En toen werd ze verliefd op een ander
Situatie: 20 jaar samen, 2 kinderen, man en ik zijn heel erg verschillend van karakter, we komen ook uit twee extreem verchillende achtergronden (en landen) De laatste weken ben ik ontzettend verliefd geworden op een veel oudere man (hij is 16 jaar ouder en zelf ben ik boven de 40). De kans dat er wat gebeurt met die andere man is klein maar ik zal het niet tegenhouden. Al jaren denk ik aan scheiden, soms meer, soms minder. Die verliefdheid is wel een eye-opener: zoals ik nu met mijn man leef wil ik niet meer verder, want ik geloof niet meer dat wij nog gelukkig met elkaar kunnen worden. Toen ik nog niet verliefd was kon ik het verdragen, nu is de kilte en onverschilligheid erger dan de eenzaamheid. Ik ben wel bang: voor onze jongste, beetje een zorgenkind; de financiën zullen ook ontzettend krap worden. Mijn ouders zijn gescheiden: ik weet hoe het voelt als kind.... Wat is wijsheid... Op die manier nog jaren doorgaan in de hoop dat het me helemaal niets meer zal uitmaken over 20 jaar of weggaan en de eenzaamheid accepteren. Praten met mijn man is zo frustrerend: hij kijkt in de verte, zegt niets terug en loopt weg als ik uitgepraat ben. Zonder de kinderen was ik al lang weg: ik ben mezelf kwijtgeraakt...
Bk
Het geheim van een goed huwelijk c.q. de liefde
Voor een goed huwelijk dienen beide partners te denken en te handelen naar wat men de universele beginselen van de liefde zou kunnen noemen:
1. je moet de liefde voeden en koesteren;
2. je moet erop vertrouwen dat de liefde kan blijven bestaan (geen tijdslimiet kent); en
3.je moet de ander geen groot leed aandoen.
Ik kan dit natuurlijk als buitenstaander helemaal niet beoordelen, maar op basis van jouw bericht krijg ik de indruk dat jijzelf misschien te weinig denkt en handelt naar deze beginselen.
Je meldt dat je al jaren regelmatig denkt aan scheiden. Heb je in de tussentijd wel serieus werk gemaakt van het voeden en koesteren van de liefde tussen jou en je man? Is slechts jouw man verantwoordelijk voor de kilte en onverschilligheid waar je last van hebt, of heb je er misschien zelf ook deel aan gehad?
In aansluiting hierop: de gedachte dat uiteenlopende karakters en achtergronden onverenigbaar zouden zijn binnen een huwelijk pakt in de praktijk doorgaans uit als een selffulfilling prophecy.Begrijp ik het goed, dat jullie huwelijk van meet af aan gedoemd was te mislukken?
Overigens is geloven niet meer gelukkig met elkaar te kunnen worden, ook al zo´n selffulfilling prophecy! En wat te denken van de uitspraak: ¨De kans dat er wat gebeurt met die andere man is klein maar ik zal het niet tegenhouden¨?
BK, het is jouw huwelijk en jouw leven. Doe ermee wat je wilt. Hou er wel rekening mee dat een heftige verliefdheid teweeg kan brengen dat je op allerlei manieren (ook met drogredenen) vrij baan probeert te maken voor ´het´ met die ander.
Jullie hebben een belofte gemaakt
Waar er een probleem is hebben twee schuld.
Op het moment dat een van de twee verliefd wordt op een ander,...is het al gedaan met een relatie/huwelijk.
Jij loopt al jaren te piekeren over scheiding. Jullie hebben een belofte gedaan. Hebben jullie samen ook er alles aan gedaan om dit huwelijk te redden? Relatietherapie oid?
Uit jou verhaal lees ik dat jij blijft ivm de kinderen... Dit mag nooit te nimmer een reden zijn waarom jij met deze man blijft! De kinderen zijn nu waarschijnlijk niet gelukkig met de manier waarop jullie met elkaar omgaan. Als jullie gaan scheiden,...zijn ze dan ook verdrietig, maar hoog waarschijnlijk komt er rust voor alle partijen. Op deze manier heb je man ook recht op een papa dag. Dus zal de kinderen waarschijnlijk meer aandacht krijgen dan in het verleden. Hier knappen kinderen ook van op.
Wat dat betreft over jou nieuwe liefde, probeer hem even van de situatie los te maken. Als je "verliefd" bent....is alles beter en positief, rozengeur en zonnenschijn! Naarmate de relatie vordert wordt het verliefdheid houden van...en is de kans op conflicten groter.
Ik zeg...voer het gesprek met je man hoe moeilijk het dan ook is. Desnoods met een professional erbij.
Denk na over deze vragen;
Waarom werd je verliefd op je man? en hij op jou?
Waarom hebben jullie besloten te trouwen?
Waar is het mis gegaan?
Wat mis jij in je relatie? en wat mist hij?
Is de zorg voor je zorgenkind te zwaar voor hem/jou?(in het algemeen ervaart de man het als zwaar)
Maken jullie wel tijd om samen (met zijn 2een) iets te ondernemen?
Delen jullie nog gezamenlijke interesses?
Zijn er problemen op zijn werk waar hij liever niet over praat?
Zet de negatieve gedachten opzij en probeer opnieuw te beginnen.
Sterkte!
En toen sloot ik mij aan bij latayla
Het huwelijk is in de eerste plaats een juridisch instrument om de rechten en plichten van betrokkenen mee te regelen. Het lijkt mij allerminst de bedoeling dat het gepaard gaat of zelfs leidt tot gevoelens van onvrede en malheur. Als mijn huwelijk zou dreigen spaak lopen op sociale problemen, dan zou ik die sociale problemen wel eerst goed willen hebben geanalyseerd, voordat ik de ingrijpende keuze voor een echtscheiding zou kunnen nemen.
Voor jou is het inmiddels allemaal wel duidelijk, zo suggereer je. Het schort aan een goede communicatie tussen jou en je man; en je bent niet tevreden over de taakverdeling.
Opvallend genoeg zijn dit beide zaken die je in principe (al dan niet met professionele hulp) zou kunnen veranderen. Als het jullie zou lukken vaste patronen in jullie gedrag te doorbreken, dan is jullie huwelijk dus misschien nog niet een bekeken zaak.
Maar wat ik me afvraag: voel je je als Hercules op de tweesprong (en twijfel je dus nog over de keus om te scheiden), of heb je hierover jouw besluit eigenlijk al genomen? Het laatste lijkt het geval, maar je bent dit draadje begonnen in de rubriek ´relaties´ en niet bij ´echtscheiding´ etc. Misschien wil je toch wel het liefste je huwelijk redden?
Hoe dan ook; ik zou in ieder geval aanbevelen om eerst eens te proberen jezelf terug te vinden, vooraleer je in een romantisch avontuur te storten. Je hoopt wellicht jezelf te kunnen hervinden in de armen van die andere man. In een romance kun je jezelf echter al evenzeer verliezen, als in een slecht huwelijk. Ook al neem je, zoals ze dat dan zeggen, jezelf mee in zo´n nieuwe relatie.
Je verhaal is zo herkenbaar, ik heb me net zo gevoeld, allleen ik heb nooit het lef gehad om de relatie te verbreken en ben gewoon doorgegaan en uiteindelijk helemaal een zombie geworden en mijzelf compleet kwijtgeraakt. Mijn partner heeft toen de knoop doorgehakt en wilde van mij scheiden. Sindsdien ben ik helemaal opgeknapt en opgeleefd en begin ik mijzelf stukje bij beetje weer terug te vinden en ben ik sterker dan ooit.
Ik zou zeggen laat het zover niet komen en hak nu de knoop door.
Muizemeis
