Net 4 en school geeft teveel prikkels
Moeilijk om een titel te vinden die de lading helemaal dekt.
Maar goed mijn zoontje zit sinds 2 weken in groep 1 en het gaat niet heel goed.
Inmiddels al 2 gesprekken gehad, ib'er er ook al bij betrokken.
Het komt er op neer dat het veel te veel prikkels zijn, concentreren niet gaat, keuzes maken niet lukt. En als het dus teveel wordt dan rent hij weg of raakt helemaal overstuur.
Ik was hier al bang voor, op het kdv ging het ook niet denderend. Daar ook al hulp in geroepen, maar dat duurde allemaal zo lang voordat het op gang was en 1 observatiemoment waarin het best ok ging en daarbij was het heel moeilijk om de vinger te leggen op wat niet goed ging.
Maar goed nu op school wederom problemen, en eigenlijk is het niet te doen voor de juf met hem erbij. Nu alleen ochtenden naar school (ben alleenstaand, dus zie dat maar te regelen, los van dat ik begrijp dat het beter is) en de ochtend klassenassistent er bij. Observatie al geweest...En ook al uitgesproken dat ze zich afvragen of hij op school kan blijven.
Ik heb nu eigenlijk niet een specifieke vraag, wil vooral van me afpraten en ervaringen horen.
Hangt
van de school af of kinderen nog welkom zijn. Bij de school van mijn kinderen mochten kinderen die in mei jarig waren pas na de zomervakantie komen. Bij de school ernaast was mijn in mei jarige kind al wel welkom geweest.
Sit
Je kan anders ook eens vragen naar een Sensorisch Integratie therapeut. Meestal zijn dat fysiotherapeuten of ergotherapeuten.
Mijn kinderen waren ook heel prikkelbaar en hebben veel baat gehad bij deze therapie. En eens per jaar vroeg ik of de de therapeute kind kon observeren in de klas. Haar bevindingen vertaalde ik vervolgens naar de leerkracht.
Kinderdagverblijf
Je schrijft dat het op het kdv ook niet goed ging. Is dat de hele tijd zo geweest, of ging het eerst wel en begonnen de problemen later?
Allemachtig zeg !
Ik heb vreselijk te doen met jouw kind, kennelijk zit jijzelf niet lekker in je vel door alle scheidingsperikelen, dat is lullig voor jou maar al helemaal triest voor je kleine jochie.
De ''rugzakjes'' die je kind nu al krijgt opgehangen, observatieklas... breaks my heart.
Het kind lijkt totaal de weg kwijt door de thuissituatie en de scheiding.
Ik zal iedereen hier wel over me heen krijgen nu.
Het pupske ( net 4 ! ) lijdt aan stress en moet zo spoedig mogelijk RUST krijgen en STABILITEIT !
Het is toch te gek voor woorden dat dit kind nu al allerlei stickers krijgt opgeplakt en dat men denkt dat er iets mis is met dit jongetje.
Er is iets grondigs misgegaan, nu al, door de instabiele thuissituatie en misschien ook wel hoe er op dit kind gereageerd wordt door beide ouders.
Wellicht moet jij Amber eens eens rust in jezelf vinden en zaken '' uitwerken '' wat je ex betreft alvorens afstand te kunnen nemen en je kind te bieden wat het nodig heeft : RUST, STABILITEIT en VERTROUWEN in je zoontje ipv de oorzaak bij hem al neer te leggen. Dat geldt ook voor de school en al die '' kundige'' mensen om hem heen.
Joe
Sit en kdv
Judith hij gaat sinds kort naar een logopedist, zij is ook gespecialiseerd in sit, zij is ook bewust geadviseerd en gaat dat gedeelte ook oppakken.
Achteraf gezien gaat dat vanaf het begin al moeizaam. Hij is vrij snel maar 1 dag in de week gegaan (vader geen werk, geen toeslag meer, daarom 1 dag om wel te leren in een groep kinderen.) Maar ook daar had hij zijn eigen regels, want hij komt maar 1 dag en weet niet precies wat wel en niet maar. Later naar de verhuizing meer dagen opvang en nieuwe opvang, maar ook daar had hij aangepaste regels. Dus hij is in die zin altijd in de uitzonderingspositie geplaatst vanwege het gedrag. Maar het gedrag concretiseren lukte ook een opvang niet. Laatste jaar dus wel hulp ingeroepen, 2x geobserveerd op de opvang, maar dat waren net de goede uurtjes en wat ik al zei de leidsters konden ook niet heel concreet aangeven wat nu hey probleem was, ja hij was soms moeilijk/lastig.
te veel van alles
1 dag opvang is niet ideaal, omdat een kind dan moeilijk kan wennen. En hoe zag de rest van zijn week er toen uit? Vervolgens moest hij naar een andere opvang (weer wennen), toen naar school (een grote overgang voor elke 4 jarige).
Dan nog gescheiden ouders (dus 2 huizen), moeder een nieuwe relatie die ook alweer voorbij is, moeizame omgang tussen de ouders...
Het kan natuurlijk best zo zijn dat er 'iets' aan de hand is met dit kind, maar op basis van bovenstaande zou ik eerder denken dat hij gewoonweg zijn hele basis(vertrouwen) kwijt is, en dat wat hij nu meer dan wat ook nodig heeft is: liefde, heel veel exclusieve aandacht, stabiliteit, rust en (vooral ook) voorspelbaarheid.
Joe
Waar lees jij dat ik nu niet bezig ben met stabiliteit en rust???
Ja hij heeft veel meegemaakt en daar ben ik mij terdege van bewust en dat wuif ik ook niet weg. Maar ik kan het niet ongedaan maken.
Dus zeg maar, als jij het zo goed weet, wat ik nu niet goed doe aan het geven van rust en stabiliteit en wat ik wel moet bieden!
Je hebt ervaring neem ik aan? In je eentje zorgen voor 2 kinderen, op laten we zeggen 4 dagen na in de maand. Je hebt ook een ex waar je moeilijk mee in gesprek kan?
En de oorzaak bij hem neerleggen?? Waar lees je dat? Het kan dat er iets onderliggends is, kan ook van niet. En dan nog ik zie hem niet als oorzaak van ook maar iets. Ik wil dat mijn zoontje blijft genieten op school en dat hij niet continu in de uitzonderingspositie wordt geplaatst. Want hoe ouder, hoe meer dat gaat opvallen. En dat wij, hij op school en ik thuis, daar hulp bij nodig hebben dan is dat zo. Overigens ook dat, waar lees jij dat ik niet met mezelf aan de slag ben.
Heel wat aannames in je stuk. Het zou je sieren als je sommige conclusies eerst had gevraagd.
Nieuwe relatie
Kinderen zijn vrijwel niet bij de nieuwe relatie betrokken geweest hoor. Het is niet dat die man hier het merendeel van de tijd rondliep of sliep. De nachten die hij hier heeft geslapen waar de kinderen bij waren, zijn op 1 hand te tellen in 1,5 jaar tijd. Verder zagen ze hem wel af en toe, maar dat kan je vergelijken met een vriendin die ook langs komt en dat je een middag wat gezelligs kan doen.
En nee 1 dag opvang is zeker niet ideaal, zou ook niet mijn eerste keuze zijn. Maar meer konden we niet betalen en helemaal niet dat zou betekenen dat hij alleen maar thuis was bij vader. En alleen onder de kinderen zou komen bij een speeltuinbezoek.
Opnieuw beginnen
Ik zou hem van school afhalen. Van al dat geobserveer en commentaar wordt een kind ook niet beter.
Dan zou ik de komende tijd besteden aan dingen doen. Eerst even rust en dan misschien naar een zwemcursus, gymmen, judo. Nu is het alleen wel bijna vakantietijd dus wellicht is het lastig om iets te vinden. Misschien een vakantiepark/camping met animatie. Blijf erbij en kijk wat hij doet, wat gaat goed en wat niet.
Kan je het sturen?
Mijn kinderen zijn juist heel introvert. Nadeel is dat leraren dat lastig vinden want niet normaal. Voordeel is wel dat ze de boel niet op stelten zetten. Zo weigerde mijn jongste om in groep 1 met andere kinderen te spelen. Hij speelde alleen of naast iemand. En hij had er toch al 4 jaar kdv op zitten. Hij deed het niet. Hij keek rond, deed wat hij moest doen en meer niet. Op een gegeven moment vroeg de juf wel of hij niet wou spelen met andere kinderen. Zijn reactie was toen dat hij dat ging doen als hij 5 was. En dat antwoord hield hij vol. En hij deed dat ook nog. Na zijn vijfde ging hij pas spelen met andere kinderen maar het eerste jaar was hij volledig op zichzelf. Misschien is het jouw kind ook teveel. Jouw kind is misschien niet introvert en minder talig en gaat om zich heen slaan en schreeuwen.
Rust in de tent dat zou voor mij belangrijk zijn. Na de zomervakantie een nieuwe poging op een andere school.
Veel spelen tot die tijd. Liefst ook met andere kinderen. Veel voorlezen (er zijn vast leuke boeken over naar school gaan).
Wel lastig om met werk te realiseren maar je moet toch ook iets regelen voor de zomervakantie. Is ouderschapsverlof een optie?
Rust
Ik ben zeker een voorstander van rust, daarom vangen we alle school wat nu niet kan op door ouders of opa en oma. Geen nieuwe gezichten meer.
Van school halen is praktisch gewoon niet haalbaar. Ik moet gewoon werken. Werk hier ook pas iets meer dan een half jaar. Ouderschapsverlof krijg je vaak niet uitbetaald (zou ik nog kunnen uitzoeken) en ik heb mijn inkomen gewoon nodig. Moet ook de hypotheek en het eten betalen.
Eerlijk gezegd geloof ik niet dat een andere reguliere basisschool de oplossing is. Waarom zou het daar wel goed gaan? Het is niet pas sinds 2 weken aan de gang, zoals ik al zei op de opvang ging het ook niet goed. Maar die hebben dat helaas niet goed kunnen benoemen zodat de observaties verder niks hebben opgeleverd.
Daarnaast heeft hij het laatste half jaar ook op gym gezeten en daar zag ik hem in de groep. Daar zag ik ook dat tegen het einde van de les het moeilijk voor hem werd om er bij te blijven, dan rende hij ook weg en ging ergens achter zitten. Aan de blik in zijn ogen zag ik dan ook dat het teveel werd.
Het is niet dat hij het niet leuk vind, gym, kdv en nu ook school daar gaat hij met ontzettend veel plezier naar toe, maar ergens komt er kortsluiting, een blokkade, een black out, noem het zoals je wilt. En dan lukt het hem niet meer om weer in het ritme van de dag te komen. Tenminste niet alleen. En hoe langer de dag duurt hoe meer die momenten.
En hij gaat niet stil in en hoekje zitten, hij rent weg, gaat huilen, stort zich ter aarde. En dan ben je een stoorzender en is het een stuk lastiger voor de juf/school om het maar aan te blijven kijken.
nogmaals
Dan is het dus veel te veel allemaal, en moet je echt gaan kijken naar wat je dan voorlopig dan maar niet doet. Er moet veel meer rust komen in het leven van je kind. Je moet zulke uitbarstingen voor gaan zijn, zodat hij niet meer steeds deze negatieve ervaringen heeft.
Dit dus
"En dan lukt het hem niet meer om weer in het ritme van de dag te komen. Tenminste niet alleen. En hoe langer de dag duurt hoe meer die momenten.
En hij gaat niet stil in en hoekje zitten, hij rent weg, gaat huilen, stort zich ter aarde. En dan ben je een stoorzender en is het een stuk lastiger voor de juf/school om het maar aan te blijven kijken."
Dit dus. Je moet zoeken naar een manier om dit te voorkomen . Als stoppen niet kan dan misschien 3 x een halve dag.
Het wordt je kind steeds teveel gedurende dag en hij kan niet weg. Misschien moet hij wel gaan opbouwen met maar 2 uur per dag tot de zomervakantie.
En waarom een andere school? Over een paar maanden of een half jaar kan de situatie totaal anders zijn. Op deze school heeft je kind nu de reputatie als heel moeilijk. Problemen. De ib'er is er al na twee weken bij betrokken. Hij gaat al naar een observatiegroep. Ze bonjouren hem zo van school af richting een vorm van bijzonder onderwijs. Misschien terecht maar hij is pas 4 jaar en hij gaat pas 2 weken naar school. Dit gaat zo veel te snel.
Teveel
Ja die conclusie heb ik toch ook al getrokken?
Dus ben ik toch in gesprek en ben ik mee gegaan in alleen ochtenden school en sommige vrijdagochtenden al helemaal niet. Geen nieuwe oppassen in te schakelen, dan nog liever bso waar hij de leidsters kent.
Hij doet verder geen sport, geen zwemles of andere clubjes. Het is alleen school nu en bso, maar ook daar probeer ik hem vroeg op te halen.
En ja mijn werk lijdt daar inmiddels al onder, omdat ik het belang van mijn zoon wel voorop zet. Maar ik kan niet geld toveren en daarom besluiten om Te stoppen met werken.
Het is niet alleen school
Zoals ik al eerder heb gezegd het probleem doet zich niet pas voor nu hij op school zit. Ook op de opvang waren er al problemen, dus het is niet iets van pas 2 weken.
Maar op de opvang hebben we niet de juiste hulp weten in te schakelen of het probleem juist weten te formuleren.
En op school kunnen ze het gedrag veel concreter benoemen.
De observatieklas waar hij nu heen gaat zou ook maar voor max 10 maanden zijn en het doel in zo'n klas is dat het kind dan weer terug gaat naar de reguliere school.
Moeilijk
Ik heb te doen met je zoontje, want hij wordt zwaar overvraagd en nu al een hoek in geduwd van “moeilijk” terwijl het nog maar een klein kleutertje is. Wegrennen, dingen niet willen, boos worden, huilen, allemaal helemaal niet zulk raar gedrag. Ik krijg ook de indruk dat de leerkrachten misschien biet zo heel ervaren / bekwaam zijn.
Met jou heb ik ook te doen, want je zit in een rotsituatie: je wilt het beste voor je kind (rust!) maar de beste oplossing, namelijk hem een tijdje thuis houden, is niet mogelijk.
Ik heb verder geen advies dat nog niet gegeven is. Ik hoop dat er snel wat verbetering komt.
Observatieklas
Dus nou moet je kind eerst 10 maanden naar een observatieklas, en dan weer overstappen naar een andere school (of terug naar deze?). En dat na alle veranderingen van de afgelopen tijd?
Ik ben het eens met de andere reacties. Ik zou zoveel mogelijk stoppen met de schoolgang van je kind, en langzaam gaan opbouwen.
Je schrijft dat de ene dag op het kdv ook best wel moeizaam verliep. Hoe was het dan thuis met hem? Vonden jullie (toen nog samen) dat er thuis iets aan hem opviel?
Je schrijft ook dat je voor hem rust wilt inbouwen, en dat je daarom alleen maar opa's en oma's en de bso inschakelt. Zo'n week bestaat dan uit opa, oma school en bso en dat dan afgewisseld neem ik aan.
ij denkt misschien dat het veilig en vertrouwd is, maar als ik dit lees denk ik alleen maar: wat een chaos (vanuit je kind bekeken). Zo onoverzichtelijk en vermoeiend lijkt me.
En nog wat: je schrijft dat je wilt dat je kind niet opvalt, omdat je niet wilt dat hij een uitzondering is of gepest wordt. Maar hoe zit het dan met je kind zelf. Wat heeft je kind nodig? Probeer niet in te vullen voor hem, maar kijk gewoon naar wat hij nodig heeft, niet gebaseerd op aannames van jou.
In feite ben je nu niet bezig met je kind, maar met een school die jouw kind niet aan kan of aan wil kunnen. De school heeft er moeite mee, en dus moet je kind naar een observatieklas. Maar niet alle kinderen maken allemaal op hetzelfde moment dezelfde ontwikkeling door. Jouw kind heeft al heel wat achter de kiezen. Je kind geeft hartstikke duidelijk aan wat hij nodig heeft. Geen grote klassen, maar 1 op 1 aandacht. Hij kan niet precies verwoorden wat hij voelt, maar zijn gedrag is overduidelijk. Het komt ook op mij over als een meltdown door overprikkeling. Probeer ervoor te zorgen dat hij dat krijgt waar hij om vraagt. Rust, en minder prikkels, en geen gesjouw van school naar bso naar observatieklas enz. enz.. Ik zou naar de huisarts gaan. Wie weet kun je pgb krijgen voor opvang thuis.
PS, dit is niet bedoeld als kritiek op jou. Ik lees dat je het beste met je kind voorhebt en dat je zelf ook in de tang zit. Probeer echter te kijken naar je kind en zie waar hij om vraagt. Volgens mij is hij heel duidelijk.
Opvoeden is ook geven wat je kind nodig heeft, ook als dat eigenlijk niet in je leven past. Ik zou zelf naar de huisarts toestappen en de situatie uitleggen. Hou het in eigen hand en hou zelf de regie. Geef het niet over aan de school.
iets met beste stuurlui
AlisonH: "Ik krijg ook de indruk dat de leerkrachten misschien niet zo heel ervaren / bekwaam zijn."
Mensen, wij kennen Amber en haar zoontje toch helemaal niet?? Ik zou juist denken dat er wel degelijk wat met het kind aan de hand is -afgezien van de turbulente thuissituatie-, als ze op school al na pas een paar weken allerlei toeters en bellen inschakelen. Van leerkrachten mag je iets van deskundigheid verwachten van gedrag van kinderen, op zijn minst zien ze veel kinderen en kunnen ze wel enigszins beoordelen of het gedrag van kinderen (zeer) afwijkend/zorgelijk is of niet. Amber zegt zelf óók dat het eerder op het kinderdagverblijf al niet goed ging.
Objectief gezien lijkt mij een observatieklas helemaal niet raar. Die is er voor kinderen waar mogelijkerwijs iets mee aan de hand is, met (neem ik aan) iets meer zorg en aandacht dan in een reguliere klas. Stel dat er wel iets mis is met Ambers zoontje en ze houdt hem thuis volgens het advies van sommigen hier..... dan wordt het probleem groter. Over veranderingen gesproken: er verandert sowieso heel veel in de kleuterleeftijd, ook op een reguliere basisschool. Het hele jaar door komen er nieuwe kindjes bij, aan het eind van het jaar gaat de helft van de klas naar groep 3.... dat heeft voortdurend invloed op de groepsdynamiek. Dus dat het onrustig zou zijn om eerst naar de observatieklas te gaan en dan naar een andere klas, lijkt me niet een heel sterk argument.
Eens met Enna M.
Ik sluit me aan bij Enna M.
Ik lees in Ambers verhaal iets anders dan de meesten hier. Ik lees over een jongetje dat al vroeg opviel en dat in groep 1 zo opvalt dat onmiddellijk allerlei hulp wordt ingeschakeld. Dat is niet voor niks. Misschien anders dan bij anderen, is mijn ervaring dat school veel rekening houdt met aanpassingsperikelen in groep 1 en met “jonge” kinderen die tijd nodig hebben. Dus als al deze toeters en bellen uit de kast komen, is er meer aan de hand dan dat.
Ik lees ook dat Amber dat serieus neemt en niet bagatelliseert wat er mogelijk aan de hand is. Dat bewonder ik.
Het is maar de vraag of dit kind erbij gebaat is om veel thuis te zijn. Dat kan ik niet beoordelen. Het kind zou er ook zeer bij gebaat kunnen zijn dat er snel goed onderzoek komt naar wat er aan de hand is, in een gespecialiseerde omgeving.
Dat het kind ook een turbulente thuissituatie heeft of heeft gehad, zal vast niet bijdragen, maar hoeft ook de oorzaak niet te zijn.
Ik vind de observatieklas ook goed klinken.
Wel zou ik adviseren om ook via de huisarts een verwijzing te vragen voor diagnostiek of begeleiding zodat je een deel in eigen hand hebt en niet afhankelijk bent van school.
oppas
je kan ook aan een gastouder denken. Of toch een oppas aan huis, maar met maar één kind is dat wat duur misschien. Ik heb er drie en dan is een oppas al gauw de moeite waard. Wij hadden het geluk dat we twee wat oudere, ervaren dames vonden.Dat gaf juist heel veel rust. Ze hebben veel van ze geleerd, het werden een soort oma's voor ze. De echte opa's en oma's kun je beter niet teveel belasten, althans niet op de langere termijn. Het is fijn als die kunnen inspringen in noodgevallen.
Observatieklas
Wat fijn dat je kind naar een observatieklas kan. Deze klas gaat toch helemaal uit elkaar vallen, dus qua wennen maakt het niets uit. Dat moet hij toch opnieuw doen. En tien maanden, dat is een heel schooljaar, dus dat klinkt alsof je kind volgend jaar in een veel rustigere klas komt, waar nou eens echt goed gekeken kan worden wat hij nodig heeft. Ik hoop dat er wat bruikbaars uitkomt. Voorlopig klinkt het in ieder geval rustig en stabiel.
Enna en trijs
Dank voor jullie reacties, ik had het niet beter kunnen verwoorden!
Het speelt echt al langer. En de juffen komen op mij heel lief en geduldig over en niet alsof ze hem de klas uit willen.
Daarbij gaat hij nu naar een observatieklas en in principe vanuit daar (in stappen) weer terug naar school. Hij raakt zijn, dat is ook het doel.
Enige nadeel is dat ik nog niet weet of en hoeveel dagen hij daar terecht kan na de zomervakantie en dat geeft mij heel veel onrust. Maar vandaag wel daar geweest, ook weer twee hele lieve en enthousiaste juffen op het eerste oog.
Oppas
Ik heb ook echt aan een oppas gedacht.
Maar wil hem niet helemaal uit de groepen halen, ik denk dat ik dan het probleem alleen maar vooruit schuif.
Trijs zegt het ook al, ik vraag me af of ik hem help om hem veel thuis te houden. Enerzijds omdat ik hem dan bij alles vandaan haal en anderzijds hij wil ook heel graag naar school, hij vindt het geweldig en geniet heel erg. Hij heeft de afgelopen 2 weken 1 op 1 begeleiding gehad en dat doet hem echt goed en helpt hem ook meer structuur en dus rust te houden, waardoor er ruimte is om volop te genieten van alle mooie dingen op school.
groepen
Als een kind zo'n zes uur per dag op school en dus in een groep zit is het voor het leren in een groep te functioneren niet nodig om daar nog extra uren bij te doen.
Als je kind overprikkeld raakt van negen tot tien uur per dag in een groep zitten is het niet vreemd om dat eerst de verplichte zes uur school te beperken.
Je krijgt later toch andere groepen zoals zwemles, sport en dat soort dingen.
Groepen
Met uit groepen halen reageerde ik op de suggesties die mensen doen om hem helemaal thuis te houden.
Hij gaat nu 4 of 5 ochtenden naar school van 8:45 tot 12:00.
Start school
Even een update.
Het observatieklasje waar hij voor de zomer in is gekomen had helaas maar plek voor 3 ochtenden na de vakantie en daarbij gaven ze aan dat ze dachten hem niet helemaal de begeleiding te kunnen geven die hij nodig had.
Toch wel weer een flinke teleurstelling, omdat zoontje weer naar een andere school moest.
Heel lang onzekerheid over gehad, pas in de laatste week van de vakantie gehoord dat hij terecht kon op de nieuwe school.
Hier krijgt hij naast het stap voor stap wennen aan de schoolse structuur ook persoonlijke begeleiding. Het gaat in veel kleinere stapjes. Klas van 11 is ook nog grotendeels opgesplitst in 2, dus de dag start met 5 kinderen.
Ook hier heeft hij moeite met de overgangen, boze buien en moeite met stoppen met activiteiten die hij heel leuk vindt. Maar ook al goede dagen gehad zonder noemenswaardige problemen en dat in 2 weken tijd.
Ik heb in 2 weken mijn zoontje zien opleven, en heel blij zijn dat hij naar school kan. Hij verteld nu pas voor het eerst wat hij heeft gedaan op school. Gaat lachend en huppelend naar binnen en meestal weer blij als ik hem ophaal. En als hij boos is is dat omdat hij op school wil blijven omdat het zo leuk is.
Ik ben heel blij om dat te zien en geeft ook enigszins rust. Wel praktisch allemaal pittig, school is een stuk verder van huis, bso is ook nog nodig, veel gesprekken en veel geregel.
Ik merk dat ondanks dat ik heel blij ben dat hij zijn plekje lijkt Te hebben gevonden ik er ook best wel een beetje doorheen zit. Mijn hoofd loopt over, veel pijn nek en schouders, vergeet afspraken, concentreren op werk is lastig, spanningsboog heeft weinig rek meer, dus de minste tegenslag kan ik heel moeilijk hebben. Ik voel me vaak niet de sterke moeder die ik moet zijn.
Kan niemand oplossen, hier ook niet. Maar af en toe van me afschrijven vind ik denk ik wel fijn, nog een reden waarom ij dit topic weet wat uit het stof haal. Ervaringen van anderen horen vind ik ook fijn.
Zit te denken om aankomende week naar een avond te gaan waar hopelijk meer ouders komen die hulpverlening hebben voor hun kind. Maar voelt ook weer ergens dat ik daar niet hoor en ik me aanstel dat ik het pittig vind, andere situaties zijn vast veel pittiger.
Waarom hebben jullie
deze verdeling gekozen en geen co-ouderschap? Het zou mooi zijn als jullie allebei de zorg zouden delen en jullie zoontje allebei zijn ouders zou zien. Op die manier kan je man hem ook drie keer per week ophalen en die rust en stabiliteit geven die zijn zoontje zo nodig heeft.
Ik vind het vrij logisch dat dit jongetje van slag is. Zijn vader is uit zijn leven en zijn moeder kan het allemaal niet alleen bolwerken.
Lanza
Ga je nu in dit draadje ook weer lopen zeuren met je perfecte gezinnetje.
Het is geen Lieve Lanza weet alles het best forum.
Hier ook
Ik had de eerst zin nog niet gelezen of ik dacht: zeker Lanza weer, pfff
Amber, laat je niet aanpraten dat de moeilijkheden van je zoon komen door jou, zoals Lanza suggereert. Je doet het helemaal top. Na zo'n periode vind ik het begrijpelijk dat er doorheen zit met alle verschijnselen die je beschrijft. Het is makkelijk om te roepen dat je ruimte voor jezelf moet nemen, maar met een kind waar het niet goed mee gaat kan dat eigenljjk nauwelijks.
Het is helemaal niet overdreven om naar die avond te gaan. Voor jou is het pittig en dat is genoeg.
Mensen als Lanza maken het je niet makkelijk met hun oordeel. Trek je er niks van aan en ga naar die avond!
Lanza stop
Start een bureautje voor nutteloze adviezen maar ga hier niet weer een moeder helemaal onzeker maken met je ongefundeerde adviezen en opdrachten.
Voor Amber:
Ga niet met Lanza in gesprek, ze denkt dat zij de enige in Nederland is die weet hoe je alles moet aanpakken.
Zie de diverse draadjes in echtscheiding.
Ik had het al zien aankomen
Ik had voor mijn update al wat andere topics gelezen en haar reacties gelezen, dus het verbaasd me niks. Toch een korte reactie...
Lanza helaas is co-ouderschap niet altijd mogelijk door omstandigheden, het zou zeker wel mijn voorkeur hebben.
Misschien toch maar naar die avond dan, al is het alleen maar om anderen te horen en mensen te spreken die het beter begrijpen. Niet dat ik in mijn directe kring geen begrip krijg, maar het is toch anders.
