. Ze moet dus eerst zelf de aanzet geven en daarna help ik haar. Zo ook met taal/rekenoefeningen. Zo gaat het ook met spreekbeurten en boekbesprekingen. Ik moet zeggen dat ik het ook wel leuk vind hoor. ZO leer ik ook nog wat!!!! Onze dochter heeft geen broertjes of zusjes. Dat maakt het wel wat makkelijker qua tijd investeren in haar.
groetjes Kaatje(66)
Leren plannen
Ik help oudste (groep 8) vooral met leren plannen. Dat is lastig voor hem en door een weekprogramma op te schrijven kan hij zelf zien wanneer hij tijd heeft om huiswerk te maken.
Overhoren en publiek zijn doe ik alleen als hij zelf wil.
Pas kwam hij op maandagmiddag ontsteld uit school. Die week moest hij een werkstuk inleveren. Dan ben ik hard. Maandagavond had hij pas tijd om naar de bieb te gaan. Dinsdag heeft hij boekjes bestudeerd tussen de muziekles en de bespreking 's avonds op school in. Op woensdag heeft hij 's middags hard gewerkt aan zijn werkstuk en 's avonds naar de voetbaltraining. Op donderdag had hij nog een uurtje voor het eten en na het eten moest hij naar een infoavond. Als hij weg was zou ik het uitprinten en dat heeft hij op vrijdag dan ook ingeleverd op school.
Ja, helaas de kwaliteit was niet zo goed als van de vorige maar wat het resultaat was na zo een korte tijd, daar was ik erg tevreden over. Daar heb ik het ook met kind over gehad. Als de juf een onvoldoende zou geven, dat het zou weten waardoor dat kwam. En, ook niet onbelangrijk, op de middelbare school kan iets niet op het juiste moment inleveren, je zomaar een 1 opleveren. Dit werkstuk zag ik daarmom vooral als leermoment.
Eigen verantwoording
Overhoren doe ik als er om gevraagd wordt, werkstukken wil ik doorlezen om te zien of er nog taalfoutjes in staan, maar voor de rest heb ik me nooit inhoudelijk bemoeid met opdrachten, werkstukken e.d.
Zelfs hun agenda heb ik nooit aan de binnenkant bezien. Ik vind/vond dat hun verantwoording. Nu heb ik makkelijk praten, want alledrie konden ze die verantwoording aan.
Selfsupporting, maar
op aanvraag help ik met alles! Overhoren, typen, uittreksels maken, info zoeken etc.
Vaak komen hier goed gesprekken en veel leermomenten uit voort; planning, het duidelijk krijgen van de vraagstelling, op goede gronden uitstel vragen, meer leren dan de eigenlijke stof.
Op die manier zijn we al veel onvoldoendes voor geweest en blijft de motivatie er goed in.
Ik moest vroeger alles zelf doen en durfde op een gegeven moment niet meer naar de leerkracht toe om te zeggen dat ik het niet snapte (achteraf had ik met een paar bijlessen weer kunnen aanhaken... zo zonde van tijd en van zelfvertrouwen) in die val laat ik mijn kinderen niet trappen (vast wel in een paar anderen)
Op verzoek
Hoi Silone
Net als bij Jolijt en Brianne op verzoek. Bij onvoldoendes wordt de druk om hulp te vragen wel iets verhoogd. Ik weet niet wat ik zou doen bij onvoldoendes op rapport hebben we gelukkig nog niet meegemaakt.
groet
Saar
Zoveel nodig is
Als ze het zelf kunnen bemoei ik me nergens mee en laat het aan de kinderen zelf over. Mijn zoon van 15 bijvoorbeeld regelt al zijn schoolzaken zelfstandig. Als het echter niet goed zou gaan dan bemoei ik me er wel mee en heel intens ook. Dan overhoor ik alles, bekijk agendas, regel bijlessen als het moet en zit er fysiek bij desnoods als ze huiswerk maken.
Mijn zoontje van 9 heeft dit jaar voor het eerst af en toe wat huiswerk en tot nog toe maak ik dit samen met hem.
Maylise
Op verzoek 2
Ook ik help (en hielp) met huiswerk op verzoek. In eerste instantie vind ik het de verantwoording van mijn kinderen. Verder kunnen ze zich uitstekend zelf overhoren (vooral talen) met www.teach2000.nl
Toch wel overhoren...
Mijn dochter zit nu in het eerste jaar middelbaar onderwijs.Ook in de lagere school had ze't wel nodig om een steuntje in de rug te krijgen en daarmee bedoel ik dan,iets uitleggen wat ze niet begrijpt,lessen overhoren...Ook nu doe ik dit nog,alhoewel het al wat moeilijker wordt om in bepaalde vakken (wiskunde bv)de nodige steun te blijven geven.Overhoren doe ik zeker en vast bij vakken zoals,biologie,aardrijkskunde,geschiedenis.Ik weet dat ze wel studeert,maar vaak wat te oppervlakkig.Aan de hand van die overhoringen,weet ik dan meteen waar het fout zit.Vaak, met veel tegenpruttelen welliswaar,gaat ze dan toch nog eens alles overzien.Het hangt van kind tot kind af natuurlijk.Mijn dochter heeft dat soort van controle nog wel nodig.
Vragje tussendoor...at doen jullie als je kind het zéér moeilijk heeft met een bepaald vak?Het vak frans is een ware hel voor mijn dochter.Ze probeert,maar bakt er bijzonder weinig van.Ze heft al wel inhaallessen gehad op school,maar mij lijkt dit niet voldoende.
Zara
Als een bepaald vak echt een ramp is dan zou ik voor bijlessen zorgen in dat betreffende vakken. Dat kan iemand uit je kennissenkring zijn of bijvoorbeeld een student die wat bij wil verdienen.
Daarnaast zou ik consequent een paar keer per week samen met kind aan vak gaan zitten. Misschien weer opnieuw beginnen bij hoofdstuk 1 en dan rustig het boek doorwerken zodat de basis er inzit en ik zie waar kind tegen moeilijkheden aanloopt.
Maylise
Als ze het vragen
Doe ik het wel. Jongste op basisschool heeft weinig huiswerk. Overhoren bij topo en Engels doe ik wel, al hoeft dat niet van hem. Ja ja. Begeleiden van spreekbeurten etc. doe ik ook, indien nodig. OOk in de brugklas als ze erom vragen. Nu vraagt hij er niet meer om en regelt het zelf. De cijfers zijn goed dus het is ook niet nodig.
Helpen
Ik heb 2 kinderen met dyslexie
ik krijg van school (basis) voor de jongste extra werk mee, dat doen we elke dag trouw, en het gewone huiswerk help ik ook bij, omdat het anders niet meer te overzien is. Het vraag wel heel veel discipline. Van hem en mij.
De oudste zit op middelbaar, krijgt bijles op school. En we helpen haar wanneer ze er om vraagt en het toelaat. We informeren vaak of ze huiswerk heeft en geholpen wil worden. Vaak is dat bij taal. We helpen de kinderen ook door de Daisyspeler en Kurzweil3000.
Dus veel tijd en inzet van onze kant.
groet Jubert
Mag niet
Mijn dochter (groep 6) heeft liever niet dat ik me met haar huiswerk bemoei. Dat doe ik natuurlijk wel eens, in de zin dat ik vraag of ze haar huiswerk voor die week al af heeft. Ze krijgt op maandag een map mee met diverse opdrachten en die moet op donderdag weer terug naar school. Volgens mij wordt het werk voornamelijk op woensdagavond gemaakt, maar vooralsnog komt ze niet in de knoei. Ze is ook wel eens in paniek geraakt toen ze erachter kwam dat ze de dag erna een boekbespreking moest houden. Toen heb ik haar wel een eind op weg geholpen, maar haar op het hart gedrukt dat ze voortaan toch echt beter moet plannen. Ze haalt goede cijfers maar als haar lakse werkhouding tot onvoldoendes zou leiden, zou ik me er wel meer mee gaan bemoeien.
Hmmm
Er wordt meer geholpen dan ik had verwacht eigenlijk. Zoon zit in brugklas en de meeste brugklasouders die ik ken bemoeien zich nergens mee. Ik heb zelf ook nooit hulp gehad van ouders trouwens. Toch goed om te lezen dat er meer ouders zijn die het kind op weg helpen. Ik zou het zelf zonde vinden als kind een niveau afzakt door onhandig werken. Daar kun je mn als ouder mee helpen volgens mij. Aan de andere kant heeft een kind natuurlijk ook beperkingen en kun je je kind niet aan de hand blijven vasthouden. Volgens mij hebben wij die balans bij zoon nu wel gevonden. Hij werkt nu ook steeds zelfstandiger. Schreef ik hier een poosje terug nog dat hij het liefst beneden studeert, nu verdwijnt hij telkens naar boven om alleen aan de slag te gaan. Hij heeft overigens al een poosje geen SO's of proefwerken gehad. Het is dus even de vraag of dit wel echt werkt.
Persoonlijke onderwijsassistent
Onlangs had ik een, voor mij verhelderend, gesprek met mijn Marokkaanse hulp. Een slimme vrouw die al op haar tiende van school moest, dus zelf weinig geleerd heeft wat schoolkennis betreft. Ze merkt dat ze haar oudste (in groep 5) nauwelijks kan helpen met zijn schoolwerk. Het is een slimme jongen die het goed doet op school, maar hij heeft natuurlijk wel eens vragen. Zij ziet enorm op tegen de middelbare school omdat ze haar kinderen dan zo weinig kan steunen.
Ja, toen kwam het verschil in leerprestaties tussen autochtone kinderen met hoogopgeleide ouders en allochtone kinderen met laagopgeleide ouders ineens wel heel duidelijk tot leven. Haar zoons hebben dan nog het voordeel van slimme ouders die hechten aan opleiding. Er zijn er genoeg die het met nog minder steun moeten doen.
Zelf help ik mijn kinderen geregeld met huiswerk. Plannen, vooral bij mijn chaotische oudste die in de brugklas zit. Overhoren. Structureren bij spreekbeurten en werkstukken. Bij de oudste ook volgen van het huiswerk in de vakken waar hij minder goede cijfers voor heeft, zodat ik een idee krijg waar het misgaat en hem daarbij kan helpen.
Moet hij dat eigenlijk maar zelf oplossen? Welnee, waarom? Zolang ik hem hélp - en niet zijn cijfers haal - lijkt er mij niets mis mee. Er zijn genoeg kinderen zonder persoonlijke onderwijsassistent. Mijn kinderen hebben de luxe dat ze ouders hebben die uit ervaring weten hoe je handig kunt studeren. Die stof nog eens uit kunnen leggen die ze in de les niet goed begrepen hebben. Die ook plezier hebben in de lesstof en er nog 's iets extra's over kunnen vertellen soms (is niet altijd een genoegen voor kind in kwestie 
). Waarom zou je een kind niet laten profiteren van de positieve bagage die je hebt als ouder?
Paula, wanneer stopt het?
Paula , ik herken ook de behoefte om mijn kinderen te helpen .... fijn als ze wel het overzicht hebben, extra instructie, daardoor goede cijfers halen....dus leraren denken dat ze het kunnen, dus ze halen hun diploma lijken voorbereid op een hoge functie waarbij het aankomt op veel organisatie-vermogen, omgaan met werkdruk. Hoelang blijven we hun onderwijsassistent? of gaan we er vanuit dat wij straks ingewisseld worden door een management-assistent?
Mijn oudste zit op een school waar het juist leert om zelf verantwoording te nemen. Is moeilijk, ik zie hem verzuipen in de chaos, probeer wel luisterend oor te zijn, zie hem uitglijders maken....onvoldoendes omdat hij het niet goed gepland had,teveel met een ander vak bezig geweest waar hij met veel voldoening een uitmuntend voor haalt. Maar.....ik zie hem zeker hierin groeien,leren van zijn fouten. In deze chaotische schoolomgeving zie ik ook dat ouders inspringen en heel druk zijn om de gaten in te vullen het voor hun kind overnemen. Maak het van dichtbij mee,met 1 klasgenoot van zoon. De cijfers van deze jongen zijn dan wel stabieler en beter, maar ik krijg toch ook wel kriebels als ik een 16 jarige hoor zeggen : ik moet van mijn moeder...of mijn moeder heeft een samenvatting gemaakt,die duidelijker is. Deze jongen blijft ook erg hangen in de verantwoordelijkheid bij de anderen leggen, het ligt nooit aan hem.
Als ik terugdenk aan mijn eigen middelbare schoolperiode kan ik me niet herinneren dat mijn ouders zich met mij bemoeide. Ik herinner me wel het af en toe wanhopige gevoel van orde krijgen in die chaos, van voren niet weten waar ik van achteren mee bezig was.. maar het gaf mij wel voldoening dat ik het zelf deed,zelf nadacht over het huiswerk,de planning e.d. En...beneden was het gewoon gezellig,rustig.Geen ouders die mij wilde overhoren,vroegen of ik echt wel alles afhad. Een vanzelfsprekend vertrouwen in mij dat ik er wel zou komen, ook al haalde ik ook wel onvoldoendes .
Leren door chaos, bobbit
Waar stopt het?, vraag je. Voor mij stopt het op twee punten: als mijn kind het zelf kan of op het punt waarop ik niet meer help maar zelf het werk doe.
Helpen betekent voor mij niet dat ik voor hen sommen uitreken, taaloefeningen maak of werkstukken schrijf (nou ja, daar was één uitzondering op; ik heb vorig jaar een 'goed' gehaald voor 'mijn' werkstuk over Donald Duck, maar dat is een ander verhaal ). Helpen is hen begeleiden, hun leren hoe ze het leren of huiswerk maken kunnen aanpakken. Mijn dochter moet bijvoorbeeld het ene werkstuk na het andere maken (groep 7), maar van begeleiding is op school geen sprake. Hoe zinvol is het dan om haar over te laten aan de chaos? Ik heb het een tijdland gedaan maar ze leert er niets van bij. Elk werkstuk was weer een onoverzichtelijke puzzel voor haar. Ze vraagt me waar ze nou moet beginnen, ik vertel haar wat volgens mij een goeie methode is of ik leg haar alternatieven voor. Ik help haar met structureren van de informatie. Bij het eerste werkstuk dat we op zo'n manier deden had ik een grote rol, inmiddels doet ze veel meer zelf. Ze heeft houvast gekregen. Ik merk dat ze het zelf kan en laat dan die onderdelen los.
Voor zoon in de brugklas geldt hetzelfde: plannen, orde brengen in chaos, is zijn zwakke punt. Elk weekend gaan we samen zitten om een weekplanning te maken. In het begin hing hij erbij en maakte ik grotendeels de planning, inmiddels maakt híj de planning en kijk ik er - op zijn verzoek - nog even naar om te kijken of het haalbaar is, ook in verband met andere activiteiten en afspraken. Op school helpen ze de brugklassers uitstekend op weg moet ik zeggen, maar ik kan de begeleiding voor mijn kind op maat bieden. Zolang het doel daarvan is dat het kind naar zelfstandigheid toe groeit, is daar volgens mij niets mis mee.
Of we op termijn vervangen moeten worden door een managementassistent? Mweu, nee, eerder door een professional coach denk ik
Helpen, maar ze moeten het zelf doen
Mijn dochter (groep 7) overhoor ik geregeld topo, aardrijkskunde en geschiedenis. Het leukste vind ik dat ik mijn eigen kennis over die vakken uit het grijze verleden weer ophaal. Taal doet ze zelf, rekenen kan ik niet uitleggen (ze hebben ook heel andere methodes dan die wij gebruikten). Ze krijgt daarvoor ook extra hulp op school. Laatst had ze een spreekbeurt over straattaal. Zij en ik hebben informatie hierover gezocht op het internet en wij kregen ook hulp van haar broer. Toen gingen wij de stof puntsgewijs onderverdelen en dan mocht ze het net zo lang aan ons vertellen totdat ze het vloeiend kon. Werkstukken begeleid ik hen tot zekere hoogte (opzoeken van stof, wat ze ook zelf moeten doen, helpen met rubriceren), maar ik zorg er wel voor dat het niet MIJN werkstuk word. Ik ben daar een keer in de fout gegaan toen mijn zoon in groep 7 zat en dat was toch echt niet de bedoeling!
Mijn zoon (2e klas VO) had vooral in de brugklas moeite met orde en planning. Hij heeft de stof snel onder de knie, maar plant alles op het laatst. Ik denk dat hij daardoor gemakzuchtig word, waardoor zijn cijfers iets lager uit kunnen vallen dan als hij het helemaal goed heeft geleerd. Het huiswerk is behoorlijk veel en je moet er toch tijd voor vrijmaken om dit af te kunnen maken. Elke maandag neem ik samen met hem de week door en laat hem het werk van bijvoorbeeld woensdag t/m vrijdag doorlezen. En zaterdag moet hij alvast zijn huiswerk voor maandag maken/leren, en dan komt die van dinsdag er nog bij als hij maandag niet klaar komt. En dat huiswerk is best wel veel! Hij vindt het ook fijn als ik hem overhoor (zo haal ik ook mijn Frans en Duits op), maar hij kan het ook zonder. Op school hebben ze een huiswerkklas annex studieruimte en daar kunnen ze ook wat werk doornemen. Met wiskunde en nask hoeft hij bij mij niet aan te komen, daar snap ik niet zo heel veel van. Gelukkig kan hij het zelf en heeft hij mij daarvoor niet nodig. Bovendien kan hij voor wiskunde ook bij zijn vader terecht. Het kan zijn dat hij die wiskundeknobbel van zijn vader heeft geërfd, want hij haalt daarvoor achten en negens. Tja, Havo is pittig, zeker als hij nog wat nevenactiviteiten wenst te doen (voetbaltrainingen, een dag werken bij zijn oom). Voor andere dingen heeft hij geen tijd, dan is het toch huiswerk maken!
