Relaties Relaties

Relaties

Lili

Lili

06-01-2019 om 18:35

Blijven of scheiden?

Hoi allemaal,

Ik ben bijna 10j getrouwd, samen hebben we 3 kindjes, van 7j, 6j en 5j.
We wonen sinds vorig jaar in ons eigen huisje, kindjes gaan naar het schooltje in de wijk. Zowel ik als mijn man hebben een goede job en hebben we niks te kort. Eigenlijk hebben we alles om gelukkig te zijn.
Mijn man is best lief voor mij en de kids, probeert me gelukkig te maken en er is weinig te veel voor hem.
Toch heb ik een soort walging voor hem? Ik word dikwijls kwaad op hem, dikwijls zonder een deftige reden.
Vandaag is de situatie ontploft, we hadden ruzie, doordat de kids zo wild waren en we het hebben afgereageerd om elkaar. Mijn man riep dat ik hem met rust moest laten en duwde me weg (ik stond voor de deur) en ik was zo kwaad dat hij me duwde dat ik de wasmand in mijn handen op zijn hoofd heb geklopt, mijn man heeft me nogmaals geduwd en ik heb met schoenen naar hem gesmeten, er zit nu ook een deuk in de wagen (die stond id garage) door een hakschoen dat ik gesmeten heb, mijn man heeft me vervolgens een mep op mn hoofd gegeven en ben ik zo op de grond gevallen.
Het was verschrikkelijk, kids hebben het zien gebeuren.
Nu, dit is nog nooit eerder gebeurdt dat we mekaar zo te lijf zijn gegaan.
Maar ookal is het ook deels mijn fout, ik krijg die beelden niet uit mijn hoofd, dat hij me duwde en men hoofd een mep gaf.
Verder hebben we normaal niet veel ruzie, maar vandaag is de bom ontploft.
We werken beiden full time, is er teveel spanning/stress, alhoewel ik denk van niet.
Er is niets bijzonders gebeurdt de laatste tijd...
de laatste maanden ben ik wel extreem moe, mijn bloed al laten trekken en ik neem nu vitamine B, vitamine D en extra magnesium..
Ik was vroeger zo energiek, maar de laatste maanden zo prikkelbaar en moe.
Ik hou zielsveel van mijn jongens, het zijn wel kapoentjes maar ze zijn wel lief.
Verder met mijn man, maandelijks gaan we op date, slapen we ons uit. En ik geniet er ook oprecht van.
Ook ga ik maandelijks weg met vriendinnen, gaan eten of shoppen en iets gaan drinken.
Dus tijd voor mezelf en voor mijn man hebben we.
Ook ben ii zelf gelukkig, ik ben zo dankbaar dat we een mooi huis hebben, gezonde kids, een man die (normaal) wel lief is.
Mijn gevoel is prescies weg voor hem.
Hij riep vandaag tegen me, dat hij veel gelukkiger zou zijn zonder mij. Ik denk dat ik hem geloof. Ik denk dat we beiden gelukkiger zouden zijn.
Maar toch wil ik samen blijven voor de kids, het is niet dat we dagelijks of weekelijks ruzie hebben.
Is dit reden genoeg om te blijven?

Dank je wel voor te lezen, ik weet op dit moment niet hoe ik hiermee moet omgaan

Yanea

Yanea

06-01-2019 om 18:51

Nou

Los van de vraag of jullie beter af zijn zonder elkaar, zou ik maar heel snel hulp zoeken voor je woedeaanvallen. Dit gedrag, van jullie beiden, is onacceptabel in bijzijn van de kinderen.

Lili

Lili

06-01-2019 om 19:13

Dat weet ik

Ik weet dat dit niet aanvaardbaar is, zoals ik zei, is dit nooit eerder gebeurdt.. wel ben ik laatste maanden sneller geirriteerdt door hem, maar niet met geroep ofzo.. dit maakt me ook verdrietig dat dit gebeurdt is bij de kids

juf Ank

juf Ank

06-01-2019 om 19:34

om het even

te relativeren: veel stellen komen tot scheiding, in of vlak na de vakantie. Dus wacht even af tot de gemoederen bedaard zijn en doe niets.

Maar wat vandaag gebeurd is, kan echt niet. Dit is echt traumatisch voor kinderen en dit mag echt niet meer gebeuren.

je hebt ook een neiging om te focussen op wat hij gedaan heeft terwijl wat jij deed echt niet misselijk is. Puur agressief. Zoek zo snel mogelijk hulp en probeer je sowieso te gaan beheersen want jullie zijn hier de volwassenen en hebben de verantwoordelijkheid voor kinderen genomen. DOE ze dit NIET aan!

Paasei

Paasei

07-01-2019 om 08:39

Dus..

Als ik het goed begrijp, hebben jullie een fijn gezin en houden jullie van elkaar. Althans, hij zeker van jou. En is er geen ander in het spel. Het is alleen momenteel niet zo leuk.. je voelt je niet goed.. en dat reageer je af door kwaad te worden op je man, agressie-buien en scheidingsplannen..? Waar klopt het hier niet..? Denk je nou echt dat je je weer fijn gaat voelen als jullie gezin opgebroken wordt..? Weet je wel wat een stress en verdriet een scheiding oplevert..?

Ik zou als ik jou was heel gauw aan mezelf gaan werken (naar de huisarts!) Blij zijn met deze 'wake-up call'. Ik hoop dat jullie er beiden zo van geschrokken zijn dat het nooit meer gebeurd!

Paperclip

Paperclip

07-01-2019 om 10:02

Tropenjaren

De jaren met jonge kinderen zijn tropenjaren, zelfs als er geen noemenswaardige problemen zijn. Je rol verandert, je bent niet meer alleen elkaars partner, maar er is een belangrijkere rol voor in de plaats gekomen, je bent ouder van kinderen. Dat vraagt om een nieuw evenwicht, je moet allebei je nieuwe rol leren spelen, en ondertussen ook oog houden voor jezelf, je eigen wensen en behoeften, en je partner en zijn/haar wensen en behoeften. Dat is topsport. En dat kost (veel) tijd.
Ik denk dat er maar weinig stellen zijn die probleemloos door die eerste jaren heen rollen. Maar scheiden is geen voor de hand liggende oplossing. Kan uiteindelijk wel de beste oplossing zijn, maar pas als je al het andere al hebt geprobeerd. Dus ik ben het eens met de mensen hierboven: ga aan jezelf werken. Zoek uit waarom je een soort walging van je man hebt. Je bent tenslotte met hem getrouwd om een reden, je vond hem ook de man met wie je kinderen wilde krijgen. Tenzij hij ineens enorm veranderd is, zit het probleem dus niet in hem, maar in jou. En dat los je dan dus zeker niet op door te scheiden. Je neemt dan ook jezelf mee, maar maakt er een paar enorme problemen bij. Zoals je kinderen (veel) minder zien. Is het je dat waard?

Ga naar de huisarts en zorg dat je met iemand kunt praten die je kan helpen uit te vogelen waar nu precies je probleem ligt.

Succes!

Lili

Lili

07-01-2019 om 10:04

Moe

Hoi,

Ik voel me de laatste 3 a 4 maanden oververmoeid, en ik ben hiervoor enkele weken geleden naar de huisarts geweest, de dokter heeft me toen vitamine B en D voorgeschreven.
Ik vind het zelf verschrikkelijk dat mijn jongens dit gezien hebben. Ze zijn nog zo klein en zijn niet gewoon om ons zo te zien. Ik heb er met hun over gepraat, dat wat ze gezien hebben, niet goed is van mama en papa en dat we er spijt van hebben en dat dit nooit meer ga gebeuren. Verder reageren ze weer normaal en praten ze er niet meer over.

Ik denk niet dat ik me gelukkiger ga voelen als we zouden scheiden en ik mijn jongens minder ga zien.

Vitamine B en D neem ik nu al enkele weken, bovenop neem ik ook magnesium voor meer energie.
Maar heb het gevoel dat mijn vermoeidheid niet veel verbetert..

Paperclip

Paperclip

07-01-2019 om 10:53

Toch terug naar de HA dan

Goed dat je al actie hebt ondernomen. Maar als het niet genoeg effect heeft, moet je dus verder zoeken. Is het mogelijk dat je even een weekje voor jezelf neemt? Liefst ergens in een hotelletje of zo, in ieder geval niet thuis, zodat je even echt helemaal tot rust kunt komen en op kunt laden? Kijken of dat helpt.
Heb je zelf een idee wat het zwaarste weegt? Wat kost je de meeste moeite? Je werk, het huishouden, de kinderen? Probeer daar dan even 'vakantie' van te nemen.
Het klinkt als een mogelijke depressie of overspannen. Dat moet je wel serieus nemen.

Er klopt iets

Er klopt iets niet in jou situatie. Jij zegt dat jij dankbaar bent voor alles wat jij hebt en dat je man lief is en tegelijkertijd walg je van hem. Waar komen die negatieve gevoelens jegens je man vandaan?
Zijn er dingen gebeurd die jij niet hier wilt delen?
Ben jij overspannen? Depressief? Gebruik jij medicijnen of heb jij een implantaat in je lichaam die je mentale gezondheid zo heeft beïnvloed?

Communicatie

Jullie doen veel samen, maar praten jullie ook echt? Ik voel ook een grote walging voor mijn partner. Ons grootste probleem is de communicatie. We zijn beiden geen grote praters maar uit hem krijg ik echt niks en hij sluit zich af voor mij en weet niet hoe hij moet reageren op mij (bv als ik eens een mindere periode heb of mijn zorgen uit over ons zoontje). Bij ons gaat het van kwaad naar erger. Het enige wat ons nog samen houdt zijn de kinderen, maar ik vraag mij af hoe je zoiets volhoudt... Belangrijke tip dus voor jou, laat het niet te ver komen. Veel sterkte, hopelijk vinden jullie elkaar terug.

My

My

05-02-2019 om 20:02

Herkenbaar

Hoi...ik heb dit ook. 2 kinderen van 9 en 6. Regelmatig zeer heftige ruzies gehad met ook fysiek geweld. Uitgelokt door hem en vaak uitgevoerd door mij omdat ik wanhopig en gefrustreerd was (en dat laatste nog ben). Geen excuus....een uitleg. In relatietherapie geweest. Toen verhuisd van de stad naar een dorp. Man werkt in de nachtdienst, elke week, 5 dagen per week dus we zien elkaar nauwelijks en als we elkaar zien is er spanning. Oa omdat ik me eenzaam voel en hij omdat hij zegt dat ie niet gewaardeerd wordt terwijl hij zich uit de naad werkt. Ondertussen vreet hij zich vol en heeft een onaantrekkelijke, enorme buik ontwikkeld wat ik dan weer sexueel niet aantrekkelijk vind. Dat voorzichtig zeggen helpt niet. Ik ben elke dag gespannen en huil veel. Ondanks dat ik heel blij ben met ons nieuwe plekje. Ik moet werkelijk alles regelen....zwemles kinderen, financieeen, hun school....Als hij er is doet hij zijn best, maar voor t gezin blijft er geen tijd over. Ik doe veel alleen met de kinderen. Ik weet ook niet goed of ik nog wel van hem houd.... Ik denk vaak aan uit elkaar gaan maar....en dan? Dan zien de kinderen hun vader nog minder vaak...Ook niet fijn...Want ik denk niet dat hij dan in het dorp blijft maar terug gaat naar de stad en dat is ver. Hij is ook vaak lief voor me, en heeft een luisterend oor. Hij gaat niet vreemd...en hij zingt mooi...Dus leef ik al een hele poos in een enorm dillemma. We zijn nu 13 jaar samen. Altijd wel wat getwijfeld maar vond hem wel een hele lieve man en hij is een lieve vader voor de kinderen. Ik heb geen antwoorden. Wel veel herkenning.

@My

Wat een lastige situatie als je elkaar zo weinig ziet. Je schrijft dat je je eenzaam voelt. Dat had ik ook in mijn huwelijk. Maar na mijn scheiding kwam ik er pas achter dat dat veel meer bij mezelf lag dan bij mijn partner. Ongemerkt gaan mensen op zoek naar erkenning bij de ander, de partner, En helaas, dat werkt meestal averechts. Ik kan natuurlijk niet inschatten hoe onredelijk de een of de ander bij jullie is, maar ga in ieder geval op zoek naar waar dat gevoel van eenzaamheid vandaan komt. Dat gaat niet weg als je uit elkaar gaat.

My

My

05-02-2019 om 20:46

@ elledoris

Wat lief dat je reageert. Eenzaamheid omdat ik alles alleen moet doen, omdat manlief altijd weg is. Toen we aan de relatie begonnen had hij een kantoorbaan. Door omstandigheden andere baan moeten nemen die alleen nachtdiensten omvat. Zo had ik me een gezin niet voorgesteld...

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.