Relaties Relaties

Relaties

Kato

Kato

14-12-2018 om 13:56

Even mijn verhaal kwijt

Ik durf het niet met iemand te bespreken, maar ik moet toch mijn verhaal kwijt.

Ik ben tien jaar samen met mijn man en we hebben twee kinderen. We zijn voor allebei elkaar eerste liefde. Alles is heel snel en vanzelfsprekend gegaan, huis gekocht, kinderen gekregen... In begin waren we best verliefd, later hadden we het niet slecht en nu hebben we nog steeds geen slecht leven. Geen ruzie, geen zorgen, maar ook geen verbondenheid, passie, uitdaging of wat dan ook.
Hij vind dat we een perfect huwelijk hebben, ik voel me gevangen. Ik probeer al jaren om hier verandering in te brengen, ik bedenk leuke dingen, sloof me uit, werk aan mezelf, trek me soms terug of soms wordt ik gewoon boos. Soms helpt het een dag, meestal helpt het niets. Hij vindt alles onzin.
En dan leg ik me er weer bij neer en zoek uitdaging in andere dingen.
Zo ploeter ik door.
Tot een paar weken geleden... Toen er ineens een ander voor mn neus stond. Die erop los flirt en zoveel moeite doet. Ik hou het een beetje af, maar ik geniet er wel van en het maakt ook veel los.
Ik ben helemaal in de war. Ik had me erbij neergelegd dat ons huwelijk zo is, maar nu weet ik helemaal niets meer.

Pffff. Jullie hebben vast geen advies, of misschien wel..

Ik ook

Ik ook

14-12-2018 om 14:05

Eerlijk zijn

Wellicht is dit een eye opener voor je man. Vertel hem dat er iemand is die met je flirt en wat dat met je doet. Dat je dat gevoel zo graag terug wil in je relatie. Wellicht is relatietherapie bespreekbaar?

Nou

Ik zou eerst eens wat over overspel lezen en de gevolgen daarvan. Dan heb je even plezier van wat sexuele versnapering en warme verliefdheidsgevoelens en daarna is je leven achter je ingestort.

Ik zou het niet melden en zorgen dat ik rap een andere uitdaging vond. Ga kogelvissen kweken of zo!

Verliefdheid kan best gebeuren maar in een gezin met kinderen is het zeer onverstandig om daar dan in mee te gaan.

Fransien

Fransien

14-12-2018 om 15:41

Onderhoud

Twee jaar geleden merkten mijn man en ik dat we elkaar kwijt aan het raken waren. We waren allebei eigenlijk veel meer ouders dan partners en we waren moe. Een van de kinderen werd gepest op school, met éen van de anderen was er ook gedoe, er was altijd wel wat te doen en echt eens iets voor jezelf doen begon er ook bij in te schieten.
We wilden allebei partners blijven ipv alleen maar ouders, dat scheelde, en we zijn toen gewoon tijd gaan blocken.
We hebben allebei een avondje sporten vastgezet, maar nu ook echt vast, gewoon om even letterlijk het huis uit te zijn en iets leuks te doen.
Daarnaast hebben we, zeker in het begin, regelmatig een oppas geregeld en zijn we met z'n tweeen uit eten gegaan, of samen een biertje gaan drinken, of een flinke wandeling maken. Zeker in het begin was het soms lastig om een onderwerp te vinden wat niet kind-gerelateerd was, maar gaandeweg ging dat beter. En het was ook erg lastig om dingen gewoon te laten terwijl je gewend was nog even een wasje weg te werken, nog even dit te regelen, dat te doen.

Is het mogelijk om bij je man te melden dat jullie relatie nu groot onderhoud nodig heeft, gewoon om te voorkomen dat jullie gaan scheiden, en voor te stellen dat jullie weer tijd voor elkaar inruimen?

Herkenbaar

Ik snap je helemaal. Het is heel frustrerend als jullie niet hetzelfde beeld hebben van de relatie. Jij wilt er iets aan veranderen maar krijgt geen medewerking. Of hij vindt het gewoon prima dat jij die initiatieven neemt en ziet jouw signalen niet dat je ontevreden bent. Ik heb helaas geen tips voor je, ik zit in dezelfde situatie. Al 2x relatietherapie gestart maar het is moeilijk mee te doen als je zelf niet meer in de relatie gelooft en ook gewoon je man niet meer gelooft. Ik heb wél een goede raad: je kan van de aandacht genieten van die andere man maar let er toch mee op. Misschien kan je het gebruiken om je man wakker te schudden, maar er op ingaan is geen oplossing. Denk goed na wat je wilt en of je dat nog uit je relatie kan halen. Kinderen hebben gelukkige ouders nodig. Soms is dat helaas niet meer haalbaar samen. Ik heb in mijn hoofd al de beslissing genomen, al heb ik het er wel moeilijk mee als ik er aan denk dat ik mijn kinderen niet meer altijd bij me zal hebben. Aan de andere kant vind ik dat geen reden om in een ongelukkige relatie te blijven.

juf Ank

juf Ank

20-12-2018 om 21:17

tja...

een ongelukkige relatie... het zegt al genoeg: je lijkt niet te beseffen dat je daar actief aan deelneemt. Je moet wel moeite willen doen.

Paddington

Paddington

21-12-2018 om 12:01

Afweging

Wat wil je in jouw leven. Hoe zie je jouw toekomst? Zie jij je oud worden met de man waar jij nu getrouwd bent?

Natuurlijk moet je niet op de avances van die man ingaan, maar het is wel goed om te evalueren.

Jij bent niet gelukkig geef je aan. Weet je man dat? Hebben jullie er werkelijk overgesproken?
Hoe zou hij reageren als jij verteld dat een man met jou flirt en dat jij dat eigenlijk wel erg leuk vind?

Ik was ook getrouwd met mijn eerste liefde. We zijn gescheiden en ik heb nu een andere relatie. Ik voel mij zoveel beter dan in mijn huwelijk. Deze man geeft mij het gevoel dat ik heel belangrijk ben voor hem. Dat doet hij nu ook al ruim 6 jaar.

Wil je man niet met iemand praten, ga dat dan wel zelf doen. Het helpt om de dingen van een andere kant te zien.

JJ

JJ

21-12-2018 om 14:29

2 kinderen

Genoeg reden om NIET op dat geflirt in te gaan. Maak de band met je man niet kapot om zoiets.

Vecht er sámen voor maar maak het hem dan ook heel duidelijk dat het 5 voir 12 is. Ga niet zitten hooen dat hij het zelf ziet als hij zelf denkt dat het prima gaat.

Dat is niet eerlijk.

En als je niet wil knokken. Sluit het dan eerst netjes af voordat je op de volgende boot stapt.

Dotje

Dotje

04-01-2019 om 05:38

Eerlijk

Ik begrijp uit je verhaal dat je een verleiding bent tegengekomen. En ik weet niet of je er al op hebt geacteerd maar ik kan uit ervaring zeggen dat 1 leugen het begin is van alle ellende. Want vanaf je eerste leugen is er geen weg meer terug. Je hebt iets op je kerfstok en je zult een tweede leugen moeten gebruiken om die te verhullen en zo verder. In principe ben je alleen maar verder weg aan het rennen van je problemen thuis en in je relatie.

Je zegt dat je je gevangen voelt. Vraag jezelf eerst af waarom je je zo gevangen voelt. Heb je een gebrek aan vrijheid? Want dat is een logisch gevolg van de flirt waar je graag mee bezig bent. Had je dit gevoel ook voordat de flirt in je leven verscheen?

Ik herken het, dat je jezelf bezighoudt om de verveling in je huwelijk tegen te gaan en het is mooi om te zien dat je aan jezelf blijft werken en steeds weer een projectje opstart. Ik heb meerdere draadjes gelezen over ontrouw, en in de kern komt het erop neer dat je moet werken aan jezelf en moet weten wie je bent.

Sommigen op het forum staan op hun kop om je te vertellen dat verliefdheid van korte duur is, het gras nergens groener is en dat je een verantwoordelijkheid hebt naar je kinderen.

Aan de andere kant zijn er mensen die zeggen dat je jezelf ontwikkeld, je komt dichter bij jezelf en ontdekt dat je huidige bestaan niet meer bij jou past en de relatie waar je in zit. Maar dat is een paar stappen verder. Die flirt zal je flink aan het denken zetten. En daarvoor zijn deze situaties ook, om je een les te leren over jezelf.

Ik zelf heb een man met een Laag libido, of een laag testosterongehalte in combinatie met een soort autisme met als gevolg dat er niet, op geen enkele manier op mij gelet is in mijn 17 jarig huwelijk. Ben opgegroeid met de gedachte dat sex geen bepalende factor is voor een succesvolle relatie. Ik trouwde met hem, ondanks dat de eerste keer sex eigenlijk alleszeggend was en ik heb de jaren erna gevuld met 4 kinderen krijgen, studies, bedrijven en carrières starten, een eigen huis bouwen etc...Uiteindelijk hebben we nog een hond genomen en toen was daar mijn midlife, burn out en start van een affaire. De affaire heeft mijn hele leven op stelten gezet. Ik ben naar relatietherapie geweest, heb psychologen gesproken, heb weer nieuwe projecten gestart maar kom niet meer af van de gedachte dat het leven meer voor mij in petto heeft dan een vastgeroeste relatie. Ik heb geproefd van aandacht voor mij, mijn emotie, fysiek, sprititualiteit, intellect en ik mis het nog iedere dag

Ook hier sprake van een man die geen vlieg kwaad doet, geen ego heeft, stabiel en betrouwbaar is en liefde heeft in de vorm van onvoorwaardelijke liefde, niet die passionele hete en stomende liefde nee...

Mijn ingebakken normen en waardenstelsel is zo hardnekkig dat ik blijf geloven dat ik gek ben om alles op te geven om de kans op nieuw geluk te grijpen. Vooral het leed voor de kinderen is mijn grootste en enige belemmering. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat mijn gevoelens een loopje met me nemen omdat ik lekker aan het midlifen ben, dus vertrouw niet meer op mijn oordeel. En sexuele frustratie, met andere woorden: denken met mijn ..ahum...is niet de beste raadgever.

Ik zou je willen vertellen om te stoppen met je flirt, voordat het te laat is, je partner je eerste leugen op te biechten, nu direct, het gesprek aan te gaan en te kijken of je je liefde voor elkaar centraal kan stellen. Want een relatie is nou eenmaal keihard werken. De makkelijkste weg is om jezelf te laten afleiden van wat je werkelijk moet doen en dat is eerlijk zijn. Verdomde eerlijk. Hoe moeilijk dat ook is.

En ja: je bent een individu met eigen wensen en gedachten maar zoals het instituut huwelijk van jou verwacht en zo ook jouw partner: trouw, eeuwige trouw, door dik en dun. Daar heb je ja tegen gezegd en wil je af van die belofte dan zul je eerst moeten werken aan het beëindigen of versterken van je relatie voordat je begint aan een affaire of een simpele flirt.

Want dan is het geen flirt meer, dan is het een oprechte keuze met een kans op nieuw geluk. En vergis je niet: dat kan ook betekenen dat je je man terugvindt...

Succes, excuses voor het uitgebreide antwoord, ik heb duidelijk nog wat draadjes aan te maken op het forum😬

Kato

Hoe gaat het nog?

Kato

Kato

10-01-2019 om 21:59

Bedankt

Bedankt voor jullie reacties. Sommige vond ik wel wat oordelend, maar ik heb veel aan jullie tips gehad.
Ik kan wel zeggen dat dit alles een hele positieve wending heeft gekregen. Ik heb het mijn man verteld en voor het eerst reageerde hij op een hele fijne manier. Eerder negeerde hij me gewoon als ik over ons huwelijk begon. Nu zag hij de ernst misschien toch wel in. We voeren nu fijne gesprekken, hij zet zich op zijn manier in om zichzelf wat meer te ontwikkelen en ik sta wat meer op mn strepen om ook aan mijn trekken te komen.
Ik heb het gevoel dat er weer wat beweging in ons huwelijk zit, op een positieve manier.

Tinkerbel

Tinkerbel

10-01-2019 om 22:36

Kato

ik denk dat we allemaal in ons leven in fases terecht komen en als je niet met elkaar meegroeit, dan wordt de afstand tussen elkaar steeds groter. Daarbij komt ook dat we als mens veranderen door de tijd heen, dat je andere intresses krijgt, andere dingen wilt doen, andere behoeftes hebt. De keuze is of het een uitstapje is deze flirt of een nieuwe toekomst. Ik denk zeker, je verhaal lezende dat het huwelijk waar je inzit je niet gelukkig maakt en de peilers die ontbreken zoals je schrijft, wel degelijk van belang zijn om je gelukkig te kunnen voelen en uiteindelijk een fijner mens en ook moeder te kunnen zijn. Aan de andere kant begrijp ik ook dat het comfortabel is, dat wat het er nu is (geen ruzie etc.) en dat je je schuldig gaat voelen naar de frictie die het veroorzaakt als je uit elkaar gaat. Maar hoe mooi kan het zijn als je het allemaal kan hebben. Ik denk dat als je in het huwelijk blijft zitten dat je liefde steeds meer gaat missen. Hoe fijn is het om een verbinding te hebben, een knuffel, begrijpen van elkaar, te lachen, samen leuke dingen te doen, het is een verrijking van je geest en van je leven. Succes met welke keuze je maakt. Stel jezelf eens voor dat je 80 jaar bent en je kijkt terug op nu, wat zou je gedaan hebben en waar ben je dan? Luister naar je hart, die kent de weg!

Succes

Fijn kato,

Heb je nog wat gehad aan mijn verhaal? Ik hoop het. Wens je geluk op het pad wat je hebt gekozen. Misschien kun je nu weer samen ontwikkelen naar een gezamenlijk relatie doel.

En anders....Tsja...dan is het keuzes maken. Voor jezelf.

Fijn

om te horen! Veel succes!

Dotje

Dotje

21-06-2019 om 22:49

Hoe gaat het met mijn forumgenoten?

Lieve allemaal,

Dit is wel een heftige tijd voor mijn gezin. Ikheb ervoor gekozen apart te wonen. Week op en af in een appartementje wat totaal geen thuis is.

Hiermee besef ik wel dat het huwelijk meer te bieden heeft dan wat ik mis.
hoe is het met jullie?

Dotje

Wat vervelend om te lezen. In je uppie op een flatje lijkt me inderdaad niet makkelijk.

Wat bedoel je met ‘hiermee besef ik wel dat het huwelijk meer te bieden heeft dan wat ik mis’? Je kiest om apart te wonen, maar het valt tegen? Bedoel je dat?

tja........moeilijk......

ik lees veel van dit soort verhalen/situaties.

10,15,20, 25jaar samen...... en dan ''opeens'' voel je dat je iets mist en/of je gevangen voelt.

Lees dit voornamelijk bij vrouwen, maar zeker ook bij mijn soortgenootjes de mannen.

ik begeef mij al een tijdje in zo'n situatie waarbij mijn vrouw aangaf te willen scheiden en deze scheiding ook steeds dichter bij komt.
zij chronisch ziek, wat veel energie kost voor ons beide en ons relatie tot een diepte punt heeft gebracht, ik degene die dit erken maar de weegschaal meer richting het positieve heeft met oa de hoop op verbetering in de toekomst.

toen wij gingen trouwen, was zij reeds enige tijd chronisch ziek en ik wist dondersgoed dat ze waarschijnlijk niet beter zal worden en dat dit voor problemen of moeilijke momenten kan zorgen. maar mijn liefde was en is nog steeds groot voor haar en denk ten alle tijden ''ze is meer dan alleen maar ziek''!

ondanks dat wij, ook in deze situatie, goed met elkaar praten en ik zelfs prof hulp krijg om dit alles te verwerken. snap ik nog steeds niet de wat en waarom

wellicht dat jij Kanto en misschien zelfs anderen dames die in een soortgelijke situatie zitten of zaten mij enige inzicht hierop kunnen geven?
want als ik jouw, Kanto, verhaal zo lees snap ik het helemaal niet.

op mijn beurt kan ik wellicht jullie mijn inzicht geven op de ''andere kant''.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.