Jarenlang een leugen leven

hun zaken

"Ik kan niet eens bedenken wat ik een erger vergrijp vind": vergrijp? Een vergrijp is als je iets steelt of iemand vermoordt.
Wat zij doen in hun huwelijk zijn toch hun zaken? Ik snap wel dat je verbaasd bent, maar dat hij homoseksueel is hoeft hij helemaal aan niemand te vertellen. Nou ja, aan zijn vrouw, dat was misschien handig geweest.
Ik snap het sowieso nooit, dat uit de kast komen. Wie heeft ermee te maken wat je in bed doet? Zo snap ik ook al niet dat jongeren die homoseksueel zijn dat officieel moeten aankondigen aan ouders en vrienden.
Verder, dat zij al een tijd een vriend heeft, wat heb jij daarmee te maken? Dat heeft toch niets met jullie vriendschap te maken?
Nee, ik snap echt niet waarom je het een vergrijp vindt. Zelfs niet tegenover de kinderen. Wat hun ouders uitspoken is ook niet iets dat met hen besproken moet worden. Of zouden ouders die bijvoorbeeld naar parenclubs gaan, swingers zijn of er een sm-kelder op na houden, dat ook met hun kinderen bespreken?

Iselo

Het is geen strafbaar iets maar een groot bedrog zou je het toch wel kunnen noemen! En om tientallen jaren homoseksueel te zijn en dat aan niemand te vertellen en net doen of je hetero bent is volgens mij nog het allerergst voor jezelf. Hoe zou jij op zo'n boodschap reageren dan? Oh prima, en over tot de orde van de dag?

Eens met Iselo

Truus, ik begrijp niet goed waar je je nu zo druk over maakt. Waarom zou deze vriend hebben "gedaan of hij hetero is". Hoe ziet een hetero er dan precies uit? Speciale uiterlijke kenmerken? Gedragsregels misschien? En moet je als niet-hetero zijnde dat toch maar vooral te pas en te onpas tegen iedereen roepen zodat daar geen misverstand over kan bestaan?

Om op jouw laatste zin in te gaan: ja, ik zou overgaan tot de orde van de dag. En ik zou mijn vrienden steunen in het verdriet van hun scheiding.

Iselo & Nanny

Als je in een liefdesrelatie zoveel voor elkaar verborgen houdt vind ik dat wel een zekere mate van 'vergrijp', zeker als er kinderen bij zijn. Als ik de startpost goed lees wisten ze dat allemaal niet van elkaar. Als je zodanig langs elkaar heen leeft kun je elkaar weliswaar misschien niets verwijten, maar voor de kinderen ligt dat anders. Die merken ineens dat hun hele gezinsleven al die tijd een zorgvuldig in stand gehouden leugen is geweest. Schokkend lijkt me, en daarom, ja, een vergrijp.

En daarin anders dan die swingers met die sm-kelder. Die zijn binnen hun relatie bezig.

Truus

Ik snap wel dat je verbaasd bent, maar ben je niet meer van slag door het feit dat ze gaan scheiden dan door de dingen die nu boven tafel komen?
En over dat het niet van deze tijd is om als homoseksueel gewoon te gaan trouwen, dan ken jij de biblebelt niet. Er was een paar maanden geleden een prachtige docu op tv over een mevrouw uit Staphorst (?) die de politiek in wilde, maar de kerk was ertegen. Haar zoon was homoseksueel, ze is niet naar zijn bruiloft gegaan uit angst voor wat "de kerk" zou zeggen. Heeft ze nu spijt van. Maar die zoon komt dus in de homobars in Amsterdam mensen uit de kerk tegen die thuis getrouwd zijn. Dus, ja dat komt wel voor.
En misschien heeft die vriend van jou zo'n grote kinderwens gehad, dat hij de makkelijke weg heeft gekozen. In plaats van adopteren als homo of een draagmoeder zoeken

ja hoor, ik snap het best

Je denkt mensen te kennen, en dan blijken ze ineens heel anders te zijn dan je dacht. Je voelt je dan beschaamd in je vertrouwen, je weet niet meer wat je aan de ander hebt nu diegene zeer belangrijke zaken zo lang heeft afgeschermd. Dat is een raar gevoel. Geen 'vergrijp' natuurlijk, maar wel vervreemdend.

Heb dit zelf ook meegemaakt, het voelt heel onwennig en het kost even tijd om de draad van de vriendschap weer op te pakken.

zeer belangrijke zaken

Ik vind niet-vertelde homoseksualiteit en jarenlang een vriend hebben geen zeer belangrijke zaken. Maar daarover verschillen we blijkbaar van mening.

je hebt belangrijk en belangrijk

met goede vrienden deel je dingen die je als belangrijk ervaart. Niet dan?

Levensverbintenissen (al dan niet officieel geregeld) vallen bij mij onder belangrijk

Vrienden en vrienden

Ach, vrienden van ons gingen ook plotseling scheiden, hij had een ander.

Ik hoorde het pas van haar toen het echt slechter ging (zeg maar 1 maand voor de bom barstte), maar daarvoor wist ik ook van niets, al merkte ik soms ook wat spanningen. Maar ja, zij wisten en weten ook niets van onze spanningen.

Soms vertel je misschien juist niets aan vrienden waar je beiden contact mee hebt.

Aan mijn beste vriendinnen waar ik 1-op-1 contact mee heb (dus zonder mijn man) vertel ik juist wel heel veel (ook over problemen in mijn relatie). Is toch anders dan als zij ook mijn man regelmatig zouden zien.

En ik snap de schok die Truus voelt wel. Maar ik heb vooral begrip in zo'n situatie. Ieder beslist zelf wat hij/zij aan wie vertelt. En dat kan selectief zijn. Omdat je het niet aan de grote klok wilt hangen, je anderen er niet mee wilt belasten of het gevoel hebt dat je het bij X wel en bij Y niet kwijt kan etc. etc.

Sterkte Truus en ik zou ze maar niet teveel veroordelen, maar vooral steunen.

wat is er mis met homoseksualiteit?

Dat die man al zijn hele leven homo is betekent nog niet dat hij er ook wat mee deed toch? dus is hij niet perse fout. En misschien is hij wel bi, hij moet toch ooit voor zijn vrouw gevallen zijn.
Mijn vader is ook homo, is hij nogal gelovig opgevoed en wist hij op het moment dat hij trouwde niet dat er zoiets als homoseksualiteit bestond. Vlak nadat mijn ouders getrouwd waren kwam hij erachter. Maar desondanks hebben mijn ouders er toch voor gekozen om 3 kinderen op de wereld te zetten.

niets is wat het lijkt

Het is voor jou denk ik meer de schok dat niets is wat het lijkt. Zij hoeven zich natuurlijk niet tegenover de buitenwereld te verantwoorden, alleen maar aan zichzelf en elkaar.

Ja dat klopt, niet is wat het lijkt en elk kaartenhuis kan zomaar, ook door ziekte, dood etc. in elkaar zakken. Om dit aan te kunnen is het denk ik zaak vooral tegenover je zelf eerlijk te zijn.

leugen?

Ik vind dat sommigen hier erg veel nadruk leggen op de 'leugen'. Bedrog.

Ik zou er zelf niet op die manier naar kijken. Als je homosexuele gevoelens hebt en die niet actief met de buitenwereld deelt, dan vind ik dat geen bedrog. Ik denk dat het een eenzame worsteling is. Waarbij je - om je gezin geen schade te berokkenen - je mond houdt en jezelf wegcijfert. Triest, vooral voor de persoon in kwestie, die met een geheim leeft. En hoe langer je met zo'n geheim leeft, des te moeilijker is het om dat geheim te delen met anderen.

Truus, je schrijft dat je verbijsterd bent. Ik snap heel goed dat je schrikt omdat het om een dierbare gaat. Maar Truus, heb je werkelijk nog nooit eerder dit soort verhalen gehoord of gelezen? We denken soms wel dat we in een homo-vriendelijk land wonen waar iedereen maar probleemloos uit de kast komt, maar in kranten en tijdschriften staan toch met enige regelmaat dit soort verhalen? Het is (helaas) niet uniek dat mensen hun homosexuele gevoelens geheim houden en een 'gewoon' leven leiden. Omdat ze de confrontatie met de buitenwereld niet aandurven of omdat ze hopen dat de gevoelens verdwijnen. Of misschien zijn er nog wel meer redenen.

Eenzaamheid

Ach er zijn zoveel mensen die een dubbelleven leiden.
Homo zijn en je leven anders ingericht hebben. Hie langer dit duurt hoe moeilijker het wordt om dit leven met bijbehorende verantwoordelijkheden ( partner, kinderen, familie en vrienden) radicaal om te gooien. Wetende dat je pijn en verdriet gaat veroorzaken.
Dit werd zichtbaar in hun huwelijk. Partner heeft al jaren een relatie. Waaruit is dit ontstaan?

Verdrietig voor alle partijen.
En toch ook; wat een rotzooi voor de kinderen. Wat een grote zaken waar kinderen mee moeten dealen. Dat vind ik zo triest. Als volwassenen moeten we onze kinderen "voorleven'.
Dat is wel iets om over na te denken

Dat jij verbijsterd bent vind ik niet raar.
Het is vaak een ver van m n bed show. De afgelopen jaren heb ik zulke dingen meer meegemaakt in m n omgeving.
Er zijn zoveel slechte huwelijken. Zoveel geheimen. En daar loopt niemand mee te koop.
Er is veel eenzaamheid.

Homo irrelevantus

"Naar mijn mening is hier niet de vraag wat is er mis met homoseksualiteit."

Psies! Volgens mij zouden veel reacties heel anders geweest zijn als er geen sprake was van homosexualiteit in dit verhaal. Bijna alle reacties gaan daarover terwijl het er inderdaad helemaal niet toe doet!

Maar na het woord homosexualiteit schiet half OO in een politiek correcte reflex en gaat er eens even goed voor zitten om te demonstreren hoe verlicht en modern ze wel niet zijn. Paradoxaal genoeg demonstreren ze daarmee juist dat ze dat niet zijn

Onafhankelijk denken is te moeilijk, maar in reflexen schieten en reageren zoals ze denken dat het van ze verwacht wordt, daar gaat het om. Zouden jullie wel slagen voor de Turing Test?

Je hebt gelijk Hombre.

En toch; gevoelsmatig ligt het voor mij ook anders. Misschien kan ik mij er meer bij voorstellen dat je geaardheid je in de weg zit, dat je door allerlei emotionele, sociale en economische factoren niet durft te laten zien wie je bent. Of dit niet wil.
Gevoelsmatig kan ik daar meer begrip voor opbrengen dan overspel in een huwelijk.
Dat heeft ongetwijfeld te maken met levenservaring. Onafhankelijk denken is dan inderdaad moeilijk.

Geen excuus overigens. Dus mooi dat je het in deze context plaatst.

steun ze maar

Ik zou bij dit gebeuren in mijn vriendenkring ook wel even staan te kijken maar de vriendschap zou er zeker niet onder te lijden hebben. Omdat ik weet dat ik zelf ook niet zo 'mededeliger' ben tov vrienden sta ik van de vriendin met al jarenlang een ander ernaast ook niet zo te kijken, zoets zou ik aan mijn vrienden ook niet vertellen (gelukkug geen ervaring met zoiets, ben meer dan 100% gelukkig met man). Wat betreft de man, daar zou ik vooral verdrietig om zijn, als het is wat gezegd wordt, voor zichzelf een leugen hebben moeten leven. Of is hij gewoon biseksueel? Mijn dochter heeft ook verschillende realaties achter de rug, met verschillende geslachten. Partners en mensen die haar met die verschillende partners hebben gezien weten dat ze bi is maar ik denk zomaar dat ze ook niet tegen iedereen meteen vertelt dat ze bi is. Je vertelt ook niet meteen tegen iedereen dat je hetero bent.

Maar al met al, verdrietig voor vrienden en kinderen maar geen reden om hen je rug toe te keren

anders

Je kan het zien als een leugen leven en je kan het zien als twee mensen die ondanks dat ze niet bij elkaar passen, hun eigen uitweg hebben gevonden om hun gezin bij elkaar te houden, uit liefde voor hun kinderen. Dat is op zich al eenzaam, natuurlijk. Wat moet dat moeilijk zijn geweest.

Judith-t

Ze gaan scheiden. Dus die uitweg hebben ze niet gevonden.

natuurlijk

Dat is ook niet vol te houden.
Wat moeten ze daar hun best voor hebben gedaan. Dat doe je niet zomaar.

als twee mensen die een enorm potje van hun leven gemaakt hebben door uitwegen te zoeken die de oplossing niet zullen brengen.

Het is natuurlijk wel degelijk een leugen als je weet dat je homosexueel bent en je stapt als hetero een huwelijk met een vrouw in. En uiteraard het hebben van een relatie daarbij.
Van haar is dat net zo goed fout om een relatie buiten het huwelijk te hebben zonder dat haar man dat wist.
Zichzelf voor de gek gehouden, allebei slachtoffer en dader en de kinderen zijn de grootste slachtoffers.

nu ga ik weer eens reageren

.. en dat is lang lang geleden!

Ik ben een kind van ouders die zijn gescheiden. mijn vader bleek homoseksueel te zijn. dit kwam boven water toen nog maar 1 kind thuis woonde.

Dat was een moeilijke tijd, natuurlijk, er kwam van alles op tafel waar je als tiener/jongvolwassene nog niet veel begrijpt [weet je later].
Had ik gewild dat ze veel eerder uit lekaar gegaan waren? In dit geval: het gezinsleven was praktisch gezien prima, we hadden huisdieren, het was zoete inval enz. Dat liep allemaal wel.
Wel voelden we als kinderen aan dat er iets niet klopte - en we reageerden daar op onze eigen manier op.

Ik ben lang kwaad geweest op mijn moeder, mijn vader vond ik eenzaam en zielig, dat is nu ook minder. maar ik veroordeel ze niet meer zo. We zijn allemaal mensen en ga er maar eens aan staan, ongelukkig zijn en verantwoordelijk voor het geluk van je kinderen.

Wat wilde ik nu eigenlijk kwijt?

Het is geen vergrijp om je leven te leiden en moeilijke dingen tegen te komen. Ik vind het dapper dat je vrienden uiteindelijk hun conclusies trokken.
Waarom hij niet eerder uit de kast kwam - daarachter zit wrs een eenzaam, pijnlijk verhaal, vergis je niet.

Na de scheiding waren ze beiden vrij om te doen wat ze wilden. voor mijn moeder pakt dat stukken beter uit dan bij mijn vader.

ok, ik heb gezegd